مشاوره ازدواج

دلائل اساسی دروغ گویی در کودکان + ۱۰ نشانه دروغگویی کودکان

دروغ گویی در کودکان تقریبا امری عادی می باشد که با کمک والدین کودکان می توانند از آن عبور کنند. مطمئن باشید جایی، زمانی با دروغ گویی در کودکان مواجه خواهید شد.

هنگام رشد می توانید انتظار داشته باشید که دروغ های پیچیده تر و بزرگتری را نسبت به دوران کودکی اش بگوید. دروغ های وی لزوما به دلیل شیطنت یا بدجنسی نیستند.

در این سن دلایل رشدی و هیجانی زیادی برای دروغ گویی در کودکان وجود دارند مانند نیاز به احساس مهم بودن یا تمایل به چشم پوشی از احساسات دیگران. خبر خوب این است که کودک دبستانی تفاوت بین خوب و بد را می داند و نمی‌خواهد با دروغگویی کسی را آزار بدهد.

علت دروغگویی کودکان ابتدایی

ابتدا نیاز دارید بدانید که با چه موضوعی رو به رو هستید قبل از آنکه به کودک خود یاد بدهید که چرا باید دروغگویی را قطع کند. باید کشف کنید که چرا حقیقت را در نظر نمی‌گیرد. اینجا در این مقاله انواع متداول دلایل دروغگویی کودکان دبستانی را آورده ایم، بنابراین با ما همراه باشید:

۱.افسانه بافی

در کنار مشاهده بلوغ و پختگی کودکتان متوجه خواهید شد که کودک دبستانی شما هنوز هم در حال ابداع داستان‌هایی با جزئیات بسیار است. زمانی که به شما داستانی می گوید در مورد یک اسب پرنده که در وسط حیاط مدرسه دیده و سوار آن شده؛ این ممکن است بخاطر این باشد که هنوز قادر نیست به طور کامل تفاوت بین واقعیت و تخیل را تشخیص دهد، و یا سعی دارد که توجه شما را جلب کند.

اگر فرزند شما تمایل به بزرگ نمایی دارد گاهی اوقات داستان ها را به قدری تغییر می‌دهد که ممکن است کاملاً غیر واقعی باشند، در این حالت احتمالا کودک فاقد اعتماد به نفس بوده و ممکن است احساس نیاز به بالا بردن خود داشته باشد. هم چنین ممکن است فشاری احساس می‌کند برای خوب بودن در چیزی، یا فکر می‌کند که باید خودش را ثابت کند تا توسط شخصی و یا گروهی از افراد خاص مورد توجه و پذیرش قرار بگیرد.

فارغ از اینکه چه دلیلی پشت افسانه بافی کودک شماست، مهم است که کودک در حال رشد خود را مورد تمسخر قرار ندهید؛ که در این صورت اعتماد به نفس وی بیشتر سقوط خواهد کرد. نشان دهید هر آنچه که هست را شما ستایش می کنید و ویژگی های مثبت وی را مورد قدردانی و پاداش قرار دهید.

اگر می توانید موضوع صحبت را عوض کنید؛ برای مثال در مورد چیز دیگری غیر از موضوع دروغ صحبت کنید و یا به آرامی به کودک خود بگویید که شما می‌دانید آنچه که او گفته است واقعیت ندارد و شما او را دوست دارید حتی اگر سوار اسب پرنده نشده باشد.

اگر به فرد دیگری در حضور شما دروغ گفت به او در جلوی جمع تذکر ندهید. به جای آن تا زمانی که با کودک تنها شوید صبر کنید، سپس به آرامی به وی توضیح دهید که شما می‌دانید در حال افسانه بافی است، و اینکه انجام یه همچین کاری عواقب بدی را در پی خواهد داشت.

برای اینکه بهتر متوجه شود از برخی داستان ها و قصه های کودکانه استفاده کنید; معروف ترین آنها چوپان دروغگو است که با دروغ گفتن گوسفندانش از دست داد و مردم روستا دیگر به وی اعتماد نداشتند، یا قصه خرگوش کوچولویی که با دروغ گفتن دوستای صمیمی خود را از دست داد.

به احتمال زیاد در طول زمان و در سن ۹ سالگی کودک شما این افسانه بافی ها را کنار می‌گذارد درست زمانی که دیگر تفاوت بین واقعیت و خیال برای بسیاری از بچه‌ها شفاف‌تر شده است.

دروغ گویی در کودکان

۲. دروغ گویی در کودکان برای پوشاندن حقیقت

زمانی که کودک شما انکار می کند و به دروغ می‌گوید که زیاد کردن شعله گاز که منجر به سوختن غذا شده کار او نبوده، در واقع می‌داند که کار غلطی انجام داده و سعی در پوشاندن آن دارد. هدف وی اینست که از تنبیه و نتایج ناخوشایند دوری کند.

کودکان این روش را در سنین پایین می آموزند و با رشد خود آن را تکمیل می کنند. دروغ هایی که برای فرار از تنبیه و انضباط گفته می‌شوند شما را در موقعیت سختی قرار می دهند. اگر کودک را به دلیل کار اشتباهی که انجام داده تنبیه کنید ممکن است تصمیم بگیرد که دروغ گویی برایش بهتر است.

اگر کاری انجام ندهید نیز رفتارش تغییر نخواهد کرد و دروغ گویی در کودکان ادامه خواهد یافت. اگر کودک خود را هم به خاطر دروغ و به هم به دلیل کار اشتباه اصلی تنبیه کنید مسئله پیچیده تر می شود. روش درست این است که بین سهل گیر بودن و مجازات گر بودن یک تعادل ایجاد کنید.

بر اساس یک پژوهش والدینی که بیشتر از بقیه از اصول اخلاقی استفاده می کننند؛ فرار از واقعیت و دروغگویی کم تری در فرزندان خود مشاهده می کنند. در حالیکه والدینی که فرزندان خود را به دلیل دروغ گویی تنبیه می‌کردند در واقع آن ها را به نوعی تشویق دروغ گویی در کودکان می‌کردند.

زمانی که کودک شما سعی دارد با دروغگویی مخفی کاری کند تلاش کنید قدم های زیر را دنبال کنید:

آرامش خود را حفظ کنید، به جای آن از این فرصت استفاده کنید که صداقت را به وی آموزش دهید

بررسی کنید که چرا وی مخفی کاری می کند. برای مثال از کودک پرسید که چرا زیر گاز را زیاد کرده، وی تایید می کند ترس از این داشته مبادا شما را ناراحت کرده و یا به خاطر سوختن غذا مورد سرزنش قرار گیرد.

توضیح دهید که چرا دروغ گویی اشتباه است به این موضوع اشاره کنید که نباید به گاز دست میزد و باید از بقیه کمک می‌گرفت. به او بگویید به هر حال اشتباهی رخ داده و قابل بخشش است. اما از سوی دیگر دروغگویی پذیرفتنی نیست، روی انگیزه‌های پشت دروغگویی تمرکز کنید تا خود دروغ. بیشتر از این که مدام روی دروغگویی تاکید کنید به او بگویید که شما ناراحتید چون مسئولیت کاری که انجام داده را نمی پذیرد.

در مورد پیامدهای قابل قبول و غیر خوشونت آمیز تصمیم بگیرید بیشتر از تنبیه کودک خود به راه‌هایی فکر کنید که بتواند اشتباهات خود را جبران کند.

به او بگویید که به هر صورت او را دوست دارید. خوب است که کودک شما نسبت به رفتارش هوشیار شود، و نسبت به رفتار بدش کمی احساس پشیمانی کند. اما به هر صورت حواستان باشد که موجب نشوید هر بار که اشتباه می کند اعتماد به نفسش را از دست بدهد.

منبع:کانون مشاوران ایران-دلائل اساسی دروغ گویی در کودکان + ۱۰ نشانه دروغگویی کودکان

برچسب‌ها: دروغگویی کودکان,دروغ گویی,دروغ گویی در کودکان,

موضوع:
بازدید: 22

+ نوشته شده در يکشنبه 25 دی 1401 ساعت 15:02 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آیا کوبیدن سر کودک نشانه اوتیسم است؟

کوبیدن سر کودک از علائم بسیار شایع اوتیسم می باشد. از دیدگاه درمان بیوپزشکی، این علائم نشانه یا علامت یک مشکل اساسی می باشد.

کوبیدن، تکان دادن، چرخاندن و تکان دادن بدن همگی از عادات رایج برای نوزادان و کودکان نوپا هستند.

بسیاری از روانشناسان بر این باورند که تکان دادن و کوبیدن سر به عنوان یک مکانیسم آرام بخش برای کودکان خردسال عمل می کند. در حالی که کوبیدن سر می تواند یک رفتار طبیعی برای نوزادان باشد، زمانی که با تاخیر رشد همراه شود می تواند نشانه ای از اختلال طیف اوتیسم باشد.

صدمه به خود می تواند به خصوص ترسناک باشد زیرا به نظر می رسد غریزه اصلی ما در حفظ خود را نقض می کند. همچنین تمایل والدین برای محافظت از فرزندانشان را عمیقاً به چالش می کشد.

والدین خانه های خود را برای مراقبت از کودک ایمن می سازند، کودک خود را در صندلی های ایمنی خودرو می گذارند و آن ها را به مدرسه می برند تا همه آن ها را از آسیب های بیرونی محافظت کنند. اما والدین چگونه می توانند کودکان را از خطری که در درون خود دارند محافظت کنند؟

چرا کودکان درگیر حرکات تکراری می شوند؟

برای درک اینکه چرا کودکان خردسال دست به حرکات تکراری می زنند، مانند کوبیدن و ضربه زدن به سر، ابتدا باید بفهمیم که آن ها چه کارهایی را تکرار می کنند.

همه نوزادان زمانی که در رحم هستند توسط مادرشان تکان می‌خورند. همانطور که کودکان رشد می‌کنند، اسباب‌بازی‌های گهواره‌ای، سه چرخه‌ها، سرسره‌ها، سواری در شهربازی، ماشین‌ بازی و دوچرخه‌سواری نمونه ای از این فعالیت ها می باشند.

علت کوبیدن سر کودک اوتیسم |چرا کودک با دست به سر خود میزند

علت کوبیدن سر کودک به دیوار دلایل متعددی وجود دارد که چرا کودکان خردسال تمایل به کوبیدن سر دارند. در اینجا چند نمونه رایج از این رفتار آورده شده است:

ضربه زدن به سر نشانه مشکلات پردازش حسی یا ناشی از نقص حسی می باشد. زمانی که سیستم عصبی کمتر از حد تحریک شده باشد، ممکن است کودک سرش بکوبد.

از طرف دیگر، زمانی که سیستم عصبی بیش از حد حساس است و بیش از حد تحریک شده است، ممکن است کودک سرش را بکوبد. این تلاشی است برای اینکه آنها احساس راحتی بیشتری کنند زیرا انتقال دهنده های عصبی آن ها قادر به پردازش احساسات اطراف خود نیستند.

کوبیدن سر کودک یک تکنیک آرام بخش قبل از خواب است. نوزادان به تکان خوردن برای خواب عادت دارند، بنابراین بسیاری از نوزادان و کودکان نوپا راه هایی برای ایجاد یک حرکت تکراری پیدا می کنند.

کودکانی که به دلیل نقص حسی کمتر تحریک می شوند، مانند آن هایی که نابینا یا ناشنوا هستند، اغلب برای تحریک به سر خود ضربه وارد می کنند.

کوبیدن سر کودک اوتیسم

کودکانی که محیط اطراف آن ها حواس پرتی کمی ایجاد می کند، ممکن است خسته یا تنها شوند و در نتیجه سر خود را برای تحریک بکوبند.

کودکانی که در محیط شلوغ، پر سر و صدا و ناآرام غرق می شوند نیز با حرکات موزون مانند کوبیدن سر کودک آرام می شوند.

برخی از کودکان هنگام دندان درآوردن یا عفونت گوش برای تسکین سرشان را تکان می دهند.

نوزاد ممکن است از سر ناامیدی یا عصبانیت سرشان را تکان دهند یا به جایی بکوبند، مانند حالت عصبانیت.

کوبیدن سر کودک برای جلب توجه نیز می باشد. هر چه کودکان واکنش بیشتری از سوی والدین یا سایر بزرگسالان دریافت کنند، احتمال ادامه این عادت بیشتر است.

نکته: به طور کلی، کودکان به منظور آسیب رساندن به خود، سرشان را نمی کوبند.

کوبیدن سر کودک چقدر شایع است؟

تا ۲۰ درصد از نوزادان و کودکان نوپا سالم، سر خود را تکان می دهند یا آن را به جایی می کوبند . اگر فرزند شما سالم است و فقط هنگام خواب سرش را تکان می دهد، جای نگرانی نیست.

گفتنی است، کوبیدن سر کودک، چرخاندن سر و تکان دادن بدن در کودکان مبتلا به تاخیر رشد، کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکانی که مورد آزار و اذیت یا بی‌توجهی قرار می گیرند، بسیار شایع‌تر است.

پسرها سه برابر بیشتر از دخترها در معرض کوبیدن سر کودک قرار دارند.

کوبیدن سر کودک اوتیسم چقدر طول می کشد؟

کوبیدن سر کودک معمولاً پس از شش ماهگی ظاهر می شود و معمولاً تا چهار سالگی به طور خود به خود پایان می یابد. با این حال، کوبیدن سر کودک اگر بیش از سال‌های اولیه ادامه یابد یا منجر به صدمات جدی می شود.

در رشد و رفتار معمول دوران کودکی، کودکی که بیش از سه سالگی هنوز کوبیدن سر کودک را تحربه می کند، باید از نظر پزشکی مورد ارزیابی قرار گیرد.

از کجا بفهمیم ضربه سر نشانه اوتیسم است؟

پنج رفتار کلیدی کودکان مبتلا به اوتیسم را متمایز می کند که شامل موارد زیر همراه با کوبیدن سر کودک می باشد:

تا ۱۴ ماهگی، اکثر کودکان به اشیاء اشاره می کنند تا فرد دیگری را وادار کنند که به آن شی نگاه کند.

عدم دنبال کردن اشاره های دیگران در حالی که کودکان دیگر اغلب به چیزی که بزرگسالان به آن اشاره دارند نگاه می کنند.

فقدان تماس چشمی یا تماس چشمی زودگذر: تا سه ماهگی، کودکان سالم تماس چشمی مداوم را به عنوان وسیله ای برای ارتباط اجتماعی و تعامل انتخاب می کنند

عدم پاسخگویی به نام: در ۱۲ ماهگی، کودکان سالم به فردی که نام آن ها یا نام مستعاری را که اغلب می شنوند صدا می کند نگاه می کنند یا به سمت آن ها بر می گردند.

منبع:کانون مشاوران ایران -آیا کوبیدن سر کودک نشانه اوتیسم است؟

برچسب‌ها: کوبیدن سر کودک,علت کوبیدن سر کودک,اوتیسم,

موضوع:
بازدید: 22

+ نوشته شده در دوشنبه 26 دی 1401 ساعت 21:31 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چرا فرزندم کتک میزند؟

در ۲ تا ۳ سالگی کودک گاهی رفتارهایی دارد که مورد قبول خانواده نیست بنابراین باید بعد از یافتن علت راه‌های مقابله با این رفتارهای نامناسب را بیابید.

برچسب‌ها: کودک,رفتار خشن کودک,کتک زدن,

موضوع:
بازدید: 21

+ نوشته شده در دوشنبه 26 دی 1401 ساعت 22:15 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۱ اثرات مثبت طلاق برای کودکان | نکاتی برای کمک به فرزندان

اثرات مثبت طلاق برای کودکان نکته ای است که معمولا به آن توجه نمی شود. بسیاری از ما از طریق تلویزیون، رسانه‌های اجتماعی یا اخبار از ناخوشایندی طلاق آگاه هستیم.

علاوه بر این دوستان، اقوام و همکارانی داریم که طلاق های سختی را پشت سر گذاشته اند. در نتیجه، تصور اینکه چه زمانی طلاق برای کودکان مفید است، ممکن است دشوار باشد.

به شرطی که هر دو والدین در طول رویدادی که در نهایت زندگی خود و فرزندشان را تغییر می‌دهد، واقعاً گام بردارند و حمایت لازم را از فرزندان خود ارائه کنند، طلاق آسیب کم تری را به همراه دارد.

اثرات مثبت طلاق برای کودکان و نقش مشاور

البته توجه داشته باشید که طلاق همیشه برای کودک « بد» می باشد و آسیب هایی را به همراه دارد. اما اگر طلاق درست صورت بگیرد و طرفین به کودک اهمیت بدهند می توانند اثرات مثبت طلاق برای کودکان را به همراه داشته باشد بنابراین حتما پس از طلاق با مشاور صحبت کنید تا کودک خود را در بهترین شرایط بزرگ کنید.

آنچه مهم‌تر از همه به یاد داشته باشید این است که همیشه نمی‌توان فرزندان را در خانواده‌ای با دو والد شاد بزرگ کرد.

وقتی والدین نمی توانند به موارد فوق دست یابند، فرزندانشان بهتر است به جای زندگی با دو بزرگسال ناراضی زیر یک سقف، با دو والدین شاد در دو خانواده جداگانه زندگی کنند. طلاق در این شرایط می تواند برای کودکان مفید باشد.

۱. حذف سوء استفاده

متأسفانه والدین می توانند از یکدیگر و همچنین فرزندان خود سوء استفاده کنند. بدیهی است که حذف کودکان از چنین محیط های سمی از چندین جهت برای آن ها مفید است.

۲. از بین رفتن تنش | اثرات مثبت طلاق برای کودکان

وقتی تنش در محیط خانه از بین می رود، بچه ها آرام تر می شوند. رفتارهای کودکان اغلب با سطح تنش در فضای خانه‌ منطبق است. هنگامی که طلاق جدایی رخ می دهد، شدت تنش در محیط محو می شود و رفتارهای کودکان آرام تر می شود.

۳. انعطاف پذیرتر و سازگارتر

فرزندان طلاق باید راهبردهای مقابله‌ای را ایجاد کنند که همسالان شان تا سال‌ها بعد با آن‌ها مواجه نمی‌شوند. علاوه بر این، فرزندان والدین مطلقه با شرایط مختلف سبک زندگی سازگارتر می شوند. آن ها با موفقیت و به طور منظم بین خانه مادر و خانه پدر جابه جا می شوند.

۴. همدلی

تغییری که طلاق در خانواده‌هایشان ایجاد می‌کند، باعث می‌شود که برخی از فرزندان والدین مطلقه نسبت به مشکلات دیگران دلسوزی بیشتری داشته باشند. وقتی همسالانشان مشکلات خانوادگی دارند، فرزندان والدین طلاق گرفته می توانند با آن مشکلات ارتباط برقرار کنند.

با دیدن طلاق والدین خود، بسیاری از کودکان از تجربیات آن ها استفاده می کنند و آن را در موقعیت های دیگر به کار می برند. بنابراین، به عنوان مثال، اگر ببینند که یکی از دوستان خود دچار مشکل شده است، اغلب به او کمک می کنند. بنابراین شخصیت حمایت کننده پیدا می کنند.

۵. خودکفایی

یکی از مهم ترین اثرات مثبت طلاق برای کودکان خودکفایی می باشد. زیرا هر دو والد مطلقه اغلب پس از جدایی به طور تمام وقت کار می کنند تا بتوانند زندگی خود را اداره کنند. در چنین شرایطی، کودکان بیشتر به خود متکی می شوند. بسیاری از کودکان طلاق اغلب از مدرسه یا فعالیت های بعد از مدرسه به خانه باز می گردند قبل از اینکه والدینشان از سر کار برگردند.

آن‌ها یاد می‌گیرند که «از خود دفاع کنند». اغلب، آن ها شروع به انجام کارهای خانه می کنند، وعده های غذایی خود را درست می کنند.

۶. والدین مطلقه به فرزندان خود الگو می‌دهند که آن ها شایسته داشتن یک رابطه مناسب هستند

در این صورت طلاق به فرزندان نشان می‌دهند که به ازدواج ناسالم یا ناخوشایند رضایت ندهند. پس از طلاق، در نهایت والدین مطلقه روابط جدیدی را آغاز می کنند. در نتیجه، کودکان شاهد خوشحالی والدین خود هستند که فرصت‌های الگوسازی عالی را برای کودکان فراهم می‌کنند.

۷. رابطه بهتر والدین با فرزند

با حضانت مشترک، فرزندان والدین مطلقه این فرصت را دارند که هر یک از والدین را به عنوان یک والد کامل و مطمئن تجربه کنند. در خانواده هایی که طلاق ندارند، بسیاری از والدین فقط «حضور» هستند اما تعامل معناداری با فرزندان خود ندارند. هنگامی که هر دو والد با هم هستند، یکی از آن ها اکثر وظایف تربیتی یا تربیتی را بر عهده می گیرد.

پس از وقوع طلاق، زمانی که فرزندان ملاقات و اشتراک زمانی خود را با والدین مربوطه خود تجربه می کنند، هر یک از والدین کاملاً روی آن ها تمرکز می کنند. آن‌ها این فرصت را دارند که در سطح عمیق‌تری نسبت به همسالان خود که طلاق نگرفته‌اند، درباره والدین خود بیاموزند، زیرا زمان زیادی را با هر فرد والدینی می‌گذرانند.

۸. ازدواج ایده آل نیست

با مشاهده تأثیرات طلاق بر والدین و سبک زندگی آن ها، فرزندان والدین مطلقه درک بالایی در مورد اهمیت پایداری ازدواج دارند و احتمالاً اهمیت بیشتری برای آن قائل هستند، این اثرات مثبت طلاق برای کودکان به آن ها یاد می دهد تا بتوانند درست تصمیم بگیرند و درک کنند که رابطه مشکلاتی می تواند وجود داشته باشد.

اثرات مثبت طلاق برای فرزندان

۹. روابط نزدیک تر با خواهر و برادرشان |فواید طلاق برای فرزندان

بچه های طلاق اغلب رابطه شان با خواهر و برادرشان قوی تر می شود. هیچ کس بهتر از خواهر و برادرش نمی داند که هنگام طلاق والدینشان چه می گذرند.

منبع:کانون مشاوران ایران-۱۱ اثرات مثبت طلاق برای کودکان | نکاتی برای کمک به فرزندان

برچسب‌ها: اثرات منفی طلاق برای فرزندان,طلاق,اثرات طلاق برای کودکان,

موضوع:
بازدید: 28

+ نوشته شده در يکشنبه 2 بهمن 1401 ساعت 23:08 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

حرف شنویی فرزندان

اگر فرزندتون به حرفتون گوش نمیده و مجبورید بارها چیزیو ازش بخواید و اخرش تنبیهش کنید و داد بزنید یعنی اشکال تربیتی از شماست.

کودک به خاطر اسیبی که خورده از خودش بدش میاد و ترجیح میده با شما بجنگه و اخرش هم تنبیه بشه. بسیاری از پدر مادرها تربیت رو با فرماندهی و زورگویی اشتباه میگیرند. این نگاه غلطه اشتباهه ویرانگره.

در موارد جزیی که مشکل سلامتی و خطر جسمی برای کودکانمون ایجاد نمیشه بگذارید همیشه بچه ها تصمیم گیرنده زندگیشون باشن، انتخاب غذا، خرید غذا از بیرون، جای نشستن، انتخاب لباس و،،، ما با این کار سه چیز رو به کودکمون یاد میدیم:

یک تو خوبی و حرف و کارت درسته

نظر و عقیده تو خوب و محترمه و با ارزش

وقتی ما در موارد جزیی و کم اهمیت به حرف کودکمون گوش میدیم اونها در مسائل مهم با ما مشورت میکنن و به ما توجه میکنن.

این احساس ازادی و راحتی به کودکانمون استقلال میده فرصت رشد و انتخاب میده اشتباه هم بکنن ازش یاد میگیرن و می اموزند زندگی لج و لجبازی نیست.

روزی که من دو دفعه به خواسته های کوچک فرزندم گوش بدم حتی اگر اشتباه باشه احتمال انکه او کم کم توجهی به حرفای من بکنه و من بتونم اونو براه بیارم به مراتب خیلی بهتر از لجبازیه.

دادن پاداش: تشویق باعث رشد اعمال نیک و حرکت به سوی ترقِّی می شود. ما باید کار خوب را با لذت در ذهن کودک گره بزنیم. این لذت شامل کتاب خوان شدن کودک، درس خواندن، تمیز کردن اتاق، مسواک زدن، اموزش صحیح دستشویی رفتن، و دیگر روش تربیتی کودک می باشد.

دادن پاداش به این شکل میباشد که برای کار خوب کودک پاداشی در نظر گرفتن می باشد. این پاداش می تواند از گرفتن برچسب و استیکر، تا رفتن به شهر بازی یا خرید اسباب بازی باشد. در ابتدا هر بار کودک بعد از انجام کار خوب پاداش دریافت می کند. به مرور که کار خوب نهادینه شد دادن پاداش یک بار در میان، دوبار در میان و در اخر به صورت تصادفی است. اینجاست که انجام ان کار در ذهن کودک برای تمام عمر با لذت گره خورده است

منبع:کانون مشاوران ایران-حرف شنویی فرزندان

برچسب‌ها: حرف شنویی کودکان,کودک,حرف شنویی فرزندان,

موضوع:
بازدید: 25

+ نوشته شده در دوشنبه 3 بهمن 1401 ساعت 22:39 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

توقف انگشت مکیدن در کودکان

ترک انگشت مکیدن به عنوان یک عادت می تواند کار سختی برای کودکان باشد. در این مقاله به شما خواهیم گفت چگونه به کودک کمک کنید تا انگشت مکیدن خود را کنار بگذارد. انگشت مکیدن یک عادت متداول در میان کودکان است. گاهی اوقات شما ممکن است بگویید “بسه دیگه، خسته شدم” ما اینجا به شما کمک می کنیم که بدایند چگونه کودک خود را به ترک این عادت تشویق کنید.

کودکان به صورت طبیعی بازتاب‌های گونه و مکیدن را دارا هستند که منجر می‌شود آنها انگشت خود را در دهان فرو ببرند گاهی حتی این اتفاق قبل از تولد رخ می‌دهد. از آنجایی که مکیدن انگشت در کودکان به آنها احساس ایمنی می دهد این حالت را به صورت عادت در می آورند و هر زمان که نیاز به آرامش دارند و هنگام به خواب رفتن این کار را انجام می دهند.

بسیاری از کودکان خودشان مکیدن انگشت را کنار می‌گذارند، حدود ۲ تا ۴ سالگی. اما برای کودکان بزرگتر که مکیدن انگشت را در دوران دبستان ادامه می دهند فشار همسالان در مدرسه معمولاً این عادت را پایان خواهد داد. به یاد داشته باشید کودکی که عادت مکیدن انگشت را کنار گذاشته است ممکن است گاهی اوقات به این حالت بازگردد مخصوصا زمانی که دچار استرس و اضطراب می شود.

عادت انگشت مکیدن تا زمانی که دندان های دائمی کودک در نیامده اند نگران کننده نیست. در این زمان انگشت مکیدن می تواند روی سقف دهان یا چگونگی ردیف شدن دندان ها تاثیر بگذارد. این مساله ممکن است هنگامی که کودک انگشتش را به شدت درد می مکد بیشتر شود مخصوصا هنگامی که آن را به صورت منفعلانه در دهانش می‌برد. بهر حال، انگشت مکیدن پرخاشگرانه می‌تواند مشکلاتی را در دندان های کودک ایجاد کند.

آکادمی تب کودک آمریکا می‌گوید درمان معمولا محدود به کودکانی است که وارد ۵ سالگی می‌شوند و بعد از پنج سادگی انگشت مکیدن را ادامه می‌دهند. یعنی بهتر است قبل از پنج سالگی درمان جدی شروع نشود. با کودک خود در مورد انگشت مکیدن صحبت کنید اگر در کودک شما خودش بخواهد انگشت مکیدن را کنار بگذارد شما در توقف آن موفق‌تر خواهید بود و این مسئله به انتخاب روش ترک انگشت مکیدن کمک خواهد کرد.

از تقویت مثبت استفاده کنید: برای کودک خود پاداش یا جوایز کوچک فراهم کنی، مانند وقت گذاشتن بیشتر برای خواند قصه شب یا به پارک بردن وی، زمانی که کودک انگشت خود را نمی مکد. استیکر هایی روی تقویم بچسبایند برای یادآوری روزهایی که کودک شما با موفقیت از انگشت مکیدن اجتناب کرده است.

راه اندازهای انگشت مکیدن را شناسایی کنید: اگر کودک شما انگشت خود را در پاسخ به استرس می مکد موضوع اصلی را مشخص کنید و در آن زمان و سیله آرامش وی را به روش های دیگر فراهم کنید مانند در آغوش کشیدن یا گفتن کلمات اطمینان بخش. همچنین می توانید یک بالش یا عروسک پولیشی به کودک خود بدهید تا در هنگام استرس آن را فشار دهد.

اگر انگشت مکیدن کودک شما بیشتر بدون هدف است تا اینکه به دنبال توجه باشد، به آرامی به وی یادآور شوید که آن را متوقف کند. از پرخاشگری، عصبانیت و سرزنش کردن پرهیز کنید. برای پیشگیری از خجالت کشیدن کودک در جلوی جمع، از علامت هایی مثل تکان دادن دست، یا دیگرعلامت های شخصی استفاده کنید تا دیگران متوجه تذکرات شما نشوند.

منبع:کانون مشاوران ایران-توقف انگشت مکیدن در کودکان

برچسب‌ها: انگشت مکیدن در کودکان,ترک انگشت مکیدن,انگشت مکیدن,

موضوع:
بازدید: 27

+ نوشته شده در جمعه 30 دی 1401 ساعت 13:58 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چرا برخی از کودکان اعتماد به نفس ندارند؟!

یکی از مشکلات ومعضلات خانواده ها و کودکان ونوجوانان این است که خودرا باور نداشته و اعتماد به نفس ندارند. این مشکل ناشی ازآنست که یا کودک و نوجوان هنوز بحالت تثبیت وضعیت نرسیده و درانجام هر کاری دچار تردید میباشد و باخود فکر می کند که نمی تواند این کار را انجام دهد ویا اینکه بزرگتر ها به وی اجازه انجام کار را نداده ودر واقع این فرصت را به او نمی دهند تا وی دچار رشد اعتماد به نفس شود و ارزش های خود را نشان دهند.

علائم کمبود اعتماد به نفس در کودکان چیست؟

آنان همیشه با این حرف که هنوز زود است و یااین کار شما نیست مواجه شده و به این باور عدم توانایی خویش می رسند که بسیار بداست. آنان دلسرد شده و ابتکار و خلاقیت خود را از دست میدهندو درواقع می توان علت اصلی عدم اعتماد به نفس کودکان را عدم وجود روحیه تایید و صحت بکار کودکان در خانواده ها و مدارس است درواقع هیچ گاه به کودکان اطمینان لازم حاصل نمیشود. بنابراین اگر میخواهیم اعتماد به نفس کودک خود را زیاد کنیم ودر جواب این سوال که اعتماد به نفس را چگونه بالا ببریم باید به وی زمان دهیم و اورا تایید کنیم تا روحیه اعتماد به نفس و فرصت طلبی درآنان تقویت شده وراه برای پیشرفت آنان باز باشد البته باید توجه داشت که نباید طوری رفتار کرد که سبب بروز اعتماد به نفس کاذب شود.

شماره های تماس 01

کودک ۶ ساله دارم که اصلا تمرکز نداره

من یه کودک ۶ ساله دارم که اصلا تمرکز نداره. اگر یه سوره ای را حفظ کرده فقط باید در محل بی سرو صدابخونه اگه محل دارای صدا باشه سوره را اشتباه می خونه.

نمی دونم باهاش چی کار کنم؟ خیلی نگرانم؟ چون در تمام فعالیت هایش به این صورته / لطفا مرا راهنمایی کنید؟ اگر نیاز به مراجعه حضوری است لطفا اطلاع دهید تا مراجعه کنم؟ مشکل

دیگرش این است که فقط با گروهی از بچه ها ارتباط برقرار می کنه.

خیلی وقتا با بچه ها ارتباط نداره و دوست داره پیش بزرگتر ها باشه. و کارهای

بزرگترها را انجام بده؟ لطفا مرا راهنمایی کنید؟

پاسخ

آره مشاوره حضوری بهتره میتونید با دفتر مرکزی تماس بگیرید و وقت رزرو کنید

حتمأ یه سر ببرش مشاوره کودکان اونا بهتر تشخیص میدن

منبع:مرکز مشاوره-چرا برخی از کودکان اعتماد به نفس ندارند؟!

برچسب‌ها: اعتماد به نفس کودکان,اعتماد به نفس کاذب,اعتماد به نفس,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در يکشنبه 14 خرداد 1402 ساعت 19:44 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آژیر قرمز والدین – تاثیر کودک هم سن و سال بر یکدیگر

داشتن دوستان و همسر مناسب یک مورد فوق العاده مهمی می باشد، ولی در برخی مواقع تلاش برای مطابقت پیدا کردن با یک گروه می تواند نتایج نامناسبی را به دنبال داشته باشد.

فایل صوتی روانشناسی

آژیر قرمز والدین – تاثیر کودک هم سن و سال بر یکدیگر

تحت تاثیر قرار گرفتن از طرف دوستان به منظور انجام دادن کاری که در حالت معمول انجام نمی دهید، می تواند منجر به ایجاد احساس گناهکار بودن، پشیمانی، خجالت زده شده، دست پاچه شدن یا حتی وحشت زده شدن شما شود.

در این مقاله تعریف تاثیر کودکان هم سن و سال و نحوه مدیریت با آن بیان شده است که شامل مواردی می باشد که در صورت جدی شدن همه چیز باید بکار گرفته شوند.

آژیر قرمز والدین - تاثیر کودک هم سن و سال بر یکدیگر

آژیر قرمز والدین – تاثیر کودک هم سن و سال بر یکدیگر

از نظر مشاورکو این مقاله برای افراد زیر مفید است؟

اگر خودتان یا کسی جزو افراد زیر است این مطلب را برایش ارسال کنید و به او کمک کنید

احساس کنید که این فرد با شما متناسب نمی باشد

از انجام دادن کارهای خاص در کنار افراد خاص اذیت می شوید

کارهایی را انجام می دهید که تمایلی نسبت به انجام دادن آنها ندارید.

تاثیر کودکان هم سن و سال به چه معنی می باشد؟

تمایل داشتن برای قرار داشتن به عنوان بخشی از یک چیزی می تواند بر روی شما تاثیر تحمیل کند تا به روشهای خاصی عمل کنید.

در صورتی که کاری را انجام دهید که در حالت معمول انجام نمی دهید، یا کاری که دوست دارید را انجام نمی دهید تا در نتیجه آن از طرف سایر افرادی که در کنارتان قرار دارند مورد پذیرش قرار بگیرید، در این صورت شما از تاثیر کودکان هم سن و سال رنج می برید.

تاثیر کودکان هم سن و سال بر روی …

تاثیر کودکان هم سن و سال می تواند بر روی موارد زیر تاثیرگذار باشد:

روش لباس پوشیدن شما یا پوشاندن موی سر خودتان

فعالیت هایی را که در آنها شرکت می کنید

موسیقی که به آن گوش می دهید

تصمیمات شما در مورد مواد و الکل

فردی که با وی قرار ملاقات می گذارید

افرادی که با آنها دوست هستید.

تاثیر مربوط به اقدام کردن به روش های خاص می تواند شامل موارد زیر باشد:

مستقیم: شخصی به شما بگوید که چه کاری باید انجام دهید

غیرمستقیم: گروه دوستان شما می تواند فعالیت های خاصی را با هم انجام دهد که انجام دادن این کار توسط شما در خارج از گروه نامحتمل می باشد

خود انگیخته: اعمال تاثیر بر روی شما به منظور تطابق یافتن با گروه دوستان خودتان، چرا که آنها استانداردهای خاصی را تنظیم می کنند یا توضیحات خاصی را بیان می کنند.

با تاثیر کودکان هم سن و سال به چه نحوی باید برخورد بکنیم

تاثیر کودکان هم سن و سال در همه موارد بد نمی باشد؛ در برخی مواقع می تواند خوب باشد، برای مثال زمانیکه دوستانتان باعث می شوند که شما از انجام دادن یک کار بی معنی اجتناب کنید که بعدا منجر به پشیمانی شما خواهد شد.

ولی تاثیر کودکان هم سن و سال در اغلب مواقع منجر به ایجاد نتایج منفی می شود.

مثال های بیان شده در مور تاثیر کودکان هم سن و سال را در قسمت پایین بررسی کنید و توصیه های بیان شده برای مقابله با آنها را مدنظر قرار بدهید.

منبع:مشاورکو:مرکز مشاوره روانشناسی و مشاوره آنلاین -آژیر قرمز والدین – تاثیر کودک هم سن و سال بر یکدیگر

برچسب‌ها: فشار دوستان,کودک,دوست کودک,

موضوع:
بازدید: 34

+ نوشته شده در جمعه 3 تير 1401 ساعت 13:49 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

پنج مسائل فرزندان در خانواده های طلاق چیست؟

در زمینه طلاق و فرزندان تحقیقات بسیاری انجام شده است که در این مقاله در مورد عوامل طلاق و پیامدهای آن مطالبی را ذکر می کنیم.

خانواده های طلاق – هیجان ها و تجربه های ذهنی:

فرزندانی که در خانواده طلاق هستند به خاطر شرایطی که برای آنها به وجود آمده است نوعی خشم و نفرت نسبت به عواملی که باعث این اتفاق شده است در آن ها به وجود آمده است.

بیشتر خشم و نفرت آن ها به خاطر والد غالب و افراد و اطرافیانی است که در این جدایی موثر بوده اند.

بر اساس نظر مشاوران خشم یک نوع هیجان قوی و نیرومند در انسان است و زمانی در فرد به وجود می آید که شخص احساس کند به نیازها و خواسته ها و اهدافش نرسیده است و به خاطر فرد و افرادی مشکلاتی در راه رسیدن به اهدافش به وجود آمده است.

فرد هنگامی با قضیه طلاق رو به رو می شود بسیار آشفته می شود و نوعی احساس خشم و از دست دادن را تجربه می کنند و چون در این زمان والدین، فرزند را تنها می گذرانند و نسبت به او رفتاری خودخواهانه دارند و حمایت والدین از فرزند کم می شود در این هنگام فرزند نسبت به والدین خشمگین و ناراحت می شود.

بر اساس نظر مشاوران فرزندان هنگامی که طلاق و جدایی والدینشان را می بینند نوعی ترس از رها شدن و تنها شدن در آن ها به وجود می آید و آن ها حس می کنند کسی آن ها را دوست ندارد و بیشتر دغدغه های ذهنی فرد درمورد آینده و رویدادهای بعدی او خواهد بود.

علاوه بر دغدغه های ذهنی مسائل دیگری مانند غم و اندوه و طرد شدن و ترس از تکرار فقدان در این افراد به وجود خواهد آمد و آن ها دچار ترس و اضطراب از دست دادن خواهند شد.

نشانه هایی که وقوع طلاق را خبر می دهند

تجربه های محیطی:

نوجوانان بسیار به امنیت عاطفی و هیجانی نیازمند می باشند، امنیت عاطفی و هیجانی شامل مفاهیمی مانند امنیت، همدلی، پذیرش دیگران می باشد.

نوجوانان برای زندگی به محیطی امن و با آرامش نیازمند هستند اما در بسیاری موارد، خانواده ها نمی توانند محیطی امن را برای فرزندان خود فراهم کنند و عوامل مانند طلاق و تعارض محیط خانه را بی ثبات و ناآرام می کند و مشکلاتی بین والدین و نوجوان به وجود می آید.

بسیاری از والدینی که طلاق می گیرند بعد از آن در مورد مسائل منفی مانند مشکلات طلاق، مسائل مالی ، دلایل جدایی، آشفتگی های شخصی، اطلاعات منفی و نامطلوب در مورد همسر سابق، با فرزند خود صحبت می کنند در حالی که کودک نمی تواند این مسائل را به خوبی درک کند و برای او آسیب زا خواهد بود و به روحیه او تاثیر می گذارد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -پنج مسائل فرزندان در خانواده های طلاق چیست؟

برچسب‌ها: خانواده های طلاق,پیامدهای منفی طلاق برای کودک,طلاق و فرزندان ,

موضوع:
بازدید: 61

+ نوشته شده در دوشنبه 20 ارديبهشت 1400 ساعت 20:39 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

جدیدترین و معتبرترین راه ایجاد ارتباط با مدرسه کودکان

بسیاری از افراد به دنبال مشاوره تحصیلی رایگان برای فرزند خود هستند لذا ما در این بحث به نکاتی مهم پیرامون تشویق کودکان به درس خواندن می پردازیم.

هر روز از فرزند خود بپرسید چه کاری باید انجام دهد.

یک محفل آرام را برای او فراهم کنید.

برای اکثر والدین، فرستادن بچه ها به مدرسه، کار مشکلی است.

هدف آنها این است که فرزندان خود را بسازند، هر دو کودکان و نوجوانان در مدرسه احساس امنیت و راحتی می کنند و درس های خوبی می گیرند.

اغلب والدین از معلم و مدرسه فرزندشان جدا شده اند.

به نظر می رسد که وقتی والدین در مدرسه شرکت نمی کنند، والدین مسئولیت فرزندان خود را احساس نمی کنند و در این زمان آنها فرزندان خود را به دست غریبه ها می دهند.

اگر والدین نقش فعال تری ایفا کنند، نه تنها کودکان را تشویق به تحصیل می کنند بلکه علاقه خود را نیز افزایش می دهند.

در این مورد، والدین نقش مهمی در تجربه تحصیلی فرزندشان ایفا می کنند و در عین حال ارتباط خوبی با معلمان ایجاد می کنند.

اما یک سوال:

اگر مدرسه از جایگاه بالایی برخوردار باشد، نقش والدین چیست؟

والدین نباید اهمیت نقش خود و همچنین مدرسه را نادیده بگیرند.

آنها همچنین باید اطمینان لازم را داشته باشند تا در صورت لزوم خودشان عمل کنند.

ویژگی های رشدی کودکان نابینا

0 دیدگاه/نوامبر 4, 2020

ادامه مطلب

برای ایجاد ارتباط قوی با مدرسه، توصیه های زیر را در نظر بگیرید:

تعیین زمان خاصی برای رفتن به رختخواب در فرزندان

در شب، کودکان را به رخت خواب ببرید زیرا کودکان قبل از رفتن به مدرسه باید آمادگی کامل داشته باشند و این مسئولیت والدین آنها است.

وداع کوتاه

صبح از خانه بیرون بروید تا بچه ها را در راه مدرسه همراهی کنید.

هنگام جدا شدن، کودک را در آغوش گرفته و ببوسید و بلافاصله به مدرسه بفرستید.

اغلب کودکان از دوری های طولانی مدت ناراحت می شوند.

نگران نباشید: معلمان می دانند که چگونه کودکان را آرام کنند.

به یاد داشته باشید که کودکان پس از جدا شدن از والدین، به ندرت گریه می کنند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-جدیدترین و معتبرترین راه ایجاد ارتباط با مدرسه کودکان

برچسب‌ها: ارتباط با مدرسه کودکان,ایجاد ارتباط قوی با مدرسه,تشویق کودکان به درس خواندن ,

موضوع:
بازدید: 66

+ نوشته شده در چهارشنبه 1 ارديبهشت 1400 ساعت 16:31 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

خیانت والدین بر فرزندان چه تاثیری دارد؟

خیانت به معنای برقراری نوعی از رابطه ی عاطفی، جنسی و با فردی جز همسر است که به صورت مخفیانه انجام می گیرد .

آگاهی از آن می تواند طرف مقابل را دچار علایم جسمانی و روانی قابل توجهی از جمله بی قراری، خشم، ناراحتی، تپش قلب، مشکلات خواب، اضطراب، افسردگی و پوچی کند.

وقوع خیانت و آگاه شدن از آن نه تنها روابط زوجین را مخدوش می کند بلکه می تواند پایه های اساسی اعتماد و احسس امنیت در کودکان را نیز به شدت تخریب کند.

تاثیر خیانت والدین بر کودک

این مساله می تواند با توجه به سن فرزند تاثیرات متفاوتی را ایجاد کند.

به عنوان مثال فرزندان تا قبل از تجربه ی بلوغ، ممکن است به شدت در خود فرو رفته و یا پرخاشگر شوند.

بی اشتهایی، بدغذایی، افت تحصیلی، کج خلقی، ناخن جویدن، شب ادراری و کابوس های شبانه از جمله دیگر علایمی است که این کودکان از خود بروز می دهند.

ممکن است کودک علایمی از جمله بی اشتهایی عصبی و یا بیماری های روان تنی را نیز بروز دهد.

همچنین نوجوانان نیز در این شرایط واکنش های توام با پرخاشگری و مشکلات متعدد سازگاری را بروز می دهند و گیج و آشفته می شوند.

اولین رابطه جنسی

نکات مهمی که باید در اولین رابطه جنسی بدانید

0 دیدگاه/آوریل 17, 2021

ادامه مطلب

نواجوانان و ایجاد بحران های اخلاقی

می توان گفت مهم ترین مساله ی قابل طرح برای زندگی یک نوجوان، هویت یابی است.

نوجوانانی که از روابط خیانت آمیز والدین آگاه می شوند غالبا در زمینه ی شکل دادن به هویت مطلوب با مشکلات متعددی مواجه می شوند.

این گروه از نوجوانان روابط صمیمانه را سرشار از ناامنی و بی اعتمادی دانسته و بر اساس همین ادراک، پیش نویس روابط آینده ی خود را نیز ترسیم می کنند.

بر اساس مطالعات، این گروه از نوجوانان با احتمال بیشتری ممکن است دست به بزهکاری و رفتارهای پرخاشگرانه بزنند و بیشتر از سایر همسالان خود در معرض بحران های اخلاقی قرار دارند.

طوفان خشم فرزندان از طریق خیانت راه اندازی می شود.

آگاهی فرزندان از خیانت والدین می تواند منجر به تجربه ی بالاترین سطوح خشم در فرزندان شود.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-خیانت والدین بر فرزندان چه تاثیری دارد؟

برچسب‌ها: خیانت والدین,خیانت والدین بر فرزندان,تاثیر خیانت والدین بر کودک,

موضوع:
بازدید: 73

+ نوشته شده در پنجشنبه 2 ارديبهشت 1400 ساعت 3:26 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کودک بی نظم، والد درمانده. پشت نقاب بی نظمی کودک تان چه می گذرد؟

بسیاری از والدین در حالی به ملاقات مشاور م ایند که کاسه ی صبرشان از بی نظمی های کودک لبریز شده و کنترل امور از دست شان خارج شده است.

والدین بل از اقدام برای مشاوره، همه ی راه حل های ممکن را امتحان می کنند.

این راهکارها دامنه ی وسیعی از رفتارهای محبت آمیز تا تهدید و تنبیه و توبیخ های متعدد را در بر می گیرد.

اما پس از مدتی، تلاش های بی نتیجه آن ها را به اتاق مشاوره می کشاند. جایی که شاید لازم بود تا قبل از تصمیم به فرزندآوری، در آن حضور یابند و مهارت های لازم را آموزش ببیند.

اگر شما هم جزء این دسته از والدین هستید، ادامه ی مطلب به شما کمک خواهد کرد تا دلایل بی نظمی کودک تان را بیشتر درک کنید و بتوانید او را به سمت خودتنظیمی و نظم در امور سوق دهید.

فرزندان کدام دسته از والدین بی نظم ترند؟

بررسی های بالینی انجام شده در خصوص نظم نشان می دهد که والدینی که حساسیت بیشتری در خصوص نظم و انضباط دارند، فرزندان بی نظم تری نیز دارند.

دلیل این مساله می تواند این باشد که تاکید افراطی بر نظم، غالبا با امر و نهی، بکن و نکن و حساسیت هایی همراه است که فرزندتان را خسته می کند.

در طی زمان فرزندتان به دقت مشاهده می نکند که می توادن از طریق بی نظمی، توجه تان را جلب کند، شما را عصبانی کند و کنترل شرایط را به دست بگیرد.

در حقیقت شمار زیادی از فرزندان با بی نظمی در حال انتقام گرفتن از والدین امر کننده ی خود هستند و در پس نقاب بی نظمی این پیام مهم را منتقل می کنند که “نمی توانی کنترلم کنی”.

این حالت می تواند تبدیل به دور باطلی شود که شما به عنوان والدین، غالبا در آن بازنده خواهید بود.

برای خروج از این چرخه ی معیوب، نیازمند آن خواهید بود تا راهکارهای زیر را به دقت اجرای کنید.

راهکار برای حل مشکل کودک بی نظم

۱) امر و نهی های تان در مورد نظم را کم کنید.

۲) اجازه ندهید بی نظمی فرزندتان شما را عصبانی کند و این احساس را منتقل کند که شما از کنترل خودتان خارج شده اید.

۳) هرگز به جای کودک اقدام به منظم کردن اتاقش و رفع بی نظمی هایی که او مسببش بوده نکنید.

ممکن است پس از چند ساعت از وضعیت آشفته ی خانه به ستوه آیید و تصمیم بگیرید تا آن را مرتب کنید اما این رفتار می تواند تداوم بی نطمی را حتمی کند.

لازم است آرامش باشید، اجازه دهید تا فرزندتان ماندن در محیط به هم ریخته و تبعاتی مانند ناراحت شدن را تجربه کند و سپس برای مرتب کردن محیط اقدام کند.

۴) صبور باشید و آرام بمانید. اهمیت این مساله تا حدی است که لازم است به عنوان چهارمین نکته ی اساسی، مورد تاکید بیشتر قرار گیرد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-کودک بی نظم، والد درمانده. پشت نقاب بی نظمی کودک تان چه می گذرد؟

برچسب‌ها: کودک بی نظم,راهکار برای حل مشکل کودک بی نظم,بی نظمی کودک ,

موضوع:
بازدید: 75

+ نوشته شده در پنجشنبه 2 ارديبهشت 1400 ساعت 3:40 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

دانستنی های ضروری روانشناسی کودک

دانستنی های ضروری روانشناسی کودک در این مقاله آورده شده است.

یکی از مهم ترین مباحث قابل توجه برای ان هایی که دارای فرزند هستند، روانشناسی کودک است.

این حیطه از علم روانشناسی، موضوعات بسیار مهم و گسترده ای را در بر می گیرد که با جزیی ترین رفتارهای کودکان درآمیخته است و کیفیت زندگی کنونی کودک و اطرافیانش را تحت تاثیر قرار می دهد.

روانشناسی کودک بر رشد فیزیکی،احساسی و رشد اجتماعی کودکان متمرکز است و تلاش می کند تا با توضیح فرایند صحیح رشدی کودکان، پای ههای اساسی شخصیت را به درستی بنا کند.

ابزارهای سنجش و اندازه گیری در روانشناسی کودکان

ممکن است هدف شما از مراجعه به روانشناس یا مشاور کودک آن باشد که توانایی های ذهنی، اجتماعی و یا عاطفی کودک تان را بسنجید.

بنابراین آشنایی کلی با آزمون های رشدی کودکان می تواند برای تان مفید باشد.

مهم ترین آزمون های هوش کودکان عبارتند از:

مقیاس هوش کودکان وکسلر

مجموعه سنجش های کودکان کافمن

این آزمون ها برای سنجش معلولیت های یادگیری، عقب ماندگی ذهنی،ب دکاری عصب شناسی یا اختلالات رشدی کودکان بکار می رود.

آزمونهای فرافکن

برخی از متخصصان معتقدند به منظور پیدا کردن تصویر پویاتری از شخصیت، می توان از آزمون های فرافکن نیز استفاده کرد.

یکی از دلایلی مهم آن، مبهم بودن محرک های این آزمون ها یا استفاده از حیوانات در این آزمون است که باعث می شود خردسالانی که سطح اضطراب شان بالاتر است کمتر بترسند و بیشتر همکاری کنند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -دانستنی های ضروری روانشناسی کودک

برچسب‌ها: عوامل موثر بر شکل گیری شخصیت کودک,روش های تربیتی کودکان,روش صحیح تربیت فرزند,

موضوع:
بازدید: 96

+ نوشته شده در جمعه 3 ارديبهشت 1400 ساعت 22:00 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کودک درمانی چیست؟ تربیت کودک با روش های روان شناسی

کودک درمانی چیست؟

در حالت کلی، یک روان شناس کودک می تواند بر روی کودکان و مراقبان اولیه آنها کار کند تا در رابطه با مشکلات رشدی تحقیق کند، این مشکلات را شناسایی کند و در صورت امکان درمان کند.

روان شناسان کودک همچنین می توانند بر روی کودکانی کار کنند که دارای مشکلات روانی ، عاطفی یا اجتماعی شدید هم می باشند.

من به چه نحوی می توانم تشخیص بدهم که کودک به درمان نیاز دارد؟

علائم نگران کننده ای که نشان می دهد کودک شما به مشاوره روان شناسی نیاز دارد، عبارتند از:

احساسات مداوم ناراحتی یا ناامیدی

عصبانیت مداوم و تمایل داشتن برای نشان دادن واکنش افراطی در موقعیت ها

نگرانی، اضطراب یا ترس مداوم

داشتن بیماری فیزیکی از قبل یا ظاهر شدن آن

ترس داشتن نسبت به این مورد که یک فردی ذهن وی را کنترل می کند یا اینکه وی نمی تواند بر روی خودش کنترل داشته باشد

یک کاهش ناگهانی و پیشبینی نشده در نمرات کلاسی

از دست دادن علاقمندی نسبت به فعالیت هایی که قبلا لذت بخش بوده اند

تغییر در الگوهای خواب یا تغذیه

گوشه گیری، ترجیح دادن تنهایی به جای قرار گرفتن در کنار دوستان و خانواده

شنیدن صداهایی که وجود ندارند

بیان کردن تفکرات خودکشی

عدم توانایی برای متمرکز شدن، داشتن تفکر مشخص یا تصمیم گیری

عدم توانایی برای نشستن در یک جا

انجام دادن کارهای روتین وسواسی در طول روز، همانند شستن دست ها یا تمیز کردن وسایل

تجربه کردن مکرر کابوس ها

مصرف الکل یا مواد

پرهیز غذایی وسواسی، یا پرهیز غذایی بعد از استفراغ یا مصرف ضد یبوست ها

انجام دادن اقدامات خشن، همانند آتش درست کردن یا کشتن حیوانات

در صورتی که یک کودک برخی یا تعدادی زیادی از این علائم را نشان دهد، احتمالا وی به درمان نیاز دارد. درمان برای این نوع کودکان می تواند کاملا مفید باشد، به خصوص در زمانی که یک مشکل قبلا تشخیص داده شده، در وضعیت وخیم تری قرار گرفته باشد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-کودک درمانی چیست؟ تربیت کودک با روش های روان شناسی

برچسب‌ها: کودک درمانی,کودک درمانی چیست؟,روان شناس کودک ,

موضوع:
بازدید: 94

+ نوشته شده در جمعه 3 ارديبهشت 1400 ساعت 22:59 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تاثیر دعوای والدین بر کودکان

اگر کودکان به طور مداوم در معرض مشاجره های پدر و مادرش قرار گیرند، اعتماد به نفس خود را از دست می دهند.

در هنگام جر و بحث و دعوا کودک یکی از والدینش را مقصر می داند و در ذهن خود او را متهم می کند، همین امر باعث می شود تا رابطه بین کودک و والد تخریب شده و اتحادی نانوشته با والد دیگر برقرار کند، در بعضی مواقع این امر از طرف والدین بر کودک تحمیل می شود.

در کودکانی که سن آن ها بیشتر است امکان کاهش اعتماد به نفس بیشتر است و کودک نسبت به مواردی مانند ازدواج و روابط زن و مرد تصورات و باور های اشتباهی پیدا می کند. در آینده برای این کودکان سخت خواهد بود تا از آن باور های غلط را کنار بگذرند.

علاوه بر این ممکن است این رفتار ها و الگو ها در کودک ماندگار شود و در هنگام بزرگسالی نیز دقیقا همین شیوه رفتاری را با همسر و شریک عاطفی اش پیش بگیرد.

تاثیر دعوای والدین – مصرف مواد مخدر

کودکانی که در خانواده های بی ثبات رشد می کنند بیش تر در معرض خطر استفاد از مواد مخدر هستند و احتمال دارد در سنین پایین به سمت مواد مخدر کشیده شوند.

بر اساس تحقیقات انجام شده کودکانی که همیشه درگیر مشاجره و جر و بحث والدین شان هستند بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات روانی مانند بیش فعالی، کمبود توجه، اضطراب، افسردگی و وسواس اجباری (OCD)می باشند.

دعوای زن و شوهر

قوانین و علل دعوای زن و شوهر و راه حل های موثر بعد از دعوای زوجین

تاثیر دعوای والدین بر کودکان در عملکرد تحصیلی

کودک اگر به طور دائم شاهد درگیری و اختلافات والدینش باشد، ذهن او درگیر فضای پر تنش خانه می شود و دیگر نمی تواند بر روی مواردی مانند درس، مدرسه و انجام تکالیف تمرکز داشته باشد.

کودک دچار استرس و اضطراب عاطفی می شود، این امر تاثیر منفی بر روی سیستم ایمنی او می گذارد و کودک دچار مشکلات جسمی مانند آلرژی های مکرر، انواع عفونت ها و غیره می شود. همه این عوامل دست به دست هم می دهند تا کودک از نظر تحصیلی افت کند.

تاثیر دعوای والدین بر کودکان در مشکلات جسمانی

کودک به دلیل مشاهده مداوم مشاجره های والدین ممکن است به بیماری های جسمانی مانند مشکلات خواب، درد معده یا سر درد مبتلا شود.

کودک از والدینش الگو برداری می کند، بنابراین زمانی که پرخاشگری آن ها را می بیند به احتمال زیاد پرخاشگر می شود و هنگامی که با مشکلاتی رو به رو شود به جای حل مسئله شروع به داد و بی داد و پرخاشگری می کند تا از این طریق بر مشکلات خود غلبه کند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-تاثیر دعوای والدین بر کودکان

برچسب‌ها: تاثیر دعوای والدین بر کودکان,دعوای والدین,تاثیر دعوای والدین,

موضوع:
بازدید: 58

+ نوشته شده در پنجشنبه 23 ارديبهشت 1400 ساعت 19:52 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

با کودک خود زندگی کنیم- بازی هایی که بچه ها را موفق می کند

در ابتدا چند بازی به شما معرفی می شود که می توانید با کودک خود انجام دهید و جنبه تفریحی و آموزشی دارد.

بعد در این مقاله به شما آموزش داده میشود که چگونه با کودک خود بازی کنید و چه اهمیتی بر آینده فرزندتان دارد.

۱- کودکتان را به پارک ببرید.

۲- با هم دوچرخه سواری کنید.

۳- فرزندتان را به کتابخانه ی عمومی ببرید. کمکش کنید کتاب هایی که علاقه دارد را بردارد.

۴- برای کودکتان یا همراه با او بخوانید.

۵- کودکتان را به ماهی گیری ببرید.

۶- باهم شیرینی بپزید.

۷- با هم خمیر بازی بسازید و سپس از شکل دادن به آن لذت ببرید. (دستور تهیه های آسان آنلاین برای خمیر بازی وجود دارد.)

۸- او را به پیاده روی یا پارک طبیعت ببرید.

۹- او را به استخر ببرید و به او آموزش دهید که شنا کند.

۱۰- تا مدرسه با او قدم بزنید یا دوچرخه سواری کنید (اگر امن و شدنی است).

۱۱- او را به باغ وحش ببرید.

۱۲- با او منچ بازی کنید.

۱۳- مونوپلی بازی کنید.

۱۴- یه قل دو قل بازی کنید.

۱۵- اتلو بازی کنید.(بازی تخته).

۱۶- بازی های با کارت انجام دهید.

۱۷- کتاب های رنگ آمیزی را با هم رنگ کنید.

۱۸- باهم نقاشی انگشتی انجام دهید. گودال شن بسازید (جعبه ی کوچک کیتی و ماسه از فروشگاه محله می تواند مناسب باشد) و اجازه دهید کودکتان با اشیای طبیعی همچون بلوط، سنگ، برگ و غیره آنرا تزئیین کند.

۲۰- کودکانتان را در گل کاری مشارکت دهید یا به او کمک کنید گیاه آپارتمانی بکارد و از آن مراقبت کند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-با کودک خود زندگی کنیم- بازی هایی که بچه ها را موفق می کند

برچسب‌ها: مزایای بی نظیر بازی با کودکان,بازی با کودکان,رشد و پیشرفت کودکان,

موضوع:
بازدید: 64

+ نوشته شده در دوشنبه 3 خرداد 1400 ساعت 20:23 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

ویژگی های رشدی کودکان نابینا

ویژگی های رشدی کودکان نابینا چیست؟ مشکلات رشدی کودک نابینا چگونه حل می شود؟

هر یک از حواس ها در زمینه رشدمان به ما کمک می کند و اگر هر کدام دچار نقص شود مشکلاتی را برای فرد به وجود می آورد.

در این مقاله در نابینایی و ویژگی های رشد کودکان نابینا بحث می کنیم و بررسی کنیم که کودکان در چه زمینه دچار مشکل و تاخیر رشدی می شوند.

آیا می توان از تاخیر رشدی جلوگیری کرد؟ و در صورت جواب مثبت راه درمان آن را کشف کنیم.

نابینایی کودک یک نقص به شمار می آید و بر ابعاد مختلف رشد مانند رشد حرکتی و رشد شناختی اثر می گذارد.

کودکی که نابینا است رشد او با محدودیت هایی همراه می شود اما آن کودک با توجه به این محدودیت ها می تواند رشد کند و وارد جامعه شود.

کودک نابینا می تواند با کمک والدین آموزش های صحیح را ببیند و بر نقص جسمانی خود غلبه کند و برای اینکه یک انسان موفق باشد با تلاش بیشتر توانایی هایش را شکوفا کند و به اهدافش برسد.

اراده و ارتباط موثر با والدین و کنارآمدن با نقص جسمانی تاثیر مهمی در پیشرفت کودک دارد.

ویژگی های رشدی کودکان نابینا

کودکان نابینا نمی توانند محیط اطراف را ببینند و از نظر دیداری به مشکل برمیخورند.

کودکان ابتدای زندگی نمی توانند تشخیص دهند که مشکلشان چیست و تفاوتی بین خود و سایر کودکان حس نمی کنند و آگاهی تشخیص آن را ندارند.

کودکان وقتی وارد محیط های مختلف می شوند و رفتار دیگران را می بینند متوجه تفاوت خود می شوند.

کودکان نابینا با محدودیت هایی در رشد و جامعه رو به رو می شوند اما آن ها می توانند توانایی ها و مهارت های خود را نشان دهند و وارد جامعه شوند و پیشرفت کنند.

نقص بینایی درست است با محدودیت هایی همراه است کودک اگر تلاش کند و با مشکلش کنار بیاید به خوبی می تواند در زمینه ای که دوست دارد موفق شود و هماهنگی کودک با محیط به خطر نمی افتد و مشکلی به وجود نمی آید.

نقش والدین و مربیان بسیار پررنگ و مهم است و آن ها وظیفه دارند حس ترس و ناامنی کودک را از بین ببرند و همراه کودک شرایطی را آماده کنند تا کودک به راحتی بتواند وارد جامعه شود و به فعالیت بپردازد.

به طور کلی والدین و مربیان باید برای رشد همه جانبه کودک بسیار تلاش کنند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -ویژگی های رشدی کودکان نابینا

برچسب‌ها: کودکان نابینا,مشکلات رشدی کودک نابینا,ویژگی های رشدی کودکان نابینا,

موضوع:
بازدید: 70

+ نوشته شده در جمعه 7 خرداد 1400 ساعت 1:40 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

سوختگی کودکان، بهترین روش های درمان و اقدامات لازم در سوختگی کودکان

سوختگی در کودکان نیاز به مراقبت بیشتری دارد چون ممکن است آسیب های زیادی به همراه داشته باشد چون پوست کودکان نازک است و در مقایسه با بزرگسالان توانایی آن ها کم است تا از خودشان مراقبت کنند.

به همین دلیل باید والدین و یا مراقبین کودک اطلاعات کافی در مورد سوختگی داشته باشند تا در صورت نیاز بتوانند اقدامات لازم برای پیشگیری و درمان فوری سوختگی انجام دهند.

سوختگی اگر شدید باشد می تواند به عفونت های بسیار بدی منجر شود که در صورت بی توجهی خطرات بسیاری برای کودک به همراه دارد و ممکن است منجر به مرگ کودک شود و سوختگی یکی از شایع ترین اتفاقات است که برای کودکان اتفاق می افتد.

اگر کودک شما دچار سوختگی شد باید محل سوختگی را زیر آب سرد قرار دهید و بعد از آن با باند یا گاز روی آن را ببندید.

اگر سوختگی بسیار شدید بود باید سریع به پزشک و مراکز درمانی مراجعه کنید و همچنین برای کاهش ترس و پیشگیری از عواقب آن می توانید از مشاور کمک بگیرید.

سوختگی کودکان

پوست کودکان بسیار ظریف و نازک است و هنگام سوختگی نسبت به بزرگسالان بیشتر به آن ها آسیب می رسد.

کودکان نمی توانند از خود دفاع کنند و ممک است در شرایط مختلفی دچار سوختگی شوند آن ها در صورت تماس با غذاها و مایعات داغ و یا سوختگی با برق و مواد شیمیایی دچار سوختگی شوند.

برای مقابله با سوختگی در کودکان باید از بروز حادثه جلوگیری کنید تا کودکان گرفتار سوختگی نشوند در این زمینه باید والدین به کودک خود آموزش های صحیح را بدهد تا به وسایلی که احتمال سوختگی دارد نزدیک نشود و به درستی کودک خود را تربیت کند.

انواع سوختگی کودکان

سوختگی به چهار دسته تقسیم می شود که درجه سوختگی در دسته های مختلف متفاوت می باشد.

چهار دسته را در زیر مورد بررسی قرار می دهیم.

سوختگی درجه اول: بخشی بیرونی پوست آسیب دیده است و بر روی پوست التهاب و قرمزی به وجود می آید، پوست قرمز می شود.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-سوختگی کودکان، بهترین روش های درمان و اقدامات لازم در سوختگی کودکان

برچسب‌ها: سوختگی کودکان,انواع سوختگی کودکان,اقدامات لازم در سوختگی کودکان,

موضوع:
بازدید: 63

+ نوشته شده در جمعه 7 خرداد 1400 ساعت 2:13 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

برخورد با اشتباهات کودک

برخورد با اشتباهات کودک ، بهترین واکنش در برابر اشتباهات کودکان

یکی از مهم ترین دغدغه های والدین، نحوه برخورد با اشتباهات کودک می باشد، زیرا کودکان با رفتارهای اشتباه خود بزرگ می شوند و شخصیت آن ها از این طریق شکل می گیرد و کودکان با اشتباه کردن، رفتارهای درست و صحیح را یاد می گیرند اما رفتار های والدین در این زمینه مهم می باشد و باعث یادگیری درست و یا غلط در کودکان می شود.

اگر با کودک رفتار اشتباه صورت گیرد آسیب های جدی بر روی شخصیت او می گذارد که یکی از آن ها کمبود اعتماد به نفس می باشد در برخورد با اشتباهات کودک باید اصولی را رعایت کنید تا با رعایت آن ها به بهترین نحوه به کودک خود پاسخ دهید و او را تربیت کنید.

در ادامه این مقاله به بررسی کامل برخورد با اشتباهات کودک می پردازیم و تا حدودی اطلاعاتی را در اختیارتان قرار می دهیم.

اشتباهات کودک و بر خورد با آن ها

اشتباه کردن یک امر معمول و عادی برای رشد و پرورش کودکان می باشد و هیچ کودکی نیست که کارهایش را بدون نقض و مطالبق با انتظار والدین انجام دهد و همه آن ها گهگداری اشتباهاتی دارند، اما آن چه اهمیت دارد نحوه بر خورد والدین با اشتباهات می باشد، زیرا این اشتباهات باعث عبرت آمیزی و تغییر رفتار صحیح کودکان می شود.

مغز کودکان پیام های منفی را درک نمی کند مثلا زمانی که کودک گریه می کند و جیغ می زند به او بگویید “جیغ نزن” به ندرت به حرف های شما گوش می دهد و احتمال دارد شما احساس کنید که با شما لجبازی می کند در حالی که این طور نمی باشد و لازم است که شما نحوه بیان خود را با او تغییر دهید مثلا در برخورد با جیغ زدن به او بگویید ” لطفا آرام تر صحبت کن “.

برخورد با اشتباهات کودک، تنبیه و فریاد زدن ممنوع

فریاد زدن بر سر کودک به اندازه تنبیه بدنی و کتک زدن مخرب می باشد و بر روی شخصیت و اعتماد به نفس فرد آسیب جدی وارد می کند، این کار نتیجه آنچنانی ندارد زیرا داد زدن نتیجه معکوس دارد و کودک توجه آنچنانی به حرف والدین نمی کند.

کودکانی که به هر دلیلی حتی برای اشتباهات کوچک تنبیه می شوند دچار کمبود اعتماد به نفس شده و با احساس گناه و سرزنش رشد می کنند و بزرگ می شوند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -برخورد با اشتباهات کودک

برچسب‌ها: برخورد با اشتباهات کودک,قبول اشتباهات کودک,اشتباهات کودک,

موضوع:
بازدید: 54

+ نوشته شده در شنبه 15 خرداد 1400 ساعت 11:47 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

سن تربیت کودک

سن تربیت کودک، از چه سنی کودک را تربیت کنیم؟

آیا سن تربیتی کودک مربوط به دوره خاصی می باشد؟ همه پدر و مادر ها دوست دارند تا فرزند آن ها به بهترین شکل تربیت شوند و از همان روزهای ابتدای زندگی کودک سعی می کنند تا به بهترین نحوه به کوک برخورد کنند، تا فرزندشان را به خوبی پرورش داده و تربیت کنند.

اما بسیاری از والدین نمی دانند تا در چه سنی چه رفتاری با کودکشان داشته باشند هنگامی که والدین آگاهی لازم در مورد سن تربیت کودک و چگونگی آن به دست آوردند می توانند رفتاری متناسب با درک کودک ارائه دهند.

در این مقاله سن تربیت کودک و رفتار های متناسب در هر دوره از رشد مورد بررسی قرار گرفته است، با مطالعه این مقاله می توانید این اطلاعات را کسب کرده و هم چنین می توانید از مشاور و روانشناس کمک بگیرید تا با توجه به این موضوع راهنمایی های لازم را برای شما انجام دهد.

بهترین زمان و سن تربیت کودک

به طور کلی یادگیری کودک سن خاصی ندارد و نمی توان تربیت کودک را به سن خاص و دقیقی اختصاص داد، در واقع از همان ابتدای زندگی کودک والدین بر روی رفتار او اثر می گذارند.

به عنوان مثال انجام دادن رفتار های ساده ای مثل بغل کردن کودک، نگاه کردن، حرف زدن و بوسیدن او در سنین پایین و پاسخ به نیازهای جسمی و عاطفی او در همان اوایل زندگی بر شکل دهی شخصیت، عاطفه و رفتار های بعدی فرزندتان تاثیر می گذارد، همچنین بر اساس پژوهش های انجام شده صحبت با کودک پیش از تولد همراه با موسیقی، تغذیه مناسب، دور بودن از استرس و اضطراب کودک تاثیر می گذارد.

با این وجود تربیت مستقیم کودک در سنی آغاز می شود که او قدرت درک و پاسخ کلامی داشته باشد، این مقاله با توجه به دوره های حساس و مهم رشد و نیاز های مختص هر دوره با توجه به سن تربیت آن دوره تقسیم بندی شده است، در این مقاله با هر بخش و نکات تربیتی مربوط به آن بخش آشنا خواهید شد.

تربیت کودک زیر یکسال

در سنین زیر یک سال ارتباط شما با کودک تان باید بسیار زیاد باشد و فرزندتان باید احساس آرامش و امنیت در کنار شما داشته باشد تا در آینده بتواند شخصیتی مستقل برای خود ایجاد کند. در ماه های ابتدایی تولد، شما می توانید توانایی ذهنی کودک را افزایش دهید و محیط اطراف کودک را با توجه به وسایلی که برای او جذابیت و تنوع دارد غنی سازید و در کنار آن در آغوش کشیدن، لبخند زدن به او و بازی کردن را فراموش نکنید و سعی کنید به کودک حس آرامش و امنیت بدهید زیرا تلاش های شما در این سن به افزایش بهداشت جسمی و روانی کودک منجر خواهد شود.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-سن تربیت کودک

برچسب‌ها: سن تربیت کودک,پرخاشگری کودک,تربیت کودک زیر یکسال,

موضوع:
بازدید: 56

+ نوشته شده در سه شنبه 18 خرداد 1400 ساعت 17:26 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کودک بهانه گیر

کودک بهانه گیر، علل بهانه گیری بچه ها

در مقابل کودک بهانه گیر چه رفتاری باید از خود نشان دهیم؟ این سوالی است که بسیاری از والدین در جلسات مشاوره خانواده آن را می پرسند، آن ها می گویند کودک دلبند مان که ماه ها و شاید سال ها منتظر تولدش بوده ایم امروز این قدر بهانه گیر شده است که جان مان را به لب مان رسانده است. خنده از روی لب هایش محو شده است و به طور مداوم در حال جیغ زدن و گریه کردن می باشد و به طور متوالی قهر می کند و حرف نمی زند.

اما به راستی کودک به چه دلیل دچار چنین بهانه گیری می شود؟ مشاوره روانشناسی از ابعاد مختلفی به این سوالات پاسخ داده و جواب های متعددی برای آن ها به دست آورده است، در ادامه این مقاله به بررسی دقیق تری در مورد کودک بهانه گیر از نظر مشاوران و روانشناسان پرداخته ایم.

درمان و علل بهانه گیری کودک

بهانه گیری اگر چه در میان بسیاری از کودکان امری شایع می باشد اما زمینه بروز و شدت آن معمولا با تفاوت هایی همراه می باشد که علل مختلفی می تواند داشته باشد و در کل مجموعه ای از علل های فردی و تربیتی باعث بروز این رفتار ها در کودک می شود.

آنچه که مهم و قابل توجه است رفتار والدین با کودک بهانه گیر می باشد که می تواند زمینه ساز بهانه گیری های بعدی در کودک باشد، بهانه گیری در سنین مختلف علت های متفاوتی دارد که در ادامه این مقاله با برخی از آن دلایل آشنا می شویم، همچنین والدین با کمک مشاوره و بهره بردن از مشاوره تلفنی می توانند بهانه گیری های فرزندان خود را علت یابی کنند.

نمی تونم حرف بزنم!

اگر چه کودک در سنین پایین معنی لغات و کلمات را تا حدود زیادی درک می کند و متوجه می شود و معنی حرف ها و سوال هایی که از او می پرسیم را می فهمد اما نمی تواند برای پاسخ دادن به سوال ها و یا ابراز نظرتت شخصی خود از کلمات به درستی استفاده کند و همین مسئله باعث می شود زمانی که خواسته ای دارد او را کلافه کند و باعث بی قراری و بهانه گیری او شود و گریه کند یا جیغ بکشد.

در این هنگام باید صبور و با حوصله به نیاز های کودکتان رسیدگی کنید و آن ها را مورد بررسی قرار داده تا پاسخ درستی برای آن پیدا کنید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-کودک بهانه گیر

برچسب‌ها: علل بهانه گیری کودک,علل بهانه گیری بچه ها,کودک بهانه گیر,

موضوع:
بازدید: 88

+ نوشته شده در چهارشنبه 19 خرداد 1400 ساعت 13:26 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

علل کودک آزاری

علل کودک آزاری، پیشگیری از کودک آزاری

اگر والدین با دلایل و علل کودک آزاری اشنا باشند تا حد زیادی می توانند نسبت به این اتفاق پیشگیری های لازم را انجام دهند، هر رفتاری که باعث آزار و اذیت کودک در هر بعد از وجود او اعم از روحی، عاطفی، جسمی، جنسی و غیره شود به عنوان کودک آزاری تعریف می شود و این رفتار های می تواند از جانب والدین، نزدیکان، معلمان و سایر افراد به وجود آید.

هم چنین کودک آزاری معمولا به دلایل شرایط خانوادگی، فردی و اجتماعی به وجود می آید و عوارض بسیار زیادی برای کودک و خانواده به همراه دارد، در بعضی مواقع شدن فشار بر روی کودک و والدین به قدری زیاد می باشد که مسائلی مانند خودکشی و قتل را ممکن است به همراه داشته باشد.

در این مقاله به بررسی موضوعاتی که باعث کودک آزاری می شود می پردازیم تا والدین با به دست آوردن آگاهی های لازم بتوانند پیشگیری های لازم را انجام دهند.

علل کودک آزاری

عوامل کودک آزاری را می توان به ۴ دسته تقسیم بندی کرد، والدین با به دست آوردن اطلاعات لازم در این زمینه می توانند علاوه بر محافظت از فرزندتان به نکات تربیتی بیشتر اهمیت داده و فرزندان را از این عوامل دور نگه دارند.

اشتباهات کودک

برخورد با اشتباهات کودک

در ادامه این مقاله به چهار علت اصلی که باعث کودک آزاری می شود اشاره می کنیم.

شرایط خانوادگی

یکی از مهم ترین عوامل کودک آزاری شرایط خانواده می باشد که در ابعاد مختلف می تواند زمینه ساز آسیب هایی بر روی کودکان شود، این شرایط شامل موارد زیر می باشد.

زمانی که که در خانواده یکی از والدین حضور نداشته طلاق گرفته یا فوت شده باشد و یا یکی از والدین ازدواج دوم کند کسی حضور ندارد تا از کودک پشتیبانی کند و در این صورت حمایت کافی از کودک صورت نمی گیرد و کودک بیش از هر کودک دیگری در معرض خطرات کودک آزاری قرار می گیرد، خانواده در این امر بسیار اهمیت دارد و وجود آن باعث امنیت برای کودک می باشد.

در خانواده هایی که استرس و اضطراب بر روی والدین و کودک زیاد می باشد احتمال کودک آزاری بسیار زیادی است، زیرا بزرگ تر ها تحت فشار هستند و احتمال دارد بدرفتاری بسیاری با کودک شان داشته باشند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -علل کودک آزاری

برچسب‌ها: علل کودک آزاری,کودک آزاری,پیشگیری از کودک آزاری,

موضوع:
بازدید: 56

+ نوشته شده در يکشنبه 23 خرداد 1400 ساعت 19:51 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مراقب دیدن رابطه جنسی پدر و مادر و جنون کودک باشید

دیدن رابطه جنسی پدر و مادر | رابطه مقابل فرزندان ممنوع

زمانی که کودک رابطه جنسی پدر و مادرش را ببیند چه باید گفت؟ یکی از اتفاقات رایج و بسیار آسیب زننده این است که کودک به صورت بسیار اتفاقی رابطه پدر و مادرش را ببیند، ترس از این موضوع نباید باعث اضطراب از رابطه جنسی شود اما زوجین باید رابطه جنسی شان را مدیریت کنند و به گونه ای رفتار کنند که چنین اتفاقی برای آن ها به وجود نیاید.

این مسئله احتمال دارد سبب بروز مشکلاتی در زمینه برقراری رابطه عاطفی و زندگی زناشویی کودک در بزرگسالی فرزندتان شود و با توجه به این که بسیاری از کودکان احتمال دارد رابطه پدر و مادر شان را ببینند به همین دلیل لازم است تا والدین اطلاعات و آگاهی های خود را در این زمینه افزایش دهند که در ادامه این مقاله به صورت جامع در مورد آن بحث خواهیم کرد.

بعد از دیدن رابطه جنسی پدر و مادر توسط کودک چه باید کرد؟

اگر کودک تان به صورت اتفاقی وارد اتاق خوابتان شد و رابطه شما را دید قبل از هر چیز باید خونسردی خود را حفظ کنید و نباید آشفته و وحشت زده شوید و هرگز نباید فرزندتان را به خاطر آمدن به اتاق خوابتان و دیدن رابطه جنسی مورد سرزنش قرار دهید و با او دعوا کنید زیرا این کار باعث می شود تا نگرانی های فرزندتان افزایش یابد.

در این هنگام به آرامی لباس های خود را بپوشید و با ملافه خودتان را بپوشانید و حتما فرزندتان را بغل کنید و چک کنید که چی دیده است و چه مقدار از رابطه شما را متوجه شده است و بعد برای او توضیح دهید چیزی که او دیده است ابراز عشق و علاقه شما به یکدیگر بوده است.

همچنین به او بگویید” مامان باباها وقتی این کار رو می کنند یعنی همدیگر را خیلی دوست دارند و از کنار هم بودن خوشحال هستند و به همین دلیل یکدیگر را در آغوش می گیرند و می بوسند.”

چرا باید توضیح دهیم ؟

توضیح دادن در مورد این موضوع بسیار مهم می باشد زیرا هنگامی که بچه ها این صحنه را می بینند برداشت بد و وحشتناکی دارند و اکثر آن ها فکر می کنند که پدر و مادر در حال آزار و اذیت یکدیگر می باشند و یا بابا مامان را اذیت می کند و اگر این موضوع شفاف سازی نشود باعث شکل گیری دید منفی به پدر و رابطه جنسی می شود و اگر والدین در زندگی مشترک رابطه پر تنشی داشته باشند این موضوع باعث می شود تا نگرانی کودک چند برابر شود و ذهن کودک درگیر مسائل ناراحت کننده ای باشد.

در هنگام مکالمه با فرزندتان نکاتی که بسیار مهم است باید رعایت شود و به او اجازه دهید تا دیده ها، احساسات و ترس هایش را بعد از این ماجرا بیان کند تا احساسات او مورد پردازش قرار گیرد و بار سنگینی که در ذهن او به وجود آمده است کاهش یابد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -مراقب دیدن رابطه جنسی پدر و مادر و جنون کودک باشید

برچسب‌ها: رابطه جنسی پدر و مادر,دیدن رابطه جنسی پدر و مادر,سوالات جنسی کودکان ,

موضوع:
بازدید: 60

+ نوشته شده در سه شنبه 8 تير 1400 ساعت 1:08 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

برقراری ارتباط مجدد با بچه هایتان

آیا می خواهید مجددا با بچه هایتان ارتباط برقرار کنید؟ این مقاله به شما کمک خواهد کرد تا این کار را به صورت مناسبی انجام دهید!

مراحل:

از بچه هایتان بپرسید که حالشان چطور است

۱٫ از بچه هایتان بپرسید که حالشان چطور است.

اولین کار مهمی که باید انجام دهید عبارت از توجه کردن به آنها می باشد.

در صورتیکه بچه هایتان متوجه شوند که برای شما اهمیت دارند، فرد مهمی برایشان خواهید بود.

همچنین باید به صحبت های آنها گوش دهید. یک مکالمه ای با هم داشته باشید و اجازه ندهید که بچه تان تنها فرد صحبت کننده باشد.

مطمئن شوید که آنها هیچ مشکلی ندارند

۲٫ مطمئن شوید که آنها هیچ مشکلی ندارند.

در صورتیکه بچه تان ناراحت به نظر برسد، از او بپرسید که چه مساله ای پیش آمده است. تا جاییکه امکان پذیر باشید، سعی کنید که مشاوره های مفیدی به او ارائه دهید.

یک سری شب های خاصی برای خودتان داشته باشید

۳٫ یک سری شب های خاصی برای خودتان داشته باشید.

برای مثال، “شنبه خوراکی” داشته باشید و در آن ۳ پوند به بچه تان بدهید و اجازه دهید که هر چیزی که می خواهد را از مغازه بخرد.

یا از طریق مشغول شدن به بازی های تخته ای می توانید یک شب سرگرم کننده خانوادگی داشته باشید.

با این وجود، اگر شما برای انجام چنین برنامه هایی مشکل داشته باشید و نتوانید آنها را ادامه دهید، در این صورت بچه تان بهانه بیشتری برای دور شدن از شما خواهد داشت.

شما نمی خواهید بچه تان این تفکر را داشته باشد که شما همواره روزهای خاصشان را خراب می کنید. این کارتان به او نشان خواهد داد که کارتان برای شما مهمتر از بچه تان می باشد.

منبع:مشاور کو:مرکز مشاوره روانشناسی و مشاوره آنلاین -برقراری ارتباط مجدد با بچه هایتان

برچسب‌ها: ارتباط مجدد با کودکتان,کودک,طلاق گرفتن از همسر,

موضوع:
بازدید: 43

+ نوشته شده در پنجشنبه 24 تير 1400 ساعت 10:08 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آموزش پس انداز کردن به کودکان برای تامین نیازهای بچه هایتان

آموزش پس انداز کردن به کودکان این نیست که فقط پس انداز کنند بلکه باید روشهای آن را آموزش دهید و راه های تفریح و یازی جایگزین را آموزش دهید.

در زندگی مدرن امروزی، مدها و گرایش ها همواره در حال تغییر هستند. به همین دلیل پس انداز پول به یک نوع وظیفه تبدیل شده است.

به منظور مطلع شدن با روشهای پس انداز کردن برای تامین هزینه های مربوط به لوازم بچه ها، این مقاله را مطالعه کنید.

مراحل آموزش پس انداز کردن به کودکان

در شرایطی که امکان پذیر باشد، سعی کنید لباس های دست دوم بخرید

۱٫ در شرایطی که امکان پذیر باشد، سعی کنید لباس های دست دوم بخرید.

این کار را هم برای بچه تازه متولد شده تان و هم برای بچه ۱۰ ساله تان انجام دهید. خرید وسایل دست دوم منجر به پس انداز بیشتر پولتان خواهد شد.

واقعیت این است که لباس های دست دوم زیادی وجود دارند که کیفیت و شرایط آنها خیلی بهتر از شرایط مورد تصور شما می باشد!

در بازارهایی که خریدهای روزمره تان را انجام می دهید، می توانید یک سری فروشگاه های خیریه پیدا کنید.

در غیر اینصورت، می توانید چنین مغازه هایی را در اینترنت پیدا کنید؛ با این وجود توصیه می شود که در حین خرید آنلاین نکات احتیاطی لازم را مد نظر داشته باشید.

کارتون ها یا گرافیک های مربوط به پیراهن های قدیمی را بردارید

۲٫ کارتون ها یا گرافیک های مربوط به پیراهن های قدیمی را بردارید و آنها را به لباس های جدید بچسبانید.

همچنین شما می توانید پیراهن های جدیدی با اندازه های صفر بخرید که تصویر شخصیت محبوب کودکتان بر روی آن قرار دارد و بعد از آن این تصویر را بِبُرّید و بر روی پیراهن های جدید بچه هایتان بچسبانید.

پیراهن های اندازه صفر نسبتا قیمت پایین تری دارند، بنابراین به منظور خوشحال کردن کودک و همچنین پس انداز پول می توانند مورد استفاده قرار داده شوند.

منبع:مشاور کو:مرکز مشاوره روانشناسی و مشاوره آنلاین -آموزش پس انداز کردن به کودکان برای تامین نیازهای بچه هایتان

برچسب‌ها: پس انداز پول,پس انداز کردن,آموزش پس انداز کردن به کودکان,

موضوع:
بازدید: 46

+ نوشته شده در پنجشنبه 24 تير 1400 ساعت 10:21 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چگونه یک کودک مسئولیت پذیر داشته باشیم؟

تربیت فرزندی مسئولیت پذیر یکی از مهم ترین آرزو ها و یا اهداف پدران و مادران است.

همه ی والدین آرزو دارند فرزندی مسئولیت پذیر پروش دهند و تصور داشتن کودکی بی مسئولیت که در بزرگسالی به فردی لجباز و ضداجتماع تبدیل می شود، بسیار آزار دهنده است.

برای برخی از والدین تصور داشتن فرزند مسئویت پذیر در حد آرزو باقی می ماند.

چگونه یک کودک مسئولیت پذیر داشته باشیم؟

به عبارت دیگر دسته ای از والدین چنین تصور می کنند که مسئولیت پذیری امری ذاتی است و با اعمالی مانند دعا و آرزو می گویند “کاش فرزندم مسئولیت پذیر شود!”.

کودک مسئولیت پذیر - مشاورکو (3)

کودک مسئولیت پذیر – مشاورکو

اگر چه این نگرش می تواند به شدت خطرناک باشد اما بسیار رایج است.

در نقطه ی مقابل این نگرش، دسته ای از والدین بر این اعتقادند که مسئولیت پذیری امری نیازمند آموزش و یادگیری است و تلاش می کنند تا با بهره گیری از بهترین اصول، آن را به فرزندشان آموزش دهند.

برای شروع بهتر است به این سوال پاسخ دهید که ” نگرش شما در خصوص آموزش مسئولیت پذیری از کدام یک از دو اصل نام برده شده تبعیت می کند؟”

در صورتی که جزء دسته ی دوم هستید می توانید به مطالعه ی متن ادامه دهید و راهبردهای لازم برای “آموزش مسئولیت پذیری” به کودک تان را بیاموزید.

حق انتخاب، خط اول آموزش مسئولیت پذیری

نمی توان قصد آموزش فرزندی مسئولیت پذیر داشت و از “حق انتخاب” صحبت نکرد.

ممکن است با خودتان بگویید “چگونه به کودکی سه ساله حق انتخاب بدهم؟!”

اما رفتار بر اساس اصول نظریه انتخاب می گوید که این کار ممکن است.

برای این منظور لازم است زبان نظریه ی انتخاب را بیاموزید و با الفبای آن با کودک تان گفت و گو کنید.

نظریه ی انتخاب چه می گوید؟

بر اساس اصول اساسی نظریه ی انتخاب، ما بر رفتار هیچ کس جز خودمان کنترل نداریم و تلاش برای کنترل دیگران بی فایده است.

ویلیام گلسر پایه گذار این رویکرد معتقد است اصولا هر آنچه که از ما سر می زند، یک رفتار است و با تغییر رفتارهای مان می توانیم پیامدهای دیگری را تجربه کنیم.

منبع:مشاور کو:مرکز مشاوره روانشناسی و مشاوره آنلاین -چگونه یک کودک مسئولیت پذیر داشته باشیم؟

برچسب‌ها: کودک مسئولیت پذیر,تربیت کودک,کودک بی مسئولیت,

موضوع:
بازدید: 45

+ نوشته شده در دوشنبه 28 تير 1400 ساعت 14:48 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کودک بیش فعال – ۵ جمله فاجعه بار که نباید بیان کنید

آیا تا بحال برایتان پیش آمده است که در موردوخیم تر شدن وضعیت کودک بیش فعال تان نگران شوید؟

ما از دوید فلینک، موسس Eye to Eye و نویسنده کتاب داشتن یک تفکر متفاوت خواستیم تا یک سری توصیه هایی را در مورد نحوه صحبت کردن با کودکان مبتلا به بیش فعالی بیان کند.

دوید فلینک

در این مقاله، پیشنهادات وی در رابطه با مواردی که باید از صحبت کردن در مورد آنها اجتناب کنیم بیان شده است – و مواردی که باید به جای آنها بیان کنیم.

“من می دانم که چه احساسی دارید. من هم در برخی مواقع دچار انحراف و حواس پرتی می شوم.”

شما می خواهید به کودکتان کمک کنید تا احساس منزوی بودن کمتری داشته باشد.

ولی در غیر از شرایطی که خود شما هم بیش فعالی داشته باشید، یک اظهار نظری همانند مورد بیان شده در بالا، می تواند چالش وی در برابر بیش فعالی را بی اهمیت نشان بدهد.

ممکن است که وی این نگرانی را داشته باشد که “اگر مادرم توانسته است با این شرایط کنار بیاید، چرا من نتوانم این شرایط را تحمل کنم؟”

کودک بیش فعال – 5 جمله فاجعه بار که نباید بیان کنید

کودک بیش فعال – ۵ جمله فاجعه بار که نباید بیان کنید

سعی کنید به جای آن بگویید که “من نمی دانم که چه احساسی دارید، ولی به هر نحوی که بتوانم به شما کمک خواهم کرد.”

یکی از بهترین روش های ممکن عبارت از ایجاد ارتباط مابین فرزندتان و کودکان یا بزرگسالانی می باشد که آنها هم به بیش فعالی مبتلا هستند و شرایط وی را به صورت واقعی درک می کنند.

کودک بیش فعال – ۵ جمله فاجعه بار که نباید بیان کنید

”این دارو منجر به اصلاح موارد نامناسب در تو خواهد شد.”

این نوع صحبت کردن به کودکتان می گوید که وی یک مشکلی دارد.

همچنین بیان می دارد که وی خودش نمی تواند مشکل موجود را حل کند، مگر اینکه یک چیزی برای “بهبود” خودش مصرف کند.

این نوع اظهار نظر می تواند چنین برداشتی را در فرد ایجاد کند که مصرف قرص ها نوعی تقلب می باشد. همچنین این مورد می تواند برای عزت نفس وی هم مضر باشد.

منبع:مشاور کو:مرکز مشاوره روانشناسی و مشاوره آنلاین -کودک بیش فعال – ۵ جمله فاجعه بار که نباید بیان کنید

برچسب‌ها: بیش فعالی,کودک بیش فعال,درمان بیش فعالی,

موضوع:
بازدید: 52

+ نوشته شده در سه شنبه 29 تير 1400 ساعت 12:12 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چگونه برای بدرفتاری جنسی کودک گنبد حفاظتی بسازیم؟

از وقتی یادم می آید در خانه احساس امنیت نداشتم.

خیلی وقت ها پدر و مادرم در حال جنگ و دعوا بودند و وقت هایی هم که ظاهر اوضاع آرام و بی سر و صدا بود، داستان های دیگری اتفاق می افتاد که هیچ کس از آن ها خبر نداشت.

دقیقا ۹ یا ۱۰ ساله بودم که از جانب برادرم مورد بدرفتاری جنسی قرار گرفتم.

او که در آن زمان۲۰ سال داشت، از هر فرصتی برای برقراری رابطه جنسی با من استفاده می کرد.

شرایطم آنقدر بد بود که حتی جرأت خوابیدن نداشتم. مدام باید حواسم را جمع می کردم تا با او در خانه تنها نشوم.

تلخ ترین قسمت داستان من این است که هیچ کس حرفم را باور نمی کرد و حتی نمی توانستم این مساله را با کسی مطرح کنم.

چگونه برای بدرفتاری جنسی کودک گنبد حفاظتی بسازیم؟

الان تبدیل به دختری۲۸ ساله شده ام که مدام مورد سوء استفاده قرا می گیرم.

دوستان دخترم برای رفع مشکلات شان دنبالم هستند و مردهای زیادی را بی آنکه خواسته باشم و یا به آن ها علاقمند باشم، به حریم شخصی ام راه دادم.

چگونه برای بدرفتاری جنسی کودک گنبد حفاظتی بسازیم؟

مشکلم این است که نمی توانم برای خودم حد و مرزی قایل شوم؟

اصلا من کی هستم که بخوام حد و مرز بگذارم؟

احساس می کنم موجودی کم ارزش هستم که هیچ کس قدرم را نمی داند و برای جذب دیگران به سمت خودم، ابزاری جز همیشه در دسترس بودن، مهربان بودن و گاها اغواگری ندارم.

کاش می شد زندگی ام تغییر کند یا برای همیشه تمام شود.

منظور از بدرفتاری چیست؟

آنچه خواندید بخشی از داستان افرادی است که مورد بدرفتاری و یا سوء رفتار قرار می گیرند.

اصولا سوء رفتار با کودکان از سه نوع اساسی زیر تشکیل شده است:

سوء رفتار جسمی: عبارت است از رفتارهای از قبیل تنبیه و آزار جسمی به کودک

سوء رفتار جنسی: عبارت است از هر گونه ارتباط جنسی از کودک از جمله لمس کردن جنسی، در آغوش گرفتن با قصد جنسی، تماس جنسی و..

غفلت و بی توجهی: بی توجهی به نیازهای جسمی و روانی کودک از طریق دیر غذا دادن، توهین، سرزنش، تحقیر، پاسخگو نبودن والدین و ..

عوارض بدرفتاری جنسی در دوره کودکی

بر اساس پژوهش های طولی انجام شده، افرادی که در دوره ی کودکی مورد سوء استفاده قرار گرفته اند با احتمال بیشتری:

خود را بی ارزش و پوچ می دانند.

دست به رفتارهای ضد اجتماعی از قبیل قانون شکنی می زنند.

مورد سوء استفاده شغلی، ارتباطی و خانوادگی قرار می گیرند.

افسردگی، اضطراب و اختلالات شخصیتی را تجربه می کنند.

رفتارهای خودآسیب رسان دارند.

دارای سپر هیجانی و دفاعی اند و در برقراری روابط دچار عدم احساس امنیت می شوند.

نسبت به انگیزه های دیگران بدبین اند.

افکار و اقداماتی در مورد خودکشی دارند.

منبع:مشاور کو:مرکز مشاوره روانشناسی و مشاوره آنلاین-چگونه برای بدرفتاری جنسی کودک گنبد حفاظتی بسازیم؟

برچسب‌ها: اختلال جنسی,کودک,تجاوز جنسی,

موضوع:
بازدید: 52

+ نوشته شده در سه شنبه 29 تير 1400 ساعت 12:13 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چگونه بیان احساسات را به کودکان آموزش دهیم؟

آموزش بیان صحیح احساسات کودک

آموزش بیان صحیح احساسات به کودکان می تواند یکی از مهم ترین نکات مورد توجه در امر فرزند پروری باشد.

کودکانی که بیان صحیحی احساسات را می آموزند، خواهند توانست به درستی از آن به عنوان بخش مهمی از هوش هیجانی در روابط خود استفاده کنند و رابطه ای شفاف، روشن و صریح را شکل دهند.

در نقطه ی مقابل، ناتوانی کودک در بیان احساسات که از آن با عنوان ناگویی هیجانی نیز یاد می شود می تواند تبعات درون فردی و بین فردی زیادی را به دنبال داشته باشد.

کودکان ناتوان در بیان هیجاناتی مانند غم، خشم، شادی و ترس، ممکن است واکنش های نامناسبی را برای غلبه بر احساسات انتخاب کند که مشکلات رفتاری درون فردی و بین فردی را رقم می زند.

در این مطلب قصد داریم تا شما را با کاربردی ترین شیوه های آموزش بیان احساسات به کودکان آشنا کنیم تا بتوانید فرزندانی با هوش هیجانی بالا پرورش کنید و از منافع آن بهره مند شوید.

آموزش بیان صحیح احساسات کودک

پنج احساس اصلی را بشناسید.

غم، شادی، خشم، ترس و تعجب به عنوان پنج احساس اصلی انسان شناخته می شود.

احساسات فرعی دیگری از جمله حسادت، نفرت، چندش، شعف، عشق، رضایت، وحشت، تاسف و.. نیز وجود دارند که هر یک حالات خاصی را در انسان بر می انگیزد.

برای آموزش صحیح احساسات به فرزندتان لازم است در گام اول آن ها را به خوبی بشناسید.

در صورتی که به عنوان یک والد در شناسایی صحیحی این احساسات با مشکل مواجه هستید، بهتر است در ابتدا به یادگیری احساسات بپردازید.

به عنوان مثال در صورتی که همسرتان پس از طی یک روز کاری سخت به خانه بر می گردد و شما نمی توایند با توجه به حالات چهره اش، متوجه احساس او شوید، مشخص است که در درک احساسات نیازمند تمرین هستید.

چگونه بیان احساسات را به کودکان آموزش دهیم؟

احساسات تان را درست و به جا بروز دهید.

واقعیت این است که فرزندتان بهترین بیننده و ضعیف ترین مفسر است.

او به شیوه ی ابراز احساسات شما توجه می کند و به الگو برداری کامل از آن می پردازد.

به عنوان مثال در صورتی که فرزندتان ببیند در هنگام عصبانیت فریاد می زنید، با صدای بلند حرف می زنید، سکوت می کنید، داخل اتاق تان می روید و چیزی نمی گویید و یا قهر می کنید، او نیز با شیوه ی ابراز خشم شما همانند سازی خواهد کرد.

منبع:مشاور کو:مرکز مشاوره روانشناسی و مشاوره آنلاین -چگونه بیان احساسات را به کودکان آموزش دهیم؟

برچسب‌ها: رفتار کودک,آموزش بیان صحیح احساسات کودک,آموزش کنترل خشم به کودک,

موضوع:
بازدید: 45

+ نوشته شده در چهارشنبه 30 تير 1400 ساعت 2:52 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

علت و درمان لجبازی کودکان

علت و درمان لجبازی کودکان، راهنمایی به تفکیک سن

علت و درمان لجبازی کودک چیست؟ چگونه می توان برخورد مناسبی با لجبازی کودکان داشت؟ کودکان در سنین مختلف رفتارهای متفاوتی از خودشان نشان می دهند و یکی از این رفتار ها لجبازی کردن می باشد که در مراحل رشد بسیاری از کودکان دیده می شود.

نحوه برخورد با کودکان لجباز نیاز به کسب مهارت و آگاهی خاصی در این زمینه دارد برای این که بتواند برخورد صحیحی با کودک داشته باشید باید علت رفتار های او را بیابید و به صورت صحیح و اصولی با کودکان رفتار نمایید و زمانی که با لجبازی کودک رو به رو شدید واکنش های صحیحی از خودتان نشان دهید.

در ادامه این مقاله به علت لجبازی کودکان و شیوه های بر خورد با آن ها را بیان می کنیم. یکی از راه ها برای کاهش لجبازی کودکان شرکت در جلسات مشاوره کودک می باشد که از متخصصان و روانشناسان می توانید مشورت گرفته و راهنمایی و راهکارهای درست را دریافت نمایند و در برخی از جلسات می توانید کودک را به همراه خود به جلسات مشاوره ببرید.

علت و درمان لجبازی کودکان، کودکان لجباز چه رفتارهایی دارند؟

در ابتدا با کمک روانشناس باید تشخیص داده شود که آیا با اختلال نافرمانی مقابله ای کودک رو به رو هستیم یا خیر. کودکانی که لجبازی و نافرمانی می کنند سعی می کنند تا از دستوراتی که به آن ها داده می شود سرپیچی کنند و نظرات آن ها را نادیده بگیرند.

کودکانی که لجبازی می کنند معمولا رفتار هایی مانند گازگرفتن، ناسزا گفتن، گریه کردن و این گونه رفتار هایی را از خود نشان می دهند و افرادی که لجباز و نافرمانی را در پیش می گیرند معمولا اعتماد به نفس پایینی دارند و دارای خلق افسرده هستند.

نشانه هایی که در بالا بیان شده است نشان می دهد که کودک لجبازی و نافرمانی را در پیش می گیرد و توصیه می شود تا برای کاهش و درمان لجبازی کودکان از راهکارهایی که در ادامه بیان شده است استفاده شود و در صورتی که لجبازی فرزندان ادامه داشت می توانید از روانشناس کمک بگیرید تا راهنمایی های صحیحی در اختیار شما قرار دهد و نافرمانی های کودکان کاهش یابد.

علت لجبازی کودکان چیست؟

کودکان در سنین مختلف لجبازی هایی دارند ولی نوع این لجبازی ها متفاوت می باشد مثلا کودکانی که فرزند اول خانواده هستند خصوصیات فرزند اول را دارد و در بهترین شرایط تربیت شده اند و همه امکانات رفاهی برای آن ها فراهم بوده است و به همین دلیل بیشتر از سایر فرزندان ممکن است لجبازی کنند و برای خواسته های خودش پافشاری نمایند، اما فرزندان دیگر نسبت به فرزند اول لجبازی کمتری دارند و این مسئله در بسیاری از اوقات مشکل ساز می شود و والدین از لجبازی کردن فرزند خود درمانده شده و نمی دانند که با فرزندشان چه برخوردی باید انجام دهند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-علت و درمان لجبازی کودکان

برچسب‌ها: لجبازی کودکان,علت لجبازی کودکان,درمان لجبازی کودکان,

موضوع:
بازدید: 53

+ نوشته شده در دوشنبه 25 مرداد 1400 ساعت 11:09 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

عفونت گوش در کودکان

عفونت گوش در کودکان ( علل، علائم و درمان عفونت گوش کودک)

عفونت گوش در کودکان یک مشکل رایج می باشد که والدین با آن رو به رو می شوند و بیماری هایی مانند آنفولانزا، آلرژی و سرماخوردگی را به وجود می آورد، این مشکل بیشتر در سنین ۳ تا ۶ سال اتفاق می افتد و با نشانه هایی مانند افزایش دمای بدن و تب، تخلیه مایعات از گوش و مشکلاتی در خواب کودک همراه می باشد. در بیشتر اوقات این مشکل جدی نمی باشد و با مراقبت های کوچک و ساده و یا درمان های خانگی درست می شود، در ادامه این مقاله به بررسی علائم و نشانه های عفونت گوش می پردازیم تا برای درمان آن اقداماتی را انجام دهیم.

عفونت گوش در کودکان

عفونت گوش در کودکان معمولا نوعی التهابی در قسمت گوش میانی می باشد که این عفونت توسط باکتری ها به وجود آمده است و پشت پرده گوش اتفاق می افتد، یکی از مشکلات معمول برای بزرگسالان و کودکان، عفونت گوش می باشد که امری شایع است و این عفونت بیش تر در سنین ۳ تا ۶ سال اتفاق می افتد و در این زمینه مطالعات بسیاری انجام شده است و از هر ۶ کودک ۵ کودک حداقل یک بار در طول عمرشان عفونت گوش میانی را تجربه کرده اند که به آن اوتیت مدیا گفته می شود.

علائم عفونت گوش در کودکان

عفونت گوش می تواند در سه شکل متفاوت اتفاق بیفتد که هر کدام از آن ها علائم و نشانه های خاص خودشان را دارند، در ادامه مقاله هر یک را به طور جداگانه مورد بررسی قرار می دهیم.

عفونت گوش حاد

یکی از رایج ترین عفونت گوش اوتیت مدیا حاد می باشد، در این نوع عفونت گوش میانی دچار عفونت و تورم شده است و مایع گوش پشت پرده صماخ جمع می شود و این شرایط باعث می شود تا فرد در ناحیه گوش احساس درد داشته باشد و هم چنین علاوه بر درد ممکن است کودک دچار افزایش دمای بدن و تب شود.

عفونت گوش افیوژن

این نوع عفونت در مشخصه اصلی آن مایع پشت پرده صماخ جمع می شود و احتمال دارد این عفونت هیچ گونه مشخصه ای نداشته باشد و بعد از یک دوره باعث به وجود آمدن عفونت حاد شود، با مراجعه به پزشک می توان با استفاده از ابزار های معاینه از وجود تجمع مایع گوش باخبر شد و درمان های دارویی متناسب با این وضعیت را دکتر تجویز می کند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-عفونت گوش در کودکان

برچسب‌ها: عفونت گوش در کودکان,علل بروز عفونت گوش,علائم عفونت گوش در کودکان,

موضوع:
بازدید: 68

+ نوشته شده در سه شنبه 26 مرداد 1400 ساعت 17:24 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

نکات تربیتی فرزندان و آموزش والدین، نکات اصلی در پرورش کودکان

نکات تربیتی فرزندان به موضوعات بسیاری مربوط می شود و آشنایی والدین با این موضوعات به آن ها کمک می کند تا برای رشد فرزندشان شیوه رفتاری مناسبی را اتخاذ کنند و چالش هایی که مرتبط با پرورش کودکشان می باشد را به خوبی و با سهولت بیشتری مدیریت می کنند.

همه پدر و مادر ها دوست دارند تا فرزندشان به خوبی تربیت شوند و همیشه به دنبال تربیت مناسب کودکشان می باشند ولی این کار آسان نمی باشد و نیاز به یادگرفتن مهارت والدگری از طریق مطالعه و بروز رسانی اطلاعات دارد.

در این مقاله نکات مهم در تربیت فرزندان را بیان می کنیم و همچنین مراجعه به مشاور کودک می تواند در این امر به شما کمک کند و راهکارهای مختلفی در اختیار شما قرار دهد.

نکات تربیتی فرزندان

در این مقاله برخی از چالش های مهم که والدین با فرزندشان رو به رو می شوند را مطرح می کنیم تا در مورد نکات تربیتی اطلاعات بیشتری را کسب کنید، این چالش ها اکثرا توسط پدر و مادر در جلسات مشاوره ای مطرح می شود.

نکات تربیتی فرزندان، عصبانی شدن از دست کودک

کودکان به مرور زمان سعی می کنند که مستقل شوند و از موجوداتی مطیع به افرادی مستقل تبدیل شوند، این روند مستقل شدن باعث می شود تا در مقابل دستورات والدین خود مقاومت کنند و تمایل دارند کارها را آن گونه که خودشان می خواهند انجام دهند، و اگر والدین این مسئله را به درستی مدیریت نکنند فرزندان آن ها به کودکانی لجباز و بهانه گیر تبدیل می شوند.

قدم اول در اینجا این است که هنگامی که کودک به حرف های والدین توجه نمی کند والدین باید هیجانات خود را کنترل کنند و اجازه ندهند تا عصبانیت آن ها به پرخاشگری تبدیل شود زیرا اگر رفتاری خشن با کودک داشته باشند اثر معکوسی بر روند تربیت فرزند می گذارد و باعث تشدید رفتار های نادرست او می شود.

والدین با حفظ آرامش و تلاش برای گفت و گو با کودک به او یاد می دهند که می توانند همه چیز را به درستی و به طور مسالمت آمیز حل کند.

زمانی که از دست کودک ناراحت هستید به او توضیح دهید که او را دوست دارید و تنها از رفتارهای او ناراحت می باشید، شما در این هنگام باید علت ناراحتی خود را به او توضیح دهید، این کار به شما کمک می کند تا ارتباط عاطفی خوبی با فرزندتان داشته باشید زیرا ارتباط عاطفی مناسب بیش از هر چیزی در حرف شنوی فرزندتان تاثیر دارد و باعث می شود که کودک نسبت به حرف های شما سرپیچی نکند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-نکات تربیتی فرزندان و آموزش والدین، نکات اصلی در پرورش کودکان

برچسب‌ها: نکات تربیتی فرزندان, پرورش کودکان,نکات تربیتی ,

موضوع:
بازدید: 72

+ نوشته شده در سه شنبه 26 مرداد 1400 ساعت 17:38 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

افزایش مسئولیت پذیری در کودکان با ترفندهای باورنکردنی متخصص کودک

افزایش مسئولیت پذیری در کودکان با ۴ ترفند علمی

برای افزایش مسئولیت پذیری در کودکان چه باید کرد؟ بسیاری از مفاهیم اخلاقی، ارزش های اجتماعی و ویژگی های رفتاری باید در سنین کودکی آموزش داده شود و یکی از آن ویژگی ها مسئولیت پذیری می باشد که در سنین بزرگسالی از اهمیت بالاییی برخوردار می باشد، در واقع فردی که شخصیت پذیر است به رشد شخصیت کودک و بهداشت جسمی و روانی او بسیار کمک می شود.

بسیاری از والدین در جلسات مشاوره خانواده و مشاوره کودک شرکت می کنند و دنبال راهکارهایی هستند تا بتوانند ویژگی مسئولیت پذیری را در کودکشان افزایش دهند و آن را تقویت نمایند در این مقاله راهکارهایی که باعث افزایش مسئولیت پذیری می شود بیان می شود و در این خصوص می توان از مشاور روانشناسی کمک گرفت تا تحت نظر روانشناس و متخصصان این ویژگی در کودک افزایش یابد.

راهکارهایی برای افزایش مسئولیت پذیری در کودکان

دغدغه بسیاری از والدین این است تا راهکارهای عملی پیدا کنند تا بتوانند به وسیله آن ها کودکانی مسئولیت پذیری را تربیت نمایند در ادامه این مقاله به راهکارهایی که به وسیله متخصصین روانشناس کودک بیان می شود اشاره می کنیم.

در صورتی که راهکارهای عمومی بر روی رفتارهای کودکتان تاثیری ندارند در این زمینه می توانید از مشاور و روانشناس و متخصص کودک کمک بگیرید تا شرایط فرزندتان را مورد بررسی قرار دهد و راه حل های اختصاصی تری را در اختیار شما قرار دهد، هم چنین در این دوره چیزهایی که لازم است به کودک تان آموزش دهید را یاد می گیرید.

مسئولیت پذیری با شرکت دادن کودک در کارهای خانه

کوچک بودن فرزندتان به این معنی نمی باشد که او قادر نیست کارهای خانه را انجام دهد و نمی تواند در هیچ کدام از کارها به شما کمک کند، یکی از راه هایی که می توانید به وسیله آن مسئولیت پذیری کودکان را افزایش دهید انجام دادن کارهای ساده مانند خرید کردن، تمیز کردن خانه، غذا پختن و غیره می باشد.

شما می توانید در انجام این کارها کودک تان را درگیر کنید و باعث افزایش عزت نفس و استقلال در او شوید هم چنین این رفتار شما باعث می شود تا کودک تان را برای پذیرفتن مسئولیت ها قبول داشته باشید و او را باور کنید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-افزایش مسئولیت پذیری در کودکان با ترفندهای باورنکردنی متخصص کودک

برچسب‌ها: مسئولیت پذیری در کودکان,بی مسئولیت کودک,مسئولیت پذیری ,

موضوع:
بازدید: 61

+ نوشته شده در شنبه 30 مرداد 1400 ساعت 12:07 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

رفتار با کودک در سنین مختلف چگونه باید باشد؟

رفتار با کودک در سنین مختلف چگونه باشد؟

رفتار با کودک در هر سنی متفاوت می باشد و حساسیت های خاص خودش را دارد بسیاری از والدین در جلسات مشاوره نگران فرزندشان می باشند که با او چطور رفتار کنند و در مورد روش های تربیتی سوال های بسیاری می پرسند. تربیت کودک امری ساده و راحت نمی باشد و نیاز به اطلاعات خاصی دارد بنابراین والدین نمی دانند در برابر رفتارهای کودک مانند شیطنت، پرخاشگری، دروغ گویی و غیره چه رفتاری داشته باشند و چه واکنشی از خودشان نشان دهند.

در صورتی که شما در مورد تربیت کودک و نحوه رفتار با او چالش هایی را تجربه می کنید، این مقاله را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید زیرا در آن به توضیحات بیشتری در مورد روش های رفتار با کودکان در سنین مختلف پرداخته شده است، می توانید از مشاوره کودک کمک بخواهید تا در این خصوص شما را راهنمایی کند.

رفتار با کودک در سنین مختلف

چگونگی رفتار با فرزندان از مسائل حیاتی و مهم هر پدر و مادری می باشد و والدین در این خصوص باید اطلاعات را کسب کنند، این آگاهی را می توانند از طریق مطالعه و یا مشورت با روانشناس متخصص مهارت رفتار با کودکان به دست آورند، برای آن که بتوانید با کودکتان رفتار صحیح و درستی داشته باشند باید نسبت به تغییرات شناختی، زیستی، اجتماعی و روانی فرزندتان در هر دوره سنی آگاهی به دست آورند و از این طریق با نیازهای کودک به درستی آشنا شوند و مناسب ترین شیوه رفتاری را در پیش بگیرند، در ادامه این مقاله با توجه به نیازها و تغییرات کودک در سنین مختلف نکات تربیتی به طور جداگانه بیان شده است که می تواند برای شما مفید باشد.

رفتار با کودک، ترتیب کودک ۲ تا ۳ سال

باید والدین این نکته را در نظر بگیرند که علاوه بر نیاز جسمانی به نیاز عاطفی فرزندان باید بسیار توجه شود زیرا در این سن نقش مادر در تربیت فرزندان بسیار مهم و برجسته می باشد و کودک در این دوره سنی از لحاظ عاطفی و هیجانی به مراقبت ویژه ای نیاز دارد.

شاید برای شما باورنکردنی باشد اما دریافت محبت و مراقبت هیجانی از جانب والدین باعث می شود تا بر میزان ترشح هورمون رشد و ابتلا به اختلالات سازگاری که در دوران بعدی زندگی فرد به وجود می آید اثر بگذارد، به همین دلیل لازم است تا سطح متعادلی از محبت و توجه را به فرزندتان منتقل کنید و رفتار صحیح و درستی با آن ها داشته باشید.

استقلال کودک

از نظر روانشناسی مهم ترین مسئله ای که در سنین ۲ تا ۳ سال رخ می دهد این است که کودک نیاز به استقلال پیدا می کند، به همین دلیل ممکن است برای هر کاری مانع شما شود و دوست داشته باشد خودش آن کار را انجام دهد، تا جایی که برای کودک خطری نداشته باشد می توانید به او فرصت بدهید تا استقلال را در این امور تجربه کند این کار به رشد روان شناختی و اجتماعی کودکتان کمک می کند و در صورتی که بیش از حد در برابر کودک مقاومت کنید باعث لج بازی شدید و پرخاشگری او می شوید و نیاز به استقلال را در او سرکوب می کنید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-رفتار با کودک در سنین مختلف چگونه باید باشد؟

برچسب‌ها: رفتار با کودک,تربیت کودک,رفتار با فرزند,

موضوع:
بازدید: 52

+ نوشته شده در يکشنبه 31 مرداد 1400 ساعت 11:46 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

فرایند اجتماعی شدن کودک |سرانجام بد کودکان منزوی

فرایند اجتماعی شدن کودک ( راهنمای روان شناختی)

فرایند اجتماعی شدن کودک یا همان جامعه پذیری مرحله ای مهم در رشد انسان به حساب می آید و اولین محیط اجتماعی که کودک با آن ارتباط برقرار می کند خانواده می باشد و برقراری ارتباط با والدین اولین نیاز اجتماعی کودک شناخته می شود.

و زمانی که کودک با پدر و مادر خود ارتباط برقرار می کند احساس امنیت و خوشحالی می کند و با ادامه این روند سطح روابط اجتماعی کودک در آغوش خانواده گسترش می یابد و بعد وارد اجتماعی دیگری مانند جامعه، اقوام و دوستان می شود.

اگر والدین نسبت به اجتماعی شدن فرزندان آگاهی و شناختی کاملی داشته باشند فرایند اجتماعی شدن برای فرزندان هموارتر خواهد شد و به این منظور در این مقاله به معرفی فرایند اجتماعی شدن کودک پرداخته ایم و در صورتی که احساس می کنید کودک شما کمتر اجتماعی می باشد و بیشتری به گوشه گیری تمایل دارد در این هنگام حتما به مشاوره کودک مراجعه کنید و از او کمک بخواهید.

فرایند اجتماعی شدن کودک، نقطه آغاز

روانشناسی کودک در ابتدا بسیار مهم می باشد و والدین باید اطلاعات کاملی در مورد آن داشته باشند و با روانشناس متخصصی در ارتباط مستمر قرار بگیرند، و بر اساس نظر پژوهشگران تاثیر پذیری کودک از همان قبل تولد آغاز می شود به گونه ای که کودک در شکم مادر سطحی از درک و فهم را دارد و از آن تاثیر می پذیرد اما بعد از تولد و خروج از رحم این سطح بسیار گسترده تر می شود زیرا کودک با محیط خارج به صورت مستقیم ارتباط می گیرد. در این هنگام علاوه بر تاثیر پذیری کودک فرصت تاثیرگذاری را به دست می آورد و با محیط خارج تعاملاتی را برقرار می کند و در این شرایط هر فعالیت که خانواده و افراد نسبت به کودکشان انجام می دهند بر روی رشد او تاثیر می گذارد.

به عنوان مثال صحبت کردن با کودکی که هنوز زبان باز نکرده است باعث می شود تا مهارت های ارتباطی او توسعه یابد و تعامل کودک با محیط اطراف به مرور زمان شامل محیط بزرگ تری می شود به عنوان مثال در سن دو سالگی علاوه بر این که از مصاحبت با پدر و مادر لذت می برد تمایل دارد تا به بازی با کودکان دیگر بپردازد و با آن ها سرگرم شود.

فرآیند اجتماعی شدن کودک هیچگاه قطع نمی شود ولی تا سن خاصی برای افراد یکسان می باشد و با سرعت بیشتری ادامه می یابد و بعد از آن سرعتش کندتر می شود. در نتیجه فرایند اصلی اجتماعی شدن کودک به معنی تاثیرگذاری و تاثیر پذیری او از محیط های اطراف از همان ابتدای تولد شروع می شود و تا پایان عملکرد مغز ادامه می یابد، و همچنین بیان شده است که پرورش مهارت های ارتباطی کودک در طول زمان به فرایند اجتماعی شدن او کمک بسیاری می کند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-فرایند اجتماعی شدن کودک |سرانجام بد کودکان منزوی

برچسب‌ها: اجتماعی شدن کودک,رشد شخصیتی کودکان,کودکان منزوی,

موضوع:
بازدید: 48

+ نوشته شده در دوشنبه 15 شهريور 1400 ساعت 13:05 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آموزش پس انداز کردن به کودکان | مهارت های معجزه آسا مالی کودک ام

آموزش پس انداز کردن به کودکان | افزایش مهارت های مالی کودکان

آموزش پس انداز کردن به کودکان یکی از مهم ترین مواردی می باشد که والدین باید به آن توجه بسیاری داشته باشند زیرا یادگیری پس انداز کردن در زمان کودکی باعث می شود تا در بزرگسالی تا برای مدیریت مالی در آینده و تامینر فاه خود و خانواده آمادگی لازم را داشته باشد.

شکل گیری شخصیت افراد به میزان زیادی به محیط خانواده و تربیت آن ها در دوران کودکی بستگی دارد و به همین دلیل نحوه آموزش مهارت های مالی توسط والدین در دوران کودکی از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد و تعیین می کند که فرد در آینده دارای شخصیتی ولخرج و اقتصادی می باشد برای آن که در مورد آموزش مسائل مالی و نحوه پس انداز کردن اطلاعات کامل تری داشته باشید می توانید از مشاوره کودک کمک بگیرید در ادامه این مقاله راه های آموزش پس انداز کردن به کودکان را بیان کرده ایم.

از چه سنی پس انداز کردن را به کودکان آموزش دهیم؟

بر اساس مطالعاتی که انجام شده است بسیاری از کودکان از سن چهار سالگی به رابطه میان پول و خرید وسائل مورد علاقه شان پی می برند و تا سنین هفت سالگی با اعداد و ارقام و شمارش آن ها آشنا می شوند و در این سن کودکان متوجه می شوند که اگر پول هایشان را جمع کنند می توانند وسائل مورد علاقه شان را بخرند و به همین دلیل لازم است والدین در سنین شش تا هفت سالگی مسائلی مانند آموزش پس انداز کردن، مدیریت مالی و دادن پول تو جیبی به کودکان را آغاز نمایند تا با این مسائل آشنا شوند.

زیرا یادگیری هر چیزی در سنین اولیه کودکی باعث نهادینه شدن آن ها در فرد می شود و در سبک زندگی فرد تاثیر می گذارد و به همین دلیل بسیار اهمیت دارد تا کودکان با روش های پس انداز کردن آشنا شوند زیرا این امر به آن ها کمک می کند تا در بزرگسالی بهتر بتوانند مسائل مالی را مدیریت کنند و کمتر با مشکلات و مسائل مالی رو به رو شوند.

آموزش پس انداز کردن به کودکان، پول تو جیبی

برخی از والدین بر این عقیده هستند که اگر خودشان پس انداز کنند کودکان نیز یاد می گیرند تا حدودی این عقیده درست می باشد زیرا والدین الگوی کودکان هستند و کودکان از آن ها تقلید می کنند اما کوشش و خطا مهم ترین عامل در یادگیری می باشد.

یکی از بهترین راه برای یادگیری پس انداز کردن، دادن پول توجیبی به کودکان می باشد زیرا از طریق آن پول می توانند پس انداز کردن را تجربه کنند و برای پولی که به آن ها داده شده است برنامه ریزی داشته باشند، در این شرایط هر ماه مقداری پول به کودک داده می شود تا به صورت مستقل آن را خرج کند و مقداری از آن را پس انداز نماید البته دادن پول تو جیبی به کودکان باید با رعایت نکاتی همراه باشد تا فرد بتواند پس انداز کردن را بهتر آموزش دهد

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -آموزش پس انداز کردن به کودکان | مهارت های معجزه آسا مالی کودک ام

برچسب‌ها: پس انداز کردن,مهارت های مالی کودکان,آموزش پس انداز کردن,

موضوع:
بازدید: 55

+ نوشته شده در سه شنبه 16 شهريور 1400 ساعت 21:10 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

افزایش تمرکز در کودکان | راه های افزایش تمرکز هنگام درس خواندن

فزایش تمرکز در کودکان، راه های افزایش تمرکز هنگام درس خواندن

بسیاری از والدین در جلسات مشاوره از متخصصین می پرسند که چطور حافظه فرزندمان را تقویت کنیم و باعث افزایش تمرکز او شویم. زمانی که کودکتان شما را کلافه کرده است و بسیار زیاد جست و خیز می کند و هنگامی که با او صحبت می کنید به حرف های شما توجه نمی کند و تکالیف مدرسه اش را به درستی و به طور کامل انجام نمی دهد و وسایلش را در مدرسه و هر جای دیگر جا می گذارد و نمی تواند نظم را رعایت کند.

تحمل رعایت نوبت در بازی ها و فعالیت های گروهی را ندارد و کاری را شروع کرده و نصفه کاره رها می کند به این معناست که او با مشکلاتی نظیر توجه و تمرکز رو به رو می باشد و شما باید سعی کنید راه حلی را بیابید که باعث افزایش تمرکز و توجه او شود، در ادامه این مقاله به بررسی این موضوع می پردازیم و از نظر روانشناسی آن را مورد بررسی قرار می دهیم پس مطالب این مقاله را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید.

روش های افزایش تمرکز در کودکان

مشکل تمرکز به دلایل مختلفی در میان کودکان به وجود می آید، یکی از شناخته ترین دلایل آن بیماری بیش فعالی و نقص توجه می باشد کودکانی که به بیماری بیش فعالی دچار می شوند معمولا در کنار مشکلات تمرکز فعالیت بسیاری دارند که این فعالیت ها نسبت به همسالان خودشان طبیعی نیست البته احتمال دارد که کودک به اختلال نقص توجه دچار شود و با مشکلاتی رو به رو شود که در این صورت نشانه ها و علائم بیش فعالی در آن نمود ندارد.

باید این نکته را در نظر بگیرید که کودکی که دچار مشکلات توجه می شود حتما بیش فعال نمی باشد و احتمال دارد مشکل اصلی کودک در توجه و تمرکز او نباشد بلکه به خاطر استرس و اضطراب و حالت های روانی، اختلالاتی در او به وجود آمده باشد که بر روی تمرکز او اثر گذاشته است این مسئله در کودکانی که سن کمی دارند و دبستانی هستند بسیار دیده می شود.

هم چنین دانش آموزانی که فشار زیادی را باید تحمل کنند، والدینشان با آن ها رفتارهای سخت گیرانه دارند یا به دلایل مختلفی در مدرسه دچار اضطراب و استرس هستند در این صورت نمی توانند عملکرد طبیعی خودشان را حفظ کنند و در بسیاری از موارد با مشکلات حافظه و دشواری هایی در توجه دچار می شوند که در این خصوص بهتر است از روانشناس متخصص در حوزه کودک کمک بگیرند تا راهنمایی های لازم را در اختیار آن ها قرار دهند.

آیا برای افزایش تمرکز و توجه کودک باید داروی ریتالین مصرف کند؟

بسیاری از والدین بر روی داروهایی که به فرزندشان می دهند بسیار حساس هستند این حساسیت آن ها تا حدی به جا می باشد زیرا اگر کودک داروی اشتباهی استفاده کند بر روی ذهن و روند رشدی او تاثیر منفی می گذارد و باید به این نکته توجه کنید که هر مشکل توجیهی نیازمند مصرف ریتالین نمی باشد این دارو تنها زمانی که بیش فعالی کودک تشخیص داده شود مورد تجویز قرار می گیرد و در صورتی که کودک غیر بیش فعال آن را استفاده کند اثرات مخربی بر روی او خواهد داشت و مشکلاتی را برای او به وجود می آورد.

برای این که بخواهید بیش فعالی را به درستی تشخیص دهید باید از روانشناس فهمیده و باتجربه کمک بگیرید و در هنگامی که نیاز باشد کودک را به پزشک ارجاع می دهد تا داروهایی را برای او تجویز کند و داروهای مناسبی را دریافت کند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -افزایش تمرکز در کودکان | راه های افزایش تمرکز هنگام درس خواندن

برچسب‌ها: تمرکز در کودکان,تمرکز داشتن,راه های افزایش تمرکز,

موضوع:
بازدید: 47

+ نوشته شده در چهارشنبه 17 شهريور 1400 ساعت 15:53 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

پول توجیبی کودکان چقدر باید باشد؟ متخصص تربیتی

پول توجیبی کودکان چقدر باید باشد؟

آیا دادن پول توجیبی به کودکان لازم است؟ شما چقدر و چطور به فرزندتان پول توجیبی می دهید؟ امروزه اقتصاد و رفاه خانواده ها به مدیریت مالی و پس انداز بستگی دارد و آموزش مهارت های مالی به کودکان اهمیت بسیاری دارد و هم چنین آموزش مسائل مالی و مدیریت از اصول مهمی است که بر روی شخصیت کودک اثر می گذارد.

یادگیری این مهارت ها از همان زمان کودکی و در محیط خانواده بسیار مهم می باشد زیرا فرد را در آینده و برای مدیریت خود و خانواده اش محیا می کند و به نوعی کمک می کند تا شخصیت مالی و اقتصادی او ساخته شود.

همچنین دادن پول توجیبی به کودک باعث می شود تا حس استقلال و مسئولیت پذیری در فرزندان تقویت شود و والدین با فراگیری مسائل مهم به تربیت صحیح فرزندشان اهمیت می دهند و در این زمینه از مشاوره روانشناسی نیز می توانند کمک بگیرند.

اهمیت پرداخت پول توجیبی کودکان

برخی از والدین اعتقادی به پرداخت پول به فرزندشان ندارند و ترجیح می دهند خودشان نیازها و خارج فرزندشان را تامین کنند در صورتی که کودک زمانی با مفاهیم و ارزش پول آشنا می شود که مقداری پول در اختیار داشته باشد و برای آن ها برنامه ریزی کند.

به عقیده روانشناسان و متخصصان تربیت فرزند، دادن پول توجیبی به کودک آموزش عملی اندوخته کردن، بخشیدگی و آینده نگری را به کودک می آموزد، والدین باید هر ماه یا هر هفته مبلغ پولی را برای فرزندشان در نظر بگیرند و به او بیاموزند که مقداری از آن را خرج کند و مقداری را نگه دارد و پس انداز نماید.

اگر وضع اقتصادی خوبی ندارید اما باز هم پول توجیبی را به کودکان بدهید هر چند اندک باشد ولی به رشد شخصیت کودک، ایجاد حس استقلال و تقویت حس مسئولیت پذیری در فرزندتان کمک می کند.

از چه زمانی باید به کودکان پول توجیبی داد؟

زمانی که کودک با مفاهیم شمارش، اعداد، مقایسه و ارزش چیز ها آشنا می شود بهترین زمان است تا با مفهوم خرج کردن آشنا شود، کودکی که به سن ۷ ساله می رسد می داند که برای به دست آوردن خوراکی ها، اسباب بازی ها و چیزهایی که لازم دارد باید مبالغی را پرداخت کند.

مناسب ترین زمان برای دادن پول توجیبی زمانی است که می خواهد وارد اجتماع شود مثلا به مدرسه برود، بنابراین بهترین زمان پول توجیبی دادن به کودک از ۶ تا ۷ سالگی می باشد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-پول توجیبی کودکان چقدر باید باشد؟ متخصص تربیتی

برچسب‌ها: پول توجیبی کودکان,پول توجیبی,دادن پول توجیبی به فرزندان,

موضوع:
بازدید: 40

+ نوشته شده در پنجشنبه 25 شهريور 1400 ساعت 13:50 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

درمان شب ادراری کودکان | درمان خانگی و تخصصی و بدون دارو

درمان شب ادراری کودکان، درمان خانگی و تخصصی

شب ادراری یکی از مشکلات رایج در بین کودکان ۴ تا ۱۰ سال می باشد که باعث شده والدین به دنبال راهی برای درمان آن باشند البته این مشکل نه تنها برای والدین بلکه برای کودک بسیار آزار دهنده و خجالت آور می باشد.

در شب ادراری کودک به دلایل مختلفی مانند مصرف مایعات زیاد، بیماری های جسمی، بیماری های عصبی، روحی و غیره در خواب ادرار می کند. درمان شب اداری با توجه به علت بروز آن متفاوت می باشد و از روش های مختلفی مانند درمان های دارویی، خانگی و گیاهی استفاده می شود، به طور مثال اگر شب ادراری به خاطر مشکلات جسمانی باشد با مصرف دارو درمان می شود و در ادامه این مقاله به بررسی کامل شب ادراری و درمان آن می پردازیم در صورتی که کودک شما با این مشکل رو به رو می باشد این مقاله را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید و هم چنین این موضوع را در جلسه مشاوره کودک مطرح نمایید تا به راحل مناسبی برای حل این مشکل برسید.

درمان شب ادراری کودکان، یک اتفاق طبیعی

در صحبت با مشاور متخصص کودک متوجه می شوید که تا چه میزان باید به مراحل رشد کودک توجه داشته باشید، شب ادراری اتفاقی می باشد که تقریبا در روند رشد همه کودکان اثر می گذارد و شب ادراری به معنی آن است که کودک در خواب نمی تواند ادرارش را کنترل کند و یکی از مشکلات شایع در میان کودکان می باشد که تا قبل از پنج سالگی امری عادی بوده و به عنوان مشکل تلقی نمی شود.

شب ادراری در میان پسران شایع تر می باشد اما با این حال در دختران هم اتفاق می افتد و پایان شب ادراری در میان کودکان مختلف متفاوت می باشد، عواملی مانند جنسیت، رشد و بلوغ کودک و سلامت جسمی و روانی در پایان دادن به شب ادراری موثر می باشد.

پیش از درمان دلایل شب ادراری کودکان را بیابید

شب ادراری در کودکان دلایل متفاوتی دارد که در این جا به برخی از مهم ترین آن ها اشاره می کنیم، عوامل ژنتیکی از جمله ابتلای یکی از والدین به شب ادراری و بیماری های جسمی و روانی در کودک بیشترین نقش را در شب ادراری دارد.

انسداد راه تنفس و خروپف کردن در خواب

تکامل کند سیستم عصبی مرکزی

مشکلات هورمونی

عفونت های ادراری

ظرفیت کم مثانه

ضایعات نخاعی

دیابت

انواع اختلالات خواب

مصرف بیش از حد مواد محرک مثانه مانند شکلات، چای، نوشابه

اختلالات ساختاری مانند دریچه مجرای خلفی

استرس ناشی از مشکلات مانند تولد فرزند جدید، ترس از تنها خوابیدن، مشکلات در مدرسه، بحران های خانوادگی، خانه جدید و غیره.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-درمان شب ادراری کودکان | درمان خانگی و تخصصی و بدون دارو

برچسب‌ها: درمان شب ادراری,دلایل شب ادراری کودکان,شب ادراری کودکان ,

موضوع:
بازدید: 43

+ نوشته شده در پنجشنبه 25 شهريور 1400 ساعت 21:37 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

نحوه تربیت بچه حرف گوش کن

بچه حرف گوش کن، چگونه کودک حرف گوش کن داشته باشیم؟

بچه حرف گوش کن چگونه کودکی می باشد؟ آیا حرف گوش کن بودن کودک به معنی مطیع بودن او می باشد؟ همه پدر و مادرها دوست دارند تا کودک حرف گوش کن داشته باشند و فرزندشان از آن ها حرف شنوی داشته باشد تا در تربیت فرزند خود با چالش های کمتری رو به رو شوند و کودکشان آن گونه که آن ها دوست دارند رشد کند و پرورش یابد.

گوش ندادن کودکان به حرف های والدینشان دلیل های زیادی دارد که می توان به محیط های تربیتی نادرست، خلق و خوی دشوار کودک و سبک های فرزند پروری نامناسب اشاره کرد و در ادامه راهکارهایی را بیان می کنیم تا کودکان حرف شنو تربیت کنید و اگر در این زمینه با فرزندتان به مشکلی برخوردید بهتر است این مطلب را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید.

بچه حرف گوش کن، لزوم تغییر در نگرش و دیدگاه ها

بیش از هر چیزی باید بدانند که انتطار داشتن از کودکی کاملا مطیع در حقیقت انتطاری نا به جا می باشد به علاوه عمل به حرف گوش کردن امکان پذیر نمی باشد و اصرار بر انجام آن ها صدمات جدی بر روی روابط کودک و والدین در آینده خواهد داشت به طوری که خاطرات دوران کودکی بخش مهمی از زندگی هر شخص می باشد و این خاطرات باعث می شود تا قسمت بزرگی از ضمیر ناخودآگاه فرزند شما ساخته شود..

بی شک هیچ کدام از ما نمی خواهیم کودکانی بی اعتماد به نفس داشته باشیم زیرا این کودکان مشکلات جدی به خصوص در گذران زندگی و آینده رو به رو خواهند داشت و جوان و نوجوانی که دوره کودکی اش پر از خاطرات تحکم میز والدین باشد یقینا نمی تواند ادعا کند که دوران کودکی خوبی را پشت سر گذاشت است به طوری که افرادی که دوران کودکی خوبی را سپری نکرده باشند با مشکلات بسیاری در بزرگسالی رو به رو می شوند.

برای اثبات این امر می توانید به دوران کودکی تان مراجعه کنید، بدون شک هیچ کدام از شماها نمی توانید تاثیرات کودکی در شکل گیری زندگی را مخفی کنید و یا آن را انکار کرده و به آن توجه نداشته باشید.

چگونه کودک حرف شنو داشته باشیم

داشتن کودک حرف گوش کن کار آسانی نمی باشد و به طور ناخودآگاه به وجود نمی آید به خصوص در دنیای امروز که بچه ها تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند شبکه های اجتماعی، ماهواره، دوستان و غیره قرار می گیرند در این موقعیت ها اگر روش های تربیتی خودتان را بروز نکنید نمی توانید آن طور که می خواهید فرزندانی را تربیت کنید در ادامه این مقاله چند راهکار مناسب را بیان می کنیم که می تواند برای شما مفید باشد و کودکان حرف گوش کن تربیت کنید و در صورتی که این راهکار ها کافی نبود می توانید اطلاعات تربیتی خودتان را در این زمینه افزایش دهید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -نحوه تربیت بچه حرف گوش کن

برچسب‌ها: کودک حرف شنو,تربیت بچه,بچه حرف گوش کن,

موضوع:
بازدید: 41

+ نوشته شده در چهارشنبه 7 مهر 1400 ساعت 19:52 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تربیت کودک ۶ تا ۱۲ سال | چرا کودک در این دوران شکننده است؟

تربیت کودک ۶ تا ۱۲ سال، دوره حساس پایان کودکی (+ نکات تربیتی)

تربیت کودک ۶ تا ۱۲ سال از دوره های دشوار تربیتی به حساب می آید زیرا در این سن دوران کودکی به پایان می رسد، والدین برای تربیت و پرورش کودک ۶ تا ۱۲ سال وارد مرحله جدید و شگفت انگیزی می شود، فرزندتان در این سن به مدرسه می روند و فعالیت های علمی، ورزشی و هنری را به طور جدی آغاز می کنند.

انجام دادن این فعالیت ها باعث می شود تا از لحاظ شناختی و تفکر به سطح بالایی ارتقا یابند و این مسئله والدین را مجبور می کند تا در تربیت فرزندشان به نکات بیشتری توجه کنند و مسائل آموزشی و پرورشی را مدنظر قرار دهند.

در این مقاله ما به بررسی مسائل رشدی و نیازهای کودک می پردازیم و هم چنین یک سری از نکات تربیتی را بیان می کنیم که مطالعه آن ها برای شما سودمند خواهد بود، در این سن حساس می توانید از مشاور کودک کمک بگیرید تا در زمینه تربیتی به شما کمک کنند و یار همراه شما در تربیت درست فرزندتان باشند.

تربیت کودک ۶ تا ۱۲ سال، آگاهی از جنبه های گوناگون رشد

در صورتی که والدین در مورد رشد کودک و تغییرات آن آگاهی داشته باشند بهتر می توانند با نیازهای تربیتی کودک شان آشنا شوند و در این زمینه با دید روشن تری اقداماتی را انجام می دهند، سن تربیت کودک شیوه و روش والدین را تحت تاثیر قرار می دهد در این خصوص شما می توانید از کتاب های مفیدی استفاده کنید و از روانشناس متخصص کمک بگیرید تا در خصوص تربیت فرزندتان موفق شوید، در ادامه این مقاله مهم ترین تغییرات رشدی کودک در مقطع سنی ۶ تا ۱۲ سال مورد بررسی قرار می گیرد.

رشد و تغییرات شناختی در تربیت کودک ۶ تا ۱۲

از جمله مهم ترین تغییراتی که در سطح شناخت و تفکر کودک در سنین مدرسه رخ می دهد این است که او می تواند به تفکر منطقی تری دست یابد و به خوبی روابط علت و معلولی را درک می کند و از تاثیر رفتار خود بر سایر افراد آگاه می باشد.

در سن مدرسه توانایی حافظه کودک افزایش می یابد و کودک می تواند اشیا و اجسام را بر اساس ویژگی های مشترک آن ها طبقه بندی کنند، یادگیری این ویژگی ها باعث می شود تا کودک مهارت های ریاضی را به طور شگفت آوری یاد بگیرد، در نتیجه او قادر است تا مسائل ریاضی را یاد بگیرد و آن ها را حل نماید. از مشاور کودک خود بخواهید تا روی مسائل شناختی تمرکز داشته باشد و به خوبی آن ها را به کودک آموزش دهد.

اهمیت رشد مهارت های ارتباطی و زبانی در تربیت کودک

کودک در سن ۶ تا ۱۲ سال مهارت های زبانی اش را تکمیل می کند و زبان را برای مقاصد پیچیده تری مورد استفاده قرار می دهد، در سن ۸ سالگی کودک روزانه ۲۰ کلمه جدید یاد می گیرد و در انتهای این دوره به گنجینه ی کاملی از کلمات دست خواهد یافت.

در ارتباطات می تواند مکالمات پیچیده ای داشته باشد و شما قادر هستید تا صحبت های او را به خوبی بفهمید، هم چنین فرزند شما در این دوره از دستورالعمل های ساده پیروی می کند، او می تواند خاطراتی از شرح فعالیت های روزانه اش بنویسد و به تنهایی کتاب هایی که متناسب با سطح سنی او می باشد را مورد مطالعه قرار دهد، اگر در این سن کودک شما دچار اختلال زبانی و گفتاری بود حتما به مشاور اطلاع دهید تا برای رفع آن شما را راهنمایی کند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -تربیت کودک ۶ تا ۱۲ سال | چرا کودک در این دوران شکننده است؟

برچسب‌ها: تربیت کودک,تغییرات هیجانی کودک ۶ تا ۱۲ سال,تربیت کودک ۶ تا ۱۲ سال,

موضوع:
بازدید: 54

+ نوشته شده در پنجشنبه 8 مهر 1400 ساعت 19:11 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اصول تربیت فرزندان بر اساس مطالعات مراکز مشاوره کودک چیست؟

تربیت و تعلیم نوعی هنر می باشد و برای اینکه به تربیت و تعلیم درستی دست یابد باید فرد در چهارچوب خاصی عمل کند.

تربیت تنها به خانواده ربط ندارد و عوامل دیگری مانند جامعه، مدرسه و شخصیت فرد نیز در تربیت فرد دخالت دارد.

برای شکل گیری تربیت اگر خانواده و مدرسه باهم هماهنگ باشند نقش آن ها در تربیت پررنگ خواهد بود و می توانند اثر جامعه را کمرنگ کنند و علاوه بر این ها وراثت و ژن های مختلف می تواند در شکل گیری شخصیت و نوع تربیت فرد اثرگذار باشد.

بر اساس مطالعات انجام شده در زمینه کودک باید تربیت به درستی انجام شود و تربیت نیاز به تلاش، برنامه ریزی و استفاده از فرصت ها دارد.

برای تربیت فرزند باید پدر و مادر از هر لحظه زندگی خود استفاده کنند تا به خوبی بتوانند مسائل تربیتی را به کودک خود بیاموزند، کودکان توانایی زیادی برای شکوفا شدن دارند و بیشتر مواقع پدر و مادر محدودیت هایی را ایجاد می کنند و یا کلماتی را استفاده می کنند که جلوی پیشرفت کودک خود را می گیرند و اجازه نمی دهد استعدادهای کودکش شکوفا شود.

در این مقاله اصول تربیت فرزندان را بررسی می کنیم و نکات مهم را مورد مطالعه قرار می دهیم.

اصول تربیت فرزندان – هماهنگی پدر و مادر

پدر و مادر دو رکن اصلی و مهم برای تربیت فرزندانشان هستند آن ها باید با یکدیگر هماهنگ باشند و به دیگران اجازه ندهند تا در تربیت فرزندشان دخالتی داشته باشند.

والدین باید هماهنگی قوی داشته باشند و نگذارند حتی نزدیک ترین اشخاص خانواده مانند خواهر و برادر بزرگ تر، مادربزرگ ها و پدر بزرگ ها در تربیت فرزندشان دخالت کنند.

هماهنگ بودن پدر و مادر بسیار اهمیت دارد اگر زمانی یکی از والدین سست عمل کند و دیگری بسیار جدی باشد در این صورت فرزند ممکن است به سمت یکی از آن ها کشیده شود و در تربیت فرزند مشکلاتی به وجود آید.

اما اگر پدر و مادر با یکدیگر هماهنگ بوده و نسبت به تربیت کودکشان به یک نتیجه واحد رسیده باشند می توانند فرزند با ادبی را تحویل جامعه بدهند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -اصول تربیت فرزندان بر اساس مطالعات مراکز مشاوره کودک چیست؟

برچسب‌ها: اصول تربیت فرزندان,مشاوره کودک,تربیت فرزند,

موضوع:
بازدید: 42

+ نوشته شده در شنبه 10 مهر 1400 ساعت 15:21 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله | بهترین برخورد را داشته باشید

لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله، بهترین برخورد را داشته باشید

لجبازی در کودکان ۲ تا ۳ ساله امری شایع می باشد و بسیاری اوقات این رفتار والدین را کلافه کرده است و آن ها را وادار به تسلیم می کند. آیا واقعا کوتاه آمدن در برابر لجبازی های کودک صحیح می باشد؟ کودک در این سن دوست دارد تا استقلال خود را تثبیت کند و کارها را با لجبازی و به شیوه خودش انجام دهد، در این هنگام اگر والدین رفتار مناسبی از خودشان نشان ندهند کودک در آینده با مشکلاتی رو به رو می شود و یاد می گیرد که با لجبازی و پرخاشگری کارهایش را انجام دهد و زمانی که در اجتماع تقاضای او به درستی برآورده نشود نسبت به توانایی های خود دچار یاس و ناامیدی خواهد شد، به همین دلیل اگر کودک لجبازی دارید بهتر است از مشاوره کودک کمک بگیرید و با یاری مشاور به رفتار های صحیح او پی ببرید.

لجبازی کوکان ۲ و ۳ ساله، علت اصلی

کودکان ۲ ساله شخصیت خود شیفته دارند و باید در مورد تربیت کودکان ۲ تا ۳ ساله آگاهی لازم را داشته باشید زیرا در این سن کودکان در سطحی از دوره رشدی قرار دارند که تمام دنیا متعلق به خودشان می دانند و تمایل دارند تا هر چیزی که می خواهند سریعا برای آن ها فراهم شود و زمانی که چیزی از او سلب می کنید و یا با محدودیت هایی رو به رو می شود واکنش های خود را به صورت لجبازی و جیغ زدن نشان می دهد تا حق خود را از دیگران بگیرد، حتی احتمال دارد احساسات و عواطفش آن قدر برانگیخته شود که راهی برای بروز آن ها پیدا نکند و شروع به لجبازی کردن نماید.

علت دیگر لجبازی ناتوان بودن کودک است چون قادر نیست کاری که می خواهد را به درستی انجام دهد و ناامیدی خود را با لجبازی کردن نشان می دهد، در هر صورت لجبازی به خاطر هر علتی که باشد قابل پذیرفتن نیست و شما باید این رفتار را در کودک تان تغییر دهید و به او بفهمانید که با لجبازی کردن کاری پیش نمی رود و لجبازی کردن رفتار صحیحی نمی باشد.

واکنش صحیح در مقابل لجبازی کودکان

والدین لازم است ابتدا علت لجبازی کودک ۲ و ۳ ساله خود را بیابند و آگاهی لازم در مورد آن را به دست آورند تا در این صورت بتوانند واکنش صحیح که همان بی اعتنایی است را از خودشان نشان دهند این شیوه در طولانی مدت مناسب است و باعث تغییر رفتار لجبازی در کودک می شود، همچنین در بعضی مواقع کودک برای این که توجه شما را به خودش جلب کند لجبازی می کند.

به طور مثال فرض کنید کودک از شما آبمیوه در خواست کرد و شما آن را در خانه ندارید و در این صورت شروع به داد و بیداد می کند و از شما می خواهد تا همین الان برای او آبمیوه فراهم نمایید اگر شما به خواسته او توجه کنید و آن را برآورده نمایید سبب تشویق رفتار لجبازانه او می شوید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله | بهترین برخورد را داشته باشید

برچسب‌ها: لجبازی در کودکان,لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله,علت لجبازی کودک,

موضوع:
بازدید: 58

+ نوشته شده در يکشنبه 18 مهر 1400 ساعت 11:27 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چه زمانی می توانم برای فرزندم گوشی موبایل بخرم

زمانی که تلفن همراه یک وسیله ی لوکس برای ثروتمندان یا وسیله ی مورد استفاده برای والدین می باشد، این مسئله که کودکان نیز یک گوشی تلفن همراه داشته باشند معمول و عادی می باشد. کودکان نوپا و بچه های کوچک گوشی تلفن همراه و تبلت را می شناسند و به وسیله ی آن می توانند شوهای تلویزیونی مورد علاقه شان را تماشا کنند، به موسیقی گوش دهند و با آن بازی کنند. ولی این مسئله که بچه های کوچک قبل از رسیدن به سن خاصی موبایل داشته باشند ضروری به نظر نمی رسد.

زمانی که بچه ها انقدر کوچک هستند که باید همواره تحت نظارت باشند، آنها به موبایل نیازی ندارند. این مسئله روشن به نظر می آید که در این سن تکنولوژی موبایل در اصل برای ارتباط با دیگران استفاده می شود. کودک برای تماشای شوهای تلویزیونی و بازی کردن به موبایل نیاز ندارد. استفاده از وسایل الکترونیکی برای بچه ها در سنین خاصی بر روی رشد و سطح توجه آنها تاثیر می گذارد. هیچ دلیل برای اینکه کودکان برای خودشان موبایلی داشته باشند که همیشه در دسترس باشند وجود ندارد. شما می توانید گوشی را پیش خود نگه دارید و زمانی که کودک باید به شما تلفن بزند و یا از او خبردار شوید گوشی را در اختیار او بگذارید.

زمانی که کودک شروع به خارج شدن از خانه می کند می تواند برای تماس های اضطراری و بدون اینکه گوشی زنگ بخورد و استفاده از آن برای او یک عادت شود گوشی تلفن همراه در اختیار داشته باشند. ولی زمانی که کودک به اندازه کافی استقلال و جسارت دارد که به تنهایی و یا با دوستانش بیرون برود در این زمان کودک به تلفن همراه نیاز دارد. این بدین معنی نیست که نباید قوانین در این رابطه برای کودک وجود داشته باشد. به کودکان اجازه ندهید همان سطح دسترسی که شما به گوشی موبایل دارید کودک نیز به همان مقدار به موبایل دسترسی داشته باشد.

ولی زمانی که یک گوشی موبایل در اختیار کودک می گذارید نیاز است که یک سری محدودیت ها برای استفاده از آن برای کودک قائل شوید. این مسئله بستگی به آن دارد که کودکان برای چه کاری از تلفن همراه استفاده کنند و چه زمانی اجازه استفاده از آن را دارند. برای مثال جهت استفاده برای اینترنت کودک باید با یک سری قوانین قابل قبول محدود باشد. برای حفظ کودکان از خطرات احتمالی که در اینترنت آنها را تهدید می کند شما می توانید گوشی هایی در اختیار کودکان بگذارید که به اینترنت وصل نمی شوند و برای استفاده از آن قوانین و محدودیت هایی برای استفاده از آن وجود داشته باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-چه زمانی می توانم برای فرزندم گوشی موبایل بخرم

برچسب‌ها: خریدن موبایل برای کودک,کودک و گوشی موبایل,موبایل,

موضوع:
بازدید: 40

+ نوشته شده در شنبه 8 آبان 1400 ساعت 19:44 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تربیت یک فرزند شاد و سالم پس از طلاق

طلاق ممکن است آسیب های روحی روانی بسیار زیادی برای کودکان به وجود بیاورد اما مهم ترین اقدامی که والدین پس از طلاق لازم است انجام دهند، انتخاب روشی صحیح به منظور تربیت صحیح فرزند پس از طلاق است.

چگونه می توانیم با وجود طلاق فرزندان سالم و شاد تربیت کنیم؟

من دوستانی داشتم که دلشان نمی خواست ازدواج کنند و نکردند، زیرا به علت طلاق پدر و مادر خود شدیدا از نظر روانی آسیب دیده بودند.

طلاق برای کودکان بسیار سخت است زیرا نمی توانند درک کنند چرا والدین از یکدیگر طلاق می گیرند و یا شاید خودشان را عامل طلاق والدین می دانند. در بعضی مواقع این کودکان با خود و دوستان خود عهد می بندند که هیچوقت ازدواج نکنند. البته به یاد داشته باشید که طلاق گرفتن همیشه بد نیست و پدر و مادر نباید در هر شرایطی فرد را سرزنش کنند و نسبت به تصمیم خود احساس بدی داشته باشد. پس از طلاق هم می توانید یک زندگی سالم و شاد را تجربه کنید البته با انتخاب یک روش صحیح تربیت فرزند. در این مقاله شما را با روش های تربیت فرزند سالم و شاد آشنا خواهیم کرد.

توصیه های کاربردی برای تربیت فرزند سالم پس از وقوع طلاق

برای کمک به فرزندتان با آنها همراه و همگام شوید:

دعوا و جدل هایتان را دور از چشم کودک خود انجام دهید

نیازی نیست فرزندان خود را در جریان ریز دعواهای خود بگذارید. دانستن این حقایق فقط اوضاع روحی فرزند شما را بدتر می کند. فرزندان شما مشاور حرفه ای نیستند. سعی کنید با یک متخصص در این باره صحبت کنید تا این صحبت ها بتواند گره ای از مشکلات شما باز کند.

صحبت ها و مشکلات همسر سابق خود را از نظر فرزند خود پنهان کنید. به طور منطقی فرزند شما فرزند همسر سابق شما نیز هست. با بد گویی درباره همسر خود ممکن است فرزند شما نیز این صفات بد را به خودش نیز نسبت دهد. در موقعیت هایی ممکن است با همسر سابق خود رو به رو شوید. در این مواقع سعی نکنید تا چهره عبوس به خود بگیرید. کاملا طبیعی رفتار کنید و اگر می توانید مکالمه ای هر چند کوتاه با همسر سابق خود داشته باشید. این نوع مکالمات تصویر خوبی در ذهن فرزند شما می سازد.

درباره خود و همسر سابقتان با یک مشاور خانواده صحبت کنید

تقاضای مشاوره در دفتر مشاوره گزینه خوبی برای شما است. می توانید همه احساسات خود را نسبت به زندگی قبلی و همسر قبلی خود به مشاور بگویید از دشوار بودن زندگی فرزندتان بگویید تا از احساسات منفی تا حدودی تخلیه شوید.

نه ترجیح و نه انتخاب!

وقتی با همسر خود مواجه می شوید احتیاجی نیست پرخاشگری کنید و ناراحت شوید. سعی کنید رفتار خوبی با او داشته باشید. اگر دوست ندارید از بدی های او بگذرید و او را ببخشد پس سعی کنید در معرض وجود و حضور او نباشید.

منبع:کانون مشاوران ایران -تربیت یک فرزند شاد و سالم پس از طلاق

برچسب‌ها: عوارض طلاق والدین بر فرزندان,کودکان طلاق,طلاق,

موضوع:
بازدید: 50

+ نوشته شده در يکشنبه 9 آبان 1400 ساعت 0:12 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۰ روش علاقه مند کردن کودک به مدرسه

علاقه مند کردن کودک به مدرسه دغدغه بسیاری از والدین می باشد. آیا کودک شما در برابر مدرسه رفتن مقاومت می کند؟ مشق های خود را به موقع انجام نمی دهد؟

روش های علاقه مند کردن کودک به مدرسه

نگران نباشید نکات زیر در مورد کمک به بچه ها به لذت بردن از مدرسه است و به شما و همسرتان کمک می کند تا بتوانید علاقه مند کردن کودک به مدرسه را تجربه کنید:

۱.خانه خود را پر از کتاب کنید

خانه‌های پر از کتاب سطح تحصیلی کودک را به طور متوسط ۳.۲ سال افزایش می‌دهند. صرفاً داشتن کتاب در خانه (۵۰ کتاب ایده آل است) برای تعیین اهمیت مطالعه و علاقه مند کردن کودک به مدرسه کافی می باشد.

امانت گرفتن کتاب از کتابخانه (هر چند با ارزش باشد) کافی نیست . این واقعیت که والدین به اندازه کافی کتاب ها را در اولویت قرار می دهند تا فضایی برای آن ها در خانه ایجاد کنند، چیزی است که به بچه ها کمک می کند تا از مدرسه و ارتباط با کتاب لذت ببرند.

لازم نیست ۵۰ کتاب را باهم بخرید، اما شروع به برنامه ریزی برای کتابخانه شخصی خود در خانه کنید. اگر قفسه دارید، بخشی را که به کتاب های کودکان اختصاص دهید. اگر نه، یک قفسه ساده برای کودکان به اتاق آن ها اضافه کنید.

سپس او را به کتاب فروشی برده و به عنوان هدیه برای او کتاب بگیرید. به او اجازه دهید تا کتابی که می خواهد را انتخاب کند.

۲. مراقب نحوه صحبت خود در مورد مدرسه باشید

همه مردم از تعطیل شدن مدارس در آخر هفته ها یا تعطیلات خوشحال می شوند همین خوشحالی به کودک نشان می دهد که مدرسه چیز خوبی نمی باشد.

بنابراین، از خود بپرسید: چگونه با فرزند خود در مورد مدرسه صحبت می کنم؟

آیا به او می گویید« یک خبر خوش فردا تعطیل است و مدرسه ای در کار نیست؟»

این تصمیمات کوچک تعیین می کند که آیا مدرسه برای خانواده شما مهم است یا باید از آن دوری کرد. البته آخر هفته‌ها سرگرم‌کننده هستند، زیرا ما می‌توانیم تمام روز را با یکدیگر معاشرت کنیم و دیر از خواب بیدار شویم. اما مراقب باشید که چگونه در مورد مدرسه صحبت می کنید و مطمئن شوید که آن را منفی نشان نمی دهید.

علاقه مند کردن کودک به درس

۳. در تعطیلات مدرسه به یادگیری ادامه دهید

چه چند هفته تعطیلات عید و چه طولانی مدت در تابستان، زمانی که فرزندتان در مدرسه نیست، نوعی «برنامه درسی» جذاب برای او فراهم کنید تا اهمیت علاقه مند کردن کودک به مدرسه را به او نشان دهید.

البته، بچه ها تقریباً همیشه در حال یادگیری هستند، از هر لحظه بازی تا درس خواندن همیشه یاد می گیرند. با این حال، بسیاری از تابستان‌هایم را به یاد می‌آورم که بعدازظهرها تلویزیون تماشا می‌کردم و زمانی که می‌توانستم بیشتر درگیر کتاب و یادگیری باشم.

نباید برنامه سخت و دشواری داشته باشید زیرا خانه مدرسه نیست. اما یادگیری هرگز نباید کنار گذاشته شود.

۴. قوانینی را در خانه در مورد مدرسه وضع کنید

آیا در مورد مسواک زدن دو بار فکر می کنید؟ احتمالا نه. شما باید هر روز صبح و شب دندان های خود را مسواک بزنید، بعد از استفاده از دستشویی دست های خود را بشویید و قبل از خواب چراغ ها را خاموش کنید.

این قدرت عادات و کارهای روزمره است و همین امر را می توان در مدرسه نیز به کار برد.

به عنوان مثال، می توانید یک برنامه روتین بعد از مدرسه ایجاد کنید که شامل یک میان وعده و چند دقیقه تکالیف درسی باشد. اطمینان حاصل کنید که فرزندتان میز خود را مرتب نگه می دارد.

این روال ها زندگی روزمره شما را برای یادگیری تنظیم می کنند و این انتظار را ایجاد می کنند که مدرسه مهم است.

۵. انتظار داشته باشید فرزندتان به دانشگاه برود

من افرادی را می‌شناسم که بدون چنین انتظاری بزرگ شده‌اند و احساس می‌کردند که ورود به دانشگاه و گذراندن آن دشوارتر است. آن ها باید به تنهایی مراحل ثبت نام را طی می کردند، یا والدینشان علاقه ای نداشت که مدرکی داشته باشند.

همه کسانی که به دانشگاه می روند موفقیت پیدا نمی کنند، همانطور که همه کسانی که به کالج نمی روند با مشکل مواجه نیستند. اما کالج فرصت های زیادی را در دراز مدت ارائه می دهد. درآمد بیشتر و بیکاری کمتر و ایجاد علایق مادام العمر چند مورد از این موارد هستند.

بسیاری از افراد در دانشگاه و تعامل با دیگران متوجه می شوند که چه علایقی در زندگی دارند و یاد می گیرند که چگونه می توانند آن ها را بهتر دنبال کنند.

۶. نشان دهید که چگونه مدرسه بر آینده فرزند شما تأثیر می گذارد

بسیاری از مردم آموزه های مدرسه را مسخره می کنند به طور مثال حتما زیاد شنیده اید که انتگرال چه زمانی به من کمک می کند؟

مسلماً، ما همیشه موضوعاتی را که در مدرسه می آموزیم در زندگی روزمره به کار نمی بریم. ممکن است جزئیاتی که در تاریخ یاد می گیریم و درس های تکالیفی که در آن مطالعه کرده ایم اهمیتی نداشته باشند.

تا به امروز، من هنوز از بسیاری از برنامه های ریاضی که در دوره ابتدایی یاد گرفتم برای یافتن درصد استفاده می کنم.

در مورد نحوه استفاده از آنچه در مدرسه آموخته اید اکنون به عنوان یک بزرگسال صحبت کنید. شاید نوشتن پروپوزال برای کار، با استفاده از مهارت هایی است که در کلاس انگلیسی آموخته اید یکی از این موارد باشد. در بحث ها می توانید نظرات خود را در مورد تاریخ و جغرافیا بهتر بیان کنید زیرا در مدرسه آن ها را آموخته اید.

علاوه بر استفاده مستقیم از آنچه در مدرسه آموخته اید، شما می توانید انتقادی فکر کنید، مشاهده کنید، سوال کنید. شما یاد گرفتید که چگونه استنباط کنید، استدلال کنید و تحقیق کنید و از اینکه چیز جدیدی یاد گرفته اید خوشحال شوید.

و مهمتر از همه به کودک خود بگویید که اگر به مدرسه نمی‌رفتید یا خوب کار نمی‌کردید، چه فصرت هایی ممکن بود وجود نداشته باشند. هرچه برای مدرسه ارزش بیشتری قائل باشیم، شانس ها و انتخاب های بیشتری در بزرگسالی می توانیم داشته باشیم.

منبع:کانون مشاوران ایران-۱۰ روش علاقه مند کردن کودک به مدرسه

برچسب‌ها: علاقه مند کردن کودک به درس,علاقه کودک,مدرسه رفتن کودک,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در سه شنبه 20 دی 1401 ساعت 12:19 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

علل کمرویی چیست؟ چرا در مدرسه و اجتماع کم رویی هستید؟

برای پاسخ به سوال، چرا در مدرسه و اجتماع کم رویی هستید؟ باید ابتدا سوال علل کمرویی چیست؟ را پاسخ بدهم. از نظر روانشناسی توجه داشته باشید که کمرویی یک ویژگی ارثی محسوب نمی شود بلکه در اثر روابط نادرست بین فردی در مراحل اولیه رشد در خانه و مدرسه پدیدار می شود. در متن زیر به مواردی که باعث ایجاد کمرویی می شوند می پردازیم.

علل کمرویی چیست؟

کمرویی ناشی از ترس

کم رویی ناشی از ترس عموما در زمان نوزادی شکل می گیرد. مطالعات نشان می دهد که ترس در این سن به دلیل بودن کنار افراد غریبه شکل می گیرد.

آشنایی با افراد پس از شش ماهگی رخ می دهد و در آن زمان مغز نوزاد برای تشخیص افراد رشد لازم را پیدا می کند و ترسش از دیگران برطرف می شود.

خانواده و فرزندان کمرو

محیط خانواده، تجاربی که کودک در سنین پایین به دست می آورد و محیط مدرسه اصلی ترین نقش را در شکل گیری شخصیت دارند. در این دوره کودک به رفتار والدین خود بسیار دقت می کند و از آن ها الگو می گیرد و زمانی که این الگوها مضطرب باشند و روابط اجتماعی موفقی نداشته باشند بدون شک کودکان هم از آن ها الگو برداری می کنند.

عامل دیگری که ممکن است کودکان را به سمت کمرویی سوق دهد، کمال گرایی والدین است. انتظارات نامعقول والدین از فرزندانشان و مجبور کردن آن ها به حضور در موقعیت های اجتماعی، رفتار خصمانه، تهدید و حمایت های غیر ضروری باعث بروز کمرویی در کودکان می شود.

دوگانگی و تعارض در رفتارهای والدین هم ممکن است باعث ایجاد کشاکش درونی در کودک و اختلال در رشد او شده که در نهایت به اضطراب و کمرویی ختم می شود.

علل کمرویی نشانه انزو و گوشه گیری کودک

تاثیر کم رویی بر تک فرزندان و فرزندان اول خانواده

کمرویی در میان تک فرزندان و فرزندان اول خانواده بیش تر از سایر کودکان دیده می شود. البته این بدین معنی نیست که تمام تک فرزندان یا فرزندان اول خانواده دچار کمرویی می شوند.

کمرویی در این افراد زمانی به وجود می آید که والدین قادر نباشد، فرزندان را به شکل مناسب تربیت کنند. معمولا تک فرزندان یا فرزندان اول خانواده با افراد بزرگسال بیش تر از همسن و سالان خود در ارتباط هستند و در ارتباط با همسن و سالان خود مشکل دارند.

معمولا والدین از تنها فرزند یا اولین فرزند خود توقعات بالایی دارند که همین توقعات و اعمال فشار باعث ایجاد اضطراب و کمرویی در کودکان می شود و کودک به مرور احساس ارزشمندی خود را از دست می دهد.

مدرسه و تقویت کمرویی

مدرسه به عنوان اولین تجربه کودک از مکان های رسمی نقش اساسی درتقویت یا درمان کمروییدارد و متاسفانه در بسیاری از موارد مشاهده می شود که کمرویی کودکان در مدرسه تقویت می شود.

در غالب موارد سکوت مضطربانه کودک به عنوان یک ویژگی و صفت پسندیده محسوب می شود و با تایید های معلم یا سایرین تقویت می شود. به طور مثال نمره انضباط بالا در مدارس معمولا به دانش آموزان کمرو تعلق می گیرد.

تشویق هایی مانند این که معلم شخصی را ساکت و آرام بخواند و از بقیه هم بخواهد آنگونه باشند باعث می شود که کودک به یک شخصیت کاملا کمرو و منفعل تبدیل شود.

علل کمرویی کودک

موارد زیر باعث ایجاد یا تقویت کمرویی در کودکان می شود.

فشارهای روانی،

تهدید،

رقابت های ناسالم،

کمال جویی ها،

تنبیه،

تقویت روحیه تسلیم پذیری

کنترل کردن رفتارهای کودک

توجه داشته باشید که این رفتارها بیش تر زمانی دیده می شود که کودک به دلیل مشکلات عاطفی نیاز به تایید و تشویق معلم داشته باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -علل کمرویی چیست؟ چرا در مدرسه و اجتماع کم رویی هستید؟

برچسب‌ها: علل کمرویی,کمرویی کودک,کمرویی,

موضوع:
بازدید: 46

+ نوشته شده در سه شنبه 9 آذر 1400 ساعت 23:14 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کنترل خشم در محیط کار

خشم را باید به عنوان یک عامل بازدارنده در محیط کار.

که کارایی شما را کم می‌کند اهمیت بیشتری دهید.

و حداقل ریشه آن را پیدا کنید.کنترل خشم در محیط کار

کنترل خشم در محیط کار

کنترل عصبانیت در محیط کار

آیا هنوز از اینکه در محیط کار خود از تلاش های تان قدردانی نشده است .

یا ارتقاء رتبه دریافت نکرده اید عصبانی می باشید؟

آیا عصبانیت شما به دلیل داشتن همکاران می باشد.

که به طور دائم با بدگویی ها و دخالت های خود دست به خراب کردن.

وجه شما را نزد کارفرمایتان می زنند؟کنترل خشم در محیط کار

تحقیقات نشان گر این می باشد که بسیاری از اشخاص در محیط کار نفرت .

و همینطور عصبانیت در خود را سرکوب می کنیم .

غافل از آنکه این احساسات تاثیرهای منفی در زندگی فردی.

و همین طور حرفه ای ما خواهد گذاشت.

کنترل خشم در محیط کار

ریشه یابی خشم

ریشه یابی این گونه احساس حداقل کاری می باشد.

که ما می توانیم به عنوان قدم اول برای دور شدن از آن برداریم.

نتایج تحقیق ها نشانگر این می باشد .

که از هر چهار کارمند یک کارمند در محیط کار خود .

به خاطر علت های متعددی عصبانی می شود.کنترل خشم در محیط کار

و در اکثر اوقات این عصبانیت را به کتمان کردن می‌پردازد.

این عصبانیت در آن اندازه نمی باشد که به فرد صدمه بزند.

و تاثیرهای منفی را به طور استرس، دل زده شدن از کار.

و حتی تحریک کردن اطرافیان.

و همینطور توطئه علیه اطرافیان در وجود شخص به وجود می آید.

منبع:کانون مشاوران ایران -کنترل خشم در محیط کار

برچسب‌ها: کنترل خشم کودکان,ریشه یابی خشم,کنترل عصبانیت,

موضوع:
بازدید: 55

+ نوشته شده در سه شنبه 23 آذر 1400 ساعت 20:16 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مقاله با کتک کاری کودکان

ممکن است عجیب به نظر برسد که کودکانی که به دیگران صدمه می‌زنند در واقع کودکانی ترسو هستند!

ترس‌هایی که منجر به ایجاد مشکل در کودک آسیب رسان می شود،معمولا ریشه در تجارب ترس اولیه در زندگی اش دارد، با وجود اینکه کودک به هیچ وجه ترسو به نظر نمی رسد!

کودک وحشت زده برای مدیریت ترسش،رفتارهای پرخاشگرانه ای را تولید می کند که این رفتارها هر زمانی که او احساس تنش کند،شعله ور می شوند.به جای گریه یا صحبت کردن،وقتی که از چیزی می‌ترسد،وحشت زده و هول می شود،و این امر ترسش را تشدید می کند طوری که نمی تواند درخواست کمک کند.

به منظور کمک به یک کودک ترسو،لازم نیست که حتما دلیل ترسو بودنش را بدانید.آنچه که لازم است انجام اقداماتی برای افزایش حس ایمنی اش و برقرار کردن ارتباط با شماست،چه پدر مادر او باشید چه یک مراقب و یا یک دوست محبوب او.همچنین شما باید اقداماتی برای جلوگیری از هرگونه اسیب رساندن تکانشی او به دیگران انجام دهید.

برای مدیریت رفتار کودک خود بیشتر بخوانید:

راهبردهای فرزند پروری برای کودک و نوجوان با اضطراب اجتماعی

همانگونه که شما با او ارتباط برقرار می کنید و از او محافظت می کنید، کودک احساسات اتشینی که وی را به کتک زدن سوق می دهد با شما در میان می گذارد. گوش دادن به احساسات یک کودک در حالی که مانع از آسیب رسانی او به شخص دیگری می شوید،به او اجازه می دهد تا ترس های پنهانش را آزاد کند.بنابراین او آرام می شود و به دیگران به عنوان دوستانش نگاه می کند نه به عنوان یک تهدید. در زیر روش هایی برای مقابله با این رفتارهای ذکر شده اند:

اول، یک ارتباط قوی تر بسازید:

فرصت هایی را برای ارتباط بیشتر و کامل تر ایجاد کنید.صرف کردن زمان های خاص برای او ابزاری است که برای ایجاد ارتباط،ایده آل است.اگر او بچه خودتان است،تلاش کنید که یک زمان خاص کوتاهی را در همان اوایل روز به او اختصاص دهید،شاید به محض بیدار شدن،به طوری که کودک شما روز را با پیشنهاد شما درباره ی آنچه که او می خواهد برای 5 یا 10 دقیقه اول روز انجام دهد،آغاز کند.این کار را با صمیمیت انجام دهید،با مهربانی به او توجه کنید.

این کمک می کند که یک کودک بفهمد که برای شما مهم است،حتی با وجود خواهرو برادرهای دیگر،یک برنامه ی صبحگاهی و یا تماس های تلفنی در ابتدای روز که شما باید به آنها هم بپردازید.

اگر کودک فرد آشناییست که جزء خانواده شما نیست،تلاش کنید که در اولین فرصتی که او را دیدید برایش زمان ویژه ای در نظر بگیرید و به او اهمیت دهید.

برای مثال،در زمان بازی ،شما ممکن است تعدادی بازی پرسرو صدا یا بازی هایی مثل قایم باشک را برای ارتباط برقرار کردن بین بچه هایی که با هم بازی می کنند راه بیاندازید.خودتان را به جمع آنها اضافه کنید، روی زمین بنشینید و با آنها به شکلی محبت آمیز بازی کنید.اگر می‌توانید با برعهده گرفتن نقش فردی که قدرت کمتری دارد باعث خنده و شادی آنها شوید،شرایطی فراهم کنید که بچه ها با هم به منظور”دستگیرکردن”شما با بالش ها یا بادکنک ها، یا با بیرون پریدن از جایی که در بازی قایم باشک برای “ترساندن” شما قایم شده اند،با هم همکاری کنند.

وقتی آنها می خندند(بدون اینکه غلغلک شوند) و حس”برنده” شدن دارند،این نشان می دهد که شما امر اهمیت دادن به آن ها را به خوبی انجام داده اید.خندیدن و احساس ایمنی و قدرت بچه ها که نتیجه ی اهمیت دادن به آنهاست،کمک می‌کند که با هم پیوند داشته باشند و تنش هارا کاهش می دهد و این امر به آنها کمک می کند که در حضور شما احساس امنیت و ارزشمندی و اطمینان خاطر داشته باشند.

در یک گردهمایی خانوادگی،شما ممکن است یک بازی گرگم به هوا و یا “من می خواهم شما را بگیرم” که بچه ها می توانند در آن برنده شوند،راه بیاندازید.برای مثال،شما ممکن است دست هایتان را باز کنید و سعی کنید به آنها نشان دهید که یک خرس بزرگ هستید.اما تلوتلو بخورید و مغلوب شوید ونشان دهید که از آنها شکست خوردید.ان ها عاشق این هستند که بهتر از شما باشند.سپس آنها را نوازش کنید و مطمئنشان کنید که آنها از شما بهترند.درحین بازی با انها تماس چشمی برقرار کنید.توسط آنها گول بخورید اما دوباره بلند شوید و تلاش کنید.این نوع بازی منجر به ایجاد احساس قدرت خالص در این نوع کودکان می شود.

یک کودک ممکن است در طول زمان بازی فرصتی پیدا کند تا ناراحتیش را به شیوه ای عملی تر نشان دهد،او ممکن است با آرنج محکم به شما ضربه بزند،یا در کلوچه ای که به او تعارف می کنید نقصی پیدا کند،یا به چشم های شما خیره شود و شروع کند با مداد رنگی دیوار خانه تان را خط خطی کند.وقتی شما به ارامی به او نزدیک می شوید تا محدودیت هایی را برای او ایجاد کنید، دلیلی برای گریه کردن،اوقات تلخی پیدا می کند.این ابراز احساسات در واقع شروعی برای درمان احساساتیست که او به همراه دارد، و به احتمال زیاد همان احساساتی هستند که گاهی اوقات اورا تحریک به صدمه زدن می کنند.

منبع:کانون مشاوران ایران-مقاله با کتک کاری کودکان

برچسب‌ها: کتک زدن بچه ها,کتک کاری کردن,پرخاشگری کودک,

موضوع:
بازدید: 42

+ نوشته شده در چهارشنبه 24 آذر 1400 ساعت 23:54 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

ریشه ی خودخواهی کودک شما و راه حل صحیح آن

توجه کودکان به خودشان در سنین پایین امری کاملا طبیعی است؛ میزان توجه و تمرکز کودکان بر خودشان، همزمان با بزرگتر شدن آن ها بیش تر از پیش می شود، زیرا کودک در جمع های مختلف حضور پیدا می کند و به خودش شناخت پیدا می کند؛

همچنین برای این که بتواند با جمع ارتباط برقرار کند و با آن ها هماهنگ شود، باید بتواند بر خودش و رفتارش تمرکز و تسلط کنند، زیرا کودکان از این که رفتار متفاوت از جمع نشان دهند و عجیب و غریب به نظر برسند، بیزار هستند.

این دوره از رشد کودکان که آن ها تصور می کنند در مرکز توجه قرار دارند، دوران «مخاطب خیالی» نامیده می شود و در این دوران از رشد، توجه بیش از حد کودک به خودش کاملا عادی و طبیعی است. اما این رفتار و تمرکز نباید به خودخواهی تبدیل شود، پس اگر در کودک خود متوجه علائم خودخواهی شوید باید آن را ریشه یابی کرده و برای اصلاح این رفتار اقداماتی انجام دهید.

در این بخش از مشاورانه به بررسی علل رفتار خودخواهانه ی کودک و راهکارهای موثر در رفع آن خواهیم پرداخت.

دلایل رفتار خودخواهانه کودک

دلایل زیادی برای به وجود آمدن رفتار خودخواهانه در کودک وجود دارد. والدین باید ابتدا دلیل این رفتار را پیدا کنند و سپس در مورد اصلاح آن اقداماتی انجام دهند. در زیر برخی از مهم ترین دلایلی که باعث بروز خودخواهی در کودک می شوند را بیان می کنیم.

محبت بیش از اندازه ی والدین به کودک باعث ایجاد رفتارهای خودخواهانه در کودک می شود. والدینی که برای نشان دادن محبتشان به کودک، یا به دلیل احساس گناه از اشتباهی که مرتکب شده اند و جبران آن، بیش از حد به او محبت می کنند، باعث ایجاد خودخواهی در فرزندشان خواهند شد.

یکی از عوامل مهم دیگر در بروز چنین رفتاری در کودک، نادیده گرفته شدن کودک است.کودکی در زمان ناراحتی و عصبانیت به اندازه کافی توجه از دیگران دریافت نکرده باشد، خودش برای رفع نیاز به محبت و توجه، تلاش می کند و این کار را با تمرکز کردن بر آن چه خودش می خواهد و نادیده گرفتن بقیه انجام می دهد.

تقلید از رفتار والدین نیز یکی از دلایل بروز چنین رفتاری در کودک است. والدین الگوی اصلی کودکان هستند، پس والدین خودخواه، کودکانی خودخواه تربیت خواهند کرد.

والدینی که ارزش های اخلاقی مثل همدلی و مهربانی را به کودک خود نمی آموزند نیز به صورت غیر مستقیم خودخواهی را در آن ها به وجود می آورند.

کودکی که نسبت به خواهر و برادر خود، حسادت دارد نیز احتمالا رفتارهای خودخواهانه بروز خواهد داد.

کودکی که هوش عاطفی پایینی دارد نیز نمی تواند رفتار و احساسات درست را شناسایی کند، در نتیجه رفتارهای نامطلوبی مثل خودخواهی در او به وجود خواهد آمد.

زمانی که به همه خواسته های کوچک و بزرگ کودک، پاسخ داده می شود و همچنین او یاد گرفته است که در صورت شنیدن پاسخ منفی از والدین، با گریه، قهر یا فریاد زدن به خواسته ی خود برسد نیز احتمالا در آینده به کودکی خودخواه تبدیل خواهد شد.

رفتار مناسب با خودخواهی کودک

اگر شما هم فرزندی دارید که رفتارهایی خودخواهانه دارد، در قدم اول باید بدانید که این یک مشکل رفتاری است که برای حل آن صبوری لازم است و اگر اقدامات مناسب برای حل آن را انجام ندهید، خود به خود رفع نخواهد شد.

منبع:کانون مشاوران ایران-ریشه ی خودخواهی کودک شما و راه حل صحیح آن

برچسب‌ها: خودخواهی,خودخواهی کودک,رفتار خودخواهانه کودک,

موضوع:
بازدید: 46

+ نوشته شده در يکشنبه 19 دی 1400 ساعت 23:47 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

راهنمای والدین کودک 9 ساله تا 11 ساله

راهنمای والدین کودک 9 ساله تا 11 ساله تهیه شده است. روانشناسی کودکان 9 تا 12 سال به مسائلی همچون: روانشناسی دختر 9 ساله، روانشناسی کودک هشت ساله، برنامه ریزی برای کودک 9 ساله، ویژگی های کودکان 7 تا 12 سال، پرخاشگری در کودکان 9 ساله، رشد کودک نه ساله و غیره می پردازد.

نقاط عطف رشد کودک 9 ساله تا 11 ساله

استقلال فزاینده فرزند شما از خانواده و علاقه به دوستان ممکن است در حال حاضر آشکار باشد. دوستی های سالم برای رشد فرزند شما بسیار مهم است، اما فشار همسالان می تواند در این دوران قوی شود.

کودکانی که نسبت به خود احساس خوبی دارند، می توانند در برابر فشار منفی همسالان مقاومت کنند و انتخاب های بهتری برای خود داشته باشند. این زمان مهمی است که کودکان در کنار رشد استقلال خود، احساس مسئولیت کنند. همچنین، تغییرات فیزیکی بلوغ ممکن است تا به حال خود را نشان دهد، به خصوص برای دختران. یکی دیگر از تغییرات بزرگی که کودکان در این دوران باید برای آن آماده شوند، شروع دوره راهنمایی یا دبیرستان است.

در اینجا اطلاعاتی در مورد چگونگی رشد کودکان در دوران نونهالی وجود دارد:

تغییرات عاطفی و اجتماعی سن 9 تا 11 سال

کودکان در این گروه سنی ممکن است:

شروع به ایجاد دوستی های قوی تر، پیچیده تر و روابط همسالان کنید. از نظر عاطفی داشتن دوستان، به خصوص همجنس، اهمیت بیشتری پیدا می کند.

فشار همسالان بیشتری را تجربه کنید.

با نزدیک شدن به بلوغ، از بدن خود بیشتر آگاه می شود. تصویر بدن و مشکلات خوردن گاهی از همین سن شروع می شود.

رشد کودکان 9 تا 11 ساله

تفکر و یادگیری در 9 تا 11 سالگی

کودکان در این گروه سنی ممکن است:

با چالش های تحصیلی بیشتری در مدرسه روبرو شوید.

از خانواده مستقل تر شوید.

شروع می کند تا دیدگاه های واضحتری نسبت به دیگران داشته باشد.

دامنه توجه او افزایش می یابد.

راهنمای والدین کودک 9 ساله تا 11 ساله

نکات مثبت برای راهنمای والدین کودک 9 تا 11 ساله

موارد زیر به عنوان یک والدین می توانید برای کمک به فرزندتان در این مدت انجام دهید:

با فرزندتان وقت بگذرانید. با او در مورد دوستانش، دستاوردهایش و چالش هایی که با او روبرو خواهد شد صحبت کنید.

با مدرسه فرزندتان درگیر باشید. رفتن به رویدادهای مدرسه؛ با معلمان فرزندتان ملاقات کنید

فرزندتان را تشویق کنید که به مدرسه و گروه های اجتماعی بپیوندد، مانند یک تیم ورزشی، یا داوطلب یک موسسه خیریه شود.

به کودک خود کمک کنید تا حس درست و نادرست خود را تقویت کند. با او در مورد کارهای خطرناکی صحبت کنید که دوستان ممکن است او را تحت فشار قرار دهند، مانند سیگار کشیدن یا جرات انجام کارهای فیزیکی خطرناک.

به کودک خود کمک کنید احساس مسئولیت کند. فرزندتان را در کارهای خانه مانند نظافت و آشپزی مشارکت دهید. با فرزندتان در مورد پس انداز و خرج عاقلانه پول صحبت کنید.

با خانواده دوستان فرزندتان آشنا شوید.

با فرزندتان در مورد احترام گذاشتن به دیگران صحبت کنید. او را تشویق کنید تا به افراد نیازمند کمک کند. با او در مورد اینکه وقتی دیگران مهربان نیستند یا بی احترامی می کنند چه کاری باید انجام دهید صحبت کنید.

به فرزندتان کمک کنید تا اهداف خود را تعیین کند. او را تشویق کنید تا در مورد مهارت ها و توانایی هایی که دوست دارد داشته باشد و در مورد چگونگی توسعه آنها فکر کند.

قوانین واضحی وضع کنید و به آنها پایبند باشید. با فرزندتان در مورد آنچه از او (رفتار) انتظار دارید صحبت کنید، وقتی هیچ بزرگسالی در آن حضور ندارد. اگر دلایلی برای قوانین ارائه کنید، به او کمک می کند که بداند در بیشتر موقعیت ها چه کاری انجام دهد.

به جای تنبیه، از نظم و انضباط برای راهنمایی و محافظت از فرزندتان استفاده کنید تا او نسبت به خودش احساس بدی داشته باشد.

هنگام استفاده از تمجید، به فرزندتان کمک کنید به دستاوردهای خود فکر کند. گفتن «تو باید به خودت افتخار کنی» به جای «من به تو افتخار می‌کنم» می‌تواند فرزندتان را تشویق کند تا زمانی که کسی برای تحسین او نیست، انتخاب‌های خوبی انجام دهد.

با کودک خود در مورد تغییرات طبیعی، جسمی و عاطفی بلوغ صحبت کنید.

فرزندتان را به خواندن هر روز تشویق کنید. در مورد تکالیفش با او صحبت کنید.

با فرزندتان مهربان و صادق باشید و کارها را با هم به عنوان خانواده انجام دهید.

منبع:کانون مشاوران ایران -راهنمای والدین کودک 9 ساله تا 11 ساله

برچسب‌ها: رشد کودکان,کودک هشت ساله,نقاط عطف کودک,

موضوع:
بازدید: 45

+ نوشته شده در دوشنبه 20 دی 1400 ساعت 13:04 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

روانشناسی کودک دو تا سه ساله

آنچه باید در مورد روانشناسی کودک دو تا سه ساله خود بدانید: (راهنمای دو تا سه سالگی)

یکی از بزرگترین لذت ها برای پدر و مادر تماشای یادگیری وترقی کودکشان است. ولی آیا می دانید به کدام سمت می رود و چه نقاط عطف رشدی دارد؟ آیا می دانید برای کمک به کسب اعتماد به نفس از توانمندی هایش جهت رفتن به مرحله بعدی زندگی چه کاری از شما ساخته است؟

در سه سالگی، کودک نسبت به چند ماه قبل تحرک و بی پروایی بیشتری دارد. هنگام دویدن و راه رفتن کنترل بیشتری بر مسیر حرکتش دارد. و ممکن است بتواند روی انگشت یک پا راه برود و یا لی لی کند. او می تواند در هر گام به کمک یک پا از راه پله بالا برود و حتی ممکن است چنان به خود مطمئن باشد که بتواند بدون گرفتن جایی از راه پله استفاده کند. اغلب اوقات او می تواند توپ را از پایین به بالا پرتاب کند و یک توپ بزرگ را در بین دست های کشیده اش نگه دارد. کودک می تواند توپ را به سمت جلو شوت کند.

شما می توانید با دادن فرصت بازی در فضای باز مثل پارک و یا زمین بازی صاف و بی خطر به کودکتان کمک کنید تا مهارت هایش به شکل کامل پرورش یابد.

مهارت های حرکتی ظریف کودک نیز کم کم پیشرفت می کند. در سه سالگی کودک باید این توانایی را داشته باشد که غذایش را با قاشق بخورد بدون اینکه غذا بریزد و نیز باید بتواند دست هایش را خودش بشوید و خشک کند و لباس هایش را به تنهایی و تنها با کمی کمک از جانب شما بپوشد.

مهارت های بازی و فیزیکی در کودک دو ساله

کودک می تواند مداد شمعی را به شکل صحیح تر و محکم در دستانش نگه دارد و آنچه که ترسیم می کند نسبت به قبل قابل تشخیص تر است. او می تواند از تیزی اسباب بازی‌هایش برای بریدن اشیا استفاده کند.

هر چیزی که این فرصت را در اختیار کودک بگذارد تا مهارت هایش را تقویت وتمرین کند بسیار با ارزش است. وقتی کاغذ و مدادشمعی و مداد دراختیار کودک قرار می دهید موجب تقویت چالاکی کودک می شوید که این چالاکی هنگامی که او می خواهد مهارت نوشتن را بیاموزد به او کمک می کند.

با اینکه برای نوشتن به کودک کاغذ داده اید ممکن است نوشتن بر روی دیوار ها برایش جذاب تر از صفحه کاغذ باشد.

اکنون نوبت شماست که شرایطی فراهم کنید و مشوق کودکتان باشید تا استفلال بیشتری کسب کند. اجازه دادن به کودک برای تنهایی غذا خوردن و لباس پوشیدن، حتی اگر زمان زیادی از شما بگیرد عامل کمک کننده مهمی است چون فرصت زیادی تا قبل از اینکه او مدرسه را شروع کند وجود ندارد.

در این سن، مهارت سخن گفتن و تفکر در کودک به سرعت پیشرفت می کند. او می تواند تعدادی از رنگ ها را بر هم منطبق کند و نیز نام برخی از آنها را بداند. او داستان را دوست دارد و اکنون همان زمانیست که ممکن است مجبور شوید یک داستان را بارها برای کودک بخوانید. دایره لغات او هر روز وسیع تر می شود، با اینکه ممکن است از خیلی از این لغات جدیدی که یاد گرفته استفاده نکند.

منبع:کانون مشاوران ایران -روانشناسی کودک دو تا سه ساله

برچسب‌ها: روانشناسی کودک,کودک,روانشناسی کودک دو تا سه ساله,

موضوع:
بازدید: 41

+ نوشته شده در چهارشنبه 22 دی 1400 ساعت 23:23 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۹ نکته حساس در تربیت فرزند

در صورتی که نکات حساس در تربیت فرزند رعایت شود کودک می تواند رشد مناسب و سالمی داشته باشد، به طور کلی شکل گیری شخصیت فرد بر اساس تربیت و نحوه رفتار با او در کودکی شکل می گیرد، عوامل بسیاری در سبک تربیتی والدین موثر هستند که می توان به موارد زیر اشاره نمود:

عوامل فرهنگی و اجتماعی

میزان تحصیلات و خصوصیات شخصیتی والدین

سطح رشدی کودک و توانایی های شناختی او

قالب های رفتاری و اصول فکری فرزندتان بر اساس نحوه تربیت والدین شکل می گیرد، در این شرایط باید کودک به گونه ای رشد یابد که بتواند در هنگام رویارویی با مشکلات، عملکرد خوب و مطلوبی داشته باشد.

به همین دلیل باید اطلاعات و آگاهی خود را در تربیت کودک افزایش دهد و به نکات حساسی که در تربیت فرزند لازم است توجه داشته باشید، هم چنین توجه به بهداشت جسمی و روانی فرزندتان می تواند در این امر به شما کمک کند.

با کمک گرفتن از مشاوره کودک می توانید در زمینه تربیتی به کودکتان کمک کنید تا فرزندتان را در مسیر موفقیت و رسیدن به آینده روشن و درخشان یاری کند و در آینده فرزندی موفق و شاد داشته باشید.

تاثیر روش های تربیت فرزند در فرآیند رشد یادگیری او

اگر چه سن تربیت کودک محدود به زبان خاصی نمی باشد، ولی کودک در هر دوره از رشدش با چالش ها و نیازهای اساسی رو به رو می شود، شیوه تعامل والدین با فرزندشان نقش بسیار مهمی بر او دارد و در چگونگی شکل گیری توانایی های شناختی او اثر زیادی می گذارد.

به طور کلی نحوه نگرش شما در شیوه تربیتی کودک بسیار اهمیت دارد به عنوان مثال در صورتی که شما تصور کنید فرزندتان نقش فعالی در یادگیری دارد، می توانید در مورد مسائل مختلف با او صحبت کنید، به سوال هایش با بردباری و صبوری پاسخ دهید، هم چنین در این خصوص تفکر و استدلال او را مورد تقویت قرار می دهید.

در مقابل والدینی که تصور می کنند فرزندشان یادگیرندگانی منفعل هستند بسیار کنترل کننده یا هدایت کننده رفتار می کنند و سعی می کنند جلوی خلاقیت و پیشرفت فرزندشان را بگیرید و حتی گاهی به جای او تصمیم بگیرند.

در نتیجه والدین نقش بسیار مهمی بر روی تربیت فرزندان می گذارند و در تربیت آن ها بسیار تاثیر گذار هستند. نکته حساس برای تربیت فرزند چیست؟

توجه به نکات تربیتی فرزندان و به کارگیری آن ها توسط والدین در سنین مختلف رشدی از اهمیت بسیاری برخوردار است، در این شرایط نکات کلی در تربیت فرزندان و در برخورد با کودکان وجود دارد که باید در هر سن و سالی به آن توجه شود. در ادامه این مقاله به بررسی این نکات حساس تربیتی می پردازیم.

برای فرزند خود منبع امنیت و اطمینان باشید

یکی از اولین نیازهای هیجانی فرزندان به دست آوردن حس امنیت و اطمینان می باشد، کودکان در اولین مرحله از زندگی با چالش اعتماد در برابر بی اعتمادی رو به رو می شود.

کودکان از همان دوران نوزادی از رفتار والدینشان تاثیر می پذیرند و در صورتی که در محیط های پر تنش و عصبی قرار گیرند دچار احساس هایی مانند عدم امنیت، بی اعتمادی و در نهایت سبک دلبستگی نا ایمن می شوند این امر بر روابط بعدی آن ها با دیگران تاثیر می گذارد و دید آن ها را نسبت به زندگی منفی و تیره می کند.

در این شرایط برای این که اعتماد کودک دچار مشکل نشود باید از انجام رفتارهای منفی مانند دروغ گویی یا فریب دادن فرزندتان بپرهیزید.

باید سعی کنید که به او نشان دهید در برابر تهدید های محیطی در کنار او هستید و هیچ مسئله ای مانع محبت و عشق شما نسبت به او نمی شود و همیشه سعی می کنید برای حل مشکلات و چالش ها به او کمک کنید و در کنار او باشید.

منبع:کانون مشاوران ایران-۹ نکته حساس در تربیت فرزند

برچسب‌ها: تربیت کودک,کودک,تربیت فرزند,

موضوع:
بازدید: 35

+ نوشته شده در جمعه 24 دی 1400 ساعت 21:08 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تعریف خانواده از دیدگاه روانشناسی برای کودکان و بزرگسالان

یک رابطه خانوادگی می تواند به عنوان هر ترکیبی از روابط والدینی و فرزندی و روابط ازدواجی تعریف شود که دو فرد را به صورت مستقیم یا از طریق یک فرد سوم به هم مرتبط می کند.

در این حوزه، روابط ازدواجی یا زناشویی به عنوان زندگی غیررسمی در کنار همراه هم تعریف می شود، بنابراین یک موردی مستقل از وضعیت ازدواجی قانونی می باشد.

برخی از افراد بر این باورند که خانواده یکی از مهمترین بخش های زندگی هر فردی می باشد، ولی باید بررسی شود که منظور از خانواده چیست.

شما از طریق مطالعه کردن ادامه این مقاله و سایر مقالات انتشار یافته در سایت مشاورانه می توانید نسبت به تعریف علمی خانواده و روش های مربوط به آگاهی یافتن بیشتر از خانواده تان آشنا شوید و همچنین نسبت به چند مورد از ساختارهای خانوادگی اطلاع کسب کنید.

تعریف خانواده برای کودکان

زمانیکه شما متولد می شوید، بلافاصله بخشی از یک گروه از افرادی می شوید که به عنوان خانواده شما شناخته می شوند.

تعاریف مختلفی از خانواده وجود دارد؛ برخی از این تعاریف خانواده را به عنوان “یک گروه اجتماعی بنیادی در جامعه که از یک یا دو سرپرست و خانواده آنها تشکیل شده است.

” یا “یک گروه تشکیل شده از دو یا چند نفر که از طریق خونی، فرزند پذیری، ازدواج، ناخواندگی یا شیردهی به هم مرتبط می شوند و معمولا در یک خانه یکسانی زندگی می کنند” تعریف کرده اند.

یکی از اولین چیزهایی که شما می توانید در این دنیا به دست بیاورید، عبارت از خانواده می باشد.

شما به طرق مختلف می توانید با سایر افراد رابطه داشته باشید. در برخی مواقع شما یک رابطه بیولوژیکی با یک فرد دیگری دارید.

برای مثال، در صورتیکه شما یک برادر یا خواهری داشته باشید و حداقل دارای یک سرپرست یکسانی باشید، شما یک رابطه بیولوژیکی با یکدیگر خواهید داشت.

عموزاده ها، عمه زاده ها، خاله زاده ها، دایی زاده ها، والدین و پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها عبارت از سایر افرادی می باشند که شما با آنها رابطه بیولوژیکی دارید.

در برخی مواقع شما یک رابطه قانونی با یک فرد دیگری پیدا می کنید. برای مثال در صورتیکه شما به فرزند خواندگی پذیرفته شوید، در این صورت یک رابطه قانونی با والدین خودتان خواهید داشت.

فرزند خواندگی در زمانی صورت می گیرد که والدین واقعی کودک قادر به تامین هزینه هایشان نباشند و فرزندشان با یک خانواده دیگری زندگی کند و بخشی از خانواده آنها باشد

زمانیکه دو نفر تصمیم می گیرند که با هم ازدواج کنند، یک رابطه ازدواجی با یکدیگر پیدا می کنند.

این امکان وجود دارد که خانواده شما به چندین نسل تعلق داشته باشد. یک نسل عبارت از یک گروه از افرادی می باشد که در یک زمان یکسانی متولد می شوند و زندگی می کنند.

بنابراین شما و برادران و خواهرانتان در یک نسل هستید. والدین شما به یک نسل دیگری تعلق دارند.

نسل مربوط به پدربزرگ ها و مادربزرگ های شما هم یک نسل متفاوتی است.

این امکان وجود دارد که شما با یکی از افراد مهم، همانند آبراهام لینکولن، هریت تابمن یا حتی جاستین بیبر رابطه داشته باشید. تا زمانیکه در این مورد تحقیق نکنید، نسبت به این ارتباطات خودتان اطلاع نخواهید یافت.

منبع:کانون مشاوران ایران -تعریف خانواده از دیدگاه روانشناسی برای کودکان و بزرگسالان

برچسب‌ها: تعریف خانواده,خانواده,تعریف خانواده برای کودکان,

موضوع:
بازدید: 56

+ نوشته شده در چهارشنبه 13 بهمن 1400 ساعت 0:42 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بد غذایی کودکان | دلیل و درمان بد غذایی کودک

بد غذایی کودکان، دلیل و درمان بد غذایی کودک

یکی از مسائلی که ذهن والدین را درگیر خودش دارد، موضوع بد غذایی کودکان می باشد، برخی از کودکان دچار بی اشتهایی می باشند و هر گونه غذایی را نمی خورند و بیشتر به غذاهای مخصوص مانند شیرینی جات و یا آب میوه ها تمایل دارند و تمایلی به خوردن سبزیجات و گوشت نشان نمی دهند.

دلیل و درمان بد غذایی کودک

در صورتی که کودک از مواد مغذی و مفید استفاده نکند رشد طبیعی نخواهد داشت او باید در سن رشد از مواد غذایی تغذیه کند تا انرژی لازم برای فعالیت ها و سوخت و ساز بدن به دست آورد و رشد و وزن مناسب را داشته باشد، از طرف دیگر اگر والدین برخورد نامناسبی با کودک شان نداشته باشند و او را به اجبار و زور به غذا خوردن وادار کنند موجب لجبازی و تنفر آن ها از غذا خواهد شد.

البته قبل از هر چیزی برای تغذیه مناسب باید دید که کودک در چه مرحله رشدی قرار دارد، بعد از آن راهکارهای مناسبی را برای رفع بد غذایی کودک در نظر بگیرید و برای بد غذایی او اقداماتی را انجام دهید.

دلیل بد غذایی کودکان

برای این که بد غذایی کودکتان را درمان کنید باید ابتدا منشا آن را بیابید به طور معمول دلیلی که باعث بد غذایی کودکان می شود شیوه فرزند پروری می باشد.

یکی از دلایل بدغذایی کودکان، شیوه نادرستی است که والدین برای غذا دادن به کودک شان به کار می برند، به طور مثال برخی از والدین از غذا به عنوان تنبیه کودک استفاده می کنند و زمانی که کودک کار اشتباهی می کند او را مجبور می کنند تا غذایی که دوست ندارد را بخورد، در حالی برای تنبیه کودک باید از روش های سالم استفاده کرد و این روش مناسب تنبیه کودک نمی باشد.

در صورتی که ساعت دقیق غذا خوردن کودک رعایت نشود و کودک برنامه غذایی درستی نداشته باشد، کودک تمایلی به خوردن غذا نخواهد داشت و از اهمیت غذا خوردن برای کودک کم می شود، اگر در محیط های شلوغ و پر تنش کودک را مجبور به غذا خوردن کنید کودک آرامش کافی نخواهد داشت و اشتهای خود را از دست می دهد.

هم چنین بسیاری از مادران با ظرف غذا دنبال کودک شان می دوند توجه داشته باشید که اصرار بیش از حد، کودک را کلافه می کند و کودک دیگر اشتیاقی به غذا خوردن نخواهد داشت. از دیگر دلایلی که باعث بدغذایی کودک می شود می توان به استقلال طلبی کودک اشاره نمود زیرا بسیاری از آن ها دوست دارند قاشق را در دست بگیرند و خودشان به طور مستقل غذا بخورند.

برای این که روش های غذا خوردن کودک تان را اصلاح کنید باید از مشاوره کودک کمک بگیرید تا با استفاده از راهکارهای مناسب به شما کمک کند و تغییرات کاربردی ایجاد نماید.

توجه داشته باشید در برخی از موارد ممکن است کودک به دلیل اسهال، ورم گلو، عفونت ادراری و بی اشتهایی عصبی دچار بد غذایی شود که در این صورت باید به پزشک مراجعه کنید تا اقدامات لازم را انجام دهد.

انواع بد غذایی در کودکان

ممکن است کودکتان به برخی از غذاها علاقه داشته باشد و با میل و اشتیاق بخورد اما برخی دیگر را دوست نداشته باشد و تمایلی به خوردن آن نشان ندهد.

در این مواقع با او به جر وبحث و جنگ نپردازید بلکه اگر به تغذیه کودک تان اهمیت می دهید غذاهای مختلفی را به او پیشنهاد دهید و توجه داشته باشید که تغذیه کودک بسیار مهم می باشد و از نیازهای اساسی و اولیه کودکان است.

در ادامه این مقاله به برخی از غذاهای مفیدی که کودکان تمایلی به آن ندارند را بیان می کنیم و بیان راهکارهای مناسبی برای خوردن آن ها توسط کودک می پردازیم.

نخوردن سبزیجات از انواع بد غذایی کودک

بسیاری از کودک در حالی که مزه سبزیجات را نچشیده اند و آن را امتحان نکرده اند به خاطر بوی بدشان آن ها را دوست ندارند و ممکن است آن ها را بخورند و تف کنند، در این شرایط والدین باید مواظب واکنش شان باشند و واکنش تندی نداشته باشند بلکه در روز دیگر به کودک تان پیشنهاد بدهید تا سبزیجات بخورد.

منبع:کانون مشاوران ایران -بد غذایی کودکان | دلیل و درمان بد غذایی کودک

برچسب‌ها: بد غذایی کودکان,دلیل بد غذایی کودکان,درمان بد غذایی کودک,

موضوع:
بازدید: 36

+ نوشته شده در جمعه 22 بهمن 1400 ساعت 19:20 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اعتیاد کودکان به مواد مخدر، علائم اعتیاد در کودکان

در مورد اعتیاد کودکان به مواد مخدر چه می دانید؟ اعتیاد یکی از آسیب های اجتماعی است که افراد در همه سنین گرفتار آن می شوند، اعتیاد به عنوان یک بیماری مغزی مزمن و عود کننده تلقی می شود و زمانی که مواد مصرف می شود تغییراتی در مغز انسان رخ می دهد و این عمل باعث می شود تا رفتار اختیاری به رفتاری اجباری تبدیل شود.

در نتیجه اعتیاد از همین طریق به مدت طولانی در فرد ادامه پیدا می کند و باعث به وجود آمدن اختلالات زیادی در جسم و روان فرد می شود، یکی از آسیب ترین گروه های سنی در برابر این بیماری اعتیاد، کودکان هستند، چرا که در بسیاری از موارد آن ها بدون آگاهی و اختیار، تحت تاثیر والدین یا محیط نامناسبی قرار می گیرند و با این مشکلات رو به رو می شوند.

در ادامه این مقاله به بررسی این موضوع می پردازیم در این خصوص بهره بردن از مشاور ترک اعتیاد کمک می کند تا کودک در کم ترین زمان و به درستی از این معضل رها شود.

مخدر چیست؟

مخدرها گروهی از مواد اعتیاد آور می باشند که به صورت طبیعی از گیاه خشخاش به دست می آیند و یا در آزمایشگاه با افزودن برخی از مواد شیمیایی تولید می شوند از جمله مواد مخدر می تواند به مواردی مانند تریاک، شیره، سوخته، هروئین، کدئین، مورفین، ترامادول و متادون اشاره کرد، البته در اصطلاح عموم به ماده ای که عوارض اعتیادی داشته باشد و وابستگی ایجاد کند مواد مخدر می گویند.

اعتیاد کودکان به مواد مخدر، کودکانی که معتاد به دنیا می آیند!

وضعیت سلامت جسمی و روانی مادر در دوران بارداری و شیردهی به طور مستقیما با سلامت نوزاد در ارتباط می باشد، فرزندانی که مادرشان دچار اعتیاد هستند از همان ابتدای تولد علائم اعتیاد در آن ها نشان داده می شود، این علائم شامل موارد زیر می باشد:

بی قراری و نا آرامی های شدید

عدم تمایل به شیر خوردن

اسهال و استفراغ

کم خوابی

بعد از این که کودک به دنیا می آید دچار سندروم محرومیت از مواد مخدر می شود زیرا موادی که مادر در دوران بارداری مورد استفاده قرار داده است سیستم عصبی کودک را تحت تاثیر قرار داده و از همان دوران جنینی باعث معتاد شدن او شده است.

این کودکان بعد از به دنیا آمدن در امان نیستند و ممکن است زمانی که نوزاد از شیر مادر تغذیه می کند علائم و نشانه های اعتیاد شدت یابد. به طور کلی مادران معتاد نمی توانند مراقب های خوبی برای نوزادشان باشند به خصوص برای نوزادانی که با علائم سندروم محرومیت از مواد متولد شده اند زیرا این نوزادان احتمال دارد بی قراری و ناآرامی های بسیاری داشته باشند و همین امر باعث شود تا کودک را مورد آزار و اذیت از جمله آزارهای جسمی قرار دهند.

هم چنین مادران معتاد به خاطر بیماری و شرایط خودشان در بسیاری از مواقع از نیازهای نوزاد غافل می شوند به همین دلیل باید این نوزادان توسط افرادی که واجد شرایط هستند تحت مراقبت قرار گیرند و از شیر مادر تغذیه نکنند و در صورتی که در کودک علائم سندروم محرومیت از مواد مخدر دیده شد باید هر چه سریع تر تحت درمان پزشکی قرار گیرد.

اعتیاد کودکان به مواد مخدر، گرفتاری به اعتیاد در دوران کودکی

عوامل بسیاری می تواند منجر شود تا کودکان گرفتار اعتیاد شوند برای مثال کودکانی که در محیط های آلوده و نامناسبی رشد می کنند ممکن است بسیاری از آن ها به وسیله خانواده شان به اعتیاد کشیده شوند زیرا بسیاری از خانواده های معتاد، کودکان شان را به عنوان ابزاری برای گدایی استفاده می کنند و به همین خاطر این والدین به کودکانی آرام و ساکت در طول روز نیاز دارند. و برای همین امر مقداری مواد به کودک می دهند و خودشان کودکان را معتاد می کنند.

منبع:کانون مشاوران ایران-اعتیاد کودکان به مواد مخدر، علائم اعتیاد در کودکان

برچسب‌ها: کودکان,درمان کودکان معتاد,اعتیاد کودکان,

موضوع:
بازدید: 44

+ نوشته شده در سه شنبه 26 بهمن 1400 ساعت 14:01 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چگونه دعوای کودکان بر سر اسباب بازیشان را مدیریت کنیم؟

بعضی از بچه ها علاقه ای به اشتراک گذاشتن اسباب بازی خود با بچه های دیگر ندارند و یا حتی اسباب بازی آن ها را به زور می گیرند. گاهی هم بر سر وسایل بازی در مهدکودک یا خانه بازی دعوا و کتک کاری می کنند.

فرض کنید در حالی که کودکتان با دوستش درحال بازی است، شما متوجه می شوید که دوستش، ماشین اسباب بازی مورد علاقه کودکتان را از او گرفته و دارد بازی می کند، کودکتان که از این مساله خوشحال نیست، ماشین را از او می گیرد و دعوا و جیغ شروع می شود. رفتار شما در برخورد با این اتفاق چیست؟

اسباب بازی را از کودکتان گرفته به دوستش می دهید؟ وارد دعوای آن ها نمی شوید و منتظر می مانید خودشان این مساله را حل کنند؟ کودک خود را خسیس خطاب می کنید و سرزنشش می کنید؟

بنظرتان چه رفتار و واکنشی در مواقع دعوای کودکان درست است؟ اگر واکنش مناسبی در این شرایط نداشته باشید، ممکن است با رفتار خود به کودکتان آسیب وارد کنید و یا رفتاری داشته باشید که تبدیل به یک عادت شده و کودکتان برای رسیدن به خواسته هایش از آن استفاده خواهد کرد.

اگر شما هم در این شرایط آشفته می شوید و نمی دانید واکنش درست چیست، این بخش از مشاورانه به شما کمک خواهد کرد.

واکنش درست والدین هنگام دعوای کودکان سر وسایل

والدین در برخورد با این شرایط، واکنش های متفاوتی دارند. برخی از والدین نگران قضاوت دیگران در مورد روش تربیت شان می شوند، در نتیجه از این اتفاق بسیار ناراحت و آشفته می شوند و کودک خود را سرزنش می کنند. گروهی دیگر از والدین کاملا بی تفاوت برخورد می کنند و وارد دعوا کودک نمی شوند.

برخی از والدین نیز در مواقعی که کودک بر سر وسایل خود دعوا می کند، خوشحال می شوند چون تصور می کنند این رفتار به این معناست که کودکشان می تواند از پس حق خود دفاع کنند و گلیمش را از آب بکشد. در ادامه نکاتی را آورده ایم که کمک می کند بهترین رفتار را در این مواقع داشته باشید.

اسباب بازی او را به زور از دستش نگیرید.

در این مواقع باید اول از همه به سن کودک توجه کنید.

مثلا نباید انتظار نداشته باشید که کودک دو ساله ی شما معنای بخشش را درک کند.

چگونه دعوای کودکان بر سر اسباب بازی

اگر زودتر از زمان مناسب کودک را مجبور به کنار گذاشتن خودخواهی کنید و یا او را مجبور کنید که وسایلش را به کودک دیگری بدهد یا به زور وسایلش را گرفته و به کودک دیگری بدهید، باعث ایجاد احساس عدم امنیت در کودک خود می شوید.

کودکتان همواره ترس و نگرانی دارد که وسایلش را باید به کودک دیگری بدهد، در نتیجه از بازی با دیگر بچه ها خودداری می کند و وقتی بازی می کند، با نزدیک شدن هر کودکی به وسایلش دچار ترس و وحشت شده و او را پس می زند.

بگذارید او با کودکی کمی بزرگتر از خود بازی کند

کودک دو ساله مفهوم رعایت حق دیگران را نمی داند، پس اگر او وسایل بچه های دیگر را می گیرد، زورگو نیست. بهتر است بگذارید کودکتان با بچه های کمی بزرگتر از خود، که می توانند در مقابل این رفتار کودکتان مقاومت کرده و از حق خود دفاع کنند، بازی کند.

منبع:کانون مشاوران ایران -چگونه دعوای کودکان بر سر اسباب بازیشان را مدیریت کنیم؟

برچسب‌ها: دعوای کودکان,دعوا بر سر اسباب بازی,اسباب بازی,

موضوع:
بازدید: 41

+ نوشته شده در سه شنبه 10 اسفند 1400 ساعت 1:08 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

میزان خواب کودکان | کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

میزان خواب کودکان، کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

میزان خواب کودکان

خواب کودکان بسیار مهم است و بر روی رشد و سلامت آن ها تاثیر می گذارد، و به اندازه غذا خوردن و تغذیه ضروری می باشد. در صورتی که کودکتان خواب کافی نداشته باشد بر روی هوش، عملکرد روزانه و خلق و خوی او اثر منفی می گذارد.

کودکان نیاز خوابشان متفاوت است و همین مسئله بر روی برنامه خواب والدین تاثیر می گذارد و خوابشان را دچار تغییراتی می کند.

این تفاوت ها باعث دشواری در داشتن یک برنامه منظم و متداول برای خواب کودک می شود اما به دلیل این که میزان خواب کودکان بسیار مهم است و حساسیت خاصی در میزان خواب آن ها وجود دارد بسیاری از والدین برنامه های زندگی شان را بر اساس نیازهای فرزندشان می چینند.

در ادامه مقاله برای این که برنامه ریزی بهتری برای ساعات خواب کودکتان داشته باشید میزان خواب کودکان، فواید و روش های خواب کافی در کودکان را بیان می کنیم هم چنین در این خصوص می توانید از مشاوره کودک کمک بگیرید تا در این زمینه اطلاعات لازم را در اختیار شما قرار دهند و به شما کمک کنند.

میزان خواب کودکان – فواید خواب کافی برای کودکان

خواب کافی بر روی کارایی ذهنی و جسمی افراد تاثیر مستقیم می گذارد، کودکانی که در ساعت منظمی می خوابند نسبت به کودکانی که خواب کافی و منظمی ندارند دارای هوش و سرعت یادگیری بالاتری هستند، هم چنین خواب کافی در کودکان فواید دیگری دارد که برخی از آن ها به شرح زیر است:

تقویت سیستم ایمنی

افزایش قدرت یادگیری در طول روز

رشد طبیعی و مناسب

خلق و خوی خوب در طول روز

توجه کنید خواب کودکان بسیار مهم می باشد و از جمله نیازهای اساسی و اولیه کودکان است که به طور مستقیم بر روی مغز آن ها اثر می گذارد، در صورتی که فرزندتان در سنین کودکی به دلایل مختلفی خواب کافی و با کیفیتی نداشته باشد در آینده با مشکلات بسیاری رو به رو خواهد شد.

میزان خواب مناسب در سنین مختلف کودکان

نیازهای انسان در طول مراحل رشد در حال تغییر می باشد و به همین دلیل میزان خواب مورد نیاز کودکان در سنین مختلف متفاوت می باشد و والدین باید بر اساس این تفاوت ها برنامه ریزی داشته باشند.

در ادامه این مقاله خواب هر کدام از سنین را مورد بررسی قرار می دهیم. این برنامه خواب به طور کلی برای کودکان ثابت است ولی هر کودکی ویژگی منحصر به فرد خودش را دارد و ممکن است به خواب کمتر یا بیشتری نیاز داشته باشد.

میزان خواب نوزاد

خواب نوزاد به طور کلی ۱۶ تا ۲۰ ساعت می باشد و هر چه به یک سالگی نزدیک می شود میزان خواب او کمتر شده و به ۱۰ تا ۱۳ ساعت می رسد، نوزاد خواب پیوسته و مشخصی ندارد.

هر وقت گرسنه شود از خواب بیدار می شود و شیر می خورد و دوباره به خواب می رود. این چرخه به علت وزن گیری نوزاد می باشد.

نوزاد معمولا به طور پیوسته ۴ تا ۵ ساعت می خوابد، برای این که کودکان در شب خواب خوبی داشته باشد بهتر است قبل از خواب شب او را به حمام ببرید و در هنگام بیداری کودک را در معرض نور خورشید قرار دهید و با او بازی کنید.

میزان خواب در دو سالگی

در دو سالگی معمولا کودک به ۱۰ الی ۱۲ ساعت خواب در طول شب و تقریبا ۱ الی ۳ ساعت در طول روز نیاز دارد، معمولا کودکانی که بازیگوش هستند نسبت به خوابیدن تقلا می کنند و والدین باید سعی کنند با روش های مختلف آن ها را بخوابانند.

والدین باید توجه داشته باشند که زمانی که کودک یاد می گیرد از گهواره بیرون آید تمایل دارد تا روی تخت و در کنار والدینش بخوابد، از همان ابتدا باید به این موضوع توجه داشته کنند زیرا کودک به خوابیدن در کنار والدینش عادت می کند و جدا خوابیدن برای کودک بسیار سخت می شود و به راحتی از والدین جدا نخواهد شد.

منبع:کانون مشاوران ایران-میزان خواب کودکان | کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

برچسب‌ها: میزان خواب کودک,خواب نوزاد,خواب کودکان,

موضوع:
بازدید: 36

+ نوشته شده در شنبه 21 اسفند 1400 ساعت 23:50 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

میزان خواب کودکان | کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

میزان خواب کودکان، کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

میزان خواب کودکان

میزان خواب کودکان – فواید خواب کافی برای کودکان

تقویت سیستم ایمنی

افزایش قدرت یادگیری در طول روز

رشد طبیعی و مناسب

خلق و خوی خوب در طول روز

میزان خواب مناسب در سنین مختلف کودکان

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-میزان خواب کودکان | کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

برچسب‌ها: میزان خواب نوزاد,خواب ,خواب کودکان,

موضوع:
بازدید: 46

+ نوشته شده در سه شنبه 2 فروردين 1401 ساعت 2:05 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

نورفیدبک در کودکان و نقش آن در درمان اختلالات مربوط به کودکان

نوروفیدبک یک روش درمانی جدید در روانشناسی می باشد و طرفداران بسیاری دارد و در درمان اختلالات عصبی رشدی از جمله بیش فعالی و اختلالات طیف اوتیسم بسیار کمک کننده می باشد.

در این روش با استفاده از کامپیوتر، امواج مغزی کودک بر روی صفحه نمایش داده می شود و سپس به کودک آموزش داده می شود که این امواج را به شکل مورد نظر کنترل کند.

در واقع هدف کلی از نوروفیدبک در کودکان، آموزش خود تنظیمی به آن ها می باشد، پزشکان این روش را توصیه می کنند زیرا این روش غیرتهاجمی و بدون دارو می باشد و هیچ عوارضی برای کودک ندارد.

زمانی که در این شرایط قرار گرفتید قبل از انجام نوروفیدبک از مشاوره کودک کمک بگیرید تا با اطمینان خاطر بیشتری بتوانید از این روش استفاده کنید.

نوروفیدبک در کودکان چیست؟

نوروفیدبک یک روش درمانی جدید و غیرتهاجمی می باشد و به کودکان کمک می کند تا با اصلاح و تعادل امواج مغزشان آرام شود و در مدرسه بتوانند تمرکز بیشتری داشته باشند و در این صورت شب ها سریع تر و راحت تر می خوابند.

نوروفیدبک به معنی آموزش مغز توسط خود مغز می باشد و روش ایمن برای تنظیم و بهینه سازی امواج مغزی به حساب می آید، انسان در حالت عادی نسبت به امواج مغزی اش آگاهی ندارد و نمی تواند آن را کنترل کند.

اما در طی جلسات درمانی نوروفیدبک فرد یاد می گیرد که چطور این امواج را در بهینه ترین حالت ممکن تنظیم و مدیریت نماید، به زبان ساده تر نوروفیدبک فرد را قادر به دیدن دنیای درون مغزش می کند.

جلسات نوروفیدبک چطور برگزار می شوند؟

جلسات نوروفیدبک

در جلسه نوروفیدبک در ابتدا شرح حال مراجعه پرسیده می شود و بعد کودک بر روی صندلی مخصوص نوروفیدبک می نشیند و متخصص سنسورهایی را بر روی نقاط مختلف سر او قرار می دهد.

وظیفه این سنسورها این است که فعالیت های الکتریکی و امواج مغز را ثبت می کند در این حالت کودک باید آرام باشد و به صفحه نمایشی که رو به رویش قرار دارد توجه نماید.

در صفحه نمایش کامپیوتر به طور معمول از فیلم، تصویر یا بازی های رایانه ای مخصوص استفاده می شود و کودک باید بدون دخالت دست و با استفاده از امواج مغزی اش بازی را هدایت کند.

این مسئله باعث می شود تا کودک به روش نوروفیدبک علاقه نشان دهد و آن را دنبال کند با توجه به بازخوردهایی که کودک دریافت می کند به مرور زمان یاد می گیرد که امواج مغزی اش را کنترل کند و بهترین عملکرد را از خود نشان دهد.

نکته ای که باید به آن توجه کرد تعداد جلسات درمانی می باشد برای این که جلسات اثربخش و مفید باشند پیشنهاد می شود که به طور معمول ۲ یا ۳ بار در هفته و به مدت ۲ تا ۳ ماه کودک تحت درمان قرار گیرد.

آیا نوروفیدبک عوارض جانبی دارد؟

کاربردهای نوروفیدبک در کودکان

نوروفیدبک در کودکان

نوروفیدبک یک روش غیرتهاجمی و بدون دارو می باشد و کودک را آماده می کند تا در آینده موفقیت تحصیلی داشته باشد، هم چنین مشکلات رفتای او کاهش می یابد و مدت زمان و کیفیت خواب او افزایش می یابد.

نکته ای که باید در ارتباط با روش نوروفیدبک به آن توجه کرد برای درمان اختلالات کودکان نظیر بیش فعالی و اوتیسم و هم چنین برای مشکلات رفتاری کودکان مانند پرخاشگری و لجبازی موثر می باشد و مورد استفاده قرار می گیرد.

به طور تخصصی در بسیاری از موارد متخصصین جهت درمان و کاهش علائم کودکان که با اختلالات کمبود توجه و بیش فعالی رو به رو هستند از روش نوروفیدبک استفاده می کنند، هم چنین در موارد دیگری هم از نورفیدبک استفاده می کنند که شامل موارد زیر می شود:

مشکلات توجه در کودکان

اضطراب( اضطراب جدایی، اضطراب اجتماعی، اضطراب فراگیر و …)

آسیب مغزی

درد مزمن و سردرد

افسردگی

مشکلات خواب

مشکل تمرکز در کلاس و هنگام مطالعه

پرخاشگری کودک

اختلالات یادگیری

نورفیدبک در کودکان

نکته ای که روش نوروفیدبک باید به آن توجه شود این است که این روش درمانی در کودکان محدودیت هایی دارد و به نوعی دوای درد هر نوع بیماری محسوب نمی شود.

بازگشت علائم بیماری

یکی از سوالاتی که معمولا در مورد روش های نوروفیدبک برای کودکان مطرح می شود این است که آیا این روش درمانی اثر قطعی دارد و یا پس از مدتی علائم بیماری مجددا باز خواهد گشت؟

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -نورفیدبک در کودکان و نقش آن در درمان اختلالات مربوط به کودکان

برچسب‌ها: نوروفیدبک در کودکان,نوروفیدبک,روش درمانی نوروفیدبک ,

موضوع:
بازدید: 34

+ نوشته شده در جمعه 5 فروردين 1401 ساعت 12:38 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

راهکارهای جلوگیری از دزدی کودک – دزدی یا عدم درک مالکیت؟

دزدی کودک اتفاق خطرناکی است؟ یا فقط کودک توان درک مالکیت خود و دیگران را ندارد؟

در این نوشته به شما آموزش داده می شود که چگونه مشکل را حل کنید.

به عنوان والدین ممکن است بارها با این مساله مواجه شده باشید که فرزندتان وسیله ای را بدون اجازه بر دارد و بعد در مورد آن اظهار بی اطلاعی کند.

به مثال زیر توجه کنید:

” فرزندم پول برادرش رو برمیداره میذاره توی کیفش و بعد قایم میکنه که نتونه ازش بگیره. گاهی اوقات وازم آرایش من یا کسی دیگه رو برمی داره و نمیگه که برداشته و یا طلا یا انگشتری رو بر میداره و میذاره توی کیفش و بعدا خودم اون رو پیدا میکنم . این وضعیت خیلی مرا نگران کرده و نمیدانم باید چکار کنم؟”

با ادامه ی مطلب همراه باشید تا شما را با روش هایی آشنا کنیم که به مشکل کنونی تان پایان می دهد.

دزدی در کودکان و مفهوم مالکیت

برداشتن وسایل دیگران که گاهی از آن به عنوان دزدی نیز یاد می شود، ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما معنای این عمل به اقتضای سن و شرایط افراد متفاوت است.

به عنوان مثال در سنین خردسالی، ممکن است انگیزه ی کودک از برداشتن وسایل دیگران، این باشد که حس کنجکاوی اش را ارضا کند و ازداشتن چیزی لذت ببرد.

بچه ها معمولاً تلاش می کنند تا به وسایلی که والدین استفاده از آن را منع کرده اند یا متعلق به دوستان شان است دست یابند و از این کار خوشحال می شوند.

کودکان کم سن و سال که هنوز به مدرسه نمی روند اغلب بدون آن که ارزش مادی اشیا را درک کنند، دست به این کار می زنند.

دزدی کودک یا عدم درک مالکیت

آن ها حتی گاه از این که برداشتن چیزی بدون پرداخت پول یا اجازه از صاحب آن اشتباه است بی اطلاع اند.

در شرایط مشابه، اگر فرد دیگری لوازم کودک را بدون اجازه بردارد، او بسیار ناراحت خواهد شد اما مفهوم مالکیت در مورد دیگران را هنوز درک نکرده است.

علاوه بر این، دلایل دیگری از جمله داشتن استرس در خانواده، خشم و یا انگیزه ی آزار رساندن به دیگران نیز در برداشتن وسایل بدون کسب اجازه از مالک آن موثر است.

نظم شخصی

نظم شخصی واقعا چقدر اهمیت دارد؟ + ۷ ترفند کاربردی

0 دیدگاه/ژانویه 15, 2022

ادامه مطلب

بهترین روش برخورد با کودکی که وسایل دیگران را بر می دارد چیست؟

تا حد ممکن از دزدی کودک یشگیری کنید.

بهترین راه آن است که از وقوع چنین رفتارهایی پیشگیری کنید. برا این منظور لازم است تا مفهوم مالکیت را به او آموزش دهید. مثلاً به او بگویید که باید برای برداشتن وسایل دیگران، اول اجازه بگیرد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -راهکارهای جلوگیری از دزدی کودک – دزدی یا عدم درک مالکیت؟

برچسب‌ها: دزدی کودک,جلوگیری از دزدی کودک,دزدی در کودکان,

موضوع:
بازدید: 46

+ نوشته شده در شنبه 6 فروردين 1401 ساعت 22:52 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۰ دلیل مهم بدرفتاری کودکان

گاهی رفتار نامناسب کودکان برای والدین غیرقابل تحمل شده و باعث می شود والدین واکنش نامناسبی با کودکان خود داشته باشند که می تواند آثار بدی بر رشد آن ها بگذارد. والدین بهتر است که دلیل بدرفتاری کودک خود را پیدا کرده و روش مناسبی برای حل آن به کار گیرند.

دلایل رفتار نامناسب کودکان

این که والدین از رفتار نامناسب کودکان خود احساس خوشایندی داشته باشند، امری کاملا بعید است، در نتیجه آن ها در جست وجوی روشی هستند که بتوانند رفتار و عادات بد و ناخوشایند فرزندشان را اصلاح کنند.

فاکتورهای زیادی می تواند در ایجاد رفتار نامناسب کودکان موثر باشند که برخی از آن ها هم نامعلوم است، اما در این مقاله می خواهیم ۱۰ فاکتور احتمالی که می تواند سبب بروز این عادات در کودکان شود را معرفی کنیم و در هر مورد راه کار برخورد با آن را نیز بیان خواهیم کرد.

رفتار با کودک

رفتار با کودک در سنین مختلف چگونه باید باشد؟

۱- حس کنجکاوی

تمایل کودکان به شناختن دنیای اطرافشان، می تواند احساس عجیب و غریبی در آن ها به وجود آورد. آن ها به چیزهای غیرمعمولی مثل ” اگر قفسه کتاب ها به زمین بیوفتد، چه می شود ؟” یا “ترکیب کردن ماست و نوشابه چه می شود؟” فکر می کنند.

سوالات و فکرهایی که کودکان به آن علاقه مندند و روی ذهن آن ها تاثیر گذار خواهد بود. این سوالات برای کودکان سوالت بزرگ علمی هستند حتی اگر از نظر شما خنده دار و ساده باشند. رفتار نامناسب کودکان در مواجهه با این افکار و سوالات می تواند باعث ایجاد خشم در آن ها شود.

راه کار

برای جواب دادن به سوالات غیرمعمولی ذهن کودکتان، با آن ها آزمایش کنید و به او اجازه دهید تحت نظارت شما آزمایش های خاصش را انجام دهد.

۲- مشکلات ارتباطی

در سنین ۱ تا ۲ سالگی، کودکان عموما حرف های بی معنی می زنند، در نتیجه برقراری ارتباط زبانی با اطرافیانشان کار بسیار سختی برای آن ها خواهد بود.

زمانی را تصور کنید که کودک شما ببیند که فردی عروسکش را برداشته است، او نمی تواند با گفتار خود آن فرد را متوجه کند که نباید به عروسکش نزدیک شود، پس کودک گریه می کند یا حتی خشمگین می شود؛

در این حالت نباید این کار کودک را پرخاشگری حساب کرد، زیرا کودک در این حالت فقط می خواهد به فرد مقابلش بگوید که این عروسک متعلق به او است و کسی اجازه دست زدن به آن را ندارد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-۱۰ دلیل مهم بدرفتاری کودکان

برچسب‌ها: بدرفتاری,دلایل رفتار نامناسب کودکان,بدرفتاری کودکان,

موضوع:
بازدید: 34

+ نوشته شده در دوشنبه 22 فروردين 1401 ساعت 0:12 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

رفتار با کودکان دیر آموز

کودکان دیر آموز، برخورد و آموزش کودک دیر آموز

کودکان دیر آموز توانایی یادگیری مهارت های تحصیلی ضروری را دارند، اما میزان و عمق یادگیری آن ها نسبت به هم سن سالانشان کمتر است به طوری که نمرات هوش کودکان دیر آموز بالاتر از نمرات کودکان عقب مانده ذهنی و پایین تر از کودکان طبیعی می باشد به همین دلیل به آن ها کودکان مرزی می گویند.

این کودکان از نظر ظاهری تفاوتی با کودکان دیگر ندارند به همین دلیل تشخیص آن ها تا موقع مدرسه رفتن به تاخیر می افتد در این سن، والدین دچار نگرانی می شوند، توقعات والدین در مورد نمرات و مهارت های فرزندشان این کودکان را دچار استرس و اضطراب می کند و آن ها را در شرایط سختی قرار می دهد.

لازم است تا والدین از طریق استعدادیابی از توانایی فرزندشان آگاه باشند و بر اساس توانایی او انتظارات شان را تطبیق دهند در این راستا مرکز مشاوره به شما کمک می کند تا با استفاده از روش های موثر به کودکتان کمک کنید تا شرایط او بهبود یابد.

ویژگی های کودکان دیر آموز چیست؟

کودکان دیر آموز در ظاهر مانند دیگر کودکان جامعه هستند، اما بهره هوشی آن ها کمتر از کودکان معمولی می باشد و بین ۷۰ تا ۸۴ است. این کودکان علاقه به کارهای فکری و یادگیری ندارند و قادر به انجام برنامه ریزی و کارهایی به صورت پیشرفته نیستند.

بسیاری از این کودکان در تحصیل دچار مشکل می شوند به طوری که ضعف های تحصیلی آن ها در تمام دروس مشخص است اما این کودکان ممکن است در برخی از مهارت ها بسیار عالی باشند. از نشانه های دیگر کودکان دیرآموز می توان به موارد زیر اشاره نمود:

در پردازش اطلاعات بسیار ضعیف عمل می کنند یکی از علل قابل شناسایی بدکاری در سیستم عصبی مرکزی می باشد.

از نظر مهارت های حرکتی مانند راه رفتن تفاوتی با همسالان خود ندارند. اما از نظر مهارت های ظریف مانند نخ کردن دشواری هایی دارند.

یک نوع کندی حسی حرکتی در انجام کارهای شخصی خود دارند.

درجاتی از آسیب مغزی یا بدکاری سیستم اعصاب مغزی در آن ها دیده می شود.

در حافظه دیداری و شنیداری مشکلات جدی دارند در نتیجه دیکته و نوشتن برای آن ها سخت و دشوار می باشد.

بیشتر این کودکان به خاطر بازخوردهایی که از طرف دیگران دریافت می کنند اعتماد به نفس آن ها کاهش می یابد و هم چنین خودپنداره پایینی دارند.

کودکان دیر آموز، ریشه مشکل کجاست؟

علل بروز اختلالات یادگیری و دیرآموزی کودکان هنوز به طور دقیق مشخص نشده است، با این حال در پژوهش های مختلف بسیاری از عواملی که باعث دیرآموزی کودکان هستند شناسایی شده است که هر کدام از آن ها به طور اختصار بیان شده اند:

عوامل ژنتیکی:

بر اساس تحقیقات انجام شده در خانواده هایی که عضوی دچار اختلال یادگیری است احتمال بروز چنین اختلالی بسیار بیشتر می باشد.

عوامل فیزیولوژیکی و بیوشیمی:

در صورت ابتلا به بیماری و یا صدمه ممکن است به مغز آسیب وارد شود و این مسئله باعث اختلال در یادگیری یا دیرآموزی کودک شود. این آسیب ها ممکن است در دوران جنینی یا بعد از زایمان به وجود آید.

عوامل آموزشی:

عوامل دیگر محیطی مانند نداشتن فعالیت های محرک، تخصص ناکافی معلم در شیوه های آموزشی پایه، توقعات بسیار بالا یا پایین معلمان از دانش آموزان، تدریس ناکافی به دانش آموزان در عقب ماندگی کودکان نقش دارند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -رفتار با کودکان دیر آموز

برچسب‌ها: کودکان دیر آموز,کودکان,رفتار با کودکان,

موضوع:
بازدید: 43

+ نوشته شده در يکشنبه 28 فروردين 1401 ساعت 0:08 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

به کودکان تجاوز می شود- پدر و مادر مقصر هستند- چرا؟

به گفته برخی از روانشناسان، کودکان باید در هر سن متناسب با همان سن از سوء استفاده جنسی مطلع شوند اگر تجاوز به کودک رخ دهد پدر و مادر مقصر هستند.

تجربه سوء استفاده جنسی در دوران کودکی یک رویداد ناخوشایند است که می تواند در بزرگسالی به پایان برسد و ممکن است در زمان ازدواج و به شکل اختلالات جنسی وجود داشته باشد.

تجاوز به کودک

متأسفانه بچه هایی که اولین قربانیان خشونت و سوءاستفاده علیه کودکان هستند، اگر واکنش موضوعی مهم مانند “سوء استفاده از کودک” و “سوء استفاده جنسی از کودکان” را نداشته باشند.

و در سطح خشم و گریه و اشک بمانند یک راه مفید برای این آسیب اجتماعی مهم را به کار نبرده اند.

تجاوز به کودک

امروزه زندگی سالم برای به دست آوردن اخبار روزهای تلخ به خاطر همه کودکان و نوجوانان در کشور ما مهم است.

رایج ترین سوالات والدین در مورد سوء استفاده از کودکان و استثمار جنسی کودکان و نوجوانان و شکل دادن ساده و با وضوح و راهنمایی والدین در مورد مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر سوء استفاده جنسی از کودک با آموزش لازم است.

اگر ما احساس کنیم که کودک ما با چنین موضوعی درگیر اند، چگونه می توانیم مشکل را پیش برده و حل کنیم؟

و اگر فرزند ما به هر دلیلی این فاجعه تلخ را تجربه کند، چگونه می توانیم او را به زندگی بازگردانیم؟

نوشته امروز گامی برای رسیدن به اهداف ما برای محافظت از همه کودکان ایرانی است.

محتویات این نوشته را به تمام والدین در هر شکل که می توانید بدهید.

به کودکان تجاوز می شود- پدر و مادر مقصر هستند- چرا؟

جلوگیری از تجاوز به کودک و آموزش فرزند

برای جلوگیری از آزار و اذیت جنسی، چه نوع آموزش باید به فرزندم بدهم؟

پنج مرحله وجود دارد که می تواند کودکان و نوجوانان مان را در مورد بدن شان، حریم خصوصی شان، محدودیت ها و افراد اطراف آنها آموزش دهد.

و اینکه چگونه سوء استفاده جنسی می تواند به محافظت از کودکان ما در برابر آزار و اذیت جنسی کمک کند.

جلوگیری از تجاوز به کودک و آموزش فرزند

طبق گفته یونیسف، در اکثریت مطلق موارد، در تجاوز های جنسی به کودکان پای یک آشنا در میان بوده؛ یکی از اعضای خانواده، یک عضو فامیل، یک دوست یا کسی که فرزند او را می شناسد و به او اعتماد دارد.

بنابراین، برای شما مهم است که به عنوان والدین از آموزش کودک اجتناب نکنید.

به اندازه به او توجه کنید و برای رابطه او با دیگران به او موارد لازم را گوشزد نمایید.

سازگاری با قانون های زیر برای همه، حتی نزدیک ترین افراد اطراف شما اعمال می شود.

در غیر این صورت پدر و مادر مقصر هستند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -به کودکان تجاوز می شود- پدر و مادر مقصر هستند- چرا؟

برچسب‌ها: تجاوز به کودک,تجاوز جنسی,تجاوز,

موضوع:
بازدید: 69

+ نوشته شده در پنجشنبه 1 ارديبهشت 1401 ساعت 17:03 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بی خوابی در کودکان

بی خوابی در کودکان و مشکلات خواب آن ها

آیا کودک شما مشکلات خواب را تجربه می کند؟ بی خوابی، ترس از خواب، ترس شبانه و شب ادراری از مشکلات رایج خواب در کودکان می باشد. در این مقاله نکاتی ذکر شده است که کمک می کند کودک شما خواب کافی را تجربه کند.

درک مشکلات خواب و بی خوابی در کودکان

مشکلات خواب در میان کودکان به خصوص در سنین پایین امری رایج می باشد. بی خوابی، ترس قبل از خواب، وحشت شبانه، راه رفتن در خواب و شب ادراری می تواند الگوی طبیعی خواب کودک شما را مختل کنند.

برخی از کودکان ممکن است در زمان خواب احساس خستگی نکنند، در به خواب رفتن بدون حضور والدین مشکل داشته باشند، در نیمه شب از خواب بیدار می شوند، می چرخند، در خواب احساس سقوط دارند و نمی توانند خواب با کیفیتی را تجربه کنند.

این روند می تواند برای والدین نیز خسته کننده باشد زیرا بیدار شدن کودکان خواب والدین را نیز مختل می کند، صبح ها باید عجله کنند چون فرزندان دیر بیدار می شوند یا مجبور هستند با کودک بداخلاق که کم خواب است کنار بیایند.

بسیاری از مشکلات خواب در دوران کودکی با رفتارهای روزانه و عادات قبل از خواب مرتبط است که با کمک نکاتی که در این مقاله ذکر شده است می توانید بر آن غلبه کنید. با کمی صبر و انضباط می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بر مشکلات خواب خود غلبه کند.

کودکان چقدر به خواب نیاز دارند؟

برای عملکرد بهتر، کودکان و نوجوانان معمولاً به خواب بیشتری نسبت به بزرگسالان نیاز دارند. نمودار زیر ساعاتی که کودکان در حال رشد باید در خواب بگذرانند را نشان می دهد.

بچه ها به چند ساعت خواب نیاز دارند؟

نوزادان (۴ تا ۱۲ ماه) ۱۲ تا ۱۶ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان نوپا (۱ تا ۲ سال) ۱۱ تا ۱۴ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان (۳ تا ۵ سال) ۱۰ تا ۱۳ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان (۶ تا ۱۲ سال) ۹ تا ۱۲ ساعت

نوجوانان (۱۳ تا ۱۸ سال) ۸ تا ۱۲ ساعت

کمبود کدام ویتامین باعث بی خوابی در کودکان میشود ؟

کمبود ویتامین D در کودکان با کاهش طول مدت خواب و بازده خواب ضعیف‌تر همراه بود. علاوه بر این، کمبود ویتامین D با تاخیر در زمان خواب همراه بود، که نشان می دهد ویتامین D و ریتم شبانه روزی می توانند مرتبط باشند. مطالعات آینده نگر در کودکان برای یادگیری اینکه آیا کمبود ویتامین D منجر به اختلال خواب می شود یا بالعکس مفید خواهد بود.

منبع: McCarty DE, Chesson AL, Jain SK, Marino AA. The link between vitamin D metabolism and sleep medicine. Sleep Med Rev. ۲۰۱۴;۱۸(۴):۳۱۱–۳۱۹٫ https://doi.org/10.1016/j.smrv.2013.07.001

علائمی که نشان می دهد کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد

کودکان، درست مانند بزرگسالان، در هنگام کم خوابی در کنترل خلق و خوی خود مشکل دارند. کمبود خواب بر رفتار و وضعیت ذهنی کودک تأثیر می گذارد. در برخی موارد، علائم خواب ناکافی حتی می تواند شبیه علائم ADHD باشد.

اگر کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد، ممکن است:

اغلب بداخلاق، تحریک پذیر یا بیش از حد احساسی به نظر برسد.

عدم تمرکز در مدرسه

خوابیدن هنگام سوار شدن به ماشین

در بیدار شدن مشکل دارد یا بعد از اینکه آن ها را بیدار کردید دوباره به خواب می روند.

اغلب خیلی زودتر از زمان خواب خواب آلود می شوند.

اگر کودک شما اغلب در شب از خواب بیدار می شود ممکن است درگیر بی خوابی شده باشد که یکی از بزرگ ترین مشکلات در کودکان می باشد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-بی خوابی در کودکان

برچسب‌ها: بی خوابی در کودکان,بی خوابی,مشکلات خواب ,

موضوع:
بازدید: 48

+ نوشته شده در پنجشنبه 1 ارديبهشت 1401 ساعت 17:08 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

افسردگی در سنین مختلف، احتمال همیشگی ( ۴ دوره اصلی)

افسردگی در سنین مختلف از کودکی تا پیری می تواند افراد را درگیر کند زیرا افسردگی در کنار اضطراب یکی از رایج ترین واکنش های سطح روان به انواع فشارها و استرس های محیطی می باشد، یکی از دلایل افسردگی عوامل ژنتیکی می باشد این به این معنا است که افرادی که در خانواده خود سابقه این بیماری را دارند بیش از افراد دیگر در برهه های مختلفی از زندگی شان به افسردگی مبتلا می شوند.

این افراد حتی بدون حضور رویداد های محیطی و آسیب زا باز هم درگیر افسردگی می شوند در این مقاله در مورد افسردگی در سنین مختلف توضیحاتی را ارائه می دهیم البته باید به این نکته توجه داشته باشید که داروهای ضد افسردگی تنها راه حل ممکن نمی باشند و بعضی اوقات باید از مشاور متخصص کمک بگیرید تا راهکارهای موثر برای درمان را انجام دهد و تاثیر آن از هر دارویی موثرتر خواهد بود.

افسردگی درسنین مختلف: ۴ دوره اصلی

علائم و نشانه های افسردگی در هر دوره ای از زندگی و در همچنین هر سن و سالی وجود دارد، علائم و نشانه های افسردگی شامل موارد زیر می شود:

خلق غمگین

ناتوانی در لذت بردن از زندگی

نا امیدی

عدم تمرکز

تغییراتی در خواب و اشتها

افکار مرگ و خودکشی

البته کودکان و نوجوانان ممکن است به شیوه های دیگری افسردگی شان را نشان دهند و به پرخاشگری بپردازند، در ادامه این مقاله توضیحات بیشتری در مورد بروز افسردگی در هر یک از دوره های زندگی می پردازیم.

افسردگی کودکی

افسردگی در کودکان علت مشخصی ندارد و بسیاری از عوامل دست به دست یکدیگر می دهند تا از افسرده شدن کودک جلوگیری شود، از جملع عواملی که باعث افسرده شدن آن ها می شود می توان به مواردی مانند زمینه ارثی، اختلافات والدین، مرگ والدین یا یکی از اعضای خانواده و غیره اشاره کرد.

افسردگی در کودکی معمولا نادیده گرفته می شود زیرا کودکان علائم آن ها با بزرگسالان متفاوت می باشد، به همین دلیل پدر و مادر باید به تغییرات رفتاری و خلقی فرزندشان توجه داشته باشند.

در بسیاری از مواقع کودکان افسردگی شان را معمولا با غمگینی، بی قراری، بهانه گیری های بیش از حد، بی انرژی بودن و انزوا طلبی نشان می دهند، علاوه بر این ها پسران به هنگام افسردگی به میزان زیادی پرخاشگر می شوند و معمولا دختران مشکلات خودشان را درون ریزی می کنند و بالعکس پسران مشکلات شان را با برون ریزی نشان می دهند.

در صورتی که تغییرات رفتاری و خلقی در کودک مشاهده کردی باید حتما برای دریافت تشخیص و خدمات درمانی به موقع از روانشناس کودک کمک بگیرید تا در حل این مسائل به شما کمک کنند.

افسردگی بعد از ترک اعتیاد

افسردگی نوجوانی

تشخیص افسردگی در نوجوانی کار دشواری می باشد و متخصصان برای تشخیص آن در این دوره بیش از هر دوره ی دیگری احتیاط می کنند به خصوص زمانی که درمان دارویی صورت گیرد باید در این مسئله حساسیت بیشتری داشت زیرا دوره نوجوانی دوره گذر فرد از کودکی به بزرگسالی می باشد.

در این دوره فرد ممکن است به طور طبیعی با چالش هایی همراه باشند که با علائم و نشانه های افسردگی اشتباه گرفته شود در حالی که احتمال دارد این علائم نشان دهنده فرایند رشد طبیعی فرد باشند.

اما با توجه به این مسائل، افسردگی در دوران نوجوانی مانند سنین مختلف رخ می دهد، زمانی که فرد در نوجوانی دچار افسردگی می شود نشانه هایی مانند هیجانات منفی شدید، تغییرات رفتاری نظیر گوشه گیری، بی علاقگی به حضور در جمع دوستان، پرخاشگری و رفتارهای پر خطر دیده می شود.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -افسردگی در سنین مختلف، احتمال همیشگی ( ۴ دوره اصلی)

برچسب‌ها: افسردگی,افسردگی نوجوانی,افسردگی کودکی,

موضوع:
بازدید: 42

+ نوشته شده در جمعه 9 ارديبهشت 1401 ساعت 14:31 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

خوراکی های مضر برای کودکان

تنقلات سالم برای کودکان تاثیر مستقیم و زیادی در سلامتی آن ها دارد، پس بهتر است در برنامه غذایی بچه ها از مواد غذایی سالم استفاده کرد. برای رشد خوب و نرمال، کودکان باید یک برنامه غذایی سالم و متنوع که شامل گروه های مختلف غذایی است، داشته باشند.

از آن جا که اکثر کودکان علاقه بسیار زیادی به خوراکی هایی مثل چیپس، پفک، فست فود ها و غیره دارند که اکثر آن ها نیز مضر می باشند، لازم است که والدین با نظارت مناسب روی غذای کودک، این گونه مواد را با تنقلات سالم جایگزین کنند.

در این مطلب قصد داریم، خوراکی های مفیدی که می توان جایگزین خوراکی های مضر کرد را معرفی کنیم.

خوراکی های مضر برای کودکان

انواع آب میوه های صنعتی و نوشابه

آب میوه های صنعتی به هیچ وجه نباید در برنامه غذایی کودکان زیر یک سال قرار بگیرید، حتی افراد مسن نیز مجاز به نوشیدن آب میوه نیستند. مواد موجود در نوشابه ها و نوشیدنی های ورزشی می تواند باعث مسمومیت غذایی شده و هم چنین تاثیرات بدی روی سیستم عصبی، حافظه و پوست کودکان داشته باشد.

این گونه نوشیدنی ها کالری و قند بسیار بالایی دارند اما هیچ گونه مواد معدنی ویتامینی را تامین نمی کنند، قند بالای این نوشیدنی ها می تواند منجر به پوسیدگی دندان کودک نیز شود.

بهتر است به جای استفاده از این نوع نوشیدنی ها از اسموتی میوه ای همراه با ماست یا شیر یا آب گازدار استفاده کنید.

عسل

در حالی که عسل یک ماده بسیار مغذی برای بزرگسالان است، اما می تواند برای کودکان زیر یک سال بسیار خطرناک باشد. عسل حاوی باکتری هایی است که باعث ایجاد بیماری بوتولیسم در نوزاد می شود، این باکتری بر سیستم ایمنی بدن کودک اثر منفی دارد و باعث مشکلات تنفسی و ضعف عضلانی در آن ها می شود.

برای کودکان زیر یک سال بهتر است از میوه ای خرد شده که هم منبع ویتامین هستند و هم شیرینی طبیعی دارند استفاده شود. کودکان بعد از یک سالگی می توانند عسل بخورند.

ماست صنعتی کودکان

ماست صنعتی طعم دار که مخصوص کودکان تولید می شود و اغلب آن را با نام دنت می شناسیم، یکی از انواع خوراکی های مضر برای کودکان است،

زیرا در این گونه ماست ها از رنگ های مصنوعی استفاده می شود که می تواند باعث بروز واکنش های آلرژیک یا حتی بیش فعالی در کودک شود، هم چنین قند موجود در این محصولات برای کودک مضر است.

این در حالی است که ماست معمولی یک چاشنی خوشمزه و سالم برای کودک است. می توان برای کودکان بالای یک سال با استفاده از کشمش، عسل یا میوه، ماست را طعم دار کرده و در برنامه غذایی کودک قرار داد.

پاپ کورن صنعتی

یکی دیگر از خوراکی های مورد علاقه کودکان در میان وعده ها، پاپ کورن است.

پاپ کورن های صنعتی در کیسه های پلاستیکی بسته می شوند که برای بسته بندی فست فود نیز مورد استفاده قرار می گیرند، این پلاستیک ها حاوی ماده شیمیایی فلورین هستند که هنگام گرم شدن، مواد شیمیایی تولید می کنند.

مواد شیمیایی تولید شده هم بر رشد کودک تاثیر منفی می گذارد و هم با سرطان ارتباط دارد. بهتر است به جای پاپ کورن ماکروویوی، آن را با روغن زیتون در تابه آماده کنید. این کار زمان زیادی نمی برد و طعم آن هم واقعا خوب است.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-خوراکی های مضر برای کودکان

برچسب‌ها: خوراکی های مضر,کودکان,خوراکی های مورد علاقه کودکان ,

موضوع:
بازدید: 37

+ نوشته شده در شنبه 7 خرداد 1401 ساعت 20:16 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان

آیا فکر می کنید فرزند شما ممکن است اختلال کمبود توجه و بیش فعالی داشته باشد؟ در اینجا نحوه تشخیص علائم و نشانه های اختلال بیش فعالی، کمبود توجه و دریافت کمک مورد نیاز آورده شده است.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان

تفاوت اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) با اختلال کمبود توجه (ADD) چیست؟

طبیعی است که کودکان گهگاه تکالیف خود را فراموش کنند، در طول کلاس رویاپردازی کنند، بدون فکر عمل کنند، یا سر میز شام بی قرار شوند. اما بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی از نشانه های اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) هستند که گاهی اوقات به عنوان اختلال کمبود توجه (ADD) شناخته می شوند.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی یک اختلال عصبی (رشدی شایع است که معمولاً در اوایل دوران کودکی، معمولاً قبل از هفت سالگی ظاهر می شود) است.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی مهارت پاسخ های خود به خودی را برای کودکان دشوار می کند، پاسخ هایی که می تواند شامل همه چیز از حرکت گرفته تا گفتار و توجه باشد. همه ما بچه‌هایی را می‌شناسیم که نمی‌توانند آرام بنشینند.

به نظر می‌رسد هرگز گوش نمی‌دهند، دستورالعمل‌ها را هر چقدر هم که واضح ارائه کنید، دنبال نمی‌کنند، یا در زمآن های نامناسب نظرات نامناسب را بیان می‌کنند.

گاهی اوقات به این کودکان برچسب مشکل ساز می زنند یا به دلیل تنبلی و بی انضباطی از آن ها انتقاد می‌کنند. با این حال، ممکن است اختلال کمبود توجه و بیش فعالی داشته باشند.

آیا این رفتار کودک طبیعی است یا ناشی از اختلال کمبود توجه و بیش فعالی؟

تمایز بین اختلال کمبود توجه و بیش فعالی عادی «رفتار بچه» می تواند دشوار باشد. اگر فقط چند علامت را مشاهده کردید، یا علائم فقط در برخی شرایط ظاهر شد، احتمالاً اختلال کمبود توجه و بیش فعالی نیست.

اما اگر کودک شما تعدادی از علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه و بیش فعالی را نشان می‌دهد که در همه موقعیت‌ها (در خانه، مدرسه، و در بازی) وجود دارد وقت آن است که نگاه دقیق‌تری به این موضوع داشته باشید.

زندگی با کودک مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی می تواند خسته کننده و طاقت فرسا باشد، اما به عنوان والدین کارهای زیادی می توانید انجام دهید تا علائم را کنترل کنید، بر چالش های روزانه غلبه کنید و آرامش بیشتری را به خانواده خود بیاورید.

باورهای غلط و حقایق در مورد اختلال کمبود توجه و بیش فعالی

باور غلط: همه کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بیش فعال هستند.

واقعیت: برخی از کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بیش فعال هستند، اما بسیاری دیگر که مشکلات توجه دارند، بیش فعال نیستند. کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی که بی توجه بوده اما بیش از حد فعال نیستند، ممکن است سر به هوا و بی انگیزه به نظر برسند.

باور غلط: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی هرگز نمی توانند توجه کنند.

واقعیت: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب می توانند روی فعالیت هایی که از آن لذت می برند تمرکز کنند. اما مهم نیست که چقدر تلاش می کنند، زمانی که کارشان خسته کننده یا تکراری است، در حفظ تمرکز مشکل دارند.

باور غلط: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اگر بخواهند می توانند بهتر رفتار کنند.

واقعیت: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی ممکن است تمام تلاش خود را برای خوب بودن انجام دهند، اما هنوز نمی توانند آرام بنشینند، ساکت بمانند یا توجه کنند. آن ها ممکن است نافرمان به نظر برسند، اما این بدان معنا نیست که آن ها عمداً اینگونه رفتار می کنند.

باور غلط: در نهایت اختلال کمبود توجه و بیش فعالی کودکان از بین می‌رود.

واقعیت: اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد، بنابراین منتظر نمانید تا فرزندتان از این مشکل پیشی بگیرد. درمان می تواند به کودک شما کمک کند تا علائم را مدیریت کرده و به حداقل برساند.

باور غلط: دارو بهترین گزینۀ درمانی برای اختلال کمبود توجه و بیش فعالی است.

واقعیت: دارو اغلب برای اختلال کمبود توجه تجویز می شود، اما ممکن است بهترین گزینه برای کودک شما نباشد. درمان مؤثر اختلال کمبود توجه و بیش فعالی شامل آموزش، رفتار درمانی، حمایت در خانه و مدرسه، ورزش و تغذیه مناسب است.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان

برچسب‌ها: بیش فعالی,کمبود توجه,بیش فعالی در کودکان,

موضوع:
بازدید: 35

+ نوشته شده در سه شنبه 24 خرداد 1401 ساعت 19:51 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بدترین سن بچه ها برای طلاق| بهترین برخورد با کودک طلاق

سنین بین 2 تا 4 سالگی بدترین سن بچه ها برای طلاق در نظر گرفته می شود، زیرا این زمانی است که والدین بیشترین نقش را در رشد آن ها دارند.

بعد از 3 سالگی، به نظر می‌رسد که احتمال آسیب‌های عاطفی طلاق در حدود 11 سالگی به اوج خود می‌رسد. در این سن آن ها وابستگی عمیقی به والدین و خانواده به عنوان یک واحد ایجاد کرده اند. در عین حال، آن ها عمیقاً خودمحور هستند، که باعث می شود فروپاشی خانواده را درونی کنند.

درگیری والدین به ویژه اگر در مقابل کودکان اتفاق بیفتد بسیار آسیب زا می شود. بدترین حالت آن زمانی است که والدین از طریق کودک با یکدیگر ارتباط برقرار کنند یا از کودک برای آسیب زدن به یکدیگر استفاده می کنند. اگر درگیری میان زوجین بسیار شدید باشد حتی می توان گفت که طلاق به نفع کودک می باشد.

طلاق چگونه بر کودکان بزرگتر تأثیر می گذارد

بدترین چیز برای یک بچه این است که بعد از طلاق، یکی از والدین از رابطه خارج شود. طبیعی است که کودکی که والدینش غایب است از خود می پرسد: «مشکل من چیست که تو مرا دوست نداری؟» و مشکل را به خودش مرتبط می داند.

وقتی کودک به بلوغ می‌رسد، پتانسیل بیشتری برای پذیرش و درک طلاق والدین دارد.حتی در برخی از موارد نوجوانان مدافع طلاق والدینشان بوده اند و عاقلانه تر از والدین خود رفتار می کنند.

در طول طلاق، والدین اغلب چنان درگیر احساسات غم، خشم، ترس و سردرگمی می شوند که به سختی می تواند احساسات خود را مدیریت کنند، چه رسد به احساسات فرزندانشان.

کمک به کودکان بزرگسال برای مقابله با طلاق

راه های زیادی وجود دارد که والدین می توانند به فرزندان بزرگسال خود کمک کنند تا با طلاق کنار بیایند. اولاً، والدین باید بدانند که طلاق آن ها بر فرزندان آن ها تأثیر می گذارد. اولین کار این است که باید به آنچه کودکانشان می گویند گوش دهند. تحقیقات نشان می دهد که شنیده شدن به بهبودی فرد کمک می کند.

جشن‌ها و سنت‌هایی برای تعطیلات، تولد، فارغ‌التحصیلی، عروسی و تولد وجود دارد که ممکن است هرگز به عنوان یک خانواده تکرار نشوند، بچه های بالغ آسیب هایی را تجربه می کنند بنابراین از تحقیر والد دیگر و استفاده از فرزند بزرگسال خود به عنوان محرم درد و دل خود بپرهیزید. علاوه بر این از تلاش برای وادار کردن آن ها به انتخاب طرف خودداری کنید و آن ها را به طرف خود نکشید زیرا ممکن است احساس گناه نسبت به والد دیگر پیدا کنند.

بچه های طلاق در بزرگسالی

افرادی که والدینشان درگیر طلاق بوده اند در بزرگسالی نسبت به زندگی مشترک دید خوبی ندارند. این نگرش باعث می شود که رابطه سالم و موفقی را تجربه نکنند.

چالش هایی که فرزندان طلاق در بزرگسالی با آن روبرو می شوند

از بسیاری جهات، فرزندان والدین طلاق می توانند احساس کنند که سال ها از زندگی خود را از دست داده اند. اثرات طلاق بر والدین و فرزندان ویرانگر است و باعث تضعیف رابطه والدین و فرزندان می شود . کودکان نوپا که والدین آن ها طلاق گرفته اند ممکن است مشکل خواب را تجربه کنند.

مشکلات مربوط به اعتماد

برخورد با طلاق والدین در بزرگسالی برای افرادی که به تازگی وارد بزرگسالی شده اند اعصاب خردکن است. یکی از اثرات روانی طلاق بر کودکان این است که اغلب با مسائل اعتماد دست و پنجه نرم می کنند.

مشاوره برای فرزندان طلاق تنها راه برای اطمینان از بهبودی آن ها از اثرات مخرب طلاق است، مشاوران قادر به ایجاد روابط پایدار و رضایت بخش می باشند.

اعتیاد| تاثیر طلاق بر فرزند دختر

یکی از چالش های اصلی طلاق این است که فرزندان طلاق اغلب دچار آسیب های روانی می شوند.

فرزندان طلاق نسبت به همسالان خود که بخشی از خانواده های شاد هستند، بیشتر مستعد سوء مصرف مواد می شوند. تلاش برای پر کردن خلاءهای عاطفی و معنوی، ممکن است باعث شود فرزندان برای رهایی به الکل و مواد مخدر روی آورند.

منبع:کانون مشاوران ایران-بدترین سن بچه ها برای طلاق| بهترین برخورد با کودک طلاق

برچسب‌ها: طلاق,فرزندان طلاق,کودک طلاق,

موضوع:
بازدید: 31

+ نوشته شده در سه شنبه 8 شهريور 1401 ساعت 17:34 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۵ نکته برای مقابله با قلدری

مهم ترین نکته ای که وجود دارد این است که به کودک خود اعتماد به نفس دهید. فرزندتان باید اطمینان حاصل کند که توانایی مقابله با قلدری و عواقب آن را دارد.

بنابراین، به جای اینکه به او بگویید چه کاری باید انجام دهد، می توانید از او بپرسید که “چگونه می خواهد ما با این موضوع کنار بیایید؟” مهم است که در تصمیم گیری ها از او نظر بخواهید و به او اعتماد به نفس کافی را بدهید.

قلدری

دومین نکته مهم این است که قلدری دیگران به این معنی نیست که ضعیف است. البته توصیه نمی شود که والدین کودک را به تقابل جسمانی وادار کنند.

۱ – مکالمه را شروع کنید

مهم است که از او سوال بپرسید، اما در عین حال به او فشار وارد نکنید و اجازه دهید که پاسخ ندهد و هنوز برای صحبت کردن احساس اعتماد به نفس نداشته باشد، بنابراین اجازه دهید فرزندتان بدون وقفه احساسات خود را بیان کند.

۲ – آرامش خود را حفظ کنید

برای اینکه امنیت را به فرزندتان منتقل کنید، او را به خاطر اتفاقی که می افتد سرزنش نکنید و در حالتی آرامش خود را حفظ کنید.

۳- به او بفهمانید که ضعیف نیست

همان طور که قلدر قوی نیست، کودک شما نیز ضعیف نیست. یعنی هیچ کدام برنده چیزی نمی شوند. به او اطمینان دهید که ضعیف نیست و اعتماد به نفس او را تشویق کنید.

۴- فرزندتان را تشویق کنید که از خودش مطمئن شود.

اطمینان کافی را به فرزند خود دهید که مشکلی ندارد و نیازی نیست خود را مقصر بداند.

۵- اجازه ندهید موضوع قلدری بر زندگی فرزندتان مسلط شود

مهم است که شما از آنچه اتفاق می افتد آگاه باشید. می توانید او را تشویق کنید که به گروه ها یا فعالیت هایی مانند بازیگری یا دفاع شخصی بپیوندد. این به ایجاد اعتماد و پیدا کردن دوستان جدید کمک می کند.

۶ – کمی سختگیری کنید

یک توصیه در این زمینه این است که در مورد مسائل کمتر مهم زندگی مانند مرتب نگه داشتن اتاق، کمی سخت گیری کمتری داشته باشید. نگرش بسیار شدید یا سختگیرانه والدین به طور کلی به کودک این پیام را می دهد که آنها کارها را درست انجام نمی دهند و این کار را دشوار می کند. مهم است که در مهم ترین مسائل محکم بمانید.

۷ – اگر فرزند شما هنوز نمی خواهد صحبت کند، به دنبال صحبت با دوستان یا همسالانش باشید.

برای گرفتن بهترین تصمیم و کمک به فرزندتان مهم است که در مورد آنچه اتفاق می افتد روشن باشید و تمام جزئیات را بدانید. به طور منظم در مورد مدرسه، دوستی های آن ها و هر چیزی که ممکن است آن ها را ناراحت کند صحبت کنید.

۸- به کودک خود توصیه نکنید که او را بزند یا توهین کند.

این کار فقط باعث افزایش استرس و اضطراب در کودک شما می شود به هیچ عنون کودک خود را تشویق نکنید که به دیگران آسیب وارد کند حتی اگر برای دفاع از خود باشد.

۹ – درگیر کردن مدرسه مهم است

معلمان و حتی همسالان فرزند می توانند به شما کمک کنند تا به مشکلات کودک خود خاتمه دهید، شاید لازم باشد که به والدین کودکان دیگر نیز حرف بزنید.

۱۰ – به فرزند خود توصیه کنید که با دوستان مورد اعتماد خود بماند

و از مکان های مساعد برای قلدری اجتناب کنید. مهم است که روشی موثر برای مقابله با حملات را به او آموزش دهید.

منبع:کانون مشاوران ایران-۱۵ نکته برای مقابله با قلدری

برچسب‌ها: قلدری کودکان,مقابله با قلدری,قلدری,

موضوع:
بازدید: 26

+ نوشته شده در شنبه 9 مهر 1401 ساعت 13:49 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بی خوابی دوران کودکی| علت و بهترین درمان

آیا کودک شما بی خوابی دوران کودکی را تجربه می کند؟ بی خوابی، ترس از خواب، ترس شبانه و شب ادراری از مشکلات رایج خواب در کودکان می باشد. در این مقاله نکاتی ذکر شده است که کمک می کند کودک شما خواب کافی را تجربه کند.

درک مشکلات خواب در کودکان و بی خوابی دوران کودکی

برخی از کودکان ممکن است در زمان خواب احساس خستگی نکنند، در به خواب رفتن بدون حضور والدین مشکل داشته باشند، در نیمه شب از خواب بیدار شوند، بچرخند، در خواب احساس سقوط دارند و نتوانند خواب با کیفیتی را تجربه کنند.

کودکان چقدر به خواب نیاز دارند؟

برای عملکرد بهتر، کودکان و نوجوانان معمولاً به خواب بیشتری نسبت به بزرگسالان نیاز دارند. آمار زیر ساعاتی که کودکان در حال رشد باید در خواب بگذرانند را نشان می دهد.

بچه ها به چند ساعت خواب نیاز دارند؟

نوزادان (۴ تا ۱۲ ماه) ۱۲ تا ۱۶ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان نوپا (۱ تا ۲ سال) ۱۱ تا ۱۴ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان (۳ تا ۵ سال) ۱۰ تا ۱۳ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان (۶ تا ۱۲ سال) ۹ تا ۱۲ ساعت

نوجوانان (۱۳ تا ۱۸ سال) ۸ تا ۱۲ ساعت

بی خوابی دوران کودکی

علائمی که نشان می دهد کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد

اگر کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد، ممکن است:

اغلب بداخلاق، تحریک پذیر یا بیش از حد احساسی به نظر می رسد.

در مدرسه تمرکز ندارد.

خوابیدن هنگام سوار شدن به ماشین

در بیدار شدن مشکل دارد یا بعد از اینکه آن ها را بیدار کردید دوباره به خواب می روند.

اغلب خیلی زودتر از زمان خواب خواب آلود می شوند.

منبع:کانون مشاوران ایران -بی خوابی دوران کودکی| علت و بهترین درمان

برچسب‌ها: بی خوابی,بی خوابی دوران کودکی,مشکلات خواب در کودکان,

موضوع:
بازدید: 25

+ نوشته شده در سه شنبه 19 مهر 1401 ساعت 15:22 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چگونه با کودک مضطرب خود صحبت کنیم؟

به احتمال زیاد کودک مضطرب در اطرافیان خود می شناسید که به دلایل مختلف اضطراب دارد و نیاز دارد که در مورد آن باکسی صحبت کند.

لزوماً لازم نیست فرزند شما ارتباط با شخصی درگیر اضطراب داشته باشد تا بتواند در مورد آن سؤالاتی داشته باشد. این عارضه اغلب در تلویزیون و فیلم‌ها ظاهر می‌شود و ممکن است از دیگران در مورد آن بشنوند.

کمک به کودک مضطرب

برای کودکان بزرگ‌تر، می‌توانید در مورد اینکه چگونه بر ذهن و بدن تأثیر می‌گذارد و برخی از علائمی که آن ها یا عزیزانشان ممکن است در نتیجه اضطراب تجربه کنند، صحبت کنید. همچنین می توانید درباره انواع مختلف اضطراب مربوط به مدرسه، آینده یا چیزهای دیگر صحبت کنید.

علاوه بر این مهم است که با فرزندان خود در مورد مدیریت اضطراب صحبت کنید و به آن ها اطلاع دهید که در مواقعی که احساس اضطراب می کنند به اشتراک گذاشتن احساسات خود می توانند حمایت مورد نیاز خود را دریافت کنند.

برای بچه‌های کوچک‌تر، ممکن است بخواهید بگویید: «گاهی اوقات نگرانی‌ها یا ترس‌ها آنقدر بزرگ می‌شوند که به سختی می‌توانیم به تنهایی با آنها کنار بیاییم. هر اضطراب و استرسی که زندگی را برای شما واقعاً سخت کرده است لازم است با درمانگر یا مادر و پدر خود درجریان بگذارید.»

سوالاتی که ممکن است فرزندتان از شما بپرسند

صرف نظر از سن فرزندتان، احتمالاً وقتی موضوع اضطراب مطرح می شود، سؤالاتی برای او پیش می آید. در اینجا چند مورد رایج وجود دارد که ممکن است بخواهید خود را برای آن ها آماده کنید:

اگر مغز من اشکال داشته باشد چی؟

برای کودکی که خودش اضطراب را تجربه می کند، نگرانی هایی که دارد بسیار واقعی است. مهم است که این نگرانی ها را با کنار زدن آن ها حل نکنید.

در عوض، به آن‌ها اطلاع دهید که ترس‌ها و نگرانی‌هایی که دارند از مکان‌های واقعی سرچشمه می‌گیرند و معتبر هستند. اما میزانی که این ترس‌ها و نگرانی‌ها بر افکار آن‌ها تاثیر می گذارند بیش از اندازه می باشد و باید آن را کنترل کنند.

یکی از راه‌های مفید برای انجام این کار این است که با آن‌ها درباره ترس‌هایشان صحبت کنید و راه‌حل‌ها یا راه‌های ممکن برای حل این ترس‌ها را مشخص کنید.

کودکانی که اضطراب مداوم را تجربه می کنند ممکن است در عزت نفس و اعتماد به نفس نیز دچار مشکل شوند. آن ها ممکن است تصور کنند که در هر موقعیتی کار اشتباهی انجام می دهند که باعث اضطراب آن ها می شود.

مهم است که به بچه ها یادآوری کنیم که هیچ مشکلی برای آن ها یا هرکسی که اضطراب دارد وجود ندارد.

به فرزندان خود یادآوری کنید که شکسته یا معیوب نیستند. همچنین می‌توانید توضیح دهید که برخی رویدادها مانند ضربه، استرس یا ناملایمات ممکن است باعث ایجاد شرایط سلامت روان شوند.

سعی کنید به آن ها بفهمانید که داشتن اضطراب تقصیرشان نیست و می توانند برای آن کمک بگیرند.

درمان اضطراب چگونه است؟

هنگام صحبت در مورد کمک گرفتن برای اضطراب، کودکان ممکن است بخواهند بدانند که چگونه باید آن را از بین ببرد. بسته به شدت اضطراب آن ها، شناسایی مشکل اغلب اولین قدم در درمان است. تحقیقات نشان داده است که درمان به تنهایی اغلب می تواند بسیار مفید باشد.

همچنین می توانید با کودک مضطرب خود در مورد داروهایی که ممکن است علاوه بر درمان در دسترس هستند صحبت کنید و به او بگویید که درست مانند مصرف آنتی بیوتیک برای بیماری بدن، داروهای ضد اضطراب نیز می تواند به علائم اضطراب کمک کند.

برخی تحقیقات مورد اعتمادنشان داده است که ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی برای برخی افراد موثر است البته دارو درمانی و مصرف هرگونه دارو باید زیر نظر روانشناس انجام شود.

منبع:کانون مشاوران ایران -چگونه با کودک مضطرب خود صحبت کنیم؟

برچسب‌ها: کودک مضطرب,اضطراب,اضطراب کودک,

موضوع:
بازدید: 24

+ نوشته شده در دوشنبه 25 مهر 1401 ساعت 15:05 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چگونه هوش هیجانی خود را تقویت کنیم + بازی برای کودکان

آیا می دانستید که هوش هیجانی را می توانید در طول زندگی خود آن را ارتقا دهید؟ هوش هیجانی به شما در حل تعارضات زندگی روزمره کمک می کند.

این اصطلاح توسط پیتر سالوی و جان مایر در دهه ۱۹۹۰ در دانشگاه ییل ایجاد شد و بعداً دانیل گولمن در سال ۱۹۹۵ آن را بیش تر رواج داد.

فواید هوش هیجانی

استفاده از هوش هیجانی در زندگی روزمره می تواند بسیار مفید باشد.

به عنوان مثال، پیشگیری از موقعیت های خطرناک برای سلامتی، مانند جلوگیری از فشار خون بالا و بیماری های قلبی و از نظر انطباق نیز می تواند در کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت بسیار سودمند باشد.

به همین دلیل، بهبود هوش هیجانی در سنین پایین می‌تواند سرمایه‌گذاری بلندمدتی باشد که باعث موفقیت در بزرگسالی می شود.

تقویت هوش هیجانی در نوجوانان

۱٫به واکنش های احساسی خود نسبت به وقایع در طول روز توجه کنید.

به راحتی می توانید احساسات خود را در مورد آنچه در طول روز تجربه می کنید، پشت سر بگذارید. اما درک احساس خود برای تقویت هوش هیجانی ضروری است. اگر احساسات خود را نادیده بگیرید، اطلاعات مهمی را نادیده می گیرید که تأثیر زیادی بر طرز فکر و نحوه رفتار شما دارد.

به بدن خود توجه کنید

به جای نادیده گرفتن علائم فیزیکی احساسات خود، شروع به گوش دادن به آن ها کنید. به یاد داشته باشید که ذهن و بدن ما از هم جدا نیستند. آن ها عمیقاً بر یکدیگر تأثیر می گذارند.

مشاهده کنید که چگونه احساسات و رفتار شما به هم مرتبط هستند.

وقتی احساسات شدیدی را تجربه می کنید، چه واکنشی نشان می دهید؟ هرچه بیشتر درک کنید که چه چیزی انگیزه های رفتاری شما را تحریک می کند، هوش هیجانی شما بالاتر خواهد بود و می توانید از آنچه می دانید برای تغییر رفتار خود در آینده استفاده کنید.

از قضاوت در مورد احساسات خود بپرهیزید

تمام احساساتی که دارید معتبر هستند، حتی احساسات منفی که تجربه می کنید. اگر احساسات خود را قضاوت کنید، توانایی خود را برای احساس کردن از بین می برید و استفاده از احساسات خود را در راه های مثبت دشوارتر می کند.

به این موضوع فکر کنید که هر احساسی که دارید، یک قطعه جدید از اطلاعات مفید است از چیزهایی که در دنیای شما در حال وقوع می باشد مرتبط است.

در ابتدا سخت است، اما اجازه دهید احساسات منفی ظاهر شوند و آن ها را به آنچه در حال رخ دادن است مرتبط کنید. به عنوان مثال، اگر به شدت حسادت می کنید، این احساس در مورد وضعیت شما چه چیزی به شما نشان می دهد؟

هوش هیجانی

تصمیم گیری در مورد نحوه رفتار را تمرین کنید

شما نمی توانید احساساتی که دارید را کنترل کنید، اما می توانید تصمیم بگیرید که چگونه می خواهید به آن ها واکنش نشان دهید. به این فکر کنید که ترجیح می دهید چه واکنشی نشان دهید، به جای اینکه اجازه دهید احساساتتان بر شما غلبه کند، تصمیم بگیرید دفعه بعد احساسات خود را کنترل کنید.

هنگامی که اتفاق منفی در زندگی شما می افتد، لحظه ای را برای احساس کردن اختصاص دهید. هنگامی که موج اولیه سپری شد، تصمیم بگیرید که چگونه می خواهید رفتار کنید. تصمیم بگیرید که احساسات خود را به جای سرکوب کردن، بیان کنید و دوباره تلاش کنید.

مهارت های همدلی خود را بهبود بخشید

همدلی یعنی توانایی تشخیص احساسات دیگران و به اشتراک گذاشتن احساسات با آها. شنونده فعال‌تر بودن و توجه واقعی به آنچه مردم می‌گویند می‌تواند به شما کمک کند تا احساس بهتری نسبت به آن‌ها داشته باشید. توانایی استفاده از این اطلاعات تصمیمات و بهبود روابط از نشانه های هوش هیجانی است.

منبع:کانون مشاوران ایران-چگونه هوش هیجانی خود را تقویت کنیم + بازی برای کودکان

برچسب‌ها: هوش هیجانی,فواید هوش هیجانی,بازی کودکان,

موضوع:
بازدید: 36

+ نوشته شده در چهارشنبه 27 مهر 1401 ساعت 22:10 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۶ نشانه های کودک خجالتی + بازی درمانی

نشانه های کودک خجالتی به شما کمک می کند تا در موقعیت های جدید یا ناآشنا که سخت است به آن ها کمک کنید.کودک خجالتی و گوشه گیر اگر احساس کند که دیگران در حال نگاه به او هستند، مانند زمانی که با فرد جدیدی ملاقات می کند یا مجبور هستند در مقابل دیگران صحبت کند، به احتمال زیاد دچار نگرانی و اضطراب زیادی می شود که حتی ممکن است باعث می شود که کودک خجالتی و گوشه گیری شود.

بیشتر کودکان گاهی احساس خجالت می کنند، اما کودکانی که همیشه درگیر خجالت و شرم هستند زندگی خود را مختل می کنند. برخی از کودکان به مرور خجالت خود را کنار می گذارند اما اکثر آن ها این ویژگی را تا بزرگسالی حفظ می کنند.

علت خجالتی بودن کودکان

روانشناسان بر این باورند که هم ژنتیک و هم محیط در خجالتی بودن کودک نقش دارند. برخی از کودکان به سادگی با حساسیت شدید نسبت به تحریکات بیرونی متولد می شوند (تاثیر ژنتیک). گاهی اوقات خجالتی بودن کودک شما با تجربیات منفی مانند طعنه زدن یا طرد شدن توسط سایر کودکان، شرمساری یا عدم تایید توسط محیط، ترکیب می شود.

۶ نشانه های کودک خجالتی و گوشه گیر

۱. از بودن در مرکز توجه متنفرند

برخی از بچه ها اهمیتی نمی دهند که در کانون توجه قرار بگیرند یا حتی دوست دارند که توجه دیگران را جلب کنند. اما اگر کودک شما با اضطراب اجتماعی سروکار دارد از توجه دیگران دوری می کند، دور بودن از مرکز توجه یکی از بارز ترین نشانه های نشانه های کودک خجالتی می باشد.

۲.کودک خجالتی و گوشه گیر دوستان کمی دارند

کودکان خجالتی معمولا دوستان زیادی ندارند و محدوده دوستان خود را تا جایی که می توانند کوچک در نظر می گیرند. شاید آن ها فقط یک یا دو دوست خوب داشته باشند و تمایل دارند از معاشرت با گروه های بزرگتر اجتناب کنند.

پیشنهاد مشاور: کمک به کودک برای پیدا کردن دوست

نشانه های کودک خجالتی

۳. آن ها نمی خواهند با افراد جدید ملاقات کنند

یکی از دلایلی که کودک خجالتی مبتلا به اضطراب اجتماعی معمولاً دوستان زیادی ندارد این است که برای ملاقات با افراد جدید مشکل دارد.

اگر سعی کرده‌اید فرزندتان را برای فعالیت‌ها یا بازی های گروهی ثبت‌نام کنید و آن ها از آن ها ممانعت کرده و بازی های فردی را ترجیح داده اند احتمالا کودک شما خجالتی می باشند.

۴. کودک خجالتی و گوشه گیر بسیار ساکت هستند

بسیاری از اوقات، زمانی که کودکان به سنی می رسند که می توانند آزادانه با هم ارتباط برقرار کنند نمی توان آن ها را ساکت کرد.

اما وقتی فرزند شما با اختلال اضطراب اجتماعی سر و کار دارد، اغلب بسیار ساکت خواهد بود و هنگامی که آن ها تشویق به صحبت و برقراری ارتباط می شوند، حتی ممکن است گوشه گیرتر شوند که نشانه های کودک خجالتی می باشد.

۵. کودک خجالتی و گوشه گیر از تماس چشمی اجتناب می کنند

نشانه‌های غیر کلامی نیز می توانند نشان دهنده خجالت باشد، اگر هنگام صحبت کردن از تماس چشمی اجتناب کنند یا در حین صحبت کردن حالات چهره زیادی نداشته باشند، ممکن است با ترس زیادی سر و کله بزنند.

۶. در مورد خودشان صحبت نمی کنند از نشانه های کودک خجالتی و گوشه گیر

بسیاری از بچه ها دوست دارند در مورد خودشان صحبت کنند. آن ها دوست دارند به شما بگویند در مدرسه چه می کردند با دوستانشان چه می گذرد

اما کودک خجالتی و گوشه گیر، اغلب اوقات بسیار سختی دارند که در مورد خود صحبت کنند. حتی اگر سؤالات خاصی بپرسید یا سعی کنید آن ها را وادار به باز کردن صحبت کنید، ممکن است عصبی و ناراحت می شوند.

برخورد با کودک خجالتی و گوشه گیر

۱. در مورد موقعیت های جدید توضیح دهید

مکان ها، شرایط، افراد و موقعیت های جدید می تواند برای کودکان خجالتی سخت باشد، بنابراین بهتراست آن ها را درک کنید، بنابراین پیش از حضور در این مکان ها با آن ها در مورد شرایطی که قرار است تجربه کنند حرف بزنید، با این کار به کودک خجالتی و گوشه گیر کمک می کنید تا در این موقعیت ها راحت شود.

منبع:کانون مشاوران ایران-۶ نشانه های کودک خجالتی + بازی درمانی

برچسب‌ها: کودک خجالتی,علت خجالتی بودن کودکان,نشانه های کودک خجالتی,

موضوع:
بازدید: 34

+ نوشته شده در يکشنبه 1 آبان 1401 ساعت 21:27 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۹ بازی احساسات برای کودکان (کودکان ۹ تا ۱۵ سال)

بازی احساسات برای کودکان با آموزش کنترل احساسات به کودکان به شما کمک می کند تا مهارت همدلی، درک متقابل و بیان احساسات را به کودک خود آموزش دهید بنابراین از آن ها غافل نشوید.

بازی برای بیان احساسات در کودکان| آموزش کنترل احساسات به کودکان

۱. چه احساسی دارم؟

وسایل مورد نیاز: کارت هایی که تصاویر مختلف روی آن چسبیده است.

اهداف

بیان حالات و احساسات

شناخت یکدیگر

غلبه بر خجالت کودکان

روش بازی: چند کارت را وسط یک دایره بگذارید، دو کارت برای هر بازیکن. هرکسی یکی از تصاویر را انتخاب می کند که احساس می کند آن را بیش تر دوست دارد یا حالت او را بیان می کند سپس به دیگران توضیح می دهد که چرا آن کارت را انتخاب کرده است.

مثال:

من تصویر یک صندلی انتخاب کردم زیرا خسته هستم و آرزو دارم که کاش یک صندلی خوب و مناسب برای نشستن پیدا می کردم.

نکته ها

همه بازیکنان نمی دانند که در حال حاضر چه احساسی دارند بنابراین به آن ها بگویید که لازم نیست حتما احساسات حال حاضر خود را بیان کنند بلکه می توانند براساس حالاتی که به تازگی داشته اند صحبت و انتخاب کنند.

ارزیابی:

آگاهی از احساسات خود چه منافعی دارد؟

در چه شرایطی حال یکسانی را تجربه می کنیم؟

بیش تر تحت تاثیر احساسات کوتاه مدت هستید یا بلند مدت؟

چه چیزی در تغییر حالت فعلی شما می تواند کمک کند؟

بازی احساسات برای کودکان

۲. بازی چراغ قوه| بازی احساسات برای کودکان

اهداف

بیان احساسات در کودکان

معرفی خود و آشنایی با یکدیگر

غلبه بر خجالت

روش بازی: ابتدا موضوع خاصی را انتخاب کرده و سپس سعی می کنند احساسات خود را با توجه به موضوعی که انتخاب کرده اند بیان کنند. این کار باعث بیان احساسات کودک می شود.

مثال:

فرض کنید موضوع آب و هوا را انتخاب کرده اید، می توانید بیان کنید که « احساس می کنم درونم طوفان شده است.» اگر موضوع درخت است « احساس می کنم مانند درختی خشک و بی روح هستم.»

نکته:

اگر با کودکانی کار می کنید که مشکلات گفتاری را تجربه می کنند بهتراست از بازی احساسات برای کودکان استفاده کنید که نیازی به ارتباط کلامی ندارند.

ارزیابی:

دوست دارید که احساسات خود را با دیگران به اشتراک بگذارید؟

آیا در میان دوستان خود کسی را مشاهده کردید که احساس یکسانی مانند شما داشته باشد؟

منبع:کانون مشاوران ایران-۹ بازی احساسات برای کودکان (کودکان ۹ تا ۱۵ سال)

برچسب‌ها: بازی کودکان,بازی,بازی احساسات,

موضوع:
بازدید: 31

+ نوشته شده در چهارشنبه 4 آبان 1401 ساعت 23:13 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

رفتارهای جنسی خطرناک کودکان + ۹پاسخ مناسب والدین

رفتارهای جنسی خطرناک کودکان شامل درگیر بحث های جنسی یا اعمالی می شود که برای سن یا مرحله رشد آن ها نامناسب است.

باید بدانید که هر کودکی متفاوت است و ممکن است در سنین متفاوت به روابط، جنسیت و تمایلات جنسی علاقه متفاوتی شود. اما با بزرگتر شدن کودکان، نحوه ابراز احساسات جنسی تغییر می کند. به طور مثال طبیعی است که نوجوانان مثلاً به رابطه جنسی و روابط علاقه نشان دهند یا بچه ها در مورد تغییراتی که در دوران بلوغ اتفاق می افتد کنجکاو باشند.

اگر بسیار نگران هستید بهتراست بدانید که بسیاری از رفتارهای جنسی که کودکان و نوجوانان هنگام بزرگ شدن از خود نشان می دهند، طبیعی و سالم هستند تا زمانی که به دیگران یا خود کودکان آسیب نرسانند. بنابراین به سوالات فرزندان خود به طور آگاهانه و با کمک مشاور پاسخ دهید و نگران نباشید.

رفتارهای جنسی خطرناک کودکان و نوجوانان

برخی از رفتارها و بازی های جنسی در دوران کودکی یا نوجوانی معمول نیستند و ممکن است باعث نگرانی والدین و خانواده ها شود، برخی از این شرایط طبیعی می باشد اما برخی از آن ها نیاز به کمک مشاور دارد. ممکن است سوال داشته باشید که چرا «دخترم با خودش ور میره نی نی سایت» در ادامه به تمام سوالات در مورد رفتارهای جنسی خطرناک کودکان پاسخ داده شده است.

اگر کودکان یا نوجوانان کارهای زیر را انجام می دهند یا به حرف های شما گوش نمی دهند بهتراست که از مشاور کمک بگیرید:

رفتار جنسی مشکل ساز در کودکان نوپا

رفتار جنسی مشکل ساز در کودکان نوپا ممکن است شامل موارد زیر می باشد:

دست زدن به اندام تناسلی خود را ادامه می دهند.

بازی با عروسک‌ها یا اسباب‌بازی‌ها به شیوه‌ای جنسی

لمس اندام تناسلی بزرگسالان

صحبت، بازی یا انجام کارهای هنری با موضوعات جنسی نامناسب.

نگاه مداوم به سایر کودکان یا بزرگسالان هنگامی که برهنه هستند.

رفتار جنسی مشکل ساز در کودکان پیش دبستانی

رفتار جنسی مشکل ساز در کودکان پیش دبستانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دست زدن یا مالش مداوم اندام تناسلی در ملاء عام

استفاده مداوم از زبان و کلمات جنسی حتی زمانی که به آن ها گفته شده است که این کار را نکنند.

لمس اندام تناسلی کودکان یا حیوانات دیگر از روی کنجکاوی.

تلاش برای قرار دادن یک شی در مقعد یا واژن خود.

منبع:کانون مشاوران ایران -رفتارهای جنسی خطرناک کودکان + ۹پاسخ مناسب والدین

برچسب‌ها: رفتارهای جنسی کودکان,رفتارهای جنسی,رفتارهای جنسی خطرناک کودکان,

موضوع:
بازدید: 23

+ نوشته شده در پنجشنبه 5 آبان 1401 ساعت 12:38 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

روش هایی برای کنترل کودک لجباز | ۱۲ درمان معجزه آسا

روش هایی برای کنترل کودک لجباز در این مقاله فراهم شده است که کمک زیادی به والدین می کند. بسیاری از والدین با این سوال که با کودک لجباز چگونه باید رفتار کنند دست و پنجه نرم می کنند. لجبازی در کودک یک مشکل متداول است، مخصوصا در کودکان سه تا پنج ساله و نوجوانان. این مسئله قسمت طبیعی از رشد کودک است و در رفتارهایی مثل نافرمانی از والدین، معلمان و دیگر بزرگترها نمود پیدا می کند.

در دوره دبستان، آن هایی که لجباز هستن بیشتر بهانه گیری می کنند و هر چه شما می خواهند انجام نمی دهند (یا بسیار کند انجام می دهند)، تا اینکه از کوره در بروند، که ویژگی بچه های کوچکتر است.

کودک ممکن است سعی داشته باشد کنترل خود را روی موقعیت نشان دهد یا استقلال خود را اعلام کند. شاید او در حال تست کردن محدودیت هایش و اقتدار شماست. یا شاید می خواهد آنچه را دوست ندارد ابراز کند، مخصوصا وقتی شما به او می گویید مثلا اسباب بازی ها را جمع کن یا کارهایت را انجام بده.

چگونگی مدیریت لجبازی در کودکان

در این قسمت برخی نکات کاربردی و روش هایی برای کنترل کودک لجباز ارائه شده است:

۱. به دنبال دلائل ایجاد این رفتار بگردید

به دنبال دلائل و راه اندازهای رفتار کودک بگردید، و سعی کنید رفتار لجبازی وی را زیر نظر بگیرید. آیا الگویی وجود دارد؟ آیا چیزهای خاصی هستند که دوست ندارد یا نمی خواهد انجام دهد؟ آیا او زمانی که کودک لجباز می شود که مسائل گیج کننده هستند یا زمانی که عجله دارد؟

هم چنین، سعی کنید در مورد قوانین و تکالیف منزل صریح باشید، تا کودک بتواند آنها را دنبال کند. برای مثال، در کودکان پنج تا شش ساله تمیز کردن کل اتاق کمی زیاد است، و اگر همین کار را به صورت تکالیف خردتر دربیاورید شاید بهتر بتواند انجام دهد.

مثلا برداشتن اسباب بازی ها از روی زمین، یا کمک به شما در انجام آنها. زمانی که دلیل را پیدا می کنید، می توانید قدم های لازم برای انطباق با موقعیت را بردارید و با مخالفت کمتری مواجه شوید. این کار یکی از روش هایی برای کنترل کودک لجباز می باشد که بسیار موثر می باشد.

روش هایی برای کنترل کودک لجباز

۲. فرزند خود را برای انجام کارهای خوب آماده کنید

سعی کنید از موقعیت هایی که کودک در آنها لجبازی نشان می دهد یا رفتار بد دارد دوری کنید. برای مثال، اگر برنامه زمانی کودک بیش از حد پر باشد کودک باشد بداخلاق می شود، سعی کنید از برنامه ریزی برای کارهای زیاد بعد از مدرسه یا برای آخر هفته بپرهیزید. اگر کودک شما از تغییر ناگهانی متنفر است، سعی کنید بین فعالیت های یک وقت اضافی را منظور کنید.

۳. طوری با کودک رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود

دقیقا مانند بزرگسالان، کودک شما که با او به خوبی رفتار کرده اید می تواند آرام باشد.

ممکن است عصبی باشد یا احساس بی حوصلگی کند و نیاز به ساعاتی آرامش داشته باشد. در مورد آنچه کودک باید انجام دهد محکم باشید اما با روشی نرم و دوستانه با او صحبت کنید.

زمانی که الگوی خوبی از چگونگی ابراز یک عقیده یا مخالفت به روش محترمانه و عاشقانه هستید، کودک شما نیز پیروی می کند.

۴. از مزایای مهارت کلامی کودک خود بهره بگیرید

والدین کودکان دبستانی یک مزیت را نسبت به والدین کودکان کم سن تر دارا هستند مخصوصا در مورد رفتارهایی مثل لجبازی: آنها می توانند با کودک خود صحبت کنند. به آرامی با کودک خود صحبت کنید و روی یک راه حل برای هر دو طرف کار کنید. برای این کار می توانید از مشاور کمک بگیرید تا روش هایی برای کنترل کودک لجباز به شما بیاموزد و مهارت های کلامی لازم را به شما آموزش دهد.

۵. قوانین پایه را مشخص کنید، روش هایی برای کنترل کودک لجباز

اطمینان حاصل کنید که کودک دقیقا می داند که چه کاری را باید و چه کاری را نباید انجام دهد.

برای مثال، اگر بد صحبت کردن با شما هنگام مشاجره یک تخطی قانونی در خانه شما محسوب می شود، برای کودک مشخص کنید که اگر این کار را انجام دهد عواقب بدی در پی خواهد داشت، و شانس دومی وجود ندارد. پیامد را آن چیزی انتخاب کنید که می خواهید روی دهد، مثلا عدم مشاهده تلویزیون در باقی روز یا انجام وظایفش در خانه.

بدین ترتیب او یاد می گیرد که خواسته های شما را نادیده نگیرد و اقتدار شما را دست کم نگیرد.

منبع:کانون مشاوران ایران-روش هایی برای کنترل کودک لجباز | ۱۲ درمان معجزه آسا

برچسب‌ها: کودک لجباز,لجبازی در کودکان,کنترل کودک لجباز,

موضوع:
بازدید: 28

+ نوشته شده در چهارشنبه 11 آبان 1401 ساعت 15:15 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

استفراغ کودک |۱۱ درمان تضمینی استفراغ کودک

استفراغ کودک بدون علائم دیگر یک اتفاق رایج در کودکان کوچک می باشد. برخی از کودکان نوپا هنگام عصبانیت و گریه استفراغ می کنند، برخی دیگر وقتی غذای زیادی در دهان دارند و برخی از کودکان نوپا بدون هیچ دلیل مشخصی استفراغ می کنند.

علت استفراغ کودک

استفراغ کودک می تواند دلایل بالقوه زیادی داشته باشد. در اینجا برخی از علت استفراغ کودک آورده شده است:

آپاندیسیت: استفراغ در کنار دردهای شکم، تب خفیف و از دست دادن اشتها و تهوع از شایع ترین علائم آپاندیسیت هستند.

تهوع در اثر بودن در اتومبیل: حالت تهوع، استفراغ، عرق سرد، خستگی و از دست دادن اشتها، شکل رایج بیماری تهوع در اثر بودن در اتومبیل و علت استفراغ کودک می باشد.

ضربه مغزی : صدمات جدی مغزی که در اثر ضربه به سر ایجاد می شود و می تواند با استفراغ همراه باشد.

آلرژی: تهوع، استفراغ، گرفتگی عضلات و اسهال از جمله برخی از علائم احتمالی آلرژی و عدم تحمل غذایی هستند.

مسمومیت غذایی : استفراغ یکی از علائم شایع بیماری های ناشی از غذا است و معمولاً با اسهال و درد معده همراه است.

گاستروانتریت : گاستروانتریت یک “آنفولانزای معده” است که معمولاً توسط روتاویروس در کودکان ایجاد می شود و باعث استفراغ و اسهال می شود که می تواند تا یک هفته ادامه یابد.

رفلاکس معده به مری (GERD) : گرچه نسبت به علائمی مانند تهوع کمتر شایع است، اما رفلاکس معده به مری می تواند در برخی موارد باعث استفراغ شود.

عفونت ها : استفراغ گاهی اوقات می تواند با انواع دیگر عفونت از جمله ذات الریه، مننژیت و عفونت های دستگاه ادراری (UTI) همراه باشد.

انسداد روده : انسداد روده می تواند باعث استفراغ شدید شود.

داروها : برخی داروها به عنوان یک عارضه جانبی ناخوشایند باعث استفراغ می شوند، به ویژه اگر با معده خالی مصرف شود.

سم : مصرف ماده شیمیایی سمی می تواند باعث استفراغ شود.

تنگی پیلوریک بیماری است که نوزادان را تا ۶ ماهگی را تحت تاثیر قرار می دهد و در آن باریک شدن قسمت پایین معده مانع از عبور غذا به روده کوچک و باعث استفراغ شدید می شود.

رفلکس حساس تهوع : یک رفلکس حساس تهوع می تواند باعث ایجاد حالت تهوع یا استفراغ کودک شود.

استرس : استرس حاد هنگام کج خلقی و اضطراب می تواند باعث استفراغ کودک شود.

افزایش فشار داخل جمجمه یک اورژانس پزشکی است و می تواند باعث سردرد و استفراغ در هنگام بیدار شدن شود یا کودک را از خواب بیدار کند و می تواند ناشی از ضربه به سر، تومور یا مننژیت باشد.

درمان استفراغ کودکان در خانه

طبیعی است که وقتی فرزندتان به طور غیرمنتظره با یا بدون علائم دیگر استفراغ می کند، احساس نگرانی و حتی وحشت کنید. اما سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و این نکات را به خاطر بسپارید تا کودک نوپا را ایمن و هیدراته نگه دارید.

علل استفراغ شبانه کودکان | علائم و نشانه های استفراغ شبانه

علائم زیر در کنار استفراغ شبانه می تواند خطرناک باشد:

سرفه کردن

معده درد یا گرفتگی عضلات

سرگیجه یا حالت تهوع

سردرد

اسهال

تب

مشکل در تنفس

خس خس سینه

بثورات پوستی

خارش

۱. مسمومیت غذایی

گاهی اوقات، استفراغ کودک نشانه این است که بدن در حال «نه» گفتن به چیزی است که کودک مصرف کرده است. غذای نپخته و پخته می تواند باعث مسمومیت غذایی شود.

منبع:کانون مشاوران ایران-استفراغ کودک |۱۱ درمان تضمینی استفراغ کودک

برچسب‌ها: علت استفراغ کودک,کودک,استفراغ کودک,

موضوع:
بازدید: 28

+ نوشته شده در شنبه 14 آبان 1401 ساعت 0:34 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۹ داستان اخلاقی کودک که معجزه می کند!

داستان اخلاقی کودک کمک می کند تا بتوانند ویژگی های خوب اخلاقی را در خود پرورش دهند. در اینجا ۱۹ داستان اخلاقی کودک آورده شده است که می تواند ارزش های اخلاقی را به کودکان شما یاد دهد و آینده او را تضمین کند.

داستان اخلاقی کوتاه |قصه اموزنده برای کودکان لجباز

داستان اخلاقی کودک کمک می کند تا به کودک خود خصایص خوب را بیاموزید و به کمک داستان اخلاقی کوتاه که نمونه هایی از آن در ادامه آمده است به او یاد دهید که در شرایط مختلف چه واکنشی نشان دهد:

۱.شیر و موش

گفته شده است که در گذشته شیری در جنگل استراحت می کرد که موشی برای سرگرمی میان یال و موی شیر دوید. شیر با حرکت موش بیدار شد و با یک حرکت موش را گرفت و خواست که موش را بخورد. موش با گریه گفت اگر به من کمک کنی من نیز روزی به تو کمک خواهم کرد و جواب این کمکت را خواهی گرفت. شیر خندید زیرا تصور نمی کرد که موشی کوچک بتواند به او کمک کند.

روزی شکارچی ها وارد جنگل شدند و شیر را گرفتند، شیر ناله می کرد و برای بیرون آمدن از طناب ها تلاش می کرد، موش که از آنجا رد می شد صدای شیر را شنید و طناب را جوید سپس هردو به سمت جنگل فرار کردند.

این داستان اخلاقی کودک برای کودکان لجباز نشان می دهد که باید با دیگران مهربان بود زیرا حتی کسانی که فکر نمی کنید روزی به شما کمک کنند می توانند جان شما را نجات دهند.

داستان کوتاه اخلاقی

۲. داستان چوپان دروغگو

پسری با پدرش در روستایی دور زندگی می کردند. پدر پسر به او گفت که گوسفندها را به چرا برده و از آن ها مواظبت کند تا گرگ آن ها را نخورد یا گم نشوند. پسر دوست نداشت مواظب گوسفندها باشد و ترجیح می داد که بدود، بازی کند یا خوش بگذراند.

یک روز پسر هنگام چرای گوسفندان فریاد زد « گرگ» تمام اهالی دهکده به سمت او رفتند تا پسر و گوسفندان را از دست گرگ نجات دهند. وقتی اهالی دیدند که گرگی نیست و همه گوسفندان سالم هستند ناراحت و عصبانی شدند سپس روز بعد دوباره حوصله پسر سررفت و داد زد « گرگ» و دوباره همه اهالی به سمت پسر رفتند.

اهالی روستا بسیار عصبانی بودند و به یکدیگر قول دادند که دیگر گول پسر را نخورند. روز سوم، پسر ناگهان گله گرگی دید و بلندتر از همیشه فریاد زد «گرگ، گرگ، گرگ!»، اما هیچ کس به کمک او نرفت و گرگ ها تمام گوسفند ها را دریدند.

این داستان اخلاقی کوتاه نشان می دهند که دروغ باعث می شود که اعتماد میان اعضای جامعه از بین برود و بیش ترین صدمه را از این کار خود فرد دروغگو می بیند.

۳. روباه و لک لک | داستان اخلاقی کودک

در جنگل روباه خودخواهی بود که دوست داشت دیگران را اذیت کند، این روباه دوستش لک لک را به خانه خود دعوت کرد. لک لک بسیار خوشحال بود اما نمی دانست که روباه دوست دارد او را اذیت کند. روباه شام را در بشقاب هایی کم عمق درست کرده بود و لک لک نمی توانست از داخل آن ها شام بخورد اما روباه هرچه سریع تر سوپ خود را تمام کرد و لک لک گرسنه ماند.

لک لک بسیار از این کار روباه عصبانی شده بود و برای فردا شب روباه را به خانه دعوت کرد تا به او نشان دهد که چقدر رفتارش بد بوده است. روباه بسیار خوشحال بود، لک لک غذا را در ظرف های بسیار بلندی مانند گلدان ریخت وسریع همه غذا را خورد اما روباره چون گردن کوتاهی داشت نتوانست غذا بخورد، گرسنه ماند و یاد گرفت که نباید دیگران را اذیت کند.

داستان اخلاقی کوتاه به شما می آموزد که همان طور که شما دیگران را اذیت می کنید دیگران نیز می توانند به شما آسیب برسانند بنابراین نباید به دیگران آسیب بزنید.

۴. آرزوی طلا

مردی طماع در شهری دور زندگی می کرد که عاشق طلا و وسایل قیمتی بود. این مرد دخترش را بیش از هرچیزی در دنیا دوست داشت. یک روز پری در مقابل او ظاهر شد و به او گفت که می تواند یک ارزو او را براورده کند. مرد بسیار خوشحال شد و این آرزو را کرد که به هرچیزی دست می زند طلا شود.

مرد طماع در راه به سنگریزه ها دست می زد و با خوشحالی میدید که تمام سنگریزه ها طلا و یاقوت می شوند. مرد از خوشحالی تا خانه دوید تا خبر را به زن و دختر خود بدهد. مرد با خوشحالی به خانه رسید و دخترش در آغوش او پرید و ناگهان کودک به مجسمه ای از طلا تبدیل شد. مرد به گریه افتاد و باقی عمر خود را صرف پیدا کردن پری کرد تا آرزویش را پس بگیرد.

این داستان اخلاقی کودک نشان می دهد که باید هنگام آرزو کردن نیز فکر کرد و هرچیزی را نباید آرزو کرد و باید بدانید که هرچیزی عواقبی دارد و هیچ چیزی در این دنیا رایگان نمی باشد.

۵. پتی و سطل شیرها

پتی دو سطل شیر از گاو دوشیده بود و می خواست آن ها را برای فروش به بازار ببرد. در راه به پولی فکر می کرد که می تواند از این راه درآورد و برای خرج کردن پول ها برنامه میریخت.

او با خودش فکر می کرد: « با پول شیر مرغی می خرم سپس مرغ تخم می گذارد و جوجه های بیش تری به دست می آورم، چند تا از جوجه ها را می فروشم و چند تا از آن ها مرغ می شوند دوباره جوجه می گذارند و از فروش آن ها پول زیادی به دست می اوردم و با پول آن ها خانه ای روی تپه می خرم.»

همان طور که پتی در آرزوهای خود غرق بود از روی سنگی افتاد و تمام شیرها و آرزوهایش ریختند، این داستان اخلاقی کودک یاد می دهد که نباید انقدر در آینده غرق شویم که حال را از دست بدهیم.

منبع:کانون مشاوران ایران -۱۹ داستان اخلاقی کودک که معجزه می کند!

برچسب‌ها: داستان اخلاقی کوتاه,داستان,داستان اخلاقی کودک,

موضوع:
بازدید: 25

+ نوشته شده در شنبه 14 آبان 1401 ساعت 11:39 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آرام کردن نوزادان| ۸ راه که گریه بی دلیل بچه را قطع کنیم

. مکیدن برای آرام کردن نوزادان

مکیدن اغلب منجر به آرامش نوزادان شده و باعث می شود نوزاد ارام شود، چه اینکه آنچه که می مکند یک انگشت، پستانک و یا شیر مادر باشد. با این حال زمانی که نوزاد به خوبی تغذیه شده و فقط به دنبال راحتی است، انگشتان و پستانک بهترین کارایی را خواهند داشت. یک نوزاد گرسنه از مکیدن هر چیزی که گرسنگی را رفع نمی کند خسته خواهد شد. زمانی که یک کودک درد دارد و یا گرسنه است، شیر دادن به او بهترین راهکار خواهد بود.

۲. تاب دادن

تاب دادن های سریع و ریتم دار و یا گرداندن نوزاد نا آرام را امتحان کنید چرا که اینها حرکاتی را آنها در شکم مادر تجربه کرده اند را برایشان تداعی می کند. سطح تحریک پذیری نوزاد، نیروی حرکتی لازم را برای گرداندن تعیین می کند. همان گونه که گفته شد، به اندازه ای کودک را تکان ندهید که خطرناک باشد. همچنین مطمئن شوید که سر نوزاد در یک وضعیت ثابت قرار گرفته باشد.

۳. ایجاد یک الگوی خواب

قرار دادن نوزاد نا آرام در یک روال، هم به نوزاد ارام و هم به مراقب و یا والدین کمک می کند تا سلامتی خود را حفظ کنند. خواب یک نقش حیاتی در رشد کودک و همچنین در خلق و خوی او ایفا می کند. ایجاد یک روتین برای نوزاد نا آرام یک اقدام بلند مدت است و یکی از چالش برانگیز ترین کارهای سخت در امر فرزند پروری است. با این حال، کودکان زودتر از آن چه که فکرش را می کنید، یاد می گیرند. عادت ها این اطمینان را به ما می دهند که نوزادان به حد کافی به خواب و به بازی می پردازند و یک نوزاد شادتر کمتر به گریه می پردازد.

۴. بررسی قولنج یا کولینگ

قولنج معمولا در سنین حدود ۲ تا ۶ هفتگی شروع می شود، ۲۶ درصد از نوزادان را در دوره های مختلف درگیر می کند. یک گریه مداوم و غیر قابل توضیح می تواند ناشی از گاز معده، نارحتی باشد و یا اینکه نوزاد صرفا در تلاش است تا با محیط دنیای خارج از رحم انطباق پیدا کند. نوزاد نا آرام را به پشت بخوابانید، هر دو پای او را نگهدارید و بصورت دوچرخه ای خیلی آرام حرکت دهید.

مطالعات نشان می دهد نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می شوند و دارای قولنج هستند، زمانی که مادر مصرف مواد لبنی را قطع می کند، به طرز قابل توجهی بهبود پیدا می کنند. این به ویژه در خانواده ای با سابقه ی عدم تحمل لاکتوز و آلرژی شایع است.

۵. آروغ زدن بعد از غذا خوردن

اگر این روال نادیده گرفته شود، منجر به ناراحتی زیاد در کودک می شود. هنگامی که نوزاد ارام به خوبی تغذیه شد، او را در حالت بالا به پایین نگه دارید و به آرامی پشت او را مالش دهید. به آرامی این حرکت را تا زمانی که او آروغ بزند، تکرار کنید. هر چند این روش به رفلاکس کمک می کند، موارد حاد تر ممکن است به نسخه ی پزشک نیاز داشته باشند. آروغ زدن ناراحتی را تسهیل کرده و نوزاد را آرام می کند.

۶. قنداق کردن برای آرام کردن نوزادان

یکی از موثر ترین روش ها برای آرام کردن کودک “نگه داشتن” او است. این فرآیند چهار مرحله ای که بوسیله ی دکتر رابرت همیلتون ایجاد شده است، تقلیدی است از حالت کودک در رحم مادر. کودک را برداشته و دستان او را مقابل قفسه ی سینه اش با یک دست جهت محافظت از چانه و قفسه ی سینه قفل کنید.

پایین تنه ی نوزاد آرام را با دست دیگر گرفته و به آرامی او را در یک حالتی با زاویه ی ۴۵ درجه قرار دهید. با تکان های آرام به پشت او بزنید و یا به آرامی او را به بالا و پایین حرکت دهید تا آرام کردن نوزادان برای شما راحت تر شود.

منبع:کانون مشاوران ایران-آرام کردن نوزادان| ۸ راه که گریه بی دلیل بچه را قطع کنیم

برچسب‌ها: گریه بی دلیل بچه,گریه کودک,آرام کردن نوزادان,

موضوع:
بازدید: 34

+ نوشته شده در جمعه 20 آبان 1401 ساعت 16:17 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

درمان کودک خجالتی و کمرو، ۲۱ راه تضمینی | بازی هایی برای درمان کمرویی کودکان

درمان کودک خجالتی، راههای درمان کمرویی کودکان و بازی هایی برای درمان کمرویی کودکان در این مقاله آورده شده است. در چنین مواردی والدین عموما دچار اضطراب شدیدی می شوند و ممکن است از جملاتی مثل “ببخشید پسر من یه کم خجالتیه” و یا ” این که خجالت نداره پسرم!” استفاده کنند.

در بعضی موارد حتی ممکن است والدین به عنوان یک راه حل، کودک را مجبور به مواجهه با موقعیت خجالت آور کنند.

مثلا مادری که بدون توجه به خجالت کودکش، او را مجبور می کند تا در جمع به آواز خواندن، ساز زدن یا پذیرایی از مهمان ها بپردازد نمونه ای از این گونه رفتارهاست.

اگر به عنوان والدین با مساله ی کمرویی فرزندتان مواجه هستید لازم است بدانید، رفتارهایی از قبیل آنچه در بخش بالا مثال زده شد، در درمان کمرویی کودک تان تاثیری معکوس دارند.

بر اساس اصول روانشناسی کودک، کمرویی پدیده ای پیچیده است که دلایل مختلفی دارد و درمان کودک خجالتی نیازمند آگاهی از دلایل اولیه آن است.

بنابراین برای شروع اقدامی آگاهانه، علمی و موثر در جهت رفع کمرویی با ادامه ی متن همراه باشید.

نشانه های کودک خجالتی

اضطراب در هنگام تعاملات اجتماعی و برخورد با دیگران

ترس از موقعیت هایی که کودک ممکن است در آن ها مورد قضاوت قرار بگیرد.

ترس شدید کودک از حرف زدن و تعامل با افراد غریبه که شناختی از آن ها ندارد

ترس از علائم جسمانی که نشان دهنده استرس آن ها می باشد. مانند قرمز شدن یا عرق کردن شدید که توسط دیگران دیده می شود.

پرهیز از کارهای گروهی

از هر گونه توجهی بیزار است و دوست ندارد در جمع دیگران به او توجه کنند.

پرهیز از سخنرانی در اجتماعات

از گفتگو اجتناب می کند، کودک خجالتی دوست دارد بیش تر شنونده باشد و تا زمانی که دیگران را به خوبی نشناسد شروع به حرف زدن نمی کند.

تجزیه و تحلیل شدید رفتار خود پس از تعامل با دیگران.

علائم جسمانی کودک خجالتی شامل موارد زیر می باشد:

خجالت زدگی

ضربان قلب تند

تعریف

حالت تهوع

میگرن یا سردرد

تنگی قفسه سینه

وحشت زدگی

سرگیجه

علت خجالتی بودن کودکان

برای کودکان خردسال طبیعی است که از تجربیات جدید اجتناب کنند و در هنگام ناراحتی به سختی صحبت کنند. با این حال، کودکان خجالتی ممکن است علائمی مانند نگرانی در مورد اشتباه کردن، اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی، احساس خجالت و اضطراب در اطراف همسالان خود نشان دهند.

به عنوان روانشناس کودک و نوجوان، والدین زیادی را دیده ام که معتقدند “بچه ام دقیقا مثل پدرشه. پدرش هم مثل خودش خجالتیه”.

این جمله اگر چه جمله ی ساده ای به نظر می رسد، اما دربردارنده ی “باور اساسی” است که تغییر کمرویی کودک را با مشکل مواجه می کند.

باور به اینکه ” کمرویی پدیده ای ارثی است که از والدین به ارث رسیده است”، یکی از مهم ترین باورهای غلط در درمان کودک خجالتی است.

بر اساس دیدگاه کتل که یکی از مهم ترین نظریه پردازان حوزه ی شخصیت است، ممکن است برخی کودکان نسبت به سایرین با زمینه ی کمرویی بیشتری متولد شوند، اما باور به ارثی بودن ویژگی های شخصیتی باوری غلط است.

این جمله به این معناست که اگر شما پدر یا مادری کمرو و خجالتی هستید، فرزندتان نیز زمینه ی بیشتری برای پرورش کمرویی دارد.

چراکه رفتارهای توام با کمرویی بیشتری را در ارتباطش باشما مشاهده می کند، یاد می گیرد و با آن ها همانند سازی می کند.

براین اساس باید گفت، اصولا همه ی رفتارها قابل یادگیری هستند و می توانید باورتان را به این شکل تغییر دهید که “فرزندم کمرویی را یادگرفته است و لازم است نحوه ی یادگیری اش را تغییر دهم تا اجتماعی تر برخورد کند”.جدیدترین روش های روانشناسی کودک

درمان کم رویی و کم حرفی کودکان | درمان کودک خجالتی

آگاه شدن از این نکته که کمرویی یادگرفتنی است، مساله ی بسیار مهمی است که راه درمان را برای شما بسیار کوتاه تر می کند.

حالا برای درمان لازم است گام های زیر را اجرا کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران -درمان کودک خجالتی و کمرو، ۲۱ راه تضمینی | بازی هایی برای درمان کمرویی کودکان

برچسب‌ها: درمان کمرویی کودکان,کمرویی کودکان,کودک خجالتی و کمرو,

موضوع:
بازدید: 31

+ نوشته شده در يکشنبه 22 آبان 1401 ساعت 0:12 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

عوارض نوروفیدبک در کودکان|سلامت روانی کودک را بهبود بخشید

عوارض نوروفیدبک در کودکان، نوروفیدبک مغز را تقویت می کند و به مغز می آموزد که چگونه خود را تنظیم کند تا فرد بتواند تمرکز کند، آرام باشد و یاد بگیرد. بدون تنظیم سیستم عصبی، فرد نمی تواند توجه کند، بیاموزد یا اقدامی موثر و بهینه انجام دهد.

نوروفیدبک به طور ایمن و موثر تغییرات پایداری را در طول زمان در مغز ایجاد می‌کند، زیرا فعالیت امواج مغزی را بررسی می کند تا به حالت پاراسمپاتیک آرام و متمرکز برود، و این چیزی است که ما برای فرزندانمان می‌خواهیم.

هر پدر و مادری دوست دارد فرزندش مغز و بدنی سالم داشته باشد تا بتواند دائماً احساس خوبی داشته و به خودش اطمینان داشته باشد. بچه ها وقتی اعتماد به نفس ندارند، نمی توانند در زندگی به موفقیت برسند، چه از نظر تحصیلی و چه از نظر اجتماعی.

نوروفیدبک چیست و چگونه کمک می کند؟

نوروفیدبک حدود سی سال است که مورد استفاده قرار می گیرد، اما در سال های اخیر بیش از قبل شناخته شده است. این روش بر اساس اصول بنیادی بایوفیدبک یا بازخورد زیستی می باشد و هدف اصلی ان ثبات کارکرد مغز است.

تا همین اواخر اگر به دنبال سلامت روان خود بودید تنها دو گزینه وجود داشت، روان درمانی و دارو و دارودرمانی، اما امروزه گزینه سومی به نام درمان نوروفیدبک وجود دارد.

هنگامی که با یک درمانگر ملاقات می کنید که از نوروفیدبک استفاده می کند، خواهید دید که الکترودهایی روی سر شما میگذارد که بدون ضرر هستند.

سنسورها فعالیت الکتریکی مغز شما را ثبت می کنند. این فعالیت الکتریکی تقویت شده و روی کامپیوتر به صورت باندهای فرکانسی مجزا دیده می شود. فرکانس هایی که اندازه گیری می شوند عبارتند از دلتا، تتا، الفا و بتا. مغز از این بازخوردها استفاده می کند تا تا الگوهای التریکی مشکل دار را تغییر دهد.

نوروفیدبکیک روش ایمن، طبیعی و بسیار موثر برای تنظیم سیستم عصبی و تأثیر مستقیم بر عملکرد امواج مغزی ما است. همه ما امواج مغزی یکسانی داریم، اما بسته به اینکه از آن ها برای چه کاری استفاده می کنیم تغییر می کنند. به عنوان مثال، زمانی که می خوابیم، اغلب در حالت دلتا هستیم. اگر آرام باشیم، ممکن است در حالت آلفا قرار بگیریم.

امواج بتا امواج مهمی هستند زیرا با تمرکز گره خورده اند. امواج مغزی ما می‌تواند در نواحی خاص کم‌رنگ شود یا در نواحی دیگری بیش از حد شوند و این زمانی است که اختلال ظاهر می‌شوند. مشکلات تمرکز، تحریک یا بدخلقی، مسائل یادگیری، مسائل رفتاری و غیره همه به این دلیل می باشند. بیشتر رفتارها ناشی از اختلال در تنظیم سیستم عصبی است و خبر خوب این است که می‌توانیم با تنظیم امواج مغزی با نوروفیدبک، امواجی مغزی و رفتار را تنظیم کنیم.

فواید نوروفیدبک چیست

فواید نوروفیدبک بسیار زیاد است که در ادامه به برخی از آن ها اشاره شده است:

در بسیاری از موارد نوروفیدبک به اندازه دارو موثر است و برای کسانی که مایلند از درمان روان‌دارویی خودداری کنند انتخاب بسیار مناسبی می باشد.

نتایج مطالعات نشان داده اند که روی طیف وسیعی از اختلالات تاثیر می گذارد: سر درد، افسردگی، ناتوانی های یادگیری، اختلال بیش فعالی و نقص توجه، اضطراب و حملات پانیک، اختلالات وسواس جبری، اختلالات خواب، اعتیاد، اختلال استرس پس از سانحه، آسیب مغزی، سکته، کما، سندروم خستگی مزمن، فیبرومیالژی و صرع.

هم چنین اختلالات دیگری نیز از نوروفیدبک تاثیر می گیرند مثل رعشه و لرزش بدن، افراد پرخاشگر، کاهش خشم، مشکلات حافظه و مشکلات گفتار.

نوروفیدبک هم چنین برای افزایش عملکرد موسیقیایی نیز مورد استفاده می شود. ناسا چندین سال است که از نوروفیدبک به منظور افزایش تمرکز خلبانان خود استفاده می کند.

نوروفیدبک تمرکز و توجه را تقویت می کند و به کودکان می آموزد که چگونه بدن خود را آرام و ذهن خود را پاک کنند.

نوروفیدبک به کودکان می آموزد که چگونه احساسات خود را تنظیم کنند.

آموزش خود تنظیمی

دفعات و شدت اپیزودهای افسردگی، اضطراب، حملات پانیک و موارد دیگر را کاهش دهد.

بهبود عملکرد شناختی

نمرات IQ بهبود می یابند

اثرات طولانی مدت

اضطراب، عصبانیت، افسردگی. این فقط بزرگسالان نیستند که با این احساسات دست و پنجه نرم می کنند. یک واقعیت تلخ این است که هم اضطراب و هم افسردگی در جوانان در حال افزایش است. اگر کودک شما درگیر این احساسات است نوروفیدبک می تواند کمک کند.

نوروفیدبک می تواند به موارد زیر کمک کند و در عین حال عوارض نوروفیدبک در کودکان بسیار کمی را به دنبال داشته باشد:

تکانشگری. مطالعات نشان داده است که تکانشگری و میل به مصرف موراد ارتباط قوی دارند. نوروفیدبک یک درمان موثر برای کاهش رفتار تکانشی و دوری از مواد مخدر می باشد.

بیش فعالی، نوروفیدبک سریع ترین درمان بیش فعالی می باشد.

اختلال نافرمانی

اوتیسم. نوروفیدبک برای اختلال طیف اوتیسم بسیار مفید می باشد، این درمان الگوهای امواج مغزی بیمار را برای دستیابی به تعادل بهینه‌ امواج مغزی تقویت می‌کند.

افسردگی. درمان نوروفیدبک یک درمان موثر برای انواع اختلالات و شرایط از جمله افسردگی بالینی است.

منبع:کانون مشاوران ایران-عوارض نوروفیدبک در کودکان|سلامت روانی کودک را بهبود بخشید

برچسب‌ها: نوروفیدبک,عوارض نوروفیدبک,کودکان,

موضوع:
بازدید: 23

+ نوشته شده در يکشنبه 29 آبان 1401 ساعت 15:32 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

راه درمان نگه داشتن مدفوع | ترس کودک از مدفوع

راه درمان نگه داشتن مدفوع، عوارض نگه داشتن مدفوع، ترس کودک از مدفوع اگر نگران این هستید که کودک نوپایتان مدفوع نگه دارد و از دفع مدفوع امتناع کند، تنها نیستید. این رفتار در کودکان نوپا بسیار رایج است. آنچه ضروری است، درک علت این رفتار است زیرا باید برطرف شود، در غیر این صورت می تواند منجر به مشکلات سلامتی دیگری در کودک نوپا شما شود.

مشکلات دفع مدفوع در کودکان

اولین نشانه این است که متوجه شوید که کودک نوپا چند روزی است که مدفوع نمی کند. برخی از علائم دیگر مدفوع نگه داشتن کودک نوپا عبارتند از:

بی اختیاری ادرار

دفع مدفوع سفت، خشک یا توده ای

داشتن مدفوع که دفع آن دشوار یا دردناک است

به شما می گوید که احساس می کند تمام مدفوع دفع نشده است

فشار دادن باسن

سفت کردن بدنشان

زمانی که میل به مدفوع دارند، روی انگشتان پا ایستاده یا پاهای خود را روی هم قرار می دهند.

چرا کودکان نوپا مدفوع خود را نگه می دارند؟

شایع ترین دلیل نگه داشتن مدفوع در کودک نوپا عوامل روانی یا فیزیکی است. برخی از این دلایل عبارتند از:

ترس

اگر کودک نوپا شما قبلاً تجربه بدی داشته است که مربوط به مدفوع باشد، مانند درد هنگام دفع مدفوع به دلیل مدفوع سفت، کودک نوپا به احتمال زیاد به دلیل دفع مدفوع را مهار می کند. دلیل دیگر می تواند ترس از رفتن به دستشویی به دلیل صدای بلند سیفون یا حادثه های دیگر باشد.

سرگرمی

اغلب زمانی که کودک نوپا مشغول انجام کاری است که دوست دارد و از آن لذت می برد، تمایل دارند مدفوع خود را مهار کنند. آن ها تمایل دارند از رفتن به دستشویی اجتناب کنند زیرا بیش از حد غرق در فعالیت های سرگرم کننده ای هستند که انجام می دهند. کودک در این حالت ترجیح می دهد بازی کند تا به دستشویی برود.

اضطراب

برخی از کودکان نوپا بسیار حساس هستند و ممکن است احساس دفع مدفوع را دوست نداشته باشند زیرا بو یا ظاهر از نظر آن ها زشت می باشد. این نوع رفتار را می توان به ویژه در کودکان نوپا با اختلال پردازش حسی یا در کودکان مبتلا به اوتیسم می توان مشاهده کرد.

مصرف دارو از راه درمان نگه داشتن مدفوع

گاهی اوقات، داروهای ضد افسردگی، مسکن و کمبود آهن می‌توانند باعث یبوست و جلوگیری از دفع می شوند. در نوزادان تغییر از شیر مادر به شیر خشک یا تغییر غذا می تواند باعث یبوست شود. کودکانی که از سمت والدین فشار زیادی را احساس می کنند تا به دستشویی بروند نیز ممکن است برای مدتی درگیر یبوست شوند.

در برخی موارد نادر، برخی شرایط سلامتی نادر می تواند دلیل نگه داشتن مدفوع در کودک نوپا باشد. این شرایط عبارتند از:

نهفتگی مدفوع

خونریزی گوارشی (GI)

کم کاری تیروئید

اینرسی کولون

سفت شدن مقعد

بیماری سلیاک

سندرم روده تحریک‌پذیر

عفونت های دستگاه ادراری

عصبانی شدن

سرزنش فرزندتان یا ایجاد احساس شرم در او هیچ گاه نتیجه ای که می خواهید را به دنبال ندارد، به یاد داشته باشید که او برای عصبانی کردن شما این کار را انجام نمی دهد. اگر فرزندتان در شلوارش مدفوع می کند، او را با آرامش به حمام ببرید، محتویات آن را بشویید و توضیح دهید که مدفوع داخل دستشویی می رود.

منبع:کانون مشاوران ایران-راه درمان نگه داشتن مدفوع | ترس کودک از مدفوع

برچسب‌ها: ترس کودک از مدفوع,درمان نگه داشتن مدفوع,نگه داشتن مدفوع,

موضوع:
بازدید: 32

+ نوشته شده در چهارشنبه 2 آذر 1401 ساعت 19:34 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان | درمان تضمینی + تشخیص

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان باعث اضطراب بیش از حد مربوط به جدایی یک کودک از خانه و یا از کسانی (در نوجوانان و بزرگسالان) است که به فرد به آن ها وابسته است.

این اضطراب فراتر از میزانی است که برای رشد فرد انتظار می رود. ترس، اضطراب و یا اجتناب ماندگار است، و حداقل به مدت ۴ هفته در کودکان و نوجوانان و به طور معمول ۶ ماه یا بیشتر در بزرگسالان به طول می انجامد.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان، معمولا از خانواده های غیرصمیمی نشات می گیرند. هنگامی که نوزاد از خانه و یا افراد وابسته اصلی جدا می شوند، ممکن است به طور پیوسته احساس طرد، بی تفاوتی، غم و اندوه اجتماعی و یا مشکل تمرکز بر روی کار و یا بازی را نشان دهند.

بسته به سن افراد، ممکن است ترس از حیوانات، هیولا، تاریکی، دزد، سارق، آدم ربایان، حوادث رانندگی، سفر هواپیما، و شرایط دیگری را داشته باشند که به عنوان خطری برای یکپارچگی خانواده و یا خود افراد تلقی می شوند.

نگرانی در مورد مرگ و مردن نیز رایج است. امتناع از مدرسه رفتن ممکن است به مشکلات تحصیلی و اجتناب اجتماعی منجر شود.

کودکان ممکن است از این امر شکایت کنند که هیچ کس آن ها را دوست ندارد و یا مراقب آن ها نیست و در نتیجه آرزو می کنند که مرده بودند.

هنگامی که زمان جدایی بسیار ناراحت می شوند، ممکن است خشم و یا گاهی اوقات تنفر خود را نسبت به کسی که‌ آن ها را مجبور به جدایی‌ کرده، نشان دهند.

اضطراب جدایی در نوزادان دکتر هلاکویی

وقتی کودکان خردسال در شب تنها هستند، ممکن است تجارب ادراکی غیرمعمولی را گزارش دهند (مانند کودکانی که می گویند تصور می کنند افرادی که به اتاقشان ‌نگاه می کند، موجودات ترسناک به آن ها نزدیک می شوند یا حس می کنند چشم هایی به آن ها خیره شده اند).

کودکان مبتلا به این اختلال اضطراب جدایی در نوزادان اغلب به صورت سخت گیر، فضول و نیازمند توجه مداوم، می باشند. اغلب اوقات تقاضاهای مفرط کودک، به یک منبع سرخوردگی والدین تبدیل می شوند که منجر به خشم و درگیری در خانواده است.

کودکان مبتلا به این اختلال اضطراب جدایی در نوزادان، گاهی اوقات، به صورت افراد وظیفه شناس، سازگار، و مشتاق به خوشحال سازی توصیف می شوند. کودکان ممکن است شکایت های جسمانی داشته باشند که به آزمایشات فیزیکی و روش های پزشکی منجر می شود ولی در حقیقت مشکلی وجود ندارد.

حالت افسرده، غالبا وجود دارد و ممکن است با گذر زمان تداوم بیشتری پیدا کند و تشخیص فرعی اختلال افسرده خویی و یا اختلال افسردگی اساسی را توجیه کند. این اختلال ممکن است نسبت به اختلال مربوط به هراس با هراس از مکان های شلوغ اولویت داشته باشد.

اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان ممکن است باعث شود که کودک گریه کند، جیغ بزند، به شما بچسبد، سرش را تکان دهد یا صورتش را پنهان کند، این کودکان وقتی کسی که او را نمی شناسد به آن ها نزدیک می شود غوغا می کنند.

همین واکنش‌ها ممکن است در مورد اعضای خانواده و دوستانی نیز رخ دهد که به نظر می‌رسید کودک شما زمانی از آن ها لذت می‌برد اما اکنون آن ها را “غریبه” یا حتی یک تهدید می‌داند.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان مرحله ای از رشد طبیعی است. در این مرحله، کودکان وقتی از والدین یا مراقبان اصلی خود جدا می شوند، مضطرب می شوند. اختلال اضطراب جدایی در نوزادان معمولاً از ۸ ماهگی کودکان شروع می شود و در سنین ۱۰ تا ۱۸ ماهگی شدیدتر می شود.

هنگامی که از والدین یا مراقبان خود جدا می شوند، به ویژه زمانی که از خانه دور هستند، احساس خطر و ناامنی می کنند.

آن ها برای امنیت و اطمینان به والدین و مراقبان خود نگاه می کنند. گریه نشان می دهد که کودکان احساس دلبستگی به والدین یا مراقبان خود را ایجاد کرده اند. گریه در این شرایط یک واکنش مثبت است.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان تا ۲۴ ماهگی کودکان ادامه دارد. در این سن، کودکان ماندگاری اشیا را یاد گرفته اند و اعتماد پیدا کرده اند. اضطراب جدایی به مرور برطرف می شود زیرا کودکان یاد گرفته اند که والدین یا مراقبان آن ها حتی زمانی که دیده نمی شود نیز هنوز وجود دارند.

کودکان یاد گرفته اند که به والدین خود اعتماد کنند یا در نهایت مراقبان خود باز خواهند گشت.

چگونه اضطراب جدایی کودک از مادر را کاهش دهد

به طور منظم او را در آغوش بکشید. کودک خود را در آغوش بگیرید و دلبستگی او را تقویت کنید

جدایی های کوتاه مدت را شروع کنید. او را در اتاقی قرار دهید و ابتدا مطمن شوید که اتاق امن است و سپس او را برای مدت کوتاهی تنها بگذارید.

استقلال را تقویت کنید. به نوزاد خود اجازه دهید راحت در اتاق بگردد.

توضیح دهید که چرا او را ترک می کنید و کی بر می گردید. هرچه کودک بزرگ تر می شود بیش تر می توانید توضیح دهید.

هرگز دزدکی او را تنها نگذارید. این کار باعث می شود که کودک اعتماد خود را نسبت به شما از دست بدهد. خداحافظی از او باعث می شود که احساس کند والدینش بی دلیل و ناگهانی او را ترک نمی کنند.

بنشینید و با هم کتاب بخوانید.

با کودک خود نقاشی بکشید.

به کودک خود اجازه دهید با یکی از دوستان خود فعالیتی انجام دهد.

وقتی فرزندتان بدون شما روز را پشت سر می گذارد، با تمجید از او، عزت نفسش را تقویت کنید.

درمان اضطراب جدایی در نوزادان

پس از هربار شیر دادن کمی از کودک خود فاصله بگیرید تا اختلال اضطراب جدایی در نوزادان را کاهش دهید.

حتما پیش از رفتن به کودک خود اطلاع دهید.

به وعده هایی که می دهید عمل کنید تا اعتماد او را تقویت کنید.

او را در محیط آشنا قرار دهید و از پرستار بخواهید به خانه بیاید.

سعی کنید برنامه های ترسناک را مشاهده نکنید.

به فرزندتان بگویید که حالش به مرور بهتر خواهد شد.

منبع:کانون مشاوران ایران-اختلال اضطراب جدایی در نوزادان | درمان تضمینی + تشخیص

برچسب‌ها: اختلال اضطراب جدایی در نوزادان,جدایی کودک,اختلال اضطراب جدایی,

موضوع:
بازدید: 26

+ نوشته شده در سه شنبه 15 آذر 1401 ساعت 12:07 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

انواع اختلالات گفتاری در کودکان | ۱۴درمان اختلالات گفتاری و زبانی در کودکان

انواع اختلالات گفتاری در کودکان را می توان به بخش های مختلفی تقسیم بندی کرد، که در این نوشتار یکی از تقسیم بندی ها را بررسی می کنیم:

اشتباهات سخن گویی

معایب سخن گویی

انواع اختلالات گفتاری در کودکان

اشتباهات سخن گویی: اگر کودک یک کلمه را اشتباه تلفظ کند و والدین و نزدیکان به آن اهمیت و توجهی نشان ندهند و کودک را برای تلفظ صحیح راهنمایی نکند، یک علت مشخصی است که باعث می شود بعدا او دچار انواع اختلالات گفتاری در کودکان شود. به عنوان مثال؛ چنانچه کودک کلمه ی ” آسان ” را ” آشان ” تلفظ کند، باید بلافاصه و با تکرار و حوصله تمام و با آرامش، به آموختن درست کلمه به کودک اقدام کرد، در غیر این صورت کودک تا مدت طولانی از تلفظ صحیح و درست آن کلمه اجتناب می کند.

معایب سخن گویی از انواع اختلالات گفتاری در کودکان : معایبی که در سخن گویی وجود دارند، اثرات عمیقی بر روی زندگی آینده کودک به همراه دارد و چه بسا که سازگاری اجتماعی کودک را شدیدا به خطر می اندازد و مشکلات متعددی برای او بوجود خواهد آورد. انواع اختلالات گفتاری در کودکان شامل موازد زیر می باشد:

خاموشی و تاخیر در سخن گویی: این اختلال امکان دارد به دنبال عوامل مختلفی همچون: فلج عضلانی، کم هوشی، کری، اختلالات دستگاه تکلم، ضایعات و امراض مغزی و… بروز کند و برطبق استانداردهای جهانی، اگر زمان این اختلالات بیشتر از ۴۲ ماه طول بکشد، غیر عادی محسوب می شود و باید در جهت پیدا کردن علت و همچنین درمان آن اقدامات لازم انجام گیرد. برای درمان این گونه اختلالات؛ متخصصین با استفاده از روش ها و تکنیک‌های خاص ” گفتار درمانی “ در جهت رفع معایب تلاش می کنند.

نقص در شنوایی: تنها راهی که می توان به وسیله ی آن حرکات عضلات و مفاصل تکلمی را هدایت کرد و صداهای مورد احتیاج را ایجاد و از سالم بودن آن ها اطمینان حاصل کرد، شنوایی است. برای سخن گفتن، شنوایی به تنهایی کافی نیست بلکه عامل های متعدد و مختلف دیگری در آن دخیل هستند. امکان دارد که اختلالات شنوایی مختلف با اختلالات تکلم و یادگیری همرا بوده است، بدون اینکه رابطه ای بین آن ها باشد. فقط وسایل دقیق علمی در این زمینه به متخصصین کمک می کند که به تشخیصی درست دست یافته و درمان مؤثری در این زمینه داشته باشند.

لکنت زبان از انواع اختلالات گفتاری در کودکان: این مبحث، بحثی بسیار پیچیده است که در این نوشته به اختصار توضیحاتی در این زمینه و اختلال داده می شود. شیوع این بیماری بسیار زیاد است و در موارد مختلف سبب بروز اختلالات دیگری نیز می شود. این بیماری در بیشتر مواقع، با عواملی همچون ترس و وحشت، تشویش، اختلالات روانی، عقده ها، عدم اعتماد به نفس و … مرتبط شده است.

اختلالات زبان و گفتار چیست | اختلال زبان در dsm 5

پاسخ مشخصی برای این سوال وجود دارد. برای انواع اختلالات گفتاری در کودکان، تعاریف مختلفی ارائه شده است، که در این متن به دو تعریف تقریبا جامع آن می پردازیم:

” طبق DSM (راهنمای تشخیص اختلالات روانی)، لکنت زبان یک اختلال مربوط به رشد تکلم است که با تکرار های مکرر و طولانی کردن اصوات و سیلاب ها که به طور قابل توجهی روانی کلام را مختل می کند، مشخص می باشد. درنگ ها و سکوت های معمول، جریان موزون تکلم را درهم میریزد. علت اختلال معلوم نیست. ( کاپلان و سادوک، ۱۳۶۸،۲۴۸)

تعریف دیگر انواع اختلالات گفتاری در کودکان در ادامه آورده شده است:

” ریتم غیرعادی و غیر ارادی گفتار، با تکرار و تردید در شروع حروف یا سیلاب ها و با کلمات یک سیلابی که موجب توجه دیگران شده و در ارتباط با دیگران باعث ناراحتی شخص و یا شنوندگان می شود”.

انواع اختلالات گفتاری در کودکان که شامل لکنت زبان نیز می باشد از سنین حدود ۳-۴ سالگی آغاز می شود، یعنی دوره ای که اکتساب شدید گفتار در آن وجود دارد و همچنین لکنت زبان فیزیولوژیک اتفاق می افتد. ممکن است در این سن، کودک در مقابل دیگران به لکنت دچار شده، ولی به هنگام صحبت کردن با نزدیکان و همسالان خود بدون لکنت صحبت کند. همچنین امکان دارد که؛ برای اولین بار کودکی که به مدرسه می رود به دلایل مختلف، از جمله ترس از معلم خود، اضطراب صحبت کردن جلوی شنوندگان ناآشنا و غیره دچار لکنت زبان شود و چنانچه با او برخوردی دوستانه و درست شود، چه بسا ممکن است که لکنت او سریع رفع می شود.

در این سن، سازگاری کودک با محیط، در رشد گویایی او بسیار مؤثر است و همینطور بروز لکنت زبان و انواع اختلالات گفتاری در کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.

عوامل ایجاد کننده ی انواع اختلالات زبان و گفتار را می توان از جوانب جسمانی و روانی مورد بررسی قرار داد و درمان اختلالات گفتاری را پیدا کرد.

انواع اختلالات زبان و گفتار

تا کنون انواع اختلالات گفتاری در کودکان شناسایی شده است که به عبارت زیر هستند:

لکنت زبان کلونیک از انواع اختلالات گفتاری در کودکان: عبارت است از؛ تکرار تشنج آمیز یک واج یا هجا قبل از اینکه کلمه یا جمله اداء شود و یا اینکه ادامه یابد. به عنوان مثال؛ ” مامامامان آآآمد “.

لکنت زبان تونیک: عبارت است از: حالتی که در آن عضلات گویایی، چند ثانیه تا یک دقیقه از حرکت بازمی ایستد و مانع تکلم می شود. به عبارت دیگر زبان بند می آید و زمانی که انقباض رفع می شود، کلام خیلی سریع و با شتاب ادا می شود.

لکنت زبان کلونو- تونیک: عبارت است از: ترکیب لکنت زبان کلونیک و تونیک. بر اثر برخورد نادرست و خشن با فرد مبتلا به لکنت و یا توقع بیش از ظرفیت و پتانسیل داشتن از او، موجب می شود که وی دچار ترکیبی از لکنت زبان کلونیک و تونیک شود.

بهترین تمرین‌ها برای کمک به لکنت زبان

در حین بازی با کودک در مورد جملاتی که کودک می گوید و لکنت ندارد نظر دهید و او را تشویق کنید.

اگر کودک مکرراً لکنت زبان دارد، فعالیتی را امتحان کنید که او را ملزم به استفاده از جملات کوتاه تر می کند. برای مثال، می‌توانید بازی‌ای انجام دهید که از کودک می‌خواهد جمله کوتاهی مانند «برو ماهی» را انجام دهد.

اگر کودک مبتلا به انواع اختلالات گفتاری در کودکان، آنقدر لکنت دارد که شما دائماً باید او را اصلاح کنید و حرف های او را تصحیح کنید، سعی کنید فقط شدیدترین لکنت ها یا برخی از آن ها را انتخاب کنید. همچنین می‌توانید فعالیت‌هایی را انتخاب کنید که به طول بیان کوتاه‌تری نیاز دارند.

هنگامی که کودک شما علائم لکنت مانند تکرار، طولانی شدن و انسداد را نشان می دهد، باید فوراً با گفتار درمانگر معتبر مشورت کنید.

از بازی وانمودی برای تقلید با بچه‌های کوچک‌ترتان استفاده کنید. می توانید نقش بازی کنید و از آنها بخواهید موقعیت های دنیای واقعی را تمرین کنند. این کار برای تعالیم آن ها عالی می باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-انواع اختلالات گفتاری در کودکان | ۱۴درمان اختلالات گفتاری و زبانی در کودکان

برچسب‌ها: اختلالات گفتاری و زبانی,اختلالات گفتاری,اختلالات گفتاری در کودکان,

موضوع:
بازدید: 22

+ نوشته شده در سه شنبه 15 آذر 1401 ساعت 12:08 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

سندرم کودک تکان خورده چیست | نشانه ها، عوارض و درمان

سندرم کودک تکان خورده (SBS) که آسیب بدرفتاری باسر، سندرم اثر تکان دادن، آسیببه سر یا سندرم سریع یا تکان ناگهانی نیز نامیده می شود یک صدمه مغزی جدی می باشد که از تکان شدید در اطفال یا خردسالان نشأت می گیرد.

سندرم تکان دادن کودک موجب تخریب سلول و عروق خونی مغز کودک شده و مانع از رسیدن اکسیژن کافی به مغز می شود. این سندرم نوعی سوءاستفاده از کودک است که می تواند آسیب های دائم مغزی یا مرگ را به دنبال داشته باشد.

این نوع سندرم قابل پیشگیری است. برای والدینی که مستعد آسیب رساندن به کودک هستند، راهبردهایی وجود دارد. همچنین والدین می توانند دیگر مراقبان یا پرستار کودک را در مورد خطرات سندرم تکان دادن کودک آموزش دهند.

میانگین سنی کودک مبتلا به این سندرم بین ۳ تا ۸ ماه است. سندرم کودک تکان خورده در کودکان زیر ۲ سال شایع تر است، اما می تواند کودکان را تا ۵ سالگی نیز درگیر کند.

سندرم کودک تکان خورده چیست

سندرم کودک تکان داده شده زمانی رخ می دهد که یک نوزاد یا کودک کوچک به شدت تکان می خورد یا سرش به شدت به جسمی مانند تشک، زمین یا دیوار برخورد می کند. سر نوزاد تقریباً ۲۵ درصد وزن کل بدن او را تشکیل می دهد. سر نوزادان نسبت به بدنشان بزرگ و سنگین است و عضلات گردنشان ضعیف است. علاوه بر این، رگ های خونی اطراف مغز نوزادان و کودکان زیر پنج سال نسبت به کودکان بزرگتر و بزرگسالان مستعد پارگی بیش تری قرار دارد.

مطالب مرتبط: سندروم مرگ ناگهانی نوزادان (SIDS)

صدمات دیگری که اساساً قابل توجه نیست مواردی از جمله خونریزی مغزی یا شبکیه چشم، آسیب نخاع مغزی و گردن و شکستگی مهره های کمر، جمجمه و استخوان را در بر می گیرد. همچنین، وجود شواهدی مبتنی بر سوء استفاده قبلی از کودک عادی است. در موارد خفیف سندرم تکان دادن کودک، ممکن است نرمال به نظر برسد اما با گذشت زمان او ممکن است دچار مشکلات سلامتی، یادگیری و رفتاری شود.

سندرم کودک تکان خورده چیست

عوامل خطر

مواردی که ممکن است خطر این آسیب را افزایش دهد شامل موارد زیر است:

آزار خانگی یا کودک

سوء مصرف مواد مخدر یا الکل

استرس یا مشکلات اجتماعی

علت سندرم کودک تکان خورده

سندرم کودک تکان خورده در اثر تکان دادن نوزاد یا کودک خردسال ایجاد می شود. این کار حتی چند ثانیه می تواند باعث آسیب شود زیرا عضلات گردن آن ها قوی نیست و مغز آن ها هنوز در حال رشد است.

این وضعیت اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که والدین یا سایر مراقبان عصبانی یا ناامید می‌شوند، مانند زمانی که کودک به شدت گریه می کند و والدین نمی دانند برای آرام کردن او چکار کنند.

علائم تکان خوردن مغز نوزاد

علائم و نشانه های سندرم کودک تکان خورده عبارتند از:

بی قراری یا تحریک پذیری شدید

مشکل بیدار ماندن

مشکلات تنفسی

کم اشتهایی

لرزش های بدنی

صرع

بیهوش شدن یا تشنج ناگهانی

بد غذا خوردن

استفراغ

پوست رنگ پریده یا مایل به آبی

تشنج

فلج

عدم لبخند و ایجاد صدا

سر یا پیشانی بزرگتر از حد معمول به نظر می رسد.

کما

منبع:کانون مشاوران ایران-سندرم کودک تکان خورده چیست | نشانه ها، عوارض و درمان

برچسب‌ها: کودک تکان خورده,علت سندرم کودک,سندرم کودک تکان خورده,

موضوع:
بازدید: 24

+ نوشته شده در يکشنبه 20 آذر 1401 ساعت 0:16 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال | درمان اختلال خواب در کودکان

اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال در اغلب موارد به دلیل بیماری، دندان درآوردن، نقاط عطف رشد یا تغییرات روتین ایجاد می شود. با این حال، مشکلات خواب مداوم استراحت را برای کودک و شما سخت می کند، می تواند نشانه یک مشکل بزرگتر باشد.

علائم و نشانه های اختلال خواب چیست؟

خستگی بیش از حد در طول روز، ناتوانی در تمرکز، بیش فعالی و تحریک پذیری می تواند از نشانه های بد خوابی در کودکان باشد. سایر علائم و نشانه های اختلال خواب عبارتند از:

خروپف

نفس کشیدن در هنگام خواب

خواب بسیار

خواب آلودگی در طول روز یا مشکلات رفتاری

شب ادراری

رفتارهای غیرعادی هنگام به خواب رفتن

عدم رشد یا عدم افزایش وزن مناسب

اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال شایع می باشد، حتی نوزادان نیز ممکن است اختلالات خواب داشته باشند.

اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال عبارتند از:

بیخوابی

راه رفتن در خواب

آپنه خواب

پرخوابی

دندان قروچه

علائم آمادگی خواب

شما می توانید با تشخیص علائم آمادگی خواب به بهتر خوابیدن او کمک کنید. کودک شما ممکن است علائم آمادگی برای خواب را با موارد زیر نشان دهد:

مالش چشم

خمیازه

نگاه کردن به دور

سر و صدا کردن

مشکلات خواب کودک: ۰ تا ۳ ماهگی

در مرحله نوزادی، نوزادان هنوز در حال تطبیق با الگوی خواب منظم هستند.

نوزادان به طور کلی حدود ۱۴ تا ۱۷ ساعت در یک دوره ۲۴ ساعته می خوابند و به طور مکرر برای تغذیه در روز و شب از خواب بیدار می شوند.

یک کودک ۱ تا ۲ ماهه باید تقریباً به همان میزان بخوابد، ۱۴ تا ۱۷ ساعت در روز، به هشت تا نه ساعت خواب شبانه و هفت تا نه ساعت چرت روزانه نیاز دارد. کودک ۳ ماهه به ۱۴ تا ۱۶ ساعت خواب در یک دوره ۲۴ ساعته نیاز دارد.

حتی با این همه چرت زدن و خوابیدن، ممکن است احساس کنید که کودک شما آنقدرها هم که لازم است نمی خوابد.

با این حال، برخی از چالش‌ها وجود دارد که می‌تواند خواب را برای نوزادان سخت‌تر کند. در این سن، سه مورد از رایج ترین مشکلات عبارتند از:

مقاومت در برابر خوابیدن به پشت

در بسیاری از موارد به نظر می رسد کودک وقتی به پشت می خوابد بی قرار می شود یا آرام نمی گیرد و اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال را تجربه می کند. نوزادان در واقع با خوابیدن روی شکم احساس امنیت بیشتری می کنند، اما این وضعیت خواب با بروز بسیار بالا سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) مرتبط است. بنابراین کارشناسان توصیه می کنند همیشه کودک خود را به پشت بخوابانید.

چگونه این مشکل را حل کنیم؟ اگر کودک شما به پشت نمی خوابد، با پزشک اطفال صحبت کنید، او ممکن است بخواهد مشکلات جسمانی احتمالی را بررسی کند. به احتمال زیاد کودک وقتی به پشت می خوابد احساس امنیت کافی را پیدا نمی کند.

اگر اینطور است، چند ترفند وجود دارد که می‌توانید برای تشویق کودک انجام دهید، از جمله این کارها می توان به قنداق کردن نوزاد و دادن پستانک به او هنگام خواب، اشاره کرد. فقط از از یک روال ثابت پیروی کنید. در نهایت کودک شما به پشت خوابیدن عادت خواهد کرد.

اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال

اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال، اختلال روز و شب

در این اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال کودک تمام روز را می خوابد، اما بعد از آن تمام شب را بیدار می ماند.

چگونه آن را حل کنیم؟ نوزاد شما باید خودش را اصلاح کند و با زندگی شما سازگار شود. در این حالت چند کار وجود دارد که می توانید برای کمک به کودک در تشخیص شب و روز انجام دهید، از جمله محدود کردن چرت های روزانه به سه ساعت و نشان دادن تمایز بین روز و شب (مانند تاریک نگه داشتن اتاق کودک هنگام چرت زدن و اجتناب از روشن کردن تلویزیون در هنگام شیر دادن به نوزاد در شب) به کاهش اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال کمک می کند.

منبع:کانون مشاوران ایران-اختلالات خواب در کودکان زیر یک سال | درمان اختلال خواب در کودکان

برچسب‌ها: اختلالات خواب در کودکان,خواب کودک,اختلالات خواب,

موضوع:
بازدید: 25

+ نوشته شده در جمعه 2 دی 1401 ساعت 18:48 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

لجاجت و کج خلقی کودک

خشم و عصبانیت ساده به وسیله ی کودک در اویل زندگی اش، وسیله ای برای بیان مخالفت با والدین و دیگران است. گریه، جیغ، به زمین کوبیدن خود، کوبیدن سر به دیوار، جلوگیری از تنفس، عدم توجه به محیط ، دلیلی بر اثبات این ناراحتی می باشد. در ماه های اولیه ی زندگی، منشا اصلی عصبانیت کودک ، ترس از دست دادن مادر است. گاهی دلیل این عصبانیت های کودک، بی خوابی است. احتما دارد که لجاجت و عصبانیت کودک واکنشی کوتاه مدت و اما بسیار شدید او در مقابل کوچکترین سرخوردگی باشد.

احتمال دارد که علت این برخورد کودک، به دلیل عدم موفقیت کودک در انجام کاری، به علت ممانعت اطرافیان باشد. در این صورت کودک عصبی شده و از خود خشم و لج بازی بروز می دهد و گاهی اوقات ممکن است که کلماتی رکیک و نامفهومی را به زبان بیاورد. و یا امکان دارد که با نشان دادن عکس العمل هایی همانند؛ کوبیدن سر به زمین، جیغ کشیدن، جلوگیری از تنفس، گریه کردن و… خشم و مخالفت خود را بیان کند. گاهی هم امکان دارد که عصبانیت و لجاجت کودک باعث تشنج در او شود و کودک به اغماء و بی هوشی برود.

در عصبانیت های طبیعی، واکنش های ذکر شده در بالا؛ تنها چند دقیقه به طول می انجامد و با خستگی کودک از بین می روند و نیز کودک از حرکات خود پشیمان می شود و بعد از چند دقیقه گریه کردن، آرام می شود. اما در عصبانیت شدید و لجاجت، کودک به این شکل عمل نمی کند و با منطق و استدلال نمی توان کودک را به حالت طبیعی خود بازگرداند ، چون در این لحظات ارتباط و تماس کودک با محیط اطاف خود تقریبا از بین می رود و هیچ گونه حس و درکی به محیط ندارد، و کودک نمی تواند به منطق و استدلال مطرح شده پاسخی دهد.

برای درک و فهم لجاجت و بدخلقی کودکان و نیز از بین بردن آن بایدعمیقا اختلافات بین انتظارات پدر و مادر و غرائز کودک را شناسایی کرد و برای رفع آن، قدمی مؤثر برداشت.

منبع:کانون مشاوران ایران -لجاجت و کج خلقی کودک

برچسب‌ها: لجاجت و کج خلقی کودک,عصبانیت کودک,لجاجت کودک,

موضوع:
بازدید: 26

+ نوشته شده در جمعه 2 دی 1401 ساعت 18:56 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تاثیر تغذیه در بیش فعالی + چه ویتامینی باعث بیش فعالی می شود

تاثیر تغذیه در بیش فعالی چه می باشد؟ آیا آنچه می خورید به توجه، تمرکز و یا بیش فعالی کمک می کند؟ هیچ دلیل علمی واضحی وجود ندارد که اختلال بیش فعالی و کمبود توجه در اثر رژیم یا مشکلات غذایی بوجود می آید.

ولی تحقیقات نشان داده اند که غذاهای مشخصی حداقل می توانند در تاثیر تغذیه در بیش فعالی نقش داشته باشند. بنابراین آیا این غذاها چیزهای خاصی هستند که اگر شما این شرایط را داشته باشید نباید بخورید؟ و یا اگر فرزند شما دچار مشکل کمبود توجه و بیش فعالی باشد نباید بخورد و آنچه می خورد را باید تغییر دهید؟

در اینجا پاسخ به سوالات شما درباره حذف رژیم غذایی، مکمل های غذایی، و تاثیر تغذیه در بیش فعالی با کمک مشاوران متخصص پاسخ داده می شود. در صورتی که سوالی دارید در انتهای متن می توانید آن را مطرح کرده تا متخصصان ما در سریع تر زمان ممکن به آن پاسخ دهند.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی چیست؟

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) شایع ترین اختلال دوران کودکی است که تخمین زده می شود ۲ تا ۱۸٪ از کودکان را تحت تاثیر قرار دهد . علائم اصلی مرتبط با ADHD شامل سطوح نامناسب بیش فعالی، تکانشگری و بی توجهی است.

ADHD همراه با سایر مشکلات سلامت روان مانند اضطراب و اختلالات خلقی، از جمله افسردگی، افکار خودکشی و اختلال دوقطبی ظاهر می شود و اغلب به ویژه با مشکلات ضد اجتماعی مانند اختلال سلوک و اختلال نافرمانی مقابله ای همراه است. در این شرایط ADHD می تواند منجر به رفتار ضد اجتماعی، سوء مصرف مواد و اختلال شخصیت مرزی در اواخر نوجوانی و بزرگسالی شود.

علاوه بر این، ADHD با نقایص شناختی نیز مرتبط است. تخمین زده شده است که یک چهارم این کودکان دارای ناتوانی های یادگیری خاص در ریاضیات، خواندن، یا املا هستند. مشکلات توجه با تاخیر در عملکرد شناختی کلی، مهارت های زبانی ضعیف و سازگاری ضعیف در کلاس همراه می باشد.

رفتار مخرب، انضباط ضعیف، حواس‌پرتی می‌تواند تأثیر نامطلوبی بر خانواده‌ها، روابط، تعاملات اجتماعی و عزت‌نفس و عملکرد مدرسه کودکان بگذارد.

چه غذاهایی برای کودکان بیش از حد فعال مضر است

تاثیر تغذیه در بیش فعالی شامل غذاهایی می باشد که شما می خورید و یا هر مکمل غذایی که شما مصرف می کنید. به طور ایده آل عادات غذایی شما به کارکرد بهتر مغز کمک می کند و این علائم را کاهش می دهد مثل بی خوابی و یا عدم تمرکز.

ممکن است در مورد تاثیر تغذیه در بیش فعالی شنیده باشید، موارد غذایی زیر تاثیر تغذیه در بیش فعالی را نشان می دهند و باید به آن ها توجه ویژه ای داشته باشید:

تاثیر تغذیه در بیش فعالی: فرض بر اینست که برخی از غذاهایی که شما می خورید ممکن است علائم را بهتر یا بدتر نمایند. هم چنین ممکن است خیلی از مواد غذایی که نمی خورید به بهبود علائم شما کمک کنند.

رژیم مکمل غذایی: با این برنامه شما ویتامین ها، مواد معدنی و یا سایر مواد غذایی را به تغذیه خود اضافه می کنید، این ایده به گونه ای است که می تواند به شما کمک کند چیزی را که از طریق غذا خوردن نمی توانید کسب کنید جبران نمایید. پیشنهاد دهندگان این نوع رژیم های غذایی بر این باورند که اگر مقدار کافی از این مواد غذایی را نداشته باشید ممکن است علائم شما تشدید گردد این نشانه تاثیر تغذیه در بیش فعالی می باشد.

رژیم های غذایی حذفی: این رژیم غذایی شامل نخوردن غذاها یا مواد غذایی می باشد که فکر می کنید منجر به رفتارهای خاصی شده یا علائم را بدتر می کنند.

تاثیر تغذیه در بیش فعالی: درباره رژیم های غذایی بیش فعالی تحقیق زیادی نشده است. داده ها محدود هستند و نتایج ترکیبی می باشند. علی رغم این مطلب متخصصان عرصه سلامت بر این باورند که آنچه که شما می خورید و می نوشید می تواند نقشی را در کمک به این علائم ایفا نماید.

بهترین صبحانه برای کودکان بیش فعال

یکی از متخصصان به نام ریچارد سان می گوید: هر آنچه که برای مغز خوب باشد تقریبا برای بیش فعالی نیز خوب است. ممکن است خواهان خوردن این موارد باشید:

یک رژیم غذایی با پروتئین بالا، لوبیاها، پنیر، گوشت و خشکبار می تواند منبع خوبی برای پروتئین باشند، این غذاها را در صبح و بعد از وعده های مدرسه بخورید. این موضوع می تواند تمرکز را بهبود بخشیده و ممکن است باعث اثربخشی دارو درمانی در دراز مدت شود.

موادی که در زیر آمده اند را کاهش دهید:

شکلات، شربت، ذرت، عسل، شکر، محصولاتی که از گندم سفید، برنج سفید و سیب زمینی می توانند تاثیر تغذیه در بیش فعالی داشته باشد و بهتراست که مصرف این موارد را کاهش دهید.

افزایش کربوهیدرات های پیچیده تر: این موارد خوب هستند؛ مقدار زیادی سبزیجات و میوه را مصرف کنید که شامل پرتقال، نارنگی، گلابی، گریپ فروت، سیب و کیوی می باشد. این نوع غذاها را در هنگام عصر می تواند به کودک کمک کند تا بخوابد و خواب راحت تری داشته باشد علاوه بر این تاثیر تغذیه در بیش فعالی را کاهش می دهد و کودک را ارام تر می سازد. از طرفی مصرف غذاهای فست فودی و نامناسب می تواند باعث تشدید تاثیر تغذیه در بیش فعالی شود.

افزایش اسیدهای چرب دارای امگا۳: می توانید این مواد را در ماهی تن، قزل آلا و سایر ماهی های سفید آب سرد پیدا کنید. گردوها، آجیل برزیل، روغن زیتون و کانولا غذاهای دیگری هستند که این مواد را در خود دارند. هم چنین می توانید مکمل اسید چرب دارای امگا۳ مصرف نمایید.

مولتی ویتامین و بیش فعالی

برخی از کارشناسان می گویند افراد بیش فعال باید هر روز ۱۰۰ % مکمل های معدنی و ویتامین دریافت کنند. سایر کارشناسان تغذیه معتقدند افرادی که رژیم غذایی عادی و متعارف دارند نیازی به مکمل های مغزی و ویتامین ندارند. کارشناسان می گویند شواهد کافی مبنی بر این که مکمل های معدنی و ویتامین ها به ناهنجاری های همه کودکان کمک می کنند و باعث افزایش تاثیر تغذیه در بیش فعالی می شوند وجود ندارد.

گرچه مولتی ویتامین ممکن است برای کودکان، نوجونان و افراد بالغ که رژیم غذایی نامناسب دارند مفید باشد، دوز زیاد ویتامین ها می تواند سمی باشد، پس از آن ها اجتناب کنید.

علائم بیش فعالی از شخصی به شخص دیگر متفاوت است. اگر نیازمند دریافت مکمل هستید از نزدیک با پزشکان در ارتباط باشید تا تاثیر تغذیه در بیش فعالی را کاهش دهید.

منبع:کانون مشاوران ایران-تاثیر تغذیه در بیش فعالی + چه ویتامینی باعث بیش فعالی می شود

برچسب‌ها: بیش فعالی,کودکان بیش فعال,تاثیر تغذیه در بیش فعالی,

موضوع:
بازدید: 23

+ نوشته شده در چهارشنبه 14 دی 1401 ساعت 0:48 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

نکات مهم برای تدریس به کودکان

دروس ضروری برای شروع آموزش به کودکان بسیار خردسال- و چگونگی انجام آن

به عنوان والدین، مهارت های بسیاری وجود دارد که ما نیاز داریم و می خواهیم که به کودکانمان آموزش دهیم. اغلب ما بر موارد پایه ای مانند آموزش دادن به کودک که چگونه به تنهایی خودش غذا بخورد و یا لباس بپوشد، چگونه بند کفشش را ببندد، چگونه حساب کند، بخواند و یا بنویسد شروع می کنیم. با این همه، مهارت های پایه ای وجود دارند که برای کودکان ما ضروری هستند تا بتوانند هر چه بیشتر مستقل شوند. اما همانگونه که ناتالیا دنیلز، روانشناس کودک، مطرح می کند، همانطور که ما به کودکانمان مهارت های عملی را یاد می دهیم، ممکن است دیگر مهارت هایی را که به همان اندازه از اهمیت برخوردارند را فراموش کنیم مانند هوش عاطفی. “کودکان همواره به همراه همدلی، عطوفت و مهربانی متولد نمی شوند. این مهارت ها بایستی به آنها یاد داده شود، پرورانده شود و رشد داده شوند. دنیلز همچنین می گوید که ما می توانیم بذر این مهرات ها را هر چه زودتر در زمان نوزادی در آنها بکاریم.

برای شروع دنیلز پیشنهاد می کند که به کودکان کمک کنیم تا برای احساسات خود عناوینی انتخاب کنند (از کم تا زیاد)و به آنها یاد دهیم چگونه اعمالشان بر دیگران تاثیر می گذارد. به عنوان مثال، شما ممکن است بگویید: “هر زمانی که اسباب بازی هایت را با دوستت به اشتراک بگذاری، او را خیلی خوشحال کرده ای” یا “زمانی که تو آن اسباب بازی را از او می گیری، ممکن است ناراحت شود”. سوم اینکه، به علت اینکه کمک به دیگران روشی قدرتمند برای ایجاد مهربانی است، به کودک خود یاد دهید تا کارهایی مانند نگهداشتن در برای دیگران و کمک به خواهر و برادرهایشان را انجام دهند. در ذیل شما دروس ضروری دیگری برای شروع آموزش به کودک خود، از همین الان می توانید ببینید و همچنین جزئیاتی در مورد نحوه ی انجام آن.

به کودک خود یاد دهید که او توانمند با صلاحیت است. به فرزند خود اجازه دهید تا کارهای بیشتری را خودش به تنهایی انجام دهد. دکتر جان دلفی، یک روانشناس بالینی و نویسنده ی کتاب”پدر و مادر در دسترس” و همچنین تهیه کننده پادکست “بهتر” به همکاری همسرش، می گوید این به این علت است که هر چه شما کار کمتری برای آنها انجام دهید، آنها به همان اندازه بیشتر یاد می گیرند که خمیرمایه شان چیست.

“این هدیه هم ارزشمند و هم قابل تعویض است. کودکان حس صلاحیت و شایستگی را تا آخر عمر حفظ خواهند کرد. دلفی والدین را به ، به چالش کشاندن کودکان برای انجام چیزهایی که به طور معمول انجام نمی دهند، تشویق کرده است- مانند انجام کارهای خشک شویی، شست و شوی ظروف، مشارکت در مکالمات بزرگترها در مورد سیاست و یا مذهب، حل مشکلات کامپیوتری و حتی کمک به تعمیر موتور یک ماشین. “آنها را به این فضاها دعوت کنید. شما از آنچه که قادر هستند انجام دهند، شگفت زده خواهید شد”.

ناتالیا ون ریکورت، MSW، ACC، یک مددکار اجتماعی و مربی دوره های زندگی که در مربی گری ADHD و خانواده متخصص است گفته است که به کودکان خود یاد دهید احساسات خود را بفهمند و با آن کنار بیایند. والدین اغلب به کودکان خود می گویند آرام باش، درست رفتار کن یا بهتر رفتار کن و وقتی که کودکان به طرز اجتناب ناپذیری این کارها را انجام نمی دهند، خسته و دلسرد می شوند. “آنچه که کودکانتان به شما نمی گویند این است که آنها در مورد این که این چیزها واقعا به چه مفهومی هستند، هیچ ذهنیتی ندارند، چه برسد به اینکه این کارها را به مرحله ی عمل برسانند”. دوباره، به کودکتان لغاتی برای احساساتشان بددهی. اگر انها شروع به برون ریزی کنند، روی دو زانوی خود نشسته و به آنها بگویید “من می توانم ببینم که تو واقعا خسته هستی” یا “من می دانم که جدا ناامید شده ای” یک نمودار احساسات را زمانی که آرام هستند با آنها مرور کنید.

جنین هالوران، یک مشاور بهداشت روانی و بنیانگذار مهرات های مقابله برای کودکان، همچنین بر اهمیت آموزش در مورد احساسات تاکید می کند. کودکانتان را تشویق کنید تا تشخیص دهند که چه زمانی احساس شادی، و یا غم دارند “چه چیزی باعث وشحالی تو می شود؟ زمانی که چنین حسی داریف بدنت چه احساسی دارد؟ چهره ات چگونه می شود؟”. هالورن، نویسنده کتاب کار مهارت های مقابله برای کودکان، همچنین گفته است که مطالعه کردن و تماشای تلویزیون فرصت های خوبی برای شناسایی احساسات هستند. ممکن است شما سوالاتی نظیر این بپرسید: “به نظر تو زمانی که این اتفاق افتاد، الینا چه احساسی داشت؟ اگر این اتفاق برای تو می افتاد چه حسی به تو دست می داد؟ در مورد چهره و بدن کوانتین چه فکری می کنی؟ در مورد احساسات او چه فکری می کنی؟”. به کودک خود مهرات های مقابله را آموزش دهید. اقدامات مختلفی را بر روی نمودار و کارت های فهرست قرار دهید به طوری که کودکتان اینها را آرامش بخش و یا لذت بخش بداند مانند انجام کارهای پرشی، یک برنامه تفریحی کوتاه، بازی با حیوانات خانگی، بیرون رفتن و گوش دادن به موسیقی. “زمانی که حس می کنید کودکتان زیاد از حد تحت تاثیر قرار گرفته و آشفته شد، او را ملزم کنید تا یک مهارت مقابله را برای بکارگیری انتخاب کند.

زمانی که کودکتان دچار آشفتگی می شود، ون ریکورت پیشنهاد می کند که بر آن چیزی که رفتارشان منتقل می کند و یا مهارتی که آنها کم دارندف تمرکز کنید. به عنوان مثال، زمانی که شما از آنها می خواهید تا اسباب بازی هایشان را تمیز کنند، ناراحت می شوند. شاید علت این است که آنها با انجام چنین کار بزرگی مواجه شده اند و هیچ سر نخی ندارند که چگونه می بایست شروع به این کار کنند.

اگر کودکتان کمی بزرگ تر است، می توانید با او در مورد این که چه چیزی باعث سختی تمیزکاری می شود و این که چه کاری ممکن است برای آسان تر کردن آن انجام داد، می توانید صحبت کنید و همچنین شما می توانید تقسیم کارها را به گام های کوچک تر مانند تمیزکاری قطعات در ابتدا و سپس جمع و جور کردن وسایل هنری را برای او مدلسازی کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران-نکات مهم برای تدریس به کودکان

برچسب‌ها: تدریس به کودکان,کودکان,آموزش به کودکان,

موضوع:
بازدید: 21

+ نوشته شده در چهارشنبه 14 دی 1401 ساعت 13:04 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کودک ترسو

ترس انواع مختلفی دارد که بسیاری از افراد در جنبه های مختلف زندگی خود با آن مواجه می شوند. ترس از قرار گرفتن در یک محیط باز، ترس از قرار گرفتن در یک جمع، ترس از قرار گرفتن در محیط تاریک، ترس از برقراری ارتباط با جنس مخالف، ترس از قرار گرفتن در فضایی بسته و تنگ، ترس از سخنرانی در حضور جمع و هزاران ترس دیگر وجود دارند که بسیاری از افراد را در طول زندگی آزار می دهند. ترس تنها مختص بزرگسالان نیست بلکه در کودکان نیز می تواند به طور باورنکردنی وجود داشته باشد.

نکته بسیار مهم در مورد ترس این است که ترس فقط در صورتی که از حالت نرمال خود خارج شود ترس نامیده می شود به طور مثال اگر یک کودک از ارتفاع بالا در نوک یک قله بترسد نمی توان او را کودک ترسو نامید اما اگر یک کودک در حضور خانواده خود جرات رفتن به اتاق خودش را نداشته باشد و از تنهایی و تاریکی در اتاقش به شدت وحشت داشته باشد می شود او را در زمره کودکان ترسو قرار داد.

نکته مهم در کاهش ترس در کودک ترسو این است که باید او را به تدریج با این کار اشنا نمود مثلا اگر او از شنا کردن در عمق یک متری می ترسد ابتدا لازم است تا در عمق سی سانتی قرار گرفته و ارام ارام و با گذشت زمان از او انتظار قرار گرفتن در عمق یک متری را داشت و نه اینکه یکباره او را در درون عمق یک متری پرتاب کرد و گفت ایرادی ندارد و ترسش ریخته می شود! چرا که این کار می تواند بسیار خطرناک باشد و حتی منجر به مرگ نیز شود. باید برای کاهش ترس در کودکان ترسو با ان ها همراه شد مثلا در مثال بالا اگر پدر به ارامی دست فرزند خود را بگیرد و او را با محیط استخر و آب آشنا نماید کودک کم کم می تواند به شرایط عادت کرده و ترسش فرو می ریزد اما تصور کنید که پدری به جای این کار به یکباره فرزند خود را در درون اب بیندازد. در واقع در صورت بروز چنین اتفاقی کودک به پدر و یا مادر بی اعتماد شده و ترسی دیگر در او به وجود می آید که ترس از والدین است و اگر او به این مرحله برسد نه تنها بسیاری از ترس هایش خوب نمی شود بلکه بدتر نیز خواهد شد و دیگر به هیچ نحوی نمی توان به راحتی ترس ها را در او از بین برد و به او کمک کرد. استفاده از واژه های مثبتی مانند ” می دونستم که تو میتونی” مطمنم که تو شجاعی” و این قبیل عبارات می تواند اعتماد به نفس را در کودک افزایش داده و هم چنین مثالهایی از قهرمانان شخصیت هایی که فرزند در کارتون و فیلم و با داستان خوانده بسیار مهم می باشد. مثلا بگویید ” پسرم مثل فلان قهرمان شجاع است” البته این نکته را باید دقت نمود که کودک نباید حس کند که تحت فشار است بلکه به آرامی و ظرافت باید این موارد به او گفته شود. نکته مهم بعدی این است که اگر کودک ترسو از مواجهه با ترس فرار کرد یک امر طبیعی است و نباید حمایت شما از بین رود چرا که در این صورت او احساس ترس بیشتری نموده و ممکن است که به طور کلی اعتماد به نفسش از بین برود پس نیاز است تا دائما او حس کند که شما به عنوان حامی و پشتیبان او هستید حتی اگر او هنوز آمادگی شکست ترس و مواجهه شدن با آن را به خوبی نداشته باشد.

نکته مهم دیگر این است که می بایست صبور باشد و فرصت های زیادی به فرزند خود بدهید مثلا اگر او نتوانست با ترسش مقابله کند به او بگویید” هیچ ایرادی ندارد هنوز هم فرصت داری” این جمله به او می فهماند که تسلیم شدن معنایی ندارد و همواره باید امیدوار بود. مورد مهم دیگر این است که هرگز نباید ترس ها را در یک کودک ترسو کم انگاشته و آن ها را مسخره نمود چرا که جنس ترس در آن ها با بزرگسالان متفاوت است مثلا نباید به او بگویید” تو که دیگر بچه نیستی، این که ترسی ندارد” و به جای آن می شود گفت” من هم از برخی چیزها می ترسم که شاید تو نترسی” اما ترس نمی تواند من را شکست دهد و نکته مهم هم همین است که کودک بفهمد که می تواند بزرگترین ترس ها را نیز شکست داده و راحت شود. در نهایت و در صورت رعایت موارد گفته شده اگر باز هم کودک ترس های زیادی دارد که روند زندگی اش را مختل نموده مشاوره با متخصصان روانشناسی می تواند بسیار مفید و راهگشا باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-کودک ترسو

برچسب‌ها: کودک ترسو,ترس,ترس در کودکان,

موضوع:
بازدید: 20

+ نوشته شده در دوشنبه 19 دی 1401 ساعت 12:59 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۱ راه سازگاری کودک با مدرسه | با بچه ای که به مدرسه نمیرود چه باید کرد

سازگاری کودک با مدرسه دشوار می باشد، آیا فرزندتان در مدرسه گریه می کند؟ در این شرایط باید یاد بگیرید چگونه با اضطراب جدایی کنار بیایید و کاری کنید که صبح ها راحت تر فرزند خود را در مدرسه رها کنید.

چرا کودک من هنگام رفتن به مدرسه گریه می کند؟

بیشتر بچه ها وقتی به مدرسه برده می شوند به خاطر اضطراب جدایی گریه می کنند، فکر دور شدن از والدینشان باعث گریه آن ها می شود.

مدرسه رفتن بچه‌ها به زور و با دعوا هیچ فایده‌ای ندارد، زیرا این بدان معناست که چیزی برای نگرانی وجود دارد که باعث می‌شود کودک بیشتر بترسد و شروع به گریه کند و سازگاری کودک با مدرسه برای والدین سخت تر شود.

علائم ترس از مدرسه

علائم زیادی وجود دارد که نشان می دهد که سازگاری کودک با مدرسه کم است یا ترس از جدایی را تجربه می کند در این شرایط توصیه می شود که والدین به علائم توجه کنند و در صورت تشدید آن از مشاور کمک بگیرند.

نشانه های زیر علائم عدم سازگاری کودک با مدرسه می باشد:

گریه، عصبانیت، فریاد زدن یا جیغ کشیدن

خود را در اتاق خود پنهان کردن یا درب اتاق را بستن

امتناع از حرکت به سمت مدرسه

التماس برای نرفتن به مدرسه، گریه، افتادن روی زمین

قبل از مدرسه از درد، درد و بیماری شکایت می کند و اگر اجازه دهید در خانه بماند ناگهان بهتر می شود.

سطح بالایی از اضطراب را هنگام رفتن به مدرسه نشان می دهد

مشکل خواب دارد و اغلب کابوس می بیند.

علل اضطراب جدایی

اضطراب جدایی، ترس و عدم سازگاری کودک با مدرسه دلایل زیادی می تواند داشته باشد که به مدرسه یا محیط خانه و خانواده مربوط می شود، این علل ها شامل موارد زیر می باشند، به یاد داشته باشید که آشنایی با این علت ها سبب سازگاری کودک با مدرسه می شود:

رویدادهای نگران کننده در خانه یا مدرسه

تعارض در خانواده یا با دوستان در مدرسه

تغییر مدرسه می تواند برای بسیاری از کودکان استرس شدیدی داشته و باعث عدم سازگاری کودک با مدرسه شود.

مشکلات با معلم

نتایج ضعیف مدرسه

انتظار بالای والدین

سازگاری کودک با مدرسه

کمک به سازگاری کودک با مدرسه

۱. در مورد احساسات فرزندتان در خانه بحث کنید

گاهی اوقات موثرترین راه برای جلوگیری از گریه و سازگاری کودک با مدرسه بروز احساسات به نوع دیگر و روش دیگری می باشد.

پس از آرام شدن همه چیز با کودک خود در مورد احساسات او در آن روز صحبت کنید. از کلمات برای توصیف احساسات او استفاده کنید ولی در به کار بردن کلمات دقت داشته باشید.

به او اجازه دهید احساسات خود را بیان کند و به آن ها کمک کنید تا بتواند احساساتی مانند ترس، عصبانیت، آسیب دیدگی و نگرانی را بهتر نشان دهد. به او یادآوری کنید که اشکالی ندارد که دلتنگ شما باشد و به او بگویید که شما هم دلتنگش هستید و هر روز مشتاق هستید تا از مدرسه به خانه بیاید و او را ببینید.

به تمام حرف هایی که می زند گوش دهید و در هر جمله او به دنبال دلیلی نگردید که چرا او نباید چنین احساسی داشته باشد. به او فضایی بدهید تا بدون ترس دیدگاه متفاوت خود را بیان کند. سعی کنید در تمام مدتی که صحبت می کند سکوت کنید و به او گوش دهید.

پس از این که صحبت های او تمام شد درباره احساسات مثبتی که ممکن است در طول روز مدرسه داشته است صحبت کنید.

بحث‌هایی مانند این به کودک کمک می کند تا احساسات خود را شناسایی کند. این به او کمک می کند نه تنها بفهمد که عادی می باشد، بلکه شروع به استفاده از کلمات برای به اشتراک گذاشتن احساس خود کند.

۲. در مورد مدرسه به صورت مثبت صحبت کنید

ممکن است ناخواسته متوجه شوید که در مورد مدرسه به طرز بدی صحبت می کنید، این صحبت های منفی و غیر منطقی باعث ترس و عدم سازگاری کودک با مدرسه می شود که عواقب بدی را به دنبال دارد.

اینکار ترس و فرضیات او را تأیید می کند که مدرسه جایی است که نباید در آن حضور پیدا کرد. چند روش متداول که ممکن است مدرسه را چیزی منفی و ترسناک نشان دهید شامل موارد زیر می باشد:

صحبت های وحشتناک: « چقدر خوب فردا تعطیله و دیگه مدرسه ای در کار نیست»

تهدیدهای توخالی « اگه گریه کنی تمام اسباب بازی هایت را ازت می گیرم»

رشوه: «اگر بری مدرسه، موقع برگشت برات بستنی می خرم»

به طور خلاصه، از تبدیل مدرسه به موضوعی برای بحث و جدل بپرهیزید. در عوض، آن را مثبت نگه دارید.

منبع:کانون مشاوران ایران-۱۱ راه سازگاری کودک با مدرسه | با بچه ای که به مدرسه نمیرود چه باید کرد

برچسب‌ها: مدرسه کودک,علائم ترس از مدرسه,سازگاری کودک با مدرسه,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در چهارشنبه 21 دی 1401 ساعت 17:31 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اختلال دوقطبی در کودکان |اوتیسم و اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی در کودکان نوعی اختلال سلامت روان است، آیا فرزند شما دچار تغییرات شدید خلق و خو و رفتار می شود؟ آیا کودک شما نسبت به سایر بچه ها بسیار هیجان زده تر یا تحریک پذیرتر است؟ آیا متوجه می‌شوید که کودک شما بیشتر از سایر کودکان چرخه‌های تغییرات خلقی را پشت سر می‌گذارد؟ آیا این تغییرات خلقی بر رفتار فرزند شما در مدرسه یا خانه تأثیر می گذارد؟

که باعث تحریک پذیری قابل توجه و نوسانات خلقی در کودکان می شود. هیچ درمان مشخصی برای اختلال دوقطبی وجود ندارد، اما با درمان موثر (درمان و دارو) کودک می تواند روند رشد طبیعی را طی کند.

تخمین زده می‌شود که اختلال دوقطبی در ۱.۳درصد از نوجوانان رخ می‌دهد، که اکثر آن ها را نوجوانان تشکیل می‌دهند. تشخیص این عارضه می‌تواند چالش برانگیز بوده و ممکن است چندین سال طول بکشد تا پزشکان تشخیص دقیق دهند.

اختلال دوقطبی چیست؟

اختلال دوقطبی مانیا در کودکان یک اختلال روانی است که باعث می شود افراد تغییرات قابل توجه و گاهی شدید در خلق و خو و رفتار را تجربه کنند. گاهی اوقات کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی احساس خوشحالی شدید می کنند و بسیار پرانرژی و فعال تر از حد معمول هستند. گاهی اوقات کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی بسیار احساس غم می کنند و بسیار کمتر از حد معمول تحرک دارند.

اختلال دوقطبی مانیا در کودکان

اختلال دوقطبی (که قبلاً به عنوان بیماری شیدایی-افسردگی یا افسردگی شیدایی شناخته می‌شد) می‌تواند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد و در توانایی شما برای انجام فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد کند.

این جابجایی‌ها می‌توانند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشند و توانایی شما را برای انجام کارهای روزمره مختل کنند.

در اکثر مواقع افراد در نوجوانی یا بزرگسالی مبتلا به اختلال دوقطبی تشخیص داده می شوند، اما علائم می توانند زودتر در دوران کودکی ظاهر شوند.

انواع مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد که بیشتر آن ها شامل تجربه دوره های شیدایی و افسردگی است. با این حال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی همیشه دوره های شیدایی یا دوره های افسردگی را تجربه نمی کنند.

شیدایی وضعیتی است که در آن فرد یک دوره تغییرات غیرعادی بالا و شدید در خلق و خو، احساسات، سطح انرژی و سطح فعالیت خود دارد. افراد مبتلا به انواع خاصی از اختلال دوقطبی می توانند هیپومانیا را تجربه کنند که شکل دیگری از شیدایی است.

در طول دوره افسردگی، فرد مبتلا خلق و خوی ضعیف یا افسرده از دست دادن علاقه به بیشتر فعالیت ها و همچنین بسیاری از علائم افسردگی دیگر را تجربه می کنند.

اوتیسم و اختلال دوقطبی

مانند سایر اختلالات روانپزشکی، مطالعات نشان می دهد که اختلال دوقطبی در میان کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم نسبتاً شایع می باشد. برخی مطالعات نشان داده اند که ۲۷ درصد از مبتلایان به اوتیسم و اختلال دوقطبیرا نیز دارند.

روانپزشکان اغلب داروهای روانگردان را برای درمان اختلال دوقطبی تجویز می کنند. لیتیوم یکی از رایج ترین درمان ها است. متأسفانه، لیتیوم اغلب عوارض جانبی قابل توجهی ایجاد می کند که می تواند شامل تشنگی، خیس کردن بستر، لرزش دست ها و حتی مشکلات تهدید کننده زندگی باشند. این امر به ویژه در مورد افرادی که مشکلات ارتباطی دارند بسیار نگران کننده است، زیرا ممکن است نتوانند مراقبین را در مورد عوارض جانبی که تجربه می کنند آگاه سازند.

اختلال دوقطبی چگونه بر کودکان تأثیر می گذارد؟

اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان با بزرگسالان متفاوت است. بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب دوره های واضح شیدایی یا افسردگی دارند که یک هفته یا بیشتر طول می کشد.

در کودکان و نوجوانان، مراحل ممکن است وضوح کم تری داشته باشند و تغییرات ممکن است سریعتر اتفاق بیفتد. برای مثال، ممکن است دوره‌هایی از سرگیجه، طغیان خشم و گریه‌های بی‌مورد را در طول روز از خود نشان دهد.

اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی و فراز و نشیب های معمولی که هر کودک و نوجوانی با آن روبرو می شود متفاوت است. تغییرات خلقی در اختلال دوقطبی شدیدتر است و در موارد زیر خود را نشان می دهد:

تغییر در الگوهای خواب.

تغییرات در سطح انرژی.

ناتوانی در تمرکز و توانایی تفکر واضح.

علائم اختلال دوقطبی می تواند عملکرد کودک را در مدرسه یا کنار آمدن با دوستان و اعضای خانواده دشوار کند.

برخی از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است سعی کنند به خود آسیب برسانند یا اقدام به خودکشی کنند.

اختلال دوقطبی در کودکان

اختلال دوقطبی در کودکان چقدر شایع است؟

مطالعات نشان می دهد که حدود ۴ درصد از افراد زیر ۱۸ سال، از جمله کودکان ۵ ساله، به اختلال دوقطبی مبتلا هستند.

برای در نظر گرفتن این موضوع، در اینجا شایع ترین شرایط سلامت روانی که کودکان را تحت تاثیر قرار می دهند آورده شده است:

۸ درصد از کودکان اختلال نقص توجه یا بیش فعالی (ADHD) دارند.

۴ درصد کودکان دارای اختلال اضطراب هستند.

۴ درصد از کودکان افسردگی دارند.

علائم اختلال دوقطبی در کودکان

دوره‌های شیدایی دوره‌هایی را توصیف می‌کنند که کودک احساس هیجان، اعتماد به نفس و انرژی زیادی دارد. این احساس می تواند به سرعت جای خود را به سردرگمی، حرکتی و احتمالاً خشم بدهد.

منبع:کانون مشاوران ایران-اختلال دوقطبی در کودکان |اوتیسم و اختلال دوقطبی

برچسب‌ها: اوتیسم,اختلال دوقطبی در کودکان,اختلال دوقطبی,

موضوع:
بازدید: 24

+ نوشته شده در پنجشنبه 13 بهمن 1401 ساعت 23:17 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

روانشناسی کودک یک ساله تا ۲۲ ماهگی

تربیت کودک یک ساله، روانشناسی کودک یک ساله تا ۲۲ ماهگی، لجبازی کودک یک ساله، بازی با کودک یک ساله، همزمان با افزایش سن کودک به قدری سریع رشد می کند که به سختی متوجه تغییرات وی می شوید.

تماشای رشد و پرورش کودک و نیز دیدن اینکه شخصیت کودک در حال پدیدار شدن است بسیار دلچسب است و این که شما بخواهید در این روند به او کمک کنید بسیار طبیعی است، این مقاله با ذکر نکات روانشناسی کودک یک ساله به شما کمک می کند.

ولی آیا می دانید کودک اکنون باید قادر به انجام چه کارهایی باشد و شما چگونه می توانید به او کمک کنید؟

روانشناسی کودک یک ساله تا ۲۲ ماهگی

در واقع قبل از اینکه کودک اولین کلمه را بگوید، با استفاده از لبخند، نگاه کردن، حرکات و صداها مکالمه با شما را شروع کرده است.

کودکان به میزان متفاوتی رشد می کنند، اما اغلب قادرند امور مشخصی را در سنی مشخص انجام دهند.

در ادامه این مقاله برخی نقاط عطف رشدی آورده شده اند. به یاد داشته باشید که این فقط یک راهنما می باشد.

اگر هر گونه سوالی در مورد رشد کودک خود دارید، از متخصص کودک خود بپرسید.

مخصوصا در زمانی که یک تاخیر رشدی وجود دارد مداخله اولیه می تواند یک تفاوت اساسی را ایجاد کند.

توانایی کودک یک ساله نی نی سایت

به دنبال منبع صدا بروند و می توانند تشخیص دهند صدا از کجا می آید.

زمانی که صدایشان می زنید به شما پاسخ دهند.

زمانی که به جایی اشاره می کنید و می گویید “اینو ببین ….” نگاه می کنند.

سخن نامفهوم با تن خاص دارند (وقتی در قالب جمله صحبت می کنند، صدا کوتاه و بلند می شود).

زمانی که با آنها صحبت می کنید صبر می کنند و به آنچه می گویید توجه کرده حتی سعی می کنند با کلام نامفهوم خود پاسخ دهند.

ماما برای اشاره به مادر و بابا را برای اشاره به پدر استفاده می کنند.

حداقل یک کلمه را می توانند بگویند.

به اشیایی که می خواهند اما در دسترس ان ها نیست اشاره کرده و با صدا اشاره میگویند که می خواهند.

رشد عاطفی و اجتماعی

کودک نوپا شما اکنون می فهمد که او فردی کاملا جدا از شما است. این ممکن است به این معنی باشد که آن ها نگران هستند که ترک شوند.

اکنون کودک شما می داند که یک فرد مستقل است، آن ها شروع به درک این موضوع کرده اند که می توانند “مالک” چیزها باشند.

اگرچه آنها احتمالاً کلمات زیادی را می دانند، اما در این سن هنوز نمی توانند مفاهیم انتزاعی را درک کنند.

پدر و مادر یک کودک ۱۸ ماهه ممکن است از نظر جسمی و روحی سخته و عصبی باند.

کودک نوپا کنجکاو و پرانرژی خواهد بود، اما هنوز به توجه بزرگسالان نیاز دارد، و شما برای اطمینان خاطر او باید حضور داشته باشید.

روانشناسی کودک یک ساله از بازی با بزرگسال لذت می برند و عاشق بازی های تکراری هستند.

علاوه بر این آن ها به کودکان دیگر علاقه نشان می دهند اما معمولا به تنهایی بازی می کنند. از آن ها انتظار نداشته باشید وسایل خود را به اشتراک بگذارد. در این سن، کودکان نوپا اشتراک گذاری را درک نمی کنند.

کودک نوپا از اعمال و بازی ها تقلید می کند، مانند صحبت کردن با تلفن اسباب بازی.

آن ها ممکن است در لباس پوشیدن همکاری بیشتری داشته باشند زیرا می خواهند از بزرگسالان تقلید کنند.

با این حال، از آنجایی که کودک نوپای شما می‌خواهد «کار را درست انجام دهد»، اگر نتواند آن را انجام دهد، ناامید می شود.

کودک نوپای شما به تدریج در تغذیه خود بهتر می شود، اما ممکن است در مورد آنچه می خورد، انتخابی باشد.

رشد فیزیکی| قد و وزن کودک یک ساله

افزایش سریع حرکت کودک نوپای شما به این معنی است که احتمالاً مجبور خواهید بود خانه خود را دوباره سازماندهی کنید.

در پانزده ماهگی، دختر به طور متوسط حدود ۲۳ پوند (۱۰.۵ کیلوگرم) وزن و تقریباً ۳۰.۵ اینچ (۷۷ سانتی متر) قد دارد. وزن پسر متوسط حدود ۲۴.۵ پوند (۱۱ کیلوگرم) و قد ۳۱ اینچ (۷۸ سانتی متر) است .

سعی کنید استفاده از کلمات منفی مانند “نه” و “نباید” را محدود کنید، زیرا آن ها تأثیر قدرتمندی بر دیدگاه کودک نوپای شما نسبت به خود و جهان خواهند داشت. شما می خواهید تصویری مثبت از دنیایی ترسیم کنید که در آن بسیاری از چیزها ممکن است،

زمانی که نیاز دارید رفتار آن ها را هدایت کنید، سعی کنید جایگزین هایی را پیشنهاد کنید و خطرات را تا جایی که می توانید ساده تر توضیح دهید.

رشد زبان و گفتار

در حالی که تعداد کلماتی که آن ها می دانند در طول این سال در حال افزایش است، آن ها بسیار ناامید خواهند شد زیرا نمی توانند آنقدر که می خواهند صحبت کنند.

با آن ها زیاد صحبت کنید و چیزهایی را که با هم می بینید به زبان ساده توصیف کنید، مانند «به اتوبوس بزرگ نگاه کنید».

گفتار کودک نوپا شما از حدود ۵ تا ۲۰ کلمه در ۱۸ ماهگی به ۱۵۰ تا ۳۰۰ کلمه در ۲ سال افزایش می یابد. آن ها می توانند حتی کلمات بیشتری را درک کنند.

تا ۲ سالگی، کودک نوپای شما می‌تواند بیشتر خواسته‌هایش را با کلماتی مانند «بیرون»، «شیر» یا «بیسکویت» به شما بگوید، حتی اگر همیشه آن ها را به درستی نگوید.

روانشناسی کودک یک ساله نشان می دهد که، جملات کودک نوپای شما به مرور طولانی تر و دقیق تر می شود.

روانشناسی کودک یک ساله

روانشناسی کودک یک ساله تا دو سال

دستورات ساده را دنبال کنند، اول باید جملات به همراه حرکات بدن باشند، بعد از آن کلمات دستوری را به تنهایی می فهمند.

زمانی که از آنها بخواهید، اشیا را از اتاق دیگر می آورند.

اشاره به اندام های بدن، زمانی که آنها را اسم می برید.

به رویداد ها و یا اشیای جالب اشاره می کنند تا شما هم به آنها نگاه کنید.

اشیا یا چیزهایی که به نظرشان جالب می آیند نزد شما می آورند تا شما هم ببینید.

به اشیا اشاره می کنند تا شما نام آنها را بگویید.

اسم تصاویر یا اشیایی را که به آنها نشان می دهید می گویند.

منبع:کانون مشاوران ایران-روانشناسی کودک یک ساله تا ۲۲ ماهگی

برچسب‌ها: بازی با کودک,روانشناسی کودک یک ساله,روانشناسی کودک,

موضوع:
بازدید: 29

+ نوشته شده در پنجشنبه 13 بهمن 1401 ساعت 23:18 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تربیت کودک سه ساله | فوق تخصص روانشناسی

تربیت کودکان سه ساله، ۱۲ راه درمان لجبازی کودک سه ساله دکتر هلاکویی و آموزش کودک سه ساله در خانه در این مقاله آمده است. کودکان سه ساله علاقه مند هستند که روی مهارت های حرکتی خود کار کنند. آن ها ممکن است تمام صبح را به پایین رفتن از سرسره یا بازی با سه چرخه بگذرانند. آن ها دوست دارند کارهای مشابه را بارها و بارها انجام دهند، این کر باعث می شوند مهارت بیش تری کسب کنند.

به یاد داشته باشید که هر کودکی متفاوت است. آن ها ممکن است با سرعت های متفاوتی یاد بگیرند و رشد کنند اما می توان برخی از انتظارات را به طور کلی از کودک سه سال داشت.

تربیت کودک سه ساله | توانایی بچه های سه ساله

مهارت های فیزیکی

کفش خود را می پوشد (اما نمی تواند بند آن را ببندد)

می تواند خودش لباس بپوشد.

می تواند با قاشق کوچک غذا بخورد حتی اگر مقدار زیادی از غذا را بریزد.

می تواند بایستد، تعادل داشته باشد و روی یک پا بپرد.

می تواند یک توپ پرتاب کند.

با هر دو پا می پرد.

می تواند با سه چرخه رکاب بزند.

از توالت استفاده می کند البته ممکن است به کمک نیاز داشته باشد.

نیازهای عاطفی کودک سه ساله

نیاز به درک شدن

آزادی در اشتباه کردن

تشویق و تمجید

لزوم اعلام استقلال

آزادی در تصمیم گیری متناسب با سن

رشد ذهنی کودک سه ساله

به داستان های کوتاه و کتاب گوش می دهد.

داستان هایی که تکرار یا شعرگونه هستند را دوست دارد.

دوست دارد با خاک بازی کند.

می توانید یک پازل شش تکه را کنار هم بچینید.

صداهای رایج را می شناسد.

رنگ های رایج مانند قرمز، آبی، زرد، سبز را می شناسد.

می تواند دو یا سه چیز را بشمارد.

می تواند دستورالعمل های ساده را دنبال کند.

مهارت صحبت کردن

با استفاده از سه تا پنج کلمه در قالب جمله صحبت می کند.

دوست دارد همان کلمات و صداها را بارها و بارها بگوید.

آواز خواندن را دوست دارد و می تواند یک آهنگ ساده را تکرار کند.

سوال می پرسد.

کلماتی را می سازد که هیچ معنایی ندارند.

مهارت ارتباطی با دیگران

کودک شما احتمالاً در حال حاضر روان صحبت می کند و ۷۵ تا ۱۰۰ درصد از آنچه می گویند را متوجه خواهید شد، اما اگر با صداهای خاصی مشکل داشت نگران نباشید: این طبیعی است و بیشتر اوقات آن ها بدون کمک نیز این مشکل را پشت سر می گذارند.

می خواهد بزرگسالان را راضی کند.

از انجام کارهای ساده و کمک به دیگران لذت می برد.

دوست دارد به تنهایی، اما در کنار کودکان دیگر بازی کند.

برای مدت کوتاهی با کودک دیگری بازی خواهد کرد.

دوست دارد “خانه” بازی کند.

نکاتی برای کار با کودکان سه ساله

در تربیت کودک سه ساله به یاد داشته باشید که نمی توانند برای مدت طولانی بنشینند.

انتظار مشکلات با دستشویی را داشته باشید زیرا بچه های سه ساله هنوز در حال یادگیری هستند.

به کودکان اجازه دهید در کارهای ساده مانند چیدن اسباب بازی ها، چیدن میز، مرتب کردن جوراب ها، تا کردن دستمال ها و غیره را انجام دهند.

به یاد داشته باشید که کودکان سه ساله نمی توانند چیزی را به اشتراک بگذارند. یادگیری این مهارت ها بعداً به دست می آید. بیش از یک اسباب بازی مشابه داشته باشید تا از دعوا جلوگیری کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران-تربیت کودک سه ساله | فوق تخصص روانشناسی

برچسب‌ها: کودک سه ساله,تربیت کودک,تربیت کودک سه ساله,

موضوع:
بازدید: 22

+ نوشته شده در جمعه 14 بهمن 1401 ساعت 17:38 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

موانع ایجاد پیوند دلبستگی ایمن

موانع خلق یک سبک دلبستگی ایمن ممکن است ابتدا هنگام نوزادی ظاهر شوند. ممکن است به شدت کودکتان را دوست داشته باشید اما آمادگی برآورده کردن نیازهای نوزاد با سیستم عصبی نارس را نداشته باشید و حسابی پرمشغله باشید. از آنجائیکه نوزادان نمی توانند خودشان را آرام کنند، از این رو آنها بر کارهای شما در قبال خود بیشتر متکی هستند. اما، اگر قادر نیستید استرس خود را مهار کنید فوراً آرامش خود را حفظ کنید و بر رویارویی با محرک های تنش زای زندگی روزانه متمرکز شوید در غیر این صورت نخواهید توانست که آرامش خود و کودکتان را برقرار کنید.

حتی یک کودک بزرگتر به شمای والد به عنوان یک منبع امن، متصل و سرانجام دلبسته ایمن می نگرد. اما اگر شما مکرراً افسرده، مضطرب، عصبانی، غمگین، و گرفتار باشید یا به هر طریق دیگری نتوانید کودک خود را آرام کنید، در این صورت رشد جسمانی، هیجانی یا عقلانی کودک آسیب خواهد دید.

حوزه جدیدی از سلامت روانی نوزادان با تأکید بر تحقیقات مغزی و نقش رشد والدین یک درک واضح تری از عواملی فراهم می کند که ممکن است به داشتن یک سبک دلبستگی ایمن آسیب برسانند. اگر هر یک از سرپرست های اصلی یا کودک دارای مشکلات سلامتی است ارتباط غیرکلامی بین این دو ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد که در حقیقت می تواند در پیوند دلبستگی ایمن اثرگذار باشد.

بهزیستی کودکان چگونه بر پیوند دلبستگی ایمن تأثیر گذار است؟

باید گفت که مغز از طریق تجربه شکل می گیرد و این به ویژه در کودکان تازه متولد شده که دارای سیستم عصبی تا حد زیادی نابالغ هستند صدق می کند.

وقتی که کودک مشکلاتی را برای مثال در رحم مادر یا در فرآیندهای موجود در طی زایمان تجربه می کند ممکن است سیستم عصبی اش در معرض خطر باشد.

فرزندخواندگان یا کودکانی که زمانی را در بخش های مراقبت ویژه نوازادی به دور از مادر می گذرانند ممکن است تجارب اولیه زندگی که موجب احساس استرس، پریشانی و نامنی می شود را داشته باشند.

نوزادانی که هرگز گریه شان متوقف نمی شود و همواره چشمانی به هم فشرده، مشت هایی گره کرده و بدنی انعطاف ناپذیر دارند نشان از عدم وجود یک مراقب متناسب و تسکین دهنده می دهند.

خوشبختانه، همانطور که مغز نوزاد بسیار نابالغ است و با تجربه تحت تأثیر قرار می گیرد یک کودک ممکن است بر هر یک از این مشکلات تولد غلبه کند. این مسئله ممکن است چند ماه طول بکشد اما اگر سرپرست اصلی کودک موجب آرامش، تمرکز، درک و سماجت در برقرای نیازهای کودک است کودک نیز سرانجام به اندازه کافی آماده وقوع یک فرآیند دلبستگی ایمن خواهد شد.

چگونه بهزیستی کودکان بزرگتر بر پیوند دلبستگی ایمن اثرگذار است؟

تجارب کودک و محیط می توانند بر توانایی شکل گیری پیوند دلبستگی ایمن اثرگذار باشند. گاهی اوقات رویدادها و مقتضیات تأثیرگذار بر پیوند دلبستگی کودک غیرقابل اجتناب هستند اما یک کودک برای چیستی و چرایی آنچه رخ داده است، بسیار ناپخته است. برای نبودن یک فرد ایمن و متناسب این طور حس می شود که انگار کسی به او اهمیت نمی دهد و آنها به دیگران اعتمادی ندارند و دنیا برایشان جای ناامنی می باشد.

کودک با نشان دادن رفتارهای افراطی و متشنج در محیط سعی می کند جلب توجه کند.

گاهی اوقات نیازهای کودک برآورده می شوند و گاهی خیر. یک کودک نمی داند که چه انتظاری دارد.

کودکی که در یبمارستان بستری شده و یا از والدینش جدا شده است.

یک کودک از مراقبی به مراقب دیگر منتقل شده است (که می تواند ناشی از فرزندخواندگی، مراقبی غیر از والدین یا از دست دادن والدین باشد).

یک کودک مورد بد رفتاری یا سوءاستفاده قرار می گیرد.

چگونه بهزیستی مراقب یا سرپرست می تواند بر پیوند دلبستگی ایمن اثر بگذارد؟

احساساتی که شما به عنوان یک مراقب اصلی تجربه می کنید می تواند فرآیند رشدی ای را که در مغز کودک شما در حال انجام است شکل دهد. اگر شما دارای استرس، افسردگی یا شوک زدگی هستید یا به هر دلیل در دسترس نیستید، ممکن است آگاهی یا حساسیتی در فراهم کردن یک بارهیجانی مثبت در کودک در قبال نیازهای او برای دلبستگی ایمن نداشته باشید.

گاهی اوقات حتی یک مراقب سالم، کنترل گر و مسئولیت پذیر ممکن است در درک و آغاز کردن یک پیوند دلبستگی ایمن در کودکشان مشکل داشته باشند. اگر هنگام کودکی شما پیوند دلبستگی ایمن را با مراقب اصلی تان تجربه نکردید ممکن است از آنچه دلبستگی ایمن گفته می شود آگاهی نداشته باشد. اما بزرگسالان نیز می توانند برای بهتر شدن تغییر کنند. همزمان شما می توانید خودتان را با ورزش و یک رژیم غذایی سالم تقویت کنید و همچنین مدیریت استرس های مختل کننده و رویارویی با هیجان هایی که در توانایی تان برای خلق یک پیوند دلبستگی ایمن تداخل دارد را یاد بگیرید.

منبع:کانون مشاوران ایران -موانع ایجاد پیوند دلبستگی ایمن

برچسب‌ها: دلبستگی ایمن,کودک,بهزیستی کودکان,

موضوع:
بازدید: 22

+ نوشته شده در شنبه 15 بهمن 1401 ساعت 19:29 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

11روش متقاعد کردن کودک از نظر روانشناسی

راه هایی که برای متقاعد کردن کودکان وجود دارد

متقاعد کردن کودک به انجام کارهایی که نمی خواهند انجام دهند می تواند چالش برانگیز باشد، هم چنین توقف کارهایی که نمی خواهید آنها انجام دهند نیز سخت تر می باشد. در این مقاله یازده روش تربیت کودک برای باانگیزه کردن کودکان برای کارهایی که می خواهید انجام دهند آورده شده اند، بیایید با هم این روش ها را مرور کنیم.

1.اهدافی را تعیین کنید

از آنها بخواهید که لیستی از اهداف کوتاه مدت و یک هدف بلند مدت را تهیه کنند. اطمینان حاصل کنید که اهداف قابل دستیابی هستند اما برای دستیابی به آن نیاز به تلاش دارند.

2.موفقیت ها را جشن بگیرید

هنگامی که فرزند شما اهداف خود را انجام می دهد ، به آنها بگویید که به آنها افتخار می کنید. این چیزها را با هم جشن بگیرید. در بعضی موارد ، به فرزندتان بخاطر سخت کوشی آنها پاداش دهید.

3.گاهی رقابت ایجاد کنید.

رقابت سالم را تشویق کنید. فرزندتان را تشویق کنید که دونده دیگری را در یک مسابقه دو پشت سر بگذارد یا سعی کند نمرات معقول تری نسبت به بقیه داشته باشد. در مورد مثبت بودن و قدرت داشتن فرزند خود رقابت ایجاد کنید و هرگز در مورد نقاط منفی و ضعف رقیب صحبت نکنید.

4.برای متقاعد کردن کودک آنها را تشویق کنید

به فرزندانتان نشان دهید که به آنها باور دارید. به آنها بگویید که چقدر عالی هستند. هرگونه شک و تردید نسبت به خود را در آنها از بین ببرید.

برای آن ها داستان کودکانه بخوانید.

5.علاقه نشان دهید.

علاقه مند شوید درباره علاقه های فرزندتان بیاموزید. در مورد آنها با فرزندتان صحبت کنید و گوش دهید. این به فرزندان شما نشان می دهد که شما به آنها اهمیت می دهید و آزادانه می توانند در مورد منافع خود با شما صحبت کنند

6.شور و شوق را در او کشف کنید.

فرزندان خود را تشویق کنید تا آنچه را که علاقه مند هستند کشف کنند. این مسئله ممکن است نیازمند تلاش باشد تا به نتیجه ای برسید. از آنها در سفر خود به سمت شور و شوق حمایت کنید و از آنها بخواهید که ادامه دهند تا اینکه موضوعات را دریابند.

7.خوش بین بودن یک گام موثر در متقاعد کردن کودک

چشم انداز مثبت و خوش بینانه را نسبت به فرزندان خود حفظ کنید. اگر آنها ترس یا شک را در چشمان شما ببینند ، احتمالاً اعتماد به نفس خود را از دست خواهند داد. داشتن یک رویکرد مثبت می تواند که دیدگاه کلی آنها نسبت به یک وضعیت را روشن تر سازد.

8.فشار همسالان

گاهی اوقات، فشار کمی از سوی همسالان چیز بدی نیست. این می تواند بچه های شما را وادار به انجام بهتر کار در مدرسه یا ورزش کند زیرا آنها می خواهند در کنار دوستان خود باشند. با این حال، مراقب باشید که فشارهای همسالان خیلی زیاد نشود.

9.برای متقاعد کردن کودک برنامه ریزی کنید

برای رسیدن به اهداف، شما به یک برنامه نیاز دارید. به فرزندان خود کمک کنید تا یک استراتژی برای رسیدن به اهداف خود ایجاد کنند. برای دستیابی به آنها یک برنامه گام به گام تهیه کنید.

درمان و دلایل لجبازی کردن کودک را بیاموزید.

10.آنها را هیجان زده کنید.

فرزندان خود را در مورد اهداف و آرزوهایشان هیجان زده کنید. نشان دهید که شما نیز برای آنها هیجان دارید. انرژی مثبت و آدرنالین باعث خواهد شد تا آنها به کار سخت خود ادامه دهند و از تلاشهای خود راضی باشند.

11.از مشاور کمک بگیرید

برای آشنایایی با برترین روانشناسان کودک و نوجوان می توانید با شماره 02122354282 و 02122247100 تماس حاصل کرده و برای مطالعه در مورد تربیت کودک به تفکیک سن به سایت روانشناسی کودک خلاق مراجعه فرمایید.

راه هایی که برای متقاعد کردن کودکان وجود دارد

برچسب‌ها: متقاعد کردن کودکان,تربیت کودک,لجبازی کردن کودک,

موضوع:
بازدید: 22

+ نوشته شده در يکشنبه 16 بهمن 1401 ساعت 20:39 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کودک من اضطراب دارد یا عادیست؟

قبل از فکر کردن در مورد اختلالات هیجانی کودک، بهتر است از خود بپرسید: کودک من اضطراب دارد یا عادیست؟ آیا هیچ گاه به شدت احساس نگرانی یا ناراحتی شدید هیجانی نکرده ام؟ به احتمال زیاد پاسخ مثبت است!

همه ما این قبیل هیجان ها را تجربه کرده ایم و این تجربه ها به تنهایی دلیل کافی برای دادن این حکم نیست که نابهنجاری یا نقص در شخصیت و منش وجود دارد. کودکان نیز ترس و اضطراب-همان چالش های هیجانی طبیعی- دارند و این ترس و اضطراب تنها زمانی که شدید، مزمن،ممتد و مزاحم باشد علامتی از اختلال روانشناختی است.

طی پنجاه سال گذشته، یافته های پژوهشی همگی نشان میدهند که ترس و اضطراب در کودکی امری معمول و شایع است (جرسیلد و هولمز، ۱۹۳۵، لاپاس ومونک، ۱۹۵۸، مک فارلن، آلن و هانزیک، ۱۹۵۴، اولندایک و کینگ، ۱۹۹۱، به نقل از کندال، ۱۳۸۹). تحقیقات قدیمی تر مثل تحقیق جرسیلد و هولمز (۱۹۳۵) شیوع ترس و اضطراب را به خوبی اثبات کرد. در ان زمان پژوهش ها نشان دادند که ممکن است کودکان و نوجوانان ۹ تا ۱۳، نوعی ترس شدید با نگرانی جدی تجربه کنند. به نظر می رسد پیچیدگی های ترس کودکان با رسیدن به ۸ سالگی که همراه تحول شناختی کودک و افزایش توانایی او برای استدلال و توسعه پیام های منفی ممکن و نتایج در اینده می باشد افزایش می یابد. هم چنین منابع اولیه ترس و اضطراب با مراحل تحولی در زندگی تغییر می یابد. باید توجه داشت همراه با تحول میزان ترس های گزارش شده کودکان کاسته می شود و کانون ترس تغییر می یابد.

همراه با جریان رشد نوع ترس ها نیز تغییر می کند، یعنی در سنین متفاوت ترس های متفاوتی مطرح می شود. مثلا کودکان ۸ ماهه تا ۲ساله از جداشدن از مراقبان خود می ترسند، اما این ترس بین ۱ تا ۲ سالگی کاهش می یابد. بین ۲ تا ۴ سالگی از شدت دلبستگی کاسته می شود وترس های دیگری مانند ترس از حیوانات وتاریکی ظاهر می شود. بین ۴ تا ۶ سالگی، قدرت تصور و تصویرسازی کودک رشد می کند و تصویرهایی از ارواح، هیولاهای نیمه انسان-نیمه حیوان و صداهای غیرقابل توضیح در شب را می سازد. بعد از۶ سالگی کودک احتمالا بیشتر از آسیب، مرگ یا بلایای طبیعی می ترسد. هم نوجوانان سفیدپوست و هم نوجوانان آمریکایی آفریقایی تبار ترس هایی مشابه درباره صدمه دیدن خود یا دیگران ابراز می کنند، کودک با نزدیک شدن به دوران نوجوانی،ممکن است از پذیرفته نشدن در گروه بزرگسالان بترسد.

جدول: ترس ها و اضطراب های مرتبط با سطوح سنی مختلف در کودکان

سن کانون ترس یا اضطراب

۰-۶ ماهگی عدم حمایت، صدای بلند، محرک های حسی شدید

۶-۹ ماهگی غریبه ها، محرک های ناگهانی یا غیر قابل انتظار (مثل صداها)

۱ سالگی جدایی از فردی که از کودک مراقب می کند، آسیب دیدن، توالت رفتن و غریبه ها

۳ سالگی حیوانات، ماسک ها، تنها ماندن، جدایی از والدین

۴ سالگی تاریکی، حیوانات و سر و صدا

۵ سالگی حیوانات، افراد بد، تاریکی و جدایی از والدین

۶ سالگی غول ها، جادوگرها و دیگر افراد غیر عادی، صدمات جسمی، رعد و برق و تندر، جدایی از والدین (برای مثال هنگام رفتن به مدرسه)

۷-۸ سالگی غول ها، جادوگرها و دیگر افراد غیر عادی، (مثلا انهایی که در کتاب ها و فیلم ها هستند) وقایع غیر عادی موجود در رسانه ها و فیلم ها، (مانند جنگ و بمب گذاری و انفجارها)، تنها ماندن، صدمات و اسیب ها.

منبع: آلن دیک، ۱۹۸۳

محیط اجتماعی در پهنه زندگی چالش های متفاوتی را پیش روی ما می گذارد که مستلزم رشد مهارت ها، باورها یا احساسات جدید است. طی دوران کودکی ترس ها و اضطراب ها این قبیل چالش ها را به وجود می آورند. کودکان با فراگیری روش های مقابله با موقعیت های اضطراب زا و ترس آور این دوران، نحوه کنار آمدن با ترس ها و اضطراب های زندگی آتی را می آموزند. برای مثال اذعان به ترس، رویارویی و سپس مقابله با آن، و در نهایت نترسیدن در واقع توالی رشد کودک است تا در آینده برای مقابله با ترس و اضطراب آماده باشد.

بر اساس متون و ادبیات تحولی، بسیار معقول است که کودکان و نوجوانان نسبت به تجربه ترس ها و اضطراب های مختلف در مراحل مختلف تحول خود اسیب پذیرتر باشند. با وجود این، چه چیزی واکنش و ترس و اضطراب بهنجار را از اضطراب هراس بالینی جدا می سازد؟ متخصصان بالینی دستورالعمل هایی را برای متمایز کردن واکنش ترس طبیعی از شرایط اضطرابی که از نظر شدت، فراوانی، محتوا، دفعات و نشانه های اضطرابی با همتایان بهنجار خود متفاوت هستند تهیه کرده اند (کندال، ۲۰۰۰).

شدت واکنش ترس بیش از انست که برای مقابله با موقعیت لازم است. برای مثال ممکن است کودکی را که هنگام معاینه شدن توسط پزشک، لگد می زند، تکان می خورد و گریه می کند، به عنوان کودک هراسان مشخص کنیم.

واکنش ترس با فراوانی زیادی رخ می دهد، و از راه اطلاع دادن و اطمینان دادن به فرد کاهش نمی یابد. بسیاری از والدین شکایت دارند که ترس کودکان با هیچ نوع اطمینان خاطر دادنی به انها کاهش نمی یابد.

محتوای این واکنش های ترس بر محرک ها یا موقعیت های بی خطر متمرکز است، به عبارت دیگر موقعیت هایی هستند که به هیچ وجه خطری را ایجاد نمی کنند. چنین محرک هایی شامل ترس از مدرسه رفتن، صداهایی مانند بمب یا بالا رفتن از اسانسور است.

به نظر می رسد که واکنش ترس خود به خود بوده و ورای کنترل عمدی کودک است.

واکنش ترس به فرار یا اجتناب از موقعیت منجر می شود. برای مثال کودکی که هنگام بارش باران های شدید از تنها ماندن در خانه اجتناب کند، به عنوان کودکی که از رعد و برق و تندر هراس دارد مد نظر قرار می گیرد.

منبع:کانون مشاوران ایران-کودک من اضطراب دارد یا عادیست؟

برچسب‌ها: ترس در کودکان,اضطراب,اضطراب کودک,

موضوع:
بازدید: 22

+ نوشته شده در دوشنبه 1 اسفند 1401 ساعت 1:54 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آماده کردن کودک برای تولد فرزند دوم

همیشه تولد فرزند دوم و حسادت فرزند اول به دوم، برای والدین دلهره ای ایجاد می کند که چگونه فرزند اول را با این شرایط یا به نوعی چالش مواجه کنند و چه رفتارهایی را انجام دهند. در این مقاله به بررسی این موضوع پرداخته و چند روش رفتاری برای والدین نیز ذکر شده اند:

با باردار شدن مادر و انتظار برای فرزند دوم، مادر باید به طور ساده و قابل فهم در مورد تولد نوزاد، با کودک، گفت و گو کند اما آن چه مهم است، این که دربار ه ی آن نباید زیاده روی کند و این اطلاع را نیز نباید زود به کودک بدهد زیرا تصور کودک نسبت به زمان، با تصور بزرگسالان متفاوت است. یک ماه ممکن است از نظر کودک، بسیار طولانی باشد؛ بنابراین، اگر مادر ۶ ماه پیش از تولد نوزاد، با کودک خود درباره ی نوزاد جدید صحبت کند، برای کودک، صبرکردن در این مدت، خسته کننده است. اگر کودک به علت بزرگ شدن شکم مادر و تغییرهایی که در مادر به وجود آمده، از او سؤال کرد، باید در مورد نوزاد و تولد او، با کودک حرف زد.

اگر کودک در مورد حاملگی مادر و تولد نوزاد و داشتن خواهر یا برادری سؤالی نکرد، بهترین موقعِ گفتن و توضیح دادن برای کودک، همان چندماه آخر دوران حاملگی ست. مادر باید در مورد نوزاد جدید، به زبانی ساده و قابل فهم و دور از اصطلاح های پزشکی با کودک صحبت کند. به او نگویید که با تولد نوزاد جدید، زندگی شادی خواهیم داشت و نوزاد سبب شادی، تفریح و سرگرمی همه ی ما خواهد بود زیرا چنین نخواهد بود! بلکه به او بگویید: «نوزاد بسیار کوچکی خواهیم داشت که نمی تواند راه برود، گریه زیاد م یکند، باید به او شیر بدهیم و از او مراقبت کنیم تا بزرگ شود.

اگر کودک به حد کافی بزرگ است، زمانی که برای خرید وسایل و لوازم نوزاد به بازار می روید، کودک را با خود ببرید و او را در هنگام خرید، شرکت دهید. او از شرکت کردن، احساس خوشحالی خواهد کرد اما زمانوخرید شما با کودک، باید بسیار کوتاه باشد تا خسته نشود. هنگام خرید لوازم، برای کودک نیز چیزی بخرید تا احساس نکند که با تولد نوزاد جدید، کنار گذاشته شده است.

از طرفی دیگر، کودک نباید احساس کند آن چه در گذشته متعلق به او بوده مانند تختخواب، صندلی، اسباب بازی و… از او گرفته و به نوزاد جدید داده می شود؛ اگر قرار است گهواره یا تخت کودک برای استفاده ی نوزاد اختصاص یابد، پدر و مادر ابتدا باید برای کودک، تخت جدیدی تهیه نمایند و سپس تخت او را مورد استفاده ی نوزاد جدید قراردهند.

زمانی که مادر برای زایمان و تولد نوزاد به بیمارستان می رود:

چون زمان ماندن مادر در بیمارستان، اغلب کوتاه است، بنابراین نگه داری کودک در خانه پرستاری او باید به وسیله ی پدر یا افرادی که با کودک نزدیکی داشته اند، انجام گیرد. اگر مادر، مدت زمان کوتاهی در بیمارستان خواهد ماند، بردن کودک به بیمارستان، ضرورتی ندارد و دیدن و آشناشدن کودک با نوزاد تازه متولدشده، بهتر است که پس از بازگشت مادر به خانه و در خانه صور ت گیرد. پس از آوردن نوزاد به خانه، کودک بزر گتر را به اتاقی دیگر یا به خانه ی پدر و مادربزرگ نفرستید، زیرا کودک احساس خواهد کرد که متولدشدن نوزاد، تغییری در پرستاری اش به وجود آورده و او را از محیط قبلی خود و دامان مهر و محبت مادر، دور کرده است.

آوردن نوزاد به خانه و پیدایش حس حسادت در کودک بزر گتر:

زمانی که نوزاد به خانه آورده م یشود، چون مورد توجه همه قرارمی گیرد و دوستان و اقوام، هریک او را در آغوش می گیرند و حتی برایش هدیه می آورند، بنابراین، کودک احساس می کند که ای کاش من هم نوزاد بودم و عکس العمل او ممکن است ب هصورت رفتار کودک شیرخوار باشد؛ او ممکن است در شلوار خود ادرار کند یا در حالی که درگذشته خوب حرف می زده، مانند کودکانی که تازه یاد گرفت هاند کلم هها را ادا کنند، حرف بزند.

برخی از کودکان هنگامی که مادر، نوزاد خود را شیر می دهد، از روی حسادت، به شیرخوردن از شیشه شیر تمایل پیدا می کنند و با گریه کردن، از مادر می خواهند که شیر را از شیشه شیر به آنان بدهد، درصورتی که خوردن شیر از شیشه را در گذشته ترک کرده بودند. مادر نباید احساس کند که کودک با خوردن شیر از شیشه ی شیرخوری، مشکلی به وجود خواهد آورد و نباید با ای نکار، مخالفت کند و چیزهای دیگری مانند شکلات و شیرینی به او بدهد که راضی اش نماید. تمایل کودک به خوردن شیر از بطری شیرخوری، چند هفت های بیش تر ادامه نخواهد یافت.

گاهی اوقات ممکن است از روی ناراحتی و حس حسادت، اسباب بازی یا شیء را به طرف نوزاد پرت کند که مادر به طور معمول، در چنین حالتی نسبت به عمل کودک، پرخاش کرده و او را سرزنش می کند و سرزنش کردن و عصبانیت مادر، حس حسادت کودک را عمیق تر و شدید تر خواهد کرد. مادر نه تنها باید نوزاد را از مخاطره ها حفظ کند، بلکه باید کودک بزر گتر خود را نیز دریابد. مادر باید به کودک بگوید: «ما همگی دوستت داریم اما چون این خیلی کوچک است، باید مراقبش باشیم. تو هم باید کمک کنی تا با همدیگر بزرگش کنیم. »

شدت حسادت کودکان نسبت به نوزاد شیرخوار به طور معمول در سنین کم تر از ۵ سالگی، به بیش ترین حد خود می رسد، زیرا کودک در این سن هنوز وابسته به پدر و مادر است و به خارج از خانه وابستگی ندارد اما زمانی که کودک به سن ۶سالگی یا پس از آن رسید، خود را به تدریج از پدر و مادر دور م یکند و علاقه و دوستانی در خارج از محیط خانه به دست خواهد آورد.

رفتار پدر و مادر با کودک بزر گتر باید چگونه باشد؟

زمانی که نوزاد تازه متولد شده به خانه آورده م یشود، مادر نباید هیچ گونه تغییری در رفتار خود نسبت به کودک بزرگ تر ب هوجود آورد؛ گرچه مادر به علت زایمان، ضعیف، خسته و حتی بی حوصله شده اما تا حد امکان باید سعی کند با کمک پدر، زندگی روزمره و روابط و رفتار قبلی خود را با کودک حفظ نماید. زمانی که کودک ببیند تمام توجه و علاق هی مادر به نوزاد جلب می شود و نوزاد مدام در آغوش مادر است و او بلاتکلیف و سرگردان است، حس حسادت در او به وجود خواهد آمد. اگر برای پدر امکان دارد، می تواند کودک را با خود به محل کارش ببرد تا در خلال روز با پدر مشغول باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -آماده کردن کودک برای تولد فرزند دوم

برچسب‌ها: تولد فرزند دوم,حسادت در کودک بزر گتر,حسادت فرزند اول به دوم,

موضوع:
بازدید: 18

+ نوشته شده در دوشنبه 1 اسفند 1401 ساعت 2:55 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

پنج روش برای مدیریت وسایل و اسباب بازیهای کودک شما

کودکان می توانند بیش از حد بی نظم بوده و محیط شلوغی را برای خودشان درست کنند. ممکن است نسبت به این موضوع آگاه باشید که کودکان کمی هستند که دوست دارند منظم باشند , واقعا ذات تمیز و مرتبی داشته باشند، ولی بیشتر کودکانی که ما با آنها آشنا هستیم، کودکانی هستند که کمتر منظم هستند.

شما به عنوان یک مادر، ممکن است با مشکلاتی مواجه شده باشید در رابطه با اسباب بازی هایی که به طور نا منظم در اتاق پخش می شوند، وسایل مربوط به شهر بازی که در کف اتاق پخش می شوند، موارد و لوازم عادی که در سرتاسر خانه پخش شده است و سایر موارد شلوغ کاری که از طریق بچه ها ایجاد می شود، و نسبت به آنها اعتراض داشته باشید.

موارد محدودی وجود دارد که می تواند به مدیریت این مشکلاتی که والدین با آنها مواجه هستند، کمک کند. برخی از این روش ها را که بهترین می باشند ، را در ادامه لیست شده اند. سعی کنید آنها را امتحان کنید و ببینید که چقدر برای شما مناسب می باشند.

جمع و جور کن! این یک کلمه ای است که در سال های گذشته زیاد مورد استفاده قرار گرفته است، ولی داشتن یک خانه آرام و منظم، یک نکته بسیار مهمی می باشد. به طور اصولی، در حوزه و ناحیه مربوط به کودک ، که کودک در آنجا فعالیت دارد، پیشنهاد می کنیم که همه چیز (بله، همه چیز) مرتب باشد و اسباب بازی های شکسته ، وسایل غیر ضروری، دور انداخته شود و تعداد موارد موجود کاهش یابد ( برای مثال اگر ۵۰ تا اسباب بازی مربوط به حیوانات باشد، آنها را به ۱۰ اسباب بازی حیوانات کاهش دهید). بلی، این روش مدت زمان زیادی طول خواهد کشید و ولی به صورت کلی خوب است و زمان کمی را در روز به آن اختصاص دهید ( برای مثال ۱۵ دقیقه در هر روز یا مواردی شبیه آن، و اگر فرصت مناسبی داشتید ، می توانید چند ساعتی را صرف این کار کنید).

جای هر چیزی! هر چیزی باید یک جای خاصی داشته باشد و در جایگاه مختص به خودش قرار بگیرد. شما مجبور نیستید که سبدها یا سطل های اسباب بازی گران قیمتی را بخرید ( اگر چه داشتن سبدهای مناسب اسباب بازی ها جمع و جورتر نشان می دهد). مطمئن شوید که در هر سبد یک نوع خاصی از وسایل یا اسباب بازی ها را انبار کرده اید، و هر سبد را برچسب بزنید.

” نظارت مادر”. کودک یک عادت بد دارد و سایل را جایی قرار می دهد که نمی توان به صورت سریع خانه را تمیز کرد. گاهی مجبور هستید که همه جاهایی که وسایل جمع شده است را نگاه کنید و همه چیز را در جایگاه مناسب خودشان قرار دهید، تا مطمئن شوید که همه وسایل در جایگاهی قرار گرفته اند که به راحتی می توان آنها را پیدا کرد.

این کار را به صورت یک بازی و سرگرمی انجام دهید. حتی در صورتی که شما این احساس را نداشته باشید که برای هر کاری که باید بچه هایتان انجام دهند، از آنها قدر دانی کنید، ایجاد کردن یک بازی یا سیستم قدردانی، که شامل تمیز کردن و فرآیند نگه داری می باشد، می تواند مفید باشد. برای مثال، اگر برخی وسایل بر روی کف زمین قرار داشته باشد، به بچه های خود بگویید که ۲۰ تا از وسایل را بردارید و آنها را در جایگاه مناسب خوشان قرار دهید، و در عوض آن به اندازه یک چهارم وسایل یا بخشی از آن، به آنها شکلات دهید یا ده دقیقه به آنها زمان دهید که بازی الکترونیکی انجام دهید، یا هر کار دیگری که فکر می کنید برای بچه های شما منطقی باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -پنج روش برای مدیریت وسایل و اسباب بازیهای کودک شما

برچسب‌ها: اسباب بازیهای کودک,کودک,مدیریت اسباب بازیهای کودک,

موضوع:
بازدید: 18

+ نوشته شده در دوشنبه 1 اسفند 1401 ساعت 2:56 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کودکی با اعتماد به نفس بالا | ۲۰ روش معجزه آسا

کودکی با اعتماد به نفس بالا می تواند با ارزش ترین سرمایه ای باشد که والدین برای کودک شان ایجاد می کنند.

اگر به دنبال آن هستید که فرزندی موفق و جرآت مند پرورش دهید، آگاهی از روش های ایجاد اعتماد به نفس به شما کمک می کند تا بتوانید راحت تر به هدف تان برسید.

با ادامه ی مطلب همراه باشید تا شما را با مهم ترین دانستنی های رشد اعتماد به نفس در کودکان بیشتر آشنا کنیم.

کودکی با اعتماد به نفس بالا

در اولین قدم باید بدانید که مسئولیت کودکی با اعتماد به نفس بالا با خود اوست و در این مسیر شما می توانید تسهیل گر باشید.

می توان گفت بنای اعتماد به نفس شبیه به ساختمانی است که برای ساخت آن همکاری مجموعه ای از افراد ضروری است و شما تنها یکی از آن مجموعه هستید.

برای رشد اعتماد به نفس از دستورالعمل های زیر استفاده کنید:

۱. به فرزندتان مسئولیت بدهید.

هیچ چیز به اندازه مسئولیت دادن به کودکان باعث کودکی با اعتماد به نفس بالا نمی شود، پس سعی کنید به فرزند خود مسئولیت های متناسب با سن اش را منتقل کنید.

در چنین شرایطی خواهید دید که خواهید دید که هرگاه او مسئولیت اش را انجام می دهد چه رضایت خاطری پیدا می کند و احساس می کند که در خانواده اش فرد واقعا مهمی است.

به عنوان مثال می توانید از کودک ۳ یا ۴ ساله خود بخواهید جعبه دستمال کاغذی را روی میز ناهارخوری بگذارد و یا از کودک ۷ ساله بخواهید تا لباس ها را پس از خشک شدن تا کند و در قفسه های مربوط به خود قرار دهد.

۲. احساس مستقل بودن و توانستن را تقویت کنید.

اگر از آن دسته والدینی هستید که در کوچک ترین موقعیت ها نیز برای فرزندتان تصمیم می گیرید و به او اجازه ی روبه رو شدن با هیچ چالشی را نمی دهید، کودکی ضعیف و فاقد اعتماد به خویشتن خواهید داشت.

به جای این شیوه ی برخورد، سعی کنید این احساس درونی را در او به وجود آورید که خودش باید مشکلاتش را حل کند.

به عنوان مثال از او بپرسید ” برای حل این مساله نظرت چیست و یا چه فکری داری؟ ” این کار باعث می شود تا کودکی با اعتماد به نفس بالا داشته باشید که می تواند برای خودش تصمیم بگیرد.

۳. تلاش کودک را تقویت کنید.

عده ای از والدین با هدف داشتن کودکی با اعتماد به نفس بالا، ارزش تشویق کار را بین می برند. نیازی نیست هر کار کوچک و بزرگی را دایما تشویق کنید.

به جای تشویق کردن دائمی کودک بابت کارهای ریز و درشتش بهتر است «تلاش» او را تشویق کنید.

جملاتی نظیر تو بهترینی، تو همیشه موفق می شی و… باعث می شود که کودک ارزش خود را در گرو درست و کامل انجام دادن کارها بداند و حتی دچار اعتماد به نفس کاذب شده یا اضطراب و استرس کامل بودن تا ابد رهایش نکند چون گمان می کند اگر این کار را به بهترین نحو ممکن انجام ندهد دیگر ارزشی نزد شما نخواهد داشت.

به جای این جملات می توانید بگویید:

«تو همیشه تلاشت رو می کنی»،

«اینکه اینقدر تلاش می کنی خیلی برای من ارزشمنده»

با این جمله ها ارزش تلاش کردن را به او می فهمانید نه صرفا برنده شدن و جلو افتادن از بقیه را.

۴. به فرزندتان عشق بی قید و شرط دهید.

ممکن است سوال کنید معنی این عبارت چیست؟

حتی ممکن است بدلیل اینکه خودتان چنین موقعیتی را تجربه نکرده اید و اجرای ان را سخت و یا ناممکن بدانید.

در حقیقت، عشق بی قید و شرط مهم ترین کاری است که شما به عنوان والدین می توانند در حق کودکان خود انجام دهید.

بسیاری از والدین با این سوال مواجه اند که ما چه می توانیم بکنیم تا کودکی با اعتماد به نفس بالا داشته باشیم، آن ها را قادر به همدلی با دیگران کنیم و کاری کنیم تا جایی که می توانند موفقیت در زندگی را تجربه کند؟

شاید مهم ترین پیامی که یک والد می تواند به کودکش انتقال دهد، این باور است که صرفا حضور او موجب شادی و لذت است .بودن کودک یک هدیه گرانبهاست که نیاز به هیچ شرط دیگری ندارد.

پذیرش بی قید و شرط به این معناست که فرزندشما مجبور نیست چیزی را ثابت کند، کار ویژه ای انجام دهد و یا فردی خاص باشد. بلکه تنها همان گونه که هست برای پدر و مادر ارزشمند است.

۵. تشویق صحیح را فراموش نکنید.

هر کودکی نیاز به شکلی از حمایت از جانب عزیزانش دارد که این پیغام را می دهد ” ما به تو ایمان داریم. ما تلاش هایت را می بینیم .ادامه بده”

در حقیقت تشویق یعنی تشخیص دادن پیشرفت و نه فقط پاداش دادن به نتیجه.

پس اگر کودک تان با مسئله ی درسی دست و پنجه نرم می کند، به جای اینکه بگویید

“نه این طوری نیست، بذار برات حلش کنم”،

بگویید ” خیلی داری تلاش می کنی ، تقریبا به جواب رسیدی”

لازم است به این نکته توجه کنید که تشویق و تحسین متفاوت هستند.

به زبان ساده می توان گفت، تحسین پاداش به انجام کار است ، در حالی که تشویق پاداش به فرد است (“تو تونستی ” به جای “من به تو افتخار می کنم”)

منبع:کانون مشاوران ایران -کودکی با اعتماد به نفس بالا | ۲۰ روش معجزه آسا

برچسب‌ها: اعتماد به نفس کودک,تقویت اعتماد به نفس,اعتماد به نفس,

موضوع:
بازدید: 18

+ نوشته شده در سه شنبه 2 اسفند 1401 ساعت 23:34 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تمام علائم افسردگی در کودکان + درمان در خانه

علائم افسردگی در کودکان، نشانه های افسردگی در کودکان ۲ ساله، علائم افسردگی در کودکان ۳ ساله، علائم افسردگی در کودکان ۴ ساله در این مقاله آورده شده است.

کودکان نیز مانند بزرگسالان ممکن است افسرده باشند. گاهی اوقات کودکان به ظاهر عادی و بدون هیچ مشکل اساسی زندگی ممکن است افسرده شوند.

این مشکل یک عدم تعادل شیمیایی در مغز است که باعث بروز افسردگی بالینی می شود. علائم خاصی وجود دارد که نشان از افسردگی در کودک می دهد بنابراین در صورت مشاهده این علائم دریافت کمک و درمان برای سلامت روانی بسیار مهم است.

علائم افسردگی در کودکان

بر اساس DSM (راهنمای تشخیصی و آماری اختلال روانی) یک دوره افسردگی اساسی به عنوان رفتارهای افسرده ای توصیف می شود که به طور مداوم برای دو هفته یا بیشتر طول می کشد. بنابراین، اگر کودک شما بیش از دو هفته است که احساس ناامیدی یا غم دارد، باید باعث نگرانی شود.

در زیر علائم افسردگی طبق دستورالعمل DSM آمده است. فرد باید حداقل پنج مورد از این رفتارها را برای مدت دو هفته یا بیشتر داشته باشد تا به طور رسمی مبتلا به افسردگی تشخیص داده شود:

احساس غم و اندوه عمیق یا خلق افسرده که بیشتر روز (به مدت دو هفته یا بیشتر) ادامه دارد.

کاهش علاقه به فعالیت ها (در اکثر اوقات روز یا تمام وقت).

کاهش وزن قابل توجه (نه از طریق رژیم غذایی)، یا کاهش اشتها.

مشکل در خواب (بی خوابی).

خستگی و از دست دادن انرژی.

هر روز احساس بی ارزشی می کنند.

احساس گناه بیش از حد دارند.

مشکل در تفکر، تصمیم گیری یا تمرکز به صورت روزانه.

فکر به مرگ یا افکار خودکشی.

لطفا توجه داشته باشید که اگر فرزند شما از دست دادن یکی از عزیزان خود رنج می برد و مراحل غم و اندوه را طی می کند، داشتن علائم افسردگی طبیعی است. اگر به نظر می رسد که آن ها در مرحله افسردگی گیر کرده اند، زمان آن رسیده است که از مشاور کمک بگیرید تا با کمک آن ها به روند سوگ کمک کند.

علائم افسردگی در کودکان

با این حال، اگر آن ها از سوگ یا وضعیت پزشکی که علائم فوق را ایجاد می کند رنج نمی برند، باید برای تشخیص و درمان احتمالی اختلال افسردگی اساسی نزد متخصص برده شوید.

علائم نشانه ها

خلق و خویغمگین طولانی مدت به راحتی گریه می کند.به نظر میرسد با مشکلات روحی دست و پنجه نرم می کند.

کاهش یا عدم علاقهبه فعالیت های قدیمی علاقه کمتر به بازیعلاقه کمتر یا اجتناب از فعالیت‌های مورد علاقه قبلی مانند بودن با دوستان، ورزش، نمایش، موسیقی یا شغل با حقوق.به نظر نمی رسد از فعالیت هایی که قبلاً دوست داشته اند لذت ببرند.کاهش عملکرد تحصیلی.تکالیف مدرسه را کامل نمی کند.

تنها بودن می خواهد تمام روز رمان بخواند یا به هر شکلی تنها باشد.تعامل خود با دوستانش را از دست می دهد.در زمان استراحت یا سر کلاس به تنهایی می نشیند

کاهش عزت نفس در مورد خود نظرات منفی می دهد و از خودگویی منفی استفاده می کند (مثلاً “من نمی توانم این کار را انجام دهم”، “من احمق هستم”، “چه فایده ای دارد”، “من همه را ناامید خواهم کرد.”)تغییر در ظاهر، متفاوت لباس می پوشد و بهداشت را نادیده می گیرد

احساس ناامیدینسبت به آینده به جای آنچه می تواند درست پیش برود، به دنبال چه چیزی در آینده اشتباه می شوددر پیش بینی رویدادهای مثبت مشکل داردبه موضوعات منفی یا نظرات دیگران می پردازد

خستگی خسته به نظر می رسد.ایجاد انگیزه یا مشارکت برای او دشوار است.انرژی کمی دارد.

تمرکز ضعیف، حافظهیا مشکل در تفکر کاهش تلاش و بازده تحصیلیدر پیروی از دستورالعمل ها یا به خاطر سپردن وظایف مشکل داردوظایف خود را در کلاس فراموش می کند (کتاب، تکالیف، مداد و غیره)

مشکل در خواب کودک افسرده ممکن است بی خوابی یا خواب زیاد را تجربه کند.کودک خسته و خواب آلود به نظر می رسد.کودکان کوچکتر ممکن است شروع به شب ادراری کنند.

تغییر الگوهای غذایی یا خیلی کمتر غذا می خورد یا پرخوری می کنند.کاهش یا افزایش وزن بدون رژیم غذایی یا دلیل مشخص.

رفتار غیر مشخص دزدی می کند.دروغ می گوید.بدون اجازه مدرسه را ترک می کند.اغلب تحریک پذیر است.قلدری می کند.وارد دعوا می شود.

افکار مرگ یا خودکشی ممکن است در نوشته ها و انشاء های خود درباره مرگ یا خودکشی صحبت کند.ممکن است با معلم یا دوست خود در مورد این احساسات صحبت کند.

علائم افسردگی در سنین مختلف

سن علائم

نشانه های افسردگی در کودکان ۲ ساله تغییر در خواب و عادات غذایی منظمتغییر در احساسات (مانند نشان دادن نشانه هایی از غمگین بودن، چسبیدن به والدین، گوشه گیری یا عصبانیت)افزایش گریه یا عصبانیت.

علائم افسردگی در کودکان ۳ ساله اختلال غذایی داشتن انرژی کماختلال در خواب و رژیم غذایی

علائم افسردگی در کودکان ۴ ساله علائم جسمی مانند سردرد های مکرر یا معده درد بدون دلیل مشخص.تغییرات در خواب، اشتها و تعاملات اجتماعی.

علائم افسردگی در کودکان ۵ ساله بد اخلاقی برای مدت طولانیاز دست دادن علاقه به چیزهایی است که معمولاً از آن ها لذت می‌برند و پیدا نکردن جایگزینی برای این فعالیت ها.

علائم افسردگی در کودکان ابتدایی (۶ تا ۱۲ سال) بیشتر اوقات غمگین یا تحریک پذیر به نظر می رسند.خسته به نظر می رسند، انرژی ندارند و به راحتی تسلیم می شوند.تلاش کمی برای انجام تکالیف مدرسه دارند.در تمرکز مشکل دارند.کناره گیری از دوستان یا فعالیت هاروزهای مدرسه را از دست می دهند یا اغلب دیر به مدرسه می روند.

علائم افسردگی در نوجوانان انزوای اجتماعیعملکرد ضعیف مدرسه یا غیبت مکرر از مدرسهتوجه کمتر به بهداشت شخصی یا ظاهرطغیان خشمرفتار مخاطره آمیزسایر رفتارهای کنش گرانه

علائم افسردگی در بزرگسالان احساس غم، پوچی یا ناامیدیطغیان حتی بر سر مسائل کوچکاز دست دادن علاقه یا لذت در اکثر یا تمام فعالیت هااختلالات خواب، از جمله بی خوابی یا خواب زیادکاهش اشتها و کاهش وزن یا افزایش میل به غذا و افزایش وزناضطراب و بی قراریمشکلات فیزیکی غیر قابل توضیح، مانند کمردرد یا سردرد

کمک به کودک افسرده در خانه

علاوه بر جستجوی کمک حرفه ای، چند کار وجود دارد که والدین می توانند در خانه برای کمک به فرزند افسرده خود انجام دهند:

۱. با فرزندتان در مورد احساساتش به شیوه ای دلسوزانه و همدلانه صحبت کنید.

نشستن رو در رو و پرسیدن از کودک در مورد احساساتش می تواند سخت باشد. با این حال، پیاده‌روی، بازی روی تخته یا بازی کردن در کنار فرزندتان می‌تواند به او اجازه دهد تا آرامش داشته باشد و احساسات خود را مطرح کند.

از فرزندتان سؤالات باز بپرسید که به بیش از یک بله یا نه ساده نیاز دارد تا در گفتگوهای معنادار شرکت کند. هرگز آن ها را در این حالت قضاوت نکنید زیرا این امر باعث می شود که آن ها خاموش شوند و از صمیمیت با شما دور گردند.

اشکالی ندارد که در طول مکالمه، مدت‌ها سکوت کنید، زیرا گاهی اوقات کودک در طول مدتی که با هم هستید، افکار و احساسات خود را پردازش می‌کند. لازم نیست فضا و زمان را با صحبت کردن پر کنید زیرا سکوت گاهی مفید است.

منبع:کانون مشاوران ایران-تمام علائم افسردگی در کودکان + درمان در خانه

برچسب‌ها: افسردگی در کودکان,علائم افسردگی,افسردگی,

موضوع:
بازدید: 23

+ نوشته شده در چهارشنبه 3 اسفند 1401 ساعت 23:35 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

دکتر بازی در کودکان

دکتر بازی در کودکان و نحوه بازی با کودک، آیا دکتربازی در کودک بد است؟، نحوه برخورد با دکتر بازی کودکان همه در این مقاله آورده شده است.

نیازی به گفتن نیست که والدین هنگام وقوع چنین موقعیت هایی بسیار می ترسند. آن ها که با رفتارهای جنسی کودکان آشنا نیستند، به این نتیجه می رسند که چیزی بسیار شرم آور در مورد کاری که این بچه ها انجام می دهند وجود دارد. نتیجه گیری سریع و واکنش افراطی با فریاد زدن و تنبیه برای والدین آسان است. اما کاوش جنسی بخشی طبیعی از کودک بودن است و والدین باید بین تمایلات جنسی کودکی و بزرگسالان تمایز قائل شوند.

وقتی در این لحظات نسبت به فرزندانمان واکنش نشان می دهیم، باید محدودیت هایی را تعیین کنیم، اما در عین حال به فرزندانمان نیز بفهمانیم که کنجکاوی در مورد رابطه جنسی طبیعی است. بنابراین، باید گفتار و کردار خود را با دقت انتخاب کنیم تا از شرمساری فرزندان خود و ایجاد هرگونه تداعی منفی خودداری کنیم.

نحوه برخورد با دکتر بازی کودکان

نحوه برخورد با این بازی ها چگونه است و چه زمانی باید نگران بود؟

بازی های وانمودی در کودکان پیش دبستان بسیار رایج هستند.

یکی از رایج ترین این بازی ها نوعی است که معمولا با نام دکتر بازی در کودکان شناخته می شود که در واقع نوعی تجربه و آزمایش کردن در کودکان است.

البته استفاده از این اسم ها نمی تواند اهمیت اتفاق افتادن برخی مسائل را کم کند، مثل نشان دادن اندام های خصوصی به یکدیگر.

چرا بچه ها «دکتر بازی می کنند»؟

“دکتر بازی در کودکان” معمولا زمانی اتفاق می افتد که کودک بین ۳ تا ۶ سال سن دارد. دلیل اینکه بچه ها این کار را می کنند کنجکاوی است. این کنجکاوی زمانی اتفاق می افتد که او متوجه تفاوت ظاهری بین زن و مرد می شود، مثلاً پدرش می تواند موهای کوتاه داشته باشد، ریش داشته باشد و مادرش می تواند موهای بلند داشته باشد یا دامن بپوشد.

در آن زمان بچه ها کنجکاو می شوند و فکر می کنند که آیا راه دیگری برای تشخیص زن و مرد وجود دارد یا خیر. هنگام بازی با دوستان، کاملاً عادی است که آن ها سعی کنند ببینند که آیا دوستشان متفاوت است یا خیر.

برخورد با برهنه شدن کودک

اولین برخورد با برهنه شدن کودک ممکن است شما را شگفت زده کند، و بعد از آن ترس در مورد مسائل جنسی و نگرانی های فرهنگی پیرامون کارهای یواشکی به وجود می آید.

اکثر والدین به این ترس اکتفا نمی کنند، بلکه جلوتر می روند.

وارد بازی کودک شده و واکنش شدیدی نسبت به این بازی کودک نشان می دهند.

روش کنترل دکتر بازی در کودکان

روش های زیادی برای کنترل این رفتار وجود دارند، اما خوشبختانه بهترین روشی که توصیه می شود بسیار ساده است و به یاد سپردن آن آسان:

راه خود را کج کنید و دور شوید.

یادتان باشد که این کار فقط به دلیل کنجکاوی است.

اما اکثر والدین با دیدن این صحنه ها از جای خود می پرند مخصوصا زمانی که بحث اندام های خصوصی در میان باشند.

به طور کلی، عاقلانه‌ترین کار این است که قانونی وضع کنیم که هنگامی که با دوستش بازی می کند در اتاق باید باز نگه داشت. کودکان به راحتی تحت تأثیر تکانه های خود قرار می گیرند و با این نظارت بیش تر تصمیم های عاقلانه می گیرند.

به عکس العمل خود توجه کنید و دقت داشته باشید که استانداردهای خود را پیرامون این اندام ها زیاد نکنید، طوری رفتار کنید که انگار مثل اندام های دیگر هستند.

این بی توجهی و کاری نکردن حتی هنگامی که پای جنس مخالف نیز در بازی به میان باشد مهم است.

نکته مهم تر اینست که کودکان اندام های جنسی خود و حتی جنس مخالف را به عنوان ارگان های تولید مثل و مرکز لذت نمی بینند.

اگر کودک تصاویر یا فیلم پورنوگرافی را ندیده باشد دکتر بازی در کودکان تنها برای ارضای کنجکاوی است نه بیشتر.

دکتر بازی در کودکان

مقایسه و لمس برای یادگیری بیشتر

مقایسه کردن یکی از روش های یادگیریست و این همان کاری است که کودکان انجام می دهند، مخصوصا مقایسه با اندام جنس مخالف که تفاوت ها مشهود هستند.

کودکان جذب تفاوت ها می شوند و این راهی است که از طریق آن شناخت خود را از جهان گسترش می دهند.

در همین راستا، لمس کردن نیز جزئی از شناخت و یادگیری است.

لمس کردن، در واقع همان چیزی هست که سطح اضطراب والدین را بالا می برد، اما نگران نباشید!

منبع:کانون مشاوران ایران-دکتر بازی در کودکان

برچسب‌ها: دکتر بازی در کودکان,بازی کودکان,دکتر بازی,

موضوع:
بازدید: 18

+ نوشته شده در شنبه 6 اسفند 1401 ساعت 1:24 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تمام علل دروغ گویی در کودکان + ۱۰ راه حل قطعی

درمان قطعی دروغگویی کودک، علل دروغ گویی در کودکان در این مقاله آورده شده است. دروغ در میان کودکان خردسال و ابتدایی که تازه شروع به درک تمایز و اختلاف بین خیال و واقعیت کرده اند، رایج تر می باشد.

به مرور کودک شما کمی باهوش تر می شود و درک می کند که دروغ گفتن اشتباه است، اما همچنین می‌داند که دروغ می‌تواند به او کمک کند تا از عواقب و کارهای سخت دوری کند. حال چگونه باید این رفتار را ریشه یابی و حل کرد؟ برای درک این موضوع با ما همراه باشید.

علل دروغ گویی در کودکان

ممکن است بارها شاهد دروغ گفتن از زبان کودک خود بوده اید و این مسئله شما را آزار داده است. متاسفانه برخی از والدین بدون در نظر گرفتن عللی که منجر به گفتن دروغ در کودک شده اند، دست به تنبیه وی می زنند. در این مقاله برخی از علت های رایج دروغ گویی کودکان آورده شده اند:

ترس

برخی خانواده ها تلاش میکنند با خشونت و ایجاد وحشت کودک خود را از عادات بد دور کنند، هرچند این روش پاسخگو نیست و اثر عکس میدهد زیرا این ترس دو نتیجه میتواند داشته باشد، یا این که از ترس تنبیه والدین کم کم به دروغ گویی و تاثیر مثبت آن در تنبیه نشدن عادت کند، یا به زبان دیگر همین خشونت و سخت گیری بیش از حد باعث میشود نه تنها عمل ناپسند اولیه ترک نشود بلکه دروغگویی هم به آن اضافه شود، یا این که به مرور زمان ترسش بریزد و بدون خجالت و با گستاخی بیشتر عمل ناپسند خود را انجام دهد.

در هر دو صورت بدیهی است که خشونت والدین و وحشت کودک از تنبیه شدن اگر بیش از اندازه شود به جای اثر مثبت اثر مخرب تر هم میگذارد. همچنین، بدیهی است که این روش حتی اگر عمل کند موقت است زیرا هیچ گاه میل به انجام کار صحیح در آن ها تقویت نشده که خودشان تصمیم بگیرند که به آن عمل کنند و تنها مانع روبروی آن ها خشم والدین است که به مرور زمان کم اثر میشود. همچنین این کودکان در بروز عواطف خود نیز به مشکل میخورند.

اگر کودک دروغگو خودش به این نتیجه برسد که کاری غلط است احتمال این که به آن انحراف دچار شود بسیار کمتر میشود و وقتی خانواده با او با خشونت برخورد نکرده است نسبت به کودکی که تنها دلیلش ترس از مواجهه با خشم اطرافیان است، با والدینش احساس نزدیکی بیشتری میکند، و کمتر احساس نیاز میکند که به دروغ متوسل شود، زیرا ترسی از عواقب راست گویی خود ندارد.

با توجه به موارد گفته شده یکی از بزرگ ترین دلایلی که باعث میشود کودک به دروغ روی بیاورد ترس از مجازات شدن است، زیرا به دنبال پیدا کردن راهی است که از تنبیه شدن فرار کند و یک راه رایج برای این امر تقویت عادت دروغ گویی است، و طبیعتا خشن تر شدن برخورد ها و مجازات ها ترس را بیشتر میکند و ترس بیشتر باعث دروغ های بیشتر میشود.

بنابراین برای این که این ترس ها باعث شکل گرفتن و گسترش دروغگویی در کودک نشوند بهترین درمان دروغگویی کودک نشان دادن عطوفت و مهربانی و احترام به عقاید کودک است، تا با مشاهده ی آرامش و محبتی که در خانواده وجود دارد بدون ترس از عواقب آن بتواند حرفش را بزند. کودکی که احساس کند به نظرش اهمیت داده میشود و میتواند بدون عواقب حرفش را بزند نیاز به دروغ نخواهد داشت.

احساس تحقیر

یکی دیگر از عامل هایی که باعث می شود که کودک دروغ بگوید، احساس تحقیر می باشد. کودکی که در معرض توهین و تحقیر قرار می گیرد و به شخصیت او ضربه می زند، تلاش می کند تا از طریق روش های مختلفی که برای او امکان دارد، تلاش کند تا در مرکز توجه افراد خانواده و نیز دیگران قرار بگیرد و همچنین احترام برای شخصیت وی قائل بشوند.

کودک از هر راهی و فرصتی استفاده می کند تا به هدفش برسد. یکی از روش هایی که او برای رسیدن به این گونه هدف ها مورد استفاده قرار می دهد، دروغ گفتن است. کودکی که در خانواده به او توجه نمی شود، و مدام در معرض تحقیر و بی توجهی از جانب اطرافیان است و با و زندگی خود را با فقر و محرومیت می گذراند، بهترین و بزرگترین لذتش، مطرح کردن خود و جلب توجه دیگران است.

کودک در این گونه موقعیت ها، با راست گویی و صداقت، نمی تواند که نظر دیگران را به خود جلب کند و همچنین افکار آن ها را به سوی خود بکشاند. ناچارا به دروغ گویی متوسل می شود. دروغ های بزرگ و هیجانی، دروغی که مرکز توجه را به سمت خود جذب می کند و خانواده را به جوش و خروش و هیجان وادار می کند.

به عنوان مثال؛ ” کودک به منزل وارد می شود و با صدای بلند فریاد می زند که پدر با ماشین تصادف کرد. و یا نیز معلم مان از طبقه سوم مدرسه سقوط کرد و مرد “. زمانی که اعضای خانواده قصد دارند خود را به محل وقوع سانحه برسانند، احساس لذت و شادی به کودک دروغگو دست می دهد و نیز از اینکه این گونه در اعضای خانواده هیجان و توجه به وجود آورده خوش حال است.

کودک این گونه تحقیر ها و توهین ها و بی اعتنایی های گذشته را تلافی می کند. این گونه برخورد های کودک، ریشه در برخوردهای خانواده دارد. زیرا اگر افراد خانواده و نیز دیگران به شخصیت کودک احترام قائل می شدند، و همچنین او را مورد تحقیر و اهانت قرار نمی داند، هیچ گاه کودک برای جبران کمبود های خود به این گونه کار ها متوسل نمی شد و هرگز دروغ نمی گفت.

کودک باید مورد توجه و اهمیت و احترام خانواده قرار بگرید، مورد تشویق واقع شود و همچنین اعمال او مورد تحسین قرار گیرند و به صحبت ها و بحث هایش بها داده شود.

پدر و مادر که به دلایل گرفتاری های خود به مقدار کمی به فرزند خود رسیدگی می کنند، و به کار او کاری ندارند و به صحبت ها و مسائل مختلفی که کودک دارد گوش نمی دهند، باعث می شوند که کودک در ذهن خود تصور می کند که صحبت ها و یا اعمالش مورد رضایت خانواده و اطرافیان نیست و ناچارا برای آن که نظراتش مورد توجه واقع شوند، با دروغ گفتن و بزرگ نمایی خود را در معرض مرکز توجه خانواده قرار می دهد.

آن چه که مسلم می باشد، دروغ هایی که کودک در این شرایط می گوید، تنها برای جبران کمبود ها و نیاز های خود و همچنین جلب توجه والدین است، والدین باید به امر واقف بوده و نیز فرزند خود را محترم بشمارند.

محیط خانواده

یکی از مهمترین کانونی که در آن کودک می تواند راست گویی را بیاموزد، محیط خانوادگی می باشد و می تواند با آن خو بگیرد در حقیقت سبک فرزند پروری شما تاثیر زیادی بر رشد کودک دارد. خانواده تاثیری قابل توجه و شگرفی می تواند در کودک داشته باشد. در محیط های خانوادگی که در آن ها با دروغ و خلاف سر و کار ندارند، و نیز در آن جا درستی و راست گویی حاکم می باشد، باعث می شود که کودک این گونه راه و روش ها را انتخاب کند.

و برعکس اگر؛ محیط خانواده محلی باشد که دروغ و رفتار نامناسب و ناپسند و همچنین انحراف های دیگری مرسوم باشد، کودک با این گونه انحرافات رشد می کند و پرورش می یابد و نیز شخصیت او طبق ناهنجاری های متفاوت استوار می گردد. به این دلیل که کودک تقلیدگر خوبی است و همچنین بدون توجه و یا اراده، خودش را با محیط خانوادگی تطبیق می دهد و آنچه که در خانواده می گذرد و اتفاق می افتد، در او ریشه و نقش می گیرد.

اولین مدرسه ای که کودک در آن آموزش می بیند، محیط خانوادگی است. پدر و مادر هایی که به دروغ و انحرافات دیگری متوسل می شوند و نیز کودک خود را گاهی مجبور به دروغ گویی می کنند و همچنین والدینی که به صورت مداوم در مقابل کودک تعارفاتی ساختگی و دروغین می کنند و نیز بسیار از شرایط غیر واقعی دیگری که بوجود می آورند، سبب می شود که کودک با تقلید از آن ها به دروغ گویی عادت کند.

محیط خانوادگی تعیین کننده ی خوب و بد خانواده است. پدر و مادر و اعضای خانواده باید زمینه ی پرورش راستی و صداقت و درست کاری را برای کودک مهیا کنند تا بتوانند کودکی راست گو و مثبت به جامعه تحویل دهند.

والدین نباید به کودک خود سخت گیری زیادی نشان دهند، و همچنین آن ها را بیش از حد مورد استیضاح و پرسش قرار ندهد و در عوض به جای اینکه با این کارها، باعث شوند که آن ها را به دروغ توسل کنند بهتر است که با آن ها با صداقت و مهربانی و درستی و با آرامش برخورد کنند . زیرا کودک دروغگو هنوز سازمان فکری کودک به درجه ای نرسیده است که بتواند مسئله ها را تجزیه و تحلیل کند.

باید مسئولیت های کوچکی به کود در خانه بدهید ، اگر نتوانست آن را به درستی و یا کامل انجام دهد، مانند یک دوست صمیمی آن را راهنمایی و هدایت کنید و یا اگر توانست آن را به درستی انجام دهد، تشویقش کنید و نیز مسئولیت های دیگری به او بدهید و همچنین در او احساس مسئولیت را پرورش بدهید.

منبع:کانون مشاوران ایران -تمام علل دروغ گویی در کودکان + ۱۰ راه حل قطعی

برچسب‌ها: دروغ گویی در کودکان,دروغ گویی,علل دروغ گویی در کودکان,

موضوع:
بازدید: 23

+ نوشته شده در دوشنبه 8 اسفند 1401 ساعت 0:34 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

ده نکته برای سازگار شدن کودک با مدرسه

تسهیل پیوند کودک با معلم و همکلاسی هایش

کودکتان دیگر مثل یک بچه ی بزرگ هر روز به مدرسه می رود. اما به جای شور و اشتیاقی که شما انتظار آن را دارید، بسیاری از روزها به خصوص روزهای شنبه را می بینید که کودکتان با گریه و یا دل درد به مدرسه می رود. او تمارض نمی کند. این عکس العمل به دلیل اضطراب هایی است که بر روی بدن کودک تاثیر می گدارد، و این اضطراب ها به خصوص در کودکان ممکن به ناراحتی معده منجر شود. ولی نگران نباشید، این مسئله که کودکان برای رفتن به مدرسه نیاز به کمک ها و سازگاری هایی داشته باشند غیر معمول نیست. در اینجا ده نکته بیان شده است که در این رابطه می تواند کمک کننده باشد.

تسهیل برقراری ارتباط کودک با معلمش.

کودکان نیاز دارند که با یک بزرگسال که به آنها احساس امنیت می بخشد ارتباط برقرار کنند. بنابراین زمانی که آنها با والدینشان نیستند، نیاز دارند که دلبستگیشان را به سمت معلمشان سوق دهند، و یا اینکه انها ممکن است انقدر اضطراب داشته باشند که نتوانند آرامش خود را به دست بیاورند و به فرایند یادگیری بپردازند. اگر شما متوجه شدید که کودکتان از رفتن به مدرسه احساس خوبی ندارد، بلافاصله با معلمش مطرح کنید. فقط کافی است که به معلمش بگویید که به نظر می رسد که فرزندم هنوز خود را با مدرسه اخت نکرده است، و شما امیدوار هستید که او بتواند توجه ویژه ای به کودکتان داشته باشد که کودکتان احساس کند که در خانه ی خودش است. هر معلم با تجربه ای این مسئله را درک می کند و توجه بیشتری برای کمک به کودکتان خواهد کرد. بسیاری از معلم‌ها کارهای ویژه ای به کودک می سپارند، که کودک می تواند با آن ارتباط برقرار کند و هر روز می تواند وظیفه ی خود را انجام دهد.

برقراری ارتباط کودک با دیگر کودکان

کودکان نیاز دارند که حداقل با یک کودک ارتباط برقرار کنند. اگر متوجه شدید که فرزندتان با این مسئله مشکل داردبا معلمش در میان بگذارید. از کودکتان بپرسید که کدام یک از بچه های مدرسه را دوست دارد که برای بازی کردن دعوت کند. اگر کودکتان در رابطه با پاسخ دیگر کودکان برای دعوت به بازی احساس راحتی ندارد، شما می توانید همواره یکی از کودکان را با مادرش بعد از مدرسه به بستنی دعوت کنید، یا اینکه برخی از اقوام را برای شام شب جمعه دعوت کنید.

شما تنها نیاز دارید که پیتزا تهیه کنید، و بعد از صرف شام، کودکان در اطراف خانه مانند دو دوست قدیمی با هم به بازی و مسابقه خواهند پرداخت. و چه کسی می داند؟ شاید شما و دیگر والدین بتوانید این مسئله را به این راحتی حل کنید.

به کودکتان راه حلی را نشان دهید که بتواند در طول روز به شما فکر کند

برای بسیاری از کودکان، بزرگترین چالش خداحافظی کردن و جدا شدن از والدین است. یک مراسم جدایی ترتیب دهید، مانند بغل کردن یا گفتن: «من دوست دارم، تو منو دوست داری، روز خوبی داشته باشی و من ساعت ۳ تو را می بینم!». بیشتر کودکان دوست دارند که یک عکس خانوادگی در کیفشان داشته باشند. همچنین بسیاری از کودکان دوست دارند که علامت یا چیزی مربوط به والدینشان در جیبشان داشته باشند، مانند یک قلب کاغذی که کلمه ی عشق بر روی آن نوشته شده است، یا سنگی که آن را با همدیگر در ساحل پیدا کرده اید، اینها چیزهایی هستند که اگر کودک احساس تنهایی کرد به وسیله ی آنها می تواند اطمینان خود را به دست اورد.

اگر می ترسد او را آرام کنید.

بیشتر اضطراب های ناشی از مدرسه به از نظر بزرگسالان مسخره و احمقانه به نظر می رسند، مانند اینکه کودک فکر می کند که تا زمانی که او در مدرسه است شما ممکن است بمیرید یا ناپدید شوید. افرادی که همدیگر را دوست دارند به طور طبیعی فراق و جدایی را دوست ندارند، ولی کودک باید اطمینان حاصل کند که شما خوب و سالم هستید، مدرسه می تواند باعث شود که کودک همچنان شما را دوست داشته باشد در حالی که شما در کنار او حضور ندارید. هر گفتگویی را با اطمینان به این مسئله که «تو می دونی که ما همیشه پیش هم بر می گردیم» پایان دهید. بنابراین کودک می تواند این جمله در ذهن خود تکرار کند و نگرانی خودش را برطرف کند.

به کودکتان کمک کنید که حتی در حال اضطراب بخندد در نتیجه او گریه نخواهد کرد.

خنده راهی است که کودک می تواند به وسیله ی آن از اضطراب خود جلوگیری کند،، هر کودکی نسبت به سازگار کردن خود با مدرسه دچار ترس و اضطراب می شود. به کودکتان فرصت دهید که تا جایی که می تواند بخندد. اگر شما می توانید خوب است که هر روز صبح یک بازی تعقیب و گریز در خانه ترتیب بدهید، یا او را به خنده بیندازید، بدین وسیله کودک شما با جدایی از شما و رفتن به مدسه راحتتر کنار خواهد آمد. شما می توانید با استفاده از منحرف کردن ذهن او در زمانی که قسمتی از مغز او در حال هورمون سازی برای استرس است از این فرایند جلوگیری کنید. شما می توانید در خانه با تعقیب و گزیز یا بالش بازی از اضطراب او جلوگیری کنید. در اینجا چند بازی ذکر شده است که می تواند فرایند فراق و جدایی را آسان تر سازید:

منبع:کانون مشاوران ایران -ده نکته برای سازگار شدن کودک با مدرسه

برچسب‌ها: کودک و مدرسه,کودک,سازگار شدن کودک با مدرسه,

موضوع:
بازدید: 20

+ نوشته شده در چهارشنبه 10 اسفند 1401 ساعت 1:15 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

افزایش مسئولیت پذیری در کودکان | ۱۳ راه قطعی

مسئولیت پذیری در کودکان نگرانی اصلی والدین می باشد، کودکان مسئولیت های خود را زمانی به درستی انجام می دهند که هریک از اعضای خانواده برای مسئولیت خاص و معیین شده ای داشته باشند. نه اینگونه که پدر و مادر یا دیگر اعضای خانواده به صورت لحظه ای برای هر فرد وظیفه ای معین کنند.

تکنیک های مسئولیت پذیری کودکان

یکی از مسائل مهمی که در بخش تربیت کودک بیان می شود؛ این است که از چه دوره ای میتوانیم انتظار انجام مسئولیت از کودکان را داشته باشیم.

به عبارت دیگر؛ چه موقع می توانیم مسئولیت انجام کاری را به عهده کودکان مان قرار بدهیم و انتظار انجام آن کار را از کودک داشته باشیم . در هنگامی که والدین بیش از حد نیاز به برطرف کردن نیاز های کودک می پردازند و سبب به عقب انداختن انجام کار توسط کودکان می شوند، بسیار حائز اهمیت می باشد.

زیرا اگر فرزند شما در طول سال های متوالی رشد و تحول خود ؛ هیچ گاه متوجه وظایف و مسئولیت هایی که در چارچوب خانواده دارد نشود ؛ کاملا روشن است که در دوران بزرگسالی به وظایف و مسئولیت های خود اهمیت چندانی نمی دهد.

مسئولیت پذیری نقش بسزایی در موفقیت انسان دارد و مشخص کردن احساس مسئولیت امری ذاتی نیست، بلکه این خصوصیت در بافت خانواده و رابطه های اجتماعی و تعاملاتی که فرد با دیگر افراد دارد، امکان رشد پیدا می کند و و پدر و مادر در این زمینه نقش محوری را در منتقل کردن روحیه ای مسئولانه به فرزندان خود دارند.

۱-به فرزندان خود نشان دهید که زندگی مستقلی دارند.

زمان هایی را برای انجام این کار به خودتان اختصاص بدهید. والدینی که یک زندگی مجزا از فرزندانشان ندارند به فرزندانشان می آموزند که دنیا تنها در اطراف آن ها می چرخد.

مهم است که همان ابتدا به کودک آموخته شود که بعضی مواقع پدرش میل به مطالعه دارد و نمی تواند با او بازی کند. نیاز های فرزندانتان را مهیا کنید و سپس در حالی که به نیاز های خودتان رسیدگی می کنید، کودک را ملزم کنید که بعضی از نیاز هایش را خودش برآورده کند. در حالی که مجزا بودن خود را حفظ می کنید با ناکامی بودن او همدلی کنید.

۲-شرایط را برای عبور از بازی به مسئولیت مهیا کنید .

اگرچه فعالیت های ساده فرزند نوپا شما، اکثرأ به مرور باعث افزایش مسئولیت پذیری در کودکان می شود، اما این طور نیست که کودک هر گاه که راه رفتن را آغاز کرد شروع به انجام کار هم بکند. در زندگی ابتدایی کودک معمولا پذیرفتن مسئولیت، با بازی توأم می باشد.

عامل مهمی که سبب افزایش مسئولیت پذیری در کودکان می شود ” بازی کردن ” می باشد. پدر و مادر بعدأ ناچار خواهند شد تا بین بازی کردن کودکان و کار آن ها تعادلی برقرار کنند با این وجود که فرایند ها و مهارت هایی در بازی کردن وجود دارد که به کودک آموخته می شود، ولی باید به مرور زمان کودکان را به فعالیت هایی به جز بازی کردن ملزم کنید.

لازمه ی ایجاد مسئولیت، مرحله ی عبور از بازی به مسئولیت می باشد. کودک ابتدا اسباب بازی هایش را به عنوان سرگرمی جمع کرده سپس برای آنکه به مادر کمک کند آن ها را مرتب می کند، کمی بعد از این زمان به علت آن که از بزرگتر ها حرف شنویی داشته این عمل را انجام می دهد و در نهایت چون کودک خودش را برای جمع کردن اسباب بازی هایش مسئول می داند، شروع به کار می کند.

مهارت پدر و مادر و مربی ها در این است که مرحله ی عبور از بازی به مسئولیت را به گونه ای انجام دهند که کودکان بتوانند به راحتی حس احساس مسئولیت نسبت به خود و اطرافیانشان داشته باشند و بتوانند آن را تکامل بخشند. در این صورت، ابتدا برای فرزند خود در راستای مسئولیت های بعدی او بازی هایی را طراحی کنید.

سپس، بین بازی و مسئولیت فرزند خود تعادلی را متناسب با سنش ایجاد کنید. در اوایل کودکی، اکثرا کودک وقت خود را به بازی کردن صرف می کند، اما باید بتدریج شرایطی فراهم شود که فرزند شما زمانی را برای انجام اموری که چندان هم برایش جالب نیستند بگذار . البته باید تعادل حفظ شود و در سنین کمتر از دبستان ؛ کودک باید بیشتر زمان خود را صرف بازی کند.

مسئولیت پذیری در کودکان

۳-تفاوت بین دشوار و من نمی توانم

حالت دیگری از یادگیری قبول مسئولیت پذیری در کودکان در قبال وظیفه های خود، این است که فرزند شما بر قادر نبودن یا راحت نبودن درک داشته باشد.

کودک معمولا این دو را یکی می داند در نهایت فکر می کند که توانایی انجام کاری که برایش خوشایند نیست را ندارد . پس از آنجا که کار دشوار را نمی تواند انجام دهد، به فرد دیگری نیاز دارد که آن را انجام دهد و معمولا آن فرد مورد نظر یا پدر می باشد یا مادر .

این نوع تفکر مانع از یادگیری موضوع می باشد که زندگی و مشکلات کودک مسئولیت و وظیفه خودش است نه فرد دیگری ست. کودک چون خیلی برایش مشکل است یا از کار دشوار شانه خالی می کند به دنبال راه هایی دیگر برای فرار از آن کار یا انجام ناقص آن می گردد.

کودک باید از سنین پایین عادت کند که بعضی از کارها خوشایند و لذت بخش نیستند و سختی هایی دارند. کودکان باید تفاوت میان اینکه کاری که برایشان مشکل است و سختی دارد با کاری که توانایی انجام آن را ندارند متوجه بشوند و نباید کار را رها کنند تنها به صرف اینکه لذت بخش نیست.

می توان یکی از ضعف های تربیتی بیشتر والدین امروزی را اینگونه بیان کرد که اجازه سختی کشیدن به کودکان خود را نمی دهند و مرتب سعی دارند که آنچه را که مورد علاقه فرزند است را بدون هیچ گونه سختی و رنجی در اختیار کودک گذاشته و او را از اینکه سختی های زندگی را تجربه کند غافل می کنند، در حالی که کودک باید با سختی ها و رنج های طبیعی زندگی آشنا شود و در اکثر اوقات این مشکلات و سختی ها تجربه ساز برای کودکان شوند و سبب افزایش حس با کفایت بودن و ارزشمندی در آن ها می شوند.

۴-مسئولیت اعضای خانواده را مشخص کنید

کودکان با افزایش سنشان زمانی مسئولیت های خود را به درستی انجام می دهند که از قبل در خانواده شان برای هریک از اعضای خانواده برای مسئولیت خاصی تحت شرایط عادلانه مشخص شده و مورد تأیید اعضا واقع شده باشد نه اینکه پدر و مادر یا دیگر اعضای خانواده به صورت لحظه ای برای هر فرد وظیفه ای مشخص کنند .

ضروری است که قبل از آن که به فرزندان خود مسئولیتی واگذار کنید، آن ها در مورد موضوع توجیه شده باشند. یکی از مناسب ترین روش ها برای این امر داشتن جلسات خانوادگی است، در اینگونه جلسات مسئولیت هایی که برای خانواده نیاز است مورد بحث قرار می گیرند و برای هر فرد مسئولتی مشخص می شود.

در ابتدای جلسه می توانید با بیان مثالی از کندوی عسل و یا لانه ی مورچه ها، برای کودک توضیح دهیم که دلیل تقسیم کار چیست و علت مشارکت همه ی اعضای خانواده در کار ها چیست. جلسات خانوادگی باعث می شود که حس متحد بودن را به اعضای خانواده بدهد و اینکه با یکدیگر به سمت هدف هایی مشترک در حرکت هستند و هرکس بخشی از کار را در این حرکت پیش می برد.

در این جلسه ها می توان با توجه به توان هر عضو از خانواده ، مسئولیت هایی را که مرتبط با خانواده و اهداف آن است تقسیم کرد. هر یک از کودکان، مسئولیت های خود را داوطلبانه انتخاب کنند یا اینکه مسئولیت هر کسی با قرعه کشی مشخص شود، همچنین می توان به صورت هفتگی مسئولیت های هر فرد را تغییر داد.

در نظر داشته باشید که مدت زمان مسئولیت هر فرد حداقل یک هفته باشد. زیرا در این صورت میان کودکان تنش هایی ایجاد خواهد شد و همچنین در این جلسه ها در مورد اینکه اگر افراد به مسئولیت های خود عمل نکنند و چه چیزی پیش خواهد آمد نیز بحث کنید.

۵- در زمان تصمیم گیری، بر مسئولیت فردی تأکید داشته باشید

کودکان شما وقتی که فرصت تصمیم گیری را در اختیار دارند باید نتایج تصمیم خود را قبول داشته باشند و مقصر دانستن بقیه معنا ندارد. البته هر کسی خودش می تواند برای تصمیم گیری منابع را توسعه دهد و از روش هایی مانند مشورت کردن استفاده کند تا با خطای کمتری مواجه شود. امام علی (ع) فرموده اند : « با صاحبان عقل ها مشورت کن تا از پشیمانی و لغزش ها ایمن گردی ». ( غررالحکم و در الکلم ص ۴۴۲ )

منبع:کانون مشاوران ایران-افزایش مسئولیت پذیری در کودکان | ۱۳ راه قطعی

برچسب‌ها: مسئولیت پذیری در کودکان,کودکان,مسئولیت پذیری,

موضوع:
بازدید: 19

+ نوشته شده در شنبه 13 اسفند 1401 ساعت 0:04 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آموزش همدلی به کودکان با کمک روانشناس

آموزش همدلی به کودکان امر بسیار مهمی می باشد. همدلی توانایی درک، احساس یا به اشتراک گذاشتن احساسات دیگران است. همدلی یک واکنش عاطفی به آنچه که شخص دیگری احساس می کند یا انتظار می رود آن را احساس کند.

همدلی چیست؟

بسیاری از افراد همدلی و همدردی را با هم اشتباه می گیرند اما آن ها دو ارزش مجزا می باشند. همدلی تنها توانایی درک احساسات فردی نیست، بزهکاران اغلب با تظاهر به درک احساسات و متعاقباً کسب اعتماد دیگران از افراد منفعت می برند. همدلی چیزی بیشتر از این است. همدلی نه تنها توانایی تشخیص کیفیت احساسات کسی است بلکه ارزش گذاری و محترم دانستن احساسات شخص دیگری را شامل می شود. همدلی به معنای رفتار کردن با دیگران از روی مهربانی، بزرگی و توافق و تفاهم است.

دو نوع اصلی همدلی وجود دارد: شناختی و عاطفی.

همدلی شناختی: توانایی درک دیدگاه دیگران و احساس درد آن ها می باشد. زمانی این نوع همدلی را تجربه می کنید که بدون از دست دادن احساسات خود در تجربه شخص دیگری غوطه ور شوید.

همدلی عاطفی: این نوع همدلی به این دلیل روی میدهد که با آن شخص همدردی می کنید یا احساس می کنید شبیه هم هستید. همدلی عاطفی به عنوان پاسخگویی عاطفی نیز شناخته می شود.

چرا رشد همدلی در کودکان مهم است؟

همدلی برای یک جامعه منسجم حیاتی است. همدلی امکان تصمیم گیری اخلاقی و مهربانانه و نوع دوستانه را فراهم می کند. فقدان همدلی با احساسات دیگران در اوایل کودکی با مشکلات سلامت روان (مانند اختلال سلوک و روان پریشی) در آینده مرتبط است، بنابراین نباید اهمیت آن را دست کم بگیرید.

درک احساسات دیگران باعث تقویت تعاملات اجتماعی و رفتار همدلانه می شود.

همدلی در کودکان با رفتارهای نوع دوستانه، مشارکتی و اجتماعی همراه است. کودکان همدل مهارت های اجتماعی و هوش هیجانی بهتری دارند و پرخاشگری کمتر و استدلال اخلاقی بهتری نشان می دهند. آن ها همچنین هنگام اشتباه کردن و عدم رعایت قوانین حتی بدون نظارت نیز احساس گناه بیشتری نشان می دهند.

احساس همدلی برای بزرگسالان در زندگی روزمره نیز مهم است. در نظر گرفتن دیدگاه شخص دیگر می تواند اعتماد و نزدیکی بین فردی را افزایش دهد.

به مرور زمان این کار باعث افزایش اعتماد به نفس کودک می شود.

آموزش همدلی به کودکان

آموزش همدلی به کودکان پیش دبستانی

۱. کودکان باید شاهد نشان دادن همدلی بزرگسالان باشند.

در حالی که برخی از کودکان ذاتاً دارای موهبت قلب های رئوف می باشند، اکثر موارد کودکان نیاز دارند تا همدلی را توسط بزرگسالان پیرامون خود آموزش ببینند.

الگوبرداری همدلی از طریق نحوه ارتباط والدین با کودکان خود شروع می شود. والدینی که به چیزهای حائز اهمیت برای کودکان خود علاقه نشان می دهند و همچنین به روشی ملتفت و مثبت به هیجان ها عکس العمل نشان می دهند، درحال آموزش همدلی به کودکان می باشند.

۲. نیازهای هیجانی را برآورده کنید

زمانی که نیازهای هیجانی کودکان برآورده شود، دو چیز اتقاق می افتد. اول اینکه آن ها یاد می گیرند که چگونه نیازهای هیجانی دیگران را برآورده کنند و به آنچه دریافت می کنند، پایبند می شوند، بدان معنا که به اندازه کافی برای ابراز همدلی به دیگران هنگام نیاز، احساس امنیت می کنند.

۳. با کودکان در مورد نیازهای هیجانی صحبت کنید

برای بسیاری از بزرگسالان گفتگو در مورد نیازهای هیجانی یا هر چیز مرتبط با هیجان ها دشوار است. در نتیجه، آن ها به کندی برای صحبت درباره موضوع هیجان ها پیش می روند. در این حالت کودکان از کنترل هیجان های دیگران آگاه نیستند و در هر موقعیتی که واکنش هیجانی را ایجاب می کند، احساس ناراحتی می کنند.

گاهی اوقات آن ها از هیجان های خود می ترسند؛ زیرا آنها هرگز چگونگی مواجهه با نیازهای هیجانی را فرا نگرفته اند. گفتگو با کودکان در مورد نیازهای هیجانی و تجربه کردن آن ها در دیگر افراد ایده ی خوبی است. نیازهای هیجانی آن ها را نام گذاری کنید (برای مثال؛ حسادت، عصبانیت و دوستی) و به آن ها آموزش دهید که بروز این هیجان ها در شما امری نرمال است.

با کودکان خود گفتگو کنید که چگونه هیجان ها را به شکلی مثبت کنترل کنند و موقعیت هایی که در آن افرادی از آشنایان در حال تجربه کردن هیجان ها هستند را بازگو کنید و آموزش همدلی به کودکان را شکل دهید.

۴. موقعیت های زندگی واقعی را برای تمرین همدلی جستجو کنید

هیچ چیزی مانند مثال های زنده زندگی واقعی برای الگوسازی آنچه شما آموزش می دهید، وجود ندارد. در پی موقعیت هایی باشید که در شخصی دیگر تأثیرگذار است. با کودکان خود در مورد آنچه آن به افراد درگیر در این حس معنا می دهد و اینکه ممکن است آن ها چگونه احساسی نشان دهند، صحبت کنید. این کار ر حتما در برنامه فرزندپروری خود قرار دهید.

برای مثال، اگر شما آمبولانسی را می بینید که به سرعت رد می شود با کودک خود درمورد آنکه اعضای خانواده ی شخص بیمار در آن لحظه چه احساسی دارند، صحبت کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران-آموزش همدلی به کودکان با کمک روانشناس

برچسب‌ها: همدلی در کودکان,همدلی,آموزش همدلی به کودکان,

موضوع:
بازدید: 18

+ نوشته شده در پنجشنبه 18 اسفند 1401 ساعت 1:57 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اختلال دوقطبی در کودکان

اختلال دوقطبی در کودکان می تواند خطرناک باشد. نشانه ها و درمان این بیماری در کودکان چگونه است؟

اختلال دوقطبی در کودکان

بله، کودکان نیز ممکن است از اختلال دوقطبی رنج ببرند.

اگر چه این اختلال بیشتر در دوران کودکی یا نوجوانی تشخیص داده می شود.

کودکان هر سن ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

در این مقاله، ما می خواهیم درباره اختلال دوقطبی در کودکان و راه هایی برای کمک به کودک با آن صحبت کنیم.

خطر کودکان دارای اختلال دو قطبی زیاد است

اختلال دو قطبی در کودکان

اختلال دوقطبی در کودکان مانند بزرگسالان با افسردگی شدید با تغییر حالت رفتاری بیش فعالی یا مانیا همراه است.

تشخیص این اختلال در کودکان یک مسئله پیچیده است.

بعضی از کارشناسان معتقدند که اختلال در کودکان کم است و اغراق آمیز است، بعضی معتقدند که در برابر آن است.

تا کنون، کارشناسان قادر به ارائه دقیق در مورد شیوع این اختلال در کودکان نیستند.

تغییرات هیجانی و رفتارهای سوء ظن برای هر کودک و نوجوان طبیعی هستند.

اغلب این علائم هیچ بیماری یا مشکل روانپزشکی را که نیاز به درمان دارد مشخص نمی کند.

هر کودک ممکن است احساس خستگی، رنج، نگرانی، خشم، بیش فعالی یا فعالیت بیش از حد داشته باشد که در دوره های مختلف شایع هستند، اما اگر این علائم در کودک شما شدید تر باشد، آن را پایدار می کند و باعث مشکلات جدی می شود.

این اختلال در کودکان بین شش تا هجده ساله، همچنین ممکن است یک اختلال خلقی مخرب ایجاد کند.

این اختلال همراه با یک خشم شدید و تکراری است که با تعریف مشترک اختلال دوقطبی سازگار نیست.

کلید این است که سریعا نتیجه نگیریم.

اگر فرزند شما با اختلال دوقطبی تشخیص داده شود، قبل از شروع هر گونه درمان باید مشورت کنید.

شما باید مراقب فرزندتان باشید و با اطمینان او را درمان نمایید.

علائم اختلال دوقطبی در کودکان

برخی نشانه های اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان عبارتند از:

تغییر در رفتار و عادات که متفاوت از تغییر رفتارهای معمول و دوره ای کودک است.

عدم فعالیت، عصبی بودن، تهاجمی بودن و بر خلاف هنجارهای اجتماعی بودن؛

رفتارهای شدید و مخاطره آمیز که با شخصیت او منطبق نیست، مانند مصرف مواد مخدر

بی خوابی یا کاهش قابل توجهی در نیاز به خواب؛

درد معده و افسردگی در بیشتر روزها و تقریبا هر روز؛

خودپنداره و اغراق در مورد توانایی های فردی؛

فکر خودکشی و رفتارهای آن در کودکان و نوجوانان بزرگتر.

علائم اختلال دوقطبی در کودکان در دوره های متناوب و متمایز مشهود است؛ بین این دوره ها، رفتار کودک به حالت عادی و طبیعی باز می گردد.

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان دشوار است چرا که بسیاری از علائم آن مشابه بیش فعالی است،.

اختلالات رفتاری رفتارهایی است که حقوق اساسی دیگران و هنجارهای اجتماعی مناسب را نقض می کند و حتی رفتارهای معمول کودکی نیز دشوار می شود.

یک مشکل عمده این است که داروهایی که برای درمان بیش فعالی تجویز می شوند معمولا توسط مانیا در کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی ایجاد می شود.

شیدایی در کودکان مضرتر از بزرگسالان است؛ روان درمانی، دیدن یا شنیدن چیزهای غیر واقعی در شیدایی کودکان اغلب مشاهده می شود.

کودکان مبتلا به افسردگی بیشتر درباره علائم فیزیکی افسردگی، مانند درد و تکان دادن، شکایت دارند.

یکی از معایب اصلی این اختلال در کودکان این است که دوره های تغییر رفتار در کودکان مبتلا به این اختلال بسیار سریعتر از بزرگسالان است.

در حالی که دوره های شیدایی و افسردگی در بزرگسالان، هفته ها، ماه ها و حتی سال ها، تغییرات کودکان ممکن است روزانه رخ دهد.

چگونه برای کمک به یک کودک مبتلا به اختلال دو قطبی عمل کنیم؟

اگر فرزند شما اختلال دوقطبی دارد، راه های زیادی برای کمک به او وجود دارد.

بیایید برخی از این روش ها را معرفی کنیم.

در مورد زمان مصرف داروها دقت کنید

شما باید فرزند خود را برای دریافت دارو مورد نیاز برای درمان این اختلال تشویق کنید.

از یادآوری، یادداشت یا هر چیز دیگری که به یاد داشته باشید هنگام مصرف داروها استفاده کنید.

اگر فرزند شما باید در زمان مدرسه دارو مصرف کند، با مقامات مدرسه و یک متخصص بهداشت حرفه صحبت کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران-اختلال دوقطبی در کودکان

برچسب‌ها: اختلال دوقطبی در کودکان,اختلال دوقطبی در نوجوانان,اختلال دوقطبی,

موضوع:
بازدید: 18

+ نوشته شده در شنبه 20 اسفند 1401 ساعت 1:19 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۱ تکنیک قطعی افزایش اعتماد به نفس کودکان

افزایش اعتماد به نفس کودکان زمانی رخ می دهد که والدین به کودک اجازه دهند احساسات خود را بیان کند و آن ها را سرکوب نکنند. همانطور که بچه ها رشد می کنند، عزت نفس آن ها نیز رشد می کند و والدین مسئول این رشد هستند. کودک با امتحان هر راه، کار، روش و مرحله ای اعتماد به نفس خود را افزایش می دهد.

هیچ پدر و مادری از داشتن فرزندی خجالتی و با اعتماد به نفس پایین خوشحال نیست و پدر و مادرها برای داشتن کودکی با ویژگی های ذکر شده هزینه های زیادی را متقبل می شوند.

به عنوان مشاور کودک و فرزندپروری باید بگویم هیچ کودکی با ویژگی هایی مانند خجالتی بودن و یا کمبود اعتماد به نفس متولد نمی شود.

باتوجه به این مساله با ادامه ی مطلب همراه باشید تا کلیدهای اساسی افزایش اعتماد به نفس کودکانرا بیاموزید.

چگونه کودک مان را بدبخت کنیم؟

بدبخت کردن کودک در تمامی طول زندگی اش از فرمول بسیار ساده ای پیروی می کند. بر اساس این فرمول باید گفت ” احساس ارزشمندی را از فرزندت بگیر تا بدبخت شود”.

بر اساس پژوهش ها مهم ترین عامل موفقیت فردی، عزت نفس است کودکی که از احساس ارزشمندی برخوردار باشد در موقعیت های مختلف به خوبی عمل می کند و به موفقیت می رسد.

اعتماد به نفس نیز از ارتباط تنگاتنگی با عزت نفس برخوردار است. با این تفاوت که اگر عزت نفس را برچسب کلی قیمت فرد به خود در نظر بگیریم، اعتماد به نفس احساس توانمندی در انجام امور جزیی تر است.

به عنوان مثال ممکن است فرزندتان از اعتماد به نفس کافی برای صحبت در جمع برخوردار نباشد اما در ورزش های رزمی اعتماد به نفس بالایی داشته باشد.

نشانه های عدم اعتماد به نفس در کودکان

گفتن چیزهای منفی و انتقاد از خود.

بیش تر در مورد نکات منفی خود صحبت می کند.

پیشرفت های خود را شانسی یا به دلیل تلاش دیگران می داند.

وقتی همه چیز خراب می شود خود را سرزنش می کند.

فکر می کند دیگران بهتر از او هستند.

مدام عذرخواهی کردن

کناره گیری از اجتماع و گروه ها دوستی

به دنبال تایید از دیگران بودن و در صورتی که تایید را دریافت نکند به کار خود شک می کند.

اجتناب از تماس چشمی و حضور در جمع.

فکر می کند لیاقت خوش گذرانی را ندارد.

افزایش اعتماد به نفس کودکان #cyaiyon

تکنیک های طلایی رشد اعتماد به نفس

۱. نقاط ضعف را بشناسید

همانطور که گفته شد، اعتماد به نفس نسبت به عزت نفس، جزیی تر است. برای افزایش اعتماد به نفس کودکان، در ابتدا لازم است از خود سوال کنید، اعتماد به نفس فرزندم در کدام بخش ضعیف است؟ و دلسل ان چیست؟ آیا مورد سرزنش، تمسخر، تحقیر، تحسین بی جا قرار گرفته؟ آیا بیش از حد از او حمایت کرده ام و به توانمندی خود در انجام کار باور ندارد؟

با شناختن حیطه مشکل و ریشه یابی آن می توانید به خوبی مساله را برطرف کنید.

۲. تحسین مداوم ممنوع

اگر شما نیز از جمله والدینی هستید که وقتی موفقیت کودک در امتحانات مدرسه، مسابقات و .. را می بینید جمله ای شبیه ” آفرین به تو افتخار می کنم، تو بهترینی” را نثارش می کنید، بهتر است بدانید که در حال انجام یک اشتباه تربیتی اساسی هستید.

پس از شنیدن این جمله کودک احساس می کند “فقط در صورت باعث افتخار هستم که موفق شوم” و آن باور سرآغاز اضطراب، کمال گرایی منفی و مشکلات روانی در او خواهدشد.

چنین کودکی نمی تواند در شرایط شکست، احساس ارزش کند و ارزشمندی خود را مشروط به موفقیت می داند.

این در حالی است که زندگی عرصه ی شکست، آزمون و خطا و حرکت در سنگلاخ هایی است که تضمینی در موفق شدن برای عبور از آن ها وجود ندارد.

۳. بهتر است به جای دیدگاه نتیجه گرا، به فرایند تلاش فرزندتان دقت کنید.

مثلا در حین مطالعه برای یک امتحان به او بگویید ” می بینم که برای موفق شدن سخت در تلاشی” و در صورتی که به موفقیت کامل نرسید به او بگویید ” تلاشت در طول دوره ی امتحانات عالی بود. مهم اینه که تلاشت رو کردی و بقیه ش خیلی اهمیتی نداره”.

واقعیت آن است که بااین شیوه فرزندی “تلاش گر” تربیت خواهید کرد در حالیکه شیوه ی نتیجه گرا، فرزندی مضطرب، اهمال کار، رقابت جو و تایید طلب پرورش می دهد.

منبع:کانون مشاوران ایران-۱۱ تکنیک قطعی افزایش اعتماد به نفس کودکان

برچسب‌ها: اعتماد به نفس کودکان,افزایش اعتماد به نفس کودکان,اعتماد به نفس,

موضوع:
بازدید: 17

+ نوشته شده در شنبه 20 اسفند 1401 ساعت 1:20 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۳۱ بهترین کتاب های کودک جهان | از یک تا ۱۲ سالگی

بهترین کتاب های کودک جهان، بهترین کتاب های ادبیات کودک و نوجوان آورده شده است. چیزی به نام کودکی که مطالعه را دوست نداشته باشد، وجود ندارد. شما فقط باید نوع مناسب کتاب را به آن ها بدهید تا عادات خواندن را تقویت کنید. ۳۱ کتاب که در ادامه آمده است بهترین کتاب های کودک جهان هستند که همگی به فارسی ترجمه شده اند.

بهترین کتاب های کودک جهان

۱. کتاب کرم ابریشم خیلی گرسنه اثر اریک کارل

سن مناسب: کودک تا ۳ سالگی

این کتاب که یکی از بهترین کتاب های کودک جهان است در شمارش، روزهای هفته و یادگیری اسم میوه ها به کودک کمک می کند و داستان جذابی دارد که از زمانی شروع می شود که کرم ابریشمی متولد می شود و به دنبال غذا می گردد تا گرسنه نباشد. علاوه بر این کتاب امکان بازی و قیچی بازی نیز فراهم کرده است تا کودکان مهارت های فیزیکی را نیز تمرین کنند.

۲. کتاب شب بخیر ماه نوشته مارگارت وایز براون

سن مناسب: کودک تا ۴ سال

بچه‌خرگوش با تاریک شدن اتاق به تمام وسایل اتاقش شب بخیر می گوید و در پایان روز به چیزهایی فکر می کند که ارزش دارد از آن ها قدردانی کند. این کتاب برای قبل از خواب بسیار مناسب می باشد زیرا به کودک یاد می دهد که چگونه در پایان روز سپاس گذار روزی باشد که پشت سر گذاشته است.

۳. کتاب روز برفی نوشته‌ی ازرا جک کیتس

سن مناسب: ۲ تا ۵ سال

ازرا جک کیتس (Ezra Jack Keats) این کتاب را بسیار زیبا نوشته است و در مورد کودکی است که بیدار شده و متوجه می شود همه جا برف نشسته است. این کتاب در مورد بازی های کودک با دوستانش هنگام برف بازی می باشد.

۴. کتاب مامان دیوید همیشه می گوید: نه، دیوید!

سن مناسب: ۲ تا ۶ سال

این کتاب که یکی از بهترین کتاب های کودک جهان در مورد کودکی است که بسیار شیطنت می کند و همین باعث می شود مادرش همیشه به او بگوید «نه» این کتاب نشان دهنده شیطنت های بچه می باشد که هم برای مادر و هم برای کودک بسیار شیرین می باشد.

۵. کتاب نافل بانی اثر مو ویلمز

سن مناسب: ۳ تا ۵ سال

این کتاب داستان کودکی است که هنوز نمی تواند صحبت کند و عروسک خود را گم می کند، کتاب بسیار زیبا بوده و باعث ایجاد حس همذات پنداری در کودکان می شود.

۶. کتاب ما محافظان آب هستیم اثر کارول لیندستروم

سن مناسب: ۳ تا ۶ سال

این داستان به کودکان در مورد اهمیت محیط زیست، آب های زیر زمینی و رعایت پاکیزگی آن یاد می دهد و به آن ها می آموزد که چگونه می توانیم در حفظ این منابع بکوشیم و آن ها را حفظ کنیم تا برای نسل های آینده نیز ادامه یابد.

۷. کتاب قطار کوچولویی که توانست! اثر واتی پایپر

سن مناسب: ۳ تا ۷ سال

این داستان به کودکان کمک می کند تا در مورد مثبت‌اندیشی، سخت‌کوشی، کمک به دیگران، اعتماد به نفس و پشتکار بیاموزند.

۸. کتاب قصه ی پیتر خرگوشه اثر بئاتریکس پات

سن مناسب: ۳ تا ۷ سال

کتاب «قصه پیتر خرگوشه» در مورد خرگوشی کنجکاو می باشد که به باغی می رود و دچار دردسر های مختلف می شود. پیتر بالاخره نجات می یابد و به خانه بازمی گردد و متوجه می شود که مادرش منتظر اوست.

۹. کتاب خرگوش مخملی

سن مناسب : ۳ تا ۷ سال

خرگوش مخملی در مورد اهمیت بردباری، مهر، دوستی و راستی است. این داستان به ما یاد می دهد که حقیقتا چه چیزی در زندگی اهمیت دارد.

۱۰. مجموعه جرج کنجکاو

سن مناسب: ۴ تا ۷ سال

مجموعه جرج کنجکاو داستان های مصوری می باشد که در مورد ماجراجویی های مردی با کلاه زرد و میمونی به نام جرج می باشد.

۱۱. کتاب هارولد و مدادشمعی بنفش اثر کراکت جانسون

سن مناسب : ۴ تا ۸ سال

هارولد دوست دارد زیر نور ماه قدم بزند ولی ماهی در آسمان نیست و جاده ای وجود ندارد بنابراین با مداد شمعی بنفش خود همه این چیزها را به تصمیم می گیرد. داستان بسیار جذاب می باشد و دنیایی را به تصویر می کشد که هارولد دوست دارد و آن را خلق می کند.

منبع:کانون مشاوران ایران-۳۱ بهترین کتاب های کودک جهان | از یک تا ۱۲ سالگی

برچسب‌ها: کتاب های کودک و نوجوان,کتاب های کودک,بهترین کتاب های کودک,

موضوع:
بازدید: 17

+ نوشته شده در سه شنبه 23 اسفند 1401 ساعت 16:01 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چاقی کودکان

چاقی کودکان مشکلات زیادی ایجاد می کند و سلامتی آن ها را به خطر می اندازد. در پژوهش های اخیر مشخص شده است که چاقی سبب ایجاد اختلال هایی همچون: ناراحتی قلبی، مشکل گردش خون و بیماری استخوانی می شود.

رواج چاقی با عوامل مختلفی همچون: وضعیت اقتصادی و اجتماعی، جنسیت و سن ارتباط دارد. مشخص است که افرادی که چاق هستند، استعداد چاقی بیشتری دارند. داشتن وزن زیاد در دوران کودکی، با چاقی مراحل بعد زندگی ارتباط داشته و میان نسبت های وزن با قد در پنج سالگی و بیست سالگی همبستگی بالایی وجود دارد.

تعریف چاقی کودکان

چاقی کودکان به تجمع غیرطبیعی یا بیش از حد چربی گفته می شود که سلامت کودک ر مختل می کند و آسیب های زیادی را برای آن ها به همراه دارد.

کودک یا نوجوان بر اساس شاخص توده بدنی (BMI) در رده بندی وزنی قرار می گیرد. BMI از وزن و قد فرد بر حسب متر محاسبه می شود. برای محاسبه این عدد باید به متخصص تغذیه مراجعه کنید.

علت چاقی کودکان

شواهد مختلف نشان می دهد که چاقی کودکان، با مسائل متعدد و پیآمدهای اجتماعی و روانی همراه است. چاقی کودکان می تواند از طریق عوامل مختلفی همچون: زیاده روی در مصرف کالری و یا مصرف ناکافی کالری در فعالیت های روزانه به وجود بیاید. خوردن در کودکان چاق با رفتارهای هم سن و سالان غیرچاق تفاوت دارد.

معمولا در افراد چاق دیده شده است که هنگام خوردن کمتر مکث می کنند. لقمه ی بیشتری را در یک فصله ی زمانی می بلعد و کمتر لقمه را می جوند، این کارها در نهایت سرعت خوردن آن ها افزایش می یابد.

احتمال دارد که روابط کودکان چاق با هم سالانشان، به طور غیرمستقیم آن ها را هم تحت تاثیر چاقی قرار دهند. زیرا فعالیت کم و تحرک کم داشتن که همیشه همرا با چاقی کودکان است، در شرایط مختلف سبب انزوای اجتماعی و طرد کودک چاق می شود، از این رو به نظر می رسد کودک چاق با مشکلات روانی قابل توجهی دست به گریبان بشود.

بعضی از تحقیقات نشان می دهد که کودکان چاق در برخورد با مواد غذایی نسبت به کودکان با وزن متوسط، کمتر خود را کنترل می کنند. به عبارتی دیگر؛ کودکانی که چاق هستند، کمتر قادرند که خواسته های غذایی خود را به تعویق اندازند یا حتی از آن بگذرند. امکان دارد که خوردن با محرک های اجتماعی یا جسمی پیوند داشته باشد. علاوه بر آن، بعضی از مردم یاد می گیرند برای غلبه بر حالت های خستگی، اضطراب و افسردگی به خوردن پناه ببرند.

احتمالا نظریه ی یادگیری اجتماعی، پر نفوذترین نظریه ی روانی است، به تاثیر عوامل زیستی توجه دارد اما یادگیری های اجتماعی را در اولویت قرار می دهد. این نظریه بر آن تاکید می کند که مسائل خوردن و فعالیت نکردن نیز مانند هر رفتار دیگری، آموخته می شود. کودکان با مشاهده چگونگی خوردن والدین و اطرافیان، آن ها را تقلید می کنند و این نوع خوردن کم کم در رفتار آن ها تقویت می شود و همچنین خوردن با لذتی لحظه ای تقویت می شود.

چاقی کودکان craiyon#

در حالی که پس از چندی، پیامدهای منفی اضافه وزنی حاصل می شود. درمان چاقی کودکان به شیوه ی یادگیری اجتماعی می کوشد تا الگوهای آموخته شده بوسیله ی شخص چاق را از بین ببرد و الگوهایی با سازگاری بیشتر را جایگزین آن ها کند.

در تحقیقی که بوسیله ی ” رز ” و ” مایر ” انجام گرفته بود ، مشخص شد که نوزادان چاق در مقایسه با نوزادان عادی از نظر وزن، از تحرک و جنبش کمتری برخوردار هستند. به عبارتی دیگر؛ نوزادان معمولی از تحرک و حرکت بیشتری نسبت به نوزادان دارای اضافه وزن برخوردار هستند.

محققان مختلف در مورد چاقی کودکان نظرات و توضیحاتی ارائه کرده اند. ازجمله می توانیم به نمونه توضیح بسیار ارزشمند زیستی، نظریه های ” نقطه ثابت ” و ” وضع بافت یاخته های چربی ” اشاره کنیم.

نظریه ” نقطه ثابت ” طبق مشاهدات کلی بیان می دارد موجودات زنده دارای ثبات و پایداری قابل توجهی در محیط های داخلی خود می باشند. دلایلی وجود دارد که وزن بدن انسان گرایش دارد در نقطه ای ثابت بماند و اگر نسبت به این نقطه تمایل، تغییری بوجد آید، نتیجه ی آن تغییرات سوخت و سازی است که به دلیل دفاع و حفظ وزن دلخواه بدن ایجاد می شود.

نظریه دیگر ” وضع بافت یاخته های چربی ” بر این استوار است که بافت چربی در وزن بدن نقش به سزایی دارد. از دو راه تغییرات بافت چربی بر وزن بدن تاثیر می گذارد: افزایش اندازه سلول یا تعداد سلول ها.

بر اساس این نظریه، فرض بر این می باشد که؛ تعداد سلول های چربی از اول زندگی فرد، ثابت باقی می ماند، اما متناسب با جنسیت، سن، وضعیت تغذیه ای فرد، سلول های چربی هرکسی تغییر می یابد.

همچنین چاقی یا لاغری به اندازه سلول ها بستگی دارد تا شمارش آن ها و رژیم غذایی می تواند از اندازه ی سلول های چربی کم کند، نه آن که از شمارش آن ها کم کند.

منبع:کانون مشاوران ایران-چاقی کودکان

برچسب‌ها: چاقی کودکان,کودک چاق,علت چاقی کودکان,

موضوع:
بازدید: 18

+ نوشته شده در شنبه 27 اسفند 1401 ساعت 23:09 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

افزایش خلاقیت کودکان | ۱۱ راه طلایی + ۱۲ بازی

افزایش خلاقیت کودکان، بازی هایی برای افزایش خلاقیت کودکان و عوامل موثر بر خلاقیت کودکان در این مقاله ذکر شده است بنابراین آن را از دست ندهید.

بسیاری از مردم گمان می کنند که خلاقیت یک ویژگی بالفطره و ذاتی است که کودکان در هنگام تولد می توانند این ویژگی را داشته باشند یا فاقد آن باشند. همانگونه که تمام کودکان از سطح هوشی یکسانی برخوردار نیستند، میزان خلاقیت یکسانی نیز ندارند، اما در واقع خلاقیت بیشتر نوعی مهارت است تا یک ویژگی بالفطره و ذاتی و ارتقای سطح آن در کودکان نوعی مهارت برای والدین محسوب می شود.

در ای مقاله تمام راه های افزایش خلاقیت کودکان و اهمیت این نکات ذکر شده است بنابراین آن را از دست ندهید.

بازی هایی برای افزایش خلاقیت کودکان

مطابقت دادن کلمه و عکس

نامگذاری ابرها. باهم به ابرها نگاه کنید و حدس بزنید که شبیه چه چیزی هستند.

گنج یابی. می توانید وسیله ای را در حیاط خانه پنهان کنید و با دادن نقشه ای به او بخواهید تا آن را پیدا کند.

داستان های کلاسیک کودکان را باهم بخوانید و پایان آن را تغییر دهید.

بازی اختراع کنید. از فرزند خود بخواهید تا بازی جدید با قوانین متفاوتی بسازد.

وانمود بازی. از او بخواهید تا وانمود کند شخص دیگری است.

داستان نویسی و شعر گفتن

با لگو شکل های جدیدی بسازید و کاربرد آن را شرح دهید.

خاطرات را بازسازی کنید.

چه می شد اگر؟. این بازی به شدت خلاقانه می باشد به طور مثال از آن ها بپرسید چه می شد اگر خورشید هرگز غروب نمی کرد؟ چه می شد اگر۲ متر قد داشتی؟ چه می شد اگر شب همه جا روشن می شد؟

افزایش خلاقیت کودکان

خلاقیت یک عنصر کلیدی در سلامتی، شادی و هم چنین هست اصلی در تمرین و کار با کودکان است. خلاقیت تنها محدود به حوزه های هنری و موسیقی نمی شود بلکه وجود خلاقیت برای فعالیت در زمینه هایی مثل علوم تجربی و ریاضیات نیز ضروری است و حتی به نوعی با سطح هوش اجتماعی و هیجانی نیز مرتبط می باشد. افراد خلاق اکثرا انعطاف پذیرتر هستند و از پس مشکلات به راحتی بر می آیند و این ویژگی آن ها را قادر می سازد که خود را با پیشرفت تکنولوژی راحت تر منطبق کنند و از مزایای آن بهره مند شوند.

بسیاری از محققان معتقدند که تجربه های کودکی ما به صورت بنیادی مانع گسترش و توسعه ی خلاقیت در وجودمان شده است. کمپانی های تولید کنندۀ اسباب بازی و سرگرمی، شخصیت کودکان را به شکلی از پیش ساخته شکل داده است بطوری که با تصاویر و طرح ها تصور را مانع می شوند. کودکان دیگر نیازی به تصور شمشیر و بازی ندارند آن ها می توانند جنگ ستارگان بازی کنند که در آن تمام روش ها و نقش ها از پیش تعیین شده است.

در اینجا ایده هایی را برای افزایش خلاقیت کودکان در کودکان ارائه می کنیم:

۱. منابع لازم را فراهم کنید.

منبع اصلی در اینجا زمان است. کودکان به زمان زیادی برای برای بازی های بدون ساختار، کودک محور و تصوری نیاز دارند که این مسئله هیچ ارتباطی با ابزارهای تجاری و اسباب بازی های مختلف ندارد.

فضا نیز هم چنین یکی از منابعی است که کودک شما به آن نیاز دارد. اگر که نسبت به پراکندگی وسایل خلاقانه در خانه حساس هستید هستید مکان مشخصی را در اختیار کودکتان قرار دهید تا بتواند وسایل خود را در هم بریزد مثل اتاق کوچکی که در آن لباس عوض می کنید، مکانی در گاراژ برای نقاشی کشیدن و یا گوشه ای از اتاق پذیرایی برای چیدن لگوها.

اگر دفعه ی بعد کسی تمایل داشت که هدیه ای برای کودکتان بخرد و از شما پیشنهاد خواست از او بخواهید که وسایل هنری، دوربین های ارزان قیمت و یا لگو بخرد و این ها را در سطل اسباب بازی ها قرار دهید که کودکتان بتواند با آن ها به راحتی بازی کند.

۲- خانه خود را به آزمایشگاهی برای ایجاد خلاقیت تبدیل کنید.

علاوه بر این شما برای ایجاد محیط های خلاقانه، نیاز دارید که اتمسفر و جوی خوب برای پرورش خلاقیت کودک ایجاد کنید.

به دنبال حجم بالایی از ایده های مختلف و متفاوت برای افزایش خلاقیت کودکان باشید اما اجازه بدهید که کودک ایده هایی را که به ذهنشان می رسد را به راحتی مطرح کنند. برای مثال می توانید برای تعطیلات آخر هفته کودکتان فعالیت ها و ایده های مختلفی داشته باشید و کودکتان را تشویق کنید که فعالیت هایی را که قبلا انجام نداده است برای اولین بار انجام دهد. مشخص نکنید که کدام فعالیت عملی و یا کدام غیر عملی است و اینکه کدام تصمیم بهترین و یا کدام یک بدترین است.

تمرکز فعالیت های خلاقیتی باید روی روی فرآیند باشد: فرآیند تولید ایده های جدید.

کودکان را برای انجام کارهای اشتباه و شکست خوردن تشویق کنید. کودکانی که مدام ترس از شکست و مورد قضاوت قرار گرفتن توسط دیگران را دارند نمی توانند افکار خلاقانه خود را پرورش دهند و آن ها را در سطحی محدود نگه می دارند. اشتباهاتی را که خود اخیرا تجربه کرده اید با آن ها در میان بگذارید تا بدانند که اگر مرتکب اشتباهی شدند مسئله ی بزرگی نیست و ممکن است برای هر انسانی اتفاق بیفتد. خندیدن به خود زمان شکست یکی از عادات شاد زیستن است.

منبع:کانون مشاوران ایران -افزایش خلاقیت کودکان | ۱۱ راه طلایی + ۱۲ بازی

برچسب‌ها: خلاقیت کودکان,خلاقیت,افزایش خلاقیت کودکان,

موضوع:
بازدید: 20

+ نوشته شده در سه شنبه 1 فروردين 1402 ساعت 3:34 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

نقش پدر در تربیت کودک

آنچه که فقط یک پدر می تواند انجام دهد!

اگر فیلم های کمدی سه چهار دهه پیش را دیده باشید در تمام آنها کودکان در یک خانواده با پدر و مادر تا اخر عمر بزرگ می شدند. می توان گفت واقعیت آن چیزی نیست که در تلوزیون نشان داده می شود، اما هم چنان این دیدگاه که پدر بهترین ها را می داند به عنوان یک ایده ال فرهنگی وجود دارد.

نقش پدر در درجه اول به عنوان یک تامین کننده ای بود که اکنون از این کار رها شده است و به انجام کارهای مربوط به حیاط، تعمیر یک خودرو، شرکت در فعالیت های ورزشی بچه ها ویا به نمایش گذاشتن دانش و حکمت مشغول است .او مطمئنا شام درست نمی کند و لباس نمی شوید و قطعا مسئول اصلی مراقبت از فرزندانش نیست.

در طول ۵۰ سال گذشته، نقش پدر در خانواده ها به صورت قابل توجهی تغییر کرده است. امروزه یک پنجم از والدین، مردانی هستند که در حال ایفای نقشهایی هستند که به صورت سنتی توسط یک پدر و یک مادر باهم انجام می شد.

هرچند در دهه ی گذشته، درصد بچه های که با هردوی والدین زندگی می کنند به شکل قابل توجهی کاهش یافته است، نزدیک به دو سوم خانواده هایی که بچه دارند منتشکل از هم پدر و هم مادر است. در یک تحقیق زمینه ای (نظرسنجی) در سال ۲۰۱۳، تعداد ۲۴.۷ میلیون پدر که بخشی از یک زندگی متاهلی بودند و بچه های کوچک تر از ۱۸ سال داشتند مورد محاسبه قرار گرفتند. این پدرها، نسبت به پدرهای خود بسیار بیشتر درگیر مراقبت روزانه از فرزندانشان می شدند، و به احتمال زیاد پوشک بچه را به سرعت جرقه زدن برق عوض می کردند.

امروزه، پدران در حال حرکت فراسوی پدران مدل سال ۱۳۵۰ هستند که به ندرت خودشان را درگیر این مسائل میکردند. آنها اکنون مسئولیت پذیری و زمینه سازی برای آموزش کودکان هر دوجنس را به عنوان تعریف جدیدی از مردانگی در نظر می گیرند.

مشارکت فعال توسط مردی که فرزندانش را دوست دارد، الگویی از زندگی واقعی به فرزندانش ارائه می دهد که چطور به عنوان یک انسان در قرن ۲۱ زندگی کنند و چه انتظاراتی از دیگران داشته باشند.

مادران تنها، پدریزرگ و مادربزرگ ها نیز می توانند و باید کودکان را به خوبی پرورش دهند، اما مسائلی وجود دارد که فقط یک پدر یا کسی شبیه به پدر که به طور منظم سالهای زیادی درگیر است می تواند انجام دهد:

.الگویی باشید برای این امر که مردان شایسته، با زنها به شایستگی و مساوات رفتار می کنند:

کودکان از زندگی خود می آموزند. هنگامی که یک پدر زنان را در زندگی اش به عنوان افرادی باهوش و توانا در نظر می گیرد، بچه ها یاد میگیرند که آنها هم به همین شیوه رفتار کنند. وقتی نگرش یک مرد نسبت به زنها به مانند نگرشش نسبت به مردها احترام آمیز است، پسرها و دخترها یاد می‌گیرند که زنان در بین دو جنس پایین تر نیستند. هنگامی که یک مرد از دیگر مردانی که اقدام به فریاد زدن، ترساندن، بدرفتاری یا دست کم گرفتن زنان می کنند (چه درخیابان و چه در صفحه نمایش تلوزیون)، انتقاد می کند، او الگویی برای این امر می شود که یک مرد واقعی در مقابل تهدید شدن یا تحقیر شدن زنان می ایستد.

.نشان دهید که یک مرد چطور باید به زنی که دوستش دارد عشق بورزد:

وقتی یک مرد با مادر فرزندانش با محبت و احترام رفتار می کند، پسرها یاد میگیرند که چطور با زنی که دوستش دارند رفتار کنند، دخترها نیز یاد می گیرند که انتظار داشته باشند که مردی که آنها را دوست دارد با آنها عاشقانه رفتار کند. هنگامی که پدرشان بزرگ ترین حامی مادرشان است، پسرها و دخترها هر روز درس می‌گیرند که یک مرد واقعی در یک رابطه خوب چگونه رفتار می کند.

.احترام گذاشتن به تمایلات جنسی سالم مردانه را آموزش دهید:

ارزش های فرهنگی و قانون مشخص کرده اند که تجاوز جنسی یک جنایت فجیع است. در نظرسنجی ها، بسیاری از مردم موافقند که وفادراری در روابط، نه تنها خوب است بلکه برای زنده ماندن و رشد یک رابطه ضروری است. اما بازی های ویدیوئی، صنعت پورن، فیلم ها و حتی جشن ها، اغلب چیزی خلاف این را به تصویر می کشند. این منجر به ادامه سردرگمی ها در باره‌ی آنچه که رضایت و عدم رضایت رابطه جنسی تلقی می شود، می گردد. تجاوز به عنف، موضوع همیشگی جوک هاست. دخترها هنوز پیش بینی می کنند که چه چیزی بپوشند تا تمایلشان را نسبت به این روابط نشان دهند. آهنگ های پاپی وجود دارند که این کارها را عادی نشان می‌دهند و یا بهانه ای برای انجام آن است. درحقیقت تنها ۳ درصد از متجاوزین هستند که حتی یک روز را هم در زندان نگذرانده اند.

فرهنگ نیز به نظر می رسد به همان اندازه درباره ی ارزش های وفاداری سردرگم شده است. داستان هایی از افراد مشهوری که متقلب بوده اند تقریبا هر هفته در روزنامه ها ومجلات به نمایش در می اید.

پادزهر چنین نظرات گیج کننده و ترسناک درباره ی تمایلات جنسی مردانه، پدری است که به فرزندانش نشان می دهد که یک مرد هرگز نباید زنی را مجبور به انجام رابطه جنسی کند، و اینکه یک زن حق دارد “نه” بگوید و یک مرد واقعی به یک “نه” به عنوان یک “نه” احترام می‌گذارد، نه به عنوان یک “شاید”.

منبع:کانون مشاوران ایران -نقش پدر در تربیت کودک

برچسب‌ها: نقش پدر در تربیت کودک,کودک,تربیت کودک,

موضوع:
بازدید: 21

+ نوشته شده در جمعه 4 فروردين 1402 ساعت 19:14 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۵ نشانه که کودک شما اضطراب جدایی دارد

پنج نشانه اصلی که نشان می دهد کودک شما دارای اضطراب جدایی است و برخی از مواردی که باید برای کمک به آن در در نظر بگیرید در این مقاله ذکر شده است:

۱. کودک شما وقتی از اتاق بیرون می آید گریه می کند

به عنوان مثال، نوزاد بین سنین چهار تا هشت ماهگی ممکن است زمانی که قادر به دیدن مراقب خود در اتاق نباشد، علائم بیماری و اضطراب شدید را نشان دهد که شامل گریه یا علائم ناراحتی می باشد.

این به این دلیل است که آن ها تازه یاد می گیرند که اشیاء و افراد آشنا را بشناسند و در اطراف آن ها احساس داشته باشند اما هنوز متوجه نمی شوند که فقط به این دلیل که نمی توانند دیگران را ببینند، به این معنی نیست که آنجا حضور ندارند.

بنابراین زمان مناسبی است تا به کودک خود نشان دهید که دوباره ظاهر خواهید شد. بازی «دالی» را با کودک خود تمرین کنید و از این دوران در زندگی او لذت ببرید.

وقتی کودکان بزرگتر می شوند، به مرور یاد می گیرند که والدین آن ها همیشه باز خواهند گشت و به مرور به افرادی که از آن ها مراقبت کرده و نیازهای آن ها را برطرف می کنند، اعتماد لازم را پیدا می کنند.

۲. با دیدن مکان ها و چهره های جدید دچار استرس می شوند

گاهی اوقات هنگام بازدید از مکان های جدید کودک مضطرب می شود. آن ها ممکن است تمایلی به خروج از خانه برای رویداد جدید نداشته باشند، هنگام ورود در گوشه ای بمانند یا رفتارهای عصبی نشان دهند.

ترس از مکان های ناشناخته یکی از رایج ترین عوامل اضطراب آور است. راه مبارزه با این امر این است که کودک خود را تا جایی که می توانید برای مکان های جدید آماده کنید.

به آن ها بگویید کجا می روید. آماده کردن آن ها برای مکان های جدید می‌تواند شامل نشان دادن عکس‌هایی از مکان، افراد آنجا و در صورت امکان، توصیف فعالیت‌ها در آن مکان کنید.

آماده سازی کلیدی است، دانستن اینکه آن ها از افراد جدید چه انتظاراتی می توانند داشته باشند نیز مهم است. گفتگوهای قبلی در مورد رفتار مورد انتظار آن ها و ارتباط با سایر افراد اطرافشان می تواند آن ها را توانمند کند.

۳. اضطراب هنگام خواب

زمان خواب برای بچه هایی که درگیر اضطراب هستند برای خواب دچار مشکل زیادی می شوند.

کودک ممکن است از تاریکی بترسد زیرا نمی تواند در تاریکی بسیاری از چیزها را ببیند بنابراین به آن ها اطمینان دهید که چیزی برای ترس وجود ندارد.

بنابراین دورنمای تنها خوابیدن برای کودک می تواند اضطراب آور باشد. نشانه هایی که کودک شما این را تجربه می کند ممکن است شامل بی میلی به خوابیدن، امتناع از رفتن به رختخواب یا گریه و رفتار عصبانی باشد.

کارهایی وجود دارد که می توانید برای کمک به آنها انجام دهید:

یک روال آرامش بخش، قابل پیش بینی قبل از خواب ایجاد کنید.

فضای اتاق خواب آرام باشد.

کودکان قبل از خواب حیوانات عروسکی یا پتوهای مخصوصی می توانند داشته باشند که خواب را برای آن ها راحت می کند.

مطمئن شوید که فرزندتان آماده است تا با آرامش و بدون اضطراب به رختخواب برود.

۴. تجربیات منفی تاثیر زیادی دارد

طبق تحقیقات، اختلال اضطراب جدایی با «اضطراب رشدی نامناسب و بیش از حد در مورد جدایی از خانه یا از کسانی که فرد به آن ها وابسته است» مشخص می شود.

کودکان مبتلا به اضطراب جدایی ممکن است به دلیل تجربیات منفی دچار این مشکل شده باشند.

اگر جدا شدن از شما برای فرزندتان سخت است، تمایلی به ترک خانه ندارند، یا زمانی که زمان رفتن به جایی است احساس بیماری می کنند، احتمالا یک تجربه منفی را تجربه کرده است.

مانند بسیاری از جنبه های دیگر فرزندپروری، ما باید خطوط ارتباطی را باز نگه داریم. این همچنین می‌تواند به معنای دسترسی به یک مشاور کودک باشد که بچه‌های ما نیز بتوانند به او اعتماد کنند.

تقویت رفتارهای منفی پیرامون اضطراب جدایی یکی از دام هایی است که ما به عنوان والدین ممکن است در آن گرفتار شویم. تسلیم شدن به کج خلقی یا اضطراب بدون تحقیق می تواند باعث شود فرزندانمان احساس امنیت کمتری کنند.

این به این دلیل است که تمام کنترل را در دستان آن ها قرار می دهیم. آن ها به ما نیاز دارند که آن ها را راهنمایی کنیم، از آن ها حمایت کنیم و بدانیم که همیشه در کنار ما امن هستند.

راهکارهای کاهش اضطراب

ما می توانیم برای کاهش اضطراب آن ها و کشف دلیل اضطراب کارهای زیر را انجام دهیم:

صحبت از اتفاق منفی

توانمندسازی فرزندانمان با ابزارهایی برای موفقیت

تمرین زیاد در خانه و بازگشت به جایی که اتفاق رخ داده است.

بچه‌ها باید اعتماد به نفس خود را تقویت کنند، کارهایی را که می‌توانند به تنهایی انجام دهند و بدانند که همیشه مجبور نیستند این احساسات را تجربه کنند، زیرا ما از آن ها حمایت می‌کنیم.

منبع:کانون مشاوران ایران -۵ نشانه که کودک شما اضطراب جدایی دارد

برچسب‌ها: اضطراب کودک,اضطراب,اضطراب جدایی,

موضوع:
بازدید: 23

+ نوشته شده در پنجشنبه 10 فروردين 1402 ساعت 2:49 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بازگشت به مدرسه یک جابجایی مهم برای کودک

در این مقاله نکاتی مطرح می شود که این کار را برای کودکان و والدین آسان تر می کند

آماده سازی فرزندتان برای سال تحصیلی جدید

اخرین هفته ی تابستان در حال سپری شدن است و سال تحصیلی جدید در پیش است. شما نمی توانید منتظر بمانید که فرزندتان خود به خود خودش را برای سال تحصیلی جدید آماده کند و نظم و ترتیب قبل را در پیش بگیرد. در اینجا نکاتی مطرح می شود که شما به وسیله ی آن می توانید این کار را راحت تر انجام دهید: بازگشت به مدرسه همیشه یک جابه جایی و انتقال مهم تلقی می شود.

کودکانی که برای اولین بار می خواهند وارد مدرسه شوند و یا کودکانی که می خواهند به مدرسه ی جدیدی وارد شوند باید خود را با شرایط جدیدی سازگار کنند، حتی رفتن به کلاس بالاتر نیز برای کودک مسائلی را پیش رو دارد مانند روبرو شدن با سطح تحصیلی بالاتر و درس های علمی تر، معلم جدید، و یک دایره ی اجتماعی متغیر. خبر خوب این است که با مقداری آماده سازی و سازماندهی شما می توانید اخرین هفته ی تابستان را برای کودکتان لذت بخش کنید و اولین هفته ی تحصیلی را برای خودتان و فرزندتان آسان تر سازید.

در اینجا چگونگی این کار بیان می شود:

۱- از اینکه کودکتان با مدرسه اش آشناست اطمینان حاصل کنید

اگر کودکتان سال قبل نیز در همین مدرسه بوده است این خیلی خوب است ! شما تنها لازم است تغییراتی را که امسال اتفاق می افتد را برای کودکتان توضیح دهید.

«حالا تو اولین سطح تحصیلی ات را شروع می کنی، تو باید در زمین بازی بچه ها بازی کنی، و با بچه های دیگر در سالن ناهار خوری غذا بخوری.» «حالا تو سال سومی هستی، تو هر روز باید تکالیفت را انجام بدهی.» «حالا تو وارد دوره ی راهنمایی شده ای، تو خودت باید به مدرسه بروی. نیاز است که با هم رد شدن از خیابان را تمرین کنیم.»

ولی اگر این اولین سال تحصیلی کودکتان باشد، پس لازم است که شما با کودکتان به انجا سر بزنید. حتی اگر این آشناسازی ابتدایی یک روز قبل از شروع مدرسه باشد، به مدرسه بروید و با محیط آن آشنا شوید. اگر می توانید وارد زمین بازی شوید، این یک مزیت است که کودکتان را با آنجا آشنا کنید. و اگر نمی توانید وارد زمین بازی شوید از پشت حصار زمین را به او نشان دهید و او را نسبت به آن هیجان زده کنید.

اگر ساختمان مدرسه باز است، با همدیگر وارد مدرسه شده و مکان های به خصوص مدرسه را با یکدیگر بررسی کنید. به کتابخانه سر بزنید، وارد یکی دو تا از کلاس ها شوید، از سرویس بهداشتی آنجا استفاده کنید (نیاز است که احساس امنیت نسبت به این مکان را در فرزندتان به وجود بیاورید) با انجام این کار به موفقیتی بزرگی دست پیدا می کنید. ممکن است شما فقط بتوانید وارد دفتر مدرسه شوید، شما می توانید در دفتر توضیح دهید که کودکتان تازه وارد این مدرسه شده است و می خواهد با محیط مدرسه آشنا شود و مکان های آن را بشناسد، و کارکنان مدرسه را به کودکتان معرفی کنید، هر چه کودکتان بیشتر با محیط مدرسه آشنا شود ترس از ناشناخته ها در او کمتر می شود و در اولین روز مدرسه احساس راحتی بیشتری را خواهد داشت.

۲- از هر فرصتی برای آشنایی بیشتر کودک استفاده کنید

بسیاری از مدارس برای کودکانی که اولین بار وارد آن مدرسه می شود موقعیت هایی را تدارک می بینند که کودک بتواند با آنجا آشنا شود. اگر مدرسه برنامه ی خاصی برای این منظور ندارد، از آنها بخواهید که یک روز شما و کودکتان قبل از شروع مدرسه به آنجا بروید و با معلم جدید ملاقات داشته باشید. معلم ها قبل از شروع مدرسه مشغول آماده کردن اتاقشان هستند، ولی هر معلم باتجربه ای از ملاقات با یک دانش اموز جدید و به وجود آوردن احساس خوب در دانش آموز خوشحال می شود، معلم ها می دانند که باید به دانش آموزانشان برای شروع سال تحصیلی جدید کمک کنند.

۳- کاری کنید که کودک راحت تر با معلمش ارتباط برقرار کند

همه ی کودکان نیاز دارند که از ارتباط با معلمشان در کلاس درس احساس راحتی کنند. تا زمانی که این مشکل حل نشود کودک برای یادگیری آماده گی ندارد. معلمهای با تجربه این مسئله را می دانند و شرایطی را مهیا می کنند که دانش آموز از نظر احساسی برای شروع سال تحصیلی جدید آماده گی لازم را به دست بیاورد. قطعا، اگر شما شرایطی را فراهم کنید که کودک با معلم بیشتر آشنا شود، هر کاری که می توانید در این زمینه انجام دهید: راه های زیادی برای اینکه کودکتان بتواند معلمی را که قبلا ندیده را بشناسد و این احساس در او به وجود آید که او را می شناسد.

زمانی که مشخص شد که کودکتان در کدام کلاس باید به ادامه ی تحصیل بپردازد شروع به صحبت کردن در مورد معلمش کنید تا کودک بتواند تصوری از معلمش داشته باشد.

« زمانی که تو در کلاس خانم اصغری هستی من شرط می بندم که او شما را تحت تاثیر قرار می دهد» «من مطمئنم که خانم اصغریبرای بچه ها کتاب داستان می خواند، او حتی ممکن است کتاب مورد علاقه ات را بخواند، و ما بهتر است که کتاب مورد علاقه ات را به آنجا ببریم.»

اگر شما می توانید تصویری از خانم اصغری تهیه کنید و عکس او را بالای یخچال بگذارید و برای آشنا شدن کودک با او با آن تصویر حرف بزنید.

«خانم اصغری شما مهربانترین معلم هستید و من می دانم که قرار است شما و سارا همدیگر را دوست داشته باشید!»

اگر شما کودکان دیگری که در کلاس خانماصغری هستند را می شناسید، از انها بخواهید که به چه چیزی در مورد خانم اصغری علاقه مند هستند.

کودکتان را تشویق کنید که برای خانم اصغری نقاشی بکشد و در اولین روز مدرسه آن را به او بدهد، و برای او یک سیب قرمز براق ببر. نکته این است که اصلا مهم نیست که خانم اصغری چه جور معلمی است. کودک شما احساس خوبی نسبت به او خواهد داشت و معلمش نیز به این احساس پاسخ مثبت خواهد داد.

اگر شما متوجه شدید که کودکتان در اولین روز مدرسه نمی تواند با معلمش ارتباط برقرار کند، سعی کنید بلافاصله بین کودکتان و معلمش ارتباط برقرار کنید. فقط به معلم توضیح دهید که کودکتان قبل از شروع مدرسه هیجان زده بود ولی حالا به نظر می رسد که هنوز نتوانسته با این مسئله کنار بیاید. شما امیدوار هستید که معلم بتواند شرایط ویژه ای را برای برقراری ارتباط با کودکتان به وجود بیاورد و احساسی در کودک به وجود بیاید که انگار در خانه است. تقریبا همه ی معلم ها این شرایط را می شناسند و اگر شما به درستی از معلم درخواست کنید او توجه ویژه ای را در اولین هفته ی مدرسه نسبت به کودکتان خواهد داشت. دخترم نسبت به شروع کلاس چهارم هر روز احساس بدی داشت تا زمانی که من با معلمش صحبت کردم؛ یک هفته بعد او عاشق معلمش شد و نمی توانست و بی صبرانه صبح می خواست که به مدرسه برود.

۴- اسان کردن برقراری ارتباط فرزندتان با بچه های دیگر در مدرسه

کودکان همیشه در مورد معلم جدیدشان مضطرب هستند، ولی در صورتی که آنها دیگر همکلاسی هایشان را بشناسند، آنها احساس راحتی بیشتری می کنند. اگر شما تازه وارد شهری شده اید، سعی کنید با دیگر کودکان که در همسایگی شما هستند آشنا شوید.اغلب مدارس مایلند که آشنایی بیشتری به وجود بیاورند، سعی کنید که قبل از شروع مدرسه کودکتان با دیگر دانش آموزان ارتباط برقرار کند و با آنها آشنا شود. حتی اگر کودکتان در مدرسه تازه وارد نیست، سعی کنید کاری کنید شرایطی به وجود آورید که کودکتان با بچه های دیگر بازی کند و در این صورت کودکتان در اولین روز مدرسه حتی اگر در تمام تابستان این بچه ها را ندیده باشد راحت تر می تواند با آنها ارتباط برقرار کند. اگر شما می توانید شرایطی را فراهم کنید که کودکتان در اولین روز مدرسه با کودک دیگر به مدرسه برود، حتی اگر آنها در یک کلاس نیستند، این کار باعث می شود که ترس کودک نسبت به مدرسه کمتر شود.

منبع:کانون مشاوران ایران -بازگشت به مدرسه یک جابجایی مهم برای کودک

برچسب‌ها: مدرسه,مدرسه رفتن کودک,کودک,

موضوع:
بازدید: 27

+ نوشته شده در شنبه 12 فروردين 1402 ساعت 20:49 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

لجبازی کودک و نگرش های تربیتی نادرست

نگرش های شما به عنوان والد در تشدید مشکل لجبازی و نافرمانی در کودکتان تاثیر زیادی دارد. همه والدین در مورد فرزندان خود عقاید و نگرش هایی دارند. برخی از این عقاید منطقی و سودمند و برخی دیگر غیر منطقی و بیهوده هستند.عقاید منطقی، عقایدی هستند که دلیلی برای آن ها وجود دارد. انعطاف پذیر هستند و منجر به بروز رفتارها و هیجانات متعادل و مناسب می شوند.

عقاید غیر منطقی عقایدی هستند که دلیلی برای آن ها وجود ندارد. انعطاف پذیر و مطلق هستند،با جهان پیرامون خود هماهنگی ندارند، مانع دستیابی انسانی به اهدافش می گردند و در نهایت به بروز رفتارها وهیجانات نامناسب وناراحت کننده می انجامند.

رفتار والدین احتمالآ مبتنی بر ترکیبی از عقاید منطقی و غیر منطقی در مورد فرزندشان و رفتارهای مقابله جویانه وی است. نگرش های منطقی و غیر منطقی والدین،در حد وسط چهار طیف فکری که در هر فردی وجود دارد، قرار می گیرد. این طیف ها عبارتند از :

۱- پرتوقعی- تفکر ترجیحی- بی توجهی

پرتوقعی نگرشی است که به موجب آن یک پدر یا مادر به شکلی خدا گونه می پندارد فرزند من و دیگران باید به شکلی که من می خواهم رفتار کنند.این طرز فکر بسیار خشک،بزرگ منشانه و غیر منطقی است، زیرا هیچ قانونی در طبیعت وجود ندارد که فرزند شما یا هر فرد دیگری را مجبور به رفتار مطابق دستور شما بکند. این خود خواهی هیچ نقطه ای ندارد جز عصبانیت شما، زیرا کودک نافرمان در بسیاری از مواقع قوانین اعلام شده توسط والدین را نقض خواهد کرد.

۲- احساس شکست خوردگی- احساس نگرانی- بی احساسی.

احساس شکست خوردگی حالتی ذهنی است که به موجب آن پدر و مادر فکر می کند. کارهای فرزند من بسیار نا خوشایند، خیلی بد و بسیار نارا حت کننده است. رفتار های زشت او کاملآ مرا خرد کرده است . این طرز فکر کاملآ غیر منطقی است، زیرا کلمات بسیار نا خوشایند،خیلی بد وبسیار ناراحت کننده به این معنا هستند که چیزی ۱۰۰ درصد بد است، یعنی بدتر از هر چیز بدی که ممکن است برای یک فرد پیش بیاید.

اختلال نافرمانی و لجبازی کودک

۳- عدم تحمل ناکامی- تحمل ناکامی- انکار ناکامی.

عدم تحمل ناکامی زمانی رخ می دهد که والدین هنگام بروز مشکلات دست از تلاش ومبارزه بردارند وبخود بگویند، من باید بی هیچ تلاش وکوششی از همکاری فرزندم برخوردار باشم چون اصلآ نمی توانم عدم همکاری او را تحمل کنم. فرزند من باید خودش بداند که رفتار صحیح چیست وهمان گونه عمل نماید. این طرز فکر باعث نا هماهنگی در رفتار والدین می شود زیرا بعضی از آن ها معتقدند که مجبورنیستند خود را به درد سر بیاندازند و به سختی تلاش کنند تا به نتیجه برسند. این طرز فکر والدین را از پیگیری هر برنامه ای جهت کمک به فرزند نافرمان باز می دارد.

منبع:کانون مشاوران ایران -لجبازی کودک و نگرش های تربیتی نادرست

برچسب‌ها: لجبازی کودک,کودک لجباز,نگرش تربیتی,

موضوع:
بازدید: 25

+ نوشته شده در دوشنبه 14 فروردين 1402 ساعت 0:24 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

توقف کتک زدن بچه های دیگر

ممکن است عجیب به نظر برسد که کودکانی که به دیگران صدمه می‌زنند در واقع کودکانی ترسو هستند!

ترس‌هایی که منجر به ایجاد مشکل در کودک آسیب رسان می شود، معمولا ریشه در تجارب ترس اولیه در زندگی اش دارد، با وجود اینکه کودک به هیچ وجه ترسو به نظر نمی رسد!

کودک وحشت زده برای مدیریت ترسش، رفتارهای پرخاشگرانه ای را تولید می کند که این رفتارها هر زمانی که او احساس تنش کند، شعله ور می شوند. به جای گریه یا صحبت کردن، وقتی که از چیزی می‌ترسد، وحشت زده و هول می شود، و این امر ترسش را تشدید می کند طوری که نمی تواند درخواست کمک کند.

به منظور کمک به یک کودک ترسو، لازم نیست که حتما دلیل ترسو بودنش را بدانید. آنچه که لازم است انجام اقداماتی برای افزایش حس ایمنی اش و برقرار کردن ارتباط با شماست، چه پدر مادر او باشید چه یک مراقب و یا یک دوست محبوب او. همچنین شما باید اقداماتی برای جلوگیری از هرگونه اسیب رساندن تکانشی او به دیگران انجام دهید.

همانگونه که شما با او ارتباط برقرار می کنید و از او محافظت می کنید، کودک احساسات اتشینی که وی را به کتک زدن سوق می دهد با شما در میان می گذارد. گوش دادن به احساسات یک کودک در حالی که مانع از آسیب رسانی او به شخص دیگری می شوید، به او اجازه می دهد تا ترس های پنهانش را آزاد کند. بنابراین او آرام می شود و به دیگران به عنوان دوستانش نگاه می کند نه به عنوان یک تهدید. در زیر روش هایی برای مقابله با این رفتارهای ذکر شده اند:

اول، یک ارتباط قوی تر بسازید:

فرصت هایی را برای ارتباط بیشتر و کامل تر ایجاد کنید. صرف کردن زمان های خاص برای او ابزاری است که برای ایجاد ارتباط،ایده آل است. اگر او بچه خودتان است، تلاش کنید که یک زمان خاص کوتاهی را در همان اوایل روز به او اختصاص دهید، شاید به محض بیدار شدن، به طوری که کودک شما روز را با پیشنهاد شما درباره ی آنچه که او می خواهد برای ۵ یا ۱۰ دقیقه اول روز انجام دهد، آغاز کند. این کار را با صمیمیت انجام دهید، با مهربانی به او توجه کنید.

این کمک می کند که یک کودک بفهمد که برای شما مهم است، حتی با وجود خواهر و برادرهای دیگر، یک برنامه ی صبحگاهی و یا تماس های تلفنی در ابتدای روز که شما باید به آنها هم بپردازید.

اگر کودک فرد آشناییست که جزء خانواده شما نیست، تلاش کنید که در اولین فرصتی که او را دیدید برایش زمان ویژه ای در نظر بگیرید و به او اهمیت دهید.

برای مثال،در زمان بازی ،شما ممکن است تعدادی بازی پرسرو صدا یا بازی هایی مثل قایم باشک را برای ارتباط برقرار کردن بین بچه هایی که با هم بازی می کنند راه بیاندازید. خودتان را به جمع آنها اضافه کنید، روی زمین بنشینید و با آنها به شکلی محبت آمیز بازی کنید. اگر می‌توانید با برعهده گرفتن نقش فردی که قدرت کمتری دارد باعث خنده و شادی آنها شوید، شرایطی فراهم کنید که بچه ها با هم به منظور”دستگیرکردن”شما با بالش ها یا بادکنک ها، یا با بیرون پریدن از جایی که در بازی قایم باشک برای “ترساندن” شما قایم شده اند، با هم همکاری کنند.

وقتی آنها می خندند (بدون اینکه غلغلک شوند) و حس”برنده” شدن دارند، این نشان می دهد که شما امر اهمیت دادن به آن ها را به خوبی انجام داده اید. خندیدن و احساس ایمنی و قدرت بچه ها که نتیجه ی اهمیت دادن به آنهاست،کمک می‌کند که با هم پیوند داشته باشند و تنش هارا کاهش می دهد و این امر به آنها کمک می کند که در حضور شما احساس امنیت و ارزشمندی و اطمینان خاطر داشته باشند.

در یک گردهمایی خانوادگی، شما ممکن است یک بازی گرگم به هوا و یا “من می خواهم شما را بگیرم” که بچه ها می توانند در آن برنده شوند، راه بیاندازید. برای مثال، شما ممکن است دست هایتان را باز کنید و سعی کنید به آنها نشان دهید که یک خرس بزرگ هستید. اما تلوتلو بخورید و مغلوب شوید ونشان دهید که از آنها شکست خوردید. ان ها عاشق این هستند که بهتر از شما باشند.سپس آنها را نوازش کنید و مطمئنشان کنید که آنها از شما بهترند. درحین بازی با انها تماس چشمی برقرار کنید. توسط آنها گول بخورید اما دوباره بلند شوید و تلاش کنید. این نوع بازی منجر به ایجاد احساس قدرت خالص در این نوع کودکان می شود.

یک کودک ممکن است در طول زمان بازی فرصتی پیدا کند تا ناراحتیش را به شیوه ای عملی تر نشان دهد، او ممکن است با آرنج محکم به شما ضربه بزند، یا در کلوچه ای که به او تعارف می کنید نقصی پیدا کند، یا به چشم های شما خیره شود و شروع کند با مداد رنگی دیوار خانه تان را خط خطی کند. وقتی شما به ارامی به او نزدیک می شوید تا محدودیت هایی را برای او ایجاد کنید، دلیلی برای گریه کردن، اوقات تلخی پیدا می کند. این ابراز احساسات در واقع شروعی برای درمان احساساتیست که او به همراه دارد، و به احتمال زیاد همان احساساتی هستند که گاهی اوقات او را تحریک به صدمه زدن می کنند.

دوم، وقتی که او گریه و زاری میکند شنونده باشید:

به این معنی که نزدیکش بمانید و متقابلا طوفان عاطفی به راه نیندازید و به کودک اجازه دهید که بداند شما کنار او هستید. اگر شما از او حمایت کنید، او ترس ها و ناراحتی هایش را بیرون می ریزد. اغلب یک کودک به سرعت ،گفتن:”کلوچه من شکسته شده،من یک کلوچه جدید می خواهم” را با”من مادرم را می خواهم” عوض می کند. به مرور شکایت او تبدیل به وحشت می شود. شنونده باشید. شما لازم نیست که تلاش کنید چیزی را رفع و رجوع کنید. شما فقط فرد مناسبی برای گوش کردن به او هستید. اجازه دهید در مورد ضریه خوردن دست یا آرنجش، در مورد نیاز داشتن به یک کلوچه کامل، یا در مورد هر نیاز فوری دیگری در ان لحظه احساس وحشت کند. بعدا وقت برای باندپیچی کردن دستش یا تهیه کلوچه کامل برای او وجود دارد. در حال حاضر، اجازه دهید او به شما نشان دهد که چقدر و چطور ناراحت است.

منبع:کانون مشاوران ایران-توقف کتک زدن بچه های دیگر

برچسب‌ها: کتک زدن بچه های دیگر,کودک ترسو,کتک زدن,

موضوع:
بازدید: 24

+ نوشته شده در دوشنبه 14 فروردين 1402 ساعت 16:52 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

با خودزنی کودکان چگونه برخورد کنیم؟

ممکن است کودکانی را دیده باشید که در مواقع احساس تنهایی، ناکامی و خشم، دست به خودزنی می زنند.

رفتارهای خودآزارگرانه ی این دسته از کودکان دامنه ی وسیعی از جمله کشیدن موهایشان، به زمین انداختن خود، مشت کوبیدن به دیوار، به سر و صورت زدن و رفتارهای خطرناک تری مانند آسیب زدن به خود با اشیای مختلف را در بر می گیرد.

خودزنی کودک

والدین و مراقبان با مشاهده این علائم احساس سردرگمی، عصبانیت و درماندگی می کنند، اما بسیاری نمی دانند از کجا شروع کنند. در صورت مشاهده خودزنی کودکان و نوجوانان این مقاله را از دست ندهید.

هدف کودک از خود زنی چیست؟

در حقیقت هدف کودک از انجام این رفتارها تنها یک چیز است ” محقق کردن خواسته ی خود با توسل به زور و اجبار”.

کودکانی که در سنین پایین با انجام رفتارهای خودآزارگرانه موفق به تحقق خواسته هایشان می شوند، در نوجوانی، جوانی و بزرگسالی نیز شیوه ی جدیدی را اتخاذ نخواهند کرد.

این افراد برای رسیدن به اهداف ریز و درشت خود، آسیب زدن به سلامتی شان را نشانه می گیرند و آمارها حاکی از تعداد زیاد اقدام به خودکشی در آن هاست.

چرا همه ی کودکان خودزنی نمی کنند؟

براساس تحقیقات، احساسات تجربه شده توسط کودکی که دست به خود زنی می زند تا حد زیادی با بزرگسالان یکی است.

نوع انسانی با قرار گرفتن در معرض ناکامی، احساس درد و رنج روانی زیادی را تجربه کرده و برای کاهش آن دست به رفتارهای خودآسیب رسان می زند.

بنابراین ممکن است در همه ی کودکان نمونه هایی از آسیب زدن به خود را درسنین پایین مشاهده کنید.

نکته ی قابل توجه آن است که چرا این رفتارها در گروهی از کودکان ادامه دار می شود در حالیکه در گروهی دیگر به سرعت خاموش می شود؟

در پاسخ باید گفت دسته ای از دلایل در کنار هم منجربه تداوم خودزنی کودکان می شود:

۱) عدم آگاهی کودکان از شیوه های صحیح تحقق خواسته ها منجر به استفاده از روش های ناپخته ی ابرازگری هیجانی مانند خود زنی می شود.

در این موارد، لازم است شما به عنوان والدین، شیوه ی صحیح بیان خواسته ها را به فرزندتان آموزش دهید.

به عنوان مثال در وضعیتی خودتان را هم قد کودک قرار دهید و با آرامش و منطق به او بگویید که ” وقتی بچه ای داد می زند یا به خودش آسیب می زنه، من اصلا نمی فهمم اون چی میخواد. تنها راهش اینه که اون اشکاشو پاک کنه و چیزی که میخواد رو بهم بگه تا بتونیم با هم حرف بزنیم”.

۲) عدم اقتدار والدین نیز در تداوم این نوع رفتارها بسیار موثر است.

اگر کودک بتواند با نشانه گرفتن سلامتی اش، شما را تحت تاثیر قرار دهد و از موضع اقتدار خارج کند، می توانید مطمین باشید که همیشه با استفاده از این قبل رفتارها دست به کنترل شما خواهد زد. بنابراین لازم است، مقتدرانه عمل کنید.

به این منظور، در مقابل رفتاهای خودآزارگرانه ی کودک، “واکنشی حاکی از بی توجهی” بسیار موثر است.

منبع:کانون مشاوران ایران-با خودزنی کودکان چگونه برخورد کنیم؟

برچسب‌ها: خودزنی کودک,خودکشی,خودزنی,

موضوع:
بازدید: 18

+ نوشته شده در چهارشنبه 16 فروردين 1402 ساعت 17:40 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

حس مالکیت در کودکان| ۱۱ درمان قطعی روانشناسی

حس مالکیت در کودکان یکی از موضوعات دشوار برای والدین و کودکان می باشد که چالش های زیادی را به همراه دارد.

این حس از سن ۲۰ماهگی شروع می شود و در سن دو و نیم سالگی به اوج می رسد، در این سن حساس کودکان به وسایل و اسباب بازی های خود احساس مالکیت بسیاری دارند و به هیچ عنوان حاضر نیستند آن را با دیگران تقسیم کنند.

والدین در این هنگام نمی دانند با فرزندشان چطور برخورد کنند و شیوه تربیتی صحیح را نمی دانند به همین دلیل این موضوع منجر می شود تا جروبحثی میان والدین و کودک به وجود آید.

والدین اگر آگاهی درست و کافی را از احساس مالکیت کودک در این سن خاص داشته باشند به راحتی می توانند سازگاری و رشد اجتماعی کودک کمک کنند و به او کمک کند تا حس مالکیت کودک را رشد دهد.

حس مالکیت در کودکان چیست؟

کودک در هر دوره از رشد خود ویژگی ها و حالت های منحصر به فرد خودش را دارد و او در هر دوره از رشد کودک از نظر اجتماعی، شناختی، هیجانی و جسمانی ویژگی های خاصی از خود نشان می دهد.

یکی از ویژگی های مهمی که در رشد اجتماعی کودک به وجود می آید احساس مالکیت کودک می باشد.

کودک در دوره از رشد از سن ۲۰ماهگی تا ۵ سالگی احساس مالکیت خاصی کودک به وسایلش دارد و در سن ۲.۵ احساس مالکیت او به اوج می رسد.

کودکان نسبت به وسایل و اشیا بیرونی و اسباب بازی های خود بسیار حساس هستند و احساس تملک و مالکیت خاصی به آن ها دارند و اگر کسی وسایل آن ها را بردارد و یا احساس کنند که وسایل آن ها در خطر هستند واکنش هایی از خود نشان می دهند.

واکنش های آن ها می تواند به صورت گریه و زاری و لجبازی کردن باشد و هم چنین می تواند مقاومت خاصی برای به دست آوردن وسایل خود نشان دهند.

احترام به حس مالکیت کودک

والدین معمولا اطلاعاتی در مورد احساس مالکلیت در کودکان و روش های صحیح برخورد با کودک در این زمینه را نمی دانند.

به همین دلیل رفتار نادرستی با کودک دارند و این رفتار نامناسب باعث می شود تا بر سازگاری و رشد اجتماعی کودک تاثیر منفی بگذارد.

والدین باید در مورد این موضوع اطلاعات و آگاهی خود را بالا ببرند تا بتوانند در رشد اجتماعی کودک به او کمک کنند چون رشد اجتماعی یکی از عوامل اصلی رشد کودک می باشد.

باید درک کنید که این موضوع طبیعی است و برای رشد اجتماعی کودک لازم می باشد و کودکی که این احساس را دارد رفتارهای ناهنجاری از خود نشان نمی دهد.

برخورد صحیح با حس مالکیت کودکان

طرز برخورد با احساس مالکیت در کودک بسیار مهم است زیرا اگر به حس کودک توجه نشود و به آن احترام گذاشته نشود کودک آزرده خاطر و ناراحت می شود و ممکن است نسبت به والدینش دلگیر شده و حس خوبی نداشته باشد و فکر و نگرش او نسبت به خانواده و اطرافیانش تغییر می کند.

والدین باید بهترین و مناسب ترین برخورد را با کودک خود داشته باشند تا به روحیات او لطمه ای وارد نشود، والدین باید به این نیاز کودک توجه خاصی داشته باشند و به آن احترام بگذارند.

علاوه بر احترام گذاشتن به کودک باید حس همدلی، دوستی و بخشندگی را به کودک آموزش دهند تا کودک به خوبی رشد کند.

۱. استفاده از وسایل و اسباب بازی به صورت مشترک

در این سن باید کودک را با بازی های گروهی آشنا کرد تا دوستانی برای خود پیدا کند و با چند کودک با هم بازی کنند و هدف آن ها در بازی یکی باشد.

همچنین می توان کودک را برای همکاری در کارها دعوت کرد و کارها را با او تقسیم کرد، و به کودک آموزش داد تا به یک هدف مشترک به خوبی برسد.

اگر با کودک برخورد درست و صحیحی داشته باشید می توانید او را با همکاری، رعایت نوبت و بخشندگی به خوبی آشنا کنید و این ویژگی ها را در او تقویت کنید.

۲. حس مالکیت در کودکان، گفتگو با کودک

والدین می توانند با کودک خود به گفتگو بپردازند و مسائل را برای او توضیح دهند این برخورد می تواند مفید باشد.

اگر نسبت به وسایلش بسیار حساس باشد و تملک خاصی به آن ها داشته باشد می توانید دلیل این رفتارش را از او بپرسید که چرا این حس را نسبت به وسایلش دارد.

این رفتار صحیح باعث خواهد شد تا کودک احساس خود را به خوبی بیان کند و شما متوجه شوید که کودک به چه دلایلی این رفتار را از خود نشان می دهد.

حس مالکیت در کودکان

۳. آموزش به کودک هنگام ندادن اسباب بازی به دیگران

اگر کودک به یکی از اسباب بازی هایش بسیار احساس مالکیت می کند و تملک خاصی به آن دارد و تحت هیچ شرایطی آن را به دوستان و همبازی ها خود نمی دهد باید با کودک خود حرف بزنید و به او فرصت دهید تا در مورد حرف های شما فکر کند.

با این روش شما می توانید او را با مفاهیمی مانند تقسیم کردن وسایل، بازی مشترک و گروهی را برای او بیان کنید تا دفعه بعد راحتر با همبازی هایش بازی کند.

منبع:کانون مشاوران ایران-حس مالکیت در کودکان| ۱۱ درمان قطعی روانشناسی

برچسب‌ها: حس مالکیت در کودکان,احساس مالکیت کودک,حس مالکیت,

موضوع:
بازدید: 27

+ نوشته شده در شنبه 19 فروردين 1402 ساعت 18:59 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چگونه استرس مدرسه در کودکان را از بین ببریم؟

استرس مدرسه در کودکان امری طبیعی می باشد که دلایل متعددی دارد و قابل درمان می باشد. روان شناسان و همچنین مشاوران آگاه به روانشناسی کودک و نوجوان می توانند به درمان استرس مدرسه در کودکان کمک کنند. در ابتدا باید موارد زیر بررسی شود:

در صورت امکان باید متوجه شد که عامل یا عواملی که سبب ایجاد اضطراب در نوجوان و یا کودک شده است، چیست. گاهی اوقات با بحث و گفت و گو در این زمینه، می توان از تشدید و گسترش اضطراب به خوبی جلوگیری کرد و مانع از افزایش آن گردد.

باید به نوجوان کمک کرد تا جنبه ی تهدید آمیز و عاملی که ایجاد کننده ی اضطراب در او بوده است را کم کرد.

باید به صورتی سبب افزایش توانایی عملکرد کودک و یا نوجوان، حتی در زمان اضطراب شد.

استرس در کودکان چیست؟

استرس را می توان به عنوان پاسخ های فیزیکی و ذهنی ما به برخی رویدادهای خارجی تعریف کرد.

از طرف دیگر، نوعی استرس وجود دارد که بیشتر از یک گفتگوی درونی ناشی می شود تا یک رویداد بیرونی. ما این را “اضطراب” می نامیم. که شامل احساس مداوم ترس یا دلهره است و در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد می کند.

بدن شما با ترشح هورمونی به نام کورتیزول که فشار خون و عملکرد سیستم ایمنی را تنظیم می کند، به استرس واکنش نشان می دهد. اگر همیشه استرس دارید و بدنتان بیش از حد کورتیزول تولید می کند، ایمنی شما را کاهش می یابد، فشار خون شما بالا می رود و عملکرد شناختی شما مختل می شود.

بنابراین از آنجایی که استرس بیش از حد چیز خوبی برای ذهن یا بدن شما نیست، باید به فکر استفاده از چند تکنیک مدیریت استرس در زندگی روزمره خود باشید.

۱۰ نشانه استرس مدرسه در کودکان

۱. اجتناب از دیگران

تنها بودن و اجتناب از فعالیت های گروهی و دوستانه راهی است که برخی از دانش آموزان سعی می کنند با استرس کنار بیایند. کودکانی که استرس دارند اغلب از مدرسه و فعالیت های اجتماعی کناره گیری می شوند، بنابراین برای کشف استرس در دانش آموزان ابتدایی خود به نحوه تعامل فرزندتان با دیگران توجه کنید.

۲. تغییرات کوتاه مدت رفتار

تغییرات رفتاری ناگهانی یک علامت هشدار دهنده اصلی استرس می باشد که باید به آن دقت کنید. این تغییرات ممکن است شامل کج خلقی، یا پرخاشگری (ضربه زدن، گاز گرفتن یا لگد زدن) باشد.

۳. واکنش بیش از حد به مشکلات کوچک

واکنش بیش از حد نشانه رایج استرس مدرسه در کودکان است. ممکن است متوجه شوید که فرزندتان به راحتی ناامید می شود و به خاطر مشکلات کوچک (مانند گیر افتادن در یک تکلیف) پرخاشگری می کند.

۴. تغییر در الگوها

یکی از نشانه های اصلی استرس، تغییر در رفتار معمول است. کودک شما ممکن است به سختی به خواب برود یا وعده های غذایی را حذف کند.

۵. مشکل در تمرکز

کودک ممکن است در تمرکز روی کارها مشکل داشته باشد. عدم تمرکز نیز نشان دهنده استرس می باشد

۶. لذت نبردن از مدرسه

یکی از نشانه های بارز استرس در کودکان و نوجوانان، از دست دادن علاقه یا لذت بردن از مدرسه است. حجم کاری سنگین و تلاش برای همگام شدن با سایر فعالیت ها می تواند مدرسه را به یک استرس بزرگ تبدیل کند و باعث شود فرزند شما از شرکت در کلاس کناره گیری کند یا انگیزه خود را از دست بدهد.

کاهش استرس مدرسه در کودکان

۷. اثرات فیزیکی

اثرات فیزیکی استرس شامل سردرد، معده درد مکرر، کابوس و حتی شب ادراری باشد. همچنین ممکن است متوجه شوید که فرزندتان بیشتر از حد معمول بیمار می شود

۸. نیاز به توجه

ممکن است متوجه شوید که کودک شما بیش از حد معمول به شما می چسبد.

۹. قادر به حفظ تماس چشمی نیست

هنگامی که مستقیماً با کودک خود صحبت می کنید، ممکن است متوجه شوید که او قادر به برقراری تماس چشمی با شما نیست. این نشانه اصلی استرس است.

۱۰. نمی تواند بشیند

یکی از نشانه های استرس ناتوانی در نشستن و آرام گرفتن است. کودک شما ممکن است شروع به بی قراری کند، از این رفتار می توان به تکان دادن پا هنگام نشستن، ضربه زدن به پا یا عادتی مانند جویدن ناخن اشاره کرد.. این کارها اغلب راهی برای تسکین بخشی از استرس می باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-چگونه استرس مدرسه در کودکان را از بین ببریم؟

برچسب‌ها: استرس مدرسه در کودکان,استرس,استرس مدرسه,

موضوع:
بازدید: 18

+ نوشته شده در سه شنبه 22 فروردين 1402 ساعت 20:23 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

حسادت کودکان به فرزند دوم

حسادت کودکان به فرزند دوم، حسادت در کودکان از نظر روانشناسی، سن حسادت در کودکان، شدیدترین دوره حسادت کودک در این مقاله بررسی می شود و به تمام سوالات شما در این باره در قسمت نظرات پاسخ می دهیم پس این مقاله را از دست ندهید و ما را از نظرات خود آگاه کنید.

ممکن است شما نیز حسادت در کودکان را تجربه کرده باشید و حسادت در کودکان باعث می شود که در موقعیت های خاصی، رفتارهای حسادت آمیز نشان می دهد و باعث تعجب شما و اطرافیان می شود.

حسادت در کودکان از نظر روانشناسی

بررسی حسادت در کودکان از نظر روانشناسی نشان داده است که موقعیت های خای مانند رقابت، مقایسه با هم سن و سالان و یا فرق گذاشتن بین بچه ها، آتش حسادت را شعله ور تر می کند و باعث می شود تا فرزندتان نه تنها در هیچ کاری با شما همکاری نکند، بلکه دچار احساس خشم، عصبانیت و کینه نیز شود.

شاید برای تان عجیب باشد که یک مقایسه ی به ظاهر کوچک چگونه می تواند تا این حد برانگیزاننده باشد اما در حقیقت، قرار گرفتن در موقعیت های تبعیض، مقایسه و یا رقابت؛ این احساس را به همراه می آورد که ” من از دیگران کمتر هستم “ و باعث شکل گیری حد زیادی از ترس درونی می شود.

کودک ترسیده، تلاش می کند تا با رفتارهای حسادت آمیز از خود دفاع کند و توانایی اش در دفاع از حقوق خود را به نمایش بگذارد و حقوق خود را پس بگیرد.

متاسفانه این رفتارها در دراز مدت می تواند منجر به تنها ماندن کودک و یا کناره گرفتن دیگران از او نیز شود که مهارت های اجتماعی را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می دهد.

حسادت کودکان به فرزند دوم

از نظر روانشناسی، معمولا حسادت در حدود یک و نیم سالگی شکل می گیرد و در فاصله ی ۲ تا چهار سالگی بیشتر می شود.

این بین اگر فرزند تازه ای متولد شود، ممکن است کودک به رفتارهای نابه هنجار دیگری مانند افسردگی، بدغذایی، اضطراب و یا شب ادرار متوسل شود تا از این طریق اعتراض خود به شرایط را بیان کند.

به عبارت دیگر لازم است بدانید که این رفتارها بیش از آنکه یک اختلال باشند، روشی برای ابراز وجود هستند که فرزندتان از آن استفاده می کند.حسادت به بچه کوچکتر امری عادی می باشد ولی باید با کمک والدین کنترل شود. در ادامه راه های لازم برای درمان این مشکل آورده شده است.

رفتار با فرزند اول وقتی فرزند دوم به دنیا می آید

اگر فرزند شما عادت ندارد در کنار نوزادان باشد یا شما را کنار آن ها ببیند، ممکن است در ابتدا واکنش های شدیدی داشته باشد. خوب است که بتوانید زمان آرامی را با خانواده های دیگر بگذرانید تا او به این ایده عادت کند که اگر والدینش نوزادان دیگری را در آغوش بگیرند، باز هم او را دوست دارند و از او مراقبت خواهند کرد.

حسادت کودکان به فرزند دوم

۵ نشانه حسادت در کودکان

نشانه‌های حسادت در کودک می‌تواند متفاوت باشد، اما معمولاً شامل فوران خشم یا گریه، نشان دادن پرخاشگری نسبت به خواهر و برادر یا همسالان، مقایسه بین خود و دیگران، یا خودداری از محبت می باشد.

توجه ناخواسته: کودکانی که حسادت از خود نشان می دهند اغلب دلبسته و خواستار توجه می شوند. آن ها ممکن است تقاضای بغل بیشتری داشته باشند یا نخواهند که اتاق را ترک کنید.

ناامنی: کودکان حسود اغلب احساس ناامنی می کنند و این را از طریق رفتارهای منفی مانند نام گذاری، قلدری یا کینه توزی نسبت به دیگران ابراز می کنند.

منبع:کانون مشاوران ایران-حسادت کودکان به فرزند دوم

برچسب‌ها: حسادت کودکان,حسادت,حسادت در کودکان,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در پنجشنبه 24 فروردين 1402 ساعت 20:28 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بی اختیاری مدفوع در کودکان

بی اختیاری مدفوع (Encopresis) به شرایطی گفته می شود که کودک بدون آن که علتی داشته باشد، در لباس و یا سایر موقعیت هایی که از نظر اجتماع پسندیده نیست، مدفوع می کنند.

انکوپرزیس وضعیتی است که در آن کودک پس از آموزش دیدن در مورد استفاده از دستشویی زمانی که در توالت نیست، مدفوع می کند. یبوست معمولا باعث این حوادث می شود. بی اختیاری مدفوع در کودکان می تواند ناامید کننده باشد، اما صبر داشته باشید و در زمانی که فرزندتان با آموزش سازگار می شود، آن را تشویق کنید.

برای تشخیص بی اختیاری ادرار سن کودک باید حداقل ۴ ساله باشد و بی اختیاری حداقل هر ماه یک بار و به مدت ۶ ماه متوالی رخ دهد. ملاک ۴ سال به آن دلیل انتخاب شده است که بررسی ها و پیگیری های متعدد نشانگر این موضوع هستند که ۵۰ درصد کودکان در ۲ سالگی و ۱۰۰ درصد آنان در ۴ سالگی قادرند که بر مدفوع خود کنترل داشته باشند.

بی اختیاری مدفوع در کودکان چیست

از آنجایی که تجمع مدفوع باعث کشیده شدن روده بزرگ می شود، اگر درمان نشود، مشکل بدتر می شود. به مرور کودکان ممکن است اشتهای خود را از دست بدهند یا از درد معده شکایت کنند.

مدفوع بزرگ و سفت همچنین ممکن است باعث پارگی پوست اطراف مقعد شود که خون روی مدفوع باقی می ماند.

بچه ها نمی توانند با شرم و گناهی که در مورد این وضعیت احساس می کنند روبرو شوند. برخی حتی سعی می کنند زیر شلواری کثیف خود را از والدین خود پنهان کنند.

پیشنهاد مشاور: راه درمان نگه داشتن مدفوع

اکثر کودکان مبتلا به بی اختیاری مدفوع می گویند قبل از اینکه لباس زیر خود را کثیف کنند، هیچ تمایلی به دفع مدفوع ندارند. این اتفاق معمولاً در طول روز اتفاق می افتد، در حالی که کودک بیدار و فعال است.

دلیل دیگر ممکن است علمی تر باشد: از آنجایی که مغز به بوی مدفوع عادت می کند، ممکن است کودک دیگر متوجه این بو نشود.

به طور معمول، بی اختیاری مدفوع به دو طبقه ی عمده و چند طبقه ی فرعی تقسیم بندی می شوند. این طبقات عمده عبارتند از: اولیه و ثانویه. بی اختیاری مدفوع اولیه زمانی طبقه بندی می شود که پس از رسیدن به سن زمانی و عقلی ۴ سال، ادامه داشته و دوره ی زمانی قبلی کنترل مدفوع حداقل به مدت زمان یک سال اتفاق نیفتاده باشد.

اگر باوجود یک سال کنترل، بی اختیاری مدفوع ظاهر شود، از نوع ثانویه تلقی می شود.

بی اختیاری مدفوع در کودکان

تشخیص

ملاک های تشخیص بی اختیاری مدفوع هستند عبارتند از:

دفع مکرر مدفوع در محل هایی که مناسب این منظور نمی باشد، خواه عمدی و یا خواه غیر عمدی باشد.

وقوع حداقل یک مورد در ماه به مدت زمان ۶ ماه .

سن زمانی و عقلی حداقل ۳ سال.

ناشی از علت های جسمی همانند: مگا کولولن، آگانگلیونی نیست.

معاینه رکتال که در آن پزشک یک انگشت دستکش دار را وارد رکتوم می کند تا انسداد و مشکلات عضلانی را بررسی کند.

اشعه ایکس

شکم درد

از دست دادن اشتها

ارزیابی روانشناختی برای تعیین علت در صورت ارتباط با استرس عاطفی، ترس یا چالش های رفتاری.

تخمین زده می شود که ۱٪ – ۲٪ از کودکان زیر ۱۰ سال تحت تاثیر انکوپرزیس قرار دارند. پسران بیشتر از دختران بی اختیاری مدفوع در کودکان را تجربه می کنند. تقریباً ۸۰ درصد از کودکان مبتلا پسر هستند.

علت مدفوع کودک در شلوار

سه نظریه ی عمده در مورد علت بی اختیاری مدفوع وجود دارد، این نظریه ها عبارتند از: نظریه طبی، نظریه ی پویایی روانی و یادگیری – رفتاری.

نظریه طبی: این نظریه از دیدگاه رشد عصبی به مشکل نگاه می کند. بی اختیاری مدفوع در این چشم انداز، حاصل از نارسایی های رشدی در ساخت و کارکرد مکانیزم های تشریحی و فیزیولوژیکی مورد نیاز برای کنترل روده می باشد، این نارسایی ها موقتی به شمار می آیند. مشکلات پزشکی شامل موارد زیر می باشند:

اینرسی روده: روده بزرگ مدفوع را آنطور که باید حرکت نمی دهد.

آسیب عصبی دستگاه گوارش: ماهیچه های انتهای دستگاه گوارش (مقعد) به درستی بسته نمی شوند.

بیماری هیرشپرونگ: پایانه های عصبی در روده وجود ندارد، این امر باعث انسداد روده می شود و مدفوع نمی تواند دفع شود.

منبع:کانون مشاوران ایران -بی اختیاری مدفوع در کودکان

برچسب‌ها: بی اختیاری مدفوع در کودکان,مدفوع کودک,بی اختیاری مدفوع,

موضوع:
بازدید: 21

+ نوشته شده در يکشنبه 27 فروردين 1402 ساعت 1:15 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

افزایش عزت نفس کودکان

عزت نفس کودکان، اعتماد نسبت به به اینکه کیست و چه کاری می تواند انجام دهد می باشد. در این مقاله، والدین راهکارهایی را برای افزایش عزت نفس کودکان یاد خواهند گرفت.

حس مثبت یکی از بزرگترین هدیه هایی است که شما می‌توانید به فرزندتان بدهید؛ بچه ها با عزت نفس بالا احساس مهر، محبت، شایستگی و خوشحالی بیش تری دارند.

عزت نفس در کودکان دبستانی

هر کودک لحظاتی دارد که در آن با چالش ها، فشار همسالان یا تجربه چیزهای جدید روبرو می شود و ممکن است اعتماد به نفس خود را از دست بدهد یا ارزش خود را زیر سوال ببرد. در زندگی کودک، فراز و نشیب هایی وجود خواهد داشت که برای عبور از آن ها به عزت نفس بالا احتیاج دارند.

عوامل کلیدی برای ایجاد عزت نفس سالم، تعیین اهداف، پذیرفتن مسئولیت، انجام وظایف و جشن گرفتن موفقیت است. کودک باید بتواند موفقیت را به تصویر بکشد و بداند چه زمانی به آن دست یافته است.

۱۰ دلیل اهمیت عزت نفس

۱. فرزند شما می تواند شکست ها را تحمل کند.

کودکانی که عزت نفس بالایی دارند بهتر می توانند شکست های جزئی را بدون از دست دادن اعتماد به نفس تحمل کنند.

۲. تصمیمات خوب

بچه‌هایی که عزت نفس بالایی دارند، مهارت‌های تصمیم‌گیری خوبی دارند.

۳. فرزند شما می تواند الگوها و دوستان خوبی پیدا کند.

کودکانی که عزت نفس بالایی دارند، الگوهای همسالان و دوستان خوبی پیدا می کنند که به آن ها اهمیت داده و احترام می گذارند.

۴. می تواند در برابر فشار همسالان مقاومت کند.

افرادی که عزت نفس بالاتری دارند در ایجاد دوستی، مهارت همدلی، حفظ روابط دوستانه و مدیریت فشار همسالان بهتر هستند.

۵. از خودش دفاع می کند.

کودکانی که عزت نفس بالایی دارند از ایستادگی در دفاع از خود نمی ترسند.

نکاتی برای افزایش عزت نفس کودکان

۶. هویت سالم

۷. فرزند شما می تواند الگوهای مناسب برای سال های نوجوانی داشته باشد.

نوجوانان تمایل دارند که نگاهی خودمحورانه به زندگی داشته باشند و ممکن است مسائل را جدی‌تر و شخصی‌تر از آنچه که باید ببینند. داشتن عزت نفس قوی در سال های نوجوانی محافظت کننده است.

۸. فرزند شما می تواند دستاوردهای بالاتری کسب کند.

تحقیقات نشان می‌دهد که خوش‌بین‌ها معتقدند عملکردشان بهتر از واقعیت است. این دیدگاه مثبت آن ها را به سمت ریسک بیشتر، تمرین بیشتر، تسلیم نشدن سوق می‌دهد و در نهایت، می‌توانند خوب عمل کنند.

۹. شکست ها را تحمل می کند

کودکانی که بر این باورند که موفقیت به دلیل تلاش خود آن هاست، معمولاً معتقدند که شکست‌ها قابل تحمل بوده و می توانند مشکلات را موقتی دانسته و آن ها را تحمل کنند.

۱۰. فرزند شما این آزادی را دارد که شکست بخورد.

یکی از بهترین چیزها در مورد عزت نفس کودکان، آزادی در شکست خوردن است. هیچ موفقیت واقعی در زندگی بدون شکست نیست بنابراین به کودک خود بیاموزید که ببیند چه چیزی می تواند از اشتباهات و چالش ها به دست بیاورد.

منبع:کانون مشاوران ایران -افزایش عزت نفس کودکان

برچسب‌ها: عزت نفس کودکان,عزت نفس,افزایش عزت نفس کودکان,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در سه شنبه 29 فروردين 1402 ساعت 17:49 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

نکات ارتباطی برای والدین جوان

تبدیل شدن به پدر و مادر می تواند تاثیرات بدی روی روابط شما داشته باشد، در این مقاله راه کارهایی برای کمک به شما ارائه شده است:

تبدیل شدن به پدر و مادر یک اتفاق شادی بخش، شگفت آور، و گاهی خسته کننده و سخت است. با خود بهترین و بدترین ها را به همراه دارد (ممکن است در یک لحظه بهترین را تجربه کنید و لحظه ای دیگر بدترین را). برای اکثر ما، این اتفاق تجربه ایست که بیشترین تغییر در زندگی را ایجاد می کند. یکی از این تغییرات در زندگی شما به عنوان یک زوج است. گذر از جایگاه یک زن و شوهر که تمرکزشان روی یکدیگر است به پدر و مادری که مجبور هستند یک بچه را اولویت زندگی خود قرار بدهند، بسیار سخت است حتی برای زوج های بسیار شاد و سلامت. ممکن است برخی از روابط شما بخاطر نیازهای مبرمی که مسئولیت پدر ومادری ایجاد می کند ، کمرنگ شده حتی ازبین برود. و در نتیجه، زمانیکه وظیفه پدر و مادری را به عهده می گیرید، بعد از گذشت ماه ها متوجه می شوید شما وشریک زندگیتان، زمان کمتری برای با هم بودن دارید، همدیگر را بیشتر آزار می دهید، و یا نسبت به قبل بیشتر قطع ارتباط می کنید.

اگر شما اینطور هستید، بدانید تنها نیستید.

مطالعات روانشناسی بیشماری ، آنچه را که روانشناسان” کاهش رضایت زناشویی طی تبدیل شدن به پدر ومادر” می نامند، بررسی می کند. در مورد این نکته که این کاهش رضایت چقدر بد است واین اتفاق برای زن بدتر است یا برای مرد، و اینکه چه عواملی به جلوگیری از آن کمک می کند، اختلاف نظرهایی وجود دارد. از آنجا که محققان نمی توانند برای افراد به صورت تصادفی تعیین کنند بچه داشته باشند یا نه، نمی‌توانیم مدارک تجربی لازم را داشته باشیم تا با قطعیت بگوییم پدر و مادر شدن برای ازدواج بد است. ولی نتایج مطالعاتی که روی زوج ها در طول دوره قبل از بچه دارشدن تا سال های بعداز تولد اولین فرزندشان انجام شده ( معمولا در مقایسه با زوج هایی که بچه ندارند) همواره اینطور نشان داده که برای بیشتر زوج ها بچه دار شدن ، مشکلاتی در روابطشان بوجود می آورد.

موضوع دیگری که این مطالعات به آن اشاره می کند این است که این نوع آسیب حتمی نیست.- روابط برخی از زوج ها بعد از تولد اولین بچه دچار افول نشد. ولی چطور می توانید یکی از این پدر ومادر ها باشید؟ تغییر دادن بعضی از این اتفاقات آسان نیست—داشتن امکانات مالی بیشتر، بارداری برنامه ریزی شده و والدینی که با هم زندگی می کنند، همگی عوامل حمایتی بالقوه ای هستند. اولویت بندی روابط بین زوج ها و تعیین زمانی برای باهم بودن عاملی است که کنترل آن در دست شماست. البته حرف زدن تا عمل کردن راحت تر است، زیرا که این کارها را برای نوزادی نیازمند و دوست داستنی انجام می دهید که زندگی اش برای شما ارزشمند است. بی شک می توانید با انجام اقداماتی به حفظ سلامت روانی و روابطتان طی سال های اولیه پدر و مادرشدن کمک کنید. وشرایط به گونه ای پیش می رود که حتی نیاز به استخدام پرستار بچه برای ملاقات های شبانه ندارید.

۱-اولویت بندی زمان خواب

محققان فکر می کنند یکی از دلایلی که تبدیل شدن به پدر ومادر برای روابط زوجین، مشکل ایجاد می کند

این است که بخاطرلذت های دوست داشتنی بچه دارشدن ، خواب دچار اختلا لات سختی می شود. وقتی کم خواب می شوید، ممکن است در برخورد با اتفاقات بد خود را عصبانی و بد خلق و متخاصم ببینید. نویسنده مطالعه وهمکارش به این نکته رسیدند که هر کدام از زوج هایی که شب قبل کمتر خوابیده باشند، بیشتر دعوا می کنند و در حل تعارضات بدتر عمل می کنند. اگر تا به حال شب بیداری را تجربه نکرده باشید، احتمالا از کم خوابی های زیاد رنج خواهید برد. بعد ازتحمل چند شب کم خوابی، افراد می گویند احساس خستگی نمی کنند ولی در انجام کارهای ذهنی ضعیف عمل می کنند.

برای بسیاری ، اولویت بندی خواب مشکل است- رها کردن ظروف نشسته، و اتاق پذیرایی مرتب نشده سخت است و اینکه گاهی تنها زمان باقی مانده شما را هم در انتهای یک روز سخت بخواهند بگیرند—ولی این سختی ها ارزش دارد. اگر همچنان شب ها از خواب بیدار می شوید تا از کودک خود مراقبت کنید راه هایی وجود دارد تا بتوانید خوابتان را برنامه ریزی کنید. به عنوان مثال، برای خودتان زمانی برای خواب در نظر بگیرید، در این زمان گوشی تلفن یا تبلت به رخت خواب نبرید، با داشتن خواب خوب و سلامت، در طول شب مشغول غلطیدن وچرخیدن در رختخواب نیستید و حتی خوب است اگر در تختی جدا بخوابید تا شریک خود را بیدار نکنید. در باره راه های دیگر تقسیم کردن ساعات خواب شبانه فکرکنید در این‌صورت هر دونفر می توانند کمی خواب خوب و عمیق داشته باشند.

اگربه خوبی استراحت کرده باشید، روبه رو شدن با هر مساله ای راحت تر و بهتر است. اگر کارتان را سریع تر انجام دهید، کمتر اشتباه کنید، و کنترل بیشتری روی احساساتتان دارید و موثر تر خواهید بود. پس به جای بیدار ماندن و سروکله زدن با کارهای خانه، شغل، و مسائل شخصی، کمی بخوابید و ببینید که آیا حل مسائل درصبح آرام راحت تر نیست ؟! این ضرب المثل را فراموش نکنید، ” هیچ وقت با عصبانیت به رخت خواب نروید” در عوض تلاش کنید” اگر عصبانی هستید، بگویید دوستت دارم و شب بخیر” و ببینید صبح که بیدار می شوید هنوزآن مشکل وجود دارد یا نه؟

۲-به یکدیگر اعتماد کنید!

شب های بی خوابی، نوزاد نق نق کنان، و تمام الزامات پدرو مادری به هرمشکل دیگری که قبل از بچه دارشدن داشتید اضافه شده است. تبدیل شدن به پدر و مادر با وجود تمام لذت ها و شادی هایی که دارد می تواند به صورت غیر قابل وصفی استرس آور باشد. استرس باعث می شود به سختی بتوانید همسری آماده و عاشق باشید. بنابراین بدانید وقتی همسرتان به شما تلنگر می زند، یعنی فراموش کرده کاری که به او محول کرده اید را انجام بدهد و این معنی را ندارد که دیگر آنطور که دلتان می خواهد مهربان و عاشق نیست. به جای اینکه عصبانی وخشمگین شوید، سعی کنید این حقیقت را جایگزین احساس بدتان کنید که او دوستتان دارد و احتمالا کم خوابیده و استرس زیادی دارد. سرزنش مشکلات جزئی رابطه به خاطر دلایل خارجی مثل کمبود خواب، یا کم حافظه بودن به علت نگهداری از بچه، می تواند کمک کند شرایط را تحت نظر داشته باشید و در صورت امکان از تبدیل شدن چیزهای کوچک به مسائل بزرگ جلوگیری کنید.

البته اعتماد کردن به یکدیگر بسیار سخت است. مخصوصا اگر دچار کم خوابی باشید، پس سعی کنید برای خودتان قاونی وضع کنید. به عنوان مثال هر زمان احساس کردید ازجانب همسرتان متحمل آزار و اذیت شده اید با خودتان این جمله را تکرار کنید” این شخصیت واقعی او نیست، این کمبود خواب است” و یا چیزهای دیگری مثل این. همچنین باید تلاش کنید به خاطر آورید دفعه قبل شما کاری مشابه انجام داده و به خودتان یادآوری هر دوی شما می توانید اشتباهات زیادی داشته باشید.

البته، درست نیست که در برخورد با مسائل جدی بی اعتنا باشید. همچنان مهم است شرایط را تحت نظر بگیرید.

۳-قدرشناس باشید

زمان کم و داشتن کارهای زیاد، می تواند باعث شود هر کدام از شما ، دیگری را مسئول کارها بدانید. چه کسی وقت دارد بگوید برای درست کردن شام متشکرم وقتی که شما مشغول آماده کردن بچه برای خوابیدن بودید؟ ولی کمی حق شناسی می تواند نتیجه بخش باشد (مشکلات را قابل تحمل تر کند). تحقیقات نشان می دهد که هرچه افراد قدرشناس تر باشند، از روابطشان رضایت بیشتری خواهند داشت و این موضوع به ویژه در دوره های گذار مثل بچه دارشدن صحت دارد. پس مسائل کوچک مثل:۱- آگاهی از تلاش های همسرتان، ۲-صرف زمان برای داشتن احساس خوشبختی در این مورد که در این سفر پر هرج و مرج همراه همسرتان هستید، یا۳- بازگشت به زمان های قبل که وقتی همدیگر را برای اولین بار ملاقلت کردید چه احساسی داشتید و ابراز همان احساسات به همسرتان، این عوامل می تواند کمک کند روابطتان صمیمانه و برقرار بماند. وقتی شروع به بیان حق شناسی و قدردانی می کنید ، احتمالا متوجه می شوید همسرتان نیز مشتاق است قدر شناسی اش را ابراز کند. و این احساس چقدر بهتر می بود که برای تمام شام هایی که تهیه کرده بودید و پوشک هایی که عوض می کردید و فکرمی کردید به کارهایتان توجه نمی شود، تشکری ازصمیم قلب دریافت می کردید؟

۴-باهمدیگر یک سرگرمی تازه (که زمان بر نباشد) را شروع کنید.

تحقیقات نشان می دهد مشغول شدن ( باهمدیگر) به سرگرمی های جدید برای زوج ها خوب است و این موضوع به ویژه طی تبدیل شدن زوج ها به پدر ومادر، زمانی که بیشتر وقت شما صرف تمرکز بر روی چیزهایی غیراز روابطتتان می شود، صحت دارد. مخصوصا اگرتشخیص دهید سرگرمی های قدیمی که داشتید در این سبک جدید زندگی شما به خوبی قبل عمل نمی کند. مطمئنا وقتی دارید کالسکه بچه را هل می دهید، می‌توانید به پیاده روی (عادتی که قبلا هم داشتید) ادامه دهید ولی دیگر منطقی نیست که بخواهید هرهفته تمام طول روز را صرف بالارفتن از کوه کرده یا غذا درست کنید و در صبح جمعه یک مسابقه دوی ماراتون در تلویزیون ببینید. پیداکردن یک سرگرمی جدید که بتوانید به عنوان یک زوج انجام دهید ارزشمند است—یک سرگرمی جدید شما دونفر را کنار هم می آورد و موضوعات جدیدی دراختیارتان می‌گذارد تا باهم گفتگو کنید، مخصوصا زمانی که اکثر اراتباطات شما مانند یک جلسه کاری بوده است.

منبع:کانون مشاوران ایران-نکات ارتباطی برای والدین جوان

برچسب‌ها: والدین جوان,کودک,ارتباط با کودک,

موضوع:
بازدید: 15

+ نوشته شده در سه شنبه 29 فروردين 1402 ساعت 17:52 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چگونگی مدیریت رفتار کودک پرخاشگر

همواره یکی از شکایات رایج والدین پرخاشگری فرزندان می باشد. شما ممکن است به عنوان والدین کودک پرخاشگر بارها این جمله را به زبان بیاورید: “من احساس می کنم مانند پدر و مادری شکست خورده هستم”. این امر خیلی اهمیتی ندارد که چرا شما به عنوان پدر و مادر در آن زمان که باید، موثر نبوده اید- آنچه که مهم تر است این است که شما در مورد این مساله چه کاری انجام داده اید. ابتدایی ترین مرحله این است که که از الگوهایی که در طول سال ها در کودکتان ایجاد شده است آگاه باشید. از خودتان بپرسید: “من چه رفتاری می بینم و درمقابل آن چه واکنشی انجام می دهم؟”

در نظر داشته باشید، هر فرد، شرایط و هر کودک، خاص هستند. برای مثال برخی از والدین در کنترل و مواجهه با خشم خودشان دچار مشکل هستند. آن‌ها به محض این‌که مشکلی را می بینند یا می شنوند به این ور و آن ور می پرند، و به کودک سیلی می زنند. این تنها منجر به بدتر شدن وضعیت می شود زیرا اگر شما واکنش پرخاشگرانه نشان دهید، کودک شما می آموزد که پرخاشگری همان چیزی است که با آن می توان مشکلات را حل کرد. درنتیجه ممکن است کودک یاد نگیرد به شیوه های مختلف دیگری رفتار کند: او همچنین اعتدال خود را از دست می دهد و پرخاشگر می شود.

درمقابل، برخی از والدین بسیار منفعل هستند- اما کودکشان ممکن است به دلیل عقب نشینی والدینش و برخورد نکردن درست با موضوع، پرخاشگر شود. بگذارید واضح تر بگوییم: شما می توانید معتدل باشید. شخصی ارام و پدر مادری موثر_این دو متقابلا منحصر به فرد نیستند_اما شما هنوز لازم است که محدودیت هایی را به صورت واضح، مشخص کنید و در این امر مشارکت کنید.

اگر شما پدر و مادری هستید که در یک الگوی ناموثر در پاسخ به فرزندتان گرفتار شده اید، توجه داشته باشید که تغییر یک شبه اتفاق نمی افتد. چگونگی پاسخ شما نشان نمی دهند که شما والدین بد یا خوبی هستید، این ممکن است بدان معنا باشد که شما بخشی از مشکل هستید و بنابراین می توانید بخشی از راه حل نیز باشید. اگرکودک شما پرخاشگر است این تقصیر شما نیست اما لازم است که شما به او آموزش دهید که چطور کارها را به روش های متفاوتی انجام دهد.

کودک شما ممکن است یک برچسب مانند ADHA (اختلال بیش فعالی/کمبود توجه)، ODD (اختلال نافرمانی مقابله ای)، و یا اختلال دوقطبی داشته باشد. اما صرف نظر از نوع برچسبی که فرزند شما دارد، شما هنوز هم می توانید یاد بگیرید که موثر باشید. رفتارهای پرخاشگرانه نیاز به تغییر دارند، و با وجود برچسب ها والدین هم لازم است که تغییر کنند. ممکن است به دلیل خواسته هایی که هر روز از شما انتظار می رود، احساس دلهره کنید، اما اگر به رفتار پرخاشگرانه فرزندتان پاسخ ندهید فقط وضع بدتر می شود. روش شما برای رسیدگی به پرخاشگری کودکتان ممکن است از سنی به سن دیگر و مرحله به مرحله تغییر کند. در اینجا چند راهنمایی برای کمک به شما در مراحل مختلف زندگی فرزندتان وجود دارد:

کودکان درسن پیش دبستانی و پرخاشگری

۱- ثبات داشته باشید: برای کودکان جوان تر ثبات داشتن، اهمیت زیادی دارد. شما نمی توانید رفتارهای یک روز را نادیده بگیرید و در روز بعد با فریاد زدن بر سر کودک خود واکنش نشان دهید. صرف نظر از جایی که هستید و کاری که انجام می دهید تلاش کنید ثبات داشته باشید. اگر فرزند شما در حال کتک کاری با خواهر و برادر خود است، چیزی شبیه به این پاسخ بدهید: ” کتک کاری کار درستی نیست. لازم است شما زمانی را با خود خلوت کنید و آرام شوید.” تلاش کنید که در هر زمان به همان شیوه پاسخ می دهید.

۲-فرزندتان را از موقعیت دور کنید: گاهی اوقات لازم است که فرزندتان را از موقعیت دور کنید تا به او کمک کنید کنترل احساساتش را بازیابد. اگر در فروشگاه مواد غذایی هستید و فرزند شما اوقات تلخی می کند و به دلیل اینکه شما آنچه را که او دوست دارد برایش نمی خرید به سبد خرید لگد می زند، شما می توانید بگویید: “داری بیش از حد سروصدا ایجاد می کنی، ما برای خرید این خوراکی ها به اینجا نیامده ایم و اگر سرو صدا را تمام نکنی اینجا را ترک می کنیم”.اگر فرزند شما سروصدایش را متوقف نکرد، به راه خود ادامه دهید و او را از فروشگاه بیرون ببرید.

۳_با دیگر مراقبان هماهنگ باشید: به یاد داشته باشید که رفتارهای بدی مانند کتک کاری و حملات فیزیکی در مهدکودک ها و مراکز پیش دبستانی نیز رخ می دهد. این بخشی از مسیری است که کودکان یاد می‌گیرند که در ادامه برای مدتی طولانی درکنار هم باشند، اما اگر کودک شما پرخاشگری می‌کند شما باید فورا با این مساله برخورد کنید. همچنین لازم است که شما مداخلاتتان را با دیگر مراقبان هماهنگ کنید به طوری که هر دونوع مداخلات شبیه به هم باشند. به طور منظم با مربی مسائل را بررسی کنید تا مطمئن شوید که رفتار درحال بهبود یافتن است.

کودکان در سن مدرسه ابتدایی

اگر شما یک کودک دبستانی دارید که مرتب رفتار پرخاشگرانه انجام می دهد، لازم است که به طور منظم، و احتمالا روزانه، با مدرسه به منظور نظارت بر رفتارش در ارتباط باشید. به دنبال این باشید که رفتار آن ها چه عواقبی در مدرسه دارد، و مطمئن شوید که برای این سورفتارها در مدرسه عواقبی وجود دارد. شما ممکن است که بخواهید معلم کودکتان را تشویق کنید که در مقابل انتظارات رفتاری و عواقب رفتارپرخاشگرانه، ثبات داشته باشد.

سوءرفتارهایی مانند ادامس جویدن یا دویدن در سالن باید توسط مدرسه مورد نظارت قرارگیرد_کار آن ها این است که رفتارهای معمول را مدیریت کنند و شما به عنوان پدر و مادر دیگر لازم نیست برای آن ها مجازات دیگری را در نظر بگیرید_.اما رفتارهایی هم هستند مانند پرخاشگری فیزیکی یا بدزبانی کردن، و مدرسه نمی تواند به طور کامل این مشکل را حل کند. این رفتارها باید درخانه دنبال شوند و مورد بحث قرار بگیرند و عواقب احتمالی در پی داشته باشند. دلیل اینکه شما رفتارهای مخرب تری را باید به چالش بکشید این است که خانه مکانی هست که شما فرصت دارید تا به کودکتان راه حل های دیگر را آموزش دهید. اگر برای اولین بار چیزی اتفاق افتاده است، به وسیله ی یک مکالمه پیرامون حل مساله، به او کمک کنید تا تجسم کند که کجا مهارت های مقابله کردنش شکست خورده است، وسپس در برخی از آن هایی که برای آینده او موثرتر است با او کارکنید. از او بپرسید:”دفعه ی بعد چه کار متفاوتی انجام میدهی؟”.

از سوی دیگر اگر سوءرفتار قبلا اتفاق افتاده است، نه تنها شما باید در مورد اینکه مهارتهای مقابله ایش کجا شکست خورده با او صحبت کنید بلکه باید برای رفتارش عواقبی هم در نظر بگیرید که او را مسئول و پاسخ گو نگه دارد. این عواقب می تواند شامل هر کاری باشد که شما فکر میکنید برای یادگیری کودکتان در این وضعیت مفید است، تا زمانی که بتواند آن را کامل انجام دهد. بنابراین اینکه او را به انجام مجازات سختی برای ۶ ساعت وادارید مفید نیست، اما واداشتن به اینکه او ۱۰ چیز را بنویسد که می‌تواند دفعه بعد آن ها را متفاوت انجام دهد مفید است.

به هرحال اگر این رفتارهای پرخاشگرانه، تنها در مدرسه اتفاق بیافتند و نه درمکان های دیگر زندگی کودکتان، مهم است که بدانید چه اتفاقی افتاده است و دلیلش چیست. این یک رفتار نادرست است که شما بخواهید درمقابل مدرسه طرفداری فرزندتان را بکنید و_ به نظر نمی رسد که مفید هم باشد_.اما اگر فرزند شما که در موقعیت های دیگر تهاجمی نیست در مدرسه تهاجم و پرخاشگری می کند لازم است که شما دلیلش را بفهمید. به صحبت هایی که ممکن است کودک شما در مورد همکلاسی هایش و دیگر بچه ها بکند گوش دهید. درحالی که هنوز کودکتان را مسئول هر نوعی از رفتار پرخاشگرانه اش می دانید با معلم صحبت کنید. بدیهی است که اگر شما همان رفتار را در خانه ببینید، نتیجه ثابتی دارد و به مدرسه اجازه بدهید که بداند شما چه پیامدی را برای کودک در نظر می گیرید.

منبع:کانون مشاوران ایران-چگونگی مدیریت رفتار کودک پرخاشگر

برچسب‌ها: مدیریت رفتار کودک پرخاشگر,پرخاشگری,کودک پرخاشگر,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در پنجشنبه 31 فروردين 1402 ساعت 18:36 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بازی درمانی اضطراب کودکان

بازی درمانی اضطراب کودکان به او نمی گوید چه کاری انجام دهد، او کاملاً تمام تصمیمات خود را می گیرد و برای تمام احساسات، خواسته ها، تصمیمات و نیازهای ابراز شده اش احترام و اعتبار قائل هست.

به عبارت دیگر، مهم نیست که کودک چه کاری انجام می دهد، هیچ کس او را قضاوت یا ارزیابی نمی کند. در حقیقت بازی درمانی اضطراب کودکان یک راه عالی برای تشویق فرزندتان به صحبت و خندیدن با شما است و مهارت‌های مهمی مانند برخورد با موقعیت های ناشناخته‌ و همچنین شکست را به او آموزش می‌دهد.

بازی درمانی در منزل

۱.بازی هیولا

با کودک به اتاق او رفته و از او بخواهید عروسک یا شی را به عنوان هیولا انتخاب کند، اگر کودک در انتخاب مشکل داشت می تواند خودش برای کودک انتخاب کند اما بهترین کار این است که به کودک اجازه انتخاب بدهید. سپس هیولا را دست خود بگیرید و به سمت کودک بروید و همزمان از عبارتی مانند « گمشو هیولا»، « سمت ما نیا» و عباراتی همانند این استفاده کنید.

در این بازی هیولا به کودک نمی رسد و واکنش های مختلفی نشان می دهند تا زمانی که هیولا به کم ترین فاصله از کودک برسد و سپس بازی متوقف می شود و یوه دیگری به خود می گیرد. این دفعه هیولا دور می شود و کودک آرام به دنبال هیولا می رود و او را تعقیب می کند. بهتر است کودک را تشویق کنید تا احساسات خود را با کلمات بیان کرده و حتی در این راه بزرگنمایی کند.

حتی می توانیم از کودک بخواهیم تا با پا و دست خود به هیولا ضربه بزند. در دو حالت رفتارهای کودک بسیار شدید و حالت افراز و تفریط می شود. کودکانی که اضطراب شدید یا اضطراب پس از صانحه را تجربه می کنند ممکن است خشک شوند و هیچ حرکتی از خود نشان ندهند یا با پرخاشگری زیادی به هیولا حمله کنند و ممکن است پرخاشگری آن ها در حدی باشد که حتی والدین آن ها نتوانند کنترلش کنند.

پیشنهاد مشاور: ۹ بازی احساسات برای کودکان (کودکان ۹ تا ۱۵ سال)

به مرور کودک می تواند نقاشی از هیولا خود کشیده و آن را پاره یا دور بیندازد.

می توانید داستان هایی بسازید و با استفاده از آن داستان ها روحیه کودک خود را بهبود ببخشید مثلا پتویی که وقتی زیر آن می روی دیگر هیولا تو را نمی بیند.

بازی درمانی اضطراب کودکان

۲. بازی خنده

این بازی درمانی اضطراب کودکان برای مشکلات اجتماعی و گوشه گیری بسیار مناسب می باشد. آیا کودک شما به سختی لبخند زده یا در برابر لبخند زدن مقاومت می کند؟ این کار نشانه افسردگی، اضطراب، اختلال نافرمانی و کمال گرایی می باشد.

هدف از این بازی این است که کودک بتواند آزادانه احساسات خود را نشان دهد. این بازی برای زمانی مناسب است که بچه ها دور هم جمع شده و در حال بازی هستند در این شرایط از آن ها بخواهید که سعی کنند بازیکن دیگری را بخندانند، در حالی که طرف مقابل تلاش می کند تا نخندد، اما نمی توانند او را لمس کنند. حتی می توانید شما هم وارد بازی شوید فقط دقت کنید که کودک ناراحت و گریان نشود و جو شاد را برقرار سازید.

این بازی درمانی اضطراب کودکان باید به سرعت انجام شود و جای خود را عوض می کنند.

این تکنیک برای کودکانی مناسب است که دوستان زیادی ندارند و می ترسند که با دیگران ارتباط برقرار کنند و از این امر احساس اضطراب پیدا می کند.

منبع:کانون مشاوران ایران -بازی درمانی اضطراب کودکان

برچسب‌ها: بازی درمانی اضطراب,اضطراب,اضطراب کودکان,

موضوع:
بازدید: 19

+ نوشته شده در پنجشنبه 31 فروردين 1402 ساعت 18:37 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

نقش خانواده در آموزش جنسی کودک و نوجوان

آموز ش های زود هنگام و ناشیانه ی مسائل جنسی به کودکان و نوجوانان، گاه آنان را چنان دچار دلهره و اضطراب می کند که اصول بهداشت روانی خانواده را خدشه دار می سازد. از طرف دیگر، اگر این آموز ش ها دیرهنگام، ناکافی و غیر واقعی باشند، نمی توانند مفید واقع گردند. اگر پدر و مادر بتوانند به پرسش ها و کنجکاوی های جنسی فرزندان خود پاسخ های مناسب و سنجیده بدهند، می توانند مانع انحراف فکری، سرکوب جنسی و منفی کاری آنان شوند.

پدر و مادر و مراقبان نزدیک کودکان می توانند با برقراری رابط های دوستانه، همراه با اعتماد و احترام، درباره ی مسائل و موضوعات مختلف ازجمله امور جنسی، اطلاعات و آگاهی های لازم و صحیحی به آنان دهند. توصیه هایی که والدین به فرزندا نشان (چه دختر و چه پسر) می کنند، باید شامل اطلاعات و دانسته هایی درباره‌ی روابط انسانی، هویت جنسی، رعایت مسائل بهداشتی، مهار تهای زندگی، ارز ش ها و اخلاقیات انسانی، بیان احساسات و نیازها، تصمیم گیری های مسؤولانه و حفظ و افزایش عزت نفس آنان باشد.

کودکان، نیازمند شرایط و موقعیتهایی اند که بتوانند مهار تهای اساسی زندگی را براساس اصل احترام گذاشتن به اخلاقیات و دیدگاه های خانوادگی بیاموزند و تجربه کنند. پایه ریزی ارز شهای سالم اخلاقی در خانواده، به بچه ها کمک می کند در هنگام بلوغ و نوجوانی، بهتر تصمیم بگیرند و مسؤولیت زندگیشان را بپذیرند. پژوهش های مختلف نشان می دهد فراگیری موضوعات جنسی مانند سایر درس ها، باید به تدریج و گا م به گام باشد. گفتگو و پاسخ گویی به پرسش های جنسی فرزندان هم باید متناسب با سن، شیو ه ی آموزش و درک آنان باشد.

برخی از پدر و مادران به دلیل عقاید و بینش های خود، علاقه ای به صحبت درباره ی مسائل و آموزه های جنسی ندارند زیرا اعتقاد دارند که ارائه ی اطلاعات در این زمینه، موجب بیداری غریزه ی جنسی می شود، در حالی که هرچه اطلاعات در این زمینه، بیشتر و صحیح تر باشد، فرزندان، رفتارهای جنسی آگاهانه تری از خود بروز می دهند. پدر و مادر بهتر است هنگام صحبت در مورد مسائل جنسی، به رفتارهای خود توجه بیشتری داشته باشند و با اخم کردن یا عصبانی شدن، موجب نشوند فرزندا نشان دیگر رابطه ی صمیمانه ای با آنان نداشته باشند و برای آگاه شدن، از دیگران اطلاعات بگیرند یا درصدد سرکوب سؤالات خود برآیند.

منبع:کانون مشاوران ایران -نقش خانواده در آموزش جنسی کودک و نوجوان

برچسب‌ها: آموزش جنسی کودک,مسائل جنسی,آموزش جنسی کودک و نوجوان,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در جمعه 1 ارديبهشت 1402 ساعت 18:53 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

درمان سریع لکنت زبان کودکان

درمان سریع لکنت زبان کودکان چیست؟ لکنت زبان بین ١٨ تا ٢۴ ماهگی شروع شود اما این امکان وجود دارد که کودکان کمی دیرتر در حدود سه سال و نیمی به مدت کوتاهی لکنت زبان را تجربه کنند. لکنت زبان دلایل زیادی میتواند داشته باشد که یکی از دلایل اصلی آن سختگیری والدین یا توقع و انتظارات بالا آن ها از کودکان است.

افراد در هر سنی می توانند لکنت را تجربه کنند اما بکودکانی که در حال یادگیری زبان هستند بیش تر به آن دچار می شوند. علاوه بر این احتمال لکنت در پسرها بیشتر از دختران است.

درمان سریع لکنت زبان کودکان

با وجود پیشرفت‌هایی در دانش و درک ما از لکنت، متاسفانه هیچ درمانی یا دارویی وجود ندارد که بتواند لکنت را به طور مشخص “درمان” کند. با این حال، درمان سریع لکنت زبان کودکان می تواند از ادامه لکنت تا بزرگسالی جلوگیری کند.

برای کودکان بزرگتر و بزرگسالان، درمان بر مدیریت لکنت تمرکز دارد. گفتاردرمانگر به کودکان کمک می کند در مدرسه، محل کار و محیط های اجتماعی احساس تنش کمتری داشته باشند و آزادانه تر صحبت کنند.

درمان لکنت زبان کودکان در خانه

یکی از بهترین ابزارهایی که کودکان برای مدیریت لکنت نیاز دارند، کمک شما می باشد. بنابراین مراقب آن ها. مطالعات متعدد نشان می دهد که مراقبان نقش اساسی در کمک به فرزندشان در کاهش لکنت دارند. کارهای زیر به شما کمک می کند تا لکنت کودک خود را کاهش دهید:

درمان سریع لکنت زبان کودکان

۱.دور نگه داشتن

اولین قدم این است مدتی کودک را از محیط هایی که ممکن است او را مورد تمسخر قرار دهند به مدت دو هفته دور نگه داشت.

۲. عدم توجه

در طول این دو هفته بهتر است رفتار شما به گونه ایی باشد که توجه خاصی به لکنت زبان فرزندتان داده نشود. وقتی زبان او میگیرد، به چشم هایش زل نزنید، نشان ندهید منتظر، ناراحت یا دستپاچه هستید، به حرف زدن او کمک نکیند و جملات او را کامل نکنید. با او مانند همیشه رفتار کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران-درمان سریع لکنت زبان کودکان

برچسب‌ها: لکنت زبان کودکان,لکنت زبان,درمان لکنت زبان کودکان,

موضوع:
بازدید: 17

+ نوشته شده در جمعه 8 ارديبهشت 1402 ساعت 1:57 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

خصوصیات کودک ۹ ساله که آینده او را رقم می زند!

خصوصیات کودک ۹ ساله، پرخاشگری در کودکان ۹ ساله، علت لجبازی دختر ۹ساله، لجبازی کودک ۹ ساله و روانشناسی دختر ۹ ساله در این مقاله آورده شده است.

کودکان معمولاً در یک توالی طبیعی و قابل پیش بینی از یک نقطه عطف رشد به مرحله بعدی پیشرفت می کنند. اما هر کودک با سرعت خودش رشد می کند و مهارت کسب می کند. برخی از کودکان ممکن است در یک زمینه مانند زبان پیشرفت کنند، اما در زمینه دیگری مانند رشد حسی و حرکتی عقب باشند.

خصوصیات کودک ۹ ساله

کودکان هشت تا ده ساله هنوز در سنی هستند که روانشناس معروف اریک اریکسون آن را دوره سخت کوشی در مقابل حقارت می نامد.

تا پایان دوره راهنمایی، یاد می گیرند که چگونه با همسالان خود ارتباط برقرار کنند، با قوانین اجتماعی سازگار شوند و از بازی آزاد به تعاملات و انتظارات ساختارمندتر تبدیل شوند.

به عنوان مثال، کودک شما ممکن است بازی های مفصلی را توصیف کند که در آن می تواند در زمان سفر کند، آینده را ببیند یا موجودات جادویی را اهلی کند.

کودک ۹ ساله در دوره ای از رشد قرار گرفته است که درواقع دروازه ورود به نوجوانی است. به عبارتی دیگر فرزند ۹ ساله شما همچنان کودک محسوب می شود؛ ولی مستقل تر می شوند و به اندازه ی کافی به بلوغ می رسند که بتوانند بسیاری از مسئولیت ها را بپذیرند.

لجبازی کودک ۹ ساله

والدین کودک ۹ ساله معمولا از لجبازی کودک خود شاکی هستند این عبارتی است که یکی از مراجعان در شکایت از لجبازی کودک ۹ ساله خود بیان کرده بود.

“من یک دختر ۹ ساله دارم که بسیار لجباز است، او می خواهد هر کاری که می خواهد انجام دهد. برای مثال، او نمی‌خواهد زیرپیراهن بپوشد، غذا نمی خورد و در برابر تمام خواسته های من مقاومت می کند.”

در این شرایط باید درک کنید که لجبازی کودک شما ممکن است راهی برای اعمال احساس استقلال و قدرت او باشد، این کار ممکن است برای شما مشکلات زیادی را به همراه داشته باشد اما مرحله ای ضروری برای کودک است.

در این سن، فرزند شما متوجه شده است که دیگران چگونه واکنش نشان می دهند و اکنون رفتارهایی را از خود نشان می دهد که بر دیگران تاثیر می گذارد.

وقتی بچه‌ها از انجام کاری امتناع می‌کنند و ما برای جلوگیری از جنگ تسلیم می‌شویم، به آن ها نشان می دهیم که می توانند با امتناع خود موفق شوند.

ممکن است در ابتدا دشوار باشد زیرا او عادت دارد به آنچه می خواهد برسد. می توانید با دادن گزینه به آن ها شروع کنید برای آن ها دو گزینه بگذارید و اجازه دهید که استقلال آن ها نیز رشد کند.

علت لجبازی دختر ۹ساله

کودکان ویژگی لجبازی را به عنوان بخشی از شخصیت خود برای دستیابی به اهداف خود به کار می برد. این به این دلیل است که گاهی کودکان فکر می کنند که فقط با لجبازی می توانند به آنچه می خواستند دست یابند.

یکی از مؤلفه های رشد اجتماعی و عاطفی در کودکان ۸ تا ۱۰ ساله تمایل آن ها به افزایش استقلال از والدین و افزایش تمایل آنها برای دیده شدن به عنوان باهوش و آگاه است.

از آنجایی که کودکان در این سن برای یافتن ابزاری برای بیان خود تلاش می کنند، گاهی اوقات نافرمانی به نظر می رسند. در این هنگام والدین باید درک کافی را از استقلال کودک داشته باشند و اجازه دهند که کودکان نیز استقلال خود را رشد دهند البته این بدین معنی نمی باشد که والدین باید خط قرمز های خود را زیر پا بگذارد.

خصوصیات کودک 9 ساله

رفتار

کودک می خواهد که کارها را به روش خودش برنامه ریزی کند.

در سن ۹ سالگی، بسیاری از کودکان به طور رو به رشدی دایره ی ارتباطات اجتماعی شان را گسترش می دهند تا با افراد دیگری بجز پدر و مادر ارتباط داشته باشند. در این زمان، کودک ۹ ساله همچنان به احساس امنیتی که از جانب والدین می باشد نیازمند است و به لحاظ الگو بسیار تحت تاثیر والدین می باشند.

منبع:کانون مشاوران ایران-خصوصیات کودک ۹ ساله که آینده او را رقم می زند!

برچسب‌ها: کودک ۹ ساله,لجبازی کودک ۹ ساله,خصوصیات کودک ۹ ساله,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در جمعه 8 ارديبهشت 1402 ساعت 13:43 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

درمان لجبازی کودکان

درمان لجبازی کودکان چیست؟ واکنش نامطلوبی است که کودکان نسبت به محیط، شرایط و رفتار والدین از خود نشان می دهند. والدین پیش از تصمیم به بچه دار شدن باید رفتارها و مهارت های تربیت فرزند را بیاموزند تا از بروز ناهنجاری های رفتاری مانند لجبازی در کودکان پیشگیری شود. لجبازی جزو مراحل طبیعی رشد کودک است و استثنا بردار هم نیست.

برخی اوقات از والدین می‌شنویم که «این بچه نیم وجبی داره تو روی من می‌ایسته»

این ایستادگی در مقابل والدین تا شش یا هفت سالگی ادامه دارد و کم کم به مرحله کمون یا نهفتگی وارد می‌شود. تقریبا همه کودکان به درجاتی متفاوت، منفی کاری را از خود بروز می‌دهند.در مورد لجبازی کودکان بیشتر بخوانید: روش های مقابله با لجبازی کودک و نوجوان

علت لجبازی کودکان

کودکان از بدو تولد معمولا لجباز نیستند، اما برخی از آن ها به دلایل مختلف (رفتار والدی) به چنین رفتاری عادت می کنند. همچنین کودکان لجباز در همه موارد انعطاف ناپذیر نیستند.

درک علت دقیق لجبازی برای کمک به کودکان برای کاهش این رفتار کلیدی است بنابراین این قسمت از مقاله را از دست ندهید.

لجبازی در کودکان امری طبیعی است، اما این از مشکلات والدین کم نمی کند. کارهای ساده ای مانند خوابیدن، حمام کردن یا خوردن می تواند باعث دعوا و درگیری میان مادر و کودک شود. علت لجبازی کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:

نیاز شدیدی به تایید و شنیده شدن توسط والدین خود دارد. بنابراین ممکن است توجه شما را جلب کنند.

می خواهد مستقل باشد.

عدم کنترل. یکی دیگر از دلایل رایج افزایش لجبازی در کودکان، احساس عدم کنترل است. هنگامی که کودکان احساس می کنند هیچ کنترلی بر زندگی خود ندارند، شروع به لجبازی می کنند.

ویژگی های رهبری دارد و می خواهد رئیس باشد.

دوست دارد که کارها را با سرعت خودش انجام دهند.

لجبازی در کودکان می تواند ژنتیکی یا اکتسابی از محیط باشد.

ترس از تغییر. تغییر برای کودکان ترسناک است، بنابراین آنها اغلب از لجبازی به عنوان اولین خط دفاعی خود استفاده می کنند. برخی از کودکان اگر به مکان جدیدی نقل مکان کنند یا به مدرسه جدیدی بروند، لجبازی بیش تری نشان می دهند.

حفظ هویت. برخی از کودکان برای حفظ هویت خود ارزش زیادی قائل هستند. بنابراین در چنین مواقعی تا حدی لجباز می‌شوند که حتی از دید دیگران فکر نمی‌کنند.

رهایی از درد. وقتی والدین سعی می کنند به هر طریق ممکن کودک را کنترل کنند، کودکان درد را احساس می کند و برای رهایی از این درد دست به لجبازی می زند.

ویژگی کودک لجباز

در اینجا برخی از ویژگی های کودک لجباز وجود دارد که باید به آن ها توجه کرد :

باهوش و خلاق هستند.

تمایل به زیر سوال بردن مسائل دارند.

آن‌ها می‌خواهند شنیده شوند و انتظار دارند که مورد تایید قرار بگیرند.

مستقل هستند.

معتقد هستند که باید به نتیجه دلخواه خود برسند.

ممکن است کج خلقی و لجبازی مکرر داشته باشد.

همه چیز را با سرعت خود انجام خواهند داد.

باید به هدفی که دارد برسد حتی اگر قوانین را زیرپا بگذارد.

منبع:کانون مشاوران ایران -درمان لجبازی کودکان

برچسب‌ها: لجبازی کودکان,لجبازی,درمان لجبازی کودکان,

موضوع:
بازدید: 21

+ نوشته شده در يکشنبه 10 ارديبهشت 1402 ساعت 1:55 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تلویزیون و کودک

چگونه عادت های خوب تلویزیون دیدن در بچه ها ایجاد کنیم؟

فوایدی که تلویزیون برای جامعه دارد بی حد و اندازه است. تلویزیون نقش یک رسانه سرگرمی را بازی می کند که باعث می شود حال خوبی برای ما به وجود آورد. تلویزیون اطلاعات جهانی را به طرز بسیار موثری انتقال می دهد و می تواند وسیله ای برای پیوند با خانواده و دوستان شود. با این وجود، مثل هر چیز دیگری در زندگی، خوب بودن بیش از حد با خود بدی هایی به همراه دارد. تلویزیون اغلب به عنوان وسیله ای برای فرار از واقعیت استفاده می شود. کودکان زمان زیادی را صرف تماشای تلویزیون می کنند و کمتر مطالعه کرده یا دراجتماع قرار می گیرند. براساس تحقیقات نویسنده ای به نام تایلر دانلوپ، وزیر آموزش سابق مرکز ریچارد رایلی امریکا، ۹۰ درصد موفقیت بچه ها با حضور در مدرسه، میزان درس خواندن در خانه و میزان تماشای تلویزیون تعیین می شود. نمی توان اهمیت برنامه ریزی تماشای تلویزیون را نادیده گرفت.

والدین در خانه می توانند با دنبال کردن این تکنیک های ساده عادت‌های خوب تماشای تلویزیون را برای بچه ها ایجاد و القا کنند.

پیشنهادهای جایگزین:

کتاب ها

کتاب یک جایگزین ساده ولی گرانبها است. ولی مساله اصلی این است که بیشتر بچه ها خواندن را خسته کننده می یابند. طی سال‌های رشد و تکوین، زمان گذاشتن برای پروراندن علاقه به خواندن در کودک می تواند در بلند مدت به شکل فوق العاده ای موثر باشد. کتاب خواندن همراه فرزندتان به او می آموزد که کتاب ها جالب و سرگرم کننده اند و دروازه ای به سوی دنیای دیگر هستند. والدین می توانند خودشان با کتاب خواندن به طور مداوم و تخصیص زمانی بعد ازمدرسه منحصرا برای کتاب خواندن، مثال های عملی برای این کار بیاورند. بچه ها احترام زیادی برای والدین قائل هستند و غالبا کارهای بزرگترها را تقلید می کنند. اگر بچه ها باانگیزه تر باشند، پدر و مادر می توانند انها را حداقل یک بار در ماه به کتاب فروشی برده و به آنها اجازه بدهند هر کتابی که می خواهند بخرند. کتاب هاب زیادی برای کودکان وجود دارد که موضوعات مختلفی را پوشش می دهند. مثل ترسناک، فانتزی، و ماجراجویانه. بچه های مختلف تمایلات متفاوتی دارند، و اجازه دادن به انها برای انتخاب کتاب موردعلاقه موجب برانگیخته شدن حس مطالعه در آنها می شود. همانطور که قبلا ذکر شد، ۹۰ درصد از دست آوردهای مدرسه تا حدی بخاطر مطالعه در منزل است و با ایجاد علاقه به مطالعه، موفقیت های عظیمی در مدرسه درانتظار کودک خواهد بود.

ورزش ها

بچه ها معمولا زمان زیادی را صرف تماشای تلویزیون می کنند تا بی حوصلگی خود را از بین ببرند! آشنا کردن کودک با ورزش نیاز او را به دیدن تلویزیون بیش از حد از بین می برد. بسکتبال، بیسبال، فوتبال، یا حتی هنرهای تجسمی تا حد زیادی می توانند برای بچه ها خوشایند باشند. اجازه دهید فرزندتان ورزشی که دوست دارد را انتخاب کند تا علاقه اش بیشتر شود. ورزش می تواند تاثیرات فوق العاده ای در ایجاد قدرت جسمانی ، هماهنگ سازی، و کارگروهی از راه دادن فرصت حس برتر بودن، داشته باشد. ورزش به عنوان یک فعالیت خانوادگی موجب افزایش الفت و پیوند در بین اعضاء خانواده می شود.

ابزار موسیقی

ایجاد علاقه مندی در بچه ها برای نواختن یک وسیله موسیقی می‌تواند تماشای بیش از حد تلویزیون را محدود کند، ولی مزیت های استفاده از موسیقی فقط این نیست. نواختن یک ابزار موسیقی تاثیر سرنوشت سازی بر تکوین خلاقیت دارد. پدر و مادرمی توانند برای شروع این فرایند فیلم های نوازندگان باتجربه در رشته های مختلف موسیقی را به فرزندانشان نشان دهند. تعداد زیادی از این فیلم ها به صورت رایگان در اینترنت وجود دارد. بچه ها بسیار تاثیر پذیر هستند. و شاهد چنین منظره فوق العاده بودن برای بچه ها، میل درونی به کسب همان شاهکار را ایجاد می کند. بعد از یک بحث جدی، والدین می توانند به بچه ها اجازه بدهند ابزار موسیقی مورد علاقه خودشان را انتخاب کنند، به شرطی که با بودجه ای که دارند سازگار باشد. مهم است که بچه خودش وسیله موسیقی را انتخاب کند. در غیر اینصورت اگر چیزی به آنها تحمیل شود، به سرعت علاقه مندی آنها از بین می رود و ترک موسیقی را با گفتن اینکه این نوع موسیقی آن چیزی نیست که می خواستند، توجیه می کنند. اگر چنین اتفاقی رخ داد، تقویت مثبت و یادآوری مداوم فواید و موفقیت ها به بچه کمک می کند انگیزه اش را بالا ببرد. اگر بودجه محدودی دارید، اجاره یا قرض گرفتن ابزار موسیقی کفایت می کند. اگر والدین استعداد موسیقایی داشته باشند، خودشان می توانند به فرزندشان آموزش دهند ، به این شکل پولشان را پس انداز می کنند و فرصتی برای قرض دادن ایجاد می کنند.

سرگرمی ها

تماشای تلویزیون یک شکل بسیار منفعل از تمرین خلاقیت است. عاقلانه تر است که فرزندتان را با سرگرمی هایی که رشد و ترقی آنها را ارتقا می دهد آشنا کنید. سرگرمی ها می توانند شامل جمع آوری سکه یا مهر، قصه گویی و نوشته های هنری خلاقانه، گل آرایی، رنگ آمیزی، عکاسی، و یا حتی بازی با اسباب بازی به تنهایی یا با دوستانش باشد. تمام این کارها جایگزین های بهتری نسبت به تماشای تلویزیون هستند و می توانند به کودک لذت سرگرمی های دنیای اطراف را آموزش دهند که بر خلاف خستگی بیهوده ای است که سرگرمی های رخوت بار مثل تلویزیون ایجاد می کند.

منبع:کانون مشاوران ایران -تلویزیون و کودک

برچسب‌ها: عادت تماشای تلویزیون,تلویزیون,تلویزیون و کودک,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در پنجشنبه 14 ارديبهشت 1402 ساعت 20:36 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بازی درمانی کودکان| انواع، فواید، تکنیک ها

بازی درمانی کودکان (Play Therapy)، بازی درمانی در منزل یک تعامل درمانی بین کودک و درمانگر است که از طریق ارتباط نمادین در بازی در جست و جوی راه‌هایی برای کاهش اشفتگی هیجانی کودک می باشد.

بازی درمانگر بدون توجه به ارزش ها، رفتار های پذیزفته شده کودک را درک می کند و با منعکس کردن آنچه که کودک می گوید، افکار و احساسات وی را اصلاح می کند. به مرور بازی به وسیله ای تبدیل می شود که کودک می تواند از طریق آن، به ضمیر ناخود اگاه خود بپردازد و احساسات، ترس ها و نگرانی های خود را ابراز نماید (انگجی و عسگری، ۱۳۸۵)

والدین نقش مهم و اساسی در درمان کودک دارند، در ابتدا درمانگر معمولاً با انجام مصاحبه با یک یا هر دو والدین شروع می کند تا اطلاعاتی در مورد کودک جمع آوری کند و بفهمد مشکل ارائه شده چیست و دلایل احتمالی آن را در دست داشته باشد.

سپس درمانگر به طور جداگانه با کودک مصاحبه کرده و بازی کودک را به تنهایی تماشا کند. مشاهده نحوه تعامل والدین و کودک در این مقطع می تواند اطلاعاتی در مورد رابطه والد با کودک و میزان دلبستگی کودک در اختیار درمانگر قرار دهد که برای شروع و روند درمان ضروری می باشد.

بازی درمانی چیست؟

بازی درمانی روشی است که به وسیله آن، ابزارهای طبیعی بیان حالت کودک، یعنی بازی، به عنوان روش درمانی به کار گرفته می شوند تا به کودک، کمک کند فشارهای احساسی خویش را تحت کنترل قرار دهد. تکنیک های بازی درمانی در موارد زیر به کار می رود:

مشکلات خانوادگی (مانند طلاق والدین)

ناخن جویدن

شب ادراری اختلال رفتاری

بیش فعالی

قربانی سوء استفاده از کودکان

اختلال سلوک

بازی درمانی برای اضطراب

استرس

ترس و فوبیا

دروغ گویی

رفتار پرخاشگرانه

این نوع درمان در مورد تعلیم وتربیت کودکان استثنایی نیز از جایگاه ویژهای برخوردار است.(محمداسماعیل، ۱۳۸۸).

کودک درزندگی روزانه نیازمند است که خود را از نگرانیهایی که فشار محیط در او ایجاد میکند رها سازد. بازی بهترین وسیله ای است که او را در رسیدن به این هدف از راه تغییر عواطف کمک می کند. کودک میتواند احتیاجات و امیال سرکوفته خود را از راه بازیهای گوناگون ارضا کند. همچنین بازی او را قادر میسازد که نقشه هایی را برای حل مسایل خود طرح کند که در تامین بهداشت روانی تاثیر بسزایی دارد. (قزوینینژاد، ۱۳۸۷).

پیشنهاد مشاور:

ما در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان به شما کمک می کنیم تا با بازی درمانی مسائل و احتیاجات کودک خود را بشناسید و با بازی درمانی آن ها را درمان کنید.

بازی درمانی کودکان

تاریخچه بازی درمانی

اولین بحث های شناخته شده در مورد ارتباط بازی و آموزش به فیلسوفان یونانی افلاطون و ارسطو برمی گردد. در قرون وسطی، نظریه‌های مربوط به بازی وجود ندارد و اولین نظریه‌های واقعی در قرن نوزدهم توسط شیلر، اسپنسر یافت شد، که ذکر کرد بازی برای تخلیه انرژی بیش از حد کودکان است و به سادگی باعث سرگرمی او می‌شود.

شفر روان‌شناس آمریکایی می باشد که بسیاری او را «پدر بازی‌درمانی» می‌دانند اما ایده بازی درمانی کودکان سال ها قبل توسط آنا فروید مطرح شد، وی باور داشت که باید سیستمی را توسعه داد که از بازی کودکان به شیوه ای مشابه با رویاها در روانکاوی بزرگسالان استفاده شود. ملانی کلاین اظهار داشت که بازی درمانی دسترسی مستقیم به ناخودآگاه کودک را فراهم می کند. بنابراین می توان گفت که بازی درمانی به شکلی که ما اکنون داریم نتیجه تلاش بسیاری از روانشناسان، روانکاوان و فیلسوفان می باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -بازی درمانی کودکان| انواع، فواید، تکنیک ها

برچسب‌ها: بازی درمانی کودکان,بازی کودک,بازی درمانی,

موضوع:
بازدید: 15

+ نوشته شده در پنجشنبه 14 ارديبهشت 1402 ساعت 20:41 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چه زمانی برای فرزندم تلفن همراه بخرم؟

زمانی تلفن همراه یک وسیله ی لوکس منحصر برای ثروتمندان یا وسیله ی مورد استفاده برای والدین بود، اما از یک زمانی به بعد این مسئله که کودکان نیز یک گوشی تلفن همراه داشته باشند امری عادی شده است. کودکان نوپا و بچه های کوچک با گوشی تلفن همراه و تبلت آشنا می شوند و به وسیله ی آن می توانند شوهای تلویزیونی مورد علاقه شان را تماشا کنند، به موسیقی گوش دهند و با آن بازی کنند. ولی دلیلی وجود ندارد که کودکان در سنین پایین با این قبیل

ابزار اشنا شوند و یا پیش از انکه ضروری باشد به انها یک گوشی شخصی داده شود.

زمانی که بچه ها انقدر کوچک هستند که باید همواره تحت نظارت باشند، آنها به موبایل نیازی ندارند. این مسئله روشن به نظر می آید که در تکنولوژی موبایل در اصل برای ارتباط با دیگران ابداع شده است. کودک برای تماشای شوهای تلویزیونی و بازی کردن به موبایل نیاز ندارد. استفاده از وسایل الکترونیکی برای بچه ها در سنین خاصی بر روی رشد و سطح توجه آنها تاثیر می گذارد. هیچ دلیل برای اینکه کودکان برای خودشان موبایلی داشته باشند که همیشه در دسترس باشند وجود ندارد. شما می توانید گوشی را پیش خود نگه دارید و زمانی که کودک باید به شما تلفن بزند و یا از او خبردار شوید گوشی را در اختیار او بگذارید.

زمانی که فرزند شما سنین بلوغ را پشت سر گذاشته مثلا در حدود پانزده سالگی، مطمئنا باید گوشی همراه داشته باشد حداقل یک گوشی برای تماس های اضطراری باشد نه حتما یک گوشی هوشمند که نوجوانان همه خواهان ان هستند.

این زمانی است که فرزند شما به اندازه کافی استقلال و جسارت دارد که به تنهایی و یا با دوستانش بیرون برود و زمانیست که کودک به ارتباط نیاز دارد. این بدین معنی نیست که نباید هیچ قانونی در رابطه با این وسیله وجود نداشته باشد. به فرزند خود اجازه ندهید همان سطح دسترسی که شما به گوشی موبایل دارید به همان مقدار به موبایل دسترسی داشته باشد.

بنابراین زمانی که یک گوشی موبایل در اختیار فرزند خود می گذارید نیاز است که یک سری محدودیت ها برای استفاده از آن برای او قائل شوید. این مسئله می تواند در مورد این باشد که کودکان برای چه کاری از تلفن همراه استفاده کنند و چه زمانی اجازه استفاده از آن را دارند. تمام گوشی های نوجوانان هوشمند هستند و مجهز به اینترنت بنابراین تمامی نوجوانان دسترسی وسیع بع گستره اینترنت از گوشی های خود خواهند داشت. نمی توانیم خود را گول بزنیم و با محدودیت های ظاهری تصور کنیم نوجوان را محصور نگه داشته ایم. بهتر است بدین منظور روی اگاه کردن نوجوانان سرمایه گذاری کنیم. به عنوان یک والد، این مسئله به شما بستگی دارد که تشخیص دهید که چه زمانی برای کودک خود تلفن همراه بخرید. یک موبایل مشترک با اعضای خانواده یا با خواهر و برادر بزرگتر گاهی می تواند یک راه حل خوب باشد. بلوغ کودک خود و به کار گیری قوانین را در او در نظر بگیرید.

منبع:کانون مشاوران ایران -چه زمانی برای فرزندم تلفن همراه بخرم؟

برچسب‌ها: مشاوره کودک,تلفن همراه,تلفن همراه کودک,

موضوع:
بازدید: 15

+ نوشته شده در شنبه 16 ارديبهشت 1402 ساعت 22:38 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اختلالات خوردن در کودکان

اختلالات خوردن در کودکان، درمان اختلالات خوردن، درمان ترس از غذا خوردن در کودکان امری عادی است و در اکثر اوقات والدین این مشکلات را به آرامی رفع می کنند. اما بعضی اوقات شدت اختلالات به اندازه ای است که از نظر بالینی از اهمیت زیادی پیدا می کند و باید به آن توجه کرد. به طور کلی اختلال های زیادی در زمینه غذا خوردن و غذا دادن به کودکان گزارش می شود، از جمله این اختلال ها می توان به نشخوار شیرخوارگی، مشکلات جویدن، هرزه خواری، تاخیر در غذا خوردن، پرخوری، رفتارهای ناراحت کننده در هنگام صرف غذا و عادت های عجیب در خوردن اشاره کرد.

اختلالات خوردن در کودکان چیست؟

اختلالات خوردن فقط مربوط به غذا نیست، بلکه بیماری های روانی جدی و پیچیده ای است که بر افراد در هر سن، جنسیت، قومیت و پیشینه تأثیر می گذارند و هم از نظر جسمی و هم از نظر عاطفی می تواند آسیب جدی ایجاد کند و بالاترین میزان مرگ و میر را در بین هر بیماری روانی دارد. از نظر آماری، اختلالات خوردن، زنان را بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار می دهد و علائم اولیه می تواند زمانی که کودک ۸ ساله یا کوچکتر است شروع شود. از زمان قرنطینه، تعداد کودکان مبتلا به اختلالات خوردن و سایر مشکلات سلامت روان به طور چشمگیری افزایش یافته است.

پیشنهاد مشاور: اختلال تغذیه دختران : چرا دختران بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند؟

اختلالات خوردن می تواند زندگی کودک را تحت الشعاع قرار داده، تأثیر زیادی بر زندگی آن ها در خانه، مدرسه و اجتماع داشته و در عین حال زندگی کل خانواده را نیز تحت تأثیر قرار دهد. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با کادری ماهر به کودک و نوجوان شما کمک می کند تا با موفقیت اختلالات خوردن را پشت سر گذاشته و با سلامت کامل جسمی و روانی مراحل رشد را طی کند.

اختلالات خوردن در کودکان

انواع

۱. بی اشتهایی

وضعیتی که در آن کودک به دلیل ترس شدید و غیرمنطقی از چاق شدن از خوردن کالری کافی امتناع می کند. بی اشتهایی عصبی معمولا در سنین نوجوانی شروع می شود. از آنجایی که کودکان مبتلا به بی اشتهایی اغلب در مدرسه خوب عمل می کنند و محبوب هستند، برای والدین و سایر بزرگسالان دشوار است که متوجه وجود مشکل شوند. ابتلا دختران به بی اشتهایی عصبی بسیار بیشتر از پسران است، اما این می تواند تا حدی به این دلیل باشد که تشخیص بی اشتهایی در پسران دشوارتر است. علائم این اختلال شامل موارد زیر می باشد:

کاهش وزن شدید

وزن بسیار کمتر از حد طبیعی

ترس شدید و غیر طبیعی از چاق شدن

امتناع از خوردن غذا در اندازه معمول

استفراغ عمدی یا استفاده از ملین ها

ورزش بیش از حد

ناخن های ضعیف یا ریزش مو

یبوست

قاعدگی نامنظم

۲. هرزه خواری

هرزه خواری به خوردن مداوم مواد ناخوشایند مانند: خاک رس، کاغذ و… اشاره دارد. اکثر کودکان در اولین سال زندگی، چیزهای زیادی را به داخل دهان خود وارد می کنند، زیرا این راهی است که با آن اطراف خود را می‌شناسند. اما آنان در سال های آینده، راه ای دیگر از کشف محیط را یاد می گیرند و چیزهای خوراکی و غیر خوراکی را از هم تشخیص می دهند. درنتیجه تشخیص اختلال عادت به خوردن خوراکی ها هنگامی رخ می دهد که خوردن این چیزها بعد از سن ۱ و ۲ سالگی نیز ادامه پیدا می کند.

منبع:کانون مشاوران ایران -اختلالات خوردن در کودکان

برچسب‌ها: اختلالات خوردن در کودکان,بی اشتهایی,درمان اختلالات خوردن,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در شنبه 16 ارديبهشت 1402 ساعت 22:41 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تحول موضوعات جنسی در کودکان (۳ تا ۷ سالگی)

غریزه ی جنسی یکی از غرایز پرقدرت بشر است که اگر برای مهار و هدایت آن به موقع اقدام نشود و از راه صحیح تعدیل نگردد، زمام اختیار آدمی را به دست خواهد گرفت و چون طوفانی سرکش، او را به منجلاب و فساد و تباهی خواهد کشاند (علی مردانی، ۱۳۸۶). غریزه ی جنسی از لحظه ی تولد در نهاد فرد وجود دارد. ارضای غریزه ی جنسی بر اثر لذتی که به دنبال دارد، کودک و نوجوان را به خود مشغول می دارد. تلاش برای ارضای درست و مناسب این غریزه نه تنها مذموم نیست بلکه بسیار نیکو و پسندیده نیز هست اما باید از طریق آموزش صحیح، کنترل و هدایت شود، بدین منظور آشنایی با ویژگی های جنسی کودکان در سنین مختلف ضروری است. در این مقاله سعی شده است تحول مسائل جنسی در دوره های مختلف رشدی کودک (۳ تا ۷ سالگی) مورد بحث قرار داده شود.

از هنگام تولد تا ۳ سالگی کودک بیش از سنین دیگر سعی دارد با اندام حسی خود به کشف جهان برآید، در این سنین رفتارهای جنسی کودک ویژگی های خاصی را داراست:

نسبت به اعضای مختلف بدن خود کنجکاو می‌شود و در صدد کشف آن‌ها بر می‌آید .

از لمس کردن آلت تناسلی خود لذت می‌برد (توجه داشته باشید که لذت کودک ۳-۲ ساله ، با لذت جنسی تفاوت دارد).

به راحتی و بدون هیچ‌گونه خجالت و شرمساری درباره‌ی اعضای بدن خود صحبت می‌کند .

قادر به صحبت با دیگران و درک گفته‌های آنان است . می‌توان نام اعضای بدنش را به او یاد داد . مادر و پدر می‌توانند به منظور کمک به کودکان خردسال (تا ۳ سالگی) و رشد ویژگی‌های جنسی سالم در آنان به نکات آموزشی زیر دقت کنند :

۱- درباره‌ی اعضای مختلف بدن و کارکرد هر یک ، توضیحات ساده و قابل فهمی به کودک بدهید . برای مثال ، دهان و دندان‌ها برای خوردن و جویدن غذا می‌باشد ، چشم‌ها برای دیدن و …

۲- کودک را در آغوش بگیرید و اجازه دهید علاقه و محبت شما را از این طریق درک کند . کودکان نیاز به برقراری تماس‌های جسمانی با والدین و اعضای خانواده‌ی خود دارند .

۳- به تدریج به فرزندتان تفاوت و خصوصی بودن بعضی از اندام‌های بدنش را یاد بدهید . برای مثال ، بینی عضوی از صورت است و دست زدن به آن اشکالی ندارد ، ولی آلت‌تناسلی اندامی خصوصی است و دیگران نباید به آن دست بزنند.

۴- چنان‌چه فرزندتان با کودک غیر هم‌جنس خودش بازی می‌کند و متوجه‌ی تفاوت جنسی خودش با او می‌گردد ، سعی کنید تفاوت دختر و پسر را خیلی ساده و راحت برایش توضیح دهید .

۵- به کودک یاد بدهید که اگر کودک دیگری قصد داشت آلت تناسلی او را ببیند ، با مخالفت کردن و گفتن این‌که: “این قسمت از بدن من کاملا خصوصی است” ، مانع از انجام این کار شود .

۶- چنان‌چه فرزند خردسالتان درباره‌ی حاملگی سوالی پرسید ؛ سعی کنید با ساده‌ترین عبارات و جملات جواب او را بدهید .

۷- سعی کنید هنگامی که درباره‌ی اعضای بدن – اعم از سر ، دست ، پا و آلت تناسلی صحبت می‌کنید، احساس گناه، شرمساری و خجالت نداشته باشید.

سن ۳-۶ سالگی:

کودک در ۳ تا ۵ سالگی نسبت به خصوصیات جسمانی خود و تفاو تهای جنسی دختر و پسر کنجکاو است و کنجکاوی او صرفاً جنبه ی شناختی و کشف دارد. نوع پرسش های کودک معمو لاً در مورد آفرینش خود، کیفیت پیدایش و چگونگی به دنیا آمدن خود است، سوال هایی از قبیل مرا از کجا اوردی یا نوزاد از کجا می اید، و من کجا بوده ام. این سوال های آنان طبیعی و عادی است. دید کودک درباره ی بدن خود و همسالان، مانند دید والدین نیست؛ از این رو در پاسخ به این پرسش ها هم همواره باید به این نکته توجه داشت که روند آموزشی کودک باید تدریجی باشد و نباید هم هی جزئیات را یکباره در اختیار او گذاشت. پاسخ پرسشها باید کوتاه و ساده باشد (اوحدی، ۱۳۸۰).

در ۶- ۵ سالگی فعالیت هورمو نهای جنسی کم است؛ در ۷ سالگی، پسران نسبت به دختران ابراز علاقه می کنند اما این ابراز علاقه جنبه ی دوستی دارد نه جنبه ی جنسی. گاهی کودکان به هنگام استحمام، توالت یا تعویض لباس به بدن خود نگاه می کنند یا برای کنجکاوی آلت تناسلی خود را دس تکاری م یکنند. این رفتار گاهی به جهت مشکلات جنسی خشکی پوست آلت یا خارش یا سوزش آن است. در مواردی اضطراب، باعث این رفتار می شود و از این راه، کودک کسب آرامش می کند. به طور کلی، این رفتار هنگام استحمام، بازیگوشی، خستگی، بی حوصلگی، هنگام حرکت در خودرو، و هنگام مطالعه (در سنین تحصیل) بیشتر وجود دارد. در این گونه موارد، والدین باید خو نسردی خود را حفظ کنند و کودک را از این گونه رفتار بازدارند.

منبع:کانون مشاوران ایران-تحول موضوعات جنسی در کودکان (۳ تا ۷ سالگی)

برچسب‌ها: تربیت جنسی,مسائل جنسی کودکان,بازی های جنسی,

موضوع:
بازدید: 20

+ نوشته شده در دوشنبه 18 ارديبهشت 1402 ساعت 1:00 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آگاهی از چند روش تربیتی

قبل از هر چیز لازم است که در مورد روش های تربیتی توضیحاتی ارائه گردد، که والدین بنا به امکانات، ارزش های نظام خانواده، محدودیت های اجتماعی و … می توانند از این روش ها به دلخواه برای تربیت فرزندان خود استفاده کنند، به طور خلاصه این روش ها را مورد بررسی قرار می دهیم.

روش گینات

روش گوردن

روش درایکورز

روش بکر

روش گینات

این روش که هدف آن آگاهی کودک از احساساتش در برابر اعضای خانواده است. از طریق بحث آزاد می توان به چنین هدفی رسید. در این روش اصولی وجود دارد که رعایت آن ها جهت تربیت کودکی ، مسئول ضرورت تام دارد.

اصل اول: پیام ارسال شده باید حاکی از احترام و توجه به کودک باشد، بدین معنی که در آن صداقت و احترام متقابل رعایت شود.

اصل دوم: پیامی که والدین برای کودکان می فرستند، باید نحوه انجام ار را دقیقا مشخص کند و ابهامی در آن موجود نباشد این پیام باید حاکی از عمل و فعالیت باشد. مثال (زهرا تلویزیون را نگاه نکن به جایش به رادیو گوش بده).

اصل سوم: والدین باید فعالیت و عمل کودک را مورد تشویق و نکوهش قرار دهند و به خصیصه شخصیتی او در این مورد توجه نکنند و مثلا گفته شود (لیلا تو چقدر ظرف ها را تمیز شسته ای و نگویند لیلا تو دختر خوبی هستی).

اصل چهارم: والدین در صورت احساس نگرانی از جانب کودکان، باید فورا و بدون احساس گناه موضوع را با کودک در میان بگذارند و به بحث و بررسی آن بپردازند.

اصل پنجم: مسئولیت یاد گرفتنی و عاملی درونی است و به مرور زمان آموخته می شود. طرز تلقی و رفتار والدین با کودک در مسئول به بار آمدن کودک نقش بسزائی دارد.

اصل ششم: در داخل خانواده باید بین افراد خانواده رابطه حسنه و آزاد برقرار باشد و تمام افراد خانواده بتوانند آزادانه عقاید خود را با دیگران در میان بگذارند، برخی مسائل خصوصی بین پدر و مادر موجود است که اطلاع از آنها برای کودک ضرورتی ندارد و نباید با کودک مطرح شود.

اصل هفتم: از کاربرد کلمه «اگر» خود داری شود. اگر حاکی از وجود شک و تردی در توانایی کودک است . در رفتار خود با کودکان نباید مشروط بود، بلکه باید به طور قاطع مسائل ضروری با کودک مطرح شوند.

اصل هشتم: منابع ایجاد نگرانی در کودک بیشمارند، باید علل نگرانی کودکان کشف شود و برای آنها اقدامات مقتضی به عمل آید.

اصل نهم: در آموزش مسائل جنسی، باید کودکان را با واقعیت مواجه کرد و مسائل را به طور جدی مطرح کرد. حتی قبل از تولد کودک دوم باید کودک اول آماده پذیرش ان شود. مثلا به کودک اول گفته شود به زودی خواهر یا برادری در خانواده متولدخواهد شد و همان طور که تو را دوست داریم او را نیز دوست خواهیم داشت.

اصل دهم: حسادت کودکان در خانواده باید به طور مناسب مورد بررسی قرار گیرد وگرنه رفتارهای نامناسبی نظیر خیس کردن رختخواب، راه رفتن در خواب، تعارض را موجب خواهد شد.

روش گوردن:

ایجاد رابطه و تفاهم بین والدین و کودکان، هسته اصلی نظریه گوردن را تشکلیل می دهد. والدین باید احساسات کودکان را با دقت درک کنند و کودک را تشویق کنند تا درباره عواطف و احساساتش صحبت کند، والدین نیز در بین عقاید و افکار و احساسات خود بهتر است حتی الامکان به طور آشکار بحث کنند زیرا پوشیده نگه داشتن عقاید و احساسات اعضای خانواده از یکدیگر به تشدید تعارض و ناراحتی ها کمک می کند.

در ارتباط کودک با والدین گوش دادن فعال از اهمیت خاصی برخوردار است. والدین باید قرا گیرند که به گفتار کودکشان فعالانه گوش دهند، پیام های ارسالی باید حاکی از صداقت و محبت به یکدیگر باشد، مذمت کردن کودکان به خاطر اشتباهشان کار پسندیده ای نیست. در ارتباط با کودک توصیه می شود که از پیام (من) به جای پیام (تو) استفاده شود.

والدین باید اعتماد کودک را جلب کنند و به طریقی با کودک رفتار کنند که در آن کسی بازنده نشود، همچنین گوردن معتقد است که با تغییر محیط ، می توان در رفتار کودک تغییراتی را به وجود آورد. روش گوردن در خانواده هایی که از آزادی زیادی در روابط افراد حکم فرماست با موفقیت بیشتری اجرا می شود. در مقابل در خانواده هایی که با روابط پدرسالاری، اجرای این روش زیاد موفقیت آمیز نیست. این روش در صورتی موفق است که از سنین اولیه درباره کودکان به مرحله اجرا درآید.

در روش گوردن به توانایی های فکری و تصمیم گیری کودکان بیش از حد اعتماد می شود و به آن ها آزادی زیاد اعطا می شود.

روش درایکوز

الف- کودک به محبت و پذیرش و تائید والدین نیاز دارد و ارضای این نیازها در تکوین شخصیت او موثر است. والدین باید نشان دهند که به کودک علاقه مندند و به او محبت دارند، کودک همچنین نیازهای اساسی دارد که اگر به طور مقبول و اجتماع پسندی آنها ارضا نگردد، به ایجاد خواسته ها و رفتارهای نامناسب در کودک خواهد شد.

ب- (درایکوز) با تاکید بر عقاید(آدلر) انسان را موجود اجتماعی می داند و مقتقد است که مشکلات انسان زائیده ارتباطات نامناسب اوست و باید مشکلات در انجمن خانوادگی حل و فصل شوند.

پ- هر کودک فردیت مخصوص به خود را دارد و مقایسه کودکان با یکدیگر و ایجاد رقابت های نامعقول بین آن ها صحیح به نظر نمی رسد.

ت- به توانایی کودک برای انجام کار باید اطمینان و اعتماد داشت و به پرورش اعتماد به نفس کودک اقدام کرد. همچنین کودک باید به خاطر کارهای مناسبی که انجام می دهد مورد توجه و تشویق قرار گیرد، برای ایجاد اعتماد به نفس، بهتر است که یادگیری ها و پیشرفت های کودکان گام به گام انجام پذیرد.

ث- چون کودک معنی رفتارهای کلامی و غیرکلامی را به خوبی تشخیص می دهند، والدین باید از هر گونه تظاهر خودداری کنند و سعی کنند در مقابل کودک رفتار واقعی خود را نشان دهند.

ج) چون تشویق در فرم گیری رفتار جدید کودک موثر است همیشه می توان رفتار مثبتی را در کودک جستجو و پیدا کرد و از آن به عنوان عامل مشوق و تقویت کنند رفتارهای مورد نظر استفاده کرد.مشاوره تربیتی کودک

منبع:کانون مشاوران ایران-آگاهی از چند روش تربیتی

برچسب‌ها: روشهای تربیتی کودک,تربیت کودک,روش تربیتی کودک,

موضوع:
بازدید: 22

+ نوشته شده در چهارشنبه 20 ارديبهشت 1402 ساعت 2:22 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کمک به کودکی که تازه خواندن را می آموزد

کودکان خواندن با سرعت های بسیار مختلف را یاد می گیرند. برخی در کودکستان به طور مستقل توانایی خواندن را دارند برخی دیگر نیازمند گذراندن یک سال تمام یا آموزش بیشتری برای مهارت های کلمه سازی و آوایی هستند. اگر کودک شما از مشاهده کردن خواندن خود ناراحت است بهترین روش برای گفتن زمانی است که متوجه می شوید کودک شما مشکل دارد. به خاطر داشته باشید که خوانندگان مبتدی نمی توانند کتاب ها را بدون اشتباه بخوانند یا قادر به صداکشی هر کلمه نیستند. کودک شما ممکن است نیاز به کمک بیشتری داشته باشد اگر او:

علاقه ای به کتاب ها نشان نمی دهد. دکتر سوسان گلزر کارگردان برنامه فارغ التحصیلی دانشگاه ریدر درهنرهای زبان خواندن می گوید: “فقدان علاقه می تواند اجتنابی باشد”

هنگام خواندن بدخلق و دلسرد می شوند

سعی در فهم ساختار اساسی کتاب (جلد کتاب یا پشت آن) و یا حرکت راست به چپ در متن ندارند .

الگوهای اصلی کلمات را تا آخر دنبال نمی کنند (بعد از این مجموعه چه چیزی می آید: بزرگ، کوچک، بزرگ، کوچک،……. ).

اگر به نظر می رسد کودک شما در یادگیری خواندن مشکل دارد خود یا کودک را سرزنش نکنید. ریشه این مشکل کودک شما می تواند در مشکلات بینایی یا شنوایی، رویکرد آموزشی معلم، قابل فهم نبودن مطالب براساس سن او باشد. گلزر می گوید”من هرگز نمی گویم کودک شکست می خورد”. منظور من کتابی است که باعث عقب ماندن کودک شده است.

اینجا شش مرحله ای که می تواند برای بازشناسی و اصلاح مشکل کارآمد باشد در نظر گرفته شده است:

خواندن کودک خود را تماشا کرده و به آن توجه کنید.

حیطه های دشوار را یادداشت کنید: آیا او در بازشناسی کلمات آشنا مشکل دارد؟ او بارها یک کلمه را به طور مکرر غلط تلفظ می کند؟ زمان زیادی را به حدس زدن متن اختصاص می دهد؟ سعی نکنید او را اصلاح کنید؛ هدف شما مشاهده است.

با کودک صحبت کنید بدون اینکه زیاد نگران یا ناامید به نظر برسید.

شما قصد ترساندن کودک از کتاب ها را ندارید. از کودک خود در مورد مدرسه بپرسید. آیا معلم در کلاس تند تند راه می رود؟ کتاب ها خیلی سخت است؟ بدون اینکه کودک خود را با دیگر کودکان کلاس مقایسه کنید سعی کنید اطلاعاتی کسب کنید. نگویید”آیا همه کودکان سریع تر از تو می خوانند؟”بلکه بپرسید”آیا معلم هنگام خواندن کلاس را گروه بندی می کند؟”

با معلم کودک خود یا با یک متخصص در زمینه خواندن ملاقات داشته باشید.

قبل از رفتن سوإالات را آماده کنید و هر مشکلاتی که در منزل در کودک خود مشاهده کرده اید را بیان کنید. آنچه فکر می کنید مشکل است ممکن است برای خوانندگان مبتدی مشکلی عادی باشد. در مورد برنامه درسی خواندن و هر گونه ارزشیابی های خواندنی که برای کودک اختصاص داده شده است را، از معلم بپرسید. معلم می تواند به شما در مورد سطوح خواندن اطلاعاتی بدهد، و بر اساس آزمون های گرفته شده کمک هایی را ارائه دهد.

منبع:کانون مشاوران ایران-کمک به کودکی که تازه خواندن را می آموزد

برچسب‌ها: روانشناسی کودک,یادگیری خواندن,خواندن کودک,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در دوشنبه 19 تير 1402 ساعت 3:25 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مدیریت شکایت کردن و غر زدن در بچه ها

آیا فرزند شما مدام از شرایط موجود شکایت می کند؟ یک جای کار همیشه می لنگد بی توجه به اینکه شما چقدر در خانه تان تلاش می کنید. از غذایی که برای ناهار آماده کرده اید تا مدرسه وحشتناکی که کودکتان را به آن فرستاده اید، از قوانین ناعادلانه این که در خانه تان اجرا می کنید و تا هر چیزی که در میان است و در خانه اتفاق می افتد. اگر شما مانند اکثر پدر و مادرها هستید سعی می کنید به کودکتان بفهمانید که شرایط آن قدرها هم که او فکر می کند وحشتناک نیست. شما احتمالا بارها سعی کرده اید او را قانع کنید، قوانین خانه را برای او توضیح داده اید و سعی کرده اید به صورت منطقی او را توجیه کنید. از مواضعتان دفاع کرده اید تا بتوانید شرایط را بهبود بخشید.

بسیاری از پدر و مادرها دوست دارند که فرزندانشان بتوانند با آنها به راحتی صحبت کنند. آنها خود را به گونه ای نشان می دهند که آماده شنیدین نظرات مخالف هستند و اگر فرزندشان درباره مسئله خاصی احساس بی عدالتی می کند بتواند آزادانه با آنها صحبت کند و مشکل خود را در میان بگذارد. آنها فرزندانشان را تشویق می کنند که آزادانه عقاید خود را بیان کنند و از این مسئله احساس ترس و یا نگرانی نداشته باشند اما زمانی که این نارضایتی ها و شکایات تقریبا کل روز شما را می گیرد شما چه واکنشی نشان می دهید. چگونه می توانید این نارضایتی ها را محدود کرده و کاهش دهید؟

پاسخ به این سوال آسان تر از چیزی است که فکرش را بکنید.

۱- سعی کنید چیزی فراتر از مشکل را ببینید.

سعی کنید مسئله ای که فرزند شما نسبت به آن احساس نارضایتی می کند را به خوبی بشناسید آن را بررسی کنید و ریشه ی اصلی مشکل را بیابد. بررسی کردن مشکل و صحبت کردن با فرزندتان گاهی ممکن است حتی به درگیری و کشمکش بیانجامد. اما در این شرایط سعی کنید تمرکز خود را بر روی احساسات فرزندتان قرار دهید تا اینکه بخواهید سریعا به دنبال راه حل باشید و از موضع مقابل دفاع کنید. مثلا اگر کودکتان با معلم خود در مدرسه مشکل دارد به او بگویید شنیده ایم که مدتی است راجع به این مسئله ناراحتی آیا فکر می کنی نیاز به استراحت داری یا امیدواری که این مشکل را حل کنی؟ گاهی اوقات همین که فرزندتان بتواند به راحتی و آزادانه راجع به احساساتش صحبت کند و محدوودیتی در اینن کار نداشته باشد خود بخش زیادی از مشکل را حل می کند. یکی از مزیت های این روش این است که به فرندتان کمک می کند که بیاموزد چگونه باید به صورتی موثرتر به چالش ها و مشکلاتی که با آن روبه رو می شود پاسخ دهد.

عادلانه نیست! چگونه به این افکار کودکان پایان دهیم

گاهی شما به یک “نفس راحت کشیدن” نیاز دارید، اگر مجبور هستید تمام روز را به شنیدن غر و لند های کودک بگذرانید زمان خاصی را برای شنیدن اعتراضات اختصاص دهید. برای ان کار شما می توانید زمان مشخص را برای شنیدن نارضایتی و اعتراضات فرزندتان اختصاص دهید و دیگر مجبور نیستید که تمام طول روز نارضایتی های او را بشنوید. این مسئله را جیمز لمان در کتاب مشکلات تغییر شکل یافته بیان می کند. هر روز زمان مشخص را اختصاص دهید مثلا ده دقیقه بعد از شام فرزند شما فرصت دارد که درباره هر چیزی که معترض است و یا ناراضی دارد، با شما صحبت کند، بنابراین تنها زمانی که او بتواند اعتراض کند در همین زمان مشخص است که برای او تعیین کرده اید و اگر در زمانی غیر از این در طول روز شروع به شکایت کردن و نارضایتی کرد به او یادآوری کنید که الان زمانش نیست و نمی تواند اعتراض کند. هم چنین اگر او نارضایتی های خود را تا زمان مشخص شده فراموش می کند به او کاغذ و خودکاری بدهید تا آنها را یادداشت کند. برای بچه های کوچکتر مثلا نیز می توانید کوپن اعتراض تهیه کنید مثلا سه یا چهار کوپن در روز و اگر آنها کوپن اعتراض خود را در یک روز تمام کردند دیگر نمی توانند اعتراض کنندو بایستی تا روز بعد صبر کنند.

منبع:کانون مشاوران ایران-مدیریت شکایت کردن و غر زدن در بچه ها

برچسب‌ها: غر زدن کودک,خشم کودک,شکایت کردن کودک,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در شنبه 30 ارديبهشت 1402 ساعت 13:20 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

رفتار با کودک بیش فعال

رفتار با کودک بیش فعال چگونه است؟ مهم ترین نکات فرزندپروری کودک بیش فعال؟ عاقبت بچه های بیش فعال چیست؟ زندگی با کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی یا کمبود توجه و تمرکز (ADD و یا ADHD) می تواند ملال آور و ناراحت کننده باشد، اما به عنوان والدین کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای کمک به کنترل و کاهش علائم انجام دهید. با کمک به کودکتان، نشان می دهید که می تواند به چالش های روزمره غلبه کرده و انرژی خود را در عرصه های مثبت بگذارد تا آرامش بیشتری به خانواده به ارمغان بیاورد.

خصوصیات بچه های بیش فعال

کودکان مبتلا به ADHD عموما نقص در عملکرد اجرایی دارند، این علائم شامل موارد زیر می باشد:

توانایی فکر کردن و برنامه ریزی را از دست میدهد.

نمی تواند برنامه های خود را سازمان دهی کند.

کنترل آگاهانه و به اتمام رساندن کارها را ندارد.

این بدین معنی است که شما بایستی به عنوان مدیر بالای سر او بایستید تا بتواند تا زمانی که کودک شما به تدریج مهارت های اجرایی خود را بدست بیاورد.

اگرچه علائم و نشانه های ADHD می تواند چیزی جز خشم و ناراحتی نباشد، اما مهم است به یاد داشته باشید که کودکان مبتلا به ADHD که شما را نادیده می گیرند، اذیت می کنند و باعث سرافکندگی شما می شوند، آگاهانه این کارها را انجام نمی دهند. کودکانی با اختلال ADHD می خواهند بدون سر و صدا یکجا بنشینند، آنها می خواهند اتاق های خود را تمیز و مرتب کنند، آنها می خواهند که هر کاری را که والدینشان به آنها می گویند را انجام دهند اما نمی دانند چگونه باید همه این کارها را بکنند. اگر شما این مساله را به ذهنتان بسپارید که همان اندازه که برای شما داشتن کودک مبتلا به ADHDملال آور و طاقت فرسات، برای خود کودک نیز ملال آور است، نشان دادن عکس العمل به شیوه های مثبت تر و حمایت گرانه تر خیلی آسان تر خواهد بود.

ADHD و خانواده شما

قبل از این که بتوانید والدینی موفق در نگهداری کودکی با اختلال ADHD بشوید، لازم است اثرات نشانه ها و علائم کودکتان را بر خانواده در مجموع بدانید. کودکان با اختلال ADHD مجموعه ای از علائم و رفتارهایی را از خود نشان می دهند که می تواند زندگی خانوادگی را مختل کند. آنها اغلب دستورالعمل های والدین را نمی شوند، بنابراین، از این دستورالعمل ها اطاعت هم نمی کنند. آنها بی سازمان بوده و به راحتی حواسشان پرت می شود که باعث معطل شدن و منتظر ماندن اعضای خانواده می شوند و یا اینکه پروزه های را شروع می کنند و یادشان می رود که آنها را به اتمام برسانند- چه برسد به اینکه بخواهند بعد از انجام کار تمیزکاری کنند. کودکانی با مسائل تکانشی اغلب مکالمات را قطع می کنند، در زمان های نامناسب خواستار توجه می شوند و قبل از اینکه فکر کنند صحبت می کنند که باعث می شود چیزهای ناخوشایند و یا خجالت آور بگویند. معمولا بردن آنها به رختخواب و خواباندنشان کاری سخت است. کودکان بیش فعال ممکن است اسباب و واثاثیه خانه را تخریب کرده و یا حتی کارهایی انجام دهند که سلامت جسمی آنها را به خطر بیندازد.

به علت این رفتارها، خواهر و برادر های کودکانی با اختلال ADHD با چالش های زیادی روبرو هستند. به خواسته های آنها کمتر از خواسته های کودک ADHD توجه می شود. ممکن است زمانی که آنها مرتکب اشتباه می شوند، به شدت مجازات شوندو اینکه ممکن است موفقیت آنها کمتر جشن گرفته شده و یا به بعد موکول شود. ممکن است آنها به عنوان دستیار والدین به کار گرفته شوند- و اگر خواهر و یا برادر مبتلا به ADHD که تحت نظر آنها بود، بد رفتاری کند، اینها مورد سرزنش قرار می گیرند. در نتیجه، خواهر و برادر یک کودک مبتلا به ADHD ممکن است به جای عشق و علاقه به کودک، از خود حسادت و خشم نشان دهد.

نیاز به کنترل و نظارت بر یک کودک مبتلا به ADHD می تواند هم به صورت فیزیکی و هم به صورت ذهنی خسته کننده باشد. ناتوانی کودک شما برای شنیدن می تواند منجر به خستگی شود و این خستگی نیز به خشم منتهی شود- در پی احساس گناه از عصبانی بودن از کودکتان. رفتار کودک شما می تواند شما را مضطرب و پر از استرس کند. اگر تفاوت اساسی بین شخصیت شما و کودکتان که از ADHD رنج می برد، وجود داشته باشد، پذیرش رفتار آنها برای شما بسیار سخت خواهد بود. به منظور مقابله با چالش های بزرگ کردن یک کودک مبتلا به ADHD شما بایستی قادر به هدایت ترکیبی از دلسوزی و مداومت باشید. زندگی در خانه ای که هم عشق و هم ساختار عرضه می کند، بهترین چیز برای کودک و یا نوجوانی است که در حال یادگیری مدیریت ADHD است.

توصیه شماره یک به والدین کودکان ADHD:

دید مثبت و تندرستی خود را حفظ کنید. به عنوان یک والدین، شما زمینه را برای سلامتی جسمانی و عاطفی کودکتان فراهم می کنید. شما بر بسیاری از عواملی که می تواند به طور مثبت بر علائم اختلال کودکتان تاثیرگذار باشند، کنترل دارید.

– حفظ نگرش مثبت.بهترین دارایی برای کمک به کودک شما برای مقابله با چالش های ADHD نگرش مثبت تر و احساس همدردی است. زمانی که شما آرام هستید و تمرکز دارید، شما احتمالا توانایی بیشتری برای ارتباط برقرار کردن با کودکتان دارید که به او کمک می کند او نیز آرامش پیدا کرده و بتواند تمرکز کند.

– موارد را در چشم انداز نگه دارید. به یاد داشته باشید که رفتار کودک شما به خاطر اختلال است. اغلب اوقات عمدی نیست. به حس شوخ طبعی خود ادامه دهید. آنچه که امروز شرم آور است، ممکن است ده سال بعد یک داستان خنده دار خانوادگی باشد.

– چیزهای کوچک را بزرگ نکنید و مصالحه جو باشید.یک کار انجام نشده زمانی که کودکتان دو کار دیگر را به همراه تکالیف مدرسه به اتمام رسانده باشد، مساله ی چندان مهمی نیست. اگر شما کمال گرا هستید، نه تنها دائما ناراضی خواهید بود بلکه همچنین انتظارات نا ممکن برای کودک مبتلا به ADHD خود ایجاد خواهید کرد.

– کودک خودتان را باور داشته باشید.در مورد هر چیزی که در رابطه با کودک شما می تواند مثبت، ارزشمند و یا منحصر بفرد باشد فکر کنید و یا لیستی از اینها را تهیه کنید. اعتماد کنید که کوکتان می تواند یاد بگیرد، تغییر کند، بزرگ و بالغ شود، و به موفقیت دست پیدا کند. به این اعتماد فکر کنید و به عنوان یک کار روزانه موقع مسواک زدن و یا درست کردن قهوه تان این کار را انجام دهید.

خود مراقبتی

به عنوان الگو و مهم ترین منبع ثدرت کودکتان، ضروری است که شما زندگی سالمی داشته باشید. اگر شما بیش از حد خسته باشید و یا به سادگی از کوره در بروید، ممکن است خطر از دست دادن ساختار و حمایتی را که به دقت برای کودک مبتلا به ADHD خود در نظر گرفته بودید را به جان بخرید.

منبع:کانون مشاوران ایران -رفتار با کودک بیش فعال

برچسب‌ها: اختلال بیش فعالی,بیش فعالی,کودک بیش فعال,

موضوع:
بازدید: 15

+ نوشته شده در يکشنبه 24 ارديبهشت 1402 ساعت 2:39 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اموزش تصمیم گیری به کودک

تصمیم گیری یکی از مهم ترین توانایی های افراد برای سازگاری در اجتماع و مقابله با مسائل است. به کودکتان بیاموزید تصمیم گیری به چه معنی است و موقعیت هایی را که در آن او تصمیم های درست می گیرد بشناسید. کودکان در اغلب اوقات در حال تصمیم گیری هستند بدون اینکه خودشان از آن اطلاعی داشته باشند. راههای مختلفی وجود دارد تا والدین بتوانند به کودکانشان در تصمیم گیری های صحیح عاقلانه و در موقعیت های مختلف کمک کنند:

به کودکتان کمک کنید تا مشکلی را که برایش پیش آمده به طور مشخصی تعریف کند. از او سوالاتی بپرسید تا بفهمید که او دقیقا مشکل را به چه صورتی می بیند و می شنود و نسبت به آن چه احسلسی دارد و در این میان چه چیزی باید تغییر کند.

طوفان فکری نیز یکی از راههای ممکن است. در اغلب اوقات برای یک مشکل راه های مختلفی وجود دارد و تنها یک راه، تنها راه حل ممکن نیست در این موقعیت والدین می توانند کمک بزرگی به کودک کنند و راه حل های جایگزین را پیشنهاد دهند.

تنها زمانی که کودک بتواند تمام عواقب کار را بررسی کند به او اجازه دهید که تصمیم گیری کند. بهترین راه حل راه حلی است که همزمان هم باعث حل مشکل شود و هم باعث شود که کودک احساس خوبی نسبت به خود داشته باشد.

بعد از اینکه کودکتان برای حل مشکلش تصمیم گیری کرد. نتایج آن را ارزیابی کنید. مثلا از او بپرسید راه حلی که انجام دادی آیا نتیجه داد؟ و یا شکست خورد؟چرا؟

تاکتیک هایی را که باعث می شوند کودکتان دفعۀ بعد تصمیم گیری بهتری داشته باشد بررسی کنید و آن را با فرزندتان در میان بگذارید.

رویکرد مثبتی را ایجاد کنید که در آن کودک بتواند چارچوب ها را بشناسد تمام بچه ها بایستی در مقابل رفتارها و کارهایی که انجام می دهند مسئولیت پذیر باشند. آنها باید یاد بگیرند که در کارهای خود انضباط فردی داشته باشند. برای این کار والدین به جای ایکه بیشتر از سیستم تنبیه و تشویق استفاده کنند بهتر است که این میان نقش مربی و یا معلم را بازی کنند. و بهتر است برای اینکه بتوانند کودکانشان کمک کنند تا نظم فردی را یاد بگیرند این سه ویژگی رفتاری در برقراری نظم داشته باشند.

منبع:کانون مشاوران ایران -اموزش تصمیم گیری به کودک

برچسب‌ها: عزت نفس,کودک,تصمیم گیری,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در يکشنبه 31 ارديبهشت 1402 ساعت 22:19 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مهارت توجه به کودکان

توجه به کودکان یک تکنیک حیاتی و مهم در تـربیت کودکان است و لازم است تا خانواده ها و والدین تکنیک ها و سبک های درست تـوجه به کودکان را بیاموزند. اگر پدر و مادرها بتوانند به خوبی از روش های توجه به کودکان بهره بگیرند می توانند مشکلات بسیاری را در روابط میان خود و کودکان خود حل نموده و کاهش دهند و موجبات افزایش اعتماد و حس اعتماد به نفس را در کودکان از همان دوران کودکی فراهم نمایند چرا که ثابت شده است که افزایش اعتماد به نفس در افراد باید در همان دوران کودکی آن ها اغاز شود.

والدین بیشتر اوقات خیال می کنند که به اندازه کافی به کودکان خود توجه می نمایند اما در عین حال گاهی یا اوقات زیادی از کودک می شنوند که مثلا ” شما به من توجهی نمی کنید” شاید والدین حتی از این صحبت کودک خود گله مند شده و ناراحت شوند. در واقع می شود گفت که توجه کردن به کودکان یعنی توصیف رفتارهای خوب در آنان به گونه ای که کودک حس نماید که رفتارهای خوبش و ویژگی های مطلوبش مورد توجه والدین قرار گرفته است و در واقع این کار فواید زیادی دارد چرا که وقتی والدین به رفتار مثبت کودک واکنش نشان داده و به آن توجه می کنند کودک می فهمد که رفتار مطلوبش مورد توجه خانواده بوده و تلاش می کند تا ان را بهبود داده و پر رنگ تر نماید.

توجه مناسب به کودک و مهارت توجه والدین فواید زیادی داشته و سبب بهبود بسیاری از ویژگی های رفتاری و اجتماعی در کودکان می شود. اولین و مهم ترین تاثیری که توجه به کودکان داده این است که کودک تلاش می کند تا رفتارهای مقبول و مورد پسند خود را افزایش داده و رفتارهای بد را کاهش دهد.

دومین تاثیر مهم توجه به کودکان این است که رابطه ای مناسب بین کودک و والدین شکل گرفته و در واقع مشکلات موجود در رابطه ها تا حد زیادی کاهش می یابد. تکنیک ها و نکات مهم زیادی برای توجه بهتر والدین به کودکان وجود دارد که چند مورد را در ادامه ذکر می کنیم.

اولین نکته مهم این است که پدر و مادر سعی کنند که دقیقا همان رفتاری که کودکان از خود نشان می دهد را بازگو نمایند و این می تواند تاییدی برای کودک باشد و به او بفهماند که تمام حواس والدین به صورت خوب و تمام و کمال به او هست. پس لازم است تا والدین در هر زمان که توانستد و در هر فرصتی کارهایی که کودک انجام داده است را به صورت کامل بازگو کنند و با این کار نشان دهند که توجه و حواس آن ها به صورت کامل به فرزندشان هست.

منبع:کانون مشاوران ایران -مهارت توجه به کودکان

برچسب‌ها: مهارت توجه به کودکان,کودک,مهارت توجه والدین,

موضوع:
بازدید: 19

+ نوشته شده در چهارشنبه 3 خرداد 1402 ساعت 2:10 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

وسایل الکترونیکی و خواب کودک

شواهد زیادی نشان داده اند که خواب ضعیف در کودکان با مسائل بسیاری مرتبط است که از آن جمله می توان به آموزش ناصحیح آکادمیکی، ضعف احساس و قوانین رفتاری ناصحیح اشاره کرد. اما چگونه می توان میزان خواب کودکان را افزایش داد و علاوه بر آن سطح کیفیت آن را نیز ارتقا بخشید؟

تغییراتی که در نوع مدیریت خواب کودکان توسط والدین صورت می گیرد (مثلا زودتر به رختخواب رفتن و یا اوقات خواب منظم، بسیار تاثیرگذار هستند اما اغلب پیاده سازی آن در زندگی های پرمشغله خانواده های امروزی کاری مشکل است. ایجاد تغییراتی در محیط اتاق خواب یکی از راه های ارتفای سطح کیفیت خواب در کودکان می باشد.

یکی از تغییراتی که توسط بسیاری از محققان و گروه های حرفه ای از جمله انجمن بهداشت آمریکا (۲۰۱۲) پیشنهاد شده است، محدود کردن مدت زمان حضور کودکان در اتاق خواب در حال استفاده از کامپیوترها، گوشی های هوشمند و تماشا کردن تلویزیون است. دلیل واضح و منطقی برای این پیشنهاد این است که استفاده از این وسیله در طول شب می تواند دلیلی برای بیدار ماندن کودکان و دیرتر به رخت خواب رفتن آنها باشد.

اما دلیل دیگری نیز در این میان وجود دارد. تحقیقات اخیر نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض نورهای آبی رنگی که از مانیتور منتشر می شود می تواند باعث کاهش ملاتونینن در بدن انسان شود که نهایتا منجر به کم خوابی و بی خوابی می شود (کاگوژن ۲۰۱۱) بنابراین استفاده از این نوع دستگاه ها نه تنها سطح کیفیت خواب در کودکان را کاهش می دهد بلکه باعث می شود حتی زمانی که کودکان استفاده از این دستگاه ها را متوقف کردند و نیز توانند به محض رفتن به رخت خواب، به خواب بروند مجبور کردن کودکان به کاهش مدت زمانی آن ها از این دستگاه هایی مثل کامپیوترها استفاده می کنند و یا به تماشای تلویزیون می پردازند ممکن است کمی مشکل باشد اما این عمل برای انها بسیار سودمند است به خصوص برای آن دسته از کودکانی که مشکلات یادگیری و رفتاری نیز دارند.

منبع:کانون مشاوران ایران-وسایل الکترونیکی و خواب کودک

برچسب‌ها: وسایل الکترونیکی,کودک,خواب کودک,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در چهارشنبه 3 خرداد 1402 ساعت 17:57 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آیا کودک من دارای ADHD می باشد؟

معمولا ADHD کودکان در زمانی شروع می شود که آنها در دوره نوجوانی باشند، به نحوی که سن متوسط تشخیص های صورت گرفته، ۷ سالگی می باشد.

ممکن است که کودکان بزرگ تر یک سری از علائم ADHD را نشان بدهند، ولی آنها به جای تشخیص دادن این علائم در مراحل اولیه زندگی، در اغلب مواقع این علائم را در خودشان نگه می دارند.

علائم رایج مربوط به ADHD در کودکان

رفتار متمرکز بر خود

رایج ترین علامت ADHD عبارت از عدم توانایی برای شناسایی نیازها و تمایلات سایر افراد می باشد.

این مورد می تواند منجر به دو علامت بعدی شود که عبارتند از: وقفه و مشکل داشتن در حین منتظر ماندن برای نوبت آنها.

آیا کودک من دارای ADHD می باشد؟

ایجاد وقفه

رفتار متمرکز بر خود در یک کودک مبتلا به ADHD می تواند منجر به ایجاد اختلال و توقف در حین صحبت کردن سایر افراد یا خاتمه دادن به مکالمات یا بازی هایی شود که خودشان در آن شرکت ندارند.

مشکل داشتن در حین منتظر ماندن برای نوبت خودشان

کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در منتظر ماندن برای نوبت خودشان در فعالیت های کلاسی یا در حین بازی کردن با سایر کودکان، یک سری مشکلاتی داشته باشند.

ناراحتی های عاطفی

یک کودک مبتلا به ADHD ممکن است که در کنترل عواطف خودش مشکل داشته باشد.

ممکن است که آنها در زمان های نامناسب، یک سری رفتارهای خشمگینانه از خودشان نشان بدهند.

کودکان و نوجوانان می توانند کج خلقی ها و قشقرق های خشمگینانه داشته باشند.

بیقراری

اغلب کودکان مبتلا به ADHD نمی توانند در یک جا بنشینند.

ممکن است که آنها بخواهند بلند شوند و در اطراف قدم بزنند، ناآرام باشند، یا زمانی که مجبور می شوند بر روی صندلی بشینند، پیچ و تاب بخورند.

مشکل داشتن برای آرام بازی کردن

ایجاد حالت بی قراری می تواند باعث شود که کودکان مبتلا به ADHD در آرام بازی کردن یا آرامش داشتن در فعالیت های مربوط به فراغت، مشکل داشته باشند.

کارهای ناتمام

یک کودک مبتلا به ADHD، به موارد مختلفی علاقمندی نشان می دهد، ولی ممکن است که آنها در اتمام این وظایف مشکل داشته باشند.

منبع:مرکز مشاوره -آیا کودک من دارای ADHD می باشد؟

برچسب‌ها: مشاور کودکان,علائم رایج مربوط به ADHD در کودکان,ADHD,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در دوشنبه 15 خرداد 1402 ساعت 17:15 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تربیت کودک دو تا سه سال، همه چیز درباره تربیت کودک دو ساله

والدین تربیت کودک دو تا سه سال را بسیار دشوار می دانند و آن را یکی از پیچیده ترین دوران تربیتی در نظر می گیرند، زیرا کودک دوساله بسیار کنجکاو و بازیگوش است و نمی توان رفتار و حرکات او را پیش بینی کرد.

والدین باید در این سن رفتار مناسبی با کودک خود داشته باشند چون او خوب و بد را از هم تشخیص نمی دهد و ممکن است دست به کارهای خطرناکی بزند و به خودش آسیب برساند.

در سن دوسالگی کودک وارد دوره جدیدی از زندگی اش می شود او از نوزادی خارج شده و تبدیل به یک انسان کوچک می شود که تمام خصوصیات طبیعی یک انسان را دارد.

کودک در این سن شاید به حرف پدر و مادرش توجه نکند و طبق خواسته خودش عمل کند، والدین بهتر است با یک مشاوره مشورت کنند تا با مسائل تربیتی کودک در این سن آشنا شوند.

در این مقاله در مورد تربیت کودک در سن دوسالگی بحث خواهد شد.

تربیت کودک دو تا سه سال، اهمیت کسب تجربه

کودکان در این سن بسیار کنجکاو هستند و بیشتر به کشف کردن و فهمیدن مسائل علاقه دارند و با وسائل مختلف بازی میکنند تا بفهمند در دنیا هر چیزی چگونه کار می کند.

کودکان با کنجکاو بودنشان وسرگرم شدن با وسایل می توانند با موضوعات مختلفی آشنا شوند و هر اتفاقی در این سن می تواند برای آن ها جنبه آموزشی داشته باشد.

تربیت کودک دو تا سه سال

کودک در کنار پدر و مادرش به خوبی می تواند آموزش های لازم را ببیند و نیازی نیست در این سن به مهدکودک برود.

والدین باید صبر و حوصله داشته باشند تا در کنار خود به کودک مسائل مختلف را آموزش دهند.

مثلا هنگام جمع کردن برگ های خشک پاییزی، مشاهده رشد گل یا بزرگ شدن دانه در گلدان کوچک، حرکت ماهی در تنگ می تواند از کودک بخواهید تا به شما کمک کند و با هم این کارها را انجام دهید، کودک با این کارها تجربه های اولیه زندگی را فرا می گیرد.

کودکان در این سن بسیار خلاق هستند و والدین می توانند در این سن به پرورش خلاقیت کودکان خود فکر کنند.

والدین می توانند با شرکت در جلسات مشاوره مسائل مختلفی را یاد بگیرند و بهترین کارگاه کسب تجربه و مهارت های زندگی برای فرزند خود باشند.

تربیت کودک دو تا سه سال، شکل گیری شخصیت از دوسالگی

کودک در سن دوسالگی مهارت های کلامی اش افزایش پیدا می کند و می تواند علایق خود را ابراز کند و الویت هایش را بیان کند .

منبع:مرکز مشاوره-تربیت کودک دو تا سه سال، همه چیز درباره تربیت کودک دو ساله

برچسب‌ها: تربیت کودکان,اصول تربیتی کودک,تربیت کودک,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در چهارشنبه 17 خرداد 1402 ساعت 21:15 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مرکز مشاوره کودکان

سلام دلارام رسولی از مرکز مشاوره و روانشناسی ایران هستم و خوشحال میشم ب سوالات شما در زمینه مشاوره کوک پاسخ بدم. در ادامه سوالات پرکاربرد قرار دادم.

همانکه میدانید کودکان در طول دوره رشد خود ممکن است به طور خواسته یا نا خواسته دچار مشکلاتی شوند و این والدین هستند که باید در حل این مشکلات بکوشند. مرکز مشاوره کودک با داشتن بهترین روانشناسان و مشاوران کودک در زمینه مرکز مشاوره کودکان میتواند سهم بزرگی در کمک به تربیت کودکان و مواجهه با مشکلات و معضلات حال و آینده و رفع آن داشته باشد. توصیه ما برای والدینی که بسیار نگران آینده فرزند خود هستند و به او اهمیت میدهند ، در مواقعی که نیاز به داشتن یک مشاور خوب کودک را احساس میکنند مشورت گرفتن از مرکز مشاوره کودکان با مشاوره کودک زیر نظر کانون مشاوران ایران است چرا که همکاران ما با گنجینه ای از تجربیات خود شما را به خوبی در محیطی صمیمی و راحت راهنمایی خواهند کرد.

مشاوره کودک

مشاوره کودک ۴ و نیم ساله

باسلام.دختر۴ونیم ساله ای دارم که ازسن۳سالگی اغلب اوقات درمیهمانیها موقه شام به جای اینکه کنارمن بشینه وغذابهش بدم میره کناردیگرافرادفامیل میشینه.باوجودهرگونه محبت وتوجه و تنبیه ودعوا…امااثربخش نیست

پاسخ

با سلام مادرگرامی اینکه کودک شما از ۳ سالگی چنین رفتاری دارد می تواند یا دال بر روابط اجتماعی قوی او باشد که بک مساله است و اصلا ربطی ندارد که شما رو دوست نداشته باشد و یا هر نکته ای صرفا تجربیات حضور در کنار دیگران را دوست دارد

از طرفی ممکنه در دوره ای حتی یک خاطره دعوا و تنش و ایرادگیری این مساله را ایجاو کرده باشد هر چند کوچک که در ذهن باقی بوده باشد و مساله سوم برریی شرایط هوشی وسایر جنبه های رشد عقلی کودک است و اینکه تفکیکی بین غریبه و والد قابل می شود یا خیر

.ببینید ممکنه مساله اخر نیاز به بررسی های بیشتری باشد که خوب باید توسط روان پزشک یا روانشناس بررسی دقیق شود.البته ممکنه اصلا در مورد دختر شما صدق نکند هوش و همه مسائل طبیعی باشد و این رفتار کم کم با دادن توضیحات و رشد عقلی کودک کاهش پیدا کند.در هر حال امیدوارم مشکل خاصی نباشد وکودک شما سلامت باشد اگر نیازی بود به روانشناس کودک ارجاع دهید .

در این مورد میتونید با متخصصین مرکز مشاوره و روانشناسی ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید

۰۲۱۲۲۶۸۹۵۳۴

موفق باشید

مشکل دختر کلاس سوم ابتدایی

با سلام

دختر کلاس سوم ابتدایی که همیشه با بچه های کم سن و سال خودش تمایل به بازی دارد و از بازی با همسن وسالای خودش امتناع می کند ؛علت چیست ؟لطفا راهنمایی کنید

پاسخ مشاور کودک : بی‌میلی کودک به بازی با کودکان دیگر

نکات مهم

تمایل کودک به بازى با بچه‌هاى دیگر، یکسان نیست. بعضى از بچه‌ها، بیشتر از بچه‌هاى دیگر معاشرتى و اهل بازى با کودکان همسن خود هستند و بعضى بچه‌ها ذاتاً آرام‌تر هستند. این اختلاف طبیعى است؛ اما تمایل به بازى با کودک دیگر و داشتن همبازی، در وجود هیچ کودکى به صفر نمى‌رسد.

علل بى‌میلى ممکن است مربوط به وضعیت جسمی، روحى و روانى کودک، یا وضعیت اجتماعی، اقتصادى خانوادهٔ او باشد که او را به انزوا مى‌کشاند و از بازى با بچه‌هاى دیگر فرار مى‌کند. علل عمدهٔ بى‌میلى کودکان عبارتند از:

– ممکن است کودکى دچار ضعف در سلامت جسمانى باشد،؛ مثلاً خیلى زود از جست‌وخیز خسته شود یا نفس تنگى پیدا کند، یا بیمارى‌هائى داشته باشد که اجازهٔ بازى پر افت‌ و خیز را به وى ندهد.

در این‌صورت، ترتیبى بدهید که معاشرت او با دیگر بچه‌ها توأم با بازى‌هاى فکرى مناسب و جنب‌وجوش کمتر باشد.

– گاهى کودک، به‌دلیل تفاوت‌هائى که با دیگران دارد، با آنان نمى‌جوشد. این تفاوت‌ها ممکن است از اجبار کودک به استفاده از عینک ذره‌بینى قطور گرفته، تا لکنت زبان او و حتى هوش فوق‌العاده‌اى باشد که اینها میل به گوشه‌گیرى را در کودک تقویت مى‌کند، یا گاهى او را چنان حساس و آسیب‌پذیر مى‌سازد که با کوچکترین تمسخر و یا سرزنش دیگر کودکان، مى‌رنجد و از معاشرت با آنان زده مى‌شود.

گاهى هم کودک خجالتى است و مشکل مى‌تواند در دوستى با بچه‌هاى دیگر پیشقدم شود.

در چنین مواردی، مشکل او خیلى ساده و تنها با تشویقى آرام و تدریجى حل مى‌شود. نصیحت و پند و اندرز دادن و تأکید بر اینکه: ‘این‌قدر یک گوشه‌ ننشین؛ تو دیگر بزرگ شده‌ای!

منبع:مرکز مشاوره -مرکز مشاوره کودکان

برچسب‌ها: مرکز مشاوره,مشاوره کودک,مشاوره کودکان,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در پنجشنبه 18 خرداد 1402 ساعت 23:17 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

محبت عامل کم شدن پرخاشگری کودک

محبت عامل کم شدن پرخاشگری کودک: بوسیدن و محبت کردن به کودک در شکل گیری شخصیت و روحیه او موثر است ، کم شدن پرخاشگری ،

خارج کردن انرژی های منفی و اضافی از جمله فایده های آن است.

اثرات مثبتی که محبت کردن و بوسیدن کودک دارد این است که موجب تقویت شدن و محکم شدن روابط

عاطفی میان والدین و فرزند می شود و احساس امن بودن و آرامش در کودک به وجود می آید. از دیگر

فایده آن با بالا رفتن اعتماد به نفس ، افزایش مهارت های اجتماعی ، به والدین اعتماد می کنند و از آنها

حرف شنوی بیشتری دارند و از همه مفیدتر مهارت مهر ورزیدن به دیگران را یاد می گیرند.

شماره های تماس 01

کودکان به طور طبیعی منطقی نیستند و بیشتر احساساتی و دارای هیجان هستند ، از ترکیب این دو با هم

شخصیت کودک شکل می گیرد و والدین با رعایت کردن مرز رفتاری می توانند شخصیت کاملی در

کودکشان ایجاد کنند.

منبع:مرکز مشاوره -محبت عامل کم شدن پرخاشگری کودک

برچسب‌ها: پرخاشگری,محبت به کودک,پرخاشگری کودک,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در پنجشنبه 18 خرداد 1402 ساعت 23:18 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاوره کودکان:حمام‌کردن کودکان

همانطور که از زمانی که از منزل خارج می‌شوید و با وسایل و اشیای مختلفی در ارتباط هستید و دائما به آن‌ها دست می‌زنید و دستان شما به میکروب آغشته می‌شود، کودکان نیز همانند شما در طی روز به وسایلی مثل اسباب‌بازی‌ها، وسایل تزئینی منزل، گاهی وسایل آشپزخانه و… دست می‌زنند که دستانشان کثیف می‌شود.

کودکانی که دچار جنب و جوبش بیشتری هستند و دائما بالا و پایین می‌پرسند و یا زیاد تحرک دارند، بیشتر مورد آلودگی قرار می‌گیرند و باید بیشتر به نظافت شخصی‌شان پرداخت. یعنی کودکی که تحرکش زیاد و خود را دائما به وسایل می‌مالد و یا سرش را به دیوار و یا وسایل می‌کشد و یا به اصطلاح شیطنتش زیاد است، خیلی بیشتر مورد آلودگی قرار می‌گیرد تا کودکی که تحرک کمتری دارد.مشاوره کودکان

مادران تازه‌کار یا زنانی که قصد مادرشدن دارند، همیشه این نگرانی را دارند که چگونه نوزاد تازه به دنیا آمده خود را حمام کنند. معمولا یک مادربزرگ مهربان و دلسوز هست که با استفاده از تجربه بزرگ کردن چندین فرزند، با عشق و علاقه نوه کوچک خود را حمام می‌کند. با این حال مادران تازه‌کار هم باید حمام کردن نوزادشان را یاد بگیرند و بی‌ترس از لیز خوردن بچه یا آسیب رساندن به او، فرزند دلبندشان را حمام کنند و از این کار لذت ببرند.

پس به جای نگرانی و ترسیدن، طرز حمام کردن نوزاتان را یاد بگیرید. اگر همیشه تفکرات منفی را در ذهن خود پرورش دهید و به این فکر کنید که اگر فرزندم را به تنهایی حمام ببرم حتما از دستم لیز می‌خورد و دچار آسیب می‌شود و یا تصور کنید که همیشه یک چیزی کم است و ممکن است شما را با مشکلات زیادی مواجه کند و یا تفکراتی در این زمینه‌ها، مطمئنا هیچ‌گاه در این کار موفق نخواهید شد. سعی کنید حمام کردن کودکتان را با آرامش شروع کنید.

اگر شما اضطراب دارید و یا نگران هستید، علاوه بر این‌که روی کار مسلط نیستید، کودکتان هم متوجه وخامت اوضاع می‌شود و این ممکن است او را هم نگران کند و خاطره ناخوشایندی از حمام کردن در ذهن او باقی بگذارد. این کار و طرز فکر شما باعث می‌شود کار شما برای حمام‌های بعدی سخت شود و یا در مواقعی غیرممکن شود.

یکی از موارد مهمی که در مراقبت از پوست کودک باید در نظر گرفت، شست‌وشوی منظم پوست اوست. حمام کردن به صورت روزمره و در صورت امکان در زمان مشخصی از روز می‌تواند به کودک احساس آرامش و طراوت دهد و به کودک کمک کند تا از آلودگی‌ها در امان بماند. همانطور که می‌دانید بسیاری از کودکان با بردن دست خود به داخل دهان، باعث می‌شوند تا میکروب‌های زیادی از طریق دهانشان به داخل بدنشان وارد شود،

پس سعی کنید با حمام کردن کودکتان و یا شستن مداوم دستشان، آن‌ها را از این بیماری‌ها دور کنید. هنگامی که کودک را در آب شناور می‌کنید و همزمان دست‌های گرم و محبت‌آمیز مادر به سمتش می‌آید، کودک به یاد زندگی کردن در رحم مادر می‌افتد.

یکی از دلایلی که کودک از حمام رفتن لذت زیادی می‌برد، همین نکته است. یعنی یکی از دلایلش این است حس خوب و شیرین رحم مادر را به یاد می‌آورد و دوست دارد بیشتر در آب بماند؛ و دقت کرده‌اید که وقتی می‌خواهید کودک را از حمام بیرون بیاورید، اعتراض می‌کند و یا در بسیاری از موارد گریه می‌کند و می‌خواهد بیشتر در فضای حمام بماند. توصیه می‌شود که به یکباره و یکدفعه کودک را از آب جدا نکنید و سعی کنید آرام آرام و کم‌کم او را از محیط حمام بیرون بیاورید، زیرا با این کار هم می‌توانید از گریه او جلوگیری کنید و هم فضای سرد بیرون از حمام باعث نشود تا کودک شما سرما بخورد.

به مرور زمان که فرزند شما بزرگتر می‌شود، بازی کردن در آب و ماندن در آب برای او نوعی بازی به حساب می‌آید و به مرور زمان تجربه حمام کردن کودک با اطرافیان، مخصوصا مادر برای او بسیار لذت‌بخش‌تر می‌شود. روش حمام کردن کودکان در سنین مختلف با هم تفاوت دارد. به یاد داشته باشید قبل از حمام بردن کودکتان، تمایل وسایل مورد نیاز مانند لیف، شامپو بچه، شامپو بدن ملایم یا صابون مخصوص کودک، حوله و البسته، پنبه، حوله کلاه‌دار نخی و مورد نیاز بعد از حمام را فراهم کرده و زودتر در دسترس قرار دهید. اگر با تصور این‌که در حمام همه چیز آماده است،

کودکتان را به حمام ببرید و بعد از استحمام نیاز به حوله داشته باشید و کسی در منزل نباشد تا به شما کمک کند، نه می‌توانید کودک را در حمام تنها بگذارید و نه می‌توانید او را برهنه بیرون بیاورید و به دنبال حوله بگردید، چون کودک سرما می‌خورد، پس بهتر است قبل از حمام بردن کودک،تمامی وسایل نامبرده‌شده را آماده کنید.

حمام‌کردن کودکان

قبل از این‌که کودک را به حمام ببرید، از دمای مناسب آب اطمینان حاصل کنید. تبدیل کردن زمان حمام کردن به زمانی شاد و خاطره‌انگیز برای کودک، می‌توانید به ایجاد جذابیت برای کودکان کمک کند. همچنین استفاده از وسایل بازی مانند انواع عروسک‌ها و وسایل کمک آموزشی در حمام برای سنین مختلف جذاب است. یعنی با بردن وسایل بازی‌ای که آب وارد آن‌ها نمی‌شود و خراب نمی‌شوند، می‌توان فضای خوب را ایجاد کرد تا کمک با بازی‌کردن استحمام کند و به حمام بیشتر ابراز علاقه کند.

منبع:مرکز مشاوره-مشاوره کودکان:حمام‌کردن کودکان

برچسب‌ها: حمام‌کردن کودکان,مشاوره کودک,استحمام کودکان,

موضوع:
بازدید: 19

+ نوشته شده در شنبه 20 خرداد 1402 ساعت 22:08 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاور کودکان: آموزش دوست داشتن و نفرت به کودکان!

گوش دادن به احساسات شخصی که در مقابل ما نشسته و این‌که خودما را جای او قرار دهیم یعنی همدلی کردن با او، یعنی احساساتش را درک می‌کنیم و عواطف یک اصل مهم در سازگاری رابطه‌هاست، ولی همین همدلی کردن و گوش کردن‌ها را باید از زمان کودکی به فرزندتان بیاموزید. آن خانواده‌ای که از احساسات دیگران مطلبی را نیاموخته و از مهارت درک هیجان چیزی نمی‌داند و یا دارای ضعف‌های زیادی در این زمینه‌ها است،

مگر می‌شود از آنها انتظار داشت که فرزندشان بتواند دیگران را درک کند؟ (آموزش به کودکان)خانواده‌ای که هنوز خودش نمی‌داند در برابر رفتارهای کودک مثل، بدخلقی، بدرفتاری، پرخاش، بدغذایی و یا ناملایمات او چه عکس‌العملی از خود نشان دهد، پس چه توقعی می‌توان از خود کودک داشت؟

مشاوره کودک درمورد عشق و نفرت

افرادی که وقتی در حضورشان صحبت از همدلی و یکرنگی می‌کنیم گویا برایشان حرف پرت و پلا و بی‌منطق و قاعده زده‌ایم و یا جمله مسخره‌ای را گفته‌ایم، نمی‌توان از آنها توقع داشت که بتوانند برای فرزندانشان صحبت از همدلی کنند و کودک خود را به آرامی و فروتنی و نرم‌خویی سوق دهند و یا بتوانند بیش از حد در این زمینه‌ها موفق عمل کنند. همه‌گیر شدن توقف در خود و بی‌اعتنایی به دیگران در جامعه زنگ خطری برای همه ماست، چون اساسا چه بخواهیم چه نخواهیم همه ما روی یک قایق نشسته‌ایم و پیش می‌رویم و سوراخ کردن این قایق به ضرر همه تمام خواهد شد.

اگر تصور کنیم با یکجانبه‌گرایی و خودخواهی می‌توانیم صاحب درک و کمالات شویم و یا بخواهیم خودمان را دست بالا بگیریم و افکار خود را بیش از حد به رخ دیگران بکشانیم، نه‌تنها خودمان ضرر می‌کنیم، بلکه فرزندی که تحت کنترل ماست، هر لحظه از عملکرد و طرز برخورد و افکار ما کپی می‌کند نیز ضرر می‌کند مشاورکودکان.

ما در این مقاله درباره مهارت توجه به دیگری، همدلی و درک هیجان‌ها، عواطف و اندیشه‌های دیگران را ترجیحا از دید و نگاه خانواده بررسی می‌کنیم و بر این موضوع تاکید می‌کنیم که اصل و مبنای ما خود پدرها و مادرها هستند. پدر و مادرانی که قرار است فرزندانی با روان و ذهن سالم تحویل جامعه بدهند و به آنها بفهمانند که در آینده سکانداران این جامعه آنها هستند. تردید نکنید درک احساسات و عواطف دیگران نیازمند آموزش است که باید از دوران کودکی به فرزند آموخت.

نمایش هیجان و عاطفه در بازی ها

پدرها و مادرها باید به یاد داشته باشند که از سه سالگی کودک خود را به صورت آگاهانه با احساسات و هیجان‌های مختلف آشنا سازند. یعنی می‌توانید به وسیله بازی کردن با او و یا این‌که او را با احساسات اصلی مواجه کنید تا نسبت به آنها آگاه شود و فرق بین بسیاری از هیجانات را متوجه شود و درک نماید. به طور مثال می‌توان به هیجان‌هایی مثل مثل غم، عصبانیت، خشم، شادی، ترس، اضطراب و نفرت اشاره کرد.

بهتر است بدانید که اگر کودک دختری در خانه دارید به وسیله عروسک‌های بزرگ و کوچک با او خاله بازی کنید و با نمایش بازی کردن به خانه او بروید و درباره بعضی از اتفاقاتی که در همان روز و یا روز قبل برایتان افتاده، با او صحبت کنید.

سعی کنید خود را به حالت یک کودک در آورید و خیلی کودکانه با او رفتار کنید تا او شما را بفهمد و بتواند ارتباط کودکان با شما برقرار کند. در بین بازی با او سعی کنید گاهی اوقات خود را غمگین نشان دهید و یک داستان ناراحت‌کننده برایش تعریف کنید و بعضی اوقات شاد شوید و داستان‌های طنزآمیزی برایش تعریف کنید و با این کار باعث شوید تا احساسات و عواطف و درک کودک را درباره آن موقعیت‌ها شناسایی کنید.

رفتار فرزندان در سنین مختلف

به یاد داشته باشید که فرزند کوچک‌تر از فرزند بزرگ‌تر الگو می گیرد. متاسفانه در بعضی از موارد مشاهده می‌شود که بعضی از خانواده‌ها حتی با خودشان هم صادق نیستند و گاهی اوقات فضای خانه‌شان از تظاهر و دروغگویی پر می‌شود. به یاد داشته باشید که وقتی کودک شما چند بار با دروغ و ظاهرسازی مواجه شود، این عملکرد اشتباه را در ذهن خود ضبط کرده و به مرور زمان از خودش به عناوین مختلف انعکاس خواهد داد. اگر چنین عملکردی از سمت خودتان ارائه دادید، هرگز از کودکتان توقع نداشته باشید که کودکتان بویی از همدلی و درک متقابل داشته باشد.

منبع:مرکز مشاوره-مشاور کودکان: آموزش دوست داشتن و نفرت به کودکان!

برچسب‌ها: آزار کودکان,مشاور کودکان,آموزش دادن به کودک,

موضوع:
بازدید: 15

+ نوشته شده در شنبه 20 خرداد 1402 ساعت 22:37 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاور کودک خوب :روش صحبت با کودک

آیا به نظر می‌آید کودکان شما درخواست‌هایتان را نمی‌شنوند؟ اگر این‌طور است، به خاطر ضعف شنوایی آنها نیست، بلکه نشانه بی‌توجهی آنها به حرف‌های شما است. آنها تا هنگامی که صدایتان به حدی بلند شود که احساس کنند خیلی جدی هستید به این کار ادامه می‌دهند.

رفع این مشکل دو جزء ضروری را می‌طلبد: والدین باید چیزی را بگویند که هدفی از آن دارند و سپس آن مطالب را جدی بگیرند. پس کلمات خود را با دقت انتخاب کنید، سپس آنها را با صداقت، و محکم به کودکان انتقال دهید. کودک شما به زودی یاد خواهد گرفت که در اولین لحظه‌ای که شروع به صحبت می‌کنید، به شما گوش فرار دهد. برای نیل به این منظور به نکات زیر توجه کنید:

۱- مجبورش کنید به چشم‌هایتان نگاه کند

از آنجایی که حواس کودکان به آسانی پرت می‌شود، اطمینان حاصل کنید که هنگام صحبت کردن، به شما نگاه می‌کنند. شاید این مهم‌ترین عامل در پیروی کودک از دستورات یا گوش دادن به شما باشد. نشان دهید که منظور شما از تلاقی نگاه چیست. این روش را از طریق یک بازی به کودک بیاموزید: چند متر دورتر از هم بنشینید و به چشم‌های هم نگاه کنید، هر کس زودتر به اطراف نگاه کند، بازنده است.

اگر کودکتان از نگاه کردن به چشمان شما می‌ترسد یا احساس راحتی نمی‌کند، به او بیاموزید تا به دهان یا تمام صورت شما نگاه کند.

گاهی برای جلب توجه یک کودک لازم است تماس جسمی با او داشته باشید. به آرامی دستتان را روی شانه‌اش بگذارید یا در صورت لزوم، دو تا دستتان را روی شانه‌هایش قرار دهید و با ملایمت صورتش را به طرف خود نگاه دارید. فقط گاهی از این روش استفاده کنید و بکوشید به استفاده از آن عادت نکنید. برای کودکان بزرگ‌تر هر چیزی بیش از یک اشاره کوچک با دست بر شانه‌اش، ممکن است به جای جلب توجه، به یک رویارویی بدون ثمر بینجامد.

وقتی کودک هنگام صحبت کردن به شما نگاه می‌کند، برای این کار او را تشویق کنید و بگذارید بداند که از او راضی هستید. بعدها در صورتی که علاوه بر نگاه کردن به شما، از دستورات نیز پیروی کرد، او را تحسین کنید.

۲- آرام ولی محکم صحبت کنید

اگر معمولا هنگامی که کاری از کودکتان می‌خواهید صدایتان را بلند می‌کنید، کودک می‌آموزد تا هنگامی که صدایتان را به حداکثر نرسانده‌اید، به شما بی‌توجهی کند. اگر متوجه شدید که صدایتان لحظه به لحظه بلندتر می‌شود، صبر کنید، یک نفس عمیق بکشید، به چشم‌های کودک خیره شوید، با آهستگی و بسیار شمرده سخن بگویید. بگویید، «اندی (با یک مکث بین هر کلمه در حالی که به هم نگاه می‌کنید)، من…. ازت…. می‌خوام…. لباس‌هات رو…. همین حالا…. جمع کنی…. و توی…. کمد…. بگذاری.»

۳- از جملات پرسشی اجتناب کنید

وقتی به کودکتان می‌گویید «چطور لباس‌هات رو جمع کنی؟» اگر پاسخ دهد، «حالا نه!» متعجب نشوید. اگر بگویید «می‌آیی حالا ظرف‌ها رو تمیز کنیم؟»، این فرصت را به او داده‌اید تا بگوید، «نمی‌آم.» اگر در مورد چیزی که می‌خواهید کودکتان انجام دهد سوالی در ذهن ندارید، از جملات قاطع استفاده کنید تا دقیقا بداند چه کار باید بکند و به علاوه آن را چه موقع، کجا و چگونه انجام دهد.

۴- با جملات ساده صحبت کنید

از کلماتی که کودکتان آنها را نمی‌فهمد استفاده نکنید. ساده و روشن حرف بزنید. پرچانگی نکنید. دستورات و توضیحات طولانی ممکن است باعث فراموش شدن بخش‌های اصلی صحبتتان شود. نوجوانان برای به یاد آوردن سرنخ‌های اطلاعات شفاهی، توانایی محدودی دارند. گفتگوهای کوتاه و ساده، همراه با یک عکس‌العمل طبیعی بهتر از یک سخنرانی طولانی، درک و به خاطر سپرده می‌شود. به جای ادامه گفتگو در مورد مسئولیت، ارزش پول و اصول اخلاق، وضعیت را برای کودک روشن کنید: «یا همین حالا از دوچرخه‌سواری دست می‌کشی، یا یک هفته حق سوار شدن نداری.»

۵- احساستان را به کودک بگویید

بدون آن که به‌طور مستقیم از کودک انتقاد کنید، به او بگویید که در مورد اعمال و رفتارش چه احساسی دارید. برای مثال، «به خاطر این که خودت توالت رو تمیز نمی‌کنی، واقعا ناراحتم.» یا، «وقتی به موقع خونه نمی‌آی واقعا نگران می‌شم». اگر از جملاتی استفاده کنید که به جای کودک به خودتان اشاره کند، می‌توانید از انتقاد، سرزنش یا حمله کردن به کودک بپرهیزید، همچنان احساسات را به‌طور موثری بیان کنید.

چگونه از روش‌های کسب آرامش استفاده کنیم (یا چگونه خونسرد باشیم)

افزاد بالغ دوران کودکی را به عنوان یک دوره خالی از تشویش به یاد می‌آورند. دوره‌ای خالی از مسئولیت، نگرانی یا مشکل. ولی کودکان دنیار امروز از جهات گوناگونی تحت فشارهای سختی قرار دارند. آنها مجبورند چیزهای متفاوتی نظیر خواندن و حساب کردن را حتی قبل از ورود به دبستان بیاموزند. کودکان می‌دانند که از آنها انتظار می‌رود تا دبیرستان را تمام کنند و وارد دانشگاه شوند. آنها اغلب مجبورند تنش‌های طلاق، اشتغال والدین، نگرانی‌های روزانه، یا ساعت‌های تنهایی در خانه را تحمل کنند. خطر جنگ هسته‌ای، ربوده شدن توسط دزدان بچه و قتل، توسط والدین و اطرافیان به کودکان ابراز می‌شوند.

تنش‌های دنیای کودکان ممکن است به صورت نشانه‌های فیزیکی نظیر بی‌خوابی، سردرد ناشی از فشار عصبی، خیس کردن رختخواب در شب، یا ناراحتی‌های گوارشی عصبی خودنمایی کنند. یا ممکن است به صورت تظاهرات احساسی نظیر عصبانیت، پس زدن و ترس مشخص شوند. این تظاهرات را می‌توان به عنوان یک مشکل تربیتی تفسیر کرد. به عنوان یک پدر یا مادر می‌توانید روش‌های کنترل تنش را بیاموزید. این روش‌ها به شما و کودک کمک می‌کنند تا بر اضطراب چیره شوید.

ما به والدین و کودکان راه‌های حفظ آرامش را می‌آموزیم و از طریق تجربه شخصی و حرفه‌ای می‌دانیم که آموزش روش‌های کاهش تنش، در زندگی شما و کودکتان تغییرات مطلوبی ایجاد خواهد کرد. آموختن این روش‌ها به تمرین نیاز دارد، پس برای آموختن آنها زمان صرف کنید. مطمئن باشید که به زحمتش می‌ارزد. برنامه ما و متن‌هایی را که در آخر این بخش پیشنهاد شده‌اند، امتحان کنید. به دستوراتی که دکتر چارلز استروبل برای والدین و کودکان طراحی کرده است، توجه کنید.

۱- واکنش‌های تنش را تشخیص دهید. مایکل هر روز پس از مدرسه دچار سردرد می‌شود. شری به خاطر چیزهای بی‌اهمیت عصبانی می‌شود. جان هر روز صبح با دل درد از خواب بیدار می‌شود. اَمی به سختی به خواب می‌رود. اگر همه این مشکلات را نشانه‌های اضطراب و شرایط تنش‌زا بدانیم، حدس خوبی زده‌ایم.

فهرست زیر می‌تواند به شما کمک کند تا برخی از تظاهرات فیزیولوژیک و رفتاری تنش‌زا را تشخیص دهید. به خاطر داشته باشید که این نشانه‌ها می‌توانند ناشی از مشکلات جسمی باشند، بنابراین، قبل از آن که یک نشانه پایا را به عنوان یک اثر فیزیولوژیک تصور کنید، آن را با پزشکتان در میان بگذارید. گاهی از این نشانه‌ها برای کسب توجه یا در رفتن از زیر بار تکالیف استفاده می‌شود.

منبع:مرکز مشاوره -مشاور کودک خوب :روش صحبت با کودک

برچسب‌ها: مشاور کودک,کودکان,روش صحبت با کودک,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در سه شنبه 23 خرداد 1402 ساعت 1:19 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

استقلال شخصیت کودکان

استقلال شخصیت کودکان دوران کودکی می باشد.

مادران از آغاز کودکی فرزند خود را وابسته به خود تربیت می کنند و به کودک خود اجازه نمی دهند مستقل شوند.

مادرانی که رابطه ضعیف و سستی با همسر خود دارند.

این ارتباط عاطفی را با فرزند افزایش می دهد چه دختر و چه پسر فرقی نمی کند.

رشد شخصیت کودکان

بعد از ازدواج مردی که به مادر خود وابسته است به همسر بی توجه و در تصمیم گیری ها و نکته هایی که

درزندگی مشترک باید رعایت شود بی اهمیت هستند. باید حتما به مرکز مشاوره خوب کودکان مراجعه

کنید.فردی که در جایگاه درست نمی تواند تعریفی داشته باشد و به این موضوع بی توجه باشد بعد از ازدواج

خانواده و فرزند را محور اصلی قرار می دهد. در این گونه شرایط وقتی که به همسر خود عشق می ورزد،

مادر ناراحت می شود و بر عکس این موضوع رخ می دهد و اختلافات زوجین با این پایه شکل می گیرد.

شماره های تماس 01

کودکان و سن بلوغ

به تعداد تمام انسان ها راه حل و شکل گیری پایه وجود دارد ، مادران وقتی که فرزندشان به سن بلوغ

نزدیک می شود سعی کنند به کودک اجازه دهند مستقل بودن در رشد او پرورش یابد و دختران و پسران

قبل از ازدواج باید نسبت به یکدیگر آشنایی داشته باشند و به مشاوره قبل از ازدواج اهمیت دهند.

منبع:مرکز مشاوره-استقلال شخصیت کودکان

برچسب‌ها: استقلال شخصیت کودکان,شخصیت کودکان,استقلال کودکان,

موضوع:
بازدید: 17

+ نوشته شده در سه شنبه 23 خرداد 1402 ساعت 1:24 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تنبیه صحیح کودک

تنبیه صحیح کودک:کودک باید انقدر از پدرومادر خوبی ومحبت دیده باشد.

که اخم کردن آنها برایش سخت باشد و همین اخم او راتنبیه کند.

والدینی که دائم کودک را دعوا میکنند اخمشان هم تاثیری ندارد.

شماره های تماس 01

منبع: کودک و نوجوان

نوشته های مرتبط:

کودک خشونت را از والدین الگو میگیرد

هیچ وقت کودک را به اجبار برای قبول مسئولیت نکنید

در حضور کودکان دعوا نکنید

کودک خود را هیچ وقت شتاب زده از خواب بیدار نکنید

مشاور کودک : بي توجهي فعال

آسیب اجتماعی با نام کودک آزاری

منبع:مرکز مشاوره -تنبیه صحیح کودک

برچسب‌ها: آموزش کودک,کودکان,تنبیه صحیح کودک,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در چهارشنبه 24 خرداد 1402 ساعت 20:33 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

هیچ وقت کودک را به اجبار برای قبول مسئولیت نکنید

هیچ وقت کودک را به اجبار برای قبول مسئولیت نکنید:مسئولیت دادن به فرزند خود باعث می شود.

که با معنی مسئولیت پذیری آشنایی پیدا کند و با آموزش مهارت های اجتماعی برای ارتباط برقرار کردن با دیگران موفق باشد.

اگر در انجام مسئولیت کودک خود کوتاهی کرد هیچ وقت با تنبیه کردن جواب او را ندهید بلکه

با روش زبانی و حالت چهره کودک را از اشتباهش مطلع کنید .

والدین هیچ وقت فرزند خود را برای انجام مسئولیت وادار نکنند و اگر از انجام مسئولیت فرزندتان

خودداری کرد هرگز به تندی رفتار نکنید و محبت خود را از او دریغ نکنید.

اجبار کردن و با زور خواستن از کودک برای انجام مسئولیت او را لج باز و پرخاش گر می کند و بهترین

روش برای برخورد صحبت کردن با ملایمت و کودکانه با او می باشد.

منبع:مرکز مشاوره-هیچ وقت کودک را به اجبار برای قبول مسئولیت نکنید

برچسب‌ها: مسئولیت کودک,قبول مسئولیت کودک,مسئولیت پذیری کودک,

موضوع:
بازدید: 17

+ نوشته شده در پنجشنبه 25 خرداد 1402 ساعت 18:07 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

در مقابل رفتارهای منفی کودک توجهی نکنید

در مقابل رفتارهای منفی کودک توجهی نکنید: رفتارهای آزار دهنده کودک که موجب خشم والدین می شود.

ازجمله : فرمان نبردن از دستورات والدین و رفتارهای خشن انجام می دهند .

که مهم ترین این رفتار خراب کردن وسایل شخصی مخصوصا اسباب بازی می باشد.

از دیگر رفتارهای آزار دهنده کودک غر زدن ، حرف بد زدن ، پرتاب کردن آب دهان ، جویدن ناخن و کتک

زدن می باشد که اگر کنترل نشود باعث ایجاد رفتاری مشکل در آینده می شود.

در صورت اعتنا نکردن به کودک نسبت به رفتار غلط او به وسیله پدر و مادر که در این گونه موارد از کودکان بخواهند.

درخواستش را به آرامی بگوید و در صورت موفق شدن کودک او را تشویق کنند.

شماره های تماس 01

وقتی که کودک متوجه رفتار غلط خود می شود و به او پایان می دهد .

اگر چه پدر و مادر از او عصبانی هستند.

منبع:مرکز مشاوره-در مقابل رفتارهای منفی کودک توجهی نکنید

برچسب‌ها: رفتارهای منفی کودک,تربیت کودک,رفتارهای آزار دهنده کودک,

موضوع:
بازدید: 17

+ نوشته شده در جمعه 26 خرداد 1402 ساعت 19:09 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاور خوب کودک : شناخت وضعیت رشد جسمی کودک

برای شناخت وضعیت رشد جسمی کودک، معیارهای مراحل رشد، هرگز اصول آماری قرار نمی‌گیرد. کودک ممکن است نسبت به تاریخ سنی که توسط آن مرحله معین نشده است، بسیار جوان یا بسیار مسن باشد. بنابراین باید معیار سطح مرحله‌ای را پیدا کنیم تا بتوانیم درجه بلوغی را که کودک واقعا به آن دست یافته، تشریح کنیم. از طریق معیارهایی که برای هر دوره تعیین شده، تفاوت‌های فردی نمایان می‌شود.

در فرآیند رشد همیشه سرعت مفهوم متغیری دارد، مثلا رشد در سن ۵ سالگی کند شده و از سن ۱۰ سالگی تغییرات ناشی از رشد نمایان خواهد شد. عمل رشد به طور دائمی از بدو تولد شروع می‌شود و تغییراتی را ایجاد می‌کند که متاسفانه گاهی نسبت به این تغییرات توجهی نمی‌شود که این بی‌توجهی تاثیرات سوئی بر روی فرزند در حال رشد می‌گذارد، زیرا رشد علاوه بر تغییرات جسمی، تغییراتی در رفتار کودک نیز ایجاد می‌کند که به موازات فرایند رشد جسمی انجام می‌گیرد. البته تغییرات حاصل از رشد جسمی از محیط پیرامون کودک نیز متاثر است. مثلا رشد کودکی که در شمال کشور زندگی می‌کند، با کودکی که در جنوب کشور است، تفاوت خواهد داشت. با این وجود می‌توان گفت که کودکان نواحی مختلف جامعه از لحاظ رشد و تغییرات فیزیکی و روانی قابل مقایسه هستند.

البته مراحل رشد کودک، مختص دسته‌بندی کودکان نیست، بلکه وسیله‌ای است که به ما امکان می‌دهد رفتار کودکان را تعبیر و تفسیر کنیم. کودک بیش از ششصد عضله متمایز دارد که او را کاملا در بر گرفته‌اند. اکثر این عضلات (پی – ماهیچه) شدیدا توسط جهت‌های قرینه و با دستگاه مفصلی و اهرمی قابل توجهی به اسکلت محکم شده‌اند. پیچیدگی سیستم عضلات ماهیچه‌ای از حد تصور فراتر است، زیرا کودک در حدود چهل میلیون تار ماهیچه‌ای دارد که هر یک از این تارها به نوبه خود از تعداد بی‌شماری رشته‌های نازک میکروسکوپی ساخته شده است که این رشته‌ها نیز به نوبه خود به رشته‌های نازک عصبی متصل می‌شوند که مایعات مغزی انتشاردهنده تحریک عصبی آنها از یک سری سلول‌های عصبی که در مغز و نخاع قرار دارند، حاصل می‌شود.

بخش اعظم این تشکیلات، در طول ۱۰ سال اولیه زندگی ساخته می‌شود و به شکل یک فرایند منظم انجام می‌گیرد و بر اساس یک نظم دقیق ایجاد می‌شود که مراحل رشد را یادآوری می‌کند. روند این تشکیلات قبل از تولد شروع می‌شود. کودک قبل از تولدش قادر است حرکاتی انجام بدهد و وضعیت خود را تغییر بدهد (کل حرکاتی را که در طول دوره جنینی انجام می‌شود، قابل ملاحظه است.)

کمی پس از تولد، نوزاد وضعیت‌های فعالی را که چشم‌ها، سر، بازوها، پاها و بالا تنه وارد عمل می‌کند، می‌پذیرد؛ که این وضعیت کاملا منظم و هماهنگ است. این کشف قابل ملاحظه، انضباط و هم‌آهنگی وضعیت چشم‌ها، سر و دست‌ها و بدن را ایجاب می‌کند، حرکت غیر ارادی و نیروبخش گردن از دوران کودکی به عنوان منشأ ساده رشد در نظر گرفته می‌شود.

زندگی قبل از تولد

دوران طبیعی بارداری معمولا در حدود ۲۸۰ روز است. می‌توان دوران ۹ ماهگی بارداری را به سه قسمت تقسیم کرد که به آنها سه ماهه اول، دوم و سوم می‌گویند. باید توجه داشت جنین در طول دوران بارداری از خون مادر تغذیه می‌کند و به همین دلیل رشد جنین در این دوران، وابستگی شدیدی به مادر دارد.

سه ماهه اول

در سه ماهه اول قلب ضربان نسبی دارد و خون را به تمام قسمت‌هایی که اندام جنین است، می‌رساند. چشم و بینی و گوش خارجی هنوز تشکیل نشده است. دستگاه گوارش همچنان در حال تشکیل شدن است.

در پایان هفته هشتم وزن جنین در حدود یک گرم و طول قد او در حدود ۵/۲ سانتیمتر است. اندام‌ها کم‌کم قابل رویت هستند، ولی بازو، آرنج، ساعد، دست‌ها، ران، زانو، ساق و پاها کم و بیش دیده می‌شود. در اواخر هفته هشتم زائده مانندی که قبلا به شکل دم دیده می‌شد، از بین می‌رود. در انتهای هفته دوازدهم وزن جنین ۳۰ گرم و طول قد ۵/۷-۹ سانتیمتر است. در این دوره اندام‌ها تشکیل شده‌اند، بازوها، انگشتان دست‌ها و پاها ک املا مشخص شده است. گوش خارجی قابل رویت است. ضربان قلب را در این موقع با وسایل مخصوص می‌توان شنید، ناخن‌ها تشکیل شده و چشم‌ها کامل می‌شوند.مشاوره کودک

سه ماهه دوم

در سه ماهه دوم اعضا و اندام‌هایی که در سه ماهه اول تشکیل شده در سه ماهه دوم رشد می‌کند و به مرحله تکامل نزدیک می‌شود.

در پایان دوره شش ماهگی طول قد جنین در حدود ۵/۲۷ تا ۳۰ سانتیمتر و وزن آن ۶۰۰ تا ۷۲۰ گرم است. در ماه‌های پنجم و ششم پوست بدن جنین قرمز می‌شود. در این زمان که غدد چربی پوست شروع به ترشح چربی می‌کنند و همراه با سلول‌های مرده پوست، ماده سفید رنگی را تشکیل می‌دهند که پوست جنین را می‌پوشاند که این، وظیفه حفاظت از پوست را به عهده خواهد داشت.

سه ماهه سوم

در سه ماهه سوم و در پایان نهمین ماه بارداری وزن معمولی جنین دختر در حدود ۳۰۰۰ گرم و پسر در حدود ۳۲۰۰ گرم است. طول قد در حدود ۵۰ سانتیمتر است. پوست بدن تغییر کرده و سفید یا صورتی کمرنگ می‌شود و پشت جنین از ماده چرب سفید پوست پوشیده می‌شود.

نیازهای جسمی کودک

رشد جسمانی کودک با اشباع نیازهای جسمی او و فراهم کردن وسایل مادی امکان‌پذیر خواهد بود. کودکان در سنین مختلف در سلامتی یا بیماری نیازهای متفاوتی دارند. مثلا: نوع و مقدار غذا و خوابی که کودک در سال‌های اول زندگی بدان نیاز دارد، با سال‌های بعد متفاوت است. پدر در صورت حضور از نظر تغذیه حقی بر فرزند دارد و باید از نظر غذایی نیازمندی‌های او را تامین کند.

منبع:مرکز مشاوره-مشاور خوب کودک : شناخت وضعیت رشد جسمی کودک

برچسب‌ها: رشد جسمي کودک,نیازهای جسمی کودک,نمودار رشد جسمي کودک,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در شنبه 27 خرداد 1402 ساعت 19:33 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

حق مالکیت بدن را به کودک یاد بدهید

با یک بغل شروع شد. من و دخترم از مهدکودک بیرون می‌آمدیم که دوست صمیمی‌اش آمد جلو تا او را بغل کند. دخترم اجازه نداد و دستم را می‌کشید تا برویم. برای من خیلی عجیب بود و راستش را بخواهید شرمنده شدم. مادر بچه آنجا ایستاده بود و نگاه‌مان می‌کرد. یواشکی از دخترم خواستم که دوستش را بغل کند. اینکه آن بچه کوچک و نازنین از رفتار دخترم آزرده شود و قرار گرفتن در این شرایط امتناع احساس بدی برایش ایجاد کند، برایم سخت بود. اما من به پیامی که به فرزند خودم می‌دادم توجه نمی‌کردم و فقط نگران دوستش بودم. من می‌خواستم دخترم را مجبور به انجام کاری کنم که دوست نداشت. به دخترم این مفهوم را انتقال دادم که حریم شخصی‌اش مهم نیست و می‌تواند به خاطر خوشایند دیگران و فقط برای اینکه آدم باادبی به نظر برسد از تمایل خودش بگذرد.

✨من بعدا متوجه اشتباهم شدم و رفتارم را تغییر دادم؛ گام‌هایی برداشتم برای اینکه او بفهمد باید بدنش را دوست داشته باشد و آن را حق خودش بداند و هیچ‌کس حتی مادرش نمی‌تواند و نباید به او بگوید با بدنش چه کند.

چطور توانستم حق مالکیت بدن را به او یاد بدهم؟

او حق دارد برای موهایش تصمیم بگیرد

دخترم موهای بلند و فر و زیبایی دارد. اما همین موها یک چالش مهم در زندگی من بود. موهای بلند روی کمر زیباست اما دردسرهای خودش را دارد. مثلا شست‌وشوی این همه مو کار ساده‌ای نیست و واقعا زمان بر است. آرایش مو و جمع کردنش هم سخت است. شاید من دوست داشته باشم او موهایش را کوتاه کند تا کار مراقبت و نگهداری از موها آسان‌تر شود. اما این واقعا حق من نیست که برای اندازه موهای دخترم تصمیم بگیرم مگر این‌که او خودش بخواهد. این موها متعلق به من نیست و من فقط والد او هستم نه مالک بدن او. این موهای اوست و به من ربطی ندارد که دخترم دوست دارد دردسر شستن موهایش را تحمل کند. تا زمانی که این کار به او آسیبی وارد نمی‌کند و با موهای بلندش خوشحال است، من به این حق احترام می‌گذارم و نظری نمی‌دهم.

آیا من اجازه دارم او را غلغلک بدهم؟

فرزند من بدن حساسی دارد و غلغلکی است. وقتی بچه‌تر بود ما زیاد با او شوخی می‌کردیم و غلغلکش می‌دادیم. یادم می‌آید که بارها از ما خواسته بود که بیشتر ادامه ندهیم و شوخی بس است. یک بار باجدیت گفت: «بس کن!» اما من باز غلغلکش می‌‌دادم و می‌گفتم: «بس نمی‌کنم، بس نمی‌کنم.»

غلغلک دادن کار جالبی است اما می‌تواند برای کودک یک موقعیت آزار دهنده باشد. بعدها دوباره به این مساله فکر کردم. من چه چیزی به او یاد دادم؟ آیا منظور من این نبود که «نه» گفتن تو ارزشی ندارد و معنایش واقعا تمام کردن نیست؟ تو از ما خواستی دیگر غلغلک ندهیم اما حرف تو برای ما مهم نبود. گویا خواسته تو بی‌اعتبار و بی‌ارزش است.

ما وقتی این نکته را متوجه شدیم، رفتارمان را تغییر دادیم. هنوز هم گاهی وسط بازی قلقلکش می‌دهیم اما وقتی او می‌خواهد که دیگر ادامه ندهیم، به خواسته‌اش توجه می‌کنیم مگر این‌که خودش دوباره پیشنهاد شروع بازی را بدهد. بغل کردن زورکی نیست بعد از ماجرایی که گذشت من از دخترم خواستم بدون اینکه دیگران را ناراحت کند و احساسات‌شان را جریحه‌دار کند به آنها بفهماند که علاقه‌ای به بغل کردن ندارد و تاکید کردم که حتی من به عنوان مادرش هرگز او را مجبور نخواهم کرد کاری که واقعا دوست ندارد را انجام بدهد حتی اگر این یک بوسه کوچک از گونه‌اش باشد. دیگر هرگز از او نخواستم برای رعایت ادب و خوشایند دیگران پذیرای آغوش آنها باشد.

این مساله‌ای ساده بود و من نتیجه‌اش را خیلی زود در رفتار فرزندم دیدم : دفعه بعدی که دوستش می‌خواست او را بغل کند، دخترم ابتدا سعی کرد از موقعیت فرار کند اما حرف‌های ما تاثیر مثبتی داشت، چون او دوباره برگشت و به دوستش گفت: «امروز بغل نمی‌خوام.» حرف او اصلا به معنای رد کردن درخواست محبت‌آمیز دوستش نبود. من دخترم را مجبور نمی‌کنم که دیگران را به آغوش بگیرد یا ببوسد یا هر واکنش و تماس جسمی محبت‌آمیز دیگری داشته باشد مگر اینکه واقعا این کار برایش خوشایند باشد.

منبع:مرکز مشاوره-حق مالکیت بدن را به کودک یاد بدهید

برچسب‌ها: مشاوره کودک,آموزش به کودک,حق مالکیت بدن,

موضوع:
بازدید: 9

+ نوشته شده در سه شنبه 30 خرداد 1402 ساعت 2:30 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

روانشناسی کودک :تایید کارهای کودک یا برخورد قاطع

«دست نزن عزیزم» کافیه دیگه! مگه به تو نمی‌گم این کارو نکن! در ذهن تصور کنید که یکی از آن روزهای وحشتناک است که هرگونه ترفندهای از طرف شما بی‌اثر مانده است و هر شیطنت و آتشی که کودکتان دلش می‌خواسته، سوزانده است.

یک روز وحشتناکی را تصور کنید که ترفندهایی که به طور معمول موثر از آب در می‌آمد، بی‌اثر مانده و کودک دلبندتان به اصطلاح هر آتشی دلش می‌خواسته، سوزانده است و هر چقدر شما به او گفته‌اید «بسه دیگه! مگه نمی‌گم نکن!» گوش‌هایش به صحبت‌های شما بدهکار نیست و توجهی نمی‌کند. بالاخره از کوره در می‌روید و مقداری صدایتان را بلندتر می‌کنید و کمی تندتر با او صحبت می‌کنید؛ ولی کجاست گوش شنوا؟ جالب است بدانید از نگاه کودکتان، او توانسته به وسیله شیطنت‌های خودش، توجه شما را به سمت خودش جلب کرده و مطمئنا برایش مهم نیست که این جلب توجه از سمت شما مثبت باشد یا منفی.

ممکن است برخی مواقع به خودتان ببالید که چقدر خوب است که خونسردی خودم را حفظ کردم و شاید گاهی داد و فریاد هم به ذهنتان نرسد و مواردی اینچنینی را از خودتان بروز ندهید و فقط بگویید «دست نزن عزیزم»، ولی دوباره هیچ گوش شنوایی از طرف کودکتان نیست که به این حرف‌ها توجه کند. پس در نهایت چه باید کرد؟

وقتی کودک خطایی را مرتکب شد، با چه روشی با او حرف بزنیم؟

خوب است بدانید برای این‌که کودک را به سمت رفتار درست و مناسب سوق دهیم، باید اول برخورد درست و صحیح را با کودک یاد گرفت و از راه‌های خودش وارد شد. چون ندانستن و تجربه نداشتن در این زمینه، ممکن است کار دست شما بدهد و رویه و روش رفتاری اشتباه شما باعث شود که کودکتان پرخاش کند و گاهی اوقات با حرکات عجیب و پرخاشگرانه، شما را ناراحت کند.

موقعی که می‌خواهید با کودکتان حرف بزنید، باید به چگونگی و نوع صحبتتان فکر کنید، چون کودکتان غالبا به حرکات بدن، وضعیت، اضطراب، لحن و بلندی صدایتان، نگرانی و خیلی مسائل اینچنینی دقت دارند که ممکن است شما از آنها غافل بوده و زیاد به این مسائل دقت نکنید.

موقع صحبت کردن با فرزندتان سعی کنید نقش بازی کنید، یعنی همه اکثر چیزها را بزرگ جلوه دهید و در موردشان اغراق کنید. حدالامکان سعی کنید با اعتماد به نفس با او حرف بزنید. بعضی مواقع که خواسته‌های شما با کودکتان با هم فرق دارد، خودتان را شخص سوم خطاب کنید تا بتوانید از یک جنگ تمام‌عیار جلوگیری کنید. به طور مثال بگویید «مامان می‌خواد دستاتو بشوره».

این موضوع را بدانید و جدی بگیرید که صحبت کردن با لحنی قاطع به طرز عجیب و معجزه‌آسایی اثر دارد و موثر واقع می‌شود. در بسیاری از مواقع صدای آرام، قاطع و حرکات مطمئنتان برای انتقال پیدا کردن پیام به فرزند شما کافی است، چون در این صورت به آنها این پیام را می‌دهد که در این زمینه‌ها خط قرمزهایی وجو دارند که او نمی‌تواند پایش را از آن‌ها جلوتر بگذارد. حتما در تمام مواقعی که با کودکتان در حالت صحبت هستید و یا با او بازی می‌کنید و حتی به او غذا می‌دهید، تمام خونسردی خودتان را حفظ کنید و هرگز از کوره در نروید، چون این کار باعث می‌شود که به مرور زمان بر روی رفتار و عملکرد کودک تاثیر منفی بگذارید و او را نیز ترغیب به این کار کنید.

در موقعی که کودک شما دچار خطایی شد، باید با لحنی قاطعانه با او صحبت کنید:

– سعی کنید که داد و فریاد راه نیندازید، اما در مقابل رفتار بد او با لحنی محکم حرف بزنید و خودتان را جدی‌تر نشان دهید.

– به اندازه قد کودک خم شوید تا قد بلند شما بچه را نترساند و به طور مستقیم به چشمانش نگاه کنید، چون اگر به طور مستقیم و ایستاده و از بالا با او صحبت کنید، او صحبت شما را نادیده می‌گیرد و زیاد توجهی نمی‌کند.روانشناسی کودک

– اگر فرزندتان خواست رویش را از شما برگرداند و به سمت دیگری برود، دستهایش را بگیرید تا به طور مستقیم به شما نگاه کند و به او بگویید «لطفا به من نگاه کن».

– به هیچ عنوان نباید در صدا، حرکات و لحن گفتار شما اثری از تهدید و خشونت باشد، زیرا این کار باعث می‌شود که آنها نیز رفتاری ناخوشایند و غیر قابل تصور از خود بروز دهند که مطمئنا باعث ناراحتی خود شما نیز می‌شود. اگر احساس کردید که عصبانی هستید و یا نمی‌توانید جلوی خشونت خود را بگیرید، سعی کنید از آنها برای دقیقه‌ای دور شوید و بعد از این‌که بر اعصاب خود مسلط شدید، دوباره به سمتشان بروید.

منبع:مرکز مشاوره-روانشناسی کودک :تایید کارهای کودک یا برخورد قاطع

برچسب‌ها: برخورد قاطع با کودک,مشاوره کودک,تایید کارهای کودک,

موضوع:
بازدید: 9

+ نوشته شده در سه شنبه 30 خرداد 1402 ساعت 2:31 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاوره تلفنی کودکان:عدم توجه به رفتار کودک در موارد خاص

اگر تصمیم گرفتید که در مورد یک رفتار کودک از روش نادیده گرفتن استفاده کنید، به هیچ وجه به آن واکنش نشان ندهید، چه زبانی و چه غیر زبانی. وقتی در حال انجام آن رفتار است، با حرکات صورت به او اشاره نکرده، حتبی نگاهش هم نکنید. وانمود کنید که مشغول انجام کاری هستید و اتاق را ترک کنید. اگر نمی‌توانید از اتاق بیرون بروید، رویتان را به سمت دیگری برگردانید و تا وقتی که کودک به عملش ادامه می‌دهد، شما نیز این روش را ادامه دهید.

این روش بدین معنا نیست که با او به سردی رفتار می‌کنید، بلکه این خود نوعی توجه است. به او لبخند نزنید. زیرا این عمل شما، او را جسورتر نیز خواهد کرد. فقط آن قدر به کارتان مشغول شوید که به نظر آید به هیچ چیزی در اطرافتان توجه ندارید. یک پسر کوچک هنگامی که مقدار بیشتری از غذای مورد علاقه‌اش را می‌خواهد، عادت دارد که سرش را داخل بشقابش فرو کند و جیغ بکشد.

والدینش آموخته‌اند که با یکدیگر حرف بزنند و مثلا در مورد گرد و خاک روی شمعدان‌ها یا رومیزی صحبت کنند و به این ترتیب گریه کردنش را نادیده بگیرند. در نهایت، وقتی کودک خردسال می‌فهمد که ممکن نیست بتواند از آن غذای به خصوص بیشتر بخورد، قاشقش را برمی‌دارد و به خوردن چیز دیگری مشغول می‌شود.

رفتار عجیب کودک و مشاوره تلفنی فوری

هر تلاشی را برای جلب توجه به عنوان علامتی از پیشرفت در نظر بگیرید و کوشش خود را برای بی‌توجه نشان دادن به آن دو برابر کنید. رادیو را روشن کنید، نگاهی به پنجره بیندازید، در مورد کارهای روزانه با خودتان صحبت کنید. همه این‌ها راه‌هایی موثر برای تداوم بی‌توجهی هستند.

انتظار داشته باشید تا رفتارها قبل از بهتر شدن، بدتر شوند

وقتی برای اولین بار اقدام به نادیده گرفتن یک رفتار ناشایست می‌کنید، کودک شما تمام سعی‌اش را می‌کند تا توجهی را که قبا جلب می‌کرده، دوباره به‌دست آورد. او از هر نظر بر شدت رفتارش می‌افزاید تا آنجا که مطمئن شود از شما پایخ دریافت خواهد کرد. ولی شما نباید تسلیم شوید. نگذارید حس کند که می‌تواند با رفتار احمقانه‌اش مثل گذشته شما را به تسلیم وادارد.

سعی کنید دفعات و مدت زمانی را که رفتار مزبور رخ می‌دهد، در نظر بگیرید تا بتوانید از پیشرفت در کار آگاه شوید. اگرچه ممکن است این‌طور به نظر آید که کودک قصد دارد تا ابد بدخلقی و نق‌نق کند، اما وقتی طول مدت آنها را اندازه بگیرید، می‌بینید که بیش از چند دقیقه نمی‌پایند.

پس از چند روز متوجه می‌شوید که ابتدا دفعات بروز رفتار زننده کودکتان افزایش می‌یابد، اما به تدریج از آن کاسته می‌شود و در نهایت از بین می‌رود. وقتی متوجه می‌شوید که فرزند خردسالتان دیروز به خاطر آب نبات ده دقیقه گریه کرد، اما امروز هشت دقیقه، تشویق می‌شوید تا رویه را ادامه دهید. پاسخ «نه» شما به گریه یک کودک به خاطر شیرینی، فقط برای مدت کوتاهی برایش خاطره می‌شود و پس از مدتی آن را فراموش می‌کند.

پس این نکته را در ذهن داشته باشید که هرچه ثابت قدم‌تر باشید و بی‌توجهی کامل‌تری نسبت به رفتار هدف داشته باشید، آن رفتار در زمان کوتاه‌تری فروکش خواهد کرد.

رفتارهای مطلوب را تقویت کنید

می‌توانید برای سرعت بخشیدن در اصلاح رفتارهای نامطلوب، رفتارهای مطلوب را با تعریف و تمجید و جوایز تقویت کنید. برای نمونه، پس از آن که کودکتان گریه‌اش را قطع کرد و مشغول برداشتن اسباب بازی‌هایش شد، بدون معطلی به خاطر این رفتارش او را تحسین کنید و به او نزدیک‌تر شوید و نشان دهید که مجذوب کارش شده‌اید. اگر گریه و بهانه‌گیری دوباره شروع شد به آن توجهی نکنید تا دوباره قطع شود.

اگر کودک با غذایش بازی می‌کند و شما آن را نادیده می‌گیرید، وقتی بازی را تمام می‌کند و چنگالش را به دست می‌گیرد، واکنش نشان دهید. به او بگویید که از نحوه غذا خوردنش خوشتان می‌آید.

گاهی می‌توانید در حضور کودک مختلف، از رفتار مثبت کودک دیگر ستایش کنید. این کار ممکن است به تقلید کودک مختلف از کودک خوش اخلاق بینجامد. برای نمونه، خانم خانه‌داری را در نظر بگیرید که یکی از فرزندانش مرتبا از میز غذاخوری بالا و پایین می‌رود، در حالی که فرزند خردسال دیگرش، خیلی مودب روی صندلی‌اش نشسته است. مل صحیح این است که در حالی که وانمود می‌کنید از بالا و پایین رفتن آن کودک خبر ندارید، کودک دیگر را به خاطر رفتار شایسته‌اش تشویق کنید. یک احتیاط! اگر این رویه، رفتار نامطلوب را تشدید کرد، دست نگه دارید! اما آن را به خاطر داشته باشید. زیرا این روش، بالاخره در موقعیت دیگری جواب خواهد داد.

روش حل مشکل رفتار کودک

چگونه از روش «سوزن گرامافون گیر کرده» استفاده کنیم سعی نکنید که همیشه برای کودکی که جواب منفی شما را نمی‌پذیرد، دلیل بیاورید. این کودک آموخته است که با سماجت و پافشاری می‌توان به نتیجه دلخواه رسید، بنابراین، آن قدر ادامه می‌دهد تا شما را تسلیم کند. این جمله او که «چرا نمی‌تونم برم بیرون؟» آن قدر تکرار می‌شود که سرسام می‌گیرد. به خصوص پس از آن که چندین بار دلیلش را برایش توضیح دادید.

عصبانی نشوید! زیرا عصبانیت اغلب به احساس تقصیر می‌انجامد تا موفقیت، به علاوه، هیچ‌گاه نیز تسلیم نشوید. اگر روش نادیده گرفتن را دوست ندارید یا در استفاده از آن گیر کرده‌اید، از روش سوزن گرامافون‌گیر کرده استفاده کنید. ااس این روش آن است که در برابر خواست‌های کودک، رفتاری مانند خودش ولی از نوع بزرگسالان داشته باشید.

برای نمونه، برایان را در نظر بگیرید؛ او برای یک خوراکی درست قبل از شام، در حال بهانه گرفتن است. شما فکر می‌کنید آن قدر که وانمود می‌کند گرسنه نیست و می‌خواهید که شامش را بخورد. اول علت تصمیمتان را به دقت برایش توضیح دهید، اما فقط یک بار. بعد اگر به دلایل شما توجه نکرد و بهانه گرفتن را از سر گرفت، همان توضیح را منتهی به‌طور خلاصه تکرار کنید، «قبل از شام خوراکی نمی‌شه!»

اهمیتی ندارد که بهانه‌های برایان چقدر تکرار می‌شود، فقط بگویید، «قبل از شام خوراکی نمی‌شه» این روش به خصوص زمانی بیشترین تاثیر را دارد که به نظر آید کم‌ترین توجهی به بهانه‌های کودک ندارید. این کار را ادامه دهید و جمله مزبور را پس از هر درخواست با آواز زمزمه کنید.

منبع:مرکز مشاوره -مشاوره تلفنی کودکان:عدم توجه به رفتار کودک در موارد خاص

برچسب‌ها: رفتار کودک,مشاوره تلفنی کودکان,عدم توجه به رفتار کودک,

موضوع:
بازدید: 9

+ نوشته شده در سه شنبه 30 خرداد 1402 ساعت 17:52 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاوره کودک و نوجوان:افکار کودکان

۴ تا ۵ سالگی: من می‌توانم هر آنچه تو می‌توانی باشی باشم

افکار کودکان در سنین میان چهار تا پنج سالگی متشکلتر، متمرکزتر و معمولیتر می‌شود. آن‌ها یاد می‌گیرند یک ایده، مسئله و یا وظیفه را تا مرحله به دست آوردن نتیجه دنبال کنند و حتی از یک روز تا روز دیگر روی آن فکر و عمل کنند تا با موفقیت به پایان برسانند. کودکان پنج ساله نگران نظم و کمال هستند. آن‌ها می‌توانند درباره یک نظریه فکر کرده و آن را اجرا نمایند در حالی که در آغاز این سال ممکن است به سرعت از یک ایده به ایده دیگر بروند. افکار آن‌ها به تدریج عمیق‌تر شده و حافظه آن‌ها در مورد حوادث، موقعیت‌ها و استراتژی‌ها در حل مسائل و غیره بهبود می‌یابد. از چهار تا پنج سالگی رشد آن‌ها در زمینه استقلال افزایش می‌یابد. کارهایی که آن‌ها در چهار سالگی برای حفظ و مراقبت از خود انجام می‌دادند در پنج سالگی با سادگی بیشتر و نظارت کمتر انجام می‌دهند. در پنج سالگی بسیاری از کودکان در منزل به کارها کمک می‌کنند مثل شستن و خشک کردن ظروف، چیدن میز و نظایر آن. از چهار تا پنج سالگی باید قوانین اجتماعی جزو سرشت کودکان شود و رفتارشان بر قضاوت شخصی خودشان متکی باشد. آن‌ها از خودشان در ارتباط با دیگران آگاهی بیشتری به دست می‌آورند و وظیفه یادگیری را دنبال خواهند کرد زیرا این وظیفه بیشتر آن‌ها را به صورت یک فرد مورد احترام درخواهد آورد که دارای صفاتی شبیه به دیگران و باارزش از نظر آنان خواهند شد. آن‌ها به شرکت در نمایشنامه درام اجتماعی به عنوان راهی برای معرفی تصویری از خود از طریق کشف یک سری نقش‌های مختلف ادامه می‌دهند.

مهارت‌های حرکتی کودکان چهار تا پنج ساله به‌اندازه کافی پیشرفت کرده است که در بازی آن‌ها کارهای برجسته متنوع و حرکات ساده ژیمناستیک دیده می‌شود. در پنج سالگی آن‌ها می‌توانند لی‌لی کنند، بپرند، طناب بازی کنند، بدوند، از جایی بالا روند، دور خود بچرخند و غیره. این بازی‌ها راهی است برای تمرین مهارت‌های حرکتی و نیز یادگیری همکاری با دیگران، ایجاد تناسب میان اعمال و دستورالعمل‌های شفاهی و آگاهی و پیروی از یک سری قوانین ساده.مشاورکودک و نوجوان

مهارت‌های حرکتی ظریف بهتر شده و تحت کنترل در می‌آید. ممکن است بعضی از کودکان به یادگیری نوشتن علاقه‌مند باشند. اکثر نقاشی‌های کودکان کنترل شده و منطبق بر تصویر و طرح ذهنی است. طرز گرفتن مداد بهتر شده و از قیچی برای بریدن چیزها به خوبی استفاده می‌کنند. در این دوره زبان به طور روزافزونی جای عمل را می‌گیرد. کودکان می‌توانند فقط با گفتن زبانی «وانمود کنند» کاری را انجام داده‌اند مثلا «بیا وانمود کنیم من مادر هستم و تو بچه و من می‌خواهم تو را تنبیه کنم.» کودکان یاد می‌گیرند برای مشکلات راه‌حل‌های شفاهی بیابند درحالی‌که در گذشته به وسیله بدن و عواطف شدید عکس‌العمل نشان می‌دادند. از چهار تا پنج سالگی کودکان همچنان تعداد کلمات خود را افزایش داده، طول جملات شان را زیاد می‌کنند.

پیچیدگی ساختمان جملات خود را بالا می‌برند و بیش از پیش از زبان به عنوان راهی برای آموختن درباره چیزها در دنیای خود استفاده می‌کنند. سوالات آن‌ها بیشتر برای کسب اطلاعات بوده و علاقه آن‌ها به کتاب و داستان بیشتر بر مبنای واقعیات می‌باشد. بالاخره زبان فقط جزئی از نمایشنامه آن‌ها نیست بلکه به عنوان مبنای نمایشنامه می‌باشد. بازی با قیافه‌سازی و کلمات مسخره برای کودکان در این سن تفریحی می‌باشد.

کودکان چهار ساله هم اکنون درک می‌کنند که چیزها در دنیای آن‌ها دارای نظم است و وقتی از یکدیگر جدا می‌شوند می‌توان آن‌ها را دوباره به همان نظم اول برگرداند و اینکه بسیاری از چیزها را می‌توان به روش منظم با یکدیگر مقایسه و به هم مرتبط نمود. بین چهار تا پنج سالگی می‌توانند راه‌های پیچیده‌تری برای نظم دادن به چیزهای بیشتری در دنیای خود و بر حسب صفات فیزیکی آن‌ها، وضعیت آن‌ها در زمان و فضا و یا اینکه افراد دیگر چگونه آن‌ها را تعریف و تفسیر می‌کنند کشف نمایند.

چگونه می‌توانید حرکت کنید؟

شرکت‌کنندگان: کودکان چهار تا شش ساله و یک بزرگسال. بعضی از کودکان کوچک‌تر نیز می‌توانند از نوع ساده‌تر این فعالیت لذت ببرند.

توضیح: در هر مهارتی که کودک یاد می‌گیرد زمانی می‌رسد که آن مهارت به اندازه کافی رشد کرده و کودک از گسترش و توسعه آن، از در هم آمیختن آن با سایر مهارت‌ها و از افزودن انواع جدید مهارت به آن لذت می‌برد. در این سن اکثر کودکان می‌توانند به آسانی راه بروند و بدوند، تعادل خود را از پشت تا پنجه پا در یک زمان و بر روی یک پا حفظ کنند، بپرند، لی لی کنند، روی پنجه پا راه بروند و در شش سالگی می‌توانند طناب بازی کنند.

آن‌ها آماده هستند این مهارت‌ها را در گسترش راه‌های متنوع‌تر، کنترل شدهتر و اصلاح شدهتر حرکتی به کار اندازند. فعالیت‌های زیر به کودکانتان کمک می‌کند حرکات هماهنگ‌تر، باوقارتر و موثرتری انجام دهند.

۱- حرکت در فضا

الف- محوطه‌ای را به حرکت خود و کودکتان اختصاص دهید که شامل انواع مختلف فضاها باشد مانند: فضاهای احاطه شده، مثل تونلی که از کارتنهای بزرگ که در و ته آن را کنده باشید درست شده است. فضاهای باریک مثل صندلی و یک کاناپه که نزدیک دیوار قرار داده شده به طوری که به زور از آن عبور نمایید. فضاهای باز و فضاهایی که به وسیله موانع مشخص می‌شود که باید آن‌ها را دور بزنید مثل صندلی‌هایی که به صورت یک دایره قرار گرفته باشند.

منبع:مرکز مشاوره-مشاوره کودک و نوجوان:افکار کودکان

برچسب‌ها: افکار کودکان,بیماری جسمی کودکان,مهارت‌های حرکتی کودکان,

موضوع:
بازدید: 10

+ نوشته شده در چهارشنبه 31 خرداد 1402 ساعت 17:13 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاوره کودکان تلفنی :کودک و نظم و ترتیب

کودک و نظم و ترتیب: شما نیز ممکن است مانند بسیاری از والدین فکر کنید باید اسم کودک شما را طوفان تورنادو می‌گذاشتند. گاهی به نظر جالب می‌رسد که چطور این موجودات کوچک می‌توانند در چنین زمان کوتاهی تمام چیزهای یک اتاق را به هم بریزند. کودکان دوست دارند چیزها را به هم بریزند و کودکان خردسال‌تر اصلا فکر نمی‌کنند چیزها را به هم ریخته‌اند: آنها هر چقدر چیزهای بیشتری برای بازی کردن دورو برشان باشد، سرگرم‌تر می‌شوند و بیشتر لذت می‌برند.

بعد از مدتی خانه شما شبیه حراجی‌های لباس یا اسباب‌بازی می‌شود و شما همیشه در حال غر زدن سر کودک هستید که چیزهایی را که ریخته است، جمع و جور کند و یا این که خودتان آنها را جمع می‌کنید. در این صورت، شما باز هم یک مسئولیت دیگر را که نباید برعهده می‌گرفتید، برعهده گرفته‌اید و از همه بدتر این که، کودک می‌فهمد کسی هست که پشت سرش چیزهایی را که ریخته است، جمع کند.

هر کس می‌تواند و باید مسئول تمیز کردن ریخت و پاش‌های خودش باشد. به کودک خود اهمیت مراقبت از وسایل و گذاشتن آنها در محل مخصوصشان را یاد دهید. او با پیدا کردن سریع وسایلش و غروری که این مرتب بودن به او می‌دهد، در واقع خودش جایزه‌اش را گرفته است.

گاهی صرفا لازم است که شما به اصطلاح چوب به زمین بکوبید: «این خانه باید این‌طور باشد که همه ما خودمون وسایلمون را جمع کنیم!» به‌طور ایده‌آل این قانون بازد از ابتدا، جزء طبیعی زندگی باشد. اگر چنین نیست، می‌توانید با بکارگیری یک یا چند مورد از راه حل‌های زیر، موقعیت را اصلاح کنید.

از پیش برنامه‌ریزی کنید

مرتب بودن، باعث صرفه‌جویی در وقت و جلوگیری از درگیری می‌شود و به شما اجازه می‌دهد که محیط اطرافتان را کنترل کنید. بنابراین با صرف کمی وقت طوری محیط اطراف کودک را تغییر دهید که نظیف بودن برایش آسان‌تر شود.مشاوره کودکان تهران

برای نگهداری لوازم کودک مکان‌هایی را تعیین کنید. به او بگویید همان‌طور که او خانه‌ای برای زندگی کردن دارد، همه اشیاء و لوازمش هم به خانه احتیاج دارند. محل‌های جداگانه‌ای را برای اسباب بازی‌ها، لوازم ورزشی و لوازم هنری و…. کودک تعیین کنید. جعبه‌های کفش می‌توانند برای نگهداری اشیاء کوچک‌تر به کار روند و می‌توان از جعبه جواهرات برای نگهداری اشیاء با ارزش استفاده کرد. برای اشیاء بزرگ‌تر، تاقچه، کابینت یا کمد مناسب‌تر از جعبه‌های اسباب‌بازی بزرگ هستند که در آنها اسباب بازی‌ها به هم ریخته می‌شوند و می‌شکنند. سطل‌های پلاستیکی آویزان شونده، محل مناسبی برای اسباب بازی‌های با قطعات فراوان هستند. به هر شکل که در مورد این مسائل تصمیم می‌گیرید، هدف شما باید این باشد که هر چیز جای معینی داشته باشد.

محل اشیاء را طوری قرار دهید که در دسترس کودک باشد. اتاق را از چشم کودک نگاه کنید و مطمئن شوید که تاقچه‌ها، کابینت‌ها، جارختی‌ها و طبقه‌های کمد طوری قرار گرفته است که کودک می‌تواند به آسانی به آنها دسترسی پیدا کند.

به محل‌ها برچسب بزنید. محل هر چیز را با برچسب (اتیکت)، حرف چسبان و یا حتی عکس مشخص کنی. به این ترتیب، کودک یکی از فایده‌های حروف الفبا را نیز یاد خواهد گرفت!

به کودک آموزش دهید و او را زیر نظر بگیرید

برای کودکانتان الگوی عملی باشید. بدین معنا که شما خودتان باید مرتب و منظم باشید و بر کار آنها نیز نظارت کنید. کودکانی که هرگز در عمرشان مرتب نبوده‌اند نمی‌توانند در یک چشم به هم زدن همه جا را مرتب کنند. همچنین آنها می‌دانند که چه باید بکنند. تمام کودکان ـ بزرگ و یا کوچک ـ باید بدانند که انتظارات شما دقیقا چه هستند. آیا اتاق فقط باید جلوی چشم شما تمیز باشد و یا این که حتی پشت درهای بسته هم باید اتاق تمیزی داشته باشند؟ به خاطر بسپارید که کودک به تدریج یاد می‌گیرد که شما چه می‌خواهید و بنابراین شما باید در انتظاراتتان واقع‌بین باشید.

آماده باشید که گاهی به کودک کمک کنید. حتی مرتب‌ترین کودکان نیز برای جمع کردن اسباب بازی‌هایی که دارای قطعات متعدد هستند، نیاز به کمک دارند تا قطعات گم نشوند. روش زیر را که ما از مادر یک کودک دو ساله یاد گرفته‌ایم، امتحان کنید: از کودک خواسته شد که به بهترین وجه اسباب بازی‌هایش را جمع کند و سپس مادرش برگشت تا با هم قطعات اسباب‌بازی را سوار کنند. به تدریج که کودک مهارت پیدا کرد، توانست قطعات بیشتری از اسباب‌بازی را سوار کند و نهایتا توانست خودش این کار را با احساس غرور خاصی به تنهایی انجام دهد.

در کودک عادت ایجاد کنید. کودک خود را تشویق کنید که وسایلش را بلافاصله بعد از بازی، جمع کند. در مورد کودکان نوپا چنین کنید: یکی شما بردارید، یکی کودک بردارد و بخوانید: «ما چیزامونو این جوری جمع می‌کنیم، ما چیزامونو این جوری جمع می‌کنیم….» هنگامی که جمع کردن و برداشتن از روی زمین را یاد گرفت، هدف بعدی این است که به او یاد دهید آنها را کجا بگذارد. اگر این آموزش را از ابتدای زندگی کودک آغاز کنید، او به این نتیجه خواهد رسید که این کار جزء طبیعی بازی کردن یا کار کردن است.

منبع:مرکز مشاوره-مشاوره کودکان تلفنی :کودک و نظم و ترتیب

برچسب‌ها: کودک و نظم و ترتیب,مشکلات گفتاری در کودکان,مشاوره کودکان,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در پنجشنبه 1 تير 1402 ساعت 19:42 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاور کودک:تجربه کودک را عوض کنید

مهم نیست که چرا کودک انتظار دارد شما بلافاصله درخواست او را برآورده کنید. قدم اول شما این است که تجربه‌ای را که مبنای چنین انتظاراتی شده است، تغییر دهید.

گروهی عمل کنید. هر کسی که با کودک سروکار دارد، باید به عنوان بخشی از حل مشکل عمل کند. این افراد شامل پرستار کودک و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها نیز می‌شود. هیچ چیز مانند این عبارت آشنا از پدربزرگ که می‌گوید «آب‌نبات رو بده بهش بابا!» بدخلقی کودک را ابقاء نمی‌کند. همه باید با نقشه شما همکاری کنند تا در نهایت، وضعیت موجود تغییر کند. اگر تمام افراد نمی‌توانند همکاری کنند و یا همکاری نمی‌کنند، ارتباط کودک با فرد مزبور باید برای مدتی محدود شود. بدین ترتیب کودک می‌فهمد که والدین، از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها متفاوتند.

تجربه متفاوت کودک با مشاور کودک

خودتان نزد کودک باشید. کودکان می‌توانند به آسانی به هدیه‌های والدین، هنگامی که از آنها به عنوان جایگزین‌هایی برای حضور فیزیکی (منظور این است که خود پدر یا مادر، نزد کودک حضور داشته باشند)، یا توجه و یا جبران حرف‌های تند قبل و یا راهی برای او وقت بگذارید. همیشه، زمان‌هایی، به‌طور غیر مشروط، به او محبت و توجه کنید ـ زمانی که او آن را تقاضا نمی‌کند و یا از شما چیزی نمی‌خواهد. سپس به آن لحظه‌های ویژه را نیز اضافه کنید.

لحظه‌های ویژه می‌تواند خواندن یک قصه قشنگ در هنگام بازی کردن دو نفری و یا این که گفتگو در مورد وقایع روز بعد باشد. بگذارید بداند که اطرافیانش او را دوست دارند و برای دیگران ارزش دارد.

برای تغییر رفتار کودک برنامه‌ریزی کنید

اگر می‌خواهید کودک رفتارش را تغییر دهد، باید ابتدا رفتار خودتان را تغییر دهید.

از پیش فکر کنید. هنگامی که جنجال شروع شد هر کجا که هستید برای پاسخگویی به خواستن‌های کودک آماده باشید. در درجله اول، از مکان‌های عمومی که در آنها چنان مضطرب می‌شوید که نمی‌توانید با وجود نق‌نق کودک در مقابل خواسته‌های کودک مقاومت کنید، بپرهیزید. کودک باید بداند که شما جدی هستید. بنابراین، طرح جدید خود را در منزل شروع کنید. سپس قبل از رفتن به مغازه خواروبار فروشی به کودک بگویید که در آنجا تنها اشیاء موجود در فهرست را خریداری خواهید کرد. از او بخواهید که یک یا دو خوراکی دلخواهش را پیشنهاد کند و آنها را به لیست اضافه کنید. سپس در راه خواربار فروشی مشارکت او را تحسین کنید.

به گفته خود عمل کنید. قبل از رفتن به مغازه، قانون را تکرار کنید: بجز موارد موجود در فهرست، خرید دیگری انجام نخواهد شد. اگر کودک تقاضای خوراکی دیگری می‌کند، چند ثانیه مکث کنید تا تقاضا را بررسی کنید و سپس دلیلی ارائه دهید، مثلا: «نه، برای تو خوب نیست.» حرف خود را عوض نکنید. ممکن است روش برخورد با جُرج چهار ساله که دائما تقاضای چیزهای مختلفی می‌کرد، برای شما هم مفید واقع شود.

مادر جرج به او گفت که تنها می‌تواند در فروشگاه یک چیز را برای خودش انتخاب کند، و با هم تصمیم گرفتند که آن یک چیز کتاب باشد. برای به دست آوردن کتاب، جرج می‌بایست هیچ چیز دیگری را درخواست نکند و آرام روی نیمکت مغازه بنشیند. این روش موثر واقع شد.

همیشه تصمیم خود را به‌طور واضح به کودک بگویید که چه چیزهایی را می‌توانید بخرید و چه چیزهایی را نمی‌توانید بخرید. فرض کنید که کودک شما در ساعت هفت و سی دقیقه بعد از ظهر یک شیرینی می‌خواهد. به چشم‌های او نگاه کنید و با لحنی ثابت و دوستانه توضیح دهید که این درخواست منطقی نیست چون الآن شام حاضر می‌شود «ولی می‌تونی بعد از شام یکی بخوری».

تسلیم نشوید. هنگامی که تصمیم خود را گرفتید و به کودک گفتید، به آن پایبند باشید! حتی در صورتی که کودک داد و فریاد می‌کند و یا به این سو و آن سو لگد می‌زند، تسلیم نشوید. مقاومت خود را محک بزنید. به عنوان مثال بیایید در نظر بگیریم که شما در قسمت خروجی سوپرمارکت هستید و کودکتان تاکنون پنجاه چیز مختلف، از شیرینی تا شکلات و آدامس را در خواست کرده است. در حالی که شما در حال پرداخت بهای خرید خود هستید، کودک شروع به جیغ زدن می‌کند که برایم شکلات بخر. صبر کنید و دست و پای خود را گم نکنید. این یک تجربه مهم یادگیری برای هر دو شماست.

از تحسین استفاده کنید. به تدریج با رد فزاینده درخواست‌های کودک و کسب صبر بیشتر در مقاومت در برابر انجام خواسته‌هایش، سعی کنید او را سخاوتمندانه برای تلاش‌هایش در زمینه همکاری تحسین کنید ـ به ویژه برای قبول کردن «نه». گاهی بدون این که کودک درخواستی کرده باشد، چیزی را که کودک معمولا درخواست می‌کند، به او بدهید. با این حال، به این کار عادت نکنید زیرا بدین ترتیب، کودک انتظار آن را پیدا خواهد کرد و شما سر جای اولتان برخواهید گشت.

پیشرفت کودک را یادداشت کنید. بسیاری از والدین، استفاده از جدول را برای ثبت پیشرفت‌های کودک بسیار مفید می‌یابند. رفتار مطلوب را معین کنید و سپس آن را بشمارید. کودک با پذیرفتن جواب نه و یا با اطاعت از فرامین شما نمره‌ای خواهد گرفت. نمره‌ها را با یکدیگر جمع کنید و در بیرون رفتن بعدی برای کودک جایزه‌ای به انتخاب خودش بخرید.

یاد بگیرید که شکست نخورید

برخورد کردن با توفان بداخلاقی و رفتار ضداجتماعی کودک در اماکن عمومی، به تصمیم قطعی شما نیاز دارد. در چنین شرایط ناخوشایندی، هیچ راه حلی بهتر از قاطعیت و پایداری والدین نیست. فرض کنید که در حال صرف شام لذیذی در یک رستوران دوست داشتنی هستید. لِسلی می‌خواهد قبل از خوردن حتی یک قاشق از غذایش، تکه سوم کیکش را بخورد. شما می‌گویید: «نمی‌شود!» و او شروع به نق زدن می‌کند.

یکبار به او تذکر بدهید و در صورت لزوم او را از میز شام دور کنید؛ مثلا او را به داخل ماشین و یا اتاق خلوتی ببرید و تا هنگامی که دست از بدخُلقی‌اش برنداشته و قول همکاری نداده است، او را به سر میز شام برنگردانید. اگر همچنان به رفتار ناپسندش ادامه داد، مجبور خواهید شد او را به منزل برگردانید. این کار را انجام دهید؛ حتی اگر این تصمیم باعث شود که تفریح سایر بچه‌ها متوقف شود. در چنین حالتی به بچه‌ها قول یک برنامه دیگر را بدهید.

چمند روز بعد دوباره بچه‌ها را بیرون ببرید و این بار لِسلی را با همسرتان در منزل تنها بگذارید. دفعه بعد لِسلی را با همسرتان در منزل تنها بگذارید. دفعه بعد لِسلی را نیز مجددا با خودتان ببرید و به او این فرصت را بدهید که نشان دهد می‌تواند همکاری کند.

کودک دائما چیزها را فراموش یا گم می‌کند

این پیشامد که ناهار خوردن را فراموش کنیم و یا چترمان را گم کنیم، امری طبیعی است که بعضی از ما به ان عادت نیز کرده‌ایم. کودکان به ویژه مستعد فراموشی یا گم کردن هستند که گرچه یک رخداد طبیعی است، اما در عین حال، کلافه کننده، وقت‌گیر و گران نیز هست. صدای کودکانه‌ای پای تلفن می‌گوید: «مامان، من کفش‌های ورزشی‌ام رو فراموش کرده‌ام، می‌تونی اونارو به مدرسه بیاری؟» یا این که: «کتاب ریاضی من کجاست؟ یادمه که اونو به خونه آوردم.»

منبع:مرکز مشاوره -مشاور کودک:تجربه کودک را عوض کنید

برچسب‌ها: تجربه کودک,تجربه کردن کودک,مشاوره کودکان,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در شنبه 3 تير 1402 ساعت 2:09 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاوره کودک تلفنی:کودک و تماشای تلویزیون

مشاوره کودک تلفنی:کودک و تماشای تلویزیون چگونه است؟ در کشور آمریکا یعنی جایی که تمام خانه‌ها حداقل یک دستگاه تلویزیون و بیش از یک سوم خانه‌ها دو دستگاه تلویزیون دارند، کودکان، اوقات بسیار زیادی را در هفته صرف تماشای تلویزیون می‌کنند.

براساس آمارهای موجود، نوجوانان شش تا یازده ساله به‌طور متوسط، بیست و چهار ساعت در هفته تلویزیون تماشا می‌کنند و این در حالی است که کودکان دو تا پنج ساله، سه ساعت بیش از این مقدار را صرف تماشای تلویزیون می‌کنند.

برنامه‌های تلویزیون قطعا ارزش‌های کودکان و برداشت‌های آنها را از دنیا و واقعیت‌های جامعه تحت تاثیر قرار می‌دهند؛

به ویژه هنگامی که این تاثیرات مداوم به صورت انباشتی باشد.

بزرگسالان این توانایی را دارند که بین واقعیت و افسانه و خوب و بد تمایز بگذارند و بتوانند ذهنشان را از چیزی که جلو چشمشان به نمایش درآمده است، جدا کنند. ولی کودکان، خام و احساساتی هستند.

کودکان چیزی را که می‌بینند و می‌شنوند، باور می‌کنند و دیدگاه‌هایی را که به صورت دیداری و شنیداری جذاب به آنها ارائه می‌شود، قبول می‌کنند.

آنها این آمادگی را دارند که خود را با شخصیت‌های محبوب و قوی تلویزیون شبیه‌سازی کنند و به مرور زمان، نقطه نظرهای مثبت یا منفی آنها را بپذیرند.

به نظر می‌رسد که کودکانِ بسیار تاثیرپذیر یا عجول، بیشتر مستعد این هستند که صحنه‌های خشونتامیزی را که می‌بینند، نمایش دهند و اجرا کنند؛

در حالی که کودکان دیگر ممکن است دچار کابوس شوند و از صحنه‌هایی که دیده‌اند بترسند.

ما معتقدیم که تلویزیون به صورت یک واقعیت زندگی درآمده است و نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد ـ با این که بسیاری از والدین آرزو دارند که کاش می‌شد چنین کرد ـ با این حال باید از تلویزیون به صورت موردی استفاده شود.

والدین باید برای استفاده سالم از تلویزیون، دست به انتخاب بزنند؛ به این ترتیب که برنامه‌های تلویزیون و زمانی را که کودکان برای تماشای تلویزیون سپری می‌کنند، تحت کنترل درآورند.

الگو را زود جا بیندازید

اگر می‌خواهید که تلویزیون تنها نقش کوچکی در زندگی کودک شما بازی کند، این الگو را از زمانی که کودکان هنوز خردسال هستند و پیش از آن که مشکلی ایجاد شود، جا بیندازید و زمانی که کودکان بزرگ‌تر شدند باز هم به کنترل خود ادامه دهید.

ما پیشنهاد می‌کنیم برای این که بتوانید نوپایان خود را خوب کنترل کنید، از پیش برنامه‌ریزی کنید و جایگزین‌های دیگری را ارائه دهید. از پیش برنامه‌ریزی کنید.

سعی کنید علاوه بر تلویزیون تماشا کردن کودکتان، تلویزیون تماشا کردن خودتان را نیز تنظیم کنید.

به محض این که از خواب بیدار شدید تلویزیون را روشن نکنید و تا شب، هنگتمی که آرم پایان برنامه آمد تلویزیون را روشن نگه ندارید و با این کار یک زمینه ثابت برای تمام وقایع خانه ایجاد نکنید.

اگر شما یک تماشا کننده بی‌هدف برنامه‌های تلویزوین هستید، کودکانتان نیز چنین خواهند شد.مشاور کودک تلفنی

جایگزین‌های دیگری ارائه دهید. از تلویزیون به عنوان وسیله‌ای که با آن کودکانتان را یک جا آرام نگه می‌دارید، استفاده نکنید.

اطمینان حاصل کنید که کودکتان فعالیت‌های لذت‌بخش دیگری نیز دارد که او را شاد و سرگرم نگه می‌دارد و تلویزیون را تنها برای تماشای برنامه‌های خاصی روشن کنید.

تماشای تلویزیون خانواده را کنترل کنید

با بزرگ‌تر شدن کودکان و تمایل آنها به تماشای تلویزیون، بیش از خدی که شما می‌خواهید، باید برنامه‌ای برای تلویزیون تماشا کردن بریزید.

در ابتدا تصمیم بگیرید که چه مدت زمانی و چه وقت به کودک اجازه خواهید داد که تلویزیون تماشا کند. ممکن است تصمیم بگیرید که کودک در زمان‌های معینی بدون محدودیت تلویزیون تماشا کند و یا این که در زمان‌های معینی بدون محدودیت ولی تنها برنامه‌های تایید شده توسط شما را تماشا کند، و یا این که در مدت، وقت و برنامه‌ها محدودیت قائل شوید.

ممکن است برنامه شما به سادگی به صورت دایره کشیدن در جدول برنامه‌های تلویزیون روزنامه طرح شود. به کودک اجازه دهید که در انتخاب برنامه‌ها به شما کمک کند، ولی تایید نهایی را برای خودتان نگه دارید.

در مورد قوانین، عادلانه رفتار کنید

همیشه هنگامی که به هر دلیل می‌خواهید کودکتان تلویزیون تماشا نکند، قاطع و صریح باشید.

منبع:مرکز مشاوره-مشاوره کودک تلفنی:کودک و تماشای تلویزیون

برچسب‌ها: کودک و تماشای تلویزیون,کودک و رسانه,کودک و تلویزیون,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در شنبه 3 تير 1402 ساعت 2:11 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاور خوب کودک:رعایت نکات پاکیزگی کودک

مسلما داشتن یک کودک پاکیزه و منظم لذت‌بخش است. با این حال، در مورد این که چقدر کودک را تر و تمیز می‌خواهید و چه هنگام این انتظار را از او دارید، منطقی باشید. هر از چند گاهی کثیف شدن، کاملا پذیرفتنی است و پاکیزه کردن کودک نباید به صورت یک تنبیه درآید. از طرف دیگر، هر کودکی باید احساس غروری نسبت به بدن خودش پیدا کند و بیاموزد که چطور از آن مراقبت کند. اگر خودتان الگوی مناسبی برای کودک باشید، به کودک کمک خواهید کرد که عادت‌های خوبی را در زمینه پاکیزگی شخصی به دست آورد و همچنین به این نتیجه برسد که شست‌وشو بسیار سرگرم‌کننده و مسرت‌بخش است.

کودکان خردسال سعی می‌کنند که خودشان به تنهایی و بدون کمک شما، شست‌وشو را انجام دهند، ولی بیشتر آنها تنها در سن چهار سالگی می‌توانند بدون نظارت شخصی دیگر، دست خودشان را بشویند. شش ماه بعد می‌توانند به تنهایی و به شکل قابل قبولی صورت خود را نیز بشویند. ولی تنها در حدود شش سالگی می‌توانند کاملا به تنهایی حمام کنند. کودکان معمولا به اندازه بزرگ‌ترها به پاکیزگی اهمیت نمی‌دهند. ولی اگر بهداشت و پاکیزگی در سنین اولیه به کودکان آموزش داده شود، به تدریج به صورت قسمتی از زندگی روزمره آنها درمی‌آید.

راه‌حل‌های ما در واقع پیشنهادهایی برای آموزش کودکان بسیار خردسال در زمینه پاکیزه کردن خودشان به همراه شماست. بدین ترتیب، آنها به صورت طبیعی این کار را یاد می‌گیرند. عجله نکنید! به کودک نشان دهید که شست‌وشوی روزمره می‌تواند لذت‌بخش باشد. اگر فکر می‌کنید که کودک شما فراموش کرده است صورتش را بشوید، از او نپرسید که صورتش را شسته است یا نه، فقط از او بخواهید که صورتش را بشوید چون صورتش کثیف است. دقیقا چیزی را که انتظار دارید مشخص کنید و او را با یک روش غیر انتقادی و مثبت برانگیزید.

اشیاء را طوری قرار دهید که برای کودک قابل دسترسی باشند

از آنجایی که دستشویی خانه برای کودک بسیار بلند است، و او نمی‌تواند از آن استفاده کند، یک چهارپایه کوچک تهیه کنید و هنگامی که زمان شستشو است، آن را بیرون بیاورید. لوازم شستشو مانند هوله و برس ناخن را طوری قرار دهید که به راحتی در دسترس کودک باشد. به او یاد دهید که چطور از آنها استفاده کند. شستشو را با همراهی همدیگر انجام دهید و به کودک اجازه دهید که علاوه بر این که روی خودش تمرین می‌کند، روی شما نیز تمرین کند.

آموزش را زود شروع کنید

هنگامی که آداب توالت رفتن را به کودک می‌آموزید، کاری کنید که شستشوی دست‌ها بعد از توالت رفتن به صورت یک عادت ثانویه درآید. اجازه دهید که کودک خودش لوازم شست و شو را انتخاب کند تا بدین ترتیب هنگامی که از آنها استفاده می‌کند، لذت بیشتری ببرد. برای مثال، کودکان نوپا هوله‌هایی را که عکس‌های فانتزی دارند و یا صابون‌های رنگی و خوش عطر را دوست دارند. از صابونی استفاده کنید که چشم‌ها را نمی‌سوزاند. دو هوله را به هم بدوزید و خرده‌های صابون را در آن بریزید تا یک دستگاه صابون‌سازی خودکار درست کنید. اجازه دهید کودک با نوک انگشتش کف‌صابون روی‌صورتش بگذارد تا شست‌وشو برای او حالت‌بازی پیدا کند.

پاکیزه بودن را پاداش دهید

یک جدول در حمام بگذارید و پس از شستن دست قبل از غذا و بعد از توالت، او را وادارید که در جدول علامت بگذارد. هنگامی که کودک با دست و صورت تمیز سر میز آمد، به او لبخند بزنید (و به این صورت به او پاداش دهید) و به او بگویید که صاحب تمیزترین دست قبل از همه دسر (یا غذا) ر دریافت می‌کند. هنگامی که کودک در جدول نمره مشخصی را به دست آورد، به او اجازه دهید که یک دسر مخصوص یا شام را انتخاب کند.

کودک را با نتایج عملش روبرو کنید

اگر کودک به سنی رسیده که می‌تواند به خوبی از عهده شست‌وشوی خودش برآید ولی از این کار امتناع می‌کند، موقع آن است که نتایج کارش را ببیند. برای مثال، به کودک خردسال بگویید که اگر نمی‌تواند خودش دست و صورتش را بشوید، شما مجبور خواهید شد این کار را برایش انجام دهید. بعد از دو یا سه بار، او ترجیح خواهد داد که خودش این کار را انجام دهد. یا این که از تصحیح بیش از حد استفاده کنید. اگر بار اول کودک دست و صورتش را نشست، نظارت کنید که این کار را دوباره و سه باره انجام دهد.روانشناسی کودک

جنگ مسواک زدن

مسواک زدن موضوعی نیست که بتوان در اهمیت آن شک کرد و هر کودکی باید یاد بگیرد که حداقل دو بار در روز، و ترجیحا بعد از هر غذا، دندان‌هایش را مسواک بزند؛ همچنین لازم است که از نخ دندان نیز استفاده کند. ولی در مورد بعضی از والدین، مجبور کردن کودکانشان به این که هر صبح خودشان دندان‌هایشان را مسواک بزنند، یک درگیری همیشگی است. اکثر والدین اهمیت مسواک زدن را درک می‌کنند، ولی از آنجایی که دندان‌های کودک دائمی نیستند، گاهی این کار را جدی نمی‌گیرند. دندان‌های شیری اساس رشد دندان‌های دائمی هستند، پوسیدگی این دندان‌ها تنها درد ایجاد نمی‌کنند، بلکه می‌تواند بالقوه خطرناک باشد؛ زیرا می‌تواند منجر به عفونت یا افتادن زود هنگام دندان شوند که بعدا محل دندان دائمی ر نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث می‌شود که دندان‌های دائمی کج دربیایند.

منبع:مرکز مشاوره-مشاور خوب کودک:رعایت نکات پاکیزگی کودک

برچسب‌ها: کودک پاکیزه,انضباط شخصی کودک,رعايت پاکیزگی کودک,

موضوع:
بازدید: 17

+ نوشته شده در سه شنبه 6 تير 1402 ساعت 2:09 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاوره کودک آنلاین:پرورش مهارت‌های کودک

تمرین کردن باعث پرورش مهارت‌های کودک می‌شود ولی با این حال اغلب به درگیری جدی والدین و فرزندان می‌انجامد. مادری می‌گفت: «الیزابت اصرار داشت که گیتار یاد بگیرد، ما برای او گیتار خریدیم و برای آموزش او نیز معلم خوبی پیدا کردیم. اما او به زودی علاقه‌اش را به گیتار از دست داد و در نتیجه، ما برای واداشتنِ او به تمرین، هر روز درگیری داریم. به نظر شما باید در این کار پافشاری کنیم یا تسلیم شویم؟»

وضعیت دشواری است؛ چون به پرسش‌های بسیاری باید پاسخ داده شود تا بتوانید تصمیم درستی بگیرید که چه راه‌حلی مناسب است. کودک در چه سنی باید درس گیتار را شروع کند و چطور می‌توان معلم یا کلاس مناسبی برای او انتخاب کرد؟ چطور می‌توانید اطمینان حاصل کنید که کودک برای انجام تعهدات خود آمادگی دارد؟ آیا کودک ناامید یا نافرمان است، یا این که بیش از حد برای او برنامه در نظر گرفته شده است؟ چطور می‌توانید کودک را تشویق کنید که از تمرینات خود لذت ببرد و مسئولیت تلاش لازم را بپذیرد؟

در این مورد، هدف کوتاه مدت شما این است که کودک را وادارید که به تمرین کردن بپردازد. در حالی که هدف دراز مدت شما این است که به او کمک کنید که مهارت‌های لذت‌بخش جدیدی را که بعدها در زندگی به کارش می‌آید کسب کند. برای دستیابی به این هدف‌ها یک یا هر دو راه حل‌ها را امتحان کنید.مشاوره کودک تلفنی

علایق و توانایی‌های کودک را با هم منطبق کنید

برای این که از این تلاش بیشترین بهره را ببرید، با فعالیتی آغاز کنید که متناسب با سن، میزان رشد و علاقه کودک است.

برای او انتخاب‌های مناسبی فراهم کنید و به او اجازه دهید که خودش انتخاب کند. قبل از این که تصمیمی بگیرید، مطالعه و بررسی کنید. به کلاس موسیقی بروید که سازهای زیادی را به افراد معرفی می‌کند. از یک کلاس ژیمناستیک دیدن کنید. به کنسرت موسیقی محلی کودکان و یا تاتر محلی کودکان بروید. نوارها یا کتاب‌هایی را از کتابخانه بگیرید که مهارت‌های جدیدی را به کودک معرفی می‌کند. در مورد حالات ممکن، انتخاب‌ها، کلاس‌ها و مربی‌ها با معلم‌ها و والدین دیگر گفتگو کنید. تا هنگامی که کودک موقعیت‌های مختلف را ندیده است و هنوز برای فعالیتی که واقعا او را به هیجان آورده، آماده نیست، تصمیم قطعی نگیرید.

در مورد آن فکر کنید. اطمینان حاصل کنید که در مورد همه جنبه‌های مسأله مثلا زمان، هزینه و انرژی فکر کرده‌اید و در مورد آن واقع‌بین هستید. برای مثال، کودکی که تصمیم دارد یک اسکیت باز نمایشی شود، باید چندین بار در هفته و احتمالا صبح خیلی زود به پیست برده شود. کودکی که می‌خواهد شنا یاد بگیرد، علاوه بر استخر، به سرویس رفت و آمد و وسایل شنا نیاز دارد. یاد گرفتن ویلن نیازمند یک دوره آموزشی طولانی است. تمرین پیانو بعد از مدرسه، نیازمند یک پیانو و منظور کردن زمان مناسبی است که طی آن، اتفاقات دیگر خانه مزاحم تمرین کودک نشود. به عبارت دیگر، کودک برای موفق شدن نیازمند کمک و پشتیبانی شماست. هم شما و هم کودک باید آن را جدی بگیرید.

قبل از این که قول بدهید، پرس و جو کنید. اگر کودک شما نسبت به یک فعالیت که نیازمند فراگیری است، علاقه نشان می‌دهد، ابتدا با یک متخصص مشورت کنید تا بفهمید که آیا زمان برای شروع آن مناسب است یا نه. کودک باید آمادگی جسمی و روحی یک فعالیت را داشته باشد. سن نمی‌تواند معیار سنجش باشد زیرا هر کودکی در سن خاصی، از نظر فکری بالغ می‌شود.

سعی کنید سنجیده پول خرج کنید. بلافاصله تصمیم نگیرید که پول زیادی را صرف خرید یک وسیله کنید؛ تنها به این دلیل که کودک شما مشتاق است کاری را شروع کند. می‌توانید، در آغاز، پیانو یا ویلن را کرایه کنید یا از سازهای مشقی و یا دست دوم استفاده کنید، و یا ساز یکی از دوستان و آشنایان را امانت بگیرید، تا مطمئن شوید که کودکتان واقعا استعداد و علاقه لازم برای این کار را، دارد. به این ترتیب، می‌توانید در صورتی که کودک علاقه خود را از دست داد، بدون ناراحتی، از ضرر و زیان احتمالی جلوگیری کنید.

کودک را مجبور نکنید که به کار ادامه دهد. حتی کودکی که کاملا مصمم است پیانو نواز شود، ممکن است بعد از چند سال آموزش، واقعا به این نتیجه برسد که بهتر است فوتبالیست شود. یا نقاش جوانی که شما همه امکانات را برایش فراهم کرده‌اید، ناگهان تصمیم می‌گیرد رهبر ارکستر شود. او را تشویق کنید که به فراگیری مهارت اولیه ادامه دهد،.لی بیش از حد پافشاری نکنید. این مسأله ارزش یک جنگ دائمی را ندارد. به این حال، اگر کودک شما توانا و مشتاق است، با او قراردادی بنویسید که تمرین را به‌طور سبک‌تری انجام دهد. به یاد داشته باشید که هر چیزی که او یاد بگیرد، برای تمام عمر برایش مفید خواهد بود. ممکن است او نتواند یک نوازنده معروف شود، ولی حداقل می‌تواند یکبار در هفته از کلاس موسیقی‌اش لذت ببرد. مهمترین چیز این است که او نسبت به خودش، احساس خوبی داشته باشد.

منبع:مرکز مشاوره -مشاوره کودک آنلاین:پرورش مهارت‌های کودک

برچسب‌ها: مهارت‌های کودک,مشاوره کودک,پرورش مهارت به کودک,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در سه شنبه 6 تير 1402 ساعت 2:12 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

روانشناسی نوجوان ۱۷ ساله

روانشناسی نوجوان ۱۷ ساله، نکات تربیتی، روانشناسی دختر ۱۷ ساله و عشق در ۱۷ سالگی همه در این مقاله آمده است. این سن حساس است لحظه ای فرارسیده که معلوم نیست فرزند شما هنوز بچه است یا نه؟ ممکن است فکر کنید بچه ای که از اولین لحظات زندگی تا نزدیک دوره بزرگسالی تربیت کرده اید، برای مستقل شدن آماده است و دیگر به کمک شما نیاز ندارد، درصورتی که این فکر واقعا اشتباه است. ازنظر جسمی، فرزند شما تقریبا بالغ شده است.

روانشناسی دختر ۱۷ ساله

دخترها زودتر از پسرها به سن بلوغ می رسند و بدنشان عضلانی و پرمو می شود، ولی مشکلات مربوط به بلوغ برای هردو بسیار زیاد است. از نظر احساسی دختر شما مستقل تر است ولی این بدان معنا نیست که دیگر به کمک شما نیازی ندارد. این استقلال ممکن است منجر به تعارض، مخصوصا درون خانواده شود و سختی این کار در این است که مرز باریکی بین کاری که شما به عنوان حمایت از او انجام می دهید و برداشت او از این حمایت که فکر می کند درحال کنترل او هستید، وجود دارد.آن ها روابط جدی تر، و گاهی رمانتیک و حس شدید هویت جنسی دارند. این موضوع می تواند باعث تعارضارت اضافی شود اگر نحوه نگرش آن ها به خودشان با تعبیری که شما از هویت و شخصیت او دارید مطابقت نداشته باشد.

پسر ۱۷ ساله

تکامل احساسات پسر ۱۷ ساله نی نی سایت منجر به نگرانی های بیشتری درباره مزایای بزرگسالی می شود مثل اینکه آن ها چطور می توانند از خودشان محافظت کنند، قرار است کجا زندگی کنند یا می خواهند با زندگی شان چه کنند. اگر می خواهند به دانشکده بروند، ممکن است نگرانی هایی در باره اولین تجربه زندگی دور از خانه و یا مقابله با محیط آموزشی متفاوت داشته باشند. آنها فهم قوی تری از هویت دارند که ممکن است روی تجربیاتش بیشتر منعکس شود شاید توسط درد دل کردن در دفتر خاطرات.

ممکن است علاقه بیش تری به خانواده و آداب و رسوم فرهنگی نشان دهند که موجب تایید نقش مهمی است که در خانواده به عهده دارند. احتمالا به گروه همسالان نسبت به خانواده توجه بیشتری دارند و روی رابطه ها و عشق در ۱۷ سالگی تمرکز بیشتری دارند مخصوصا زمانی که گروه های اجتماعی بسط داده می شود و بنابراین آن ها زندگی اجتماعی خودشان را می خواهند. ان ها نگرانی های بیشتری درباره دیگران دارند و می بینید که برخی از سوالاتشان پیرامون موضوعاتی که با دوستانشان دارند حل می شود.

رشد شناختی نوجوانان

از نظر شناختی، فرزند شما برای درک جهان اطرافش گام های بزرگتری برمی دارد در صورتی که قبلا تلاش او برای شناختن با ترس و نگرانی همراه بود. آنها ایده های بهتری درباره اهدافشان دارند و برای رسیدن به آن ها بلند پروازند.

مهارت های برنامه ریزی بهبود یافته ، آینده نگری و درک عمیق تراز نتایج بالقوه همگی برای یک زندگی مستقل مخصوصا زمانی که روی آینده و آینده نزدیک متمرکز می شوند، حیاتی است. ممکن است کمی خودمحور باشد و علی رغم داشتن ویژگی عقل و اخلاق، معتقد باشند نقطه نظرات خود شان صحیح است با اینکه می دانند دیگران نظر خاص خودشان را دارند.

مهارت های تحصیلی آن ها، حافظه، مهارت های سازماندهی، مدیریت زمان، و توانایی حل مساله نظری در آنها در سطحی است که می توانند از عهده تحصیلات عالی و قرارگرفتن در محیطی که همان چارچوب های قبلی و مسیری که قبلا طی می کرد را ندارد (محیط قبلی) برآید. اکنون زمانی است که رفتار خطر پذیری در او به چشم می خورد (اگر تا به حال اینطور نبوده است)، مخصوصا در مورد نوشیدنی ها، مصرف مواد مخدر، و فعالیت های جسمی و جنسی.

رشد عاطفی

روانشناسی نوجوان ۱۷ ساله رشد عاطفی زیر را تجربه می کنند:

توانایی روابط دوستانه طولانی مدت، متقابل و سالمی دارند.

احساسات خود را به خوبیدرک کرده و توانایی تجزیه و تحلیل چرایی احساس را دارد.

شروع کنید به ارزش کمتری برای ظاهر و بیشتر به شخصیت

بلند مدت فکر می کند

اهدافی را تعیین می کند

خود را با همسالانش مقایسه می کند

روانشناسی نوجوان 17 ساله

کمک به نوجوان در رشد اجتماعی

موارد زیر را به عنوان راه هایی برای تقویت توانایی های اجتماعی نوجوان خود در نظر بگیرید:

نوجوان خود را تشویق کنید تا با چالش های جدید روبرو شود.

با نوجوان خود در مورد نادیده گرفتن خود در روابط گروهی صحبت کنید.

نوجوان خود را تشویق کنید تا با یک فرد بزرگسال مورد اعتماد در مورد مشکلات یا نگرانی ها صحبت کند، حتی اگر این شما نیستید که او تصمیم می گیرد با او صحبت کند.

در مورد راه های مدیریت و کنترل استرس بحث کنید.

نظم و انضباط ثابت و محبت آمیزی را با محدودیت و پاداش ها تشویق کنید.

راه هایی برای گذراندن وقت با هم پیدا کنید.

اضطراب نوجوان ۱۷ ساله

در این سن روانشناسی نوجوان ۱۷ ساله نشان داده است که نوجوانان به دلیل عضو شدن در گروه های دوستی استرس زیادی را تجربه می کند اما با کارهای زیر می توان ایت استرس را مدیریت کرد:

فرصت بیشتر برای ارتباط، همکاری و لذت

به یکدیگر اعتماد کنید که صلاحیت مدیریت رابطه خود را دارید.

اعتماد داشته باشید که می توانید از طریق تغییرات فراوان از نوجوان خود حمایت کنید.

احساس اینکه نوجوان شما برای مدیریت استرس ناشی از این سن مجهزتر است.

اطمینان داشته باشید که نوجوان خود را برای ایمن ماندن آماده کرده اید.

قد مناسب در ۱۷ سالگی

در سن ۱۷ سالگی به بعد، قد دختران به مابین ۱۶۰ و ۱۶۵ سانتی‌متر می‌رسد، در حالیکه وزن آن ها تا حدود ۵۹ کیلوگرم افزایش میابد، قد پسران بطور متوسط بین ۱۷۳ تا ۱۷۸ و وزنشان بین ۶۷ تا ۷۳ کیلو خواهد بود.

تربیت نوجوان ۱۷ ساله

راه هایی وجود دارد تا به فرزندتان کمک کنید به سرعت به بزرگسالی برسد. اگر آنها را تشویق کنید که نه تنها در باره نگرانی ها بلکه درباره آرمان ها و آرزوهایشان با شما صحبت کنند و بیشتر از اینکه قاضی باشید از او حمایت کنید، به او اجازه می دهید بفهمد درکنارش هستید. می توانید به صورت عملی به او کمک کنید مثلا در مورد اقتصاد خانواده و قرض دادن به او آموزش دهید و یا اینکه یاد دهید چطور آشپزی کند یا لباس بشوید (اگرتا به حال این کارها را انجام نداده اید).

آن ها با تغییرات عمده ای رو به رو می شوند، شاید کار جدیدی شروع کند، به دانشکده برود و یا تغییر مکان دهد که این کارها موجب خدشه وارد شدن به اعتماد به نفسشان شود بنابراین تشویق و واکنش مثبت به این تغییرات کمک می کند اعتماد به نفس و خود باوری آنها حفظ شود.

منبع:کانون مشاوران ایران -روانشناسی نوجوان ۱۷ ساله

برچسب‌ها: روانشناسی نوجوان,اضطراب نوجوان,روانشناسی کودک و نوجوان,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در چهارشنبه 7 تير 1402 ساعت 2:48 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

پرخاشگری کودکان در سنین مختلف

پرخاشگری کودکان، علت پرخاشگری کودکان زیر ۳ سال، علت پرخاشگری کودکان ۵ ساله، علت پرخاشگری کودکان ۴ ساله، پرخاشگری در کودکان ۷ ساله، علت پرخاشگری کودکان ۱۰ ساله و سؤالات دیگر والدین در این مقاله توضیح داده شده است. پرخاشگری رفتاری خصومت‌آمیز و غیردوستانه است که در طی آن فرد تمایل دارد به دیگران صدمه و یا آسیب برساند. معمولاً کودکان خیلی سریع ناامید و مأیوس می‌شوند و پرخاشگری را مطابق با سنشان به شیوه‌های متفاوتی نشان می‌دهند. در اینجا دو شیوهٔ پرخاشگری مطرح شده است:

پرخاشگر ابزاری، که شئ محور است.

پرخاشگری خصومت آمیز یا ارتباطی، که شخص محور است.

علائم پرخاشگری کودکان

اگر نشانه های زیر به مرور در فرزندتان دیده می شود، حتما باید از مشاور کمک بگیرید:

اغلب عصبانی است.

بسیار تحریک پذیر یا تکانشی است و در تمرکز کردن مشکل دارد.

به راحتی ناامید می‌شود.

به کودکان یا بزرگسالان دیگر حمله فیزیکی می‌کند.

غالباً مجادله گر یا عبوس است.

در مدرسه عملکرد ضعیفی دارد یا نمی تواند در کلاس درس یا سایر فعالیت‌های سازماندهی شده شرکت کند.

در شرکت در موقعیت های اجتماعی و دوست یابی مشکل دارد.

مدام با اعضای خانواده دعوا می کند و اختیارات والدین را نمی پذیرد.

اغلب مسئولیت رفتار نادرست خود را انکار می کند و دیگران را مقصر می داند.

علت پرخاشگری کودکان زیر ۳ سال

در این دوره سنی، کودکان نسبت به هر شیء که در اطرافشان وجود دارد، احساس مالکیت می‌کنند و فکر می‌کنند تمام لوازم اطرافشان متعلق به آن‌هاست. پرخاشگری در این دوره سنی شیء محور یا ابزاری است و غالباً به‌خاطر به‌دست‌آوردن چیزی رخ می‌دهد. برای درک بهتر شیوه های ابزار پرخاشگری کودکان (از تولد تا سه سالگی) به مثال های زیر توجه کنید:

کودکی را می‌زند تا بیسکویت او را بگیرد.

کودکی را به زمین هل می‌دهد تا با قطارش بازی کند.

عروسک کودک دیگر را به‌زور می‌گیرد.

دوستش را هل می‌دهد تا بتواند کنار پنجره ماشین بنشیند.

علت پرخاشگری کودکان ۴ ساله

تروما، شرایط خانواده و برخی از سبک‌های فرزندپروری (مانند تنبیه شدید و متناقض) احتمال پرخاشگری کودک ۴ ساله را افزایش می‌دهد و باعث اختلال در زندگی او می‌شود. مسائل کنترل خشم کودکان اغلب به این دلیل اتفاق می‌افتد که نمی‌دانند چگونه با ناامیدی یا سایر احساسات ناراحت‌کننده خود کنار بیایند، آن‌ها هنوز مهارت‌هایی را برای حل مشکلات بدون ناراحتی یاد نگرفته‌اند؛ بنابراین ممکن است پرخاشگر شوند.

علت پرخاشگری کودکان ۵ ساله

در این سن، کودکان مهارت‌های شناختی و کلامی را کسب می‌کنند. معمولاً کودکان مهارت‌های جدید را که آموخته‌اند در رفتارهای پرخاشگرانه نیز به کار می‌گیرند. آن‌ها پیامدها و نتایج رفتار پرخاشگرانه را می‌فهمند، بنابراین اگر رفتار پرخاشگرانه به طور مثبت تقویت شود، آن رفتار می‌تواند دائماً تکرار شده یا شدت پیدا کند و یا آنکه آن رفتار هم تکرار شود و هم شدت یابد.

در این دوره سنی، پرخاشگری ابزاری هنوز وجود دارد و علاوه‌برآن پرخاشگری شخص محور نیز می‌شود.

پرخاشگری بیشتر خصومت‌آمیز یا ارتباطی است و هدف آن صدمه‌زدن به فردی دیگر برای کسب تسلط و گرفتن انتقام است.

برای درک بهتر شیوه های ابزار پرخاشگری کودکان سه تا پنج ساله به مثال های زیر توجه کنید:

کودکی، کودک دیگر را با مشت و لگد می‌زند به‌خاطر آنکه، آنچه را که از او می‌خواسته انجام نداده است (مسلط‌شدن).

گوشی هدفون خواهر یا برادرش را خراب می‌کند، چون آن‌ها اجازه نداده‌اند تا سی دی مورد دلخواهش را تماشا کند (انتقام‌جویی).

کودک شروع به بدگویی در مورد کودکی می‌کند که از او می‌ترسد، یا وقتی با او مواجهه می‌شود احساس تهدید می‌کند.

پرخاشگری کودکان

رفتار با کودک پرخاشگر ۶ ساله

طبیعی است که کودکان خردسال گاهی اوقات ضداجتماعی، سرکش، و حتی به‌صورت کلامی پرخاشگر باشند و برای کودکان عصبی تا سن حدود شش‌سالگی نیز گاهی طبیعی است که از نظر فیزیکی پرخاشگر باشند.

پرخاشگری در کودکان ۷ ساله

از مهم‌ترین عوامل پرخاشگری در کودکان می‌توان به بیش‌فعالی اشاره کرد. تکانشگری و تصمیم‌گیری ضعیف می‌تواند منجر به رفتاری شود که به‌عنوان پرخاشگری تعبیر می‌شود. این کودکان معمولاً عواقب اعمال خود را در نظر نمی‌گیرند و ممکن است خود و دیگران را به خطر بی اندازند. یکی از نشانه‌های دیگر پرخاشگری نیز می‌تواند تروما باشد.

مواقعی وجود دارد که پرخاشگری در کودکان یا نوجوانان توسط عوامل استرس‌زا در موقعیت تحریک می‌شود و نشان دهنده بیماری عاطفی است. اما درک این نکته مهم است که این نسبتاً نادر است و وقتی پرخاشگری به طور مکرر شروع به رخ‌دادن می‌کند، می‌تواند یک مشکل عاطفی در حال ظهور باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -پرخاشگری کودکان در سنین مختلف

برچسب‌ها: روانشناسی کودک,علائم پرخاشگری کودکان,پرخاشگری کودکان,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در چهارشنبه 7 تير 1402 ساعت 2:52 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

دلبستگی در کودکان

دلبستگی در کودکان به‌خصوص نوزادان کمک می‌کند تا احساسات منفی خود را در مواقع استرس و ناراحتی تنظیم کرده و با کمک آن محیط را کاوش کنند، حتی اگر حاوی محرک‌های ترسناک باشد. دلبستگی، یک نقطه عطف رشد در زندگی کودک و یک موضوع مهم باقی می‌ماند. در بزرگسالی، بازنمایی‌های دلبستگی دیده می‌شود و ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد.

در مقالات فبلی در مورد سبک دلبستگی ناایمن و واکنشی به‌عنوان مشکلات دلبستگی توضیحاتی دادیم. در این مقاله در مورد علائم و نشانه‌های این مسئله بحث خواهیم کرد.

علائم و نشانه های اولیه

مشکلات دلبستگی بر روی یک پیوستار از مشکلات خفیف که به‌آسانی قابل‌تشخیص و واضح است تا شدیدترین شکل به نام اختلال دلبستگی واکنش (RAD) قرار می‌گیرند. اگرچه، هرگز برای درمان و اصلاح مشکلات دلبستگی در کودکان مانند اختلال سبک دلبستگی خیلی دیر نیست، ابتدا شما علائم دلبستگی ناایمن را کشف می‌کنید و بعداً مراحلی را برای اصلاح آن‌ها در نظر می‌گیرید.

با تشخیص اولیه شما می‌توانید از بروز مشکل جدی‌تری اجتناب کنید. با توجه‌کردن به آن‌ها در دوران طفولیت مشکلات دلبستگی اغلب با کمک‌ها و حمایت‌های مناسب به‌آسانی حل می‌شوند. این نشانه‌ها عبارت هستند از:

اجنتاب از تماس چشمی

لبخند نزدن

نزدیک نشدن برای جلوگیری از صمیمیت و در آغوش گرفته شدن

نپذیرفتن تلاش های موجود در راستای آرام کردن، دلجویی کردن و برقراری ارتباط

بی توجهی و نگاه نکردن به مراقب، زمانی که او را تنها می گذارند.

گریه های تسلی ناپذیر

بی صدا بودن و ایجاد نکردن صدا یا زمزمه‌ها

دنبال نکردن شما به صورت چشمی

عدم علاقه مندی به انجام بازی‌های تعاملی یا بازی با اسباب بازی‌ها

مدت زمان طولانی بی قرار است و بدن خود را تکان می‌دهد.

لازم به ذکر است که علائم اولیه دلبستگی ناایمن مشابه با علائم اولیه مباحث دیگری مانند اختلالات بیش‌فعالی و اوتیسم است. در صورتی که هر یک از این علائم هشداردهنده را مشخص کردید با پزشک خود برای تشخیص حرفه‌ای مشکل یک قرار ملاقاتی تعیین کنید.

علائم اختلال سبک دلبستگی واکنشی

ناسازگاری با لمس‌شدن و محبت فیزیکی. کودکان دارای اختلال دلبستگی در کودکان واکنشی اغلب هنگام لمس‌شدن به خود می‌پیچند، می‌خندند یا حتی (اوخ) می‌گویند و اعتراض می‌کنند. لمس‌کردن و محبت به‌جای اینکه تولید احساساتی مثبت کند به‌عنوان تهدید درک می‌شود.

مسئله کنترل. اکثر کودکان دارای اختلال دلبستگی واکنشی با تحت کنترل باقی‌ماندن مشکل دارند و از نشان‌دادن احساس درماندگی اجتناب می‌کنند و آنها اغلب نافرمان، لجباز و اهل جدل هستند.

مشکلات خشم. خشم ممکن است مستقیماً با راه‌انداختن قشقرق، برون‌ریزی، یا رفتار گمراه‌کننده و رفتار پرخاشگرانه منفعل ابراز شود. کودکان دارای اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است خشم خود را در اعمال مقبول از نظر اجتماعی مانند محکم دست‌دادن به دیگران یا خیلی محکم در آغوش گرفتن کسی پنهان کنند.

ناتوانی در ابراز محبت به مراقب اصلی. برای مثال کودکان دارای اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است به طور ناجوری خونگرم با غریبه‌ها رفتار کنند درحالی‌که به والدین خود محبت کمی یا هیچ‌گونه محبتی نشان ندهند.

وجدان رشدنیافته. کودکان دارای اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است؛ مانند افراد بی‌وجدان رفتار کنند و نتوانند احساس گناه، تأسف یا پشیمانی را پس از بدرفتاری نشان دهند.

علائم وابستگی سالم در سنین مختلف

در حدود یک تا دوماهگی، کودک وقتی شما لبخند می‌زنید لبخند بزند و به صداهای بلندی که می‌سازید پاسخ دهد.

در حدود چهارماهگی، کودک شما احتمالاً به‌نوبت با شما سروصدا می‌کند.

در پنج‌ماهگی، همه‌جا با شما می‌آید.

در حدود هشت‌ماهگی، وقتی به چیزها نگاه می‌کنید، نگاه شما را دنبال می‌کنند. این به‌عنوان توجه مشترک شناخته می‌شود.

در حدود شش تا ۱۲ ماهگی، کودک باید به طور فعال به دنبال آرامش از شما باشد و تمایل به بازی نشان دهد. وقتی آنها از شما جدا می‌شوند، ناراحت به نظر می‌رسند. همچنین در اطراف غریبه‌ها کمی اضطراب نشان می‌دهند، زیرا می‌توانند چهره‌های آشنا و ناآشنا را تشخیص دهند.

در حدود ۱۲ ماهگی، کودک با شما بازی‌هایی مانند دالی موش از حرکات برای برقراری ارتباط غیرکلامی “سلام”، “خداحافظ” یا “به آنجا نگاه می‌کند” استفاده می‌کند.

در حدود ۱۵ ماهگی آنها نشانه‌هایی از همدلی نشان خواهند داد. شاید با دیدن خواهر یا برادری که گریه می‌کند غمگین به نظر می‌رسند، ناراحت شود.

بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی، کودک با اسباب‌بازی‌ها وانمود می‌کند، مانند تقلید مکالمه با تلفن اسباب‌بازی یا غذادادن به عروسک.

درمان دلبستگی ناایمن در بزرگسالی

همان‌طور که کودکان دارای اختلال دلبستگی واکنشی رشد می‌کنند و بزرگ‌تر می‌شوند، آن‌ها اغلب الگوهایی از علائم بازداری شده یا بی‌قیدوبندی را رشد می‌دهند.

علائم بازداری شده در اختلال دلبستگی واکنشی. کودک یا بزرگسال بی‌نهایت منزوی و به لحاظ هیجانی منفصل است و در برابر راحتی و آسایش مقاومت می‌کند. این دسته از کودکان از آنچه در محیط اطرافشان می‌گذرد آگاهی دارند و حتی حساس هستند؛ اما واکنش یا عکس‌العملی نشان نمی‌دهد و ممکن است دیگران را هل دهند، نادیده بگیرند یا حتی وقتی دیگران قصد نزدیک‌شدن به این کودکان را داشته باشند به آن‌ها حمله‌ور شوند.

علائم بی‌قیدوبندی در اختلال دلبستگی واکنشی. این کودک ظاهراً بین مراقب، والدین یا غریبه‌ها تفاوتی قائل نیست. به دنبال آسایش و دریافت توجه از تقریباً هر شخص است، بدون متمایزکردن. او به‌شدت وابسته است و از نظر عقلی نسبت به سن خود کمتر عمل می‌کند و ممکن است به‌صورت دائمی و مادام‌العمر مضطرب به نظر برسد.

منبع:کانون مشاوران ایران -دلبستگی در کودکان

برچسب‌ها: دلبستگی در کودکان,دلبستگی,دلبستگی ناایمن,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در پنجشنبه 8 تير 1402 ساعت 16:36 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آیا کودک شما از فوبیا رنج می برد؟ فوبیا در کودکان

فوبیا پاسخی غیر طبیعی و وسواسی به خطرات بالقوه است که زندگی روزمره را مختل می کند.

فوبیایی بیماری است که در دوران کودکی ریشه دارد، بنابراین باید در همان کودک درمان شود.

در این مقاله ما در مورد انواع فوبیا در کودکان بحث می کنیم تا خانواده ها بیشتر با آن ها آشنا شوند.

فوبیای حیوانات

برخی از کودکان از ابتدا حیوانات را دوست دارند، اما برخی دیگر حیوانات را به عنوان هیولا می بینند.

احتیاط در برابر حیوانات معمولا در کودکان کم سن و سال رخ می دهد.

هنگامی که کودک رشد می کند تا درک کند.

بعضی از حیوانات ترسناک هستند، اما کودک تفاوت بین آنها را نمی فهمد، و برخلاف ان از ان هایی که خیلی هم ترسناک نیستند ممکن است بترسد.

معمولا تا سن پنج یا شش سالگی فوبیا خود را از دست می دهند.

حیوانات زیادی در جهان وجود دارد.

بسیاری از مردم برای مقابله با برخی از آنها مانند مارها و حیوانات متحدالفکر هستند و این وحشتناک است.

اما برخی حیوانات خانگی نیستند و فوبیا کودک از آنها می تواند خنثی شود.

شما می توانید چیزهای زیادی را برای کاهش فوبیا فرزندتان انجام دهید.

بنابراین، آنها با حیوانات بسیار آرام خواهند بود.

آیا کودک شما از فوبیا رنج می برد؟ فوبیا در کودکان

فوبیای حشرات

نه تنها اکثر مردم حشرات را دوست ندارند، بلکه می خواهند فرزند ان ها نیز این گونه باشد.

زیرا تغییر آن بسیار دشوار است.

بسته به شخصیت کودک و احساسات خانوادگی.

در مورد حشرات، نزاع طبیعی می تواند به یک فوبیا واقعی و خشن تبدیل شود.

ما با کودکان و بزرگسالانی مشاوره کرده ایم که بدون فوبیا و وحشت حتی نمی توانستند به حریم حشرات نزدیک شوند.

فوبیای تاریکی

تقریبا هر کودک حداقل برای مدتی فوبیای تاریکی دارد.

این فوبیا از دو یا سه سال اول شروع می شود.

فوبیا های رایج در میان کودکان متفاوت هستند و در طول زمان تغییر می کنند.

یک روز کودک از کمد لباس و هیولا و یک شب دیگر وحشت دزد دارد.

اگر به این فوبیا ها توجه کنید و آنها را از بین ببرید، این فوبیا از تاریکی نباید به نقطه ای که بر زندگی تاثیر می گذارد رشد کند.

معمولا، کمی اطمینان از همه چیز است که از تشدید و تثبیت فوبیا جلوگیری می کند.

این اجازه نمی دهد که بعدا بر زندگی شما تأثیر بگذارد، اما گاهی اوقات این فوبیاها همچنان ادامه دارد.

فوبیا از ارتفاع

بسیاری از والدین ترسو، هنگامی که فرزندان خود را بالای درخت می بینند سریعا ترسیده و با این ترس به او نیز فوبیا را القا می کنند.

همانند بسیاری از فوبیا های اساسی، فوبیا ارتفاع نیز شدید است و زمان خود را دارد.

نوزادان کمتر فوبیا دارند این به خاطر درک عمیق آنها از تکامل آنهاست.

منبع:کانون مشاوران ایران-آیا کودک شما از فوبیا رنج می برد؟ فوبیا در کودکان

برچسب‌ها: فوبیای کودکان,فوبیا,فوبیا در کودکان,

موضوع:
بازدید: 12

+ نوشته شده در يکشنبه 11 تير 1402 ساعت 2:45 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۴ روش برای کشف و پرورش استعداد کودک شما

کودکان چه کاری را به خوبی انجام می دهند؟ تمام کودکان دارای یک یا چند نوع توانایی هستند، هرچند که همیشه این توانایی را نزد والدین خود نشان ندهند. کودک شما ممکن است اولین فرد در خانواده باشد که مهارت ژیمناستیک داشته باشد و یا ذوقی در نواختن پیانو داشته باشد، یا ممکن است یک توانایی خاص برای خنداندن مردم داشته باشد. استعداد می تواند در هر شکلی بروز کند اما ممکن است برای بروز پیدا کردن نیاز به روشن کردن و بیرون کشیدن آن باشد. در اینجا چند نکته برای بیدار کردن و پرورش استعدادهای طبیعی کودک شما، آورده شده است:

همیشه در حال نظارت و جستجو باشید

کودکان ممکن است معمولا استعدادهای خود را تشخیص ندهند، با این حال به صورت غریزی این استعدادها را دنبال می کنند، به عنوان مثال، چنانچه کودک شما علاقه ی خاصی به جعبه نقاشی دارد، این می تواند یک نشانه از این مطلب باشد که او یک هنرمند است- او ممکن است که هنوز کار زیادی با قلم موی خود انجام ندهد- اما صبر و شکیبایی شما با تکامل استعداد او ارزش پیدا خواهد کرد.

برای کودک خود فرصت ها را فراهم کنید

استعدادها برای تکامل نیاز به یک فتح باب دارند. اگر هیچ فرصتی برای یک توانایی برای تغذیه آن وجود نداشته باشد، ممکن است این توانایی در کل سال های شکل گیری کودک سرکوب شود، که بعد از آن ممکن است برای توسعه آن استعداد خیلی دیر شده باشد. به عنوان مثال، اگر کودک یک استعداد برای نواختن طبل و دنبک دارد، ممکن است تا زمانی که بر روی طبل ضربه نزند، این استعداد در او شکوفا نشود. مهم است که طیف وسیعی از فرصت ها را برای کودک خود فراهم کنید بطوری که هر استعداد پنهانی بتواند بروز یافته و شکوفا شود. شما می توانید این کار را با معرفی موضوعات مختلف، بازی ها، توانایی هاو مهارت های مختلف به او و کمک به او در دنبال کردن آنها انجام دهید.

پرورش هویت

تشویق و ستایش یک راه طولانی برای بسط و توسعه ی استعدادهای کشف شده ی فرزند شما خواهد بود. بگذارید کودک شما بداند که شما به توانایی های او افتخار می کنید و علاقه ی خود را به موضوعات مورد علاقه ی او، خواه خود شما به این موضوعات علاقه داشته باشید یا نه؛ نشان دهید. به دنبال فرصت هایی باشید تا مهارت های او را به دوستان و آشنایان خود نشان دهید؛ حمایت آنها حمایت فردی شما را تقویت خواهد کرد. معلمان مدرسه ی کودک نیز ممکن است قادر به گشودن فرصت هایی برای استعدادهای او باشند. اما برای توسعه ی جدی، شما ممکن است به سرمایه گذاری در آموزش خصوصی و حمایت های دیگر مانند دوره های آموزشی، مسابقات و تجهیزات نیاز داشته باشید.

منبع:کانون مشاوران ایران-۴ روش برای کشف و پرورش استعداد کودک شما

برچسب‌ها: استعداد کودک,آموزش درست کودک,تربیت کودک باهوش,

موضوع:
بازدید: 15

+ نوشته شده در چهارشنبه 14 تير 1402 ساعت 20:28 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آموزش قوی بودن و مهربان بودن به کودکان

نگرانی در مورد استفاده از داروهای در دسترس، سوءمصرف الکل، رانندگی در حال مستی، نگرانی از سیگار کشیدن و پک زدن پیپ در اماکن عمومی. مجبور کردن کودکان به سخت کوشی برای موفقیت در تحصیل و ورزش. مهیا کردن حمایت های خانگی و مالی. اهمیت به نمرات و کارهای تحصیلی. وادارکردن آنها به سالم خوردن و رفتن به کلیسا و عبادت گاه ها یا صرفاَ بریدن از دیگران و بیرون رفتن… لیست کردن مواردی از این قبیل به منظور تمرکز والدین بر آنها کاری طولانی و زمان بر است.

انسان دارای نیازهای هیجانی، نیازهای فیزیکی و نیازهای سبک زندگی است. بعلاوه تکنولوژی، کار والدین را سخت تر کرده است، کودکان پای تلویزیون نمی نشینند تا به والدین خود نشان دهند که نگاه نمی کنند در حالی که به سمت گوشی های خود روانه می شوند تا به منابع و اطلاعات در یوتیوپ دسترسی پیدا کنند و به طور مداوم راههای جدید متصل شدن را یاد می گیرند طوری که والدین در این مورد با کودکان خود دچار مشکل می شوند.

این افکار خیال بافی شما نیست. فرزندپروری سخت تر شده است. وقتی به فرزندپروری می اندیشید شما ممکن است به همه موارد لیست شده در بالا فکر کنید اما یک جنبه اضافی را به جعبه ابزار”کارهای مورد تمرکز” اضافه کنید، به کودکان خود برقراری تعادل بین قوی بودن و دفاع از خود و باورهای خود و در عین حال مهربان بودن را یاد دهیم.

ممکن است القای گسستگی به نظر برسد مانند “فقط قوی بمان” و”آدم های خوب جا نمی زنند” برخی از این مثال ها هستند، اما آموزش به کودکان در دنیایی که به نظر می رسد روز به روز طردشدگی در آن بیشتر و بیشتر شود ممکن است تنها راه کمک به کودکان برای بقاء و پیشبرد زندگی های آنها باشد.

قوی شدن:

قوی بودن به معنای قلدری نیست. در حقیقت شخص واقعاً قوی دارای جوهره درونی به امکان مقاومت در برابر هر آنچه زندگی پیش روی آنها قرار می دهد مانند قلدری و تحقیر دست می یابند.

افراد قوی اطمینانی درونی را در خود پرورانده اند که به آنها امکان می دهد تا باور کنند هر آنچه در زندگی رخ می دهد مهم نیست. اصولی که والدین می توانند به کودکان خود برای قوی بودن اما نه سرکوب کردن بیاموزند چه می باشند؟

به آنها یاد دهید راه اندازهای رفتار خود را بشناسند و هرآنچه آنها را غمگین می کند را بشناسندو یا آنها را در بازی خود راه ندهند. چرا این ها را یاد بگیرند؟ زیرا هر چه فرد بیشتر در مورد محرک ها بداند زودتر می تواند فرصت مواجهه با آنها به شکل مستقیم تر و عقلایی را بیابد. هر چه شما بیشتر غمگین شوید احتمال بیشتری در رسیدن به حد انفجار و یا در خود فرو رفتن وجود دارد.

زبان صریح و غیر خشونتی را تمرین کنید. به جای گفتن “ازت متنفرم” بگویید”من خیلی حالم بد می شود وقتی از من درخواست انجام کاری را می کنی و دوست ندارم انجام دهم”. به آنها کمک کنید واکنش های خود را بسنجند و اظهارنظرهای خود را با رفتارهای خود نه اشخاص، مرتبط سازند.

نکته: به عنوان یک بزرگسال بسیار مهم است که این رفتار را نیز الگوسازی کنید.

ایستادگی کردن برای خواسته. به آنها کمک کنید چیزی که می خواهند و به آن باور دارند را به دست آورند. به آنها امکان پیشقدم شدن را بدهید، برای تمجید از کسی به خاطر کار مهمش نامه بنویسند، به آنها در مورد آنچه در پیرامون آنها رخ می دهد آموزش دهید (بله، حتی خردسالان نیز می توانند اهمیت محیط و دنیای خود را یاد بگیرند). هر چه بیشتر آنها مجهز به درونگاهی برای ایستادگی برای خواسته خود باشند به احتمال کمتری آنها برای همه چیز به هم می ریزند.

منبع:کانون مشاوران ایران-آموزش قوی بودن و مهربان بودن به کودکان

برچسب‌ها: آموزش مهربانی به کودک,کودکان,آموزش قوی بودن به کودک,

موضوع:
بازدید: 17

+ نوشته شده در يکشنبه 18 تير 1402 ساعت 2:48 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تربیت فرزند

تربیت فرزند پسر، تربیت کودک از چه سنی شروع میشود، تربیت فرزند سالم، تربیت فرزند از نظر روانشناسی، تربیت کودک یکی از سخت ترین مراحل فرزندآوری است، هر کودکی با کودک دیگر متفاوت است و همین باعث می شود که تربیت کودک به امری سخت برای والدین تبدیل شود. روانشناسان بسیاری اعتقاد دارند که دلایل بسیاری از اختلالات در دوران کودکی نهفته است و همین به اهمیت دوران کودکی تاکید دارد، رفتاری که با کودک داشته باشید آینده او را رقم می زند.

تربیت فرزند چیست

در دنیای امروز خشونت های زیادی علیه کودکان در حال شکل گیری است. بسیاری از خشونت ها از جانب والدین در برخی خانواده علیه کودکان شکل می گیرد که در نتیجه اعتقاد به تنبیه های بدنی برای تربیت کودک به وجود می آید. پژوهش ها نشان می دهد که تربیت کودک با استفاده از آزار جسمی و تنبیه بدنی راهکاری بسیار نامطلوب بوده که از هر لحاظ توسط علم روانشناسی و غیره رد شده است و موجبات بروز بسیاری از مشکلات روحی و جسمی و روانی را در بین آن ها فراهم می کند.تربیت فرزندان ۷ تا ۱۴ سالبه حدی مهم است که روش های ناصحیح در تربیت فرزند منجر به بروز بسیاری از مشکلات رفتاری و روحی روانی برای کودکان در اینده آن ها خواهد شد و دلیل بسیاری از رفتاری های ناهنجار اجتماعی نیز همین خشونت ها و به کار بردن روش های ناصحیح در تربیت فرزند از لحاظ رفتاری است. در ادامه نکات تربیتی روانشناسی آمده است که به شما در تربیت کودکی سالم و موفق کمک می کند:

تربیت فرزند از نظر روانشناسی

برای تربیت کودک از دیدگاه روانشناسی باید موارد زیادی را رعایت کنید که در ادامه مهم ترین آن ها ذکر شده است:

۱. عزت نفس فرزندتان را تقویت کنید

لحن صدا، زبان بدن و هر بیانی که دارید بر تربیت فرزند پسر تاثیر می گذارد، تنها لازم نیست که به حرف های خود اهمیت دهید حتی لحن صدا نیز برای کودک مهم است. رفتار شما به عنوان والد بیش از هر چیز دیگری بر عزت نفس آن ها تأثیر می گذارد. به کودک خود اجازه دهید به صورت مستقل کار کند تا احساس کند که توانایی بالایی دارد. کلمات نیز می توانند همانند تنبیه جسمانی آسیب بزنند، اگر کودکتان در کار خود موفق نبوده به او امید دهید تا بار دیگر تلاش کند، کلمات خود را با دقت انتخاب کنید و دلسوز باشید.

۲. از ویژگی های خوب او تعریف کنید

چند بار در روز کودکتان را به دلیل کارهای بدی که انجام می دهد تنبیه می کنید؟ چقدر از او انتقاد می کنید؟ همیشه ویژگی های مثبت او را ذکر کرده و به او بگویید که متوجه کارهای خوب او می شوید. با تنبیه، کودک احساس می کند که کارهای مثبت او دیده نمی شود. به طور مثال به او بگویید: امروز بسیار دختر خوبی بودی مرسی که به من کمک کردی وسایلت رو جمع کنیم یا مرسی که ساکت ماندی تا به کارهایم برسم.

۳. قوانین مشخصی داشته باشید

برای تربیت فرزند سالم قوانین در خانه باید مشخص باشد، بایدها و نبایدهای تربیت فرزند از همان ابتدا باشد مشخص شود. نظم و انضباط باید از کودکی یاد گرفته شود، حتما قوانین را به آن ها توضیح دهید و به آن ها بگویید که حتی والدین نیز مجبور هستند این قوانین را رعایت کنند. به طور مثال به کودک خود یاد دهید که حتما پیش از دیدن برنامه تلویزیون باید تکالیف خود را انجام دهد. می توانید چارتی تشکیل دهید و در آن چارت کارهای مثبت و مفید او را علامت بزنید.

۴.برای بچه هایتان وقت بگذارید

در زندگی شلوغ امروزی برای بسیاری از افراد وقت ندارند تا با کودکان خود وقت بگذرانند.اگر می توانید به شکلی تنظیم کنید که زمان های صرف غذا کنار هم بوده یا شب ها در مورد روز خود صحبت کنید. اکثر بچه ها به دنبال توجه والدین خود هستند بنابراین اگر توجه لازم را دریافت نکنند سعی می کنند با رفتارهای ناپسند والدین خود را مجبور کنند که به آن ها دقت شود.

تربیت فرزند

۵. الگو باشید

یکی از مهم ترین نکات کلیدی در روانشناسی تربیتی کودک این است که الگو هرکودکی والدین است، کودک به شما نگاه می کند و سعی می کند مانند شما رفتار کند. احترام، صمیمیت، صداقت، مهربانی، بردباری. رفتار غیر خودخواهانه از خود نشان دهید تا کودکتان از شما یاد بگیرد. اگر همیشه در مورد مسائل مالی در خانه صحبت کنید کودک یاد می گیرد که پول مهم ترین چیز است و آن را از همه چیز بالاتر قرار می دهد. اگر دروغ بگویید کودک یاد می گیرد که دروغگویی کار خوبی است.

۶. انعطاف پذیر باشید

همانطور که فرزند شما تغییر می کند، باید سبک فرزندپروری خود را تغییر دهید. هر روش در سنی جواب می دهد، روشی که در سن یک سالگی برای کودک شما موفق بوده است ممکن است در دوسالگی کاربرد خود را از دست بدهد. به طور مثال شما نمی توانید مانند یک کودک به نوجوان بگویید که چه رفتاری داشته باشد بلکه تنها می توانید تا حدودی او را نصیحت و راهنمایی کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران -تربیت فرزند

برچسب‌ها: تربیت فرزند,تربیت کودکان,شیوه تربیت کودکان,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در يکشنبه 18 تير 1402 ساعت 2:49 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تعامل مدیران و والدین در انضباط مدرسه

اگر تجربه یک مدیر مدرسه را داشته باشید، حتما متوجه می شوید قضاوت کردن در اختلافات کودکان تا چه حد سخت است، و از آن سخت تر منضبط کردن کودکان است. بعلاوه والدین نیز در قبال منضبط کردن کودک در مدرسه وظایفی دارند و نقش اصلی را ایفا می کنند. در این مقاله شما را با نکاتی در این زمینه آشنا خواهیم کرد.

شما باید رویکرد تأدیبی خود را بفهمید

تحقیقات نشان می دهد که یکی از مؤثرترین راهبردهای انضباطی، قاطعیت است؛ واضح و قاطع، همراه با واجب ترین مقررات و حامی احساسات کودکان. با اجتناب ناپذیر بودن پیامدهای رفتار، کودکان از کودکانی که آرام وسازگار هستند بهتر یاد می گیرند، البته زمانی که آنها سعی در انجام کار درست را دارند، که به نوعی با تقویت مثبت نیز توأم است.

برای مطالعه بیشتر:

کودکانی که نمی خواهند مدرسه بروند

ده نکته برای سازگار شدن کودک با مدرسه

یکی از مدیران مدرسه توصیه می کند: اوایل سالهای تحصیلی فرصتی را به دانستن خط مشی های انضباطی مدرسه اختصاص دهید قبل از آنکه همه چیز بر خلاف میل روی دهد. والدین باید اطمینان یابند که بر طبق خط مشی های انضباطی مدرسه برای حتی یک مسأله عمل می شود و در این بین مهم نیست که چه کسی قانون شکنی می کند. معمولاً مدارس سیاست های انضباطی را کتبی به صورت آنلاین و یا در فصل پاییز بازگشتن به هنگام عصر از مدرسه تعیین می کنند؛ اگر خبر ندارید، بپرسید. اکثر مدارس از رویکردهای زیر استفاده می کنند:

انضباظ مقتدرانه، معلم مقرات واضحی را طرح می کند و سه تا شش پیامد منفی برای هر تخلف از سلسله مراتب انضباطی را به کار می گیرد. کودکان برای رفتار خوب چیزهایی مانند برچسب های برجسته، منقش به اشکال یا گلوله های شیشه ای دریافت می کنند به طوری که بتوانند با گذشت زمان جایزه های بیشتری کسب کنند.

مداخلات و حمایت های رفتاری مثبت، معلمان برای بخش های مختلف مدرسه کارهای روزمره و تجارب آشکاری را تعیین می کنند (کلاس ها، توالت، اتاق غذاخوری و سرویس های ایاب و ذهاب). کودکان این کارهای روتین را تمرین می کنند و معلمان زمانی را صرف فراخواندن کودکان به کارهای خوب کرده و نیز تنبیهاتی قابل پیش بینی برای تخلفات رایج را برای همه وضع می کنند.

کلاس مسئول، معلمان کودکان را به همکاری با یکدیگر برای خلق مقررات کلاسی در شروع هر سال تحصیلی ترغیب می کنند. مدل‌سازی باعث می شود کودکان به رفتارهای مورد انتظاری مانند بالابردن دست ها و نگه داشتن درها توجه کرده و به مرور آن ها را در خود تقویت کنند.

پیامدهای اثربخش مناسب با نقش کودک و مرحله رشدی کودکان شما

دوستی که مدیر مدرسه بود تعریف می کرد:

روزی در اوایل تصدی شغلم، معلمی راون پسر بچه هفت ساله را به دفترم آورد. او دستمالهای کاغذی را از پنجره کلاس به طرف بیرون پرت کرده بود و معلم از من انتظار داشت که با او به شدت برخورد کنم. چهره آشک آلود کودک خبر از لجبازی و ترس می داد. من گزینه هایم را سبک سنگین کردم: دلجویی کردن، داد و فریادزدن، یا کلاً انجام دادن کارهایی دیگر؟ پس از آنکه گریه کودک متوقف شد، من از خودم و او تعجب کردم که چرا حتی نخواستیم از صدای آنچه در کلاس رخ داده به عنوان یک سند کمک بگیریم. سپس او بااشتیاق واقعیت را به من گفت”من فقط می خواستم ببینم آیا یک دستمال کاغذی خیس سریع تر بر روی زمین می افتد یا دستمال کاغذی خشک”.

من عاشق این کنجکاوی او شدم و اینجا من بودم که نباید او را دست می انداختم. در مقابل او آرام شد. معلم عصبانی و برآشفته شد. من دچار دردسر زیادی شدم.” متوجه کار جنجالی خودم شدم. ولی باید به دانش آموز کمک کنم تا بتواند انتخاب های بهتری داشته باشد و به او و معلمش نیز کمک کنم تا یکدیگر را به عنوان همکار ببینند نه دشمن”.

آن روز دانش آموز فرصت بازگشت به کلاس را از دست داد ولی در نامه ای به خاطر کارهای خود از معلم و ناظمش معذرت خواهی کرد. و با کمک ناظم توانست دستمال کاغذی های تمام توالت های پسرانه را تعویض کند و به خاطر چنین کار خوبی از سوی معلمش مورد تشویقی جانانه قرار گرفت. تجربه او به من آموخت که تمرکز بر هر کودک به عنوان یک فرد با اختصاص دادن زمانی برای فهمیدن امور جاری کاری کمک کننده است، نه داد و فریاد زدن. وقتی خانواده های کودکان مقررات را برای آنها روشن کنند و به آنها فرصتی برای منعکس کردن انتخاب های کودک خود بدهند آنها نیز متقابلاًبه خوبی واکنش نشان می دهند. من در این مواقع گفتن یک معذرت خواهی صادقانه ای (یا دست کم کار متقاعدکننده ای) را پیشنهاد دادم و به کودکان کمک کردم طوری برنامه ریزی کنند که دفعه بعد بهتر عمل کنند. این کار باعث می شود آنها نه تنها خوش رفتارتر بلکه اخلاقی تر نیز باشند.

برای مادران:

خود را مانند یک همکار مدرسه در نظر بگیرید

شما می توانید با فهماندن به کودک خود که هر کسی الزاماً باید تابع مقررات مدرسه باشد به نوعی از رابطه او با معلمانش حمایت به عمل آورید ولو آنکه در منزل مقررات متفاوتی دنبال شود. کودکان وقتی که والدین آنها برعکس تصمیمات معلم عمل می کنند گیج می شوند. مدیر یک مشاور حقوقی نیست و کودک شما نیازی به وکیل ندارد. در عوض او به والدینی آرام و خونسرد نیاز دارد والدینی که تمایل به همکاری با مدرسه برای کمک به احترام در رابطه، انعکاس و اصلاح آن باشند.

قبول کنید که همه چیز را نمی دانید

با مامان و باباهای دیگری که صحبت می کنیم می فهمیم والدین کمی در مورد فرآیند انضباطی مدرسه کودک خود آگاهند. کودکان اغلب توصیفات درهم برهم یا ناقصی از واقعیت می دهند و مدارس نمی توانند همیشه جزئیات زیادی از آنچه بد پیش می رود فراهم کنند.

مادری نگران است که پسرش شایان هر روز با گزارش دهی کارهای علیرضا به خانه می آید (در این مورد اسامی و جزئیات جابجا شده). او ممکن است بگوید علیرضا امروز روز خوبی داشت، یا علیرضا روز خیلی بدی پشت سرگذاشت. با گذشت زمان دیگر جزئیات نیز آشکار شدند. علیرضا رایانه معلم را شکست. او می خواست همکلاسی دیگر را کتک بزند. معلم از شدت عصبانیت می خواست همه بچه ها را از کلاس اخراج کند. مامان روز به روز نگران تر می شد. وقتی از معلم خواست تا در این باره برایش توضیح دهد تا خیالش راحت شود، او فهمید که کارکنان مدرسه اجازه گفتن جریان رسیدگی به وضعیت علیرضا را ندارند.

براساس اظهارات قانون حفظ حریم خصوصی و حقوق آموزشی فدرال، والدین باید به همه موارد ثبتی کتبی در مورد کودکان خود دسترسی داشته باشند و هیچ مدرسه ای نمی تواند اطلاعاتی را بدون رضایت والدین در اختیار دیگران قرار دهد. یعنی حتی اگر کودک دیگری به کودک شما آسیب رساند مدرسه نمی تواند در مورد آن کودک با شما صحبت کند.

منبع:کانون مشاوران ایران -تعامل مدیران و والدین در انضباط مدرسه

برچسب‌ها: انضباط در مدرسه,انضباط کودکان,ارتباط با مدیر مدرسه,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در سه شنبه 20 تير 1402 ساعت 22:20 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مسئله سوء استفاده جنسی از کودکان

سوء استفاده جنسی از کودکان نزدیک ۸۰۰۰۰ مورد در طول یک سال گزارش شده است، اما آمار گزارش نشده فراتر از اینهاست، به این علت که کودکان می ترسند به دیگران بگویند که چه اتفاقی برایشان افتاده و نیز گذراندن روند قانونی برای اثبات این موضوع سخت و مشکل می باشد.

مشکل باید شناسائی شود، تجاوز متوقف شده و کودک مساعدت های حرفه ای دریافت کند؛ آسیب های عاطفی و روانشناختی تجاوز در طولانی مدت می تواند برای کودک ویرانگر باشد.

این حادثه می تواند توسط هر کسی رخ دهد از جمله خانواده کودک ، والدین، پدر، مادر خوانده،خواهر و برادر یا خویشاوندان و یا خارج از محیط خانواده توسط دوست ، همسایه، پرستار، معلم ویا یک فرد بیگانه. زمانیکه این حادثه اتفاق می افتد ، در کودک انواع متفاوتی از احساسات ، افکارو رفتارهای دردآوری بروز کرده و تشدید می یابند.

مطالب مرتبط:

فواید آموزش جنسی به کودک و نوجوان

اغلب نشانه های جسمانی واضحی از تجاوز جنسی در کودک دیده نمی شود. برخی نشانه ها تنها توسط معاینه های بدنی توسط پزشک می‌توانند تشخیص داده شود.

سوء استفاده جنسی از کودکان مشکلات ذکر شده زیر را می تواند به وجود آورد:

علاقه غیر معمول و یا اجتناب از همه چیزهایی که ماهیت جنسی دارند.

مشکلات خواب و یا کابوس های شبانه

افسردگی و یا دوری گزینی از دوستان و خانواده

فریب کاری

اظهار اینکه بدنشان آلوده شده و یا آسیب دیده و ترس از این دارند که مشکل عمده ای در ناحیه تناسلی شان وجود دارد.

امتناع از رفتن به مدرسه

بزهکاری/ مشکلات رفتاری

پنهان کاری

اختلال هویت جنسی

نمودهایی از آزار و اذیت جنسی در نقاشی، بازی و خیالبافی ها

پرخاشگری های غیرطبیعی

رفتارهای خودکشی

والدین می توانند با استفاده از موارد زیر در جلوگیری و یا کاهش احتمال این آسیب نقش داشته باشند:

به بچه ها بگویید اگر شخصی بخواهد بدن تو را لمس کند و یا کاری کند که تو بخندی ، به آن شخص نه گفته و فورا به من اطلاع بده .

به کودکان بیاموزید که احترام گذاشتن به بزرگسالان تنها به معنی اطاعت محض و کورکورانه از آنها نیست.

به عنوان مثال به کودک نگویید همیشه هر چیزی را که معلم و یا پرستارت از تومی خواهند را انجام بدهی.

منبع:کانون مشاوران ایران -مسئله سوء استفاده جنسی از کودکان

برچسب‌ها: تجاوز به کودک,تجاوز جنسی,آموزش جنسی به کودک,

موضوع:
بازدید: 10

+ نوشته شده در يکشنبه 25 تير 1402 ساعت 0:33 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

نکات مثبت تربیتی

نکات مثبت تربیتی برای نوزادان، کودکان نوپا و پیش دبستانی

داشتن یک کودک زمان هیجان انگیزی برای پدر و مادر است. شناخت هر مرحله رشد و نمو می تواند به شما در جهت آمادگی برای رویارویی با چالش ها و فرصت های تربیت کودکان خردسال کمک کند.

مطالب مرتبط:

فرزندان و تربیت دردنیای امروز

نوزادان (۰ – ۱ سال)

زمانی که کودکان به دنیا میآیند، دنیا برای آن ها مشابه یک ماهیت جدید ماجراجویانه است و آن ها مجبور خواهند بود همه چیز را برای اولین بار فراگیرند. نوزادان شروع به رشد ادراکی خواهند کرد و فرایند های یادگیری زبان، حافظه، تفکر، و استدلال آغاز می شوند. در این مرحله، کودکان همچنین یاد خواهند گرفت چگونه دید خود را متمرکز کنند و صدای والدین خود را به خاطر بسپارند.

شما چه کار میتوانید انجام دهید…

با کودک خود صحبت کنید. شنیدن صدای شما آرامش بخش است.

زمانی که کودک شما از خود صدایی تولید میکند، با تکرار آن و اضافه کردن کلمات به آن پاسخ دهید. این به کودک کمک خواهد کرد یاد بگیرد که چگونه از زبان استفاده کند.

برای کودک خود بخوانید. این به او کمک خواهد کرد که زبان و اصوات را درک کند و آن را گسترش دهد.

تربیت میتواند کار سختی باشد! از نظر جسمی، روانی و عاطفی مراقب خود باشید. آسان تر آن است که از داشتن فرزند تازه متولد شده خود لذت ببرید و زمانی که در خود احساس خوبی دارید پد ر مادر مثبت و عاشقی باشید.

کودکان نوپا (۱-۲ سال)

در این دوره از زمان، کودکان نو پای شما بشدت متحرک و هوشیار میشوند نسبت به خود و محیط اطراف. کودکان نوپای شما استقلال بیشتری نشان خواهند داد و رفتار جسورانه تری بروز میدهند.

مطالب مرتبط:

مشاوره و تربیت کودک ۲ ساله تا ۳ ساله

شما چه کار میتوانید انجام دهید….

به خواندن روزانه برای کودکان نوپای خود ادامه دهید.

از کودک خود بخواهید تا برای شما شی ای پیدا کنند یا اعضای بدن یا اشیاء را نام ببرند.

با کودک نوپای خود بازی های مقایسه ای مانند مرتب سازی اشکال و پازل های ساده انجام دهید.

کودک خود را به اکتشاف تشویق نمایید.

کنجکاوی کودک نوپای خود را با رفتن به سفر های بیرونی به پارک یا سواری با اتوبوس تشویق کنید.

کودکان نوپا (۲-۳ سال)

در طول این مدت زمان هیجان انگیز، کودکان نوپای شما قادر خواهند بود که از دستورات دو یا سه عبارتی پیروی کنند و اشیاء را بر حسب شکل و رنگشان مرتب کنند. کودکان نوپای شما قادر خواهند بود اعمال بزرگسالان و هم چنین بازی های خود را تقلید کنند و طیف وسیعی از احساسات را بروز دهند.

شما چه کار می توانید انجام دهید…

کودک خود را به انجام ادابازی (بازی وانمودی) مانند خاله بازی تشویق کنید یا اجازه دهید نقش رهبر را در بازی به عهده گیرد و از او پیروی کنید.

کودک خود را تشویق کنید تا نام و سن خود را به شما بگوید.

زمانی تعیین کنید تا در آن با کودک خود به مطالعه کتاب بپردازید.

به کودک خود با بردن او به پیاده روی یا سفر با قطار کمک کنید تا دنیای اطراف خود را کشف کند.

شروع کنید به آموزش آهنگ های ساده به کودک خود، مانند یک توپ دارم قلقلیه و دیگر ریتم های فرهنگی.

پیش دبستانی (۳-۵ سال)

دنیا، زمانی که بچه های شما به اوایل کودکی خود میرسند واقعا گسترده میشوند. کودک شما مستقل تر خواهد شد و میخواهد که دنیای اطرف خود را کشف کند و در باره آن پرس و جو نماید. در طول این مرحله کودکان هوشیاری خود را نسبت به هویت جنسی خود نشان میدهند، به آنها در لباس پوشیدن و درآوردن، بازی کردن با دیگر کودکان و خواندن آواز کمک کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران-نکات مثبت تربیتی

برچسب‌ها: تربیت فرزندان,تربیت کودکان,تربیت درست فرزندان,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در جمعه 30 تير 1402 ساعت 1:12 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

عوارض ترس در کودکان

عوارض ترس در کودکان چیست؟ چه چیزی باعث ترس شدید کودک می شود؟ چگونه می توان ترس را در کودک کاهش داد؟ یکی از مسائل رایج و شایع میان کودکان ” ترس ” است. مطالعات و بررسی های مختلفی که انجام شده، نشان می دهد که کودکان بهنجار به نحو شگفت آوری دچار ترس های متفاوتی هستند. اگرچه که ترس در میان کودکان امری رایج است، اما ترس های شدید چندان متداول نیستند.

به گونه ای که عده ای از روان شناسان معتقد هستند که ترس یک غریزه و میل باطن ست که بر اساس حکم این غریزه، کودک دوست دارد که بترسد و به نوعی از این ترس لذت می برد.

روانشناسی ترس کودکان

ترساندن کودکان یک عامل بسیار مخرب و زیان آور هم برای خود کودک و هم برای والدین می باشد، لذا بجای آن که برای پیش گیری از کار خلافی که کودک انجام خواهد داد، از ترساندن استفاده شود، بهتر است که از همان ابتدای زندگی کودک یعنی از هنگامی که کودک به تدریج در حال رشد است، به گونه ای پرورش داده شود که بتواند با درک مفهوم کار اشتباه، از انجام دادن آن خود داری کند، نه این که از ترس تنبیه شدن و یا دیگر عوامل ترس، از آن دوری گزیند.

زیرا هنگامی که کودک به زور ترس کاری را انجام دهد یا ندهد، همان کار خلاف خواسته ها و و تمایلات بزرگترها و والدین را در نبود آن ها و یا در خفا انجام می‌دهد، و به این علت در این شرایط این اعمال را انجام می دهد که؛ زور و ترسی وجود ندارد و با شدت و وحدت بیشتری انجام می دهد و امکان دارد که به انحرافات جانبی دیگر نیز کشیده شود.

گاهی در کودکان خردسال، دیده شده که به دلیل رفتارهای نادرست بزرگترها و والدین، در کودک چنان ترسی رخنه می کند که او از دیدن اشکال مشابه به عوامل ترس نیز، شدیدا می ترسد.

عوارض ترس در کودکان

در زمینه ترس کودکان بیشتر بخوانید:

کودک ترسو

علل و درمان اختلال فوبی یا هراس

عوارض ترس در کودکان

عوارض ترس در کودکان ایجاد می شود که شاید علت آن را می توان؛ حافظه پویا و فرایندهای شناختی آن ها دانست. امکان دارد که عوامل ناآشنا در شرایطی سبب ایجاد ترس در کودک شود ( گریه کند).

۱. غریبی کردن

یکی از رایج ترین و شایع ترین عوارض ترس در کودکان ” غریبی کردن ” است. وقتی کودک با یک فرد غریبه رو به رو می شود ، بغض می کند، نگاهی به مادر و نگاهی به غریبه می کند و ترس خود را با گریه بروز می دهد و مقدار زمانی طول می کشد تا غریبه بتواند با کودک ارتباطی عادی برقرار کند.

۲. ترس از جدایی

یکی دیگر از عوارض ترس در کودکان، ” ترس از جدایی “ می باشد. اگر کودک متوجه شود که مادرش قصد رفتن دارد، بعد از چند لحظه گریه را به سر می دهد و عکس العمل ترس آلود نسبت به رفتن مادر بروز می دهد. معمولا بین ۷ تا ۱۲ ماهگی، ترس از جدایی ظاهر می شود و اوج آن ، در ۱۵ و ۱۸ ماهگی است. تدریجا که سن کودک بیشتر می شود، این گونه ترس ها نیز کمتر می شوند زیرا کودک به مرور بزرگ می شود و می تواند شرایط و موقعیت ها را درک کند و همچنین بازگشت مادرش را پیش بینی کند. تجربه های کودک در سال دوم به او کمک می کند که بتواند مشکلات ترس زا را حل کند.

پیشنهاد مشاور: اختلال هراس یا ترس در کودکان

روش برداشتن ترس بچه

هر کدام از کودکان، در مقابل موقعیت های ترسناک و ناراحت کننده، عکس العمل های خاصی را از خود بروز می دهند. ترس می تواند، از بسیاری از حوادث نامطلوب، در بسیاری از شرایط جلوگیری کند و همچنین سبب تجربه ای کافی برای انسان شود. برای از بین بردن ترس در کودکان، باید تلاش شود که بتوان محرک های ایجاد کننده ی ترس را از بین برد و یا اینکه از محیط کودک آن ها را دور کرد، زیرا به زور و اجبار کودک را نمی توان وادار کرد که در مقابل محرک های ترس زا، از خود ترس بروز ندهد.

زور و یا منطق و استدلال، در برطرف کردن و ازبین بردن ترس کودک، نقش تعیین کننده ای ندارند و تنها پروش بعضی از استعداد ها و همچنین کار های مثبت و آرامش اطرافیان می تواند در کم کردن و عدم بروز ترس در کودکان تاثیر به سزایی داشته باشد.

به صورت کلی؛ دختران نسبت به پسران ترس بیشتری از خود بروز می دهند. به نظر می رسد که با افزایش سن، عوارض ترس در کودکان کم می شوند و باید انتظار داشت که واکنش های خفیف ترس و همچنین آن هایی که به دوره ی به خصوصی از دوران رشد مربوط می باشد به سرعت از بین بروند. اگر ترس – هرچند کوتاه مدت – در حد قابل ملاحظه ای اذیت کننده باشد، یا سبب تغییر در رفتار فرد شود و به آن ضربه وارد کند، باید در پی چاره و حل آن برآمد.

در تحلیل و ارزیابی و بررسی های ترس های دوران کودکی، یکی از عواملی که بسیار مؤثر می باشد، “نقاط عطف رشدی” است و هنگام قضاوت در مورد ترس کودکان، از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد. بسیاری از ترس ها مربوط به سن خاصی هستند و همچنین موقتی و ناپایدار هستند. اما با این وجود احتمال دارد که ترس های دوران کودکی، پی آمدهای طولانی مدتی داشته باشند. افرادی که در بزرگسالی دچار ترس می شوند، در دوران کودکی نیز بیشتر از افرادی که دچار ترس نیستند به ترس دچار بوده اند.

منبع:کانون مشاوران ایران-عوارض ترس در کودکان

برچسب‌ها: ترس در کودکان,ترس از تاریکی کودک,اختلال استرس,

موضوع:
بازدید: 10

+ نوشته شده در شنبه 31 تير 1402 ساعت 21:59 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاور کودکان آنلاین:چگونگی تنبیه کودک

همه والدین در مورد تنبیه کودک، عقاید شخصی مخصوصی دارند. چه آنهایی که آن را می‌پذیرند و یا رد می‌کنند، از تنبیه به عنوان یک روش آموزشی مناسب برای کودکانشان استفاده می‌کنند. وقتی که کودکتان را به اتاقش می‌فرستید، زمان تماشا کردن تلویزیون را محدود می‌کنید و به او اجازه بارزی کردن با اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را نمی‌دهید؛ یا وقتی که به یکباره و به دنبال نزدیک شدن کودک به اجاق گاز، ناگهان فریاد می‌کشید: «نکن!» در واقع برای اصلاح رفتارها از اصول تنبیه استفاده کرده‌اید.

اگر می‌توانستیم کودکانمان را فقط با استفاده از روش‌های مثبت تربیت کنیم، خیلی عالی بود؛ اما نمی‌توانیم. برای آموختن الگوهای رفتاری شایسته، هم روش‌های مثبت و هم منفی لازم هستند. ما قصد نداریم تنبیه را بپذیریم یا رد کنیم. بلکه می‌خواهیم روش آن را بیاموزیم تا هنگامی که تنبیه به عنوان یک روش تربیتی ضروری بود، تاثیر بیشتری داشته باشد.مشاورکودک انلاین

تنبیه به تنهایی نمی‌تواند نتایج دلخواه را فراهم کند. زیرا به‌طور کلی روشی منفی است. این روش به کودک می‌آموزد که چه کاری را نباید انجام دهد. اما نمی‌آموزد که چگونه باید رفتار کند. وقتی تنبیه را بدون تقویت رفتار شایسته به کار می‌بریم، کودک نمی‌داند رفتار ناپسندش را با چه رفتاری جایگزین کند.

هیتر سه ساله برای رسیدن به یک لیوان از صندلی بالا می‌رود. مادرش او را از صندلی پایین می‌گذارد و به خاطر بالا رفتن از آن، او را سرزنش می‌کند. هیتر گریه می‌کند و می‌گوید، «دیگه نمی‌روم بالا، مامان». تا این مرحله خوب است؛ اما این دختر بچه نمی‌آموزد که می‌تواند از جایی امن‌تر لیوان بردارد، یا دفعه بعد باید از کسی کمک بخواهد. او آموخته است که چه کاری ر نکند؛ ولی یاد نگرفته است که چه باید بکند.

به علاوه، تنبیه وقتی موثر است که وقتی باشد چون وقتی از یک تنبیه به دفعات زیاد استفاده شود، تاثیرش را از دست می‌دهد. والدین مکررا چیزهایی شبیه این را به ما می‌گویند: «اولین باری که کارل را تنبیه بدنی کردم، خیلی گریه کرد و پس از آن، برای مدت طولانی رفتارش تصحیح شد، اما حالا که مرتبا به خاطر رفتارهای نادرستش تنبیه بدنی می‌شود، هیچ تاثیری ندارد و به نظر نمی‌رسد که به هیچ وجه اهمیتی بدهد.» این یک واکنش تطبیقی کلاسیک است، و به سبب همین اثر است که ما تنبیه بدنی را به عنوان شکلی از تنبیه توصیه نمی‌کنیم.

از آنجای یکه گاه تنبیه به عنوان یک روش مدیریت، لازم می‌شود، این پرسش شکل می‌گیرد که: پس چه وقت و چگونه می‌توانیم از آن استفاده کنیم؟ ما این اصول را پیشنهاد می‌کنیم:

تنبیهی را انتخاب کنید که رفتار ناخواسته را کاهش دهد

تنبیه فقط هنگامی موثر قلمداد می‌شود که بروز رفتار نامناسب را کاهش دهد. در بسیاری از مواقع، کودکان را برای تنبیه به دفتر مدیر مدرسه می‌فرستند؛ ولی همان‌طور که انتظار می‌رود، نتیجه‌ای عاید نمی‌شود. دانش‌آموز از انجام تکالیف ودداری می‌کند و از منتظر ماندن در دفتر مدرسه لذت می‌برد، پس رفتارش با بی‌توجهی تقویت می‌شود.

تنبیه بدنی، ایجاد محدودیت و گرفتن اسباب بازی‌ها یا امتیازات خاص (مانند تماشای کارتون) در صورتی «تنبیه» تلقی می‌شوند که موثر واقع شوند.

برای نمونه، مایکل نه ساله را به خاطر کتک زدن خواهرش به اتاقش فرستادند، او در آنجا با کامپیوتر و اسباب بازی‌هایش مشغول بازی شد. وقتی مادرش به او گفت که می‌تواند از اتاق بیرون بیاید، در حال تماشای کارتون مورد علاقه‌اش بود. او حتی فراموش کرده بود که تنبیه شده است. به علاوه، وقتی از اتاق خارج شد، خواهرش را دوباره کتک زد تا باز به اتاقش فرستاده شود.

پس نصیحت ما این است که نخست نتایج تنبیه را بررسی کنید. اگر رفتار هدف کاهش یافته بود، می‌توانید دوباره از آن نوع تنبیه استفاده کنید. در غیر این صورت، تکرار آن تنبیه سودی ندارد و باید روش دیگری را بیازمایید.

در تنبیه زیاده‌روی نکنید

اگر بیش از حد از تنبیه استفاده کنید، کودک شما به آن عادت خواهد کرد و تنبیه تاثیر خود را به تدریج از دست خواهد داد. هر اقدامی ـ اگر هم موثر باشد ـ شامل ممنوع کردن تماشای تلویزیون، تنبیه‌های بدنی و غیره با استفاده بیش از حد تضعیف می‌شود و اثر مورد نظر شما را ایجاد نخواهد کرد.

از تنبیه در کنار روش‌های مثبت استفاده کنید

وقتی تنبیه را به عنوان یک روش انتخاب می‌کنید، باید به کودک آموزش نیز بدهید. تنبیه به تنهایی رفتار خوب را به کودک نمی‌آموزد. برای تشویق کودک به انجام آنچه می‌خواهید، باید تفهیمش کنید، به او آموزش دهید و در صورت اصلاح رفتار مزبور، پاداشی برایش در نظر بگیرید. اگر کودکتان را به خاطر دویدن به سمت خیابان تنبیه کردید، سپس باید روش عبور از خیابان را به او آموزش دهید. و در نهایت به خاطر منتظر ماندن در کنای خیابان یا عبور محتاطانه از خیابان، او را تحسین کنید. با این روش، تاثیر تنبیه بیشتر خواهد شد.

تنبیه را به تعویق بیندازید

اگر قصد تنبیه کودکتان را دارید، درست پس از رفتار ناپسندش این کار را انجام دهید. رفتار انسان را پیامدهای بدون وقفه کنترل می‌کنند. (این پیامدها می‌توانند مثبت یا منفی باشند) پس صبر نکنید تا «بابا بیاد خونه». تا عصر یا فردا یا هفته بعد صبر نکنید. هر تنبیهی، اثرش را با گذشت زمان از دست می‌دهد و ممکن است کودک نتواند ارتباط تنبیه را با عمل ناپسندش درک کند.

همیشه پیامدها را تشریح کنید

کودک باید بداند چه رفتاری شما را ناراحت می‌کند و در صورت پافشاری در انجام آن، واکنش شما چه خواهد بود. تصمیم خود و پیامدهای نادیده گرفتن آن عمل را به او بگویید.

ثابت قدم باشید

تنبیه موثر نه تنها یک تنبیه بدون وقفه است، بلکه تنبیهی است که برای کودک قابل پیش‌بینی باشد. تنبیه باید در تمام مواردی که آن رفتار ناپسند سر می‌زند، انجام شود. اگر به کودکتان گفته‌اید که در صورت پرت کردن عروسکش، آن را از او خواهید گرفت، پس از هر بار پرت کردن به وعده خود عمل کنید تا همیشه منتظر پیامدهای رفتار ناپسند خود باشد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشاور کودکان آنلاین:چگونگی تنبیه کودک

برچسب‌ها: تنبیه کودکان,اصول تربیتی کودک,تنبیه کودک,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در چهارشنبه 4 مرداد 1402 ساعت 18:09 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

روانشناسی کودکان:کودکان و مشکلات صبحگاهی

اگر روز آغاز خوبی داشته باشد، امکان بیشتری وجود دارد که هم والدین و هم بچه‌ها روز خوبی در پیش داشته باشند. با این حال، ما اغلب چنان گرفتار عادت‌ها و وظایفمان در زمینه بیدار کردن به موقع، مراقبت از بهداشت کودک، فراهم آوردن غذا، رسانیدن کودک و رتق و فتق امور هستیم که این درگیری‌های اجتناب‌ناپذیر صبحگاهی می‌توانند تمام روز را خراب کنند.

در این مقاله کوشش خواهیم کرد تعدادی از مشکلات والدین و کودکان که معمولا موجب گرفتاری‌های صبحگاهی می‌شود و همچنین راه‌هایی که می‌توان از آنها اجتناب کرد یا تغییرشان داد را مورد بحث قرار دهیم. هنگامی که راه‌های پیشنهادی را امتحان کردید، مشاهده خواهید کرد که این راه‌حل‌ها چه تغییر عمیقی در شروع برنامه‌های روزانه خانواده شما و همچنین دیدگاه مثبت‌تر اعضاء خانواده نسبت به یکدیگر و نسبت به روز در پیش‌رو، ایجاد خواهد کرد.

نظر مشاور کودک در مورد کودک سحرخیز

کودکانی که صبح‌ها خیلی زود از خواب برمی‌خیزند: زمانی که کودک شما صبح‌ها چنان زود از خواب برمی‌خیزد که باعث دردسر شما می‌شود، چه کاری می‌توانید انجام دهید؟ اگر کودک شما با زود برخاستن، خواب شما را برهم می‌زند و یا با پرسه زدن خودسرانه در اطراف خانه موجب نگرانی شما می‌شود، می‌توانید به او یاد دهید که در چنین مواقعی دوباره به خواب برود و یا به آرامی در رختخواب خود بازی کند. ولی در درجه اول باید بررسی کنید که آیا میزان خواب او کافی است یا نه.

واقعیت این است که بعضی از کودکان به خواب بسیار کم‌تری نسبت به کودکان دیگر نیاز دارند. میزان خواب کافی در مورد یک کودک می‌تواند دوازده ساعت و در مورد کودک دیگر هشت ساعت باشد. گاهی کم‌خوابی می‌تواند نشانگر فعال بودن بیش از حد باشد ولی معمولا صرفا نمایانگر تفاوت بین افراد است. اگر میزان خواب کودک شما آن قدر نیست که روز را به خوبی بگذراند، وظیفه شما این است که به او یاد بدهید هنگامی که از خواب برمی‌خیزد،

چطور مجددا به خواب برود و یا این که چطور بیشتر بخوابد. ولی اگر با این مقدار خواب، کاملا راحت و شاداب است وظیفه شما این است که به او یاد دهید تا رسیدن موقع مناسب برای بیدار شدن سایرین، در یک مکان امن و یا رختخواب به آرامی و بدون سروصدا بازی کند.روانشاسی کودک

تعیین وضعیت خواب کودک

با پرسش‌های زیر می‌توانید وضعیت کلی خواب کودک را تعیین کنید:

۱- آیا کودک همیشه نسبت به همسالانش کمتر می‌خوابد؟

۲- هر شب چند ساعت می‌خوابد؟

یک هفته میزان خواب شبانه کودک را یادداشت کنید و سپس میانگین آن را محاسبه نمایید. متوسط خواب شبانه کودک چقدر است؟

۳- آیا میزان خواب کودک هر شب تقریبا یکسان است و یا این که تفاوت زیادی بین مقدار خواب او در شب‌های مختلف وجود دارد؟

۴- آیا معمولا کودک صبح‌ها شاداب است؟ آیا تا هنگام خواب بعدازظهر یا خواب شب «دوام» می‌آورد و یا این که مجددا به خواب می‌رود؟

اگر میزان خواب شبانه کودک تقریبا هر شب به یک اندازه است و معمولا صبح‌ها شاداب است، احتمالا خوابش کافی است و تنها باید آموزش ببیند که وقتی شب‌ها به خواب نمی‌رود یا این که صبح‌ها زود از خواب بیدار می‌شود، به آرامی در رختخواب بازی کند. اگر کودک به خواب بیشتری نیاز دارد، می‌توانید روش‌های زیر را به کار گیرید تا با تغییر عادت‌های خوابیدن، کودک بتواند بیشتر بخوابد:

آموزش زمانبندی خواب به کودک

چطور به کودکان آموزش دهیم که بیشتر بخوابند. بعضی از کودکان به راحتی به خواب می‌روند، ولی عادت دارند قبل از ساعت مقرر از خواب برخیزند. راه حل‌های زیر می‌توانند به چنین کودکانی بیاموزند چطور تا رسیدن ساعت مناسب برای بیدار شدن، مجددا به خواب روند.

قاطع باشید. هنگامی که کودک زود از خواب برمی‌خیزد، با قاطعیت از او بخواهید که دوباره بخوابد و یا این که تا هنگامی که به سراغش نرفته‌اید در رختخواب بماند. در مورد بعضی از کودکان همین کافی است؛ البته به شرط آن که کودک حس کند شما واقعا این حرف را جدی می‌زنید.

انتظار معجزه نداشته باشید. بیشترین چیزی که می‌توانید انتظار داشته باشید، افزایش تدریجی زمان خوابیدن است. اگر کودک نوپای شما ساعت ۶ صبح از خواب برمی‌خیزد، از او انتظار نداشته باشید که روز بعد ساعت ۸ صبح از خواب برخیزد. اگر فردای آن روز ساعت شش و پانزده دقیقه و روز بعد ساعت شش و سی دقیقه از خواب برخیزد، پیشرفت زیادی کرده است. سعی کنید در این مورد به تدریج به حالت ایده‌آل برسید.

به کودک اطمینان خاطر بدهید. بعضی از کودکان نگران این هستند که مبادا بیش از حد بخوابند. آنها را مطمئن کنید که در صورت لزوم آنها را از خواب بیدار خواهید کرد. و یا این که بالای سر آنها ساعت زنگ‌دار بگذارید.

قانون «پنج دقیقه صبر کن» را اجرا کنید. احتمالا شما نیاز دارید که به جای کودک، خودتان را تقویت کنید. هنگامی که صدای گریه و یا حرکت کردن کودک را شنیدید، سریعا سراغ او نروید. ابتدا پنج دقیقه صبر کنید و سپس به اتاق او بروید؛ مگر مواقعی که فکر مبی‌کنید کودک واقعا مشکلی دارد. بعد از چند روز می‌بینید که کودک بلافاصله یا کمی بعد دوباره به خواب می‌رود. اگر هنوز زود از خواب برمی‌خیزد، دوباره این قانون را به کار ببرید.

به کودک پاداش دهید. در مورد کودکی که حرف‌ها را به خوبی می‌فهمد، می‌توانید از پاداش دادن استفاده کنید. این روش معمولا در مورد کودکان بالای سه سال به خوبی موثر واقع می‌شود. برای کودک اهداف جزئی انتخاب کنید تا به تدریج به آنها برسد.

اگر به عنوان پاداش به کودک یک اسباب‌بازی می‌دهید، اطمینان حاصل کنید که اگر بدون حضور شما با آن بازی کند، خطری او را تهدید نمی‌کند. کودکان را با اسباب بازی‌هایی که به راحتی از یکدیگر جدا می‌شوند و به صورت اجزاء کوچک قابل بلع درمی‌آیند، تنها نگذارید. همچنین در مورد اسباب بازی‌هایی که سیم دارند احتیاط کنید. ممکن است بخواهید که جدول جایزره را با مورد بعدی (تمرین مثبت) همراه کنید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-روانشناسی کودکان:کودکان و مشکلات صبحگاهی

برچسب‌ها: بیماری جسمی کودکان,بیماریهای دوران کودکی,روانشناسی کودک,

موضوع: چاقی کودکان,
بازدید: 9

+ نوشته شده در چهارشنبه 4 مرداد 1402 ساعت 18:11 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاوره کودکان تلفنی:تحسین رفتار کودک

وقتی والدین به خاطر مشکلاتی که در مواجهه با رفتار کودک خود دارند، با ما مشورت می‌کنند، اغلب آنقدر درمانده‌اند که حتی نکته مثبتی هم برای گفتن ندارند. آنها شخصیت کودک را با کلماتی نظیر: لجباز، تنبیل و خودخواه توصیف می‌کنند. این یک حلقه معیوب است و راه به جایی نمی‌برد. تغییر دادن شخصیت به مراتب از تغییر دادن رفتار مشکل‌تر است. وقتی برای تغییر دادن رفتار کودک تلاش می‌کنید، احتمال موفقیت شما بیشتر است. به بچه نگویید، «چه دختر خوبی». زیرا این جمله بدین معناست که هدف، عبارت است از خوب بودن در تمام اوقات؛ مسلم است که این انتظار غیر ممکن است. به جای آن می‌توانید «من از طرز حرف زدنت با مایکل خوشم آمد». گفتن عبارت «پسر خوب» یا «دختر خوب» نمی‌تواند احساس مشخصی را به کودک القاء کند؛ مگر آن که کودک بتواند آن را با رفتارهای خویش ارتباط دهد؛ زیرا تصور هر کس از خود، بر پایه تصوری که از اعمالش دارد، استوار است.مشاوره کودک تلفنی

چگونه رفتار کودک را تحسین کنیم؟

موثرترین راه برای آموزش رفتار خوب، شکل دادن رفتار با تحسین است. این روش تربیتی، باید به‌طور مداوم مورد استفاده قرار گیرد تا رضایت شما را از رفتارهای جدید فرزندتان نشان دهد.

از تحسین‌های ویژه استفاده کنید

هدف از تحسین کردن، افزایش رفتارهای شایسته است پس شما باید بر رفتارهای خاصی که مورد قبولتان هستند، تاکید کنید. هرچه تحسین شما اختصاصی‌تر باشد، کودک درست بودن کارش را بهتر درک می‌کند و احتمال این که آن عمل را تکرار کند نیز بیشتر می‌شود. برای نمونه یک روز صبح متوجه می‌شوید که فرزندتان رختخوابش را مرتب کرده است، در همان حال نیز مشغول شانه زدن موهایش است. اگر به سادگی بگویید «از این که امروز صبح رختخوابت را جمع کردی خیلی خوشم اومد ممنونم.»

وقتی والدین برای یافتن نکته مثبتی در رفتار کودکشان دچار مشکل می‌شوند ما از آنان می‌خواهیم که از رفتارهای پسندیده کودکان خود یادداشتی تهیه کنند. ما والدینی را دیده‌ایم که فریاد می‌زدند: «هیچی برای نوشتن نبود!» اما بیشتر پدر و مادرها از مشاهده آن همه رفتارهای خوبی که نوشته بودند و از نقشی که از این یادداشت‌ها در یادگیری روش تحسین داشت، شگفت‌زده می‌شدند.

وقتی شما از این روش استفاده می‌کنید، در پایان هر روز، یادداشت‌ها را به کودکتان هم نشان دهید. این کار، روش خوبی برای صحبت کردن در مورد وقایع هر روز است و با این کار هر دو شما احساس خوبی خواهید داشت.

هر پیشرفتی را تحسین کنید

مراقب باشید تا به رفتارهای خوب کودکتان توجه کرده، آنها را تحسین کرده و بدین وسیله قدیم کوچک در جهت تربیت کودک بردارید. اگر به فرزند خردسالتان گفته‌اید که باید اسباب بازی‌هایش را پس از بازی کردن با آنها مرتب کند ولی او قبلا هیچ‌گاه این کار را انجام نداده است، پیشرفت‌های کوچک او را نیز ستایش کنید.

برای نمونه، دفعه اول به خاطر برداشتن یکی از اسباب بازی‌ها از کف اتاق و گذاشتن آن در کمد (در حالی که سه یا چهار تای دیگر را رها کرده است) از کودکتان تعریف کنید و به او آفرین بگویید: «چه کار خوبی کردی که کامیونت‌رو توی کمد اسباب بازی‌ها گذاشتی. بگذار کمکت کنم تا بقیه‌رو هم جمع کنی». دفعه بعد به خاطر جمع کردن دو قطعه از اسباب‌هایش از او تعریف کنید و همین‌طور ادامه دهید تا رفتار کودک اصلاح شود.

تصور کنید که فرنزد شما می‌خواهد همیشه مورد توجه باشد و تا وسط حرف شما نپرد نمی‌گذارد که مکالمه تلفنی خود را تمام کنید. بار اول که سی ثانیه منتظر شد، صحبت کردن را متوقف کنید و به خاطر این کارش از او تشکر کنید و قبل از آن که دوباره شروع به صحبت کنید، جوابش را بدهید. در فرصت مناسب بعدی برای زمان طولانی‌تری صبر کنید و سپس جوابش را بدهید. در واقع با این کار انتظار را در او شکل دهید. شاید مجبور باشید که کارتان را با توقعات کمتری آغاز کنید تا به هدفتان برسید.

هنگامی که رفتار جدیدی تثبیت شده است، برای حفظ آن به تحسین کمتری نیاز داریم و لازم نیست کودک در مورد آن رفتار به خصوص به‌طور مداوم تمجید شود. در عوض، به‌طور اتفاقی این کار را انجام دهید؛ مثلا هر پنج یا ده باری که کودک آن را انجام می‌دهد، از او تعریف کنید. این روش برای تقویت رفتار مزبور کافی است و به زودی برای هر دوی شما طبیعی خواهد شد. توجه داشته باشید که در مورد هر رفتاری ستایش را هرگز به‌طور کامل متوقف نکنید.

به‌طور مناسب و مقتضی تحسین کنید

برای دریافت پاسخ‌های بهتر، نوع تحسین را با سن و اخلاق کودک متناسب کنید. برای نمونه در آغوش گرفتن، بوسیدن و دیگر نشانه‌های عملی محبت همراه با کلمات مهرآمیز، برای کودکان خردسال موثرند. اما در مورد کودکان بزرگ‌تر بهتر آن است که از پیام‌های سری استفاده کنیم. زیرا این کودکان بیشتر دوست دارند به‌طور خصوصی تشویق شوند. برای نمونه، می‌توانید با یک چشمک یا اشاره دست نشان دهید که به عمل خوبش توجه کرده‌اید. بعدا می‌توانید در مورد رفتار پسندیده‌اش، با یکدیگر صحبت کنید.

بیشتر کودکان بزرگ‌تر با لحن آمیخته با شوخی را به تعریف و تمجید مستقیم ترجیح می‌دهند. گفتن این جمله که «عجب مستخدم با سلیقه‌ای اینجا بوده است!» پاسخ بهتری را در یک کودک دوازده ساله برمی‌انگیزد تا این جمله که «واقعا رختخوابت را خیلی خوب مرتب کرده‌ای».

به نظر ما باید در مورد واکنش‌های فرزندتان نسبت به تحسین، قضاوت کنید تا ببینید به هدف زده‌اید یا خیر. اگر کودک تعریف‌های شما را نادیده می‌گیرد، ولی بعدا آن رفتار خوب را تکرار می‌کند، درمی‌یابید که ستایش موثر بوده است.

توجه: به خاطر داشته باشید که جملات تکراری خسته کننده می‌شوند. عبارات مشابهی که پشت سر هم استفاده می‌شوند، تاثیر خود را از دست می‌دهند؛ خلاق باشید. گاهی بهتر است یک یادداشت زیر بالش یا در کیف فرزندتان بگذارید و در آن از یک رفتار ناپسندش به‌طور خاص شکایت کنید. یا اجازه دهید در حالی که با عصبانیت در مورد اعمال نادرستش با یک دوست صحبت می‌کنید، به‌طور تصادفی حرف‌های شما را بشنود.

برای تقویت اثرات تحسین می‌توانید یک جایزه را نیز با آن همراه کنید. به کودک بگویید که از کدام کارش خوشحال شده‌اید و به او وعده یک هدیه کوچک بدهید، ولی هدیه دادن را برای زمان‌های خاص بگذارید تا همیشه منتظر آن نباشد.

بلافاصله کودک را تحسین کنید

تحسین کردن به خصوصی در مورد کودکان خردسال وقتی موثرتر است که بدون معطلی صورت گیرد. نگذارید تا بین رفتار پسندیده او و پاسخ شما فاصله زیادی بیفتد، اگرچه کودکان بزرگ‌تر قادرند این فاصله زمانی را درک کنند.

معمولا فاصله بین عمل کودک و واکنش ما می‌تواند با یک اشاره کوچک به موضوع پُر شود. سپس در یادداشت روزانه رفتارهای خوب نوشته شود. وقتی این یادداشت را به او نشان می‌دهید، چیزی هم به عنوان تحسین بگویید. مثلا بگویید: «وقتی می‌بینم به خواهرت هم کاغذ نقاشی می‌دی، خیلی خوشحال می‌شم». البته لازم نیست که در یادداشتتان توضیحات کاملی بنویسید، بلکه رفته رفته عادت می‌کنید علامتی بگذارید که فقط برای خودتان معنی داشته باشد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشاوره کودکان تلفنی:تحسین رفتار کودک

برچسب‌ها: رفتار کودک,الگوی رفتاری کودک,تحسین رفتار کودک,

موضوع:
بازدید: 9

+ نوشته شده در يکشنبه 8 مرداد 1402 ساعت 3:03 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاور کودک خوب:مراحل تغییر دادن رفتار کودکان

کودکان و والدینی که از هر نظر کامل باشند، وجود ندارند و ما تا به حال والدینی را که دست کم گاهی نسبت به توانایی‌ها و آگاهی‌های خودشان به عنوان مادر یا پدر شک نداشته باشند، ملاقات نکرده‌ایم. کودکان، همیشه آن‌طور که والدین می‌خواهند، رفتار نمی‌کنند و وقتی والدین احساس می‌کنند که نمی‌توانند عادات و رفتار فرزندان خود را تغییر دهند، درمانده و آشفته می‌شوند و اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهند.

اگرچه والدین امروزی، از نظر تحصیلات و اطلاعات، در تاریخ نمونه‌اند، ولی هنوز پرسش‌های بسیاری وجود دارد. وقتی کارولین در مورد این که برای رفتن به مدرسه چه بپوشد، پانزده بار نظرش را تغییر می‌دهد و مثل همیشه از سرویس مدرسه جا می‌ماند، شما به عنوان پدر یا مادرش چه باید بکنید؟

بهبود رفتار کودک با کمک مشاور خوب

پیش از هر اقدامی باید رفتارهایی را که می‌خواهید تغییر دهید، دقیقا مشخص کنید. این که به یک کودک برچسب شیطان، وحشی، لجباز یا حرف‌نشنو بزنیم، کمکی به حل مسأله نخواهد کرد؛ زیرا این برچسب‌ها کلی و مبهم‌اند و شما نمی‌توانید چیزی بدین مبهمی را عوض کنید. پس به‌طور اختصاصی عمل کنید، از احساسات مایه نگذارید، مشکل را تشریح کرده، آن را از سایر موارد جدا کنید. دقیقا به چه علت فرزند شما دست به رفتار ناپسند می‌زند؛ یا از انجام کاری طفره می‌رود؟

از سوی دیگر، چیزی که شما از او می‌خواهید، دقیقا چیست؟ کاری که کودکتان انجام می‌دهد و شما را عصبانی می‌کند، به دقت زیرنر بگیرید. اگر فکر می‌کنید که لوسی هرگز کاری را که شروع می‌کند به پایان نمی‌رساند، تجزیه و تحلیل کنید که او چه رفتاری می‌کند که شما به ناچار این‌طور فکر می‌کنید. رفتار را به بخش‌های کوچک‌تری تقسیم کنید: لوسی تکالیفش را تمام نمی‌کند و هرگز لباس‌هایش را مرتب نمی‌کند.

شما نمی‌توانید بگویید که او هیچ وقت کارهایش را درست انجام نمی‌دهد، ولی می‌توانید کوشش کنید مشکلی را که در مورد تکالیف و لباس‌هایش دارد حل و رفع کنید.

یک تکه کاغذ بردارید و آن را از طول به دو بخش تقسیم کنید. در بالای یکی از بخش‌ها بنویسید به ندرت و در بالای بخش دیگر بنویسید اغلب. در ستون اول، رفتارها یا عادت‌های خاصی را که دوست دارید کودکتان کم‌تر آنها را انجام دهد، بنویسید و در مقابل آن (در ستون دوم) رفتاری را بنویسید که دوست دارید فرزندتان آنها را در بیشتر مواقع انجام دهد.

در هر زمان بر روی یک مشکل تمرکز کنید

وقتی مواردی از رفتار کودکتان را که می‌خواهید تغییر دهید، دقیقا مشخص کردید، ممکن است وسوسه شوید همه مواردی را که در جدول نوشته‌اید با هم تغییر دهید. اما در برابر این احساس مقاومت کنید و ابتدا یک مشکل را در نظر بگیرید، آن را حل کنید و سپس به مورد بعدی بپردازید. ما به والدینی که با فهرست رفتارهای ناشایست کودکشان پیش ما می‌آیند کمک می‌کنیم تا موارد را برحسب اهمیت بنویسیند.

سپس یکی از آنها را که لزوما مهم‌ترین مشکل نیست، برای کار انتخاب می‌کنیم. وقتی شما می‌خواهید اولین مورد را برای شروع انتخاب کنید، ممکن است یک رفتار سخت یا رفتاری را که بیش از بقیه شما را آزار می‌دهد انتخاب کنید. این بد نیست. ولی گاهی بهتر است کار را با یک مشکل کم اهمیت‌تر که سریع‌تر حل می‌شود، آغاز کنید، تا در شروع احساس موفقیت کنید.

در هفته‌ها یا ماه‌های بعد، همان‌طور که به سمت پایین فهرستی که تهیه کرده‌اید پیش می‌روید، احتمالا احساس می‌کنید که اولویت‌های شما در فهرست در حال تغییرند. مشکلات جدیدی ایجاد و موارد قبلی ناپدید شده‌اند یا به نظر کم اهمیت‌تر می‌آیند. هر تغییر، یک تاثیر کلی بر رفتار فرزندتان خواهد داشت و روند بهبود را تسریع خواهد کرد. هر تغییر به منزله گامی است که در مسیر تربیت فرزند خود برمی‌دارید. رفته رفته الگوهای قدیمی عوض خواهند شد و خواهید دید که شما و فرزندتان خیلی زود احساس بهتری نسبت به خود و یکدیگر پیدا خواهید کرد.

به کودکان سخت نگیرید

معمولا مشکلات یک کودک یک شبه حل نمی‌شود. تغییرات در کودکان و همچنین افراد بالغ به آرامی و مرحله به مرحله ایجاد می‌شوند. اگر کودکی که قبلا به هیچ وجه پیانو تمرین نمی‌کرد، حالا روزی ده دقیقه تمرین می‌کند، راضی باشید و این رضایت را نشان دهید. زیرا این نشانه یک پیشرفت واقعی است. فرزند شما به تدریج احساس خوبی نسبت به خودش پیدا خواهد کرد و تشویق خواهد شد که بیشتر تمرین کند.

اگر پسرتان قبلا برای رفتن به مدرسه دچار مشکل بوده دو سه روزی است که این مشکل برطرف شده است، انتظار نداشته باشید که قبل از خارج شدن از منزل رختخوابش را هم جمع کند. صبر کنید و حوصله به خرج دهید، آن هم به تدریج درست خواهد شد. برای هر دو شما این خیلی مفیدتر است که به جای مأیوس شدن از دست‌نیافتن به‌انتظارات بیش‌ازحد،از پیشرفت‌های کوچک‌وتدریجی خوشحال باشید.

هماهنگ و ثابت قدم باشید

موفقیت قطعی شما در تغییر رفتارهای فرزندتان نیازمند هماهنگی و ثابت قدمی است: در مورد چیزی که می‌گویید جدی باشید، چیزی را بگویید که منظوری از آن دارید و مطمئن شوید که هر دو یک چیز را می‌گویید. شما و همسرتان باید در مورد مشکل و راه‌حل، پیش از دست زدن به هر کاری، اتفاق‌نظر داشته باشید. به علاوه، اگر بتوانید با پرستار بچه، معلم‌ها، سایر اعضاء خانواده وهر فرد دیگری نیز که به‌طور منظم با کودک شما ارتباط دارد هماهنگی پیدا کنید، نتیجه کار شما بسیار بهتر خواهد بود.

همیشه یک راه‌حل را به اندازه کافی به کار ببرید تا فرصت دستیابی به نتیجه دلخواه را داشته باشید. طبق تجربه‌های ما، والدین خیلی زود خسته می‌شوند و بچه‌ها این را می‌دانند. اگر والدین مقاوم و استوار نباشند، بچه‌ها به خواسته‌های آنها احترام نمی‌گذارند و خود را موظف به انجام آنها نمی‌دانند. چون مطمئن هستند که با کمی گریه و اندکی سماجت به هدفشان می‌رسند.

وقتی شما تصمیم خود را در مورد این که چگونه با یک مشکل روبه‌رو شوید گرفتید، تردید به خرج ندهید. برای مثال اگر تصمیم گرفته‌اید که از نادیده گرفتن سنجیده استفاده کنید، وقتی فرزند شما در سوپر مارکت، برای مشکلات گریه می‌کند، اگر پس از چند دقیقه نتوانید در برابر گریه، التماس یا نگاه‌هیا شماتت‌بار دوستتان که با شما به خرید آمده است بایستید و در نتیجه تسلیم شوید، نه تنها مشکل را حل نکرده‌اید بلکه در واقع آن را تقویت نیز کرده‌اید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی ایران -مشاور کودک خوب:مراحل تغییر دادن رفتار کودکان

برچسب‌ها: تغییر دادن رفتار کودک,رفتار کودکان,تحسین کودکان,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در يکشنبه 8 مرداد 1402 ساعت 3:04 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشاوره کودک و نوجوان:با کودک مجسمه‌بازی کنید

کودک را روبروی خودتان روی صندلی بنشانید و از او بخواهید که دست‌هایش را روی زانوهایش بگذارد. البته کودک نفس خواهد کشید! ولی باید سعی کند مانند مجسمه بی‌حرکت بماند و حتی دست‌ها یا بینی‌اش را تکان ندهد. با تمرین، او می‌تواند یک دقیقه بی‌حرکت بنشیند و بعضی از کودکان می‌توانند پنج دقیقه یا بیشتر بی‌حرکت بمانند. هرچند روز یکبار بازی را تکرار کنید تا آگاهی او را نسبت به کنترلش روی حرکات، بالا ببرید. فراموش نکنید که او را به خاطر پیشرفت، هر چقدر اندک، شدیدا تحسین کنید.

نگاه کنید تا زمان بگذرد

یک راه حل واقعی برای طولانی کردن زمان، ایجاد کردن موقعیتی است که نیازمند آرام نشستن است. به تدریج به او بگویید که انتظار دارید چگونه رفتار کند. یک مداد و یک ورق کاغذ بردارید. برای هر زمانی که او باید آرام بنشیند یک شکل، مثلا ستاره، دایره یا یک صورت خندان بکشید. برای مثال، ده دقیقه آرام نشستن نیازمند کشیدن ده ستاره است. با گذشتن هر دقیقه، او باید یکی از شکل‌ها را رنگ کند یا‌هاشور بزند. هنگامی که تمام ستاره‌ها یا شکل‌ها‌هاشور خوردند، زمان تمام شده و او بازی را برده است.

فرود موفقیت‌آمیز

این یک راه‌حل سرگرم‌کننده است که با آن می‌توانید به صورت تصویری، به کودک خود نشان دهید که از او چه انتظاری دارید. کودک را وادارید که وانمود کند ر حال نشستن روی صندلی هواپیماست و کمربندش را هم بسته است. به او بگویید که شما خلبان هستید و اعلام می‌کنید که علامت روی کمربند ایمنی «روشن» است. این بدان معناست که او باید همانجا بنشیند. سپس چراغ کمربند را «خاموش» کنید تا بدین ترتیب کودک بتواند بلند شود و بایستد. با تکرار این بازی، به تدریج زمان نشستن را افزایش دهید.

کودک را به صندلبی بچسبانید

وانمود کنید که صندلی را قبل از این که کودک بنشیند، به چسب آغشته کرده‌اید ـ یا این که بگذارید خودش این تصور را بکند. وقتی او را به صندلیش «چسباندید»، از او بخواهید که دیگر به اشیاء یا افرادی که همانطور به صندلیشان چسبیده‌اند و بسیار آرام نشسته‌اند، توجه کند.مشاور کودک و نوجوان

زمان را برگردانید

– در مورد کودکانی که در آرام نشستن مشکل دارند، انتظارات خود را دقیقا معلوم کنید. سپس به او بگویید که برای هر دقیقه‌ای که آرام بنشیند، به او زمان را بر خواهید گرداند.

– در ازای هر دقیقه خوب نشستن، اجازه دهید یکی دو دقیقه، کاری را که دوست دارد انجام دهد. زمان را ثبت کنید.

– کودک را به خاطر بردباریش عمیقا تحسین کنید.

– به کودک تفهیم کنید که در ازای دقایقی که آرام نمی‌نشیند، باید کار منزل بیشتری را انجام دهد، تلویزیون تماشا نکند و…. حتما از این زمان نیز یادداشت بردارید. ولی این نکته را در نظر داشته باشید که اگر مبنا بر این است که به این صورت او را تنبیه کنید و یا به او فشار بیاورید، زیاد هم او را لای منگنه قرار ندهید و سعی کنید بیش از حد به او فشار وارد نکنید.

کودکانی که دستورات را اطاعت نمی‌کنند

عدم پیروی کودک از دستورات والدین، می‌تواند عصبانی کننده و آزار دهنده باشد. در انتهای روز شما از تکرار کردن، بحث کردن، نق زدن و کلک زدن‌های او به ستوه می‌آیید. اولین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که تعداد خواست‌ها و فرامین‌تان معقول باشد تا کودک تبدیل به پادو یا کارگر شما نشوند. دومین مسأله این است که در لحن و عمل، خوشایند و منطقی باشید.

گاهی کودکان به این دلیل عادت به بی‌توجهی نسبت به دستورات می‌کنند که به خوبی می‌دانند دستورات، پیش از جواب دادن به آنها، بارها تکرار خواهند شد. یاد گرفته‌اند که چه مدت طول می‌کشد تا والدینشان به اندازه کافی عصبانی شوند و آنها را مجبور به اطاعت کنند. همچنین می‌دانند که ممکن است والدینشان تسلیم شوند و خودشان کار را انجام دهند. با این حال، گاهی جواب ندادن صرفا به دلیل سرکشی و نافرمانی، و گاه به دلیل انتظارات زیباده از حدی است که داریم و یا انتظاراتی که به وضوح آنها را بیان نمی‌کنیم.

اگر کودکتان می‌فهمد ولی ندرتا از دستورات شما تبعیت می‌کند، راه حل‌های زیر را امتحان کنید. ما خودمان این راه حل‌ها را کارساز یافته‌ایم.

صریح و دقیق باشید

ما اغلب چنان گرفتار صادر کردن فرامین هستیم که نمی‌فهمیم چقدر از کودک انتظار داریم. کودک ممکن است نداند معنای «اتاقت رو تمیز کن» چیست. ممکن است معنای اتاق تمیز برای او، با انتظارات ما مطابقت نکند. همچنین گاهی والدین چنان پشت سر هم دستوراتی صادر می‌کنند که کودکان قادر به یادآوری آنها نیستند. و نهایتا این که گاهی والدین از کودکانشان خواهش می‌کنند که کاری را انجام دهد، در حالی که قصدشان این بوده است که به او بگویند که باید آن کار را انجام دهد.

کاری را که می‌خواهید، دقیقا با کلمات ساده و قابل فهم بیان کنید. و آن را به صورت دقیق شرح دهید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشاوره کودک و نوجوان:با کودک مجسمه‌بازی کنید

برچسب‌ها: کودک و مجسمه سازی,مجسمه سازی با کودک,مجسمه بازی کودک,

موضوع:
بازدید: 10

+ نوشته شده در دوشنبه 9 مرداد 1402 ساعت 3:41 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

برونشیت در کودکان

برونشیت در کودکان به صورت اپیدمی، بیشتر در کودکان کمتر از ۲۴ ماه و بین ۲ تا ۶ ماه رخ می دهد. ویروس از مجرای تنفسی فوقانی به نایژه میانی و کوچکتر پخش می شود و باعث پاسخ التهابی می شود. عفونت ممکن است در نوزادانی که مادرانشان سیگار می‌کشند شایع‌تر باشد، به‌ویژه اگر مادر در دوران بارداری نیز سیگار می کشیدند. به نظر می رسد کودکانی که از شیر مادر تغذیه می کنند کمتر تحت تأثیر این ویروس قرار می گیرند.

برونشیت چیست؟

برونشیت بیشتر در اثر عفونت های زیر ایجاد می شود:

ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)

ویروس سرماخوردگی

ویروس پاراآنفلوانزا

سایر ویروس ها

عفونت با هر یک از این ویروس ها می تواند باعث التهاب راه هوایی شود. این امر راه های هوایی را باریک می کند و جریان هوا را به داخل و خارج از ریه ها کاهش می دهد، در موارد شدید، سطح اکسیژن در خون پایین آمده و این باعث علائمی می شود که در ادامه ذکر شده است.

علائم و نشانه های برونشیت

برونشیت با علائمی مانند سرماخوردگی شروع می شود که شامل:

آبریزش بینی

عطسه

تب خفیف

سرفه

پس از چند روز به مرور کودکان دچار مشکل تنفسی شدید می‌شوند و تنفس سریع‌تر و سرفه بدتر می‌شود. بازدم کودک اغلب با صدای بلند ( خس خس سینه ) همراه است، البته اکثر کودکان فقط علائم خفیف دارند و هوشیاری، شادی و اشتهای خوبی دارند.

کودکانی که به صورت شدید تر مبتلا به بیماری می شوند، تنفس سریع و کم عمقی دارند که عضلات تنفسی را تحت فشار قرار می دهد و باعث گشاد شدن سوراخ های بینی می شود، به دلیل استفراغ و نوشیدن ضعیف، دچار کم آبی شوند و اغلب تب بالایی دارند. برخی از کودکان نیز دچار عفونت گوش می شوند.

پیشنهاد مشاور: دلایل اصلی گریه نوزادان

نوزادان نارس یا کودکان خردسال کمتر از ۲ ماه گاهی اوقات دچار دوره هایی می شوند که در آن تنفس برای مدت کوتاهی متوقف می شود (آپنه). در موارد بسیار شدید و غیرعادی، کودک ممکن است به دلیل کمبود اکسیژن، اطراف دهانش کبود شود.

پیشگیری

بهترین راه برای پیشگیری از برونشیت در کودک نوپا این است که از تماس با افرادی که سرماخورده یا آنفولانزا دارند خودداری کنید. ویروس یا از طریق قطرات موجود در هوا (حدود ۲ تا ۳ متر) به عنوان مثال از طریق عطسه یا سرفه یا از طریق تماس با اشیاء آلوده منتقل می شود.

در حالت ایده آل، افراد بیمار باید حداقل سه متر از نوزاد فاصله بگیرند. این ویروس می تواند چندین ساعت روی اشیایی مانند اسباب بازی ها، حیوانات عروسکی یا کتاب زنده بماند.

سایر اقدامات احتیاطی عبارت هستند از:

پنجره ها را در هوای مناسب باز کنید تا هوای خانه تازه شود.

از مکان‌های پرتردد خودداری کنید (وسایل نقلیه عمومی، مهدکودک‌ها، مراکز خرید و غیره)

دست‌های خود را مرتب بشویید.

تماس با افرادی که تب یا سرماخوردگی دارند را محدود کنید. اگر کودک شما تازه متولد شده است، به خصوص نوزاد نارس، از بودن در اطراف افراد مبتلا به سرماخوردگی خودداری کنید.

در صورت سرفه یا عطسه دهان و بینی خود را با دستمال بپوشانید. دستمال را دور بیندازید. سپس دستان خود را بشویید. اگر آب و صابون در دسترس نیست، از ضدعفونی کننده دست استفاده کنید

کودک خود را از هر کسی که سرماخوردگی، تب یا آبریزش بینی دارد دور نگه دارید.

تشخیص

عفونت که در ابتدا به صورت سرفه و احتقان بینی ظاهر می شود و ممکن است با یک سرماخوردگی ساده اشتباه گرفته شود. ولی ویژگی هایی مانند کاهش اشتها و مشکل در بلع ناشی از مشکلات شدید تنفسی. هنگامی که اولین علائم ظاهر می شود به دلیل برونشیت کودک رخ می دهد.

پیشنهاد مشاور: افزایش ایمنی نوزاد و کودک

علاوه بر این، صداهای مشخصه ای در حین تنفس ممکن است به دلیل درگیری راه های هوایی به دلیل وجود مخاط و التهاب آن ظاهر شود، به همین دلیل صدای تنفس از علائم برونشیت در کودکان است.

در این هنگام ویزیت مهم است: اگرچه درمان خاصی وجود ندارد، اما با تشخیص به موقع علائم و با مداخله سریع اطفال می توان از بستری شدن در بیمارستان جلوگیری کرد که در صورت بدتر شدن پویایی تنفسی ناشی از برونشیولیت ضروری است.

آیا برونشیت خطرناک است؟

برونشیت در کودکان خطرناک است بله، زیرا ممکن است که منجر به تنگی نفس شود. در این صورت نوزادان باید برای نظارت در بیمارستان بستری شوند و در صورت نیاز به آن ها حمایت تنفسی ارائه شود. گاهی اوقات حدود ده روز بستری در بیمارستان لازم است بنابراین در صورت مشاهده علائم گفته شده باید به متخصص مراجعه کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران -برونشیت در کودکان

برچسب‌ها: درمان برونشیت,نشانه های برونشیت,برونشیت در کودکان,

موضوع:
بازدید: 9

+ نوشته شده در دوشنبه 9 مرداد 1402 ساعت 3:43 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

قصه های کودکانه

قصه های کودکانه، قصه های کودکانه جدید دخترانه، قصه کودکانه برای خواب در این مقاله آمده است. قصه های کودکانه نقش مهمی در تربیت و پرورش کودک دارند، در ادامه قصه های آرامبخش کودکانه ذکر شده است که به بهبود خواب و شرایط کودک نیز کمک می کند بنابراین آن را از دست ندهید.

قصه های کودکانه

قصه های کودکانه باعث می شود که کودک تخیل خود را بهتر پردازش دهد در حقیقت داستان کودک فواید زیادی دارد که در ادامه ذکر شده است:

تخیل و خلاقیت را تحریک می کنند.

به ایجاد احساس همدلی با دیگران کمک می کنند.

کمک می کنند تا با ترس های خود مبارزه کنند.

باعث پرورش حافظه می شود.

مهارت های زبانی را توسعه می دهد.

ظرفیت ادراک و درک را گسترش می دهند.

دایره لغات کودک را غنی می سازد.

یک پیوند خانوادگی بسیار مهم ایجاد می کند.

عادت به خواندن، عشق به کتاب را تشویق می کنند.

محرک بصری قوی است

اطلاعات کودک افزایش می یابد.

اگر عصبی باشند در آرام کردن آن ها بسیار موثر هستند.

۱.داستان شاهزاده شاد

روزی روزگاری یک شاهزاده بود، اما نه هر شاهزاده ای، او یک شاهزاده شاد بود. در زمان سلطنت او صلح و رفاه وجود داشت، به طوری که هنگام مرگ او، همه ساکنان شهر تصمیم گرفتند به افتخار او مجسمه ای تماما طلایی، با یاقوت کبود برای چشم و یاقوتی بر روی قبضه شمشیر، برپا کنند.

بنابراین از آن روز مجسمه شاهزاده شاد همیشه مردم شهر را همراهی می کرد. اما سال ها گذشت، آنقدر زیاد که مردم تقریباً فراموش کردند که چرا به آن مجسمه “شاهزاده خوشبخت” می گفتند. یک غروب اواخر تابستان، پرستویی که برای گذراندن زمستان در گرما به سمت جنوب پرواز می کرد، تصمیم گرفت در پای مجسمه استراحت کند.

پرستو فکر کرد، اینجا پناهگاهی خواهم یافت. می خواست سر کوچکش را زیر بالش بگذارد تا بخوابد که قطره ای روی او افتاد. او به آسمان نگاه کرد، اما همه را پر ستاره و بدون ابر دید، با خود فکرکرد چه چیز عجیبی، با وجود آسمان صاف باران می بارد. دوباره یک قطره دیگر روی او افتاد، سرش را بلند کرد و چیز عجیبی ندید.

پرستو ناراحت شد و با خود فکر کرد این مجسمه حتی نمی تواند مرا از باران پناه دهد، با نگاهی به صورت شاهزاده شاد گفت و آن وقت بود که یک قطره دیگر درست روی سرش افتاد. پرستو بلند گفت: این قطرات باران نیستند، اشکی هستندکه از چشمان مجسمه می‌بارند، پس پر زد و رفت تا بهتر ببیند.

پرستو پرسید، چرا گریه می کنی؟

مجسمه گفت: من شاهزاده شاد هستم و گریه می کنم زیرا از اینجا می توانم تمام بدبختی های مردمم را ببینم و این من را بسیار غمگین می کند.

پرستو که تحت تأثیر قرار گرفته بود گفت: «بسیار متاسفم».

مجسمه گفت: پرستو عزیز، می تونی کمکم کنی. پایین در آن خانه یک زن بسیار فقیر است، او گلدوزی می کند اما پول کافی برای درمان فرزند بیمار خود را ندارد. یاقوتی را که در شمشیر است برایش می بری؟

پرستو گفت: اما من باید به سمت جنوب پرواز کنم.

اما نگاه اشک آلود شاهزاده باعث شد نظر خود را تغییر دهد پس گفت: باشه، فقط امشب اینجا می مونم و کمکت می کنم.

پرستو یاقوت را گرفت و برای زن برد و وقتی پسرش را با تب شدید در رختخواب دید، لحظه ای روی صورتش ایستاد تا با بال زدنش او را کمی خنک کند. سپس نزد شاهزاده شاد بازگشت و استراحت کرد.

عصر روز بعد پرستو به شاهزاده گفت که می رود.

در اینجای قصه های کودکانه، شاهزاده گفت: پرستو ، یک شب دیگر بمان. مرد جوانی را می بینم که گرسنه است و در سرما در آن خانه زندگی می کند، یکی از یاقوت های کبود را که چشمان من است بردار و برایش ببر.

پرستو در آن زمان اعتراض کرد، اما شاهزاده اصرار کرد و پرستو را راضی کرد و یاقوت کبود را برای مرد جوان برد.

روز بعد پرستو سعی کرد با شاهزاده خداحافظی کند، اما شاهزاده او از او خواست که یکشب دیگر نیز بماند و به پرستو گفت که یک دختر کبریت فروش را دیده که حتی یک کبریت هم نفروخته بود و مطمئناًغذایی برای خوردن ندارد.

شاهزاده شاد گفت: “یاقوت کبود چشم دیگرم را برایش ببر.”

پرستو گفت: اما در آن صورت شما کور خواهید شد!

مجسمه گفت: مهم نیست.

پس پرستو یاقوت کبود را گرفت و برای دخترک کبریت فروش برد.

پرستو نزد شاهزاده برگشت و متوجه شد که چهره او آرام تر است. اما حالا نابینا شده بود و نمی توانست او را تنها بگذارد.

پرستو گفت: حالا دیگر نمی توانی مردم شهرت را ببینی… من در کنارت می مانم و چشمانت خواهم بود

مجسمه گفت: ولی پرستو من تو باید بری جنوب!

اما پرستو نمی خواست او را ترک کند و شروع به پرواز در سراسر شهر کرد و هر آنچه را که دید به او گفت. وقتی با گدا، فقیر یا نیازمندی روبرو می شد، از بدن مجسمه شاهزاده شاد، ورق طلایی کوچکی برمی داشت و برایشآن می برد.

تا اینکه مجسمه شاهزاده شاد کاملاً خاکستری و برهنه شد، بدون اینکه حتی یک برگ طلایی روی آن باشد.

اما اکنون ساکنان شهر کمی شادتر بودند. سرانجام لبخند بزرگی روی صورت شاهزاده بود و پرستو هرگز از همراهی با او دست برنداشت.

نتبجه اخلافی: همه ما می‌توانیم کارهای زیادی برای کمک به دیگران انجام دهیم و داستان شاهزاده شاد نشان می‌دهد که حتی یک مجسمه هم می‌تواند دیگران را شاد و خوشحال سازد. این افسانه به ما می آموزد که بهترین کاری که می توانیم انجام دهیم این است که باارزش ترین چیزهایی را که داریم را به دیگران اهدا کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران -قصه های کودکانه

برچسب‌ها: قصه شیرین کودکانه,قصه های آرامبخش کودکانه,قصه های کودکانه,

موضوع:
بازدید: 8

+ نوشته شده در سه شنبه 10 مرداد 1402 ساعت 15:16 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کودک با استعداد کیست؟

کودکان با استعداد، طبق تعریف، “کسانی هستند که در زمینه های عقلی، خلاق، هنری، ظرفیت رهبری، یا رشته های خاص دانشگاهی قابلیت اجرائی بالایی از خود ظهور می دهند، و محتاج به خدمات و فعالیت هایی که رشد چنین قابلیت هایی معمولا توسط مدرسه فراهم نشده است.”

بیشتر بخوانید: تشخیص تیزهوشی (استعداد) کودک

تفاوت های بیولوژیکی

بین کودک با استعداد و کودکان تیپیکال یا نوعی، تفاوت های زیستی وجود دارد. به نظر می رسد کودک با استعداد، تولید سلولیِ پیشرفته ای دارد که همچنین فعالیت سیناپسیِ او را هم افزایش می دهد. همگی اینها به یک فرآیند فکریِ رو به افزایش علاوه می شود. به نظر می آید که عصب های داخل در مغزِ یک کودک با استعداد از نظر بیوشیمیایی بسیار بیشتر باشد و، در نتیجه، الگوهای مغزی که رشد می کنند قادر هستند افکار پیچیده تر را پردازش کنند. ظاهرا فعالیت کورتکس در پیش پیشانیِ مغز بیشتر است، که منجر به بصیرت و تفکر شهودی می شود. کودکان با استعداد، فعالیت موج آلفای بیشتری در مغزشان دارند. آنان نه تنها فعالیت موج آلفای سریع تری از کودکان تیپیکال یا نوعی دارند، بلکه آن را به مدت بیشتری هم نگه می دارند. این امر به آنها امکان یادگیری راحت تر و با تمرکز بیشتری را همراه با حفظ و یکپارچگی وسیع می دهد. تناوب های مغزیِ کودکِ با استعداد غالباً زیاد رخ می دهد، و همین امر به او اجازه ی تمرکز، توجه، پژوهش و بررسی می دهد.

لینک کاربردی: بسته ارزیابی شخصیت و هوش کودک

ویژگی های رایج

برخی ویژگی های عام هستند که ممکن است کودکِ با استعداد، صاحب آن باشد. کودک با استعداد ممکن است چنین باشد:

خود تنظیم گر، مستقل، غالباً ضد اقتدارگرا.

شوخ طبع در تقلید کاری

قادر به مقاومت در برابر فشار گروهی، استراتژی که در ابتدا رشد یافته است

انطباق پذیرتر و ماجراجوتر

رواداری بیشتر با ابهام و زحمت

رواداری کم برای ملال

ترجیح پیچیدگی، بی تقارنی، پایانِ گشوده

توانایی زیاد در تفکر واگرا

حافظه ی بالا، توجه خوب به جزئیات

زمینه ی دانش گسترده

نیاز به دوره های اندیشه

نیاز به جو حمایتی، حساس به محیط پیرامون

نیاز به شناختگی، نیازمند فرصت فعالیت های شراکتی

ارزش های زیباشناختیِ بالا، قضاوت زیباشناختیِ خوب

آزادتر در پرورش یکپارچگیِ نقش جنسی؛ نبودِ احراز هویت کلیشه ایِ زنانه/مردانه.

تفاوت بین جنس ها

به هر حال، مطالعات نشان داده است که ویژگی های کودک با استعداد می تواند بر پایه ی جنس تفاوت کند.

در ادامه ویژگی های عام دختر بچه های با استعداد آمده:

مدرسه، مخصوصا رشته های علمی، موسیقی و هنر را دوست دارد.

معلمانش را دوست دارد.

مرتبا اخبار و مجلات و دیگر دست نوشته های غیر الزامی را مطالعه می کند.

در زمینه تئاتر و تولیدات موسیقی، فعال است.

معمولا به موقع سر قرار حاضر نمی شود.

او یک خیالباف روزانه است.

موارد زیر ویژگی های عامِ پسربچه های با استعداد است:

از مدرسه خوشش نمی آید

از معلمانش خوشش نمی آید و فکر می کند آنها جالب نیستند.

تمرینات خانه را کم انجام می دهد.

از آموزش فیزیکی بدش می آید و به ندرت قاطیِ ورزش های تیمی می شود.

او به عنوان رادیکال تندرو و یا آدم غیر عرفی لحاظ شده است

غالباً می خواهد تنها باشد تا افکار و علایق خودش را سو دهد.

منبع:کانون مشاوران ایران-کودک با استعداد کیست؟

برچسب‌ها: کودک با استعداد,کودک باهوش,کودک تیزهوش,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در سه شنبه 10 مرداد 1402 ساعت 15:17 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

دستور دادن به کودکان

اگر روزی آگاهانه جملات خود را انتخاب کنید تعجب خواهید کرد چقدر در روز از جملات دستوری استفاده میکنید. با دستور دادن کودکان به مرور از همکاری به لجبازی تغییر خواهند کرد.

جایگزین هایی به جای دستور دادن

١. کار خوب را با لذت گره بزنید تا نهادینه شود.

تشویق کردن و جایزه دادن و جدول ستاره ها تا هفت سالگی بهترین روش برای اموختن کار خوب است. زمانی که انسان کادو و جایزه میگیرد هورمون دوپامین که هورمون شادی است ترشح میشود و به مرور کودک شرطی میشود و کار خوب در او نهادینه میشود.

٢. به او حق انتخاب دهید.

“الان حمام میری یا قبل از خواب؟” “بشقابتو توی سینک میذاری یا روی کابینت؟” به او حق انتخاب دهید تا بتواند قسمتی از تصمیگیری شما باشد. میتوانید از او بپرسید کی میخواهد درس بخواند؟ چند ساعت تکالیفش طول میکشد؟ اگر به مرحله نوجوانی رسیده اند از آنها بخوایید برنامه ریزی کند و بعد به شما اطلاع دهد.

٣. در انجام کارهایش به او کمک کنید تا همکاری را بیاموزد.

در تمیز کردن اتاق، جمع کردن لباسها، صاف کردن رو تختی با او همقدم شوید. این اوقات را به لحظات شاد تبدیل کنید. به او اجازه دهید از همکاری با شما لذت ببرد.

۴.انتظارات خود را تعدیل دهید.

شادی کودکانه آنها را فدای نظم و انضباط نکنید. بگذارید کودک درونتان با دیدن آنها دوباره کودکی کند. در اخر سوال کنید “خب حالا چطور خونه رو به شکل اول برگردونیم؟”

منبع:کانون مشاوران ایران -دستور دادن به کودکان

برچسب‌ها: دستور دادن به کودکان,کودکان,آموزش به کودکان,

موضوع:
بازدید: 23

+ نوشته شده در جمعه 13 مرداد 1402 ساعت 16:35 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کودکان برونگرا، خصوصیات کودک درون گرا چیست ؟

کودکان برونگرا معمولا افرادی اجتماعی هستند و جمع و شلوغی را دوست دارند و بیشتر دلشان می خواهد در انجام کارهای تیمی شرکت کنند ولی در مقابل آن ها کودکان درونگرا وجود دارد که دلشان می خواهد اوقات فراغت خود را به تنهایی بگذراند.

به طوری که کودکان درونگرا حوصله جمع های شلوغ را ندارند و اگر در آن جمع ها باشند احساس کلافگی می کنند و کودکان برونگرا تنهایی برای آن ها کلافه کننده و بسیار خسته کننده می باشد.

کودکان برونگرا اگر به آن ها حق انتخاب بدهید هیچ وقت تنهایی را انتخاب نمی کنند و همیشه دلشان می خواهد با افرادی در ارتباط باشند.

باید به کودک برونگرا مهارت های اجتماعی را به خوبی آموزش داد وگرنه با مشکلاتی رو به رو خواهند شد و آسیب های روحی را تجربه می کنند.

به عنوان نمونه کودک برونگر به آسانی با همه افراد و غریبه ها دوست می شود و می تواند این حس رفاقت بدون آشنایی خطرناک باشد.

والدین باید شخصیت کودک خود را بشناسند و با کمک گرفتن از مشاور اطلاعات خود را در زمینه برونگرایی و درونگرایی و آنچه برای تربیت این کودکان لازم است افزایش دهند.

کودکان برونگرا

به اعتقاد روانشناسان، ویژگی های برونگرایی و درونگرایی یک ویژگی فطری می باشد که کودک با آن به دنیا می آید و نمی توان در آن تغییراتی ایجاد کرد.

کودکان برونگرا

ولی تربیت و میزان روابط اجتماعی والدین می تواند تاثیر گذار باشد و به مقدار بسیار کمی بر روی شخصیت کودک تاثیر بگذارد.

کودکانی که برونگرا هستند تحریک مغزی بسیار بالایی دارند و دلشان می خواهد فعالیت های هیجان انگیزی را انجام دهند تا بتوانند لذت را به خوبی حس کنند.

کودکان برونگرا بیشتر دوست دارند با افراد در ارتباط باشند و علاقه بسیاری به برقرار کردن روابط اجتماعی دارند و به بازی و فعالیت های گروهی علاقه بسیاری دارند و تنها ماندن و سکوت را نمی توانند تحمل کنند و احساس کلافگی به آن ها دست می دهد.

ولی کودکان درونگرا کاملا برعکس هستند، تحریک مغزی آن ها پایین است و در شلوغی برآشفته می شوند و ترجیح می دهند تنها و در سکوت باشند.

والدین کودکان درونگرا به دلیل اینکه کودکشان روابط اجتماعی کمتری دارد یا علاقه به جمع ندارند نگران هستند و در زمینه آموزش مهارت های اجتماعی احساس نگرانی می کنند.

اما افراد برونگرا نیز اگر به درستی تربیت نشوند مشکلات بسیاری در روابط اجتماعی برای آن ها به وجود خواهد آمد.

خلق کودک از همان سال های اولیه کودکی مشخص می شود و والدین باید با این ویژگی ها به خوبی آشنا شوند تا بتوانند شیوه تربیتی صحیح را انتخاب کنند چون هر کدام از گروه ها تفاوت های ذاتی خاصی دارد.

یکی از مهم ترین نکاتی که در مورد درون گرایی و برون گرایی باید در نظر گرفته شود این است که این دو به عنوان طیفی از حالات خلقی هستند و کودکان برونگرا بعضی اوقات نیاز به سکوت و تنهایی دارند.

همچنین میزان بروز برونگرایی در افراد متفاوت است مثلا کودکی که در خانواده شلوغ و پر جمعیت زندگی می کند با کودکی که در یک خانواده درون گرا زندگی می کند رفتارهای متفاوتی خواهد داشت.

در مورد خلقیات کودک این نکات را در نظر بگیرید و بر اساس این نکات با آن ها رفتارهای صحیح داشته باشید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-کودکان برونگرا، خصوصیات کودک درون گرا چیست ؟

برچسب‌ها: کودک درون گرا,کودکان برونگرا,خصوصیات برون گرایی,

موضوع:
بازدید: 17

+ نوشته شده در جمعه 27 مرداد 1402 ساعت 21:55 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مشکل کم حرفی

مشکل کم حرفی: یکی از مهمترین دلایل اینکه یک عضو خانواده یا یک زن و یک شوهر با یکدیگر صحبت نکنند.

انتخاب غلط بدون فهم یکدیگر است. این افراد هیچ تحقیقی انجام نداده اند تا بفهمند .

که زمینه مشترک برای گفتگو و منافع مشترک وجود دارد یا خیر؟

آیا باید کلماتی برای هر دو طرف جالب باشد؟

هنگامی که مردم بدون این بررسی ها ازدواج می کنند.

بعد از مدتی ممکن است آنها دو جهان کاملا متفاوت داشته باشند.

مشکل کم حرفی

هر حرف یکی از آنها برای دیگری جذاب نیست یا حتی می تواند آزار دهنده و بی ربط باشد.

پس طبیعتا، بعد از اندک زمانی همان اتش عشق مکالمات اولیه بین زن و شوهر نیز کم می شود.

و مشکل لکنت زبان پیش می آید به همین دلیل توصیه می کنیم ماه ها و هفته ها برای بحث .

و گفتگو قبل و بعد از قرارداد ازدواج داشته باشید.

به طوری که آنها می دانند که هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند.

وقتی به کسی که با شما صحبت نکرده است ازدواج کنید.

من فکر می کنم که این یک ناراحتی طول عمر است زیرا زوج ها احساس می کنند.

که طرف دیگر علاقه ای به شنیدن کلمات آنها ندارد.

مطالب و مقالات سایت ” مرکز مشاوره ” توسط تیم تخصصی مشاوران و روانشناس تهیه و پشتیبانی شده است.

کم حرفی همسر

گاهی اوقات مکالمه در یک خانواده کوچک است.

زیرا اعضای آن درونگرا و نه چندان بحث گرا هستند.

این افراد در زندگی اجتماعی و روابط نزدیکی با همتایان شگفت انگیز نیستند.

و مخالفان خود را انتخاب کرده اند زیرا آنها مانند خودشان هستند.

بنابراین آنها مجبور نیستند با او صحبت کنند مانند مشکل کم حرفی زنان.

صحبت کردن با این افراد محدود به بیان مفاهیم ضروری برای زندگی است.

در واقع، این زوج ها معمولا با زندگی و انتخابشان شاد می باشند.

اگر اعضای خانواده یا زن و شوهرهایی که مایل به گفتگو هستند، واقعا وجود ندارد.

اما با هم بودنشان خوشبختی برای ان ها باشد، مشکلی نیست.

وقتی یکی از طرفین مشتاق صحبت کردن است.

و دیگری بسیار صحبت نکنند، داستان ناگوار شروع می شود.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی ایران -مشکل کم حرفی

برچسب‌ها: کم حرفی کودکان,کودکان,مشکل کم حرفی,

موضوع:
بازدید: 25

+ نوشته شده در جمعه 27 مرداد 1402 ساعت 21:56 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کمک به یادگیری زبان کودک (۳ تا ۷ ساله)

والدین یادگیری را بالا میبرند و می توانند به موفقیت کودک در مدرسه کمک کنند.

زبان اول کودک خود را تمرین کنید

اگرچه یادگیری زبان انگلیسی مهم است به همان اندازه مهم است که کودک شما به صحبت کردن زبان اول خود ادامه دهد. این به او کمک خواهد کرد که انگلیسی را سریعتر یاد بگیرد. مهارتهای خوب در صحبت زبان در خانه اعتماد به نفس را خواهد ساخت. اینجا تعدادی کار هست که شما میتوانید با کودک به زبانی که در خانه صحبت میکنید انجام بدهید:

با یکدیگر صحبت کنید و تجارب خانواده را به اشتراک بگذارید

نامه هایی به اعضای خانواده بنویسید

تکالیف مدرسه را باهم مرور کنید

موضوعات متفاوت را بخوانید

در مورد کتابها، فیلم ها، برنامه های تلویزیونی و اتفاقات بحث و گفتگو کنید

در یک کتابخانه عمومی ثبت نام کنید

اغلب به کتابخانه عمومی سر بزنید و کتابهایی را به زبان اول کودکتان یا انگلیسی امانت بگیرید

علایق و سرگرمی های کودکتان را تشویق کنید

برای آموزش کودک خود بیشتر بخوانید:

آموزش کودک و نوجوان

اگر کودک شما در دوره ابتدائی است، اینجا روشهایی وجود دارد که شما می توانید به آنها برای موفقیت در مدرسه کمک کنید.

اشعار کودکانه و ترانه هایی را بهمراه حرکات دست در زبان انگلیسی و زبان اول خود بگویید.

با کودکتان برای او هر روز در زبان انگلیسی و یا زبان اول خود بخوانید ( حداقل ده دقیقه در روز)

به کودکتان نشان دهید شما چگونه نوشتن را استفاده می‌کنید.

فرصتهایی را برای نمایش نام کودکتان پیدا کنید

به جای صدای حروف از نام حروف استفاده کنید

حروف مغناطیسی را برای خانواده جهت نوشتن و خواندن پیامها تامین کنید

یک محیط کار تعریف شده واضح را فراهم کنید و مصالح ضروری را تامین کنید جهت تمرین زودهنگام خواندن و نوشتن.

اتفاقات و افراد داخل کتاب را با ایده ها و تجارب خود مقایسه کنید.

از یک تخته پیام رسانی برای ارتباط با اعضای مختلف خانواده استفاده کنید و حرف ها و پیام های خود را روی ان به صورت روزانه بنویسید.

به اعضای خانواده نامه، کارت تبریک و پیام بنویسید و انها را تشویق به جواب دادن کنید.

جدول متقاطع کلمات ساده و پازل جستجوی کلمه را امتحان کنید.

بیشتر بخوانید:

رشد زبان کودک: ۱۰ تا ۱۲ ماهگی

اینجا روشهایی وجود دارد که شما می‌توانید به رشد سواد نوجوان خود و مهارتهای حساب هنگامی‌که به دبیرستان انتقال میابند کمک کنید.

مقالات روزنامه را بخوانید، تلویزیون نگاه کنید و پوشش خبری رادیو را گوش کنید و درباره مجلات و ژورنالها بحث و گفتگو کنید.

لیست های خرید را با یکدیگر آماده کنید و قیمت ها، اندازه ها و برند ها را مقایسه کنید. این روش خوبی برای استفاده از آگهی های آخر هفته برای پیدا کردن بهترین تخفیف میباشد.

به آگهی ها باهم نگاه کنید و برآورد کنید که شما چه مقدار پول میتوانید پس انداز کنید اگر برندهای مختلف را بخرید.برای مثال، قیمت های لباس را در فروشگاه های مختلف یا تجهیزات ورزشی را در فروشگاه های وسایل ورزسی مقایسه کنید. همچنین این یک روش خوب برای آموزش نوجوانتان درباره پیدا کردن قیمت های خوب میباشد.

کوپن ها را جمع کنید و ببینید شما چقدر میتوانید پس انداز کنید

بازیهای منطقی ریاضی بازی کنید یا با یک ماشین حساب یا کامپیوتر کار کنید.

نمودار اطلاعات متفاوتی را رسم کنید، شاید برای مصرف گاز خانواده، صرف وقت تماشای تلویزیون، صرف زمان در اینترنت یا برای گوش دادن به سی دی و دیگر موسیقی ها، و با نوجوان خود درباره نمودار بحث و گفتگو کنید.

با نوجوان خود درباره محیط زیست گفتگو کنید. از او بخواهید به استفاده برق نظارت کند و به باغبانی و برنامه های بازیافتی کمک کند.

بازیهای زبانی و املایی بازی کنید. مانند خط خطی کردن، لولو بازی (Boggle) یا بازی اسم و شهرت و املای صحیح و معانی درست کلمات را جستجو کنید.

نوجوان خود را برای خواندن بصورت مستقل تشویق کنید. او می‌تواند مجلات، روزنامه ها، کتابهای کمیک یا هرچیزی را به انتخاب خودش بخواند.

یک حس مسئولیت را با کودک خود بواسطه اختصاص کارهای منظم رشد دهید. برای مثال، آماده کردن میز، خالی کردن ماشین ظرف شویی، تمیز کردن اتاق، لباس شویی، گرد گیری و مقدمات پخت و پز.

با نوجوان تان یک برنامه برای کارهای روزانه خانه، تکالیف و بازبینی ایجاد کنید. جای خوبی برای خواندن پیدا کنید:

بدون حواس پرتی ( تلویزیون، تلفن، استودیو، بازیهای ویدئویی). یک علامت «مزاحم نشوید» قرار دهید اگر ضروری است.

یک صندلی مناسب و میز با یک سطح صاف که عاری از درهم ریختگی است.

نورپردازی خوب

منبع:کانون مشاوران ایران-کمک به یادگیری زبان کودک (۳ تا ۷ ساله)

برچسب‌ها: آموزش زبان کودک,آموزش کودک,یادگیری زبان,

موضوع:
بازدید: 20

+ نوشته شده در يکشنبه 29 مرداد 1402 ساعت 18:57 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آموزش کودک و نوجوان

دراین مقاله با عنوان آموزش کودک و نوجوان، مفهوم آموزش را برای زمینه های اصلی که به حوزه تربیتی (شناختی ،هیجانی، جنسی، رفتاری و اجتماعی) مربوط می شود به کار نبرده ایم و قصد داریم ضرورت آموزش کودک و نوجوان را در چهار حوزه به شرح زیر مورد بررسی قرار دهیم:

۱- آموزش خلاقیت

۲- آموزش زبان دوم

۳- آموزش موسیقی

۴– آموزش ورزش

زیرا در کشور ما نظام آموزشی با تمرکز بر امتحانات ورودی دانشگاه ها تنظیم شده و چندان به توانمندیهایی که بر عملکرد های کلی فرد تاثیر دارد نمی پردازند و لذا ضرورت آموزش توسط والدین از سنین پیش دبستانی را پر رنگ می کند. اکنون به شرح هر حوزه به شکل اجمالی می پردازیم.

آموزش خلاقیت:

یکی از چالش های والدین پرورش کودکی خلاق و با هوش است . فرزندی که مستقل و موفق که به درجاتی عالی تحصیلی نائل آمده است و تفکر خلاق از جمله تفکرات برتر محسوب می شود والدین خواهان بهترین ها برای فرزند خود هستند و اگر تفکر خلاق تفکر برتر است پس هر والدی خواهان آموزش آن به فرزندش می باشد اما خلاقیت را از چه سنی به کودک می توان آموخت ؟شیوه های آموزش آن چگونه است؟

تقریبا از ۵ سالگی سن مناسب آموزش خلاقیت آغاز می شود کودکان در این سنین از قوه تخیل خوبی برخورداند و گاهی والدین از مواجهه با این تخیلات گیج و گنگ می شوند ، اما بهترین زمان است که به تخیلات کودک خود گوش فرا دهند او را ترغیب کنند تا توضیحات اضافی بدهد و حتی به طرح سوالاتی از کودک بپردازند. خود الگوی باشند که با یک اسباب بازی فقط یک جور بازی نکنند در نقاشی ها ایده اینکه آیا می شود آسمان را رنگ دیگری کشید را بیان کنند تا کودک را به تفکر ترغیب کنند.

علاوه بر این وظیفه والدین است که خلاقیت کودک را شناسایی و از آن حمایت کنند مثلا اگر شاهد یک نقاشی باشند که سیب ها بنفش کشیده و آسمان سبز کشیده شده باشد نباید کودک را به اشتباه کردن متهم و به اینکه باید از واقعیت تعبیت کند ترغیب کرد، این نوعی از خلاقیت است لذا بر والدین واجب است در اینجا خلاقیت کودک را شناسایی و از آن حمایت کنند و با گفتن جملاتی؛ درک خود را از نقاشی کودک ابراز کنند. علاوه بر این تفکر خلاق بدین جهت از جمله تفکرات برتر است که در بعد رفتاری، هیجانی و تصمیمات فرد بروز می کند . فرد خلاق تصیمات بهتری می گیرد با مشکلات بهتر برخورد می کند و حل مسئله بهتری نیز دارند ، چرا؟ زیرا می تواند به انواع راه حل ها ، حتی آنهایی که تا به حال به ذهن کسی خطور نکرده است فکر کند و چه کسی این تفکر را و از چه زمان به او آموخته است؟ والدین و آموزگاران و مربیان از دوران کودکی و سالهای پیش از دبستان از حدود ۵ سالگی. وقتی کودک دچار مشکل می شود و مثلا اسباب بازی اش خراب می شود و گریه و دادش بلند می شود چه راه حل هایی وجود دارد، اینکه ببریم پیش بابا بزرگ اگر شد درستش کنیم ، خریدن یک اسباب بازی تازه ، بازی جدیدی با همان اسباب بازی خراب و …خلاقیت به کودک می آموزد تا با مشکلات ، آسان تر و با ذهن بازتری برخورد کند و مغلوب مشکلات نشود بنابراین وقتی به فرزند خود خلاقیت را می آموزید به او آموزش داده اید تا در آینده فردی موفق تر و زندگی راحت تر و شادتری داشته باشد ، لذا بر والدین واجب است که به کودک خود خلاقیت را بیاموزند.

آموزش زبان دوم:

با توجه به اینکه در قرن حاضر در دهکده جهانی زندگی می کنیم و نیاز به ارتباط با سایر مردمان کشورها در هر رشته و حوزه ای مطرح است لذا یکی از دغدغه های والدین آموزش زبان دوم به کودک خود می باشد اینکه از چه زمان شروع به آموزش زبان دوم کنند؟ در مورد زمان دقیق آموزش زبان دوم توافق نظری وجود ندارد، اما آنچه واضح و روشن است این است که قبل از اینکه زبان اول یا همان زبان مادری پیشرفت لازم را نکرده یا اینکه زبان مادری جا نیفتاده و کودک تسلط کامل بر زبان مادری پیدا نکرده باشد ،مانند کودکانی که هنوز برخی حروف را به جای هم استفاده می کنند یا حرف خاصی را نمی توانند تلفظ کنند یا برخی کلمات را جابه جا ادا می کنند هنوز آماده آموزش زبان دوم نیستند به عبارتی دیگر زبان اول یا همان زبان مادری به عنوان پایه برای یادگیری زبان دوم محسوب می شود کودکی که در زبان مادری مشکل دارد در یادگیری زبان دوم نیز موفق نخواهد شد. آموزش بی موقع زبان دوم باعث می شود یادگیری زبان اول با تاخیر و مشکل همراه شود و فرد در یادگیری زبان دوم نیز دچار دیر آموزی شود.

در بررسی های انجام شده سن ۵ سالگی به عنوان زمان مناسب برای آموزش زبان دوم انتخاب شده است زیرا کودک از لحاظ رشد حنجره به درجه مناسبی رسیده است تا هم زبان دوم را به خوبی صحبت کند و هم در ادای زبان مادری به درجه ای از تسلط رسیده است. در آموزش زبان دوم کودک نباید تحت فشار باشد و میزان یادگیری او اهمیتی ندارد بلکه شروع و ایجاد اشتیاق و علاقه در کودک برای یادگیری زبان دوم بسیار مهم است با توجه به تفاوت دیدگاه در مورد شروع آموزش زبان دوم مجموع تحقیقات نشان داده شروع آموزش بعد از ده سالگی موفقیتی در بر نخواهد داشت و اگر خیلی زود شروع شود منظور دو یا سه سالگی است ممکن است تداخل در یادگیری زبان اول ایجاد کند . نتایج بررسی های متخصصان آموزش کودک نشان داده که کودکانی که زبان دوم را می آموزند در حل مسائل پیچیده خلاقیت، تبحر بیشتری دارند و قوه استدلال ، درک و توانایی ذهنی آنها پیشرفته تر از همسالانشان است.

آموزش موسیقی:

امروزه تحقیقات نشان داده است که موسیقی اثر مثبتی بر رشد مغز در مراحل مختلف از دوران جنینی تا سالمندی دارد و همچنین اثر مثبت موسیقی بر روی سیستم های حسی ، حرکتی ، هیجانی، هوشیاری و عاطفی دارد. موسیقی قدرت تخیل و تمرکز کودک را تحریک و اثر مثبتی بر آن دارد . روانشناسان کودک نیز تاکید می کنند که آموزش موسیقی در سنین پایین منظور سالهای پیش از دبستان می باشد در بالا بردن سطح هوش و توانایی های ذهنی موثر است و باعث تقویت در پاسخدهی شنوایی و حافظه کودک می شود همچنین این کودکان در درس ریاضیات پیشرفت تحصیلی بالاتری دارند. در یک تحقیق مشخص شده است احتمال قبولی در رشته پزشکی و شیمی توسط دانشجویانی که یک ساز موسیقی می نوازند بالاتر است زیرا یادگیری موسیقی در سنین پایین باعث افزایش سرعت پردازش می شود.

دلیل تاکید بر آموزش موسیقی زیر سن ۷ سالگی نوعی توانایی پایه است به نام BMC(Basic Music Competence) یعنی توانایی خارج نخواندن و با ریتم پیش رفتن. هیچ کودکی بدون این توانایی نمی تواند ساز بنوازد و این توانایی به شرطی در کودک ایجاد می شود که والدین تجربه گوش دادن به درست خواندن و درست نواختن و حرکت با ریتم درست را در سال های اولیه یعنی حدود سه تا پنج سالگی در اختیار کودک قرار دهند و بهترین سالهای شروع آموزش موسیقی که عمدتا شناخت اصوات زیر و بم و ریتم می باشد و همچنین آموزش ارف بین سه تا پنج سالگی است.

منبع:کانون مشاوران ایران -آموزش کودک و نوجوان

برچسب‌ها: آموزش خلاقیت,خلاقیت کودک,آموزش زبان دوم,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در جمعه 3 شهريور 1402 ساعت 21:52 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

با کودک سه ساله ام چگونه برخورد کنم؟

دوران طلایی تربیت را از دست ندهید!

بر اساس روانشناسی رشد کودک، ۵ سال اول زندگی از جمله مهم ترین و تاثیرگذارترین دوره های رشدی هستند.

کودک در این سن، پایه های اساسی شخصیت خود را در تعامل با اطرافیان و به ویژه والدین شکل می دهد و می توان گفت طلایی ترین سنین تربیت کودک، ۵ سال ابتدایی رشد است.

لازم است بدانید که در این سن، کودک به لحاظ شناختی، دارای تفکر عینی است.

به این معنی که او نمی تواند مفاهیم انتزاعی را درک کند و لازم است با او کاملا شفاف و واضح صحبت کنید.

اگر به عنوان والد بتوانید الفبای صحیح تربیتی را از همین سن، اجرا کنید، فرزندتان در سنین بالاتر کاملا خودتنظیم و مسئولانه رفتار خواهد کرد .

بدین طریق از بسیاری از مشکلات رفتاری مانند لجبازی، بدرفتاری، دیگر آزاری، بی نظمی و خودمحوری دور خواهد ماند

آیا الفبای تربیت کودک را می دانید؟

اگرچه امروزه شروع هر کاری، نیازمند داشتن حدی از تخصص و مدرک است، اما فرزند پروری به عنوان سخت ترین و حساس ترین امر، مدرک خاصی را نمی طلبد.

همین مساله باعث شده است تا تعداد زیادی از افراد، بدون توجه به مهارت های خود اقدام به فرزند آوری کنند و به دلیل بی مهارتی و نداشتن سواد تربیتی کافی، در تربیت کودک کلافه شده و در اغلب موارد او را مقصر بدانند.

باتوجه به جدیدترین اصول تربیتی کودک،اگر از اصول گانه ی زیر آگاه باشید و در عمل به رعایت آن ها بپردازید.

می توانید اطمینان داشته باشید که مسیر تربیتی کودک به خوبی طی خواهد شد و بحران های رشدی را یکی پس از دیگری با موفقیت طی خواهید کرد.

۱)تنبیه ممنوع

آیا شما نیز از ان دسته والدینی هستید که اعتقاد دارید، تنبیه، کودک را حرف شنو و مطیع می کند؟

به عنوان متخصص امر فرزند پروری لازم است این باور نخ نما شده را برای همیشه از ذهن تان بیرون کنم.

در حقیقت تنبیه مانند آتش زیر خاکستر عمل می کند.

کودک تنبیه شده صرفا در حضور پدر یا مادر تنبیه کننده رفتار مورد انتظار را نشان می دهد و بلافاصله پس از غیبت آن ها، رفتارهای قانون شکنانه را آغاز می کند.

بر اساس اصول تغییر و اصلاح رفتار، بزرگ ترین ضرر تنبیه، مخدوش کردن “ارتباط” شما با فرزندتان است.

اگر رابطه را به عنوان مهم ترین کلید فرزندپروری در نظر بگیریم، از دست دادن آن می تواند مسیر تربیت فرزندتان را روز به روز سخت تر و مبهم تر کند.

بنابراین لازم است به عنوان اولین اصل، تنبیه را برای همیشه فراموش کنید و به دنبال راه حلی به جز آن باشید.جدیدترین روش های روانشناسی کودک

۲) از تشویق به درستی استفاده کنید

برخی از والدین که از اثرات ویرانگر تنبیه آگاه شده اند، آن را از عادت های رفتاری خود حذف کرده اند اما برای کوچک ترین کاری کودک را تشویق می کنند.

این دسته از والدین کودک را مانند رباتی فرض می کنند که باید برای هر حرکتی تشویق شود و این باور منجر به فرسودگی آن ها در امر فرزند پروری خواهد شد.

والدین معتقد به تشویق، گاهی تا حدی از این ابزار استفاده می کنند که کودک به طور کلی نسبت به هرگونه تشویق مادی و غیرمادی مقاوم می شود و هیچ چیز برایش جذابیتی نخواهد داشت.

جدیدترین اصول تربیت فرزند در حال ترویج این اعتقاد هستند که تشویق نیز دارای اصول مخصوص به خود است.

به عنوان مثال ممکن است مادری را دیده باشید که به فرزندش می گوید ” اگر غذاتو خوب بخوری، برات فلان عروسک رو می گیرم”.

مادر ممکن است چنین استدلال کند که من در حال به کاربردن اصول تشویق هستم در حالی که سخت در اشتباه است.

کودکی که غذایش را به خوبی بخورد، از پیامد طبیعی ان که احساس سیری است، لذت خواهد برد، بنابراین استفاده از تشویق های بیرونی مانند شکلات و عروسک و …

نه تنها بی فایده است بلکه بسیار مخرب خواهد بود و کودکی لجباز، روشه گیر و زورگو به بار می آورد.

به یادداشته باشید که تشویق نیز می تواند به اندازه ی تنبیه، مخرب باشد مگر آنکه از آن به درستی استفاده کنید.

برای این منظور، چند نکته ی اساسی زیر را بخاطر داشته باشید:

از قبل به کودک قول جایزه و تشویق ندهید: جملاتی از قبیل “اگر توی مهمونی ساکت باشی، برات عروسک می خرم”، فرزندتان را رشوه گیر خواهد کرد.

به جای آن می توانید پس از پایان مهمانی، به صورت اتفاقی به فرزندتان هدیه ای دهید و از رفتار خوب او در مهمانی تشکر کنید.

اجازه دهید کودک تان “پیامدهای طبیعی” رفتارش را تجربه کند: اگر کودک سه ساله ی شما در برابر غذا خوردن مقاوم است، سعی نکنید با قول جایزه، او را غذاخور کنید.

پیامد طبیعی غذا نخوردن، گرسنه ماندن است.

به عنوان والد هوشمند، آنچه نیاز دارید کنترل عواطف مادرانه تان است.

نگران گرسنه ماندن کودک نباشید و اجازه دهید گرسنگی را به عنوان پیامد غذا نخوردن تجربه کند.

پس از چند مرتبه خواهید دید که او بدون لج بازی و نق زدن، در خوردن غذا با شما همکاری می کند.

از تشویق های متنوع استفاده کنید: استفاده مکرر از نوع خاصی از تشویق مانند تشویق های مادی می تواند بسیار آسیب زا باشد.

لازم است لیست متنوعی از انواع مختلف تشویق داشته باشید و از آن ها بدون هماهنگی قبلی استفاده کنید.

استفاده از تشویق های کلامی می تواند بسیار موثرتر از تشویق های مادی باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -با کودک سه ساله ام چگونه برخورد کنم؟

برچسب‌ها: کودک,کودک سه ساله,سه ساله,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در جمعه 3 شهريور 1402 ساعت 21:54 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

با دیر بیدارشدن فرزندم چه کنم ؟

یکی از مسائل مورد بررسی در گروه سنی نوآموزان پیش دبستان و دانش آموزان دبستانی، مساله ی دیر خوابیدن و دیر بیدار شدن و به عبارتی مهارت مدیریت زمان خواب است.

این مساله علاوه بر ایجاد مشکلات یادگیری و تاثیر بر سلامت جسمی و روانی کودک، می تواند برای معلمان و مسئولان مدرسه نیز مشکلاتی به وجود آورد.

کودکان معمولا به دلیل سطح بالای انرژی تمایل دارند تا ساعات زیادی از شب بیدار مانده و به فعالیت بپردازند. این درحالی است که بدن آن ها به ۱۰ تا ۱۲ ساعت خواب مفید نیاز دارد.

عدم تامین این مقدار از استراحت می تواند منجر به خستگی و بی حوصلگی در طی روز و ایجاد مشکلاتی در امر یادگیری و توجه شود.

بر اساس مشاهدات انجام شده، این دانش آموزان معمولا در طی روز نیز به لحاظ خلقی عصبی تر هستند.

در روابط بین فردی بیشتر پرخاش می کنند و به دلیل رفتارهای بین فردی آسیب رسان، بیش از سایر کودکان در روابط دوستانه طرد می شوند.

اگر فرزند شما نیز در تنظیم زمان خواب موفق به کسب مهارت نشده است، می توانید با مطالعه ی موارد زیر در این مسیر به او کمک کنید.

شش گام ساده و مهم به منظور تنظیم خواب کودک

۱. بهتر است حتی الامکان از خواب عصرگاهی کودکاتن به روش های مختلف از قبیل پرت کردن حواس آن ها به وسیله ی فعالیت های جذاب دیگر جلوگیری کنید.

با این کار، تنظیم زمان خواب به راحتی صورت می گیرد.

۲. سعی کنید از طریق گفت و گو با فرزندتان، برنامه ای نسبتا مشخص برای فعالیت های مختلف از قبیل انجام تکالیف، تماشای تلوزیون، زمان صرف شام، بازی و خواب مشخص کنید.

از این طریق کودک شما علاوه بر یافتن راه حل برای مساله ی دیرخوابیدن، به تمرین مهارت برنامه ریزی روزانه خواهد پرداخت که یکی از مهم ترین مهارت ها در جهت خودتنظیمی است.

براساس پژوهش ها، این مولفه یکی از مهم ترین ویژگی های شخصیتی افراد موفق است که پایه های اصلی آن از دوران کودکی شکل می گیرد.

برای اجرای این گام به این نکته توجه داشته باشید که برنامه ریزی روزانه به معنای برنامه ریزی کردن زمان های روازنه ی کودک توسط شما نیست.

شیوه ی صحیح انجام این کار، قرار گرفتن در کنار کودک و تشویق اوبه منظور داشتن برنامه ای برای ساعات مختلف شبانه روز از طریق گفت و گو است.

۳. تعطیلات آخر هفته اگر چه زمان خوبی برای درکنار هم بودن است، اما زنگ خطری است که می تواند برنامه ی هفتگی منظم کودکت ان را از طریق رفتن به مهمانی یا دیر خوابیدن به دلیل تعطیلی روز بعد تهدید کند.

پیشنهاد می کنیم در این خصوص سعی کنید حتی الامکان برنامه ی دید و بازدید های خانوادگی را به گونه ای تنظیم کنید که فرزندتان زمانی برای استراحت بیشتر داشته باشد و صبح روز بعد با بی حوصلگی و خستگی وارد مدرسه نشود.

۴. انجام کارهای هیجان انگیز در شب های غیر تعطیل می تواند منجر به دیرتر خوابیدن شود.

می توانید با توضیح این مساله برای فرزندتان، فعالیت مناسب تری مانند گوش دادن به یک موسیقی کودکانه و آرامش بخش را جایگزین فعالیت های پرهیجان قبل از خواب کنید.

۵. نکته ی مهمی که می تواند در افزایش عزت نفس و امید فرزندتان موثر واقع شود، مرور اتفاقات خوب هر روز قبل از خوابیدن است.

به عنوان مثال می توانید قبل از خواب از طریق طرح سوالاتی مانند ” امروز چه چیزهای خوبی برایت داشت؟

” توجه کودک را از نکات منفی به سمت موفقیت ها سوق داده و خودکارآمدی و امید را در او افزایش دهید.

ممکن است مشغولیت ذهنی کودک به مسائل روزمره ای که موفق به یافتن راه حل برای آن ها نشده است، مانع از خواب خوب شبانه شود.

دعوا با دوست، گم کردن مداد رنگی، انتخاب نشدن در کلاس، قلدری کردن اطرافیان و …

از جمله مسائلی هستند که می توانند کودکان را دچار اضطراب و تشویش کرده و بر اشتها، خواب و امیدواری شان تاثیر منفی بگذارند.

در این صورت با فرزندتان گفت و گو کنید و با ایجاد امید برای یافتن راه حل مناسب، از تشویش ذهنی اش بکاهید.

۶. به این نکته توجه داشته باشید که تغییر عادت ها امری دشوار و زمان بر است. بنابراین اگر فرزندتان با مساله ی دیر بیدارشدن روبه روست نمی توان انتظار معجزه داشت.

آنچه مهم است آن است که بتوانید به کمک فرزندتان “برنامه ای نوشته شده و عینی ” برای زود بیدار شدن در طی روزهای هفته تنظیم کنید و در این مسیر، پیشرفت های هرچند جزئی او را نیز مورد توجه و تشویق کلامی قرار دهید.

می توانید مواردی را نیز از طریق توافق با خود کودک به عنوان تشویق او در آخر هفته در نظر بگیرید.

باید مراقب باشید تا فرزندتان تشویق را رشوه برداشت نکند. بر اساس قانون پیامدهای طبیعی، به موقع خوابیدن و زود بیدار شدن پیامدهای مفیدی برای خود کودک به دنبال خواهد داشت.

بنابراین در نظر گرفتن جوایز متعدد برای این کار بی معناست. بهترین حالت می تواند آن باشد که به صورت تصادفی و یا پس از گفت و گو، با ارایه ی نوعی از تشویق کننده ها او را متوجه پیشرفتش کنید.

این تشویق می تواند شامل جملات مثبت و امید بخش و یا هدیه ای باشد که شما برای کودک تان در نظر می گیرید.جدیدترین روش های روانشناسی کودک

استفاده از کدام نوع تشویق موثرتر است؟

در مسیر اجرای این برنامه و در صورت موفقیت کودک، در استفاده از مشوق های رفتاری و کلامی دست و دلباز باشید.

بر اساس پژوهش ها، استفاده از این نوع مشوق ها، نقش زیادی در رشد عزت نفس فرزندتان خواهد داشت.

این در حالی است که تقویت کننده های مادی مانند انواع جوایز و هدایا پس از مدتی اثر تقویت کننده ی خود را از دست خواهند داد.

نمونه ای از این نوع تشویق ها عبارتند از :

لبخند زدن

در آغوش گرفتن

به کاربردن جملاتی از قبیل : ” آفرین “، ” تو عالی هستی “، این هفته واقعا کار بزرگی کردی که تونستی صبح ها به موقع آماده شوی “.

جالب است بدانید با به کار بردن جملات به ظاهر ساده ی بالا، بزرگ ترین سرمایه گذاری روانی برای آینده ی فرزندتان را آغاز کرده اید.

منبع:کانون مشاوران ایران -با دیر بیدارشدن فرزندم چه کنم ؟

برچسب‌ها: کودک,بیدار شدن,خواب,

موضوع:
بازدید: 10

+ نوشته شده در شنبه 4 شهريور 1402 ساعت 17:12 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اصول درست صحبت کردن و گوش دادن به کودک

تا می توانید با کودک خود حرف بزنید و به او گوش کنید

همانطور که می دانیم کودکان بی نظیرند. در جهت شناختن کودک خود عمل کنید، و فراموش نکنید شناسایی آنچه کودک شما را عصبانی و برافروخته می کند می تواند به شما در پیشگیری از عصبانیت و ناراحتی قبل از حادث شدن شرایط بروز این حالات کمک کند.

صحبت کردن با کودک و گوش دادن به حرفهایش می تواند به آنها کمک کند تا به خوبی آنچه پیش می آید را درک کنند:

برای مطالعه بیشتر: صحبت با کودک و نوجوان در مورد اضطراب

زبان: سعی کنید از عبارات مثبت استفاده کنید. آنچه می خواهید کودک با خواست خودش انجام دهد را به او بگویید نه آنچه او باید انجام دهد. به جای گفتن “اینجوری شلوغ کاری نکن” سعی کنید بگویید “لطفاً اسباب بازی هایت را مرتب کن.” این یک از نمونه فرزندپروری مثبت است.

تن صدای خود را تغییر دهید: تن صدای شما ابزار قدرتمندی است. گاهی اوقات تغییر تن صدا یا درجه صدا می تواند برای توقف وضعیت آشفته یا مبادرت کودک شما به انجام کاری که شما می خواهید کافی باشد. این کار می تواند به طور برابری برای کودکان بزرگتر هم کارآمد باشد. اگر واکنش یا صحبت کردن شما به طرز کاملاً متفاوتی با آنچه مورد انتظار کودک شماست تفاوت داشته باشد او ممکن است متعجب شود.

گوش دادن: کودک شما زبان جدید و نیازهایش را محک می زند بلکه شنیده شوند.کودک خود را به صحبت کردن با خود ترغیب کنید و درکنارش بنشینید؛ آنها با این کار راحت‌ تر خواهند توانست با شما صحبت کنند و به حرفهای شما گوش کنند به شرطی که خواسته های آنها را به تعویق نیندازید.

احساسات: به کودک خود کمک کنید بتواند از عباراتی برای استفاده کند که توصیف کننده حالی که دارد باشد، حتی اگر زمان می برد، مثلا احساس غم دارم، عصبانی هستم و ….

توضیح: اگر شما مجبورید نه بگویید با آوردن دلیل و راهکارهایی خوب، “نه” بگویید “الان سارا داره با عروسک بازی می کنه بیا با هم بگردیم عروسک دیگه ای برات پیدا کنیم “.

کودک خود را درگیر کنید: تا جایی که ممکن است با آنها در مورد قوانین و آنچه شما از آنها انتظار دارید صحبت کنید. “رو راست باشید”.

منبع:کانون مشاوران ایران -اصول درست صحبت کردن و گوش دادن به کودک

برچسب‌ها: صحبت کردن با کودک,کودک,روانشناسی کودک,

موضوع:
بازدید: 12

+ نوشته شده در يکشنبه 5 شهريور 1402 ساعت 16:44 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کودکانتان را علاقه مند به یادگیری کنید

برای هر پدر و مادری چیزی هیجان انگیزتر از مشاهده کودکی نیست که با علاقه شدید در حال شناخت بیشتردنیای پیرامون خود است. بیشتر بچه های کوچک یک دوره زمانی کنجکاوی و پرسش-گری دارند، و شما لازم است به کودکتان نشان دهید که این شیوه ی کاملا درست زندگی است. اگر کودکتان در مورد همه چیز سوال کند و ارزش صوری و عینی را به چیزی نگیرد، بزرگ که شد فرد بسیار با استعدادی خواهد شد. راه‌های زیادی هست که می توانید این نوع استعداد را در یک بچه پرورش دهید، و بایستی به بهترین نحو این کار را انجام دهید. چنانچه ممکن است همه کودکانتان را به این کار تشویق کنید. در ادامه تعدادی از این راهکارها را بیان می کنیم که نشان می دهد چگونه می توان این کار را کرد.

برای مطالعه بیشتر در زمینه کودک بخوانید:

آموزش کودک و نوجوان

نخست، لازم است از سنین بسیار پایین کودکتان، کتابهای شخصیت ساز برای زندگی او فراهم کنید. حتی پیش از آنکه کودکتان بتواند بفهمد چه می گویید، بایستی کتابهای مصور برایش بخوانید و برایش شرح دهید که چه اتفاقی می افتد. شاید این امر بیجا به نظر برسد، اما مطالعات نشان داده اند که این کار منجر به کودکی بسیار سخن ور و خوش صحبت می شود. هرچه کودک بزرگتر می شود، شروع به یادگیری کتاب‌های پیچیده تر می کند. نگران نباشید که او از سطح مطالعه ی مربوط به سن خودش فاصله بگیرد.هرچند ممکن است این کار مهارتهای خواندن کودکتان را بهبود نبخشد، اما به تکامل سطح فهم او کمک می کند.

به همراه کودکتان تحت عنوان گردش سری به کتابخانه بزنید. یک یا دو بار در هفته کتاب های جدید بگیرید، و کودکتان را تشویق کنید کتاب ها را تا دفعه ی بعد که بتواند کتابها را با بقیه معاوضه نماید تمام کند. اغلب کتابخانه ها یک تعداد برنامه های تابستانی برگزار می کنند، یعنی بچه ها با فهرست بندی کتابهایشان جایزه می گیرند. اگر تصور می کنید کودکتان واقعا علاقه شدیدی به مطالعه دارد بهترین راه این است که هربار یک بستنی برایش جایزه بدهید.درغیراین صورت باید از این برنامه ها صرف نظر کنید، زیرا که این قبیل برنامه ها این پتانسیل را دارند که مطالعه را نهایتا وسیله ای برای رسیدن به یک جایزه کنند.

در زمینه یادگیری کودکان بیشتر بخوانید:

یادگیری و بازی کردن کودک ۱ تا ۲ سال

هم چنان که کودکانتان کتابخوانان حرفه ای می‌شوند، لازم خواهد بود آنها را به سمت سطوح قانع کننده تری سوق دهید.اهمیتی ندارد اگر بچه ی کلاس اولی شما کتابی مربوط به بچه های کلاس دهم را تا جایی می خواند که بفهمد، و با چیزی که شما نمی خواهید بخواند مواجه نمی شود. شما شاهد رشد او در میان جست و خیزها خواهید بود. شما باید روی چیزی که مکرراً نتیجه ی بچه های سطح پیشرفته است بسیار محتاط باشید، و آن، بی علاقه گی در مدرسه است.اگر کودکتان کتابهای رمان و غیر رمان بزرگترها را مطالعه می کند، احتمالا مدارس عمومی به حد کافی او را به چالش نمی کشند. بیشتر ناحیه های مدارس برنامه های ویژه ای برای این نوع بچه ها دارند که فعالیتهای یادگیری چالش برانگیزتری برایشان فراهم می کند. شما بایستی تاجایی که بشود درمورد متناسب بودن چنین برنامه هایی با سطح کودکتان، پرس و جو کنید.

روش های فرزندپروری و والدینی برای هرکس متفاوت است، و مطالعه فقط یکی از جنبه هایی است که بایستی بدان توجه کنید. همیشه با فرزندان خود رابطه ی سالمی را حفظ کنید، تا وقتی بزرگ شدند افراد سالمی بشوند. این امر، فی نفسه کافی است، و بایستی الهام بخش شما باشد تا سعی کنید بهترین والدین باشید.

منبع:کانون مشاوران ایران -کودکانتان را علاقه مند به یادگیری کنید

برچسب‌ها: علاقمند کردن کودکان,بازی کردن کودک,آموزش به کودکان,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در دوشنبه 6 شهريور 1402 ساعت 3:45 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تقویت سیستم ایمنی کودکان

بهترین شربت برای سیستم ایمنی کودکان، نشانه های ضعف سیستم ایمنی کودک، تقویت سیستم ایمنی کودکان در زمستان به عنوان مکمل غذایی نمی توان به عنوان جایگزین برای یک رژیم غذایی متنوع استفاده گردد ولی در کنار رژیم غذایی مناسب می تواند کمک کند تا فرزندی سالم داشته باشید.

اگر احساس می کنید که بچه های شما دائماً بیمار می شوند و مهدکودک یا پیش دبستانی را از دست می دهند، ممکن است از خود بپرسید که بهترین ویتامین ها برای سیستم ایمنی کودک شما چیست. برای آشنایی با بهترین تقویت کننده های ایمنی برای کودکان، ادامه مطلب را بخوانید.

نشانه های ضعف سیستم ایمنی کودک

اگر به نظر می رسد که کودک شما همیشه سرما می خورد، نترسید. سیستم ایمنی کودکان هنوز در حال رشد است و به همین دلیل بیشتر مستعد ابتلا به سرماخوردگی و عفونت هستند. عوامل زیادی (مانند موارد بالا) وجود دارد که بر سرعت رشد سیستم ایمنی کودک شما تأثیر می گذارد. با این حال، ممکن است نگران باشید که فرزندتان می‌تواند از تقویت‌کننده‌های طبیعی ایمنی برای کودکان استفاده کند، اگر:

اغلب بیمار است.

برای مدت طولانی بیمار است، یا به نظر می رسد که مدت زمان بیشتری طول می کشد تا خوب شود.

به سختی وزن اضافه می کند، یا کم می کند.

برفک متداوم دهان را تجربه می کند.

اگر کودک شما بیش از هشت بار در سال عفونت گوش را تجربه می کند یا بیش از دو عفونت شدید سینوسی در سال دارد بهتر است از دکتر کمک بگیرید.

بهترین شربت برای سیستم ایمنی کودکان

داشتن سیستم ایمنی قوی ضروری است، بنابراین شربت بهبود سیستم ایمنی چیزی است که ما را در برابر حملات باکتری ها، ویروس ها و غیره محافظت می کند. در ادامه شربت ها و روش هایی آمده است که به شما کمک می کند تا سیستم ایمنی فرزند خود را بهبود ببخشید:

شربت تقویت سیستم ایمنی بدن ایمیونس

شربت تقویت کننده سیستم ایمنی ایمیونس تاثیری بهینه در تقویت سیستم ایمنی دارد و بهترین شربت برای تقویت سیستم ایمنی کودکان نی نی سایت می باشد. شربت ایمونیس، ویتامین‌ها و مواد معدنی، آنتی‌اکسیدان های لازم را برای سیستم ایمنی شما فراهم می کند و به کودک شما این امکان را می دهد که در اوج سلامتی به عملکرد روزانه خود بپردازد، پیش از مصرف این شربت حتما با دکتر کودک خود مشورت کنید.

بهترین شربت خارجی برای تقویت سیستم ایمنی بدن کودکان (ایمیونیس) بسیار غنی بوده و حاوی ویتامین D (که برای بهبود سیستم ایمنی الزامی است) و ویتامین‌های گروه B ( B1، B3، B5، B6، B12 و بیوتین) می‌باشد و مواد معدنی آن شامل آهن، منگنز، مس، سلنیوم، ید، زینک، منیزیوم و کروم می باشد که برای سلامت و تندرستی کودکتان بسیار مفید و ارزشمند است.

مصرف پروبیوتیک

پروبیوتیک ها یکی از بهترین تقویت کننده های طبیعی ایمنی برای کودکان هستند، زیرا شما به معنای واقعی کلمه سیستم ایمنی خود را با باکتری های خوب مسلح می کنید. نوزادان و کودکان بزرگتر هر دو می توانند زیر نظر دکتر از پروبیوتیک ها بهره مند شوند، در اینجا برخی از پروبیوتیک های مورد علاقه و مناسب برای کودکان و نوزادان آورده شده است. شما همچنین می توانید تغذیه غنی از پروبیوتیک مانند ماست را در برنامه غذایی خود جای دهید.

بهترین شربت برای سیستم ایمنی کودکان

مقدار زیاد ویتامین D

احتمالاً می دانید که ویتامین D نقش حیاتی در سلامت استخوان دارد، اما طبق یک مطالعه در سال ۲۰۱۱، ویتامین D از سیستم ایمنی بدن نیز پشتیبانی می کند. به طور خاص، ویتامین D هنگامی که بدن با مهاجمان خارجی تهدید می شود، پاسخ ایمنی را تقویت می کند. منابع ویتامین دی:

آفتاب بهترین منبع ویتامین D است، اگر در آب و هوای ابری یا بارانی زندگی می کنید، ممکن است به اندازه کافی آفتاب طبیعی دریافت کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران -تقویت سیستم ایمنی کودکان

برچسب‌ها: بهبود ایمنی,تقویت کننده های ایمنی,سیستم ایمنی کودکان,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در چهارشنبه 8 شهريور 1402 ساعت 15:26 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

یک بازی برای بالا بردن خودآگاهی

کنترل از دور:

این بازی خود آگاه بودن را بالا می برد، چرا که بچه ها را ملزم می کند دقت کرده و مطابق دستورالعمل، رفتار بکنند.

ابزارهای مورد نیاز:

دستگاه کنترل از راه دور

نحوه انجام بازی:

برای بچه ها توضیح بدهید که شما کنترل از راه دور دارید و این کنترل دکمه هایی دارد که به این شکل کار می کند:

حرکت: حرکت به جلو با سرعت مطمئن (عادی)

حرکت سریع: حرکت کردن با سرعت

عقب رفتن: عقب رفتن محتاط

حرکت آرام: به آهستگی حرکت نمود

ایست: اتمام بازی

مکث: توقفی کوتاه

از بچه ها بخواهید که از دستورالعمل پیروی نمایند.

پیشنهاد:

بوسیله کلید مکث و حرکت آهسته، شما قادر هستید شکل های حرکت را به خصوص در زمان هایی که بچه ها بیش از حد هیجان زده هستند کنترل نمایید و آن ها را آرام کنید. بعضی وقت ها به بچه ها اجازه دهید کنترل در دست خودشان باشد. این تمرین منجر به این می شود که رفتار خود- کنترلی در آن ها تقویت شود.

بیشتر بخوانید:

انواع بازی در کودکان

بسته بازی درمانی

یک بازی برای تقویت همکاری

بازی های تقویت اعتماد به نفس

منبع:کانون مشاوران ایران -یک بازی برای بالا بردن خودآگاهی

برچسب‌ها: خودآگاهی در کودک,بازی در کودکان,روانشناسی کودک,

موضوع:
بازدید: 12

+ نوشته شده در جمعه 10 شهريور 1402 ساعت 21:56 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بررسی مغز کودکان با نقص توجه و بیش فعالی

مغز کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی فقر پروتئینی را نشان می دهد

تحقیقات جدید در کودکان با بیش فعالی و کمبود توجه به فقر مواد شیمیایی مورد نیاز در خون این کودکان پی بردند. به نظر می رسد کودکان با بیش فعالی و کمبود توجه، حدود۵۰ درصد سطوح پایین تری از آمینو اسید یا به اصطلاح تریپتوفان؛ پروتئین عامل تولید دوپامین، نورآدرنالین و استروتونین؛ و نیز یک مؤلفه مهم برای توجه و یادگیری دارند. جسیکا جاناسون از دانشگاه اربرو سویس به همراه تیم تحقیقاتی اش در پی بررسی فرضیه تفاوت بین انتقال پروتئین هاس تریپتوفان، تیروسین و آلانین در کودکان ADHD بودند، از آنجایی که این آمینو اسیدها مواد متشکله شیمیایی مغز و دخیل در ابتلای به ADHD محسوب می شوند. آنها سلول های بافتی پیوندی یا فیبروبلاست های ۱۴ پسر ۶ تا۱۲سال دارایADHD را تحلیل کردند و به این نتیجه رسیدند که توانایی سلولی برای انتقال تریپتوفان در پسرانADHD نسبت به دیگر پسران کمتر است.

جانستون بیان کرد این یافته ها اختلالات بیوشیمیایی بیشتر در مغز افراد ADHD را در مقایسه با دانسته های قبلی نشان می دهد. وی اذعان می کند “این نشان دهنده چندین ماده مخابره گر بسیار مهم در ADHD است که این وضع در آینده می تواند موجب راهگشای واردات داروهای دیگری نسبت به داروهای در دسترس کنونی باشد “. جانستون تمرکز کاری خود را بر تحلیل مواد انتقال دهنده مهم در مغز برشمرد. سطوح بسیار پایین این مواد ممکن است دلیل پشتوانه ایجاد شرایطی از قبیل ADHD باشد.

برای مطالعه بیشتر:

فرزندپروری برای کودک بیش فعال

آیا تغذیه روی بیش فعالی کودکان موثر است؟

او گفت احتمالاً این یافته ها به معنای آنست که مغز سروتونین کمتری را تولید می کند. تاکنون عمدتاً تمرکز بر ماده انتقال دهنده دوپامین و نورآدرنالین در درمان پزشکی ADHD بوده است. اما اگر سطوح پایین سروتونین نیز عامل مشترک باشد داروهای دیگر ممکن است برای درمان موفقیت آمیز لازم باشد.

میزان پایین سرتونین با تکانشگری بیشتر ارتباط دارد که نشانه اصلیADHD است. او بر این باوراست که بررسی بیشتر سروتونین در افراد ADHD و اختلال رفتارهای آشوب زا بسیار مهم است.

همچنین کودکان گروه ADHD آمینو اسید آلانین بیشتری در سلول های فیبروبلاست مغز منتقل شد. متخصصان می گویند مشخص نیست این آمینو اسید چقدر بر ADHD اثردارد اما به نظر آنها شاید بر انتقال امینواسیدهای مهم دیگر برای فعالیت نرمال مغز تأثیرگذار باشد.

به طور قابل توجهی انتقال بیشتری از آلانین در کودکان اوتیستیک یافت شده است و در بررسی نُه پسر و دو دختر مبتلا به اوتیسم نمونه های فیبروبلاست ظرفیت فوق العاده ای برای انتقال آلانین را نشان دادند. محققان بیان کردند این افزایش انتقال در سطح غشای سلول ممکن است بر انتقال چندین آمینواسید دیگر در سطح سد خونی-مغزی تأثیر بگذارد و آنها نیز اضافه کردندکه معناداری این یافته ها باید بیشتر مورد کنکاش قرار گیرد. هیچ گونه تفاوتی در کار آمینواسید تریوسین در نمونه های پسران دارای ADHD دیده نشد که به نظر متخصصان فعالیت تریپتوفان در پسران در شرایط بدونADHD علت تفاوت بود. اما آنها فکر می کنند که این می تواند به معنای تغییر در تریپتوفان باشد که با تبدیل کلی تر در عملکرد یاخته سلولی ADHDها ارتباط دارد. تغییرات مشابه در یاخته های سلولی در اختلالات روانی دیگر مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی دیده شده است.

سرپرست تیم دکتر نیکولاس ونیزولوس برشمرد که سطوح کاهشی شدید گیرنده های استیل کولین نیز در پسران ADHD دیده شد. این فقدان می تواند منجر به مشکلاتی در تمرکز و یادگیری شود. داروهای بهبود دهنده سطوح استیل کولین هم اکنون موجودند و در حال حاضر در درمان بیماری آلزایمر به کار برده می شوند. جزئیات کامل این مطالعه در مجله کارکردهای مغز و رفتار منشتر شده است.

دکتر ونیزیلوس اضافه کرد “من درحال انجام تحقیقی در مورد بیمارهای روانی و اختلالات کارکردی در سطوح سلولی هستم”. فرض بر این است که بسیاری از اینها نتیجه سطوح بسیار پایین مواد انتقال دهنده مهم در مغز باشند، بنابراین تحلیل بیوشیمی سلولی به ما در درک فرآیندهای سهیم در این تغییرات کمک می کند.

این مطالعه به دلیل نمونه کوچکی از بیماران و آن هم فقط جامعه پسران با محدودیت آماری مواجه شد. اما این تیم نتیجه گرفتند “کودکانADHD ممکن است دسترسی کمتری به تریپتوفان و دستیابی بیشتری به آلانین در مغز داشته باشند”. دسترسی پذیری فزاینده تریپتوفان در مغز ممکن است علت اختلالات در سیستم انتقال دهنده عصبی ساختارهای سروتونرژیک، عامل ثانویه در تغییرات در سیستم کته کولامنرژیک (که فعالیت دوپامین را پوشش می دهد) باشد.

بدین ترتیب این اکتشافات جدید با مطالعه قبلی همسو است که در آن ژن ها باADHD ارتباط دارند که از آن جمله چندین ژن مرتبط با سیستم کته کولامینرژیک را در بر می گیرد.

منبع:کانون مشاوران ایران -بررسی مغز کودکان با نقص توجه و بیش فعالی

برچسب‌ها: تربیت کودک بیش فعال,کودک بیش فعال,بیش فعالی کودک,

موضوع:
بازدید: 10

+ نوشته شده در دوشنبه 20 شهريور 1402 ساعت 2:20 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۰۰ داستان آموزنده جدید کودکانه

۱۰۰ داستان آموزنده جدید کودکانه برای شما آماده کردیم امیدواریم مفید باشد. این داستان ها همگی جدید هستند و همیشه به این داستان ها اضافه می کنیم. سایت کودک و نوجوان را در گوشی خود ذخیره کنید.

فهرست مطالب

داستان های آموزنده

داستان دوست داشتن حیوانات

یکی بود، یکی نبود، یه روز یه پسر کوچولو به اسم علی بود که خیلی کنجکاو بود. علی همیشه دوست داشت چیزهای جدید یاد بگیره و می‌خواست همه چیز رو بدونه. یه روز، علی داشت توی خونه بازی می‌کرد که یه کتاب دید که رویش نوشته بود “دنیای حیوانات”. علی خیلی کنجکاو شد که داخل کتاب رو ببینه، پس کتاب رو باز کرد و شروع به خوندن کرد.

علی چیزهای خیلی جالبی در مورد حیوانات یاد گرفت. یاد گرفت که حیوانات شکل و اندازه‌های مختلفی دارند، در جاهای مختلفی زندگی می‌کنند و غذاهای مختلفی می‌خورند. علی خیلی از کتاب لذت برد و تصمیم گرفت که بیشتر در مورد حیوانات مطالعه کنه.

روز بعد، علی به کتابخانه رفت و چند تا کتاب دیگه در مورد حیوانات گرفت. علی با دقت کتاب‌ها رو خوند و یاد گرفت که حیوانات خیلی چیزهای جالبی برای گفتن دارند. علی خیلی از اینکه می‌تونست در مورد حیوانات بیشتر بدونه خوشحال بود.

یک روز، علی با پدرش به پارک رفت. علی در پارک یه گربه، یه سگ، یه پرنده و یه ماهی دید. علی خیلی از دیدن حیوانات واقعی خوشحال شد. علی با حیوانات پارک بازی کرد و کلی خوش گذشت.

علی از اون روز به بعد، همیشه به حیوانات علاقه داشت و دوست داشت بیشتر در موردشون بدونه. علی به بقیه بچه‌ها هم در مورد حیوانات می‌گفت و بهشون کمک می‌کرد که بیشتر در موردشون بدونن.

اینم یه داستان آموزنده برای کودکان. امیدوارم خوشتون اومده باشه.

این داستان به کودکان یاد میده که کنجکاوی خیلی خوبه و باعث میشه که بیشتر در مورد دنیای اطرافشون بدونن. همچنین این داستان به کودکان یاد میده که حیوانات موجودات جالبی هستن که باید ازشون محافظت کنیم.

داستان آموزنده راستگویی

در یک سرزمین دور، یک دختر کوچولو به نام سارا زندگی می‌کرد. سارا خیلی راستگو بود. راستگویی در این سرزمین خیلی مهم بود. مردم به راستگوها اعتماد می‌کردند و به آنها احترام می‌گذاشتند.

یک روز، سارا داشت توی جنگل قدم می‌زد که یک گرگ رو دید. گرگ داشت به یک بچه گوسفند حمله می‌کرد. سارا خیلی ترسیده بود، اما می‌دونست که باید کاری کنه. سارا شروع کرد به جیغ کشیدن و کمک خواستن.

یک شکارچی که داشت از نزدیکی رد می‌شد، صدای جیغ سارا رو شنید. شکارچی اومد و گرگ رو از بچه گوسفند دور کرد. بچه گوسفند خیلی از سارا تشکر کرد.

شکارچی از سارا پرسید که چطوری از گرگ خبردار شدی. سارا به شکارچی گفت که گرگ رو دید، اما نترسیده بود که اگر راستش رو بگه، شکارچی بهش نخندد. شکارچی خیلی از راستگویی سارا تعجب کرد و بهش گفت که خیلی دختر شجاعی هستی.

سارا از شکارچی تشکر کرد و به راهش ادامه داد. سارا خیلی خوشحال بود که تونسته بود به بچه گوسفند کمک کنه. سارا می‌دونست که راستگویی همیشه ارزشمنده، حتی اگر خطرناک باشه.

در این نسخه اصلاح شده، سارا به خاطر ترسش از شکارچی دروغ می‌گه. این کارش باعث می‌شه که شکارچی بهش شک کنه و به بچه گوسفند کمک نکنه. اما سارا در نهایت تصمیم می‌گیره که راستش رو بگه. این کارش باعث می‌شه که شکارچی بهش احترام بگذاره و به بچه گوسفند کمک کنه.

معجزه مشارکت در کارها (باب اسفنجی و پاتریک)

در یک شهر زیردریایی زیبا به نام بیکینی باتم، پسری به نام باب اسفنجی زندگی می‌کرد. باب اسفنجی یک اسفنج دریایی مهربان و شاد بود که دوست داشت با دوستانش بازی کند.

بیکینی باتم یک شهر پر از رنگ و زیبایی بود. خانه‌ها و مغازه‌ها از جنس مرجان و صدف ساخته شده بودند. درختان و گیاهان شهر همیشه سرسبز و پربار بودند.

روزها به همین منوال سپری می‌شد تا اینکه یک روز، یک طوفان بزرگ به بیکینی باتم رسید. طوفان آنقدر شدید بود که همه خانه‌ها و مغازه‌ها را تخریب کرد.

باد شدید، درختان و گیاهان شهر را از ریشه کند و به دریا انداخت. باران شدید، خیابان‌های شهر را پر از گل و لای کرد.

باب اسفنجی و دوستانش، که شامل پاتریک ستاره دریایی، اختاپوس هشت پا و سندی فاکس بودند، از دیدن این صحنه بسیار ناراحت شدند. آنها تصمیم گرفتند که به هم کمک کنند تا شهر را بازسازی کنند.

باب اسفنجی و پاتریک به کمک اختاپوس رفتند تا درختان و گیاهان شهر را دوباره بکارند. آنها با هم، خاک را نرم کردند و درختان و گیاهان را در زمین کاشتند.

سندی هم به کمک حیوانات شهر رفت تا آنها را از گرسنگی نجات دهد. او با خود غذا و آب آورد و به حیوانات داد.

با کمک هم، آنها توانستند شهر را به حالت قبلی خود بازگردانند. همه مردم شهر از آنها تشکر کردند و گفتند که آنها بهترین دوستان هستند.

باب اسفنجی و دوستانش فهمیدند که مشارکت چقدر مهم است. آنها یاد گرفتند که با کمک هم می‌توانند هر کاری را انجام دهند.

امیدوارم این داستان مورد پسند شما قرار گرفته باشد.

داستان کمک به والدین

یکی بود، یکی نبود، یه روز یه دختر کوچولو به اسم سارا بود که خیلی دوست داشت به والدینش کمک کنه. سارا همیشه سعی می‌کرد که کارایی که از دستش برمیاد رو انجام بده.

یه روز، سارا داشت با پدرش توی باغچه کار می‌کرد. پدر سارا داشت گل‌ها رو آب می‌داد. سارا از پدرش پرسید که می‌تونه بهش کمک کنه. پدر سارا گفت که البته که می‌تونه.

سارا با خوشحالی شروع کرد به آب دادن به گل‌ها. سارا خیلی با دقت آب می‌داد تا گل‌ها خراب نشن. پدر سارا خیلی از سارا تشکر کرد.

بعد از اینکه کارشون تموم شد، سارا گفت که می‌خواد یه غذای خوشمزه درست کنه. مادر سارا خیلی خوشحال شد. مادر سارا به سارا گفت که می‌تونه بهش کمک کنه.

سارا و مادرش با هم دست به کار شدن و یه غذای خوشمزه درست کردن. سارا خیلی خوب کمک کرد و غذا خیلی خوشمزه شد. پدر و مادر سارا خیلی از غذای سارا خوششون اومد.

سارا خیلی خوشحال بود که تونسته به والدینش کمک کنه. سارا می‌دونست که کمک به والدین خیلی مهمه و باعث خوشحالیشون می‌شه.

اینم یه داستان کودکان در مورد کمک به والدین. امیدوارم خوشتون اومده باشه.

این داستان به کودکان یاد می‌ده که کمک به والدین خیلی مهمه و باعث خوشحالیشون می‌شه. همچنین این داستان به کودکان یاد می‌ده که باید از توانایی‌هاشون برای کمک به دیگران استفاده کنن.

داستان آموزنده درس خودن

یکی بود، یکی نبود، یه روز یه پسر کوچولو به اسم علی بود که خیلی درسخوان بود. علی همیشه دوست داشت درس بخونه و نمرات خوبی بگیره.

علی هر روز بعد از مدرسه، درسش رو می‌خونده. علی درس‌هاش رو خیلی خوب می‌فهمید و به سوالات معلمش خیلی خوب جواب می‌داد.

علی از درس خوندن لذت می‌برد و به آینده‌اش امیدوار بود. علی می‌دونست که درس خوندن باعث می‌شه که بتونه در آینده شغل خوبی پیدا کنه و به موفقیت برسه.

علی در کلاس درس همیشه با دقت گوش می‌داد و سوالات معلمش رو می‌پرسید. علی همیشه تکالیف مدرسه‌اش رو با دقت انجام می‌داد.

علی در درس‌های ریاضی، علوم، فارسی و زبان انگلیسی خیلی خوب بود. علی همیشه در امتحانات مدرسه نمرات خوبی می‌گرفت.

علی دوست داشت که یک دانشمند یا مهندس بشه. علی می‌خواست که به مردم کمک کنه و دنیا رو به جای بهتری تبدیل کنه.

علی می‌دونست که برای رسیدن به اهدافش باید خیلی تلاش کنه. علی هر روز بیشتر از قبل درس می‌خوند و تمرین می‌کرد.

یک روز، علی در مسابقه علمی مدرسه شرکت کرد. علی در این مسابقه یک اختراع جدید رو ارائه داد. اختراع علی خیلی جالب بود و همه از اون تعجب کردند.

علی در مسابقه علمی مدرسه اول شد. معلمان و دانش‌آموزان مدرسه خیلی از علی تعریف کردند.

علی خیلی خوشحال بود که در مسابقه علمی مدرسه اول شده بود. علی می‌دونست که این موفقیت، نتیجه تلاش و پشتکارش بوده است.

علی از اون روز به بعد، بیشتر از قبل درس می‌خوند و تمرین می‌کرد. علی می‌خواست که در آینده به یک دانشمند یا مهندس بزرگ تبدیل بشه و به مردم کمک کنه.

اینم یه داستان کودکانه طولانی تر در مورد درس خوندن. امیدوارم خوشتون اومده باشه.

این داستان به کودکان یاد می‌ده که درس خوندن مهمه و باعث می‌شه که به موفقیت برسند. همچنین این داستان به کودکان یاد می‌ده که باید برای رسیدن به موفقیت تلاش کنند.

در این داستان، علی با تلاش و پشتکارش به موفقیت رسید. او به کودکان یاد می‌ده که اگر بخواهند، می‌تونند به هر چیزی که می‌خوان برسن.

منبع:کانون مشاوران ایران-۱۰۰ داستان آموزنده جدید کودکانه

برچسب‌ها: داستان های آموزنده کودکان,قصه کودکان,قصه شب کودکان,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در دوشنبه 20 شهريور 1402 ساعت 3:49 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۲۲ داستان آموزنده جدید کودکانه

۲۲ داستان آموزنده جدید کودکانه برای شما آماده کردیم امیدواریم مفید باشد. این داستان ها همگی جدید هستند و همیشه به این داستان ها اضافه می کنیم. سایت کودک و نوجوان را در گوشی خود ذخیره کنید.

داستان های آموزنده

داستان دوست داشتن حیوانات

اینم یه داستان آموزنده برای کودکان. امیدوارم خوشتون اومده باشه.

داستان آموزنده کودکان رفتار با حیوانات

داستان آموزنده راستگویی

معجزه مشارکت در کارها (باب اسفنجی و پاتریک)

باد شدید، درختان و گیاهان شهر را از ریشه کند و به دریا انداخت. باران شدید، خیابان‌های شهر را پر از گل و لای کرد.

سندی هم به کمک حیوانات شهر رفت تا آنها را از گرسنگی نجات دهد. او با خود غذا و آب آورد و به حیوانات داد.

امیدوارم این داستان مورد پسند شما قرار گرفته باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -۲۲ داستان آموزنده جدید کودکانه

برچسب‌ها: داستان آموزنده جدید,داستان آموزنده,داستان آموزنده جدید کودکانه,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در پنجشنبه 30 شهريور 1402 ساعت 3:07 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مسئله کلاس های صبح زود در کودکان دبستانی

آیا کودکان دبستانی به اندازه نوجوانان محرومیت از خواب دارند؟

در این صورت، آیا آنها باز هم باید زودتر شروع به تحصیل کنند؟

توصیه های موجود در مورد میزان خواب کودکان سنین مختلف باید براساس اتفاق نظر حکم های متخصصان باشد. گروهبندی های سنی اساساً مطلق هستند و برای هر گروه سنی دامنه های سنی پیشنهاد می شود که حاکی از تفاوت های فردی در نیاز به خواب است. غیر از دانستن آنکه کودکان سنین بالاتر به طور متوسط ساعات خواب کمتری در مقایسه با خردسالان دارند، فقط تقریب های حدودی معطوف به نیاز به خواب شده است. من به تازگی نتایجی از مطالعات فراتحلیلی را خلاصه وار تلخیص کردم، یافته های این مطالعه که از ابزارهای سنجش عینی استفاده کرده بود نشان داد که میانگین محرومیت از خواب برای تمام رده های سنی نشان از سیر نزولی کمتر از اتمام بازه های سنی توصیه شده داشت (گلند و همکاران،۲۰۱۸).

برای مطالعه بیشتر:

تنظیم خواب نیمروز کودکان

چگونگی برخورد با رفتارهای کودک در هنگام خواب

در مطالعه ای جدید گروبر و همکارانش(۲۰۱۸) ذکر کردند که توصیه های خواب توسط مؤسسه ملی خواب(NSF) برای کودکان دبستانی و متوسطه یک طور است؛ ۹تا۱۱ساعت. اما وقتی آنها خواب کودکان سنین ۶تا۱۱سال را به طور عینی در هفت شبانه روز پی در پی هفتگی در طی سال تحصیلی اندازه گرفتند دریافتند که کودکان سنین بالاتر درطیف سنی مذکور محرومیت از خواب کمتری داشتند. برای مثال؛ تنها۳/۵۱درصد از کودکان سنین ۱۰و۱۱سال نه تا ده ساعت را در تختخواب سپری کردند. سنجش های اکتی گرافیک “خواب واقعی” نشان داد حتی کودکان سنین پایین تر در هر طیف سنی ساعات خواب توصیه شده را می خوابند.

حال این سؤال باقی می ماند: کودکان بزرگتر خوابی کمتر از توصیه های صاحبنظران دارند یا اینکه خیل عظیمی از کودکان دبستانی به اندازه کافی نمی خوابند؟ واقعاً هیچ جواب قطعی برای این سؤال وجود ندارد اما نظر من روی تفسیر بعدی است. من شیفته نظر ایرادشده زیر توسط گروبر و همکارانش شدم:

“جمعاً یافته ها نشان می دهد که تغییرات از قبل مفروض ایجاد شده در نوجوانی با شروع دوران بلوغ در عوض می تواند در کوچکترها یعنی کودکان مدرسه رو نیز دیده شود. خواب کودکان پایه سوم و چهارم در مقایسه با همتایان کوچکتر خود دچار تأخیر زودهنگام و تغییرات فشرده تری است و این وضع در بین کودکان پایه های پنجم و ششم حد افراطی تری به خود می گیرد “. از زمان مطالعات ره گشای دکتر ماری کراسکادون در دهه ۱۹۸۰ که واقعاً به صورت یک قاعده کلی و علمی برای خواب درآمده است از این جهت که نوجوانان رسیده به سن بلوغ فاز تأخیری و دشواری در به خواب رفتن را تجربه می کنند. به دلیل آنکه مدارس متوسطه صبح خیلی زود شروع می شوند، فرض بر این است که نوجوانان دچار محرومیت از خواب مزمن شوند.

این مفروضات یک مؤسسه علمی برجسته برای جنبش سریع در به عقب انداختن زمان شروع مدارس متوسطه است. همانطور که قبلاً نیز مستند کرده ام، نواحی تحصیلی سیاستگذار در امر آغاز به کار دیرتر مدارس متوسطه تلنگری زده اند بر برنامه های ایاب و ذهاب دبستان آنچنان که مدارس ابتدایی زودتر شروع شوند. تحقیقات خیلی کمی در اثربخشی یا عدم اثربخشی شروع زودهنگام مدارس ابتدایی و در نتیجه کمتر خوابیدن و نیز تحقیقات کمی در تعیین اینکه عملکرد تحصیلی ضعیف ناشی از بیخوابی است یا خیر، صورت گرفته است.

اما نتایج گروبر و همکارانش و این نتیجه گیری ها باید دست کم فرصتی برای تعمق ما باشد. اگر کودکان کمتر از سن تعیین شده در بازه ۶تا۱۱سال می خوابند احتمال دارد که آنها با این حال نیز ساعاتی ناکافی می خوابند در صورتی که اکثر قریب به اتفاق کودکان ۱۰و ۱۱ساله در فاز پیش از بلوغ قرار دارند. گروبر و همکاران اشاره ای به زمانی به عنوان الگوی همگانی شروع مدارس نکردند اما آنها بیدارشدن بین ساعات۶:۱۸ و ۶:۳۰ صبح را خاطر نشان ساختند. با شروع مدارس قبل از۷:۳۰دقیقه صبح کودکان مجبورند برای لباس پوشیدن، صبحانه خوردن و رفتن به مدرسه خیلی زودتر از خواب بیدار شوند. ضمن آنکه توصیه آکادمی پزشکی اطفال آمریکا در خصوص اینکه مدارس نباید زودتر از ۸:۳۰ صبح شروع شود قابل فهم است، اما آیا هیچ گونه توجیهی برای تعمیم بیشتر این توصیه ها به مدارس ابتدایی وجود ندارد؟

منبع:کانون مشاوران ایران-مسئله کلاس های صبح زود در کودکان دبستانی

برچسب‌ها: کلاس صبح زود,خواب کودکان,کودکان دبستانی,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در جمعه 31 شهريور 1402 ساعت 19:04 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

با کودک حواس پرت و فراموش کار چگونه برخورد کنیم؟

حواس پرتی کودک و فراموش کاری کودک گاه به گاه امری طبیعی است که ممکن است برای هر کسی پیش بیاید اما اگر فرزندتان دایما وسیله ای را فراموش کند، کتابش را در خانه جا بگذارد و یا با تلفن های مکرر از جانب مدرسه، از شما درخواست کند تا وسایلش را به مدرسه ببرید چه؟

اگر فرزندی دارید که سال های اولیه ی ورود به مدرسه را پشت سر می گذارد، ممکن است این مساله بیشتر نیز باشد و شما را خسته و کلافه کند.

علاوه بر این، فراموش کاری کودکان، برای والدین هزینه های زیاد دیگری نیز دارد و غالبا بسیار گران تمام می شود. ممکن است مجبور شوید در یک روز کاری شلوغ، مرخصی بگیرید تا کفش ورزشی فرزندتان را به او برسانید و بسیاری نمونه های دیگر.

به عنوان اولین گام لازم است بدانید که به خاطر آوردن و برنامه ریزی کردن، مهارت هایی هستند که نیازمند پرورش اند.

در ادامه با نکاتی آشنا خواهید شد تا از فراموش کاری های بعدی جلوگیری کنید.

آیا فراموش کاری کودکان طبیعی است؟

فراموش کاری و حواس پرتی مداوم و افراطی می تواند نشانه ای از اختلال نقص توجه باشد.

بنابراین در صورتی که فرزندتان الگوی مداومی از فراموش کردن و یا بی توجهی نشان می دهد، لازم است تا با یک مشاور حوزه ی نقص توجه در ارتباط باشید.

استرس و اضطراب نیز می توانند از علایم تشدید کننده ی حواس پرتی در کودکان باشند.

در صورتی که فرزندتان با مسایل آزاردهنده ای در خانه و یا مدرسه درگیر باشد، ممکن است آن را در غالب حواس پرتی بروز دهد.

در موارد دیگر، فراموش کاری کودک می تواند صرفا نشانه ای از فراموش کاری باشد که از طریق آموزش و نکات زیر قابل حل است.

۱.یک الگوی سازنده و برنامه ای عملیاتی ترتیب دهید که روند استقلال و مسئولیت‌پذیری را پرورش دهد.

در صورتی که خدو شما فردی فراموشکار و بی برنامه باشید، فرزندتان برنامه ریزی و تمرکز حواس را از چه منبعی یاد خواهد گرفت؟

اولین گام برای پیشگیری از فراموش کاری کودکان آن است که خودتان الگویی سازنده باشید.

فرزندتان نیازمند آن است که روال برنامه ریزی روزانه ی شما را ببیند تا ضرورت آن را بهتر درک کند.

علاوه برآن، لازم است تا برنامه ای عملیاتی ترتیب دهید تا مسئولیت پذیری افزایش یابد.

به عنوان مثال بجای آنکه هر شب از فرزندتان بپرسید ” کتابت را برداشتی، دفترت چی ؟ و…” به او کمک کنید تا هر شب، قبل از خواب، لیستی از وسایل ضروری روز بعد تهیه کند و در کنار آن ها علامت تیک بزند.

به مرور کودک تان نه تنها فراموش کاری نمی کند بلکه مسئولیت شخصی خود در قبال امور روزانه اش را نیز خواهد پذیرفت.

به کودک حواس پرت جای مشخصی برای نگهداری اشیائش بدهید.

منبع:کانون مشاوران ایران-با کودک حواس پرت و فراموش کار چگونه برخورد کنیم؟

برچسب‌ها: حواس پرتی کودک,فراموش کاری کودکان,برخورد با کودک حواس پرت,

موضوع:
بازدید: 33

+ نوشته شده در شنبه 1 مهر 1402 ساعت 21:40 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

حمایت از کودکان و تقویت استقلال آنها

حمایت از کودکان در طول تغییرات دوره های آموزشی می تواند به سلامتی و عزت نفس آنها کمک کند.

طبق مطالعات جدید محققان در دانشگاه فنلاند، وقتی پدر و مادر ها از استقلال فرزندانشان در گذارهای آموزشی حمایت می کنند، باعث ایجاد سلامت و عزت نفس بیشتری می شوند و احتمال افسردگی را کاهش می دهند.

این یافته ها به همه ی گذار های آموزشی بالاترِ دانش آموزان مربوط می شود: از دبستان تا دوره ی راهنمایی، از راهنمایی تا دبیرستان و از دبیرستان تا دانشگاه. تاثیرات مثبت آن با افزایش سن کودک افزایش می یابد.

پدر و مادر ها می توانند با دادن انتخاب های بیشتر مطابق اهداف آموزشی آنها، فراهم کردن انعطاف پذیری در محیط ساختار یافته و با مهیا کردن محیط آنها برای موفقیت، استقلال کودک را برانگیزانند. همچون تشویق کردن کودکان برای خوانا، آراسته و مرتب نوشتن تکالیفشان.

مطالب مرتبط را در همین سایت بخوانید:

راهنمای مادران در افزایش استقلال کودک

استقلال طلبی در نوجوانان

محققان تاکیید کردند که حمایت از استقلال، که پدر و مادر ها آن را فراهم می کنند، در طول هر سه ی این گذار ها از افسردگی جلوگیری می کند و عزت نفس نوجوانان را در دو مرحله ی گذارِ آخر (دبیرستان) افزایش می دهد.

یافته ی مهم این است که تاثیرات مثبتِ حمایت از استقلال، همچنان که کودک بزرگتر می شود افزایش خواهند یافت.دکتر کاتارینا سالملا آرو گفت: «در گذشته تصور می شد که پدر و مادر ها فقط در دوران کودکی نقش مهمی دارند، اما این تحقیق اهمیت آنها را در طول نوجوانی و حتی بزرگسالی بیان می کند.»

برای مدت زیادی، اهمیت خود تنظیمی فقط در ارتباط با سلامت و موفقیت در زندگی مورد تاکیید قرار می گرفت. با این وجود، یافته های جدید حاکی از این است که پدر و مادر ها و کودکان همچنان تاثیر قوی، متقابل و منظمی بر سلامت یکدیگر دارند.

برای مثال فرزند پروری بر سلامت فرزندان تاثیر می گذارد، و سلامت فرزندان همچنین بر پدر و مادر تاثیر می گذارد. در حقیقت نسبت به نگرش قبل، فرزندان نقش موثرتری در تاثیر حمایت والدین برای استقلالشان ایفا می کنند: زمانی که فرزندان کمتر خوب عمل می کنند، پدر و مادر ها مایلند مداخله بیجا کنند و کنترل را بدست گیرند، درواقع از استقلال فرزندانشان کمتر حمایت می کنند.

سالملا آرو گفت: «با این وجود، از دیدگاه سلامت جوانان، برای پدر و مادر ها مهم خواهد بود که در این مواقع بیشتر از آنها حمایت کنند، چرا که ثابت شده حمایت از استقلال فرد افسردگی را کاهش می دهد.»

این تحقیق شامل ۲۰۰۰ فارغ التحصیل جوان می شود که محققان مسیر تحصیلی و سلامتشان را در طول همه ی گذار های تحصیلی پیگیری کرده اند.

منبع:کانون مشاوران ایران-حمایت از کودکان و تقویت استقلال آنها

برچسب‌ها: استقلال کودک,افسردگی,افزایش استقلال در کودکان,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در دوشنبه 3 مهر 1402 ساعت 11:27 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

شباهت دو اختلال بیش فعالی با دوقطبی

تفاوت بین اختلال دوقطبی و بیش فعالی در کودکان و نوجوانان چیست؟

خیلی از اوقات والدین با شرایطی مواجه می شوند که کودک آنها از نوعی دغدغه سلامت روانی رنج می برد. این اختلال ممکن است توسط معلم، مشاور مدرسه یا حتی دیگر اعضای خانواده یا پزشک خانوادگی کودک به آنها گفته شده باشد.

یکی از متداول ترین بیماری های تهدید کننده سلامت روان کودک اختلال نقص توجه یا در اصطلاح عام ADD یا ADHD است. ملاک تشخیصی اختلال نقص توجه داشتن شش معیار یا بیشتر از هجده (حداقل شش ملاک طبقه نخست یا حداقل شش ملاک طبقه دوم) ملاک زیر است:

علائم بی توجهی

اغلب قادر به تخصیص توجه دقیق به جزئیات نیست یا دچار اشتباهات بی دقتی در کارهای درسی، کار یا دیگر فعالیت ها می شود.

غالبا نمی تواند توجه مداوم به تکالیف یا انجام فعالیت ها را حفظ کند.

اغلب به سخنان واضح گوش نمی دهد.

اغلب اوقات نمی تواند آموزش ها را پیگیری کند و تکالیف، کارهای روزمره یا وظایف محول شده کاری در محل کار را به پایان برساند (به دلیل رفتار مقابله ای یا ناتوانی در درک آموزش ها نیست).

اغلب در سازمان دهی تکالیف یا فعالیت ها مشکل دارد

غالبا نسبت به درگیری در تکالیف نیازمند تلاش ذهنی مداوم اجتناب، بیزار یا بی میل است (مانند کارهای درسی یا تکالیف)

اغلب چیزهای ضروری برای تکالیف یا فعالیت ها را فراموش می کند (از قبیل اسباب بازی ها، تکالیف مدرسه، مداد، کتاب یا مداد تراش).

اغلب به راحتی با یک محرک بیرونی دچار حواسپرتی می شود

اغلب در فعالیت های روزمره فراموشکار است

بیشتر بخوانید:

درمان بیش فعالی و نقص توجه در نوجوانان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی در نوجوانان

علائم بیش فعالی و تکانشگری

اغلب با دست و پاهای خود ور می رود یا سرجای خود وول می خورد

غالبا جای خود در کلاس یا موقعیت های دیگر مستلزم نشستن را ترک می کند.

غالب اوقات به طور افراطی در موقعیت های نامناسب می دود یا بالا می رود (در نوجوانان و بزرگسالان ممکن است مستعد احساسات ذهنی یا بیقراری شود)

غالبا در بازی کردن یا درگیری در فعالیت های بی صدا مشکل دارد

اغلب یا در حرکت است یا اغلب طوری رفتار می کند مثل اینکه تحت یک نیروی محرکه حرکت می کند

اغلب تندتند صحبت می کند.

غالبا جواب ها را بدون تأمل قبل از کامل شدن سؤال پیش گویی می کند.

اغلب نمی تواند منتظر نوبت بماند

اغلب اوقات وسط مکالمات یا بازی های دیگران می پرند

این علائم باید حتماً طی شرایطی به مدت شش ماه یا بیشتر در مدرسه و خانه، بازی و تحصیل و امثالهم تداوم داشته باشند. اگر این علائم کمتر از شش ماه بروز یایند یا اینکه ملاک ها در تنها یک شرایط (مثلاً فقط درمدرسه) نمایان شوند آنگاه نباید تشخیص ADHD داده شود.

اما گاهی اوقات کودکان هنگامی که با طبقه تشخیصی دیگری سازگارتر هستند به اشتباه به عنوان ADHDتشخیص داده می شود. والدین و مراقبان سلامت تمایل دارند بی توجهی یا ناتوانی کودک بر تمرکز بر تکالیف را اغلب همبود با بیش فعالیو به طورخودبخود” “ADHD” فرض کنند. برخی متخصصان معتقدند که برخی از کودکان با تشخیص ADHD تحت عنوان اختلال دوقطبی بهترتشخیص و درمان می شوند.

ADHD و دوقطبی چه تفاوتی با هم دارند؟

در حالی که ویژگی تشخیصی ADHD بی توجهی و اکثر اوقات بیش فعالی است، اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی بین انرژی و فعالیت زیاد (به اصطلاح مانیا یاجنون/شیدایی خفیف)و احساسات غمگینی یا ناراحتی (به اصطلاح افسردگی) مشخص می شود. در حالی که گاهی اوقات کودکان با ADHD ممکن است بدون هیچ دلیلی احساس غمگینی کنند کودکان با اختلال دوقطبی ممکن است هفته های متوالی بدون هیچ علت تشخیص پذیری احساس غمگینی کنند. هر دوی احساسات مانیک و احساسات افسرده گر در کودک منجر به مشکلات چشمگیری برای او در تماماً هر جنبه از زندگی های آنها؛ مدرسه، بازی، دوستان، خانه و غیره شود. خلق دوقطبی یک کودک فراگیر و به سختی تغییرپذیر است در حالی که خلق ADHD کودک ممکن است به صورت دوره ای و گذرا ظاهر شوند اما در کل آنها افسردگی یا مانیای محض نباشند.

یک کودک در دوران اختلال افسردگی دوقطبی ممکن است به خاطر از دست دادن همه تمایلات و مداومت در تحقق آنها بی توجه باشند. یک کودک با ADHD به دلیل صرفاً عدم توانایی تمرکز بر هر چیزی در طی یک دوره زمانی از خود بی توجهی نشان دهند.

یک کودک با ADHD معمولاً به شکل نرمال و قابل انتظاری به رویدادهای زندگی خود واکنش نشان می دهند. واکنش های یک کودک دوقطبی به رویدادهای زندگی اغلب چیزی بیشتر از طولانی نبودن و بزرگ جلوه دادن رویداد خواهد بود.

یک کودک با ADHD در کل هنگام قشقرق و بدخلقی از کارهایی که انجام می دهد آگاه است که طی یک دوره زمانی کوتاه و بدون آسیب رساندن به اموال رخ می دهد. یک کودک دوقطبی ممکن است هنگام اوقات تلخی و قشقرق ارتباط خود را با واقعیت از دست دهد و دست به تخریب اموال بزند و خود قشقرق به پا کردن ساعت ها طول بکشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-شباهت دو اختلال بیش فعالی با دوقطبی

برچسب‌ها: مشکل کمبود توجه,اختلال بیش فعالی,کودک بیش فعال,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در چهارشنبه 5 مهر 1402 ساعت 1:16 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بچمو کتک می زنم

بچمو کتک می زنم:تنبیه بدنی دارای عواقبی می باشد که شامل موارد زیر می شود:

عوارض کتک زدن بچه

تنبیه جسمانی به طور صریح آثار آگاه کننده خود را از دست خواهد داد.

شخصی که مجازات گر می باشد که شامل پدر و مادر می شود .

و مجبور می شوند که هر بار شدت تنبیه خود افزایش دهند .

که کودک از مجازات شدن دچار ترس و استرس شود.

و دیگر عمل بد خود را به تکرار کردند نپردازد .

یعنی هدفی که شخص تنبیه کننده دنبال آن می باشد.

بچمو کتک می زنم1

شرایط تنبیه و مجازات

با بیشتر شدن مجازات در بیشتر موارد مجازات اختیار خود را از دست خواهد داد .

و صدمه های شدیدتری را حمله ور شدن خشم وارد خواهد کرد.

و در آخر در بیشتر موارد آنقدر آسیب می بینند.

که دیگر قادر به جبران کردن آن نمی باشند.

و یا امکان دارد که به مرگ او منجر شود.

مطالب و مقالات سایت “مشاوره ازدواج” توسط تیم تخصصی مشاوران و روانشناسان تهیه و پشتیبانی شده است.

عوارض کتک زدن بچه

کودک کتک خورده از هنگام طفولیت خود یاد می گیرد .

که راهکار مشکلات ابراز خشم به اطرافیان می باشد.

من بچه می باشم .

من کسی نمی باشم.

من دارای لیاقت نمی باشم.

کاهش پیدا کردن اعتماد به نفس:

این ها مفاهیمی می‌باشند که با رشد کردن عملکرد تفکر در ذهن کودک به وجود آمده است.

و خود را کمتر از اطرافیان می دانند به دلیل اینکه به طور دائم در حال کتک خوردن می‌باشند .

و این جملات را از پدر و مادر خود شنیده اند.

منبع:مشاوره ازدواج-بچمو کتک می زنم

برچسب‌ها: کتک زدن بچه,کتک زدن,تنبیه کودک,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در پنجشنبه 4 آبان 1402 ساعت 0:10 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

حس کار کردن در کودکان

اهمیت حس کار کردن و کمک کردن در کودکان چیست؟کودکان از همان سنین کم، تمایل به کمک کردن و مشارکت در فعالیت‌های مختلف دارند. این حس، می‌تواند در رشد و تربیت آن‌ها تأثیرات مثبت زیادی داشته باشد. در این مقاله، به بررسی اهمیت حس کار کردن و کمک کردن در کودکان می‌پردازیم.

فواید

افزایش اعتماد به نفس:وقتی کودکی در انجام کاری موفق می‌شود، اعتماد به نفس او افزایش پیدا می‌کند. کمک کردن در کارهای خانه، یکی از راه‌های تقویت اعتماد به نفس کودکان است.

تقویت حس مسئولیت‌پذیری:وقتی کودکی مسئولیت انجام کاری را بر عهده می‌گیرد، حس مسئولیت‌پذیری او تقویت می‌شود. کمک کردن در کارهای خانه، می‌تواند به کودک کمک کند تا یاد بگیرد که چگونه مسئولیت‌های خود را به خوبی انجام دهد.

آموزش مهارت‌های زندگی:کمک کردن در کارهای خانه، به کودک کمک می‌کند تا مهارت‌های زندگی مختلفی را یاد بگیرد. این مهارت‌ها شامل مهارت‌های حل مسئله، مهارت‌های ارتباطی، و مهارت‌های سازماندهی می‌شوند.

درک ارزش کار:وقتی کودکی در انجام کارهای خانه کمک می‌کند، ارزش کار را یاد می‌گیرد. این امر، به او کمک می‌کند تا در بزرگسالی نیز فردی فعال و پرتلاش باشد.

ایجاد حس تعلق به خانواده:کمک کردن در کارهای خانه، به کودک کمک می‌کند تا احساس کند عضوی مهم از خانواده است. این امر، باعث تقویت روابط خانوادگی می‌شود.

اهمیت حس کار کردن کودک و کمک کردن در کودکان چیست؟

چگونه حس کار کردن و کمک کردن را در کودکان تقویت کنیم؟

از کودک انتظارات واقع‌بینانه داشته باشید:انتظارات خود را از کودک با توجه به سن و توانایی‌های او تنظیم کنید.

کودک را برای کمک کردن تشویق کنید:وقتی کودکی در انجام کاری کمک می‌کند، او را تشویق کنید و از او قدردانی کنید.

کارهای خانه را به صورت بازی انجام دهید:کارهای خانه را برای کودک به صورت بازی و سرگرمی درآورید تا او از انجام آن‌ها لذت ببرد.

از کودک بخواهید کارهایی را انجام دهد که دوست دارد:به کودک اجازه دهید کارهایی را انجام دهد که به آن‌ها علاقه دارد.

کودکان از همان سنین کم، تمایل به کمک کردن و مشارکت در فعالیت‌های مختلف دارند. این حس، می‌تواند در رشد و تربیت آن‌ها تأثیرات مثبت زیادی داشته باشد. در این مقاله، به بررسی مهارت کمک کردن در کودکان و روش‌های روانشناسی برای تقویت آن می‌پردازیم.

منبع:مشاوره ازدواج-حس کار کردن در کودکان

برچسب‌ها: کودکان,تربیت کودکان,کمک کردن در کودکان,

موضوع:
بازدید: 27

+ نوشته شده در سه شنبه 9 آبان 1402 ساعت 2:09 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

عشق از زبان کودکان

کودکان عشق را چه می دانند؟ عشق از زبان کودکان چه می باشد؟ گروه متخصص و محقق در یک تحقیق سوالی را از گروهی کودک خردسال پرسیده بودند که پاسخ هایی که بچه ها دادند عمیق ترو متفکرانه تر از تصورات بود.

معنی عشق چیست؟

عشق در واقع مفهومی دشوار برای توصیف است، حتی برای بزرگسالان. فرهنگ لغت این احساس را به عنوان “احساس شدید محبت عمیق” تعریف می کند. توجه داشته باشید که عشق و محبت برای رشد سالم مغز کودک ضروری است. احساسات کودک نسبت به خود، میزان اعتماد به نفس آن ها و اینکه چگونه با استرس کنار می آیند، همه تحت تأثیر درک آن ها از عشق می باشد.

عشق از دیدگاه آرشام ۴ ساله: وقتی کسی شما رو دوست داره، اسم شما رو متفاوت از بقیه می گه . وقتی اون شما رو صدا می کنه احساس می کنی که با عشق اسم شما بیان شده است.

عشق از دیدگاه ربکا ۸ ساله: مادر بزرگ من از وقتی آرتروز گرفته نمی تونه خم بشه و ناخن هاش رو لاک بزنه پدر بزرگم همیشه این کار رو براش می کنه حتی حالا که دست هاش ارتروز گرفتن، این عشقه.

عشق از دیدگاه سارا ۶ ساله: عشق زمانیه که شما برای غذا خوردن می رین بیرون و بیشتر سیب زمینی سرخ شده خودتون رو می دهید به اون بدون اینکه از اون انتظار داشته باشید که کمی از غذای خودشو بده به شما.

عشق از دیدگاه مانی ۸ ساله: عشق یعنی وقتی که مامان من برای بابام قهوه درست می کنه و قبل از اینکه بدش به بابا امتحانش می کنه تا مطمئن بشه که طعمش خوبه.

عشق اون چیزیه که لبخند رو وقتی که خسته ای به لبت میاره . تری – ۴ ساله

عشق از دیدگاه امیلی ۱۰ ساله: عشق وقتیه که شما همش همدیگه رو می بوسید بعد وقتی از بوسیدن خسته می شید ولی هنوز دوست دارید با هم باشید پس بیشتر با هم حرف می زنید. مامان و بابای من دقیقا اینجورین.

عشق از دیدگاه دنیل ۷ ساله: عشق همون باز کردن کادوهای کریسمسه به شرطی که یه لحظه دست نگه داری و فقط با دقت بهش نگاه کنید

عشق از دیدگاه سمیه ۱۱ ساله: اگه می خواهی دوست داشتن رو بهتر یاد بگیری، باید از دوستی که بیشتر از همه ازش متنفری شروع کنی.

عشق از دیدگاه ریحانه ۹ ساله: عشق اون موقعس که تو به پسره می گی که از تی شرتش خوشت اومده ، بعد اون هر روز می پوشتش.

عشق از دیدگاه تامی ۶ ساله: عشق مثل یه پیرزن و یه پیرمرد می مونه که هنوز با هم دوست هستن حتی بعد از اینکه همدیگر رو خیلی خوب می شناسن.

عشق از دیدگاه کیانا ۸ ساله: موقع تکنوازی پیانو، من تنهایی روی سن بودم و خیلی هم ترسیده بودم. به تمام مردمی که منو نگاه می کردن نگاه کردم و بابام رو دیدم که تکون می خوره و لبخند می زد اون تنها کسی بود که این کار رو می کرد. من دیگه نترسیدم.

عشق از دیدگاه کلر ۶ ساله: مامانم منو بیشتر از هر کس دیگه ای دوست داره چون هیچ کس دیگه ای شبها منو نمی بوسه تا خوابم ببره.

عشق از دیدگاه فاطمه ۵ ساله: عشق اون موقعی هست که مامان بهترین تیکه مرغ رو میده به بابا.

عشق از دیدگاه کریس ۷ ساله: عشق زمانیه که مامان، بابا رو خندان می بینه و بهش میگه که هنوز هم از همه خوش تیپ تره.

منبع:مشاوره ازدواج-عشق از زبان کودکان

برچسب‌ها: عشق,کودکان,عشق کودکان,

موضوع:
بازدید: 6

+ نوشته شده در سه شنبه 7 آذر 1402 ساعت 14:42 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

فلسفه یکی از راههای کمک به افکار کودکان و رشد آنها

به تازگی طرحی را پایه گزاری کرده اند که در آن با برگزاری دوره های فلسفه به کودکان کمک میکنند تا زاه درست اندیشیدن را یاد بگیرند و در آینده نیز موفق تر شوند.

به گزارش خبرنگار اندیشه «خبرگزاری دانشجو»،‌ آنچه که تا امروز حداقل در ذهن عامه مردم درباره فلسفه شکل گرفته است حکایت از دانشی خشک دارد که هرگز نمی تواند تناسبی با زندگی روزمره داشته باشد.

اما پژوهشگران حوزه فلسفه در شاخه های مختلف عدم صحت این ادعا را ثابت کرده اند،‌ فلسفه می‌تواند در شئون مختلف زندگی ما حضوری پررنگ داشته باشد، اما لازمه این حضور قبل از هرچیز ارائه تعریفی دوباره به دور از شنیده هاست،‌ فلسفه در ساده ترین تعریف درباره ماهیت‌ها صحبت می کند،‌ اگر در زندگی به دنبال ماهیت ها باشیم در واقع متوسل به جست‌و‌جو و فکر کردن شده ایم،‌ بنابراین به نوعی تفلسف کرده‌ایم.

با این نگرش می‌توان فلسفه را جزئی از زندگی دانست، به ویژه که در چند سال اخیر گستره این دانش پایه، به حوزه های دانشی دیگر نیز سرایت کرده است و این روزها شنیدن درباره موضوعاتی چون فلسفه پزشکی، ‌فلسفه هنر،‌ فلسفه اخلاق،‌ فلسفه کودک مولفه‌ای ناآشنا محسوب نمی شود.

البته با وجود تفاسیر یاد شده همچنان مفهوم برخی مولفه ها قابل درک نیست،‌ برای مثال جامعه متشکل از مردمی که چندان با فلسفه اخت نبوده اند شنیدن از فلسفه کودک اساسا غیرقابل باور است؛ چراکه در شاکله ذهنی عامه مردم این مولفه به مثابه آموزش همان مکاتب و نحله های فلسفی است که قطعا این برداشت ناشی از عدم آگاهی است.

به این منظور و برای روشن شدن چیستی فلسفه کودک، با تنی چند از کارشناسان این حوزه به گفت‌وگو پرداختیم،‌ هرکدام از این پژوهشگران از نقطه نظری متفاوت به تبیین مولفه فلسفه برای کودک پرداختند.

دکتر زهره حسینی،‌ از پژوهشگران حوزه فلسفه برای کودک، در این راستا چنین عنوان کرد که مقصود از طرح و برنامه فلسفه و کودک، فقط آموزش مطالب فلسفی به کودک نیست، بلکه کودک به حسب مراحل سنی و تحصیلی در این روش، نخست با روش درک و تفاهم، مفاهیم عادی یا اخلاقی و سپس روش تحلیل شنیده‌ها یا تفکر نقاد یا خلاقیت و یافتن مفاهیم جدید آشنا می‌شود و پس از یافتن استعداد درک مفاهیم اخلاقی یا در ضمن آن، اندک اندک مطالب ساده و پایه فلسفه به آنها آموزش داده می‌شود.

دکتر حسینی معتقد است که در روش‌های یادگیری قدیم، آموزش و پرورش تنها یادگیری مطالب و حفظ آنها و در نهایت انتقال آنها به نسل بعد تلقی می‌شد و معلم مطالبی را به شاگرد یاد می‌داد و شاگرد آن را بعدها به شاگردانش انتقال می‌داد، کسی حق به چالش کشیدن استاد را نداشت و نقد و بررسی معلومات استاد کار درستی به شمار نمی‌رفت.

او معتقد است تربیت با این روش، کودکانی به بار می‌آورد که قادر به حل مسائل زندگی خود در آینده نیستند؛ زیرا قدرت تفکر نقاد در آنها پرورش نیافته است. در مواجهه با مسائل و مشکلات نقد و بررسی موشکافانه، تجزیه و تحلیل و در نهایت داوری عادلانه را ندارند. بنابراین سیستم آموزشی باید مبتنی بر تفکر خلاق و البته نقاد باشد که این مهم در گروی طرح آموزشی فلسفه برای کودکان است.

منبع:مشاوره ازدواج -فلسفه یکی از راههای کمک به افکار کودکان و رشد آنها

برچسب‌ها: افکار کودکان,کودک,فلسفه کودک,

موضوع:
بازدید: 24

+ نوشته شده در شنبه 18 آذر 1402 ساعت 0:09 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کم آموزی در کودکان ✔️ درمان تضمینی

کم آموزی در کودکان، به معنای عدم برخورداری کافی از آموزش‌های لازم در زمینه‌های مختلف، می‌تواند پیامدهای منفی بسیاری برای فرد و جامعه داشته باشد.

کم آموزی می تواند تأثیرات منفی بر زندگی کودک داشته باشد. کودکان کم آموز ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند، در روابط اجتماعی خود با دیگران دچار مشکل شوند و در آینده در زمینه شغلی و اجتماعی خود با مشکل مواجه شوند.

کم آموزی در کودکان

کم آموزی در کودکان به وضعیتی گفته می شود که کودک در مقایسه با همسالان خود در مهارت های تحصیلی، اجتماعی و یا رفتاری، عملکرد پایین تری دارد. این وضعیت می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله مشکلات یادگیری، مشکلات عاطفی و یا مشکلات محیطی باشد.

علائم کم آموزی در کودکان می تواند متفاوت باشد و بسته به سن کودک، مهارت های تحصیلی و اجتماعی مورد انتظار و همچنین عوامل زمینه ای ایجاد کننده کم آموزی متفاوت باشد.

علل کم آموزی در کودکان

عوامل مختلفی می‌توانند در بروز کم آموزی در کودکان نقش داشته باشند. برخی از این عوامل عبارتند از:

عوامل اقتصادی و اجتماعی: فقر، بیکاری، عدم دسترسی به امکانات آموزشی، و مشکلات خانوادگی، از جمله عوامل اقتصادی و اجتماعی هستند که می‌توانند منجر به کم آموزی در کودکان شوند.

عوامل فردی: مشکلات جسمی و ذهنی، مانند اختلالات یادگیری، و همچنین مشکلات رفتاری و هیجانی، از جمله عوامل فردی هستند که می‌توانند باعث کم آموزی در کودکان شوند.

عوامل آموزشی: کیفیت پایین آموزش، عدم توجه به تفاوت‌های فردی کودکان، و عدم انگیزه کافی در کودکان، از جمله عوامل آموزشی هستند که می‌توانند منجر به کم آموزی در کودکان شوند.

دقت داشته باشید که با تشخیص و درمان زودهنگام، می توان به کودکان کم آموز کمک کرد تا پیشرفت کنند و موفقیت تحصیلی و اجتماعی را کسب کنند. به منظور تشخیص دقیق و درمان تضمینی کم آموزی با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و اطلاعات لازم را در این زمینه کسب کنید.

علائم کم آموزی در کودکان

کودکان کم آموز، ممکن است علائم مختلفی از خود نشان دهند. برخی از این علائم عبارتند از:

عدم پیشرفت تحصیلی: کودکان کم آموز، در مقایسه با سایر کودکان هم سن و سال خود، پیشرفت تحصیلی کمتری دارند. (کندی در یادگیری مفاهیم جدید، مشکل در خواندن، نوشتن و ریاضی، مشکلات در درک مطلب، مشکلات در حافظه و مشکلات در تمرکز)

مشکلات یادگیری: کودکان کم آموز، ممکن است در یادگیری مفاهیم مختلف، مانند خواندن، نوشتن، و ریاضی، دچار مشکل باشند.

مشکلات رفتاری: کودکان کم آموز، ممکن است رفتارهای نامناسبی مانند پرخاشگری، بی‌توجهی، و انزوا را از خود نشان دهند. (پرخاشگری، بیش فعالی، گوشه گیری و اضطراب)

مهارت های اجتماعی: مشکل در برقراری ارتباط با دیگران، مشکل در پیروی از قوانین و مقررات، مشکل در حل تعارضات و مشکل در سازگاری با محیط های جدید

درمان کم آموزی در کودکان

برای پیشگیری و درمان کم آموزی در کودکان، باید از عواملی که باعث بروز این مشکل می‌شوند، جلوگیری کرد. برخی از راهکارهای پیشگیری و درمان کم آموزی در کودکان عبارتند از:

ارتقای سطح اقتصادی و اجتماعی جامعه: با رفع مشکلات اقتصادی و اجتماعی، می‌توان زمینه‌های لازم را برای دسترسی همه کودکان به آموزش‌های لازم فراهم کرد.

شناسایی و رفع مشکلات جسمی و ذهنی کودکان: با شناسایی و رفع مشکلات جسمی و ذهنی کودکان، می‌توان از بروز کم آموزی در آنها جلوگیری کرد.

ارتقای کیفیت آموزش: با ارتقای کیفیت آموزش، می‌توان به کودکان کمک کرد تا مفاهیم مختلف را به درستی بیاموزند.

توجه به تفاوت‌های فردی کودکان: با توجه به تفاوت‌های فردی کودکان، می‌توان آموزش را به گونه‌ای ارائه داد که متناسب با نیازهای آنها باشد.

ایجاد انگیزه در کودکان: با ایجاد انگیزه در کودکان، می‌توان آنها را به یادگیری تشویق کرد.

برخی از روش های درمانی که می تواند برای کمک به کودکان کم آموز استفاده شود عبارتند از:

آموزش ویژه: آموزش ویژه می تواند به کودکان کم آموز کمک کند تا مهارت های تحصیلی و اجتماعی خود را بهبود بخشند.

درمان رفتاری: درمان رفتاری می تواند به کودکان کم آموز کمک کند تا رفتارهای نامناسب خود را کنترل کنند.

درمان دارویی: در برخی موارد، ممکن است استفاده از دارو برای کمک به کودکان کم آموز ضروری باشد.

دقت داشته باشید که با تشخیص و درمان زودهنگام، می توان به کودکان کم آموز و دیر آموز کمک کرد تا پیشرفت کنند و موفقیت تحصیلی و اجتماعی را کسب کنند. به منظور تشخیص دقیق و درمان تضمینی کم آموزی با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و اطلاعات لازم را در این زمینه کسب کنید.

علت یاد نگرفتن درس

یاد نگرفتن درس در کودکان می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. برخی از دلایل رایج عبارتند از:

اختلالات یادگیری: اختلالات یادگیری شرایطی هستند که می توانند توانایی کودک را در یادگیری و پردازش اطلاعات مختل کنند. برخی از اختلالات یادگیری شایع عبارتند از اختلال خواندن، اختلال نوشتن و اختلال ریاضی.

عوامل عاطفی: عوامل عاطفی مانند اضطراب، افسردگی و استرس می توانند بر یادگیری کودک تأثیر بگذارند. کودکانی که با مشکلات عاطفی دست و پنجه نرم می کنند ممکن است در تمرکز، توجه و پردازش اطلاعات مشکل داشته باشند.

عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند فقر، سوء استفاده و بی سرپرستی می توانند بر یادگیری کودک تأثیر بگذارند. کودکانی که در محیط های نامساعد زندگی می کنند ممکن است فرصت های کمتری برای یادگیری داشته باشند و ممکن است از حمایت کافی برخوردار نباشند.

عوامل پزشکی: برخی از شرایط پزشکی مانند اختلالات شنوایی، بینایی و یا مشکلات سلامت روان می توانند بر یادگیری کودک تأثیر بگذارند. کودکانی که با مشکلات پزشکی دست و پنجه نرم می کنند ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند و ممکن است نیاز به حمایت اضافی داشته باشند.

منبع:کانون مشاوران ایران-کم آموزی در کودکان ✔️ درمان تضمینی

برچسب‌ها: علل کم آموزی در کودکان,یاد نگرفتن درس,کم آموزی کودکان,

موضوع:
بازدید: 6

+ نوشته شده در پنجشنبه 23 آذر 1402 ساعت 0:41 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

رژیم غذایی سالم برای کودکان ✔️ برنامه غذایی از تولد تا دبستان

رژیم غذایی سالم برای کودکان شامل طیف گسترده ای از غذاهای مغذی از هر گروه غذایی است. این مواد غذایی به کودکان کمک می کند تا انرژی داشته باشند، رشد کنند و به طور سالم رشد کنند.

در دنیا، تعداد کودکان با چاقی در دو دهه گذشته افزایش یافته است. شما ممکن است تعجب کنید: چرا پزشکان و دانشمندان با این روند مشکل دارند؟ و به عنوان والدین یا دیگر بزرگسالان نگران، شما ممکن است بپرسید: ما چگونه می توانیم برای جلوگیری از چاقی کودکانمان اقدام کنیم؟ این مقاله پاسخ به برخی از سوالاتی را که ممکن است داشته باشید، و همچنین منابع برای کمک به حفظ سلامت خانواده خود را فراهم می کند.

رژیم غذایی سالم برای کودکان

چرا چاقی کودکان به عنوان یک مشکل بهداشتی مطرح می شود؟ کودکان مبتلا به چاقی می توانند مورد آزار و اذیت قرار گیرند و بیش از همسالان با وزن طبیعی خود دچار عارضه شوند. آنها نیز بیشتر از انزوای اجتماعی، افسردگی و عزت نفس پایین تر رنج می برند. اثرات این مسئله می تواند به بزرگسالی برسد.

غذای مناسب برای رشد کودک

کودکان مبتلا به چاقی در معرض خطر ابتلا به بیماری های مزمن و بیماری های دیگر مانند آسم، آپنه خواب، مشکلات استخوانی و مفصلی و دیابت نوع ۲ هستند. دیابت نوع ۲ به طور فزاینده ای در میان کودکان دارای اضافه وزن گزارش شده است. شروع دیابت در کودکان می تواند منجر به بیماری های قلبی و نارسایی کلیه شود.

کودکان مبتلا به چاقی نیز دارای عوامل خطر بیشتری برای بیماری های قلبی مانند فشار خون بالا و کلسترول بالا نسبت به افراد سالم آنها هستند. در یک جمعیت ۵- تا ۱۷ ساله، تقریبا ۶۰٪ از کودکان دارای اضافه وزن دارای حداقل یک عامل خطر برای بیماری قلبی عروقی بودند و ۲۵٪ دارای دو یا بیشتر از عوامل خطر بیماری قلبی عروقی بودند.

کودکان مبتلا به چاقی بیشتر از بزرگسالان چاق هستند. این می تواند منجر به مشکلات طول عمر جسمی و روانی شود. چاقی بزرگسال با خطر بالایی از دیابت نوع ۲، بیماری قلبی و بسیاری از انواع سرطان همراه است.

تغذیه سالم برای کودکان دبستانی

برای کمک به فرزند شما در حفظ وزن سالم، کالری را که کودک از غذاها و نوشیدنی ها مصرف می کند، با کالری که کودک شما از طریق فعالیت بدنی و رشد طبیعی استفاده می کند، متعادل سازید.

به یاد داشته باشید که هدف برای کودکان دارای اضافه وزن، کاهش میزان افزایش وزن در طول رشد طبیعی و رشد طبیعی است. بچه ها نباید روی یک رژیم غذایی کاهش وزن بدون مشورت با یک ارائه کننده خدمات بهداشتی قرار بگیرند.

۱. تعادل کالری: کمک به بچه ها در عادات غذا خوردن سالم

بخشی از برنامه تعادل کالری خوردن غذاهایی است که غذای کافی و کالری مناسب دارند. شما می توانید به کودکان کمک کنید تا از طریق عادات غذا خوردن سالم، به دنبال راه هایی برای ایجاد غذاهای مورد علاقه سالمتر و کاهش وسوسه برای خوردن غذاهای غنی از کالری باشند.

۲. عادات غذایی سالم را تشویق کنید.

هیچ خوراکی سالم برای آنها وجود ندارد. برای کمک به فرزندان و خانواده عادات غذایی سالم را به کار ببرید:

مقدار زیادی از سبزیجات، میوه ها و محصولات دانه را تهیه کنید.

شامل شیر یا محصولات لبنی کم چرب یا غیر چربی باشد.

گوشت، مرغ، ماهی، عدس و لوبیا برای پروتئین را انتخاب کنید.

از خانواده خود بخواهید تا مقدار زیادی آب بنوشند.

محدود کردن نوشیدنی های شیرین.

محدود کردن مصرف قند و اشباع چربی.

به یاد داشته باشید که تغییرات کوچک هر روز می تواند به یک دستور العمل برای موفقیت منجر شود!

به دنبال روش هایی برای ساخت غذاهای مورد علاقه سالم باشید. دستورالعمل هایی که شما می توانید به طور مرتب آماده کنید و خانواده تان لذت ببرید، فقط با چند تغییر می تواند سالم و رضایت بخش باشد.

پیشنهاد مشاور: تاثیر تغذیه در بیش فعالی

تغذیه سالم برای کودکان در مدرسه

تغذیه سالم برای کودکان در مدرسه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کودکان در سن مدرسه در حال رشد و نمو هستند و نیازهای تغذیه ای خاصی دارند. تغذیه سالم به آنها کمک می کند تا انرژی کافی برای یادگیری و فعالیت های روزانه خود داشته باشند و از بیماری ها نیز پیشگیری کنند.

تنوع غذایی: کودکان باید از انواع غذاهای سالم و مغذی در طول روز استفاده کنند. این امر به آنها کمک می کند تا تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت کنند.

کاهش مصرف غذاهای ناسالم: کودکان باید از مصرف غذاهای ناسالم مانند غذاهای پر چرب، پر شکر و پر نمک خودداری کنند. این غذاها می توانند باعث افزایش وزن، چاقی، بیماری های قلبی و عروقی، دیابت و سایر بیماری ها شوند.

مصرف مایعات کافی: کودکان باید روزانه حداقل ۸ لیوان آب بنوشند. مایعات به حفظ تعادل آب بدن و عملکرد صحیح بدن کمک می کنند.

مثال هایی از غذاهای سالم برای کودکان در مدرسه

برای صبحانه: میوه، ماست، غلات کامل، تخم مرغ، شیر

برای ناهار: سالاد، سوپ، ساندویچ، انواع سبزیجات، گوشت یا ماهی

برای میان وعده: میوه، سبزیجات، آجیل، دانه ها، شیر

برخی از غذاهای ناسالمی که باید از مصرف آنها توسط کودکان در مدرسه خودداری کرد عبارتند از:

غذاهای پر چرب: مانند چیپس، پفک، فست فود، غذاهای سرخ شده

غذاهای پر شکر: مانند نوشابه، آبمیوه های صنعتی، کیک، شیرینی، شکلات

غذاهای پر نمک: مانند چیپس، پفک، فست فود، سوسیس، کالباس

با رعایت اصول تغذیه سالم و پرهیز از مصرف غذاهای ناسالم، می توانید به کودکان خود کمک کنید تا از سلامتی و رشد و نمو مطلوبی برخوردار شوند.

غذای مناسب برای رشد کودک

کودکان در سن رشد به مواد مغذی زیادی نیاز دارند تا بتوانند به طور صحیح رشد کنند و سلامت خود را حفظ کنند. غذاهای مناسب برای رشد کودک باید حاوی مقادیر کافی از پروتئین، کربوهیدرات، چربی، ویتامین‌ها و مواد معدنی باشند.

پروتئین برای رشد و ترمیم بافت‌های بدن ضروری است. منابع خوب پروتئین برای کودکان عبارتند از:

گوشت، مرغ، ماهی، تخم‌مرغ، لبنیات، حبوبات و آجیل

کربوهیدرات منبع اصلی انرژی بدن است. منابع خوب کربوهیدرات برای کودکان عبارتند از:

غلات کامل، میوه‌ها، سبزیجات و نان

چربی برای جذب ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری است. منابع خوب چربی برای کودکان عبارتند از:

روغن‌های گیاهی، آجیل، دانه‌ها و ماهی‌های چرب

ویتامین‌ها و مواد معدنی برای عملکرد صحیح بدن ضروری هستند. منابع خوب ویتامین‌ها و مواد معدنی برای کودکان عبارتند از:

میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، لبنیات و گوشت

تغذیه کودکان کم وزن

کودکان کم وزن، کودکانی هستند که وزن بدن آنها کمتر از حد معمول برای سن و قدشان است. کمبود وزن می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله عدم دریافت کالری کافی، سوء تغذیه، بیماری و یا مشکلات پزشکی باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -رژیم غذایی سالم برای کودکان ✔️ برنامه غذایی از تولد تا دبستان

برچسب‌ها: رژیم غذایی کودکان,تغذیه کودکان کم وزن,تغذیه کودکان,

موضوع:
بازدید: 9

+ نوشته شده در پنجشنبه 23 آذر 1402 ساعت 17:07 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

پرورش کودک خلاق ✔️ ۱۰ روش قطعی روانشناسی

پرورش کودک خلاق یکی از مهم‌ترین مهارت‌های زندگی است که در تمام زمینه‌های زندگی از جمله تحصیل، کار، روابط اجتماعی و حتی سلامت روان نقش مهمی ایفا می‌کند. پرورش خلاقیت در کودکان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا در این دوران ذهن کودکان باز و آماده پذیرش ایده‌های جدید است. در این مقاله، ۱۰ راهکار طلایی برای پرورش خلاقیت کودکان ارائه شده است.

پرورش کودک خلاق را می‌توان توانایی تولید ایده‌های جدید و نوآورانه تعریف کرد. خلاقیت یک مهارت است که می‌توان آن را با تمرین و تلاش پرورش داد. کودکان به طور طبیعی خلاق هستند، اما با رشد و بزرگتر شدن، ممکن است خلاقیت آنها تحت تأثیر عوامل مختلف مانند محیط، آموزش و پرورش و حتی والدین قرار گیرد.

کلاسهای پرورش خلاقیت برای کودکان

کلاسهای پرورش کودک خلاق فرصتی برای کودکان فراهم می کند تا مهارت های خود را در زمینه های مختلف خلاقیت، مانند هنر، موسیقی، نویسندگی، رقص و نمایش، توسعه دهند. این کلاس ها به کودکان کمک می کنند تا خلاقیت خود را کشف کنند، مهارت های حل مسئله خود را بهبود بخشند و اعتماد به نفس خود را افزایش دهند.

کلاس های نمایش: این کلاس ها کودکان را در زمینه های مختلف نمایش مانند بازیگری، کارگردانی، نویسندگی نمایشنامه و طراحی صحنه و لباس تشویق می کنند.

کلاس های رقص: این کلاس ها کودکان را در زمینه های مختلف رقص مانند رقص کلاسیک، رقص مدرن، رقص باله و رقص هیپ هاپ تشویق می کنند.

کلاس های نویسندگی: این کلاس ها کودکان را در زمینه های مختلف نویسندگی مانند داستان نویسی، شعر، نمایشنامه نویسی و روزنامه نگاری تشویق می کنند.

کلاس های موسیقی: این کلاس ها کودکان را در زمینه های مختلف موسیقی مانند آواز، ساز، تئاتر موزیکال و ترکیب موسیقی تشویق می کنند.

کلاس های هنری: این کلاس ها کودکان را در زمینه های مختلف هنری مانند نقاشی، نقاشی، مجسمه سازی، سفالگری و طراحی تشویق می کنند.

پرورش کودک خلاق

آیا علاقه مند هستید که پرورش کودک خلاق را افزایش دهید؟ مسیر رسیدن به تفکرخلاق سر راست نیست؛ اما، راهنماهایی وجود دارد که به ما در پیداکردن روشهای ایجاد آن کمک می کند.

۱. فراهم ساختن بستر خطاها برای کودکانتان

پژوهشگر استنفورد و نویسندۀ روانشناسی جدید موفقیت؛ کارول دوک، فرض می کند کودکانی که از شکست می ترسند احتمال کمتری در خلاق بودن تفکرشان وجود دارد. اگر کودکتان با یک اشتباه ناامید می شود سعی کنید به او چیزهایی مانند “چکار کنیم تا بتوانیم این نتیجه را تغییر دهیم؟” یا “چطور این را دوباره از اول انجام می دهی؟”بگویید. من روشی که در آن دوستم و همکارش بن گروسمن ـ کان مخترع آزمایشگاه نوردستورم این (اشتباه) را شکست پیشبردی یا دیدن اشتباهات به عنوان فرصت هایی برای ترقی نه شکست ها نامیده را تحسین می کنم.

۲. بگذارید کودکانتان کثیف کاری کنند.

اکثر ما جای تمیز را دوست داریم و شلوغ کاری ها بی نهایت باعث آشفتگی مان می شود. اما، زمانی که کودکان عنصر این خلاقیت هستند، شلوغ کاری ها نیز به سرعت گسترش می یابند. بعداً کودکتان از شما درخواست می کند تا نقاشی بکشد یا یک کیسه پر از گلوله های کتانی را در همه جای کف اتاق پخش کندکه در این صورت، اتاق را برایش آماده کنید. شما ممکن است با شلوغ کاری ها مخالفت کنید اما، مزایای خلاقیت بر این دردسر موقتی می چربد.

۳.کودکتان را به خاطر تلاشش تشویق کنید.

اکثر مابارها شنیده ایم که تشویق می تواند مانعی برای تفکر مستقل کودک باشد. در کتاب کان تنبیه به وسیله پاداش ها، وی در مورد اینکه چگونه جایزه موجب برانگیختن افراد برای به دست آوردن جایزه های بیشتر می شود، صحبت می کند. مشکل تشویق و جایزه دادن آن است که ممکن است کودک را از جستجوی انگیزه های درونی اش بازدارد؛ نمی گویم تشویق بد است بلکه، دفعه بعد که قصد تشویق کردن دارید . سعی کنید چیزهایی عینی بگویید مانند: “من دیدم که خودت کفش هایت را پوشیدی” یا “تو واقعاً برای حل مسئله ریاضی سخت کار می کنی”.

۴. روشنفکر باشید.

به کودکتان حق انتخاب از بین روشهای موجود برای ترغیب تفکر مستقل را بدهید. شما ممکن است به خوردن شام به جای صبحانه عادت نداشته باشید؛ اما، اگر کودکتان خواست از قبل از روانه شدن به مدرسه پاستا بخورد؛ فرصت را برایش فراهم کنید. اگر خواست در آشپزخانه به شما کمک کند سعی کنید محیط آشپزخانه را تبدیل به آزمایشگاه علمی کنید و اجازه دست زدن به مواد و ابزارهای آشپزی را به او بدهید.

۵. خلاقیت را برایش الگو قرار دهید.

خروجی خلاقیت تان چیست؟دوست دارید کجا و در چه کاری انرژی تان را صرف کنید؟ آشپزی، آوازخوانی، باغبانی، طراحی یا رقصیدن؟ کودکانی که والدینشان را می بینند که درگیر فعالیت های خلاق هستند به احتمال بیشتری این فعالیت ها را برای خودشان نیز می پذیرند. اگر کودک هنگام انجام کار خلاق در کنار شما بود فکر کنید به کارهایی که موجب شادی شما در کودکی تان بوده است و نیم ساعتی را با کودکتان برای انجام آن کار یا فعالیت صرف کنید. چه حسی داشتید؟ آیا آن را دوباره فردا یا روزی دیگر انجام خواهید داد؟

۶. به عقب برگردید (تجسم عینی)

این مرحله ممکن است با مورد شماره ۵ تناقض داشته باشد، اما مهم است به یاد داشته باشیم که این فقط برای برجسته کردن و نشان دادن اثر تعادل و توازن است. اگر کودک دوست دارد که دائماً تحت کنترل باشد، ممکن است نشان دهندۀ ریسک پذیری کمتر باشد که این خود از میزان خلاقیت می کاهد. اگر شما خودمختاری را تشویق کنید، نظاره گر رشد تخیل در کودکتان خواهید بود. دفعه بعد که کودکتان مشغول یک فعالیت ارام مثل نقاشی کردن یا نوشتن است از پریدن وسط فعالیتش خودداری کنید، زیرا این مسئله منجر به پرت شدن حواس وی می شود، در عوض، برای خودتان یک فنجان قهوه بریزید و از خلوت با خودتان لذت ببرید!

۷. زمانی را برای خلاقیت به کودکتان اختصاص دهید.

این کار ممکن است به ویژه برای والدین شاغل سخت باشد، اما کودکان نیاز به زمانبدون ساختار برای تجسم، ساختن، آزمون و اکتشاف دارند. حتی این وقت می تواند نیم ساعت بعد از شام، نقاشی کردن قبل از خواب و خواندن کتاب برای او یا اختصاص یک ساعت بازی تخیلی در روزهای تعطیل باشد. برنامه تان را بررسی کنید و از تخصیص یافتن وقت به کودکتان اطمینان حاصل کنید.

۸. رجوع به اسباب بازی های اولیه

اسباب بازی های صدادار با چراغ سرگرمی خوبی هستند و مطمئنا جایگاه خود را دارند ، اما آنها به اندازه وسایلی مانند برچسب ها، تیوب ها، خانه سازی، عروسک ها، ابزار، ماسه و آب متفکر خلاق بار نمی آورند. زمانی را برای نگاه کردن به بازی کودکتان اختصاص دهید و لیستی فوری از اسباب بازی ها تهیه کنید. با کدام اسباب بازی بیشتر بازی می کنند؟

کدام یک از اسباب بازی ها موجب تخیل شده و او را به سمت تجسم سازی پیش می برد؟ آیا برایتان امکان دارد اسباب بازی های محدود (مثلاً اسباب بازی دارای دکمه های یک یا دو کاره) را با اسباب بازی های خلاق و آزاد (مانند خانه سازی ها که محرک بازی خلاق هستند) کنید؟

منبع:کانون مشاوران ایران-پرورش کودک خلاق ✔️ ۱۰ روش قطعی روانشناسی

برچسب‌ها: کودک خلاق,خلاقیت کودکان,تفکرخلاق,

موضوع:
بازدید: 6

+ نوشته شده در دوشنبه 27 آذر 1402 ساعت 1:14 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

سوختگی کودکان ✔️ انواع، درجات و درمان

سوختگی کودکان نیاز به مراقبت بیشتری دارد چون ممکن است آسیب های زیادی به همراه داشته باشد چون پوست کودکان نازک است و در مقایسه با بزرگسالان توانایی آن ها کم است تا از خودشان مراقبت کنند.

اگر کودک شما دچار سوختگی شد باید محل سوختگی را زیر آب سرد قرار دهید و بعد از آن با باند یا گاز روی آن را ببندید.

سوختگی کودکان

پوست کودکان بسیار ظریف و نازک است و هنگام سوختگی نسبت به بزرگسالان بیشتر به آن ها آسیب می رسد.

انواع سوختگی کودکان

سوختگی به چهار دسته تقسیم می شود که درجه سوختگی در دسته های مختلف متفاوت می باشد.

چهار دسته را در زیر مورد بررسی قرار می دهیم.

سوختگی درجه اول: بخشی بیرونی پوست آسیب دیده است و بر روی پوست التهاب و قرمزی به وجود می آید، پوست قرمز می شود.

سوختگی درجه دو: در این وضعیت لایه های زیرین پوست درگیر سوختگی شده است و تاول هایی بر روی پوست ایجاد می شود و این تاول ها پوست نازک و شفافی دارند که در زیر آن آب جمع می شود.

سوختگی درجه سه: این سوختگی بسیار وسیع می باشد و لایه های عمیقی از پوست را درگیر کرده است.

سوختگی درجه چهار: این سوختگی بسیار وسیع تر بوده و شدت زیادی دارد به طوری که استخوان ها و سایر اندام ها را دچار مشکل می کند.

متخصصین برای اینکه سطح سوختگی را در کودکان تشخیص دهند و ببینتتد چه میزان از بافت های آن ها آسیب دیده است به سه تا چها روز زمان نیاز دارند.

هنگامی که کودک به سوختگی درجه سه و درجه چهار دچار می شود در این مواقع کودک باید در بیمارستان و تحت مراقبت های خاص باشد تا مشکلات دیگری برای او به وجود نیاید.

سوختگی کودکان با آب جوش

سوختگی با آب جوش یکی از شایع‌ترین انواع سوختگی در کودکان است. این نوع سوختگی می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما کودکان خردسال به دلیل کنجکاوی و عدم توانایی در کنترل خود، بیشتر در معرض خطر هستند. پس از سوختگی با فوریت های پزشکی تماس بگیرید تا به شما کمک کنند. مراحل زیر نیز می تواند به کودک شما کمک کند.

فوراً محل سوختگی را زیر آب سرد جاری قرار دهید. این کار به خنک کردن پوست و کاهش درد کمک می کند. آب سرد را حداقل ۱۰ دقیقه روی محل سوختگی نگه دارید.

پس از خنک شدن محل سوختگی، آن را با آب و صابون ملایم بشویید.

موضع سوختگی را با یک پماد ضدعفونی کننده یا مرطوب کننده بپوشانید.

موضع سوختگی را از پوشیدن لباس تنگ یا محکم دور نگه دارید.اگر سوختگی شدید است، باید به پزشک مراجعه کنید.

درمان سوختگی دست کودک با بخاری

سوختگی دست کودک با بخاری یکی از شایع‌ترین انواع سوختگی در کودکان است. این سوختگی می‌تواند در اثر تماس دست کودک با بخاری روشن، آب جوش، یا ظروف داغ ایجاد شود. سوختگی دست کودک با بخاری معمولاً سوختگی درجه یک یا دو است.

در صورت سوختگی دست کودک با بخاری، اقدامات زیر را انجام دهید:

کودک را از منبع سوختگی دور کنید.

ناحیه سوخته را زیر آب سرد جاری به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه نگه دارید. این کار به کاهش درد و تورم کمک می‌کند.

ناحیه سوخته را با آب خنک و صابون ملایم بشویید.

ناحیه سوخته را با گاز استریل یا پارچه تمیز بپوشانید.

اگر تاول در ناحیه سوخته وجود دارد، آن را نترکانید.

به کودک مایعات فراوان بدهید.

سوختگی های خفیف و نسبتا خفیف

در شرایط که وسعت سوختگی زیاد نیست به آن سوختگی خفیف گفته می شود و نیازی نیست که به مراکز درمانی مراجعه شود.

در این هنگام با استفاده از اقدامات زیر برای بهبود یافتن پوست استفاده می شود.

در اولین اقدام باید روند سوختگی را در کودک متوقف کنید اگر بخشی از موادی که باعث سوختگی شده بر روی پوست کودک وجود دارد و یا لباس و وسائل تزیینی کودک دچار حرارت شده است باید آن ها را از کودک دور کنید و مواد سوختنی را با روشی مناسب از روی پوست پاک کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران-سوختگی کودکان ✔️ انواع، درجات و درمان

برچسب‌ها: سوختگی کودکان,سوختگی دست کودک,انواع سوختگی کودکان,

موضوع:
بازدید: 21

+ نوشته شده در دوشنبه 27 آذر 1402 ساعت 1:15 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کاردرمانی کودکان چیست✔️ درمان تضمینی روانشناسی

کاردرمانی کودکان چیست؟ یک رشته توانبخشی است که بر کمک به کودکان برای توسعه و حفظ مهارت های لازم برای انجام فعالیت های روزمره تمرکز دارد. کاردرمانگران کودکان با کودکانی که دارای طیف وسیعی از شرایط، از جمله اختلالات حرکتی، اختلالات یادگیری، اختلالات طیف اوتیسم (ASD) و اختلالات پردازش حسی هستند، کار می کنند.

کاردرمانی کودکان می تواند برای کمک به کودکان در زمینه های زیر مفید باشد:

مهارت های حرکتی، مانند راه رفتن، دویدن، پریدن، نوشتن و استفاده از قاشق و چنگال.

مهارت های شناختی، مانند توجه، تمرکز، حافظه و حل مسئله.

مهارت های اجتماعی، مانند برقراری ارتباط، بازی و همکاری با دیگران.

مهارت های خودیاری، مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و نظافت شخصی.

کاردرمانی کودکان چیست

کاردرمانی کودکان یک رشته توانبخشی است که به کودکان در توسعه و بهبود مهارت های حرکتی، شناختی، حسی و اجتماعی کمک می کند. این می تواند به کودکانی که دارای طیف وسیعی از نیازها هستند، از جمله کودکان با معلولیت های جسمی یا رشدی، اختلالات یادگیری یا مشکلات رفتاری کمک کند.

کاردرمانگران کودکان از طیف وسیعی از فعالیت ها و تکنیک ها برای کمک به کودکان در رسیدن به اهداف خود استفاده می کنند. برخی از رایج ترین فعالیت های کاردرمانی کودکان عبارتند از:

فعالیت های بدنی برای بهبود مهارت های حرکتی درشت و ظریف

فعالیت های بازی و سرگرمی برای تقویت مهارت های شناختی و اجتماعی

فعالیت های حسی برای کمک به کودکان در پردازش اطلاعات حسی

آموزش مهارت های زندگی روزمره برای کمک به کودکان در انجام کارهایی مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و استفاده از توالت

مجموعه این عوامل می تواند باعث بروز مشکلاتی دیگر از جمله از دست دادن اعتماد به نفس و افسردگی در فرد شود. در این شرایط کار درمانی می تواند از طریق انجام فعالیت هایی در سه بخش روانی، جسمی و ذهنی، به بهبود شرایط فرد و بازگشت به زندگی عادی کمک کند.

فواید کاردرمانی کودکان

کاردرمانی کودکان به کودکانی که در انجام فعالیت‌های روزمره خود مشکل دارند، کمک می‌کند تا توانایی‌های خود را بهبود بخشند و استقلال بیشتری در زندگی داشته باشند.

فواید کاردرمانی کودکان عبارتند از:

افزایش استقلال: یکی از مهم‌ترین اهداف کاردرمانی کودکان، افزایش استقلال آنهاست. کاردرمانی به کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌های لازم برای انجام فعالیت‌های روزمره خود را بیاموزند، مانند غذا خوردن، حمام کردن، لباس پوشیدن، راه رفتن، نوشتن و غیره.

تقویت مهارت‌های حرکتی: کاردرمانی می‌تواند به تقویت مهارت‌های حرکتی کودکان کمک کند، مانند مهارت‌های حرکتی درشت (مانند راه رفتن، دویدن، پریدن) و مهارت‌های حرکتی ظریف (مانند گرفتن اشیا، نوشتن، نقاشی).

تقویت مهارت‌های شناختی: کاردرمانی می‌تواند به تقویت مهارت‌های شناختی کودکان کمک کند، مانند توجه، حافظه، حل مسئله، تفکر انتزاعی و غیره.

تقویت مهارت‌های اجتماعی: کاردرمانی می‌تواند به تقویت مهارت‌های اجتماعی کودکان کمک کند، مانند ارتباط کلامی، ارتباط غیرکلامی، بازی و تعامل با همسالان.

کاهش مشکلات رفتاری: در برخی موارد، کاردرمانی می‌تواند به کاهش مشکلات رفتاری کودکان کمک کند، مانند پرخاشگری، بیش فعالی و نقص توجه.

کاردرمانی مناسب چه افرادی است؟

کار درمانی می تواند برای گروه های مختلفی از افراد از سنین کودکی تا پیری مورد استفاده قرار گیرد. به طور کلی، می توان گفت طیف وسیعی از افراد که وجه مشترک همه ی آن ها نیاز به دریافت خدمات بازتوانی جسمی یا روانی هستند می توانند از کار درمانی استفاده کنند.

این گروه ها عبارتند از :

تجربه ی تصادف، سانحه و بیماری

افراد دارای مشکلات رفتاری ( شب ادراری ، اضطراب جدایی و… )

تاخیر های حرکتی و رشدی مانند تاخیر در راه رفتن و گردن گرفتن

افراد آسیب دیده مغز و نخاع

افراد دچار شده به مشکلات پس از جراحی

بیماران مغز و اعصاب ( سکته مغزی، ام اس و… )

بیماری ها و سندرم های مادر زادی ( فلج مغزی ، سندرم داون و … )

افراد دارای مشکلات یادگیری

اختلال توجه و تمرکز ( ADHD)

ناتوانی های پس از شکستگی و آسیب های ارتوپدی

افزایش توانمندی ها پس از قطع عضو

آسیب های شدید دست

تعویض مفصل و روماتیسم مفصلی

اختلالات حسی

منبع:کانون مشاوران ایران -کاردرمانی کودکان چیست✔️ درمان تضمینی روانشناسی

برچسب‌ها: کاردرمانی کودکان,کاردرمانی,فواید کاردرمانی کودکان,

موضوع:
بازدید: 7

+ نوشته شده در دوشنبه 27 آذر 1402 ساعت 2:38 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

لکنت زبان در کودکان ✔️ درمان قطعی و تشخیص روانشناسی

لکنت زبان در کودکان یک اختلال گفتاری است که باعث تکرار، کشش یا وقفه در گفتار می‌شود. این اختلال می‌تواند در هر سنی ایجاد شود، اما بیشتر در کودکان بین ۲ تا ۴ سالگی شروع می‌شود.

در برخی موارد، داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب نیز ممکن است برای درمان لکنت زبان در کودکان استفاده شوند. این داروها معمولاً فقط در مواردی استفاده می‌شوند که درمان‌های گفتار درمانی موثر نبوده‌اند.

لکنت زبان در کودکان

یکی از مسائل و مشکلات خاص دوران کودکی اختلالات و ناروانیهای گفتاری است که از جمله شایعترین آنها میتوان از لکنت زبان نام برد. بر طبق چهارمین راهنمای تشخیصی و آماری بیماریهای روانی، لکنت زبان نوعی آشفتگی و اختلال در روانی گفتار است که به صورت تکرار صداها، کشش صداها، قطعروانی کلام، تکرار کلمات، مکث بین واژهها، ناموزونی تکلم و جایگزین کردن واژه ها به منظور جلوگیری از کشش صداها در بین کودکان و نوجوانان مشاهده میشود.

اغلب کودکانی که دچار لکنت زبان هستند، میدانند که چه میخواهند بگویند و شاید بارها نیز آن را تمرین وتکرار کردهاند. ولی به راحتی و در شرایطی خاص قادر به بیان آن نمیباشند. آنان برای اینکه بتوانند فشار حاصله از وقفه های غیرارادی کلامشان را کاهش دهند، دچار پریشانی و آَشفتگی میشوند و سعی دارند با تلاش و کلنجار بسیار حرف خودشان را بزنند.

علل لکنت زبان

علت دقیق لکنت زبان هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما عوامل مختلفی در ایجاد آن نقش دارند، از جمله:

عوامل ژنتیکی: لکنت زبان در خانواده‌ها ارثی است.

عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند استرس، اضطراب یا ضربه عاطفی می‌توانند باعث تشدید لکنت زبان شوند.

عوامل عصبی: برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که لکنت زبان ممکن است با اختلال در عملکرد مغز مرتبط باشد.

همانطور که هیچ دوکودکی کاملاً شبیه به هم نمیباشند، لکنت نیز در همۀ کودکان به یک شکل نمیباشد. درگروهی از کودکان لکنت همراه با اضطراب، فشارهای عصبی، تیکهای جسمانی، تغییر حالات چهره و حتی گریۀ کودک است و در گروهی دیگر، لکنت موجب ناتوانایی های شدید ارتباطی درآنان میشود. لکنت در بینکودکان خردسال، ناپایدار وگذراست و میتواند از یک روز به روز دیگر و از یک موقعیت تا موقعیت دیگر تغییر کند.

پیشنهاد مشاور: درمان لکنت زبان کودک

لکنت زبان در کودکان باعث آسیب های زیادی در آینده کودک می شود. درمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینی بهبود دهد. برای صحبت با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

میزان شیوع لکنت زبان

میزان شیوع لکنت زبان در بین کودکان تقریباً ۵ درصد است و معمولاً تا سنین جوانی، ۸۰-۵۰ درصد این افراد با رسیدگی و درمان به موقع بهبود پیدا میکنند. همچنین لکنت زبان در بین پسرها ۵-۴ برابر دخترهاست و سیر بیماری نیز در بین پسرها طولانیتر است.

به طورکلی، اغلب مشکلات گفتاری در سنین ۵-۲ سالگی (یعنی زمانی که کودکان در حال فراگیری مهارتهای کلامی گوناگون، استفاده از لغات جدید، بهکارگیری جملات طولانیتر، صحبت در میان جمع و بیان نظرات و افکارشان هستند) و ۷-۵ سالگی (یعنی زمان آغاز مدرسه، برانگیختگی برای یادگیری و کنجکاوی، هیجان ناشی از کلاس و درس، کسب مهارتهای اجتماعی و ورود به اجتماع بزرگتر هستند) ،آغاز میشود.

لکنت زبان در کودکان

تشخیص

اغلب کودکان در ۱۵-۱۲ ماهگی شروع به صحبتکردن میکنند و در ۲۴-۱۸ ماهگی با ساختارهای دستوری صحبت میکنند. کودکانی که لکنت دارند، میانگین زمان گفتارشان پایین است و تکلم را دیرتر آغاز میکنند. اینگونه کودکان الزاماً درسایر مهارتهای رشدی خود کند نیستند. پژوهشگران طی تحقیقی دریافتند کودکان مبتلا به لکنت از تعداد بیشتری ازگفته های تک واژگانی استفاده میکردند.

ساختارهای سادۀ دستوری رابه کار میبردند

اشتباهات دستوری بیشتری داشتند.

اشتباهات بیشتری در تولید اصوات داشتند.

در مقایسه با کودکان سالم ۲ ماه تأخیر رشد کلامی داشتند.

تشخیص لکنت زبان در مراحل اولیه بسیار مشکل است؛ زیرا اغلب کودکان خردسال بدون اینکه هیچ مشکل و یا زمینهای برای گسیختگی های گفتاری داشته باشند. علائمی از لکنت زبان دارند. گروهی از آنها چندان به این مشکل خود اهمیت نمیدهند واگر چند بار هم نتوانند کلمهای را به درستی بیان کنند. هیچ ناراحت نمیشوند.

درحالیکه گروهی دیگر، کمترین گرفتگی زبان تأثیری عمیق بر رفتارهای اجتماعی آنان میگذارد و سخت تلاش میکنند تا لغات و واژگان را به درستی بیان کنند. در نهایت نیز از اینکه نمیتوانند آنطور که میخواهند صحبتکنند، دچار ناامیدی و ناکامی میشوند. شدت لکنت زبان درکودکان میتواند از حادترین تا کمترین حالات متغیر باشد. متخصصان گفتاردرمانی برای تشخیص و شناسایی کودکانی که دچار لکنت زبان هستند، به علائم زیر توجه میکنند؛

تکرار صداها و هجاها (مثل، من من ، من من ،او او او )

کشش یا امتداد دادن صداها (مثل تکرار صدایی مممم ماما، تکرار ه یجایی مامامامان)

در میان اندازی

مکث درون واژه ها

انسداد قابل شنیدن و ناملفوظ (مکثهای پر و خالی)

جایگزین کردن برخی لغات بهمنظور عدم گفتن کلمات مشکل

تکرار واژه های تک هجایی

انجام حرکات اضافی مثل، چشمک زدن، تیک، لرزش فکها و لب و دهان

بیان واژههای مشکل که با تنش فیزیکی ادا میشوند.

تمام موارد فوق علائم لکنت زبان هستند و چنانچه والدین، مربیان و نزدیکان تصور میکنند کودکی با این خصوصیات صحبت میکند،بهتر است با اتخاذ روشهای مناسبی درصدد بهبود او برآیند و اجازه ندهند لکنت در او سالهاطول بکشد؛ زیرا گفتن این جمله که خودش خوب خواهد شد مشکلی از کودک حل نمیکند.

لکنت زبان در کودکان ۳ ساله

علت دقیق لکنت زبان در کودکان ۳ ساله هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما عوامل مختلفی در بروز آن دخیل هستند. از جمله این عوامل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

عوامل ژنتیکی: سابقه خانوادگی لکنت زبان یکی از عوامل خطرناک برای بروز این اختلال در کودکان است.

رشد عصبی: برخی کارشناسان معتقدند که لکنت زبان ممکن است ناشی از اختلال در رشد عصبی باشد.

عوامل محیطی: برخی از عوامل محیطی مانند استرس، فشار یا اضطراب نیز می توانند در بروز لکنت زبان نقش داشته باشند.

درمان لکنت زبان در کودکان ۳ ساله معمولاً با گفتاردرمانی انجام می شود. هدف از گفتاردرمانی در این کودکان، کمک به آنها برای بهبود مهارت های زبانی و گفتاری و کاهش علائم لکنت زبان است. روش های مختلفی برای درمان لکنت زبان در کودکان ۳ ساله وجود دارد، اما برخی از روش های متداول عبارتند از:

روش های رفتاری: این روش ها بر تغییر رفتارهای کودک در هنگام صحبت تمرکز دارند.

روش های شناختی-رفتاری: این روش ها بر تغییر افکار و باورهای کودک در مورد لکنت زبان تمرکز دارند.

روش های گفتاری: این روش ها بر بهبود مهارت های زبانی و گفتاری کودک تمرکز دارند.

لکنت زبان در کودکان باعث آسیب های زیادی در آینده کودک می شود و باید سریعا درمان شود. درمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینی بهبود دهد. برای صحبت با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

لکنت زبان ناگهانی در کودک ۴ ساله

در لکنت زبان در کودکان ۴ ساله نی نی سایت مهم است که با یک متخصص گفتار درمانی مشورت کنید. متخصص گفتار درمانی می تواند علت لکنت زبان کودک شما را تشخیص دهد و درمان مناسب را برای او تجویز کند.

منبع:کانون مشاوران ایران -لکنت زبان در کودکان ✔️ درمان قطعی و تشخیص روانشناسی

برچسب‌ها: لکنت زبان,لکنت زبان در کودکان,علل لکنت زبان,

موضوع:
بازدید: 8

+ نوشته شده در جمعه 1 دی 1402 ساعت 23:23 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بازی درمانی برای کودکان بیش فعال ✔️ نقاشی، بازی و کاردرمانی

بازی درمانی برای کودکان بیش فعال روشی بسیار موثر است. اختلال بیش فعالی با نقص توجه (ADHD) یک اختلال رشدی عصبی است که با علائمی مانند بیش فعالی، نقص توجه و تکانشگری مشخص می شود. این اختلال می تواند بر عملکرد تحصیلی، اجتماعی و عاطفی کودکان تأثیر منفی بگذارد.

بازی درمانی یک روش روان درمانی است که از بازی برای کمک به کودکان در حل مشکلات و چالش های خود استفاده می کند. بازی درمانی برای کودکان بیش فعال می تواند یک روش موثر برای بهبود علائم و افزایش کیفیت زندگی آنها باشد.

مزایای بازی درمانی برای کودکان بیش فعال

بازی درمانی مزایای متعددی برای کودکان بیش فعال دارد، از جمله:

کمک به کودکان در کنترل رفتارهای بیش فعالانه و تکانشی

بهبود مهارت های توجه و تمرکز

افزایش مهارت های اجتماعی و تعامل با دیگران

کاهش اضطراب و افسردگی

کودکان بیش فعال اغلب مشکل در توسعه مهارت های خودتنظیمی دارند. آنها ممکن است مشکل در کنترل رفتار خود داشته باشند یا به راحتی تحریک شوند. درمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینیبهبود دهد. برای صحبت با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

علت بیش فعالی در کودکان

بیش فعالی در بیشتر موارد علت واضحی ندارد اما نکته مهم در این میان، ژنتیک و عوامل بیولوژیک است که نقش مهمی در بروز این اختلالات در کودک دارد.

نقش تغذیه در بروز بیش فعالی و یا بهبود آن مسئله ای است که هنوز ثابت نشده است و در برخی مطالعات گفته شده مصرف اسیدهای چرب و برخی ویتامینها موجب بهبود بیش فعالی میشود. اما مطالعات فعلی هنوز آن را اثبات نکرده است. برخی تحقیقات نیز به تواناییهای شناختی اشاره میکنند و معتقدند که هوش و تواناییهای شناختی میتواند موجب بروز بیش فعالی شود. در این میان، برخی روشها میتوانند بر بیش فعالی کودکان مؤثر واقع شوند.

بدین ترتیب که کودک دچار بیش فعالی است یا کودک دارای انرژی فراوان بوده و نیاز به تحرک بالایی دارد و یا دارای هوشبهر بالا بوده و کارهای کلیشهای را دوست ندارد. بنابراین، نمیتواند در یکجا بند شود. به بیانی دیگر، «انسان در تمام مراحل زندگی خود دارای نیازهائی است که بایستی حداقل به طور نسبی برآورده شوند، زیرا که ارضا نیازها باعث می گردد انسان روند تکاملی خود را به گونه طبیعی تر سپری کند.

کلاسهای مناسب کودکان بیش فعال

بازی درمانی برای کودکان بیش فعال معمولاً در قالب جلسات فردی با یک درمانگر آموزش دیده انجام می شود. در طول جلسات، درمانگر از انواع مختلف بازی ها و فعالیت ها برای کمک به کودک در بیان احساسات، حل مشکلات و توسعه مهارت های جدید استفاده می کند. کلاس های مناسب کودکان بیش فعال کلاس هایی هستند که به نیازهای خاص این کودکان توجه دارند. این کلاس ها باید دارای ویژگی های زیر باشند:

فعال و محرک: کودکان بیش فعال انرژی زیادی دارند و نیاز به فعالیت دارند. کلاس های مناسب برای این کودکان باید فعالیت های متنوع و جذابی را ارائه دهند تا بتوانند انرژی خود را تخلیه کنند.

منظم و ساختارمند: کودکان بیش فعال به ساختار و نظم نیاز دارند. کلاس های مناسب برای این کودکان باید قوانین و انتظارات واضحی داشته باشند تا کودکان بدانند چه انتظاری از آنها می رود.

تمرکز بر مهارت های اجتماعی: کودکان بیش فعال ممکن است در مهارت های اجتماعی خود مشکل داشته باشند. کلاس های مناسب برای این کودکان باید بر آموزش مهارت های اجتماعی مانند گوش دادن فعال، مدیریت خشم و حل مسئله تمرکز داشته باشند.

بازی درمانی برای کودکان بیش فعال

بازی برای افزایش تمرکز کودکان بیش فعال

بازی درمانی برای کودکان بیش فعال، فرصتهایی را برای کودک فراهم می کند تا او مهارتهای حرکتی درشت و ظریفش را رشد دهد و سلامت جسمی اش را تأمین کند. بازی به کودک کمک می کند تا قدرت تخیل و خلاقیت خود را رشد دهد، محیطی را برای کودک مهیا می کند تا به تمرین مهارتهای اجتماعی خود بپردازد. بازی همچون مفری است که کودک از طریق آن عواطف و هیجانهایش را ابراز می کند، بازی به کودک کمک می کند تا نظامهای ارزشی را درک کند.

بازی درمانی برای کودکان بیش فعال، روشی است که به یاری کودکان پرمشکل می شتابد تا آنها بتوانند مسائلشان را حل کنند و در عین حال، نشان دهنده این واقعیت است که بازی برای کودک، همانند یک وسیله طبیعی است، با این هدف که او بتواند، خویشتن و همچنین ویژگیهای درون خود را بشناسد و به آن عمل کند.

در این نوع درمان، به کودک فرصت داده می شود تا احساسات آزاردهنده و مشکلات درون خود را از طریق بازی بروز دهد و آنها را به نمایش بگذارد، همانند آن گونه از درمانهایی که افراد بزرگسال از طریق آن با «سخن گفتن» مشکلات خود را بیان می کنند. بازی درمانی برای کودکان بیش فعال می تواند شامل موارد زیر باشد:

بازی های حرکتی برای کمک به کودکان در کنترل انرژی خود

بازی های تخیلی برای کمک به کودکان در بیان احساسات خود

بازی های آموزشی برای کمک به کودکان در یادگیری مهارت های جدید

بازی درمانی نوین

ریهاکام و کنتب برای طیف گسترده ای از مشکلات روانشناختی از جمله اضطراب، افسردگی، اختلالات خوردن، سوء مصرف مواد و مشکلات رفتاری استفاده می شود. همچنین برای کمک به افراد در ارتقای سلامت روان و رفاه عمومی خود استفاده می شود.

بازی درمانی نوین ( ریهاکام و کنتب) یک روش درمانی موثر و جذاب است که می تواند به افراد در ارتقای سلامت روان و رفاه عمومی خود کمک کند. این روش درمانی برای طیف گسترده ای از مشکلات روانشناختی از جمله بیش فعالی، افسردگی، اختلالات خوردن، سوء مصرف مواد و مشکلات رفتاری استفاده می شود. همچنین برای کمک به افراد در ارتقای سلامت روان و رفاه عمومی خود استفاده می شود.

برای صحبت با متخصصان کودک در زمینه بازی درمانی نوین می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

مزایا بازی درمانی نوین

بازی درمانی نوین دارای مزایای زیادی است، از جمله:

موثر بودن: بازی درمانی نوین یک روش درمانی موثر برای طیف گسترده ای از مشکلات روانشناختی است.

جذابیت: بازی درمانی نوین یک روش درمانی جذاب است که افراد از آن لذت می برند.

انعطاف پذیری: بازی درمانی نوین یک روش درمانی انعطاف پذیر است که می تواند با نیازهای فرد و اهداف درمانگر سازگار شود.

بدون عوارض: ریهاکام و کنتب بدون هیچ عوارض جانبی و به صورت تضمینی به درمان بیش فعالی و اختلالات دیگر می پردازند.

کاردرمانی برای کودکان بیش فعال

کاردرمانی یک روش درمانی است که بر بهبود عملکردهای روزانه افراد تمرکز دارد. کاردرمانگرها از طریق ارزیابی و مداخله، به افراد کمک می کنند تا مهارت های لازم را برای انجام فعالیت های زندگی روزمره کسب کنند.

کاردرمانی برای کودکان بیش فعال می تواند در بهبود موارد زیر موثر باشد:

مهارت های سازماندهی و برنامه ریزی: کودکان بیش فعال اغلب در سازماندهی و برنامه ریزی کارهای خود مشکل دارند. کاردرمانی می تواند به آنها کمک کند تا یاد بگیرند چگونه کارها را به مراحل کوچک قابل انجام تقسیم کنند و برای انجام آنها برنامه ریزی کنند.

مشکلات پردازش حسی: مطالعات نشان داده است که حدود ۴۰ درصد از کودکان مبتلا به ADHD دارای اختلال پردازش حسی هستند. این اختلال باعث می شود که کودکان در پردازش اطلاعات حسی مانند لمس، بینایی، شنوایی و بو دچار مشکل شوند. کاردرمانی می تواند به کودکان کمک کند تا یاد بگیرند چگونه اطلاعات حسی را بهتر پردازش کنند.

مهارت های خودتنظیمی: کودکان بیش فعال اغلب در کنترل رفتار خود مشکل دارند. کاردرمانی می تواند به آنها کمک کند تا یاد بگیرند چگونه احساسات خود را کنترل کنند و رفتارهای مناسب را انتخاب کنند.

مهارت های حرکتی ظریف و درشت: کودکان بیش فعال ممکن است در مهارت های حرکتی ظریف و درشت مانند نوشتن، دوختن و ورزش دچار مشکل باشند. کاردرمانی می تواند به آنها کمک کند تا این مهارت ها را بهبود بخشند.

استقلال در کارهای روزمره: کاردرمانی می تواند به کودکان کمک کند تا مهارت های لازم برای انجام کارهای روزمره مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و نظافت را کسب کنند.

کاردرمانی برای بازی درمانی برای کودکان بیش فعال معمولاً به صورت جلسات فردی یا گروهی انجام می شود. جلسات کاردرمانی معمولاً ۳۰-۶۰ دقیقه طول می کشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -بازی درمانی برای کودکان بیش فعال ✔️ نقاشی، بازی و کاردرمانی

برچسب‌ها: بیش فعالی در کودکان,کودکان بیش فعال,بیش فعالی,

موضوع:
بازدید: 7

+ نوشته شده در جمعه 1 دی 1402 ساعت 23:48 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

آموزش مهارتهای ارتباطی به نوجوانان

آموزش مهارتهای ارتباطی به نوجوانان یک مهارت اساسی است که در تمام جنبه های زندگی، از روابط شخصی گرفته تا موفقیت شغلی، نقش مهمی ایفا می کند. نوجوانان در حال گذار از کودکی به بزرگسالی هستند و در این دوران، نیاز به یادگیری مهارتهای ارتباطی موثر برای برقراری ارتباط موثر با دیگران، از جمله والدین، معلمان، دوستان و همسالان دارند.

اهمیت آموزش مهارتهای ارتباطی به نوجوانان

آموزش مهارتهای ارتباطی به نوجوانان مزایای متعددی دارد، از جمله:

افزایش اعتماد به نفس: نوجوانانی که مهارتهای ارتباطی موثری دارند، احساس اعتماد به نفس بیشتری می کنند و راحت تر می توانند خود را بیان کنند.

بهبود روابط: نوجوانانی که می توانند به طور موثر ارتباط برقرار کنند، روابط سالم تری با دیگران، از جمله والدین، معلمان، دوستان و همسالان، خواهند داشت.

پیشرفت تحصیلی: نوجوانانی که مهارتهای ارتباطی موثری دارند، در مدرسه عملکرد بهتری خواهند داشت و احتمال موفقیت تحصیلی بیشتری خواهند داشت.

پیشگیری از مشکلات رفتاری: نوجوانانی که مهارتهای ارتباطی موثری دارند، کمتر دچار مشکلات رفتاری، از جمله خشونت، پرخاشگری و اعتیاد، می شوند.

آموزش مهارت های ارتباطی به نوجوانان یک سرمایه گذاری ارزشمند است. این می تواند به آنها کمک کند تا در زندگی فردی و حرفه ای خود موفق شوند.

مشاوران متخصص ما به نوجوان شما کمک می کنند تا تمام مهارت های لازم را یاد گرفته و آینده درخشانی برای خود بسازند. برای صحبت با مشاوران برتر کودک و نوجوان می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

مهارت ارتباط موثر در نوجوانان

آموزش مهارتهای ارتباطی به نوجوانان وجود دارد که برای نوجوانان مهم است. برخی از مهارتهای ارتباطی مهم برای نوجوانان عبارتند از:

گوش دادن فعال: گوش دادن فعال به معنای توجه کامل به صحبت های طرف مقابل و درک منظور او است. نوجوانان باید یاد بگیرند که به صحبت های دیگران با دقت گوش دهند، بدون اینکه حواسشان پرت شود یا نظرات خود را پیش از پایان صحبت طرف مقابل بیان کنند.

ابراز احساسات به طور موثر: نوجوانان باید بتوانند احساسات خود را به طور موثر بیان کنند، هم مثبت و هم منفی.

حل اختلافات به طور مسالمت آمیز: نوجوانان باید بتوانند اختلافات خود را با دیگران به طور مسالمت آمیز حل کنند.

توضیح واضح و روشن: نوجوانان باید یاد بگیرند که منظور خود را به طور واضح و روشن بیان کنند. آنها باید از کلمات و جملات ساده و قابل فهم استفاده کنند و از توضیحات اضافی و پیچیده خودداری کنند.

تفکر انتقادی: نوجوانان باید بتوانند به طور انتقادی فکر کنند و اطلاعات را ارزیابی کنند.

بازخورد دادن: نوجوانان باید یاد بگیرند که بازخورد سازنده ای به دیگران ارائه دهند. بازخورد سازنده به معنای بیان نظرات خود به طور صادقانه و صریح، اما بدون توهین یا انتقاد است.

مهارتهای سخنرانی: نوجوانان باید بتوانند به طور موثر در جمع صحبت کنند.

آموزش مهارتهای ارتباطی به نوجوانان

روشهای مختلفی برای آموزش مهارتهای ارتباطی به نوجوانان وجود دارد. برخی از این روشها عبارتند از:

آموزش مستقیم: در این روش، به نوجوانان مهارتهای ارتباطی خاصی آموزش داده می شود، از جمله نحوه گوش دادن فعال، ابراز احساسات به طور موثر و حل اختلافات به طور مسالمت آمیز.

بازیهای نقش آفرینی: بازیهای نقش آفرینی می توانند به نوجوانان کمک کنند تا مهارتهای ارتباطی خود را در موقعیتهای واقعی تمرین کنند.

بازخورد دادن: بازخورد دادن به نوجوانان در مورد عملکرد آنها در برقراری ارتباط می تواند به آنها کمک کند تا مهارتهای خود را بهبود بخشند.

آموزش مهارتهای ارتباطی به نوجوانان

چگونه با نوجوانان ارتباط برقرار کنیم

ارتباط با نوجوانان یکی از چالش برانگیزترین کارهایی است که والدین و بزرگسالان با آن مواجه می شوند. نوجوانان در دوره ای از تحولات جسمی، عاطفی و اجتماعی قرار دارند که می تواند منجر به رفتارهای پرخاشگرانه، دوری از خانواده و دوستان و سایر مشکلات شود.

برای برقراری ارتباط موثر با نوجوانان، مهم است که به نیازهای آنها احترام بگذارید و از دیدگاه آنها به مسائل نگاه کنید. در اینجا چند نکته برای کمک به شما در برقراری ارتباط بهتر با نوجوانان آورده شده است:

شنونده خوبی باشید. وقتی نوجوان شما صحبت می کند، واقعاً به او گوش دهید. با او تماس چشمی برقرار کنید، سوالات بپرسید و به حرف هایش توجه کنید.

از قضاوت خودداری کنید. حتی اگر با نظرات نوجوان خود موافق نیستید، سعی کنید آنها را قضاوت نکنید. فقط به او گوش دهید و به او کمک کنید تا احساس کند که شنیده می شود.

ابراز همدردی کنید. به نوجوان خود نشان دهید که احساسات او را درک می کنید. به او بگویید که می دانید او در حال تجربه چه چیزی است و احساس شما در این مورد چیست.

با او رابطه دوستانه داشته باشید. سعی کنید با نوجوان خود رابطه ای دوستانه داشته باشید. با او وقت بگذرانید، به او اعتماد کنید و به او نشان دهید که او را دوست دارید.

محدودیت هایی تعیین کنید. مهم است که برای نوجوانان محدودیت هایی تعیین کنید. این به آنها کمک می کند تا یاد بگیرند که چگونه مسئولیت پذیر باشند و رفتارهای مناسبی داشته باشند.

بازی برای توسعه برقراری ارتباط کودک با همسالان

بازی اجتماعی برای کودکان زیادی وجود دارد که می‌توانند به کودکان در توسعه مهارت‌های ارتباطی با همسالان کمک کنند. در اینجا چند مورد از محبوب‌ترین و موثرترین بازی‌ها آورده شده است:

بازی‌های نقش‌آفرینی مانند خاله بازی، دکتر بازی، و پلیس بازی. این بازی‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا احساسات و دیدگاه‌های دیگران را درک کنند و مهارت‌های همکاری و حل مسئله را توسعه دهند.

بازی‌های حرکتی. این بازی‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های حرکتی خود را بهبود بخشند و یاد بگیرند که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند و با آنها همکاری کنند.

بازی‌های کلامی مانند داستان گویی، شعر خوانی، و بازی‌های کلامی مانند «اسم، شهر، حیوان،» و «هیچ‌کس نمی‌داند». این بازی‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های زبانی خود را تقویت کنند و یاد بگیرند که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند.

بازی‌های فکری مانند پازل، بازی‌های جدول کلمات متقاطع، و بازی‌های کارتی. این بازی‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های حل مسئله و تفکر انتقادی خود را توسعه دهند و یاد بگیرند که چگونه با دیگران همکاری کنند.

آموزش مهارت گفتگو به کودکان

مهارت گفتگو یک مهارت مهم زندگی است که کودکان در سنین پایین باید آن را یاد بگیرند. گفتگو به کودکان کمک می کند تا افکار و احساسات خود را بیان کنند، با دیگران ارتباط برقرار کنند و روابط سالم ایجاد کنند. در اینجا چند روش برای آموزش مهارتهای ارتباطی به نوجوانان آورده شده است:

مدل گفتگوی خوب باشید. کودکان از والدین و سایر بزرگسالان در زندگی خود الگو می گیرند. اگر می خواهید کودک شما مهارت گفتگو را یاد بگیرد، خودتان باید یک شنونده و سخنور خوب باشید. به کودک خود نشان دهید که به حرف هایش گوش می دهید و به او توجه می کنید. از او سوالاتی بپرسید و به نظرات او احترام بگذارید.

کودک خود را تشویق کنید تا صحبت کند. به کودک خود فرصت دهید تا در مورد روز خود، افکار و احساسات خود صحبت کند. از او بخواهید داستانی تعریف کند یا یک خاطره را به اشتراک بگذارد.

به کودک خود کمک کنید تا مهارت های گوش دادن را بیاموزد. به کودک خود نشان دهید که به حرف هایش گوش می دهید. وقتی صحبت می کند، چشم به چشم او نگاه کنید و به او لبخند بزنید. از او سوالاتی بپرسید تا نشان دهید که به آنچه می گوید علاقه دارید.

منبع:کانون مشاوران ایران-آموزش مهارتهای ارتباطی به نوجوانان

برچسب‌ها: مهارتهای ارتباطی,آموزش مهارت گفتگو به کودکان,مهارت‌های ارتباطی با همسالان,

موضوع:
بازدید: 8

+ نوشته شده در شنبه 2 دی 1402 ساعت 3:35 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

علت شب ادراری در کودکان

علت شب ادراری در کودکان، که به آن بی اختیاری ادرار در خواب نیز گفته می شود، وضعیتی است که در آن کودک به طور مکرر در خواب ادرار می کند. این وضعیت می تواند برای کودکان و والدین آنها ناراحت کننده باشد، اما معمولاً یک مشکل جدی نیست.

شب ادراری یک مشکل بسیار رایج است. در حدود ۵ میلیون کودک در ایالات متحده آمریکا به صورت شبانه تخت خود را خیس می کنند که شامل ۲۰ درصد از کودکان ۵ ساله، ۱۰ درصد از ۷ ساله ها و ۵ درصد ۱۰ ساله ها می باشد. اکثر کودکان به این دلیل رختخواب خود را خیس می کنند که نمی‌توانند به صورت فیزیکی در طول شب ادرار خود را نگه دارند.

در شرایطی که کودک شما دارای نشانه هایی دیگر نمی باشد شب ادراری اغلب اوقات نرمال است. نکته مهمی که باید به یاد داشته باشید این است که شب ادراری کاملاً غیر ارادی است و کودک شما نمی تواند آن را کنترل کند. اما راه هایی وجود دارند که شما یا دکتر کودک شما می تواند به او کمک کند. در این مقاله به بررسی علل شب ادراری پرداخته ایم.

علت شب ادراری در کودکان

مسئله شب ادراری کودکان به طور کامل شناخته شده نیست، برای اغلب کودکان شب ادراری یک مرحله رشدی عادی هست و احتمالا به دلیل یک یا چند تا از فاکتورهای زیر رخ می دهد.

بدن کودک شما هنوز در حال رشد است: کودک شما رخت خواب خود را خیس می کند زیرا مغز، سیستم عصبی و مثانه وی هنوز در حال روشن و شکل گیری هستند. شما نمی توانید رشد فیزیکی کودک را زیر سوال ببرید به علاوه یک فرآیند رشدی برای خشک ماندن در طول شب لازم است همان طور که برای رشد دندان‌ها و افتادن دندانهای شیری لازم است.

فاکتورهای ژنتیکی: اگر هر کدام از والدین سابقه شب ادراری داشته باشد با احتمال بیشتری کودک شب ادراری را تجربه خواهد کرد.

کودک ادرار زیادی را در شب تولید می کند: ممکن است بدن کودک به مقدار کافی هورمونی که میزان ادرار شبانه را کاهش می دهد تولید نمی کند، در حالی که خوردن نوشیدنی زیاد نزدیک وقت خواب می‌تواند نقشی در میزان ادرار شبانه داشته باشد، محدود کردن مایعات قبل از ساعت خواب تاثیری در شب ادراری نخواهد داشت.

سنگین بودن خواب عمیق: ممکن است خواب کودک شما به قدری سنگین باشد که زمانیکه مثانه پر است سیگنال لازم به مغز نرسد و یا آن سیگنال برای بیدار کردن کودک شما کافی نباشد.

نا منظم شدن عادات روتین کودک: ممکن است زمانی که کودک شما بسیار خسته است، یا مقداری بیمار است یا احساس استرس می‌کند شب ادراری داشته باشد. یک تغییر بزرگ در زندگی مثل یک خواهر و برادر جدید و رفتن به مدرسه جدید ممکن است احتمال شب ادراری را بیشتر کند.

عوامل رشد: رشد مغز و سیستم عصبی کودک برای کنترل مثانه در هنگام خواب به زمان نیاز دارد. شب ادراری اغلب در کودکان زیر ۵ سال دیده می شود، زیرا مغز و سیستم عصبی آنها هنوز در حال رشد است.

وجود یک اختلال زیربنایی: وضعیت طبی کودک و برخی از مشکلات طبی مانند یبوست یا عفونت مجاری ادرار (که به راحتی قابل درمان هستند) می‌توانند موجب شب ادراری شوند. در موارد نادر، شب ادراری می تواند ناشی از یک مشکل پزشکی زمینه ای باشد، مانند:

عفونت مجاری ادراری

دیابت

آپنه خواب

آسیب به نخاع

ناهنجاری های ساختاری مثانه یا کلیه

علائم شب ادراری در کودکان

علائم شب ادراری در کودکان عبارتند از:

خیس کردن رختخواب به صورت مکرر و غیرارادی در طول شب

عدم آگاهی کودک از خیس شدن رختخواب

عدم وجود علائم جسمی یا عصبی زمینه‌ای

در برخی موارد، شب ادراری ممکن است با علائم دیگری همراه باشد، از جمله:

تکرر ادرار در طول روز

احساس فوریت ادرار

ادرار کردن در طول روز در لباس زیر

سوزش یا درد هنگام ادرار

ادرار خونی

درمان فوری شب ادراری

درمان فوری شب ادراری و درمان قطعی شب ادراری کودکان وجود ندارد. شب ادراری یک مشکل شایع در کودکان است که معمولاً تا سن ۵ سالگی برطرف می شود. در صورت بروز شب ادراری در کودکان بالای ۵ سال، باید به پزشک مراجعه شود تا علت شب ادراری در کودکان مشخص شود.

در برخی موارد، شب ادراری می تواند ناشی از مشکلات پزشکی مانند عفونت دستگاه ادراری، دیابت یا مشکلات خواب باشد. در این موارد، درمان مشکل پزشکی زمینه ای می تواند به درمان شب ادراری نیز کمک کند.

در برخی دیگر از موارد، شب ادراری می تواند ناشی از عوامل روانی مانند استرس یا اضطراب باشد. در این موارد، درمان های روانی مانند مشاوره یا روان درمانی می تواند به درمان شب ادراری کمک کند.

در صورت عدم وجود مشکل پزشکی زمینه ای یا عوامل روانی، می توان از روش های زیر برای درمان فوری شب ادراری استفاده کرد:

محدود کردن مصرف مایعات قبل از خواب: کودکان باید از مصرف مایعات در ساعت های نزدیک به خواب خودداری کنند.

بیدار کردن کودک در شب: می توان کودک را در ساعت های مشخصی از شب بیدار کرد تا به دستشویی برود.

استفاده از هشدارهای شبانه: هشدارهای شبانه دستگاه هایی هستند که در صورت خیس شدن بستر کودک، زنگ می زنند. این هشدارها می توانند به کودک کمک کنند تا یاد بگیرند که قبل از خیس شدن بستر خود را بیدار کنند.

در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای خاصی را برای درمان شب ادراری تجویز کند. این داروها معمولاً تنها در صورتی تجویز می شوند که سایر روش های درمانی موثر نباشند.

علت شب ادراری در کودکان

شب ادراری کودک ۴ ساله

شب ادراری کودک ۴ ساله نی نی سایت امری عادی است. کنترل مثانه یک فرآیند رشدی است که معمولا تا سن ۵ یا ۶ سالگی تکمیل می شود. اگر کودک شما هنوز در حال رشد باشد، ممکن است کنترل مثانه او کامل نشده باشد. پزشک برای تشخیص شب ادراری معمولا در مورد سابقه پزشکی کودک و خانواده او سوالاتی می پرسد و معاینه فیزیکی انجام می دهد. در برخی موارد، ممکن است آزمایش های دیگری نیز برای رد احتمال وجود یک بیماری پزشکی انجام شود.

منبع:کانون مشاوران ایران-علت شب ادراری در کودکان

برچسب‌ها: شب ادراری,علت شب ادراری,شب ادراری در کودکان,

موضوع:
بازدید: 7

+ نوشته شده در شنبه 2 دی 1402 ساعت 3:37 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

قصه کودکانه در مورد حرف شنوی ✔️ ۵ داستان آموزنده

قصه کودکانه در مورد حرف شنوی به کودکان می آموزد که حرف شنوی یکی از مهم ترین ویژگی های یک انسان خوب است. حرف شنوی باعث می شود که کودکان از خطرات دوری کنند و به سلامت خود آسیب نرسانند.

قصه کودکانه در مورد حرف شنوی

قصه کودکانه در مورد حرف شنوی یکی از مهم ترین مهارت های زندگی است که می تواند در موفقیت آنها در تمام زمینه ها نقش داشته باشد. کودکانی که حرف گوش می کنند، بیشتر احتمال دارد که:

از خود و دیگران در برابر خطرات محافظت کنند.

قوانین و مقررات را رعایت کنند.

در مدرسه و محل کار موفق شوند.

روابط سالم و مثبتی با دیگران برقرار کنند.

در واقع، حرف شنوی پایه و اساس بسیاری از مهارت های زندگی دیگر مانند احترام به دیگران، مسئولیت پذیری و حل مسئله است.

۱.قصه آنوشا، دختر حرف شنو

روزی روزگاری، دختری به نام آنوشا در یک خانواده ی مهربان زندگی می کرد. آنوشا دختری باهوش و خوش اخلاق بود، اما یک مشکل داشت: او حرف گوش نمی کرد. یک روز، آنوشا با مادرش به پارک رفته بود. مادرش به او گفت: «اونقدر از روی پله ها بالا و پایین نپر که حواست پرت بشه و زمین بخوری.»

اونوشا به حرف مادرش گوش نکرد و از روی پله ها بالا و پایین پرید. یک دفعه، حواشش پرت شد و زمین خورد. پایش شکست و به بیمارستان رفت. وقتی آنوشا از بیمارستان مرخص شد، مادرش به او گفت: «اگه حرف گوش می کردی، پایت نمی شکست.»

اونوشا از اینکه حرف مادرش را گوش نکرده بود، پشیمان شد. او قول داد که همیشه حرف گوش کند. از آن روز به بعد، آنوشا همیشه حرف مادرش را گوش می کرد. او دیگر از روی پله ها بالا و پایین نمی پرید و حواسش به حرف های مادرش بود.

یک روز، آنوشا با پدرش به بازار رفته بود. پدرش به او گفت: «از این خیابان رد نشو که خطرناکه.» اونوشا به حرف پدرش گوش کرد و از آن خیابان رد نشد. او به جای آن، از خیابان دیگری رد شد که امن تر بود.

پدر آنوشا از اینکه او حرفش را گوش کرده بود، خیلی خوشحال شد. او به آنوشا گفت: «خیلی خوشحالم که بالاخره حرف گوش می کنی.» اونوشا لبخندی زد و گفت: «من همیشه حرف شما رو گوش می کنم.»

از آن روز به بعد، آنوشا همیشه حرف پدر و مادرش را گوش می کرد. او می دانست که حرف شنوی خیلی مهم است و می تواند از او در برابر خطرات محافظت کند.

۲.قصه حسنی حرف گوش کن

یکی بود، یکی نبود، زیر گنبد کبود، پسری بود به اسم حسنی که خیلی حرف گوش نمی کرد. حسنی همیشه دوست داشت هر کاری دلش می خواست انجام دهد، حتی اگر پدر و مادرش به او می گفتند که آن کار را انجام ندهد.

یک روز، مادر حسنی به او گفت: «حسنی جان، امروز می خواهیم برویم پارک.» حسنی با خوشحالی گفت: «باشه، مامان.»

حسنی و مادرش وسایل مورد نیازشان را جمع کردند و راهی پارک شدند.

وقتی به پارک رسیدند، مادر حسنی به حسنی گفت: «حسنی جان، لطفاً از درختان بالا نرو.» حسنی با بی حوصلگی گفت: «چرا؟»

مادر حسنی گفت: «چون خطرناک است.»

حسنی گفت: «من که بلدم از درختان بالا برم.» و بدون توجه به حرف مادرش، از درختی بالا رفت.

حسنی تا بالای درخت رفت و داشت از آن لذت می برد که ناگهان شاخه درخت شکست و حسنی افتاد. حسنی زمین خورد و از ناحیه دستش آسیب دید.

مادر حسنی با دیدن حسنی که روی زمین افتاده بود، خیلی ناراحت شد و به او گفت: «حسنی، ببین چه کار کردی؟ به حرف من گوش نمی دهی و حالا آسیب دیدی.» حسنی با ناراحتی گفت: «آخ، دستم درد می کند.»

مادر حسنی حسنی را به خانه برد و دستش را پانسمان کرد. حسنی بعد از این ماجرا فهمید که حرف گوش نکردن کار اشتباهی است. او از مادرش عذرخواهی کرد و قول داد که از این به بعد همیشه به حرف های او گوش دهد.

نتیجه

قصه کودکانه در مورد حرف شنوی یکی از مهم ترین ارزش های زندگی است. گوش کردن به حرف بزرگترها می تواند از ما در برابر خطرات محافظت کند و به ما کمک کند که انسان های بهتری شویم.

پیشنهاد مشاور: ۲۲ داستان آموزنده جدید کودکانه

قصه کودکانه در مورد حرف شنوی

۳. قصه درمانی برای لجبازی

روزی روزگاری، در یک شهر کوچک، دختری به نام لی‌لی زندگی می‌کرد. لی‌لی دختری بسیار لجباز بود. هر کاری که به او می‌گفتند، انجام نمی‌داد. حتی اگر می‌دانست که کار درستی است.

یک روز، مادر لی‌لی به او گفت: “لی‌لی، امروز باید بروی به خانه مادربزرگت. او بیمار است و به کمکت نیاز دارد.” لی‌لی با عصبانیت گفت: “من نمی‌روم! من از مادربزرگت بدم می‌آید.”

مادر لی‌لی گفت: “لی‌لی، این کار درستی نیست. مادربزرگت خیلی دوستت دارد و به کمکت نیاز دارد.”

منبع:کانون مشاوران ایران-قصه کودکانه در مورد حرف شنوی ✔️ ۵ داستان آموزنده

برچسب‌ها: قصه کودکانه,حرف شنوی,قصه درمانی,

موضوع:
بازدید: 8

+ نوشته شده در يکشنبه 3 دی 1402 ساعت 20:57 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کابوس شبانه کودکان

کابوس شبانه کودکان یکی از مشکلات شایع در کودکان است. تقریباً همه کودکان در طول دوران کودکی خود کابوس می‌بینند. کابوس‌ها خواب‌های ترسناکی هستند که باعث می‌شوند کودک از خواب بیدار شود و احساس ترس و ناراحتی کند.

کابوس های شبانه کودکان رویاهای ترسناکی هستند که می توانند باعث بیدار شدن کودک از خواب شوند. آنها اغلب از ترس ها، نگرانی ها یا تجربیات استرس زا کودک ناشی می شوند. کابوس های شبانه کودکان معمولاً در سنین ۲ تا ۶ سالگی شایع هستند، اما می توانند در هر سنی رخ دهند.

کابوس شبانه کودکان

کابوس شبانه کودکان رویاهای ترسناکی هستند که در خواب اتفاق می‌افتند و باعث وحشت کودک و آزار او می‌شوند. کودکان همانند بزرگسالان در خواب کابوس می‌بینند با این تفاوت که کودکان توانایی مقابله با آن‌ها را نداشته و در بلند مدت ممکن است دچار آسیب‌های روانی شوند، از این رو نقش والدین در مقابله با کابوس‌های کودکان بسیار با اهمیت است.

اگر کودکتان کابوس دید، مهم است که او را آرام کرده و به او اطمینان دهید که در امنیت است. می‌توانید با او در مورد کابوسش صحبت کنید و به او کمک کنید تا آن را درک کند.

علت کابوس های شبانه

علت کابوس های شبانه نی نی سایت می‌توانند باعث کابوس دیدن کودک شوند. علت هراس شبانه کودکان به طور کامل مشخص نیست، اما عواملی که می توانند خطر ابتلا به آن را افزایش دهند عبارتند از:

استرس و اضطراب: استرس و اضطراب از جمله عوامل مهمی هستند که می‌توانند باعث کابوس دیدن کودک شوند. استرس‌های ناشی از مدرسه، خانواده، یا مشکلات اجتماعی می‌توانند باعث کابوس دیدن کودک شوند.

تغییرات در زندگی کودک: تغییرات در زندگی کودک، مانند تغییر خانه، تغییر مدرسه، یا تولد یک نوزاد می‌توانند باعث کابوس دیدن کودک شوند.

تغذیه نامناسب: تغذیه نامناسب نیز می‌تواند باعث کابوس دیدن کودک شود. مصرف بیش از حد کافئین و شیرینی‌جات می‌تواند باعث تحریک سیستم عصبی کودک و افزایش احتمال کابوس دیدن شود.

بیماری‌ها: برخی از بیماری‌ها، مانند تب، عفونت، یا اختلالات خواب نیز می‌توانند باعث کابوس دیدن کودک شوند.

اگر هراس شبانه کودک شما شدید یا مکرر است، ممکن است بخواهید با مشاور صحبت کنید. مشاور می تواند به شما کمک کند تا علل زمینه ای هراس شبانه را شناسایی کنید و درمان مناسب را تعیین کنید. برای صحبت با متخصصان برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

کابوس شبانه کودکان می توانند مشکلاتی را هم برای والدین و هم کودکان ایجاد کنند، نه تنها به این دلیل که انها در خواب افراد اختلال ایجاد میکنند، بلکه بسته به نوع واکنش شما ، کابوس میتواند باعث مشکلاتی برای شروع خواب و عادتهای شب بیداری طولانی مدت شود. کودکان مضطرب اغلب با جیغ از خواب بیدار می‌شوند، یا بعداز داشتن یک کابوس به اتاق والدین یا سرپرستان خود می روند.

به عنوان مادر، پدر یا سرپرست، اولین کار شما به صورت غریزی این است که بخواهید انها را آرام کنید که کامل قابل درک است. هرچند اینکه چطور شما آنها را ارام و برای مقابله تشویق می‌کنید می‌تواند نتایج متفاوتی ایجاد کند. درمان کابوس ها بستگی به علت انها متفاوت است. در این مقاله برخی روش های رفتاری برای والدین ارائه شده است.

علائم

نشانه‌های کابوس دیدن کودک:

کودکانی که کابوس می‌بینند ممکن است علائم زیر را نشان دهند:

بیدار شدن ناگهانی از خواب با گریه و ترس

تعریق زیاد

ضربان قلب سریع

ترس از رفتن به رختخواب

کابوس شبانه کودکان

درمان کابوس کودکان

اگر کودک شما کابوس می‌بیند، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید تا به او کمک کنید:

با کودک خود در مورد کابوس‌هایش صحبت کنید. این کار به او کمک می‌کند تا کابوس‌هایش را درک کند و احساس تنهایی نکند.

یک روال منظم خواب برای کودک خود ایجاد کنید. این کار به او کمک می‌کند تا احساس آرامش و امنیت کند.

از خواباندن کودک خود در معرض نور و صداهای زیاد خودداری کنید. این کار می‌تواند باعث تحریک سیستم عصبی کودک و افزایش احتمال کابوس دیدن شود.

کودک خود را از تماشای فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی ترسناک خودداری کنید. این کار می‌تواند باعث ایجاد تصاویر ترسناک در ذهن کودک و افزایش احتمال کابوس دیدن شود.

اگر کابوس‌های کودک شما باعث اختلال در خواب او یا احساس ناراحتی در او می‌شود، بهتر است با پزشک مشورت کنید. پزشک می‌تواند علل کابوس‌های کودک شما را بررسی کند و در صورت نیاز، درمان‌های لازم را تجویز کند.

صحبت کردن با کودک در مورد کابوس‌هایش: به کودک خود اجازه دهید در مورد کابوس‌هایش با شما صحبت کند. به او اطمینان دهید که کابوس‌ها واقعی نیستند و شما در کنار او هستید.

در اینجا چند نکته برای کمک به کودک شما پس از کابوس دیدن ارائه شده است:

کودک خود را به آرامی از خواب بیدار کنید.

به او اطمینان دهید که کابوس‌ها واقعی نیستند.

در مورد کابوس‌هایش با او صحبت کنید، اما او را مجبور نکنید که در مورد آنها صحبت کند.

به او کمک کنید تا آرام شود و دوباره به خواب برود.

منبع:کانون مشاوران ایران-کابوس شبانه کودکان

برچسب‌ها: هراس شبانه کودکان,کابوس شبانه کودکان,درمان کابوس کودکان,

موضوع:
بازدید: 8

+ نوشته شده در يکشنبه 3 دی 1402 ساعت 20:59 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

قصه دختر مرتب ✔️۶ داستان کودکانه در مورد بی نظمی

قصه دختر مرتب به کودک شما یاد می دهد نظم داشته باشه و اسباب بازی و وسایل در خانه رها نکنه. یادگیری نظم با قصه دختر مرتب برای کودکان از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. نظم به معنای انجام کارها به‌موقع، طبق برنامه و با ترتیب مشخص است. کودکانی که منظم هستند، در زندگی شخصی و اجتماعی خود موفق‌تر عمل می‌کنند.

اهمیت یادگیری نظم برای کودکان

یادگیری نظم با قصه دختر مرتب باعث می‌شود که کودکان احساس کنترل بیشتری بر زندگی خود داشته باشند. آنها می‌دانند که چه کاری باید انجام دهند و چه زمانی باید آن را انجام دهند. این امر به آنها احساس آرامش و رضایت می‌دهد.

نظم به کودکان کمک می‌کند تا از وقت خود به‌طور موثر استفاده کنند. آنها می‌توانند به‌راحتی کارهای خود را اولویت‌بندی کنند و به آنها برسند. این امر باعث می‌شود که آنها وقت بیشتری برای فعالیت‌های مورد علاقه خود داشته باشند.

نظم به کودکان کمک می‌کند تا از استرس و اضطراب جلوگیری کنند. وقتی کودکان می‌دانند که چه کاری باید انجام دهند و چه زمانی باید آن را انجام دهند، احساس آرامش بیشتری می‌کنند. این امر به آنها کمک می‌کند تا در شرایط دشوار بهتر عمل کنند.

۱. قصه دختر مرتب

روزی روزگاری، دختری به نام «رها» بود که خیلی بی نظم بود. اتاقش همیشه به هم ریخته بود و وسایلش را هر جا که می افتاد، می گذاشت. لباس هایش را روی زمین می انداخت، اسباب بازی هایش را در گوشه و کنار اتاق پخش می کرد و وسایل مدرسه اش را همیشه گم می کرد.

مادر و پدر رها خیلی سعی می کردند که او را نظم بدهند، اما رها گوش نمی داد. او می گفت که نظم و ترتیب چیز مهمی نیست و فقط وقت تلف می کند.

یک روز، رها به مدرسه رفت و معلمش از او خواست که یک نقاشی بکشد. رها خیلی خوشحال شد و شروع به نقاشی کردن کرد. او خیلی خوب نقاشی می کرد و نقاشی اش خیلی زیبا بود.

وقتی رها نقاشی اش را تمام کرد، معلمش آن را نگاه کرد و گفت: «رها، نقاشی ات خیلی زیباست، اما یک مشکل دارد.»

رها گفت: «چه مشکلی؟»

معلمش گفت: «نقاشی ات خیلی شلوغ است. اگر وسایلش را کمی نظم می دادی، نقاشی ات خیلی بهتر می شد.»

رها از حرف معلمش ناراحت شد و گفت: «من که نظم دوست ندارم.»

معلمش گفت: «نظم یک چیز مهم است. نظم به ما کمک می کند که کارها را بهتر انجام دهیم و از وقتمان بهتر استفاده کنیم.»

رها فکر کرد که حرف معلمش درست است. او تصمیم گرفت که از آن روز به بعد، نظم را رعایت کند.

وقتی رها به خانه برگشت، اتاقش را مرتب کرد. او لباس هایش را روی چوب لباسی گذاشت، اسباب بازی هایش را در سبد اسباب بازی گذاشت و وسایل مدرسه اش را در کیفش گذاشت.

مادر و پدر رها خیلی خوشحال شدند. آنها به رها گفتند: «آفرین، رها. ما خیلی خوشحالیم که بالاخره تصمیم گرفتی نظم را رعایت کنی.»

قصه دختر مرتب

رها گفت: «من هم خیلی خوشحالم. حالا می فهمم که نظم چه چیز مهمی است.»

رها از آن روز به بعد، همیشه نظم را رعایت می کرد. او اتاقش همیشه مرتب بود و وسایلش را همیشه سر جای خودش می گذاشت. رها در مدرسه هم درس هایش را خیلی خوب می خواند و همیشه نمره های خوبی می گرفت.

رها فهمید که نظم یک چیز مهم است و به او کمک می کند که کارهایش را بهتر انجام دهد و از زندگی اش لذت بیشتری ببرد.

۲. قصه دختر زرنگ

یکی بود یکی نبود، در یک شهر زیبا، دختری به نام «هستی» زندگی می کرد. هستی دختری مهربان و خوش قلب بود، اما یک مشکل بزرگ داشت. او خیلی بی نظم بود.

هستیهمیشه اتاقش را به هم می ریخت. لباس هایش را روی زمین می انداخت. اسباب بازی هایش را هر جا که می دید می گذاشت. و حتی تخت خوابش را هم مرتب نمی کرد.

مادر هستی از بی نظم بودن او ناراحت بود. او همیشه به هستی می گفت: «هستی جون، لازم است نظم داشته باشی. نظم کمک می کند تا کارها را راحت تر انجام دهی و از زندگی لذت بیشتری ببری.»

اما هستی گوش نمی داد. او فکر می کرد که بی نظم بودن هیچ اشکالی ندارد. یک روز، هستی از مدرسه به خانه آمد. او خیلی خسته بود. لباس هایش را روی زمین انداخت و روی تخت خوابش دراز کشید.

یکدفعه، مادر هستی وارد اتاق شد. او از دیدن اتاق به هم ریخته هستی خیلی ناراحت شد. او به هستی گفت: «هستی جون، چرا اتاقت را مرتب نمی کنی؟»

هستی گفت: «من خیلی خسته هستم. بعداً مرتب می کنم.»

مادر هستی گفت: «بعداً دیر است. نظم داشتن یک عادت خوب است. باید از همین حالا یاد بگیری که نظم داشته باشی.»

هستی گفت: «باشه، سعی می کنم.»

هستی از روی تخت بلند شد و شروع به مرتب کردن اتاقش کرد. او لباس هایش را تا کرد و در کمد گذاشت. اسباب بازی هایش را جمع کرد و سر جایش گذاشت. و حتی تخت خوابش را هم مرتب کرد.

وقتی هستی اتاقش را مرتب کرد، احساس خیلی خوبی داشت. او فهمید که نظم داشتن چه قدر خوب است. از آن روز به بعد، هستی همیشه اتاقش را مرتب می کرد. او حتی سعی می کرد در کارهایش هم نظم داشته باشد.

هستی متوجه شد که نظم داشتن کمک می کند تا کارها را راحت تر انجام دهد و از زندگی لذت بیشتری ببرد

۳. قصه دختر بداخلاق بی نظم

یک بار دختری به نام سارا بود که خیلی بداخلاق و بی نظم بود. او همیشه اتاقش را به هم می ریخت و کارهایش را انجام نمی داد. پدر و مادرش همیشه از او شکایت داشتند.

یک روز، سارا در حال بازی در پارک بود که یک خانم مسن را دید که در حال مرتب کردن گل ها بود. سارا متوقف شد تا تماشا کند و خانم مسن با او سلام کرد.

خانم مسن گفت: “سلام عزیزم. چرا اینقدر ناراحت به نظر می رسی؟”

سارا گفت: “چون خیلی بداخلاق و بی نظم هستم. پدر و مادرم همیشه از من شکایت می کنند.”

منبع:کانون مشاوران ایران-قصه دختر مرتب ✔️۶ داستان کودکانه در مورد بی نظمی

برچسب‌ها: نظم برای کودکان,بی نظمی,قصه دختر مرتب,

موضوع:
بازدید: 6

+ نوشته شده در سه شنبه 5 دی 1402 ساعت 15:01 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

پرخاشگری در کودکان ✔️ درمان معجزه آسا

پرخاشگری در کودکان رفتاری است که منجر به آسیب رساندن به خود، دیگران یا اموال می شود. این می تواند شامل رفتارهای فیزیکی مانند ضرب و شتم، گاز گرفتن یا پرتاب اشیا، یا رفتارهای کلامی مانند تهدید، توهین یا افترا باشد. پرخاشگری در کودکان می تواند در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در دوران کودکی و نوجوانی دیده می شود.

علت پرخاشگری در کودکان

مواردی زیادی در دنیای خاتواده ها سبب بروز مشکلات رفتاری و ایجاد اختلال در روابط مثبت و مناسب میان والدین و کودکان می شود. پرخاشگری یکی از مشکلات شایع در میان کودکان است که بسیاری از خانواده ها و پدر و مادر هایی که فرزندان کودک پرخاشگر دارند مشکلات زیادی برای درمان و بهبود این اختلال در او دارند.

پژوهش ها اثبات نموده است که بسیاری از نوجوان و جوانانی که در اواسط زندگی خود پرخاشگر هستند و به نوع با اختلالات پرخاشگری درگیر هستند در دوران کودکی خود از والدین خود پرخاشگری دیده اند. به صورت کلی نمی شود برای پرخاشگری تعریف خاص و دقیق اراده نمود اما پژوهش های روانشناسی و پزشکی نشان می دهد که پرخاشگری به نوعی رفتاری است که در آن شخص پرخاشگر می خواهد و قصد دارد تا با صدمه زدن به فرد دیگر از لحاظ جسمی و روحی به هدف خود برسد.

در واقع می شود گفت که شخص پرخاشگر می خواهد تا با استفاده از پرخاشگری خود موجبات آزار و اذیت دیگری را فراهم نماید.

کمبود چه ویتامینی باعث پرخاشگری در کودکان میشود

کمبود ویتامین D و ویتامین های گروه B از جمله عواملی هستند که می توانند باعث پرخاشگری در کودکان شوند.

ویتامین D برای رشد و نمو طبیعی استخوان ها و دندان ها ضروری است. همچنین در عملکرد صحیح سیستم عصبی و مغز نیز نقش دارد. کمبود ویتامین D می تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات سلامتی شود، از جمله:

نرمی استخوان ها

افسردگی

اضطراب

رفتارهای پرخاشگرانه

مطالعات نشان داده اند که کودکانی که کمبود ویتامین D دارند، بیشتر از کودکان سالم رفتارهای پرخاشگرانه و قانون شکنانه از خود نشان می دهند.

علت پرخاشگری کودکان زیر ۳ سال

پرخاشگری در کودکان زیر ۳ سال، می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. برخی از این دلایل عبارتند از:

عدم توانایی در بیان احساسات: کودکان زیر ۳ سال، هنوز نمی توانند احساسات خود را به طور واضح بیان کنند. آنها ممکن است از رفتارهای پرخاشگرانه برای بیان احساساتی مانند خشم، ناامیدی، ترس یا حسادت استفاده کنند.

عدم توانایی در کنترل تکانه ها: کودکان زیر ۳ سال، هنوز به طور کامل نمی توانند تکانه های خود را کنترل کنند. آنها ممکن است به سرعت عصبانی شوند و نتوانند احساسات خود را به طور سالم بیان کنند.

الگوپذیری از دیگران: کودکان از رفتارهای اطرافیان خود، الگوبرداری می کنند. اگر والدین یا سایر اعضای خانواده، رفتارهای پرخاشگرانه داشته باشند، احتمال اینکه کودک نیز این رفتارها را یاد بگیرد، بیشتر است.

عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند تنش های خانوادگی، خشونت خانگی یا فقر، می توانند باعث پرخاشگری در کودکان شوند.

پرخاشگری در کودکان

به نظر می رسد که در نهایت عوامل اکتسابی و محیطی که بیشتر در محیط خانواده رخ می دهد بیشترین تاثیر را در پرخشاگری کودکان داشته باشد و با توجه به این موضوع اصلاح رفتاری والدین و اینکه والدین طوری محبت نموده و برخورد نمایند تا کودک مهربانی و منطق را جایگزین پرخاشگری رفتار بد نماید بسیار مهم است.

علت پرخاشگری کودکان ۵ ساله

پرخاشگری در کودکان ۵ ساله، یک رفتار طبیعی و معمول است. در این سن، کودکان هنوز در حال یادگیری نحوه کنترل احساسات خود هستند و ممکن است در شرایطی که احساس خشم، ناامیدی یا عصبانیت می کنند، به رفتارهای پرخاشگرانه متوسل شوند.

برخی از علل رایج پرخاشگری در کودکان ۵ ساله عبارتند از:

ناتوانی در بیان احساسات: کودکان ۵ ساله هنوز در حال یادگیری نحوه بیان احساسات خود به روشی سالم هستند. آنها ممکن است نتوانند به طور موثر از کلمات برای بیان خشم، ناامیدی یا عصبانیت خود استفاده کنند. در نتیجه، ممکن است به رفتارهای پرخاشگرانه متوسل شوند تا احساسات خود را بیان کنند.

منبع:کانون مشاوران ایران -پرخاشگری در کودکان ✔️ درمان معجزه آسا

برچسب‌ها: پرخاشگری,کودک پرخاشگر,پرخاشگری در کودکان,

موضوع:
بازدید: 6

+ نوشته شده در چهارشنبه 6 دی 1402 ساعت 13:40 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

شناسایی کودک با استعداد ✔️ مشاوره استعدادیابی کودکان

شناسایی کودک با استعداد و استعدادیابی کودکان، فرآیندی مهم و ارزشمند است که می‌تواند به کودکان کمک کند تا در زمینه‌های مختلف زندگی موفق‌تر باشند. اگر قصد دارید استعدادهای کودک خود را کشف کنید، حتماً از مشاوره متخصصان استعدادیابی کمک بگیرید.

استعداد یک توانایی ذاتی است که هر فرد با صورت ژنتیک و وراثتی دارد. استعدادیابی کودکان به مجموعه فعالیت‌هایی گفته می‌شود که شامل کشف و شناسایی توانایی‌های نهفته جهت شکوفا کردن و تبدیل آنها به مهارت‌های کارآمدی است که علاوه بر ایجاد حس رضایت‌مندی خود کودکان باعث بهره‌وری استعداد آنها برای جامعه نیز می‌شود.

شناسایی کودک با استعداد

شناسایی کودک با استعداد یکی از مهم ترین اقداماتی است که والدین می توانند برای آینده فرزندانشان انجام دهند. استعدادیابی به معنای شناسایی توانایی ها و ظرفیت های بالقوه کودکان در زمینه های مختلف است. با شناسایی استعداد کودکان، می توان زمینه را برای شکوفایی آنها فراهم کرد و به آنها کمک کرد تا در مسیر موفقیت قرار گیرند.

استعدادیابی کودکان یک سرمایه گذاری برای آینده آنهاست. با شناسایی استعداد کودکان و پرورش آنها، می توان به آنها کمک کرد تا در زندگی موفق شوند. برای آگاهی از برترین تست های استعدادیابی روز دنیا در مرکز تخصصی روانشناسی کودک ستاره ایرانیان می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

اهمیت استعداد یابی کودکان

اهمیت استعدادیابی کودکان را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

کمک به کودکان برای یافتن مسیر درست زندگی: یکی از مهم ترین اهداف استعدادیابی، کمک به کودکان برای یافتن مسیر درست زندگی است. کودکانی که استعداد خود را می شناسند، احتمال بیشتری دارد که در زمینه ای که به آن علاقه دارند و در آن استعداد دارند، موفق شوند.

افزایش اعتماد به نفس کودکان: کشف استعدادها و توانمندی های کودکان، به آنها کمک می کند تا اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند. کودکانی که می دانند در چه زمینه ای خوب هستند، احساس ارزشمندی بیشتری می کنند و نسبت به آینده خود خوش بین تر هستند.

پرورش مهارت ها و توانایی ها: استعدادیابی به والدین و مربیان کمک می کند تا با شناخت استعدادهای کودکان، بر روی پرورش مهارت ها و توانایی های آنها تمرکز کنند. این امر می تواند به کودکان کمک کند تا به پتانسیل کامل خود دست یابند.

پیشرفت تحصیلی و شغلی: استعدادیابی می تواند به پیشرفت تحصیلی و شغلی کودکان کمک کند. کودکانی که استعداد خود را می شناسند، می توانند با انتخاب رشته تحصیلی و شغلی مناسب، موفقیت بیشتری کسب کنند.

تست های کشف استعداد کودکان باید توسط متخصصان انجام شود. تست های استعدادیابی مختلفی وجود دارد که می تواند برای شناسایی استعدادهای کودکان استفاده شود. این تست ها معمولاً شامل بخش های مختلفی مانند هوش، خلاقیت، مهارت های حرکتی، مهارت های اجتماعی و … هستند.

در مجموع، شناسایی کودک با استعداد می تواند نقش مهمی در موفقیت کودک، والدین و جامعه ایفا کند.

هوش و استعداد کودکان

شناسایی کودک با استعداد، طبق تعریف، “کسانی هستند که در زمینه های عقلی، خلاق، هنری، ظرفیت رهبری، یا رشته های خاص دانشگاهی قابلیت اجرائی بالایی از خود ظهور می دهند، و محتاج به خدمات و فعالیت هایی که رشد چنین قابلیت هایی معمولا توسط مدرسه فراهم نشده است.”

انواع استعداد کودک مشخص نیست و بسته به نظریه‌های مختلف، می‌تواند متفاوت باشد. برخی از نظریه‌ها، استعداد را به چند دسته اصلی تقسیم می‌کنند، مانند:

استعدادهای شناختی: این استعدادها شامل توانایی‌های ذهنی مانند هوش، حافظه، تفکر منطقی و حل مسئله می‌شوند.

استعدادهای هنری: این استعدادها شامل توانایی‌های خلاقانه مانند موسیقی، نقاشی، نویسندگی و طراحی می‌شوند.

استعدادهای جسمی: این استعدادها شامل توانایی‌های حرکتی مانند ورزش، رقص و مهارت‌های دستی می‌شوند.

استعدادهای اجتماعی: این استعدادها شامل توانایی‌های ارتباطی و تعامل با دیگران می‌شوند.

برخی دیگر از نظریه‌ها، استعداد را به دسته‌های بیشتری تقسیم می‌کنند. به عنوان مثال، نظریه هوش‌های چندگانه گاردنر، استعداد را به هشت دسته زیر تقسیم می‌کند:

هوش زبانی: توانایی استفاده از زبان برای برقراری ارتباط، نوشتن و خواندن.

هوش منطقی-ریاضی: توانایی حل مسائل ریاضی، تفکر منطقی و استدلال.

هوش فضایی: توانایی درک و پردازش اطلاعات فضایی، مانند نقشه‌ها و اشکال.

هوش بدنی-حرکتی: توانایی استفاده از بدن برای انجام حرکات دقیق و هدفمند.

هوش موسیقیایی: توانایی درک و تولید موسیقی.

هوش درون‌فردی: توانایی درک و مدیریت احساسات و افکار خود.

هوش بین‌فردی: توانایی درک و تعامل با دیگران.

منبع:کانون مشاوران ایران-شناسایی کودک با استعداد ✔️ مشاوره استعدادیابی کودکان

برچسب‌ها: استعدادیابی کودکان,استعداد کودک,کودک با استعداد,

موضوع:
بازدید: 6

+ نوشته شده در شنبه 9 دی 1402 ساعت 1:07 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تربیت کودک دو ساله ✔️ نکات روانشناسی که نمی دانید

تربیت کودک دو ساله یک دوره مهم در رشد کودک است. کودک در این سن مهارت های جدیدی را در زمینه های فیزیکی، شناختی، زبانی و عاطفی کسب می کند. والدین نقش مهمی در حمایت از رشد و توسعه کودک در این سن دارند. دو سال اول زندگی کودک لذت بخش اما سخت هستند.

با این وجود، به محض اینکه ویژگی های این دوره را بدانید به راحتی با آنها کنار خواهید آمد. کودک دو ساله شروع به تلاش برای کسب استقلال می کند و این مسئله راه انداز چالش هایی خواهد بود.

در این دوره بیش از هر زمان دیگری با شما مخالفت می کند، بنابراین الان زمانی است که باید راه‌هایی برای تشویق آنها به همکاری پیدا کنید و در عین حال به آنها اجازه دهید که نیاز به خودکفایی را در خود ارضاء کنند.

تربیت کودک دو ساله

تربیت کودک دو ساله دکتر هلاکویی در این مقاله هفت نکته علمی برای فرزندپروری کودک دو ساله آورده شده است.

رفتارهای نادرست را نادیده بگیرید: کودکان دو ساله در مرحله پیش عملیاتی رشد شناختی هستند. آنها دقیقا با تکرار مداوم یاد می گیرند. آنها به خصوص رفتارهایی را بیشتر تکرار می کنند که باعث یک رفتار ناگهانی و یا عکس العمل شدید می شوند. اگر کلمه نادرستی را از شما یا همسرتان یا بچه های دیگر یاد گرفتند، آن را نادیده بگیرید، جوری وانمود کنید که انگار چیزی نشنیدین.

به صورت غیرمنتظره آنها را سورپرایز کنید همانطور که گفته شد آنها از هر نوع واکنش غیر منتظره خوششان می آید. بنابراین، با رفتاری که تقویت کردن آن مشکلی نیست، مانند کارهای خنده دار احمقانه، آنها را سورپرایز کنید. یا تظاهر کنید که وسیله ای به شدت سنگین است در حالیکه این طور نیست و الکی زور بزنید.

به جای اینکه بگویید “فریاد نزن” بگویید “آروم صحبت کن”. بهتره که این کار را تفریحانه کنید. به جای اینکه بگویید آروم قدم بردار بگید “بیا مثل اردک ها راه بریم”. گاهی هم می توانید حواس آنها را پرت کنید با گفتن اینکه چه کار خلاقانه بهتری می توان انجام داد.

تربیت کودک دو ساله

انجام تکلیف برای رشد ذهنی کودک دو ساله. با مسئولیت دادن به کودک، حس خودِ تازه یافته‌ی کودک را مهار کنید. این کار حس تسلط کودک را تقویت می کند. این نکته مهمی برای دو ساله ها و همکاری آنهاست. حتی اگر کاری هست که شما باید آن را انجام دهید، از انها بخواهید قسمتی از کار باشند.

خواسته های طولانی را به خواسته های کوچک تر تقسیم کنید. به جای اینکه از کودک بخواهید کفش هایش را بپوشد، که شامل چندین قدم است، آن را به چند مرحله تقسیم کنید. مثلا بگویید بیا با هم مسابقه پوشیدن کفش بذاریم.

پیشنهاد مشاور: لجبازی کودک دو ساله

احساساتشان را نام گذاری کنید و به آنها ارزش بدهید. کودکان دو ساله در حال یادگیری این هستند که هیجان ها کدامند، هیجان ها را به روش اولیه ای ابراز می کنند نه به صورتی که از لحاظ اجتماعی پذیرفته شده باشد. در مرحله اول لازم است به آنها آموزش دهیم هیجان ها را بنامند و بشناسند، و بعد باید بدانند که این احساس ها را باید بپذیرند و داشتن هیجان ها و احساس عادی است.

چگونگی ابراز هیجانات در آنها ممکن است مناسب نباشد. در این حالت برای مثال، به آنها بگویید عصبانی شدن عادی است، اما زدن دیگران خوب نیست. نامگذاری هیجان ها اولین قدم در یادگیری چگونگی ابراز کردن آنهاست. ارزش دادن به هیجان های کودک، اینکه به آنها بگویید آنچه احساس می کنند عادی هست و کمک به انها در شناخت هیجانهایشان باعث ارتقای همدلی و رفتارهای اجتماع پسند می شوند.

برنامه های آنها را منظم و قابل پیش بینی کنید. یکی از چالش برانگیزترین زمان ها برای کودکان زمان های گذار هستند. مانند آمادگی برای ترک خانه یا برگشتن به آن. آماده شدن برای خواب یا اماده شدن در صبح.

بچه ها حس واقعی نسبت به زمان ندارند. مثلا گفتن اینکه الان زمان خاموش کردن تلویزیون است یا زمان خوردن شام، ممکن است برای کودک مستبدانه و کنترل گرایانه به نظر برسد. در نتیجه آنها به مقابله برمی خیزند.

نیازی نیست که یک کار روزمره سفت و سخت تعیین کنید. اما لازم است که یک سری زمان های مشخص برای خواب و وعده های غذایی تعیین کنید. مثلا بین ساعت نه تا ده و نیم زمان خوابیدن است. مثلا اسپاگتی یا سوپ غذای سه شنبه هاست.

توانایی کودک دو ساله

توانایی کودک دو ساله نی نی سایت کودک دو ساله در حال طی کردن یک دوره رشد و تحول سریع است. او در این سن در زمینه‌های مختلف از جمله حرکتی، شناختی، زبانی و اجتماعی رشد چشمگیری می‌کند. کودک دو ساله در زمینه حرکتی پیشرفت‌های زیادی می‌کند. او می‌تواند:

به تنهایی راه برود.

بدون کمک از مبلمان بالا و پایین برود.

در حالی که دست شما را گرفته از پله بالا و پایین برود.

توپ را با دست پرتاب کند.

هنگام راه رفتن یک اسباب بازی بزرگ یا چند اسباب بازی را با خود حمل کند.

رشد فیزیکی کودک دو ساله

کودکان دو ساله به طور پیوسته در حال رشد و نمو هستند. آنها مهارت های حرکتی پایه خود را بهبود می بخشند و می توانند کارهایی مانند راه رفتن، دویدن، بالا رفتن از پله ها، پرتاب توپ و استفاده از قاشق و چنگال را انجام دهند. آنها همچنین شروع به کشف مهارت های حرکتی ظریف خود می کنند، مانند نقاشی با مداد، چسباندن و استفاده از قیچی.

منبع:کانون مشاوران ایران -تربیت کودک دو ساله ✔️ نکات روانشناسی که نمی دانید

برچسب‌ها: تربیت کودک,تربیت کودک دو ساله,کودک دو ساله,

موضوع:
بازدید: 6

+ نوشته شده در شنبه 9 دی 1402 ساعت 14:35 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۱ بازی درمانی کودکان خجالتی

بازی درمانی کودکان خجالتی یک روش موثر برای کمک به کودکان خجالتی است. بازی درمانی به کودکان کمک می کند تا احساسات خود را بیان کنند، مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند و اعتماد به نفس خود را افزایش دهند.

خجالت یک احساس طبیعی در انسان است که به ویژه در کودکان شایع است. با این حال، اگر خجالت بیش از حد باشد، می تواند برای کودکان مشکل ساز شود و بر روابط آنها با دیگران و اعتماد به نفس آنها تأثیر بگذارد.

راههای اجتماعی شدن کودک

در اینجا چند راهکار علاوه بر بازی درمانی کودکان خجالتی برای کمک به اجتماعی شدن کودکان آورده شده است:

با کودک خود صحبت کنید. از همان سنین پایین، با کودک خود صحبت کنید و به او گوش دهید. این به او کمک می‌کند تا مهارت‌های زبانی و ارتباطی خود را توسعه دهد.

با کودک خود بازی کنید. بازی یکی از بهترین راه‌ها برای کودکان برای یادگیری نحوه ارتباط با دیگران است. با کودک خود بازی‌های گروهی یا مشارکتی انجام دهید.

کودک خود را در معرض افراد مختلف قرار دهید. کودک خود را با افراد مختلف از سنین پایین آشنا کنید. این به او کمک می‌کند تا یاد بگیرد که چگونه با افراد مختلف ارتباط برقرار کند و با آنها کنار بیاید.

رفتارهای اجتماعی مثبت را در کودک خود تقویت کنید. وقتی کودک شما رفتاری اجتماعی مثبت انجام می‌دهد، آن را تحسین کنید. این به او کمک می‌کند تا بداند که رفتارهای اجتماعی مورد قبول هستند.

الگوی خوبی برای کودک خود باشید. کودکان از والدین خود الگوبرداری می‌کنند. اگر می‌خواهید کودک شما اجتماعی باشد، خودتان نیز اجتماعی باشید.

کودکان خجالتی اغلب مشکل در توسعه مهارت های خودتنظیمی دارند. آنها ممکن است مشکل در ارتباط با دیگران داشته باشند. درمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینی بهبود دهد. برای بازی درمانی کودکان خجالتی با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

پیشنهاد مشاور: قصه درمانی برای کودکان خجالتی

علت کمرویی کودکان

علت کمرویی کودکان ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.

عوامل ژنتیکی: حدود ۵۰ درصد از کمرویی کودکان به عوامل ژنتیکی نسبت داده می‌شود. نوزادانی که از نظر عاطفی حساس هستند و به راحتی مرعوب می‌شوند، به احتمال زیاد کودکان خجالتی خواهند بود. این حساسیت ممکن است ناشی از تفاوت‌های بیولوژیکی در مغز باشد.

عوامل محیطی: کودکانی که در محیطی حمایتی و امن رشد می‌کنند، کمتر احتمال دارد که خجالتی شوند. در مقابل، کودکانی که در معرض تجارب منفی مانند طرد شدن یا خشونت قرار می‌گیرند، بیشتر احتمال دارد که کمروی شوند.

سبک فرزندپروری: سبک فرزندپروری والدین نیز می‌تواند بر کمرویی کودکان تأثیر بگذارد. والدینی که انتظارات بالایی از کودکان خود دارند و به آنها فشار می‌آورند که در موقعیت‌های اجتماعی موفق شوند، ممکن است باعث افزایش کمرویی در فرزندان خود شوند. در مقابل، والدینی که به کودکان خود اجازه می‌دهند تا به آرامی و با ثبات در موقعیت‌های اجتماعی قرار گیرند، ممکن است به کاهش کمرویی آنها کمک کنند.

تجارب مدرسه: تجارب مدرسه نیز می‌توانند بر کمرویی کودکان تأثیر بگذارند. کودکانی که در مدرسه احساس راحتی نمی‌کنند یا توسط همسالان خود مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، بیشتر احتمال دارد که کمروی شوند.

بازی درمانی کودکان خجالتی

در اینجا ۱۱ ده بازی برای کودکان خجالتی آورده شده است:

۱. بازی دو نفر را پیدا کن که

این بازی درمانی کودکان خجالتی کمک می کند تا با یکدیگر آشنا شوند و مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند. برای بازی، کودکان به دو گروه تقسیم می شوند و هر گروه یک صف می شود. سپس، یک نفر از هر گروه انتخاب می شود تا ویژگی ای را که همه افراد در آن صف با آن مطابقت دارند، بیان کند. به عنوان مثال، یک نفر ممکن است بگوید: “همه افرادی که موهای قهوه ای دارند، یک قدم جلوتر بیایند.”

بازی درمانی کودکان خجالتی

۲. بازی دو حقیقت و یک دروغ

این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های ارتباطی خود را توسعه دهند و اعتماد به نفس خود را افزایش دهند. برای بازی، هر کودک سه جمله در مورد خود بیان می کند، دو جمله حقیقت و یک جمله دروغ. سایر بازیکنان باید حدس بزنند که کدام جمله دروغ است.

۳. بازی داستان گفتن گروهی

این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های ارتباطی خود را توسعه دهند و مهارت های حل مسئله خود را بهبود بخشند. برای بازی، کودکان در یک دایره می نشینند و داستانی را به صورت گروهی می گویند. هر کودک یک جمله را اضافه می کند تا داستان را ادامه دهد.

۴. بازی توپ

این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند و احساس راحتی بیشتری در برقراری ارتباط با دیگران داشته باشند. برای بازی، کودکان در یک دایره می نشینند و یک توپ را بین خود رد و بدل می کنند. هر بار که کسی توپ را دریافت می کند، باید یک سوال یا یک جمله را به بازیکن بعدی بگوید.

کودکان خجالتی اغلب مشکل در توسعه مهارت های خودتنظیمی دارند. آنها ممکن است مشکل در ارتباط با دیگران داشته باشند. درمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینی بهبود دهد. برای صحبت و بازی درمانی با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

۵. بازی مکعب های شخصی

این بازی به کودکان کمک می کند تا احساس راحتی بیشتری در بیان خود داشته باشند و مهارت های حل مسئله خود را بهبود بخشند. برای بازی، هر کودک یک مکعب سه بعدی را با تصاویر یا نمادهای شخصی خود تزئین می کند. سپس، کودکان مکعب های خود را به هم می زنند و مکعب های یکدیگر را انتخاب می کنند. آنها باید حدس بزنند که مکعب متعلق به کدام کودک است.

۶. بازی نقش آفرینی

بازی های نقش آفرینی به کودکان کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند و احساس راحتی بیشتری در برقراری ارتباط با دیگران داشته باشند. برای بازی، کودکان در نقش شخصیت های مختلف بازی می کنند. این شخصیت ها می توانند واقعی یا تخیلی باشند.

۷. بازی پانتومیم

بازی پانتومیم به کودکان کمک می کند تا مهارت های ارتباطی خود را توسعه دهند و احساس راحتی بیشتری در برقراری ارتباط با دیگران داشته باشند. برای بازی، یک نفر یک کلمه یا عبارت را انتخاب می کند و سایر بازیکنان باید آن را حدس بزنند. بازیکنان فقط می توانند از حرکات بدن خود برای برقراری ارتباط استفاده کنند.

منبع:کانون مشاوران ایران-۱۱ بازی درمانی کودکان خجالتی

برچسب‌ها: کودکان خجالتی,علت کمرویی کودکان,اجتماعی شدن کودک,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در دوشنبه 11 دی 1402 ساعت 13:56 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

روانشناسی کودکان دبستانی ✔️ نکاتی که نمی دانید

روانشناسی کودکان دبستانی شامل درک رشد جسمی، عاطفی، اجتماعی و شناختی کودکان در این سنین است. کودکان دبستانی از سنین ۵ تا ۱۲ سال هستند و در این دوره تغییرات زیادی را تجربه می کنند.

کودکان دبستانی در دوره‌ای از رشد و تحول قرار دارند که تغییرات زیادی در آنها رخ می‌دهد. این تغییرات شامل رشد جسمی، شناختی، عاطفی و اجتماعی است. درک این تغییرات برای والدین و معلمان ضروری است تا بتوانند به بهترین شکل از کودکان خود مراقبت کنند.

اهمیت روانشناسی کودکان دبستانی

روانشناسی کودکان دبستانی به مطالعه رشد و توسعه کودکان در سن مدرسه می پردازد. این شامل درک نحوه یادگیری، رشد و تعامل کودکان دبستانی با جهان اطرافشان است.

درک روانشناسی کودکان دبستانی برای والدین، معلمان و سایر متخصصان مراقبت از کودکان مهم است. این می تواند به آنها کمک کند تا نیازهای کودکان در این دوره مهم از رشد را درک کنند و حمایت و راهنمایی مناسب را ارائه دهند.

در اینجا چند دلیل مهم برای اهمیت روانشناسی کودکان دبستانی آورده شده است:

برای کمک به کودکان در یادگیری و رشد: کودکان دبستانی در حال یادگیری و رشد سریع در بسیاری از زمینه ها هستند. روانشناسی کودکان دبستانی می تواند به والدین و معلمان کمک کند تا نحوه یادگیری کودکان را درک کنند و فعالیت هایی را برای حمایت از رشد آنها طراحی کنند.

برای کمک به کودکان در مقابله با چالش ها: کودکان دبستانی اغلب با چالش هایی مانند شروع مدرسه، روابط اجتماعی و سازگاری با تغییرات روبرو می شوند. روانشناسی کودکان دبستانی می تواند به والدین و معلمان کمک کند تا کودکان را در مقابله با این چالش ها یاری دهند.

برای ایجاد محیط های حمایتی برای کودکان: محیط هایی که کودکان در آن رشد می کنند بر رشد و توسعه آنها تأثیر می گذارد. روانشناسی کودکان دبستانی می تواند به والدین، معلمان و سایر متخصصان مراقبت از کودکان کمک کند تا محیط های حمایتی برای کودکان ایجاد کنند که به رشد و یادگیری آنها کمک کند.

روانشناسی کودکان دبستانی یک زمینه پیچیده و در حال رشد است. با درک بهتر نحوه رشد و توسعه کودکان دبستانی، می توانیم از آنها حمایت کنیم تا به پتانسیل کامل خود برسند.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین متخصصین روانشناسی کودک و نوجوان در زمینه های مختلفی از جمله اختلالات یادگیری، اختلالات رفتاری و مشکلات عاطفی کودکان دبستانی به شما کمک می کند تا سلامت روان و آینده کودک خود را تضمین کنید. برای اطلاعات بیش تر در زمینه روانشناس کودک ابتدایی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

رشد کودک دبستانی

رشد کودک دبستانی یک دوره مهم در زندگی هر کودک است. در این دوره، کودکان مهارت های جدیدی را در زمینه های مختلف یاد می گیرند و شخصیت خود را شکل می دهند.

رشد جسمی: در روانشناسی کودکان دبستانی، کودکان به سرعت رشد می کنند. قد و وزن آنها افزایش می یابد و استخوان ها و ماهیچه های آنها قوی تر می شود. کودکان در این دوره به فعالیت بدنی زیادی نیاز دارند.

رشد شناختی: در دوره دبستان، کودکان مهارت های شناختی خود را به سرعت توسعه می دهند. آنها یاد می گیرند که فکر کنند، حل مسئله کنند و استدلال کنند. کودکان در این دوره به آموزش و یادگیری علاقه زیادی دارند.

رشد اجتماعی: در روانشناسی کودکان دبستانی، کودکان مهارت های اجتماعی خود را نیز توسعه می دهند. آنها یاد می گیرند که با دیگران ارتباط برقرار کنند، همکاری کنند و با دیگران تعامل داشته باشند. کودکان در این دوره به دوستی و روابط اجتماعی اهمیت زیادی می دهند.

رشد عاطفی: در دوره دبستان، کودکان عاطفه خود را بهتر درک می کنند. آنها یاد می گیرند که چگونه احساسات خود را مدیریت کنند و با چالش های عاطفی کنار بیایند. کودکان در این دوره ممکن است احساسات مختلفی مانند غم، شادی، عصبانیت و ترس را تجربه کنند.

روانشناسی کودکان دبستانی

چالش های رایج کودکان دبستانی

کودکان دبستانی ممکن است با طیف وسیعی از چالش ها مواجه شوند، از جمله:

سازگاری با مدرسه: ورود به مدرسه می تواند یک تجربه چالش برانگیز برای کودکان باشد. آنها ممکن است با نیاز به سازگاری با یک محیط جدید، قوانین جدید و انتظارات جدید دست و پنجه نرم کنند.

رشد استقلال: کودکان دبستانی در حال توسعه استقلال خود هستند و ممکن است شروع به چالش کشیدن والدین خود کنند. آنها ممکن است بخواهند بیشتر کنترل زندگی خود را داشته باشند و ممکن است تمایل داشته باشند که همه چیز را به روش خود انجام دهند.

روابط اجتماعی: کودکان دبستانی شروع به ایجاد روابط اجتماعی پیچیده با همسالان خود می کنند. آنها ممکن است با مشکلاتی مانند دوستیابی، کنار آمدن با اختلافات و کنار آمدن با از دست دادن دوستی روبرو شوند.

تحصیلات: کودکان دبستانی شروع به یادگیری مفاهیم پیچیده مانند خواندن، نوشتن و ریاضی می کنند. آنها ممکن است با مشکلاتی مانند تلاش برای یادگیری مفاهیم جدید، حفظ انگیزه و کنار آمدن با شکست روبرو شوند.

منبع:کانون مشاوران ایران -روانشناسی کودکان دبستانی ✔️ نکاتی که نمی دانید

برچسب‌ها: رشد کودک دبستانی,کودکان پرخاشگر,روانشناسی کودکان دبستانی,

موضوع:
بازدید: 14

+ نوشته شده در سه شنبه 12 دی 1402 ساعت 1:13 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اختلالات روانی کودکان ✔️ علائم و نشانه های تخصصی

اختلالات روانی کودکان به تغییراتی جدی در شیوه‌ٔ معمول یادگیری، رفتار یا مدیریت عواطف که باعث پریشانی کودک و مشکلات روزانه می‌شود، توصیف شده است. این اختلالات روانی کودکان می‌توانند بر روابط کودک با خانواده، دوستان و معلمان تأثیر بگذارند و می‌توانند باعث مشکلات تحصیلی، اجتماعی و عاطفی شوند.

اختلالات روانی کودکان

کودکان تحت تأثیر والدین و اعضای خانواده و جامعه رفتارهای خاصی را یاد می گیرند. بیشتر بچه ها مسائل رفتاری جزئی مانند لجوج بودن و بی ادب بودن و یا کمبود توجه را از خود بروز می دهند. اگر این مسائل پیچیده شوند می توانند تبدیل به اختلالات شوند. در اینجا چند اختلال شایع روانی در کودکان آورده شده است: (با کلیک روی اسم هر اختلال می توانید مطالب بیشتر در آن مورد را مطالعه نمایید)

اختلال کمبود توجه – بیش فعالی (ADHD): کودکان مبتلا به ADHD سه ویژگی های اصلی دارند: بی توجهی، تکانش گری و بیش فعالی. آن ها همچنین می توانند بی قرار، پرخاش گر و تحریک پذیر باشند.

افسردگی و اختلال دوقطبی: کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی تمایل به نوسانات خلقی ناگهانی، دوره های طولانی از بیش فعالی و به دنبال آن بی حالی، بداخلاقی، سرخوردگی و رفتار تهاجمی دارند.

اختلال اضطراب: کودکان مبتلا به اختلال اضطراب تمایل به نگرانی بیش از حد در مورد همه چیز دارند. حتی بی اهمیت ترین مسائل باعث بی خوابی شبانه آن ها می شود.

سندرم اسپرگر: این سندرم فرم خفیفی از اوتیسم است. علائم این بیماری شامل عدم توانایی در مهارت های اجتماعی، دوست نداشتن تغییر در محیط آشنا و زندگی روزمره، نداشتن تماس چشمی، حرکات و حالات صورت غیر معمول، نداشتن همدلی و مهارت های حرکتی.

۵. ناتوانی در یادگیری: این یک اختلال روانی است که یادگیری را برای کودک به یک چالش تبدیل می کند. علائم این بیماری شامل ناتوانی در توجه، حافظه ضعیف، هماهنگی ضعیف، عدم توانایی در دنبال کردن دستورالعمل ها و یا راهنمایی ها و عدم سازمان یافتگی است.

۶. اختلال سلوک: کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است به رفتار هایی مانند قلدری برای دیگران، منزوی بودن در موقعیت های اجتماعی، از بین بردن اموال و یا صدمه زدن به حیوانات از عمد، دروغ و یا حتی سرقت تمایل داشته باشند.

۷. اختلال در خوردن: کودکان مبتلا به اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی یا پرخوری تمایل به عادات غیر طبیعی در مورد غذا خوردن دارند. این اختلالات معمولا در نتیجه تفکر وسواسی در مورد افزایش وزن و ظاهر فیزیکی می باشد. علائم این اختلال شامل ناتوانی در خوردن چیز های مختلف، استفراغ و شراب خواری باشد.

۸. اسکیزوفرنی: اسکیزوفرنی در کودکان به اندازه بزرگسالان رایج نیست. علائم این اختلال روانی دوری گزینی اجتماعی، بی خوابی، فقدان انگیزه، افت در مدرسه، افسردگی، فراموشی و رفتار عجیب و غریب می باشد.

اگر فکر می کنید که فرزند تان علائم هر یک از اختلالات ذکر شده در موارد بالا را بروز می دهد، بلافاصله با یک پزشک متخصص مشورت کنید.

اختلالات روانی کودکان

شایع ترین اختلالات کودکان

سایر اختلالات شایع کودکان عبارتند از:

اختلال یادگیری

اختلالات خوردن

اختلالات خواب

اختلالات تکاملی

اختلالات روانی

علل اختلالات کودکان می تواند شامل عوامل ژنتیکی، محیطی و ترکیبی از این دو باشد. تشخیص و درمان اختلالات کودکان به عهده متخصصان بهداشت روان است.

بیماری های روانی شایع در کودکان

انواع اختلالات روانی در کودکان شامل موارد زیر است:

اختلالات اضطرابی: اختلالات اضطرابی شایع‌ترین نوع اختلالات روانی در کودکان هستند. این اختلالات با احساس ترس، نگرانی یا اضطراب شدید و مداوم مشخص می‌شوند. انواع مختلف اختلالات اضطرابی در کودکان عبارتند از:

اختلال اضطراب اجتماعی (SAD): کودکان مبتلا به این اختلال از موقعیت‌های اجتماعی مانند صحبت در جمع، معرفی کردن خود یا شرکت در مهمانی‌ها می‌ترسند.

اختلال اضطراب فراگیر (GAD): کودکان مبتلا به این اختلال نگرانی‌های مکرر و غیرمنطقی در مورد موضوعات مختلف دارند.

اختلال وسواس فکری-عملی (OCD): کودکان مبتلا به این اختلال دچار افکار و اعمال تکراری و اجباری هستند.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): این اختلال در کودکانی که تجربه‌ی یک رویداد آسیب‌زا مانند آزار جنسی، سوء استفاده یا سانحه‌ی طبیعی داشته‌اند، دیده می‌شود.

منبع:کانون مشاوران ایران-اختلالات روانی کودکان ✔️ علائم و نشانه های تخصصی

برچسب‌ها: اختلالات کودکان,اختلالات روانی,اختلالات روانی کودکان,

موضوع:
بازدید: 8

+ نوشته شده در پنجشنبه 14 دی 1402 ساعت 1:17 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

برخورد صحیح با خودارضایی کودکان

برخورد صحیح با خودارضایی کودکان مسئله ای که بسیاری از والدین با نگرانی در مورد آن به کلینیک مراجعه کرده و گاها با رفتارهای نادرست و قضاوت های اشتباه کودک را دچار مشکلات هیجانی می کنند.

فهرست مطالب

استمناء یا خود ارضایی چیست؟

استمناء به معنای خود ارضایی برای کسب لذت و خودآرامی است. کودکان ممکن است به خود دست یا اشیای دیگری بمالند. خودارضایی بیش از یک بررسی ساده اندام های تناسلی است که معمولا در ۲سالگی هنگام استحمام مشاهده می شود. در حین خودارضایی یک کودک معمولاً دارای چهره ای خیره، گرگرفته و شیفته به نظر می رسد. کودک ممکن است اغلب چندین بار در هر روز یا فقط یکبار در هفته تحریک شود. ولی آن به طور معمول تر هنگام خواب آلودگی، خستگی، تماشای تلویزیون یا استرس رخ می دهد.

علت خود ارضایی در کودکان دختر

خودارضایی ناگهانی یک رفتار نرمال در بسیاری از کودکان خردسالان و پیش دبستانی است. حدود یک سوم کودکان در این گروه سنی خودارضایی را هنگام کاوش اعضای بدن خود کشف می کنند. آن ها صرفاً به دلیل آنکه آن حس خوبی به دست می دهد به این عمل ادامه می دهند. برخی دیگر هم این کار را در واکنش به تنبیه یا فشار ناشی از توقف کامل خودارضایی انجام می دهند. برای این اختلال هیچ گونه دلایل پزشکی وجود ندارد و تحریک ناحیه تناسلی که موجب درد یا خارش می شود نیز ناشی از خودارضایی نیست.

علائم خود ارضایی در کودکان

یکی از علائم خود ارضایی در کودکان بلوغ و کنجکاوی در مورد امور جنسی می باشد که اغلب با کمی شرم مطرح می شود. پاسخ به این سوالات اهمیت زیادی داشته و در حقیقت آینده کودک و نگاه او به مسائل جنسی را شکل می دهد و ممکن است باعث ایجاد اختلال هویت جنسی کودک در آینده شود. بنابراین هنگام پاسخ دادن به سوالات آن ها صبر و شکیبایی زیادی داشته باشید.

کودکان کنجکاو هستند و همیشه می خواهند یاد بگیرند. یکی از اولین چیزهایی که می خواهند در مورد آن بیاموزند بدنشان است. آن ها در مورد عملکرد هر قسمت از بدن خود کنجکاو هستند و دوست دارند بدانند که چرا بدنشان با والدین، خواهر، برادر جنس مخالف متفاوت است.

ما به این امر جنسی فکر می کنیم زیرا از دیدگاه بزرگسالان به این موضوع نگاه می کنیم. برای کودک، این فقط کنجکاوی است. فقط اتفاق می افتد که برخی از چیزهایی که آن ها در موردش کنجکاو هستند عملکرد جنسی دارند. بنابراین هر رفتاری را نباید از علائم خود ارضایی در کودکان دانست.

علت مالیدن کودک به زمین نی نی سایت نیز می تواند تلاش کودک برای خودارضایی و تحریک باشد البته خودش این را نمی داند.

برخورد صحیح با خودارضایی کودکان

این رفتار چه مدت طول می کشد؟

با کشف خودارضایی کودک به ندرت می تواند آن را یکباره کنار بگذارد. کودک شما ممکن است آن را کنار نگذارد همانطور که اغلب اگر چنین باشد با ناتوانی یا بدبختی هایی علاج پذیر مرتبط است. در سن ۵ یا ۶سالگی اکثر کودکان قوه تشخیص و احتیاط را یاد می گیرند و تنها به طور خصوصی مرتکب این کار می شوند. خودارضایی تقریباً در دوره بلوغ و در واکنش به تغییرات هورمونی نرمال و سائق های جنسی امری همگانی و جهان شمول تلقی می شود.

مشکلات در آینده

خودارضایی موجب هیچ گونه صدمه فیزیکی یا آسیب به بدن نمی شود. آن مفرط یا غیرنرمال نیست مگر آنکه عمداً در مکان های عمومی و پس از سن ۵یا ۶سالگی دیده شود وبه معنای شهوتی، بی قاعده یا دارای انحراف جنسی بودن کودک شما نیست. فقط اگر بزرگسالان از خودارضایی کودک عصبانی شوند و آن را عملی کثیف یا بد جلوه دهند موجب صدمات هیجانی از قبیل احساس گناه و فوبیای جنسی خواهد شد.

علت مالیدن کودک به زمین

علت مالیدن کودک به زمین نی نی سایت چیست؟ مالیدن کودک به زمین یکی از رفتارهای طبیعی کودکان در سنین پایین است. این رفتار معمولاً در کودکان زیر ۳ سال دیده می شود و معمولاً تا سن ۴ سالگی از بین می رود.

علت مالیدن کودک به زمین می تواند متفاوت باشد و به عوامل مختلفی بستگی دارد. برخی از دلایل شایع این رفتار عبارتند از:

کنجکاوی و شناخت: کودکان در سنین پایین به کشف دنیای اطراف خود علاقه زیادی دارند. مالیدن بدن به زمین یکی از راه های آنها برای شناخت بدن خود و محیط اطراف است.

احساس راحتی: مالیدن بدن به زمین می تواند برای کودک احساس آرامش و راحتی ایجاد کند. این رفتار می تواند به کودک کمک کند تا استرس و اضطراب خود را کاهش دهد.

جذب توجه: گاهی اوقات کودکان با مالیدن بدن به زمین سعی می کنند توجه والدین یا اطرافیان خود را جلب کنند.

اضطراب جدایی: کودکانی که از جدایی از والدین خود می ترسند ممکن است با مالیدن بدن به زمین سعی کنند به والدین خود نزدیک تر شوند.

اختلالات رشدی یا عصبی: در برخی موارد، مالیدن بدن به زمین می تواند نشانه ای از یک اختلال رشدی یا عصبی باشد.

درمان خود ارضایی کودکان

ترک خودارضایی نی نی ها و کودکان چگونه است؟ کاوش بدن بخشی طبیعی از بزرگ شدن است. در دوران کودکی، کودک شما دویدن، پریدن، پرتاب کردن، نقاشی کردن و هر چیزی را یاد می گرد این کار نیز برای شناخت بدن اوست. برخورد صحیح با خودارضایی کودکان اهمیت زیادی دارد شما باید به کودکتان یاد دهید که چگونه با بدن خود ارتباط برقرار کند.

اهداف واقعی داشته باشید: کنار گذاشتن کامل خودارضایی و درمان خود ارضایی کودکان به طور کامل غیرممکن است. این واقعیت را بپذیرید که کودک شما آن و لذاتش را فهمیده است. تنها چیزی که شما می توانید آن را کنترل کند، مکان انجام این کار است. چشم پوشی از آن فقط در حمام و اتاق خواب یک کار معقول است.

از خودارضایی در موقع چرت زدن و موقع خواب چشم پوشی کنید: کودک خود را تنها در این لحظات تنها بگذارید و دائماً به او نگاه نکنید، نباید او را از خوابیدن بر روی شکم منع کنید و یا اگر مشاهده کردید که دست هایش را در وسط پاهایش قرار داده او را مورد بازخواست قرار دهید.

حواس کودک را پرت کنید یا او را به خاطر خودارضایی در زمان های دیگر تأدیب کنید.: نخست، سعی کنید حواس کودک خود را به سمت اسباب بازی یا فعالیتی خارجی منحرف کنید. اگر این کار میسر نشد،

او را تفهیم کنید: می دانم که این حس خوبی است و انجام دادن آن در اتاق یا اتاق خواب بالامانع است اما، آن را در نشیمنگاه و میان خانه یا در حضور افراد دیگری انجام نده.

در زمان ۴یا ۵سالگی کودکان به احساسات افراد دیگر حساس هستند و اینکه باید تنها در خلوت خودارضایی نمایند را درک می کنند. کودکان خردسال ممکن است برای انجام این کار مجبور به رفتن به اتاق خود شوند.

این عمل را با پرستار کودک یا کارکنان مدرسه درمیان بگذارید. برای درمان خودارضایی کودکان نی نی سایت از مراقب یا معلم کودک بخواهید تا به خودارضایی ابتدا با پرت کردن حواس کودک واکنش نشان دهد. اگر این کار میسر نشد آنها باید توجه کودک را با عباراتی مانند بیا من و تو الان اینجا و از کنار هم بودن لذت ببریم و بازی کنیم، جلب کنند.

در مدرسه نیز معلم باید در این مورد صحبت کند تا دانش آموزان از نظر علمی به دلایل رفتار خود آگاه شوند.

تماس جسمی با کودک را بیشتر کنید. برخی از کودکان درصورتی که در آغوش کشیدن و نوازش بیشتری را در روز دریافت کنند کمتر دست به خودارضایی می زنند و حل خودارضایی کودک در آن ها راحت تر رخ می دهد. سعی کنید

منبع:کانون مشاوران ایران -برخورد صحیح با خودارضایی کودکان

برچسب‌ها: خودارضایی کودکان,خود ارضایی,خود ارضایی در کودکان,

موضوع:
بازدید: 8

+ نوشته شده در شنبه 16 دی 1402 ساعت 14:57 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تربیت کودک ✔️ ۱۴ نکته کلیدی که نمی دانید

تربیت کودک یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های والدین است. والدین می‌خواهند فرزندانی تربیت کنند که سالم، شاد و موفق باشند. اما تربیت صحیح کودک کار آسانی نیست و نیاز به آگاهی و تلاش دارد.

در این مقاله ۱۰ نکته طلایی برای تربیت صحیح کودک را بیان می‌کنیم. این نکات بر اساس جدیدترین تحقیقات در زمینه روانشناسی کودک و خانواده تدوین شده‌اند.

تربیت کودک

تربیت کودک یکی از مهم ترین وظایف والدین است. این یک مسئولیت بزرگ است که می تواند تأثیر زیادی بر زندگی کودک و جامعه داشته باشد. اهمیت تربیت کودک در چند مورد خلاصه می شود:

فراهم کردن زمینه رشد و شکوفایی کودک: تربیت صحیح کودک زمینه را برای رشد و شکوفایی استعدادها و توانایی های او فراهم می کند. کودکی که از تربیت صحیح برخوردار است، می تواند به فردی موفق و مفید برای جامعه تبدیل شود.

پیشگیری از آسیب های اجتماعی: تربیت صحیح کودک می تواند از آسیب های اجتماعی مانند اعتیاد، جرم و جنایت پیشگیری کند. کودکی که از تربیت صحیح برخوردار است، می تواند مهارت های لازم برای زندگی سالم را بیاموزد و از آسیب های اجتماعی دور بماند.

ایجاد جامعه ای سالم تر: تربیت صحیح کودک به ایجاد جامعه ای سالم تر کمک می کند. کودکی که از تربیت صحیح برخوردار است، می تواند فردی مسئول، مهربان و منصف باشد. این افراد به ساختن جامعه ای بهتر کمک می کنند.

۱۴ نکته برای تربیت کودک

حتی موفق ترین والدین هم هنگام تربیت کودکان به مشکل بر می خورند. اگر برای تربیت کودک خود نیاز به کمک دارید استفاده از راهکارهایی که در ادامه ذکر می کنیم می تواند کمکتان کند.

منظور ما از تربیت کردن وضع قوانین و مقرراتی است که کودک شما را از انجام رفتار های پرخاشگرانه (ضربه زدن و گاز گرفتن)، خطرناک (مانند بازی با گاز) و نامناسب ( پرت کردن وسایل) باز دارد.

به یاد داشته باشید که این کار به معنای دعوا و مجازات بچه نیست. در اینجا چهارده راهکار برای جلو گیری از رفتار نامطلوب کودک ذکر شده است.

۱. خط قرمز های خود را تعیین کنید

پیرسون نویسنده معروف می گوید ” اگر همیشه به فرزند خود نه بگویید فرزندتان هیچ وقت اولویت های شما و کار زشت خودش را درک نمی کند، به علاوه شما نمی توانید تمام رفتار کودکتان را کنترل کنید. اولویت های خود را دنبال کنید و عواقب زیر پا گذاشتن آن ها را به کودکان خود گوش زد کنید، سعی کنید نسبت به چیز هایی که مهم نیستند سخت گیری نکنید.

الیزابت برگر نویسنده و دکتر کودکان می گوید” برقراری یک رابطه سالم و خوب با کودکتان بسیار مهم تر از مجبور کردن او به انجام کاری است که دوست ندارد.” شما ممکن است نگران باشید که با این کار کودکتان را لوس بار می آورید ولی جای نگرانی نیست.

۲. کودک خود را بشناسید

بعضی از رفتار های کودکان کاملاً قابل پیشبینی است پس پیشاپیش می توانید از این رفتارها جلوگیری کنید مثلاً اگر کودک شما علاقه به نقاشی کردن روی دیوار دارد، زمانی که پیشش نیستید مداد رنگی را در کشو بگذارید تا کم کم این عادت را ترک کند.

اگر کودک ۲ ماهه شما از مغازه ها خوراکی بر میدارد با خودتان عروسک ببرید و سرش را گرم کنید. یا اگر کودکتان عادت دارد خانه را پر از دستمال کاغذی کند کافی است بسته دستمال کاغذی را بالای کمد بگذارید.

۳. از رفتار های بد کودک پیشگیری کنید

هاروی کاپ نویسنده کتاب شادترین کودکان می گوید ” ممکن است بعضی اوقات کودکتان از روی خستگی گریه کند یا جیغ بکشد.

اگر کودکتان صبح ها پر انرژی است اما بعداز ناهار خسته و غیر قابل کنترل می شود سعی کنید او را بیرون از خانه ببرید، می توانید از دکتر وقت بگیرید و با دکتر درباره وضعیت کودکتان مشورت کنید. همچنین می توانید با گفتن” اسباب بازی هارو که جمع کنیم میریم مهمونی.” کودکان را آماده اتفاقات بعدی کنید اینگونه کودکتان آرام تر می شود.

تربیت کودک

۴. قاطع باشید

کلر لنر متخصص کودکان می گوید: “در سنین ۲ تا ۳ سالگی کودکان سعی دارند تأثیر عملکر خودشان بر محیط را درک کنند. اگر واکنش شما نسبت به یک رفتار کودک عوض شود کودک سیگنال های متفاوتی دریافت می کند و نمی تواند تشخیص دهد شما از او چه می خواهید.”

هیچ زمان مشخصی برای از بین رفتن رفتار بد کودکتان وجود ندارد. اما اگر همیشه یک واکنش نسبت به رفتار ناپسند او داشته باشید احتمال یادگیری کودک بالا می رود. این قاطعیت برای سارا مادر ساشا مهم بود هر بار که او کار اشتباهی می کرد سارا با صدای بلند به او هشدار می داد و چون سارا معمولا آرام حرف می زد این قاطعیت و بلندی صدای سارا به ساشا یاد می داد که نباید آن رفتار را تکرار کند.

دقت کنید که در حدود دو سالگی کودکان سعی می کنند با ناز کردن یا بامزه بودن شما را گول بزنند پس فریب کارهای آنان را نخورید.

۵. احساساتی نشوید

مطمئنا این که کودکتان از مسواک زدن فرار می کند یا به حرف شما گوش نمی دهد می تواند عصبانیتان کند. اما اگر فریاد بزنید همه چیز بدتر می شود.

دکتر ویلیام کالمن، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی توصیه کرد” هنگامی که با فریاد چیزی را از کودک خود می خواهید کودک متوجه خواسته شما نمی شود و فقط فریاد شما را می شنود. در واقع فریاد زدن شما باعث می شود کودکتان سرگرم بشود و بیش تر لذت ببرد. بنابراین در برابر بالا بردن صدای خود مقاومت کنید.

نفس عمیق بکشید و تا سه بشمارید. هنگام اخطار دادن به کودکتان سریع، محکم، جدی و سختگیر باشید. به جای کنترل کودکان سعی در کنترل موقعیت داشته باشید. بهتر است انتظارات خود را از سطح صبر و توانایی کودکتان پایین بیاورید این گونه شرایط بهتری را تجربه خواهید کرد.

۶. گوش دهید و تکرار کنید

بچه ها وقتی که شنیده می شوند احساس بهتری دارند، بنابراین برای جواب دادن به کودک از حرف های خودشان استفاده کنید.

اگر او در فروشگاه های مواد غذایی گریه می کند زیرا به او اجازه نمی دهید خوراکی ها را باز کند، چیزی مثل این را بگویید: به نظر میرسه از دستم عصبانی چون نمی ذارم خوراکی هارو باز کنی ولی این جزو قوانین مغازه است که باید صبر کنی تا از مغازه بیرون بریم. این حرف خواسته او را برآورده نمی کند ولی باعث کاهش عصبانیت او می شود.

۷. کوتاه و ساده بگویید

اگر در حال تربیت فرزند اول خود هستید ممکن است زمان زیادی را برای توضیح کار زشت او و تهدید کردنش بگذرانید. اما با توجه به گفته دکترها کودکان در این سن صحبت های پیچیده را متوجه نمی شوند پس سعی کنید منظور خود را کوتاه و در قالب جملات ساده بیان کنید تا برای کودکتان قابل درک و جالب باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -تربیت کودک ✔️ ۱۴ نکته کلیدی که نمی دانید

برچسب‌ها: تربیت کودک,تربیت,تربیت فرزند,

موضوع:
بازدید: 10

+ نوشته شده در دوشنبه 18 دی 1402 ساعت 15:01 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۰ تا ۱۰۰ روش های تربیتی کودکان در روانشناسی (۲۰۲۴)

روش های تربیتی کودکان یکی از مهم‌ترین و دشوارترین مسئولیت‌های والدین است. تربیت صحیح کودک می‌تواند زمینه‌ساز رشد و شکوفایی او در تمام ابعاد فردی، اجتماعی، تحصیلی و شغلی شود. از سوی دیگر، تربیت غلط کودک می‌تواند منجر به بروز مشکلات مختلفی در دوران کودکی و بزرگسالی او شود.

در این مقاله به بررسی اصول و نکات مهم تربیت کودک می‌پردازیم.

تربیت کودک

روش های تربیتی متفاوتی برای کودکان وجود دارد و والدین می توانند با آشنایی با این روش ها، بهترین روش تربیتی که متناسب با خلق و خو و شخصیت کودکشان است را پیدا کنند و از آن برای تربیت فرزند خود استفاده نمایند. هیچ روش قطعی و یکسانی برای تربیت همه کودکان وجود ندارد، زیرا هر کودک شخصیت و رفتار منحصر به فردی دارد. تربیت کودک بر اساس اصول زیر انجام می‌شود:

عشق و محبت: پایه و اساس تربیت کودک، عشق و محبت والدین به او است. کودکی که مورد محبت و توجه والدین خود قرار می‌گیرد، احساس امنیت و آرامش می‌کند و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کند.

احترام: والدین باید به کودک خود احترام بگذارند و او را به عنوان یک فرد مستقل و با ارزش بپذیرند. کودکی که مورد احترام والدین خود قرار می‌گیرد، احساس ارزشمندی می‌کند و به حقوق خود احترام می‌گذارد.

نظم و انضباط: نظم و انضباط یکی از عوامل مهم در تربیت کودک است. والدین باید قوانین و مقرراتی را برای کودک خود تعیین کنند و از او بخواهند که به این قوانین پایبند باشد. البته نظم و انضباط باید به صورت منطقی و عادلانه اعمال شود.

مشارکت کودک در تصمیم‌گیری: والدین باید به کودک خود اجازه دهند که در تصمیم‌گیری‌های مربوط به او مشارکت داشته باشد. این کار به کودک کمک می‌کند تا احساس استقلال و مسئولیت‌پذیری بیشتری پیدا کند.

تحسین و تشویق: والدین باید کودک خود را به خاطر رفتارهای مثبتش تحسین و تشویق کنند. این کار به کودک کمک می‌کند تا رفتارهای مثبت را ادامه دهد.

آموزش صحیح: والدین باید به کودک خود آموزش‌های لازم را در زمینه‌های مختلف مانند بهداشت، مهارت‌های زندگی، اخلاق و ارزش‌ها ارائه دهند.

پیشنهاد مشاور: تربیت کودک دو ساله ✔️ نکات روانشناسی که نمی دانید

روش های تربیتی کودکان

تربیت فرزند از نظر روانشناسی

رفتار والدین باید با توجه به سن و نیازهای کودک باشد. در سنین پایین، کودکان به محبت و توجه والدین بیشتر نیاز دارند. آنها باید بدانند که والدین آنها آنها را دوست دارند و از آنها حمایت می‌کنند. والدین می‌توانند با در آغوش گرفتن، بوسیدن، صحبت کردن با کودک و بازی با او، محبت خود را به او نشان دهند.

در سنین بالاتر، کودکان به استقلال بیشتری نیاز دارند. والدین باید به کودک اجازه دهند که کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و مسئولیت‌پذیر باشد. آنها باید به کودک اعتماد کنند و به او آزادی عمل بدهند.

در هر سنی، والدین باید به کودک احترام بگذارند. آنها باید به نظرات کودک گوش دهند و دیدگاه او را در نظر بگیرند. آنها نباید با کودک پرخاشگری کنند یا او را تحقیر کنند.

در اینجا چند نکته برای روش های تربیتی کودکان آورده شده است:

به کودک محبت و توجه نشان دهید. کودکان به محبت و توجه والدین بیشتر نیاز دارند. آنها باید بدانند که والدین آنها آنها را دوست دارند و از آنها حمایت می‌کنند.

به کودک استقلال بدهید. در سنین بالاتر، کودکان به استقلال بیشتری نیاز دارند. والدین باید به کودک اجازه دهند که کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و مسئولیت‌پذیر باشد.

به کودک احترام بگذارید. والدین باید به نظرات کودک گوش دهند و دیدگاه او را در نظر بگیرند. آنها نباید با کودک پرخاشگری کنند یا او را تحقیر کنند.

منبع:کانون مشاوران ایران-۰ تا ۱۰۰ روش های تربیتی کودکان در روانشناسی (۲۰۲۴)

برچسب‌ها: روش های تربیتی کودکان,تربیت کودک,تربیت کودک در اسلام,

موضوع:
بازدید: 9

+ نوشته شده در سه شنبه 19 دی 1402 ساعت 13:32 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

استفراغ کودک ✔️ ۱۱ درمان تضمینی استفراغ کودک

استفراغ کودک یک اتفاق رایج در کودکان است. می تواند به دلایل مختلفی از جمله عفونت، حساسیت غذایی یا مشکلات دستگاه گوارش ایجاد شود. در بیشتر موارد، استفراغ کودک خود به خود برطرف می شود. با این حال، اگر استفراغ کودک شما بیش از ۲۴ ساعت طول کشید یا اگر کودک شما علائم دیگری مانند تب، اسهال، درد شکم یا بثورات پوستی داشت، باید به پزشک مراجعه کنید.

علت استفراغ کودک

استفراغ کودک می تواند دلایل بالقوه زیادی داشته باشد. در اینجا برخی از علت استفراغ کودک آورده شده است:

آپاندیسیت: استفراغ در کنار دردهای شکم، تب خفیف و از دست دادن اشتها و تهوع از شایع ترین علائم آپاندیسیت هستند.

ضربه مغزی : صدمات جدی مغزی که در اثر ضربه به سر ایجاد می شود و می تواند با استفراغ همراه باشد.

آلرژی: تهوع، استفراغ، گرفتگی عضلات و اسهال از جمله برخی از علائم احتمالی آلرژی و عدم تحمل غذایی هستند.

مسمومیت غذایی : استفراغ یکی از علائم شایع بیماری های ناشی از غذا است و معمولاً با اسهال و درد معده همراه است.

پیشنهاد مشاور: بالا آوردن شیرنوزاد| ۸ راه تضمینی برای استفراغ نوزاد

انسداد روده : انسداد روده می تواند باعث استفراغ شدید شود.

داروها : برخی داروها به عنوان یک عارضه جانبی ناخوشایند باعث استفراغ می شوند، به ویژه اگر با معده خالی مصرف شود.

سم : مصرف ماده شیمیایی سمی می تواند باعث استفراغ شود.

رفلکس حساس تهوع : یک رفلکس حساس تهوع می تواند باعث ایجاد حالت تهوع یا استفراغ کودک شود.

استرس : استرس حاد هنگام کج خلقی و اضطراب می تواند باعث استفراغ کودک شود.

استفراغ کودکان در شب

استفراغ کودکان در شب می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از دلایل شایع عبارتند از:

عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی، مانند عفونت معده یا سرماخوردگی. این عفونت‌ها معمولاً با علائم دیگری مانند تب، گلودرد، و درد شکم نیز همراه هستند.

حساسیت غذایی. اگر کودک به غذایی خاص حساسیت داشته باشد، ممکن است با خوردن آن دچار استفراغ شود. علائم حساسیت غذایی معمولاً ظرف چند دقیقه یا چند ساعت پس از خوردن غذا ظاهر می‌شوند.

ریفلاکس اسید. ریفلاکس اسید زمانی اتفاق می‌افتد که اسید معده به مری باز می‌گردد. این حالت می‌تواند باعث سوزش سر دل، تهوع، و استفراغ در شب شود.

اضطراب یا استرس. اضطراب یا استرس در کودکان نیز می‌تواند باعث تهوع و استفراغ شود.

عوارض جانبی دارو. برخی از داروها، مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، می‌توانند باعث تهوع و استفراغ شوند.

بیماری‌های جدی‌تر، مانند بیماری‌های التهابی روده، بیماری‌های کبد، یا تومورهای مغزی.

اگر کودک شما به طور مکرر در شب استفراغ می‌کند، یا اگر استفراغ او با علائم دیگری مانند تب، درد شکم، یا بی‌حالی همراه است، باید به پزشک مراجعه کنید.

پیشنهاد مشاور: شناسایی کودک با استعداد ✔️ مشاوره استعدادیابی کودکان

استفراغ کودک

درمان سریع استفراغ کودکان

مایعات فراوان به کودک خود بدهید: اولین و مهم ترین کاری که باید انجام دهید این است که به کودک خود مایعات فراوان بدهید تا از کم آبی بدن جلوگیری شود. بهترین مایعات برای کودکان مبتلا به استفراغ، محلول های خوراکی آب رسانی (ORS) هستند. این محلول ها حاوی آب، الکترولیت ها و قند هستند که به جلوگیری از کم آبی بدن کمک می کنند.

کودک خود را در حالت نشسته یا نیمه نشسته نگه دارید: قرار دادن کودک در حالت نشسته یا نیمه نشسته می تواند به جلوگیری از استفراغ مجدد کمک کند.

منبع:کانون مشاوران ایران -استفراغ کودک ✔️ ۱۱ درمان تضمینی استفراغ کودک

برچسب‌ها: استفراغ کودک,علت استفراغ کودک,درمان استفراغ کودکان,

موضوع:
بازدید: 8

+ نوشته شده در چهارشنبه 20 دی 1402 ساعت 22:32 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تحلیل نقاشی کودک ✔️ ۲۰ نماد نگران کننده که باید بدانید

تحلیل نقاشی کودک چه اهمیتی دارد؟ آیا نقاشی‌ های فرزند شما می‌توانند دریچه‌ای به درون ذهن و قلب او باشند؟ روانشناسی نقاشی کودک چیست و چگونه از طریق تفسیر نقاشی کودک، می توان در فهم و مدیریت احساسات، به کودک کمک کرد؟ کودکان به روش های مختلفی با جهان اطراف خود ارتباط برقرار می کنند؛ ارتباط کلامی فقط یکی از راه های ورود به دنیای ذهنی کودکان است.

نقاشی یک فعالیت طبیعی و خلاقانه برای کودکان است که می تواند مزایای زیادی برای آنها داشته باشد. نقاشی می تواند به کودکان کمک کند تا:

مهارت های حرکتی ظریف خود را توسعه دهند.

تفکر خلاق خود را پرورش دهند.

زبان خود را توسعه دهند.

خودآگاهی خود را افزایش دهند.

روانشناسی نقاشی کودک

نقاشی کشیدن نیز یکی از راه های دیگر برای ابراز احساسات کودکان است. با درک مفهوم و تفسیر نقاشی کودک و تحلیل آن ها می توان به درک عمیق تری از وضعیت روانی و ذهنی او رسید.

اشکال و الگوهای خط خطی کردن و حتی رنگ هایی که کودک اغلب در نقاشی هایش استفاده می کند می تواند، درک بهتری از شخصیت او به تراپیست و والدین او داده تا از این طریق بتوانند به کودک بیاموزند چگونه بر موقعیت های استرس زا و دشوار غلبه کند.

روانشناسان معتقد هستند که یک روش خوب برای بیان استرس و آرامش یافتن در زمان‌های سخت، کشیدن نقاشی است. پزشکان نیز طی دوره های درمانی که شامل نقاشی کشیدن هم هستند، موفق به درمان مشکلاتی مانند مکیدن شست، شب ادراری و لکنت زبان در کودکان شده اند.

به کودک خود وسایل رنگ آمیزی مثل مداد شمعی، آبرنگ، ماژیک و دفتر نقاشی بدهید، اگر به اشکال ترسیمی او، رنگ هایی که غالبا استفاده می کند و احساس کلی شکل هایی که می کشد دقت کنید، مسلما اطلاعات زیادی درباره آن چه درون کودک می گذرد به دست خواهید آورد، البته توجه داشته باشید که تحلیل نقاشی کودک برای کسی که روانشناس نیست سخت می باشد و ممکن است اشتباهات شما به ضرر کودکتان تمام شود.

در این بخش از مقاله معنا و تحلیل نقاشی کودک با توجه به سن آن ها را بیان خواهیم کرد.

توجه کنید که نقاشی کودکان بین ۱۸ ماهگی تا ده سالگی گاهی بی معنی و گاهی مفهومی است.

تحلیل نقاشی کودک با توجه به سن

تحلیل نقاشی کودک در ۱۸ ماهگی: در ۱۸ ماهگی انگشت و مچ دست محکم می شود و کودک قادر است که مچ دست خود را حرکت دهند. در این سن کودک می توانند خط راست یا زیگزاگی بکشد و نمی توان به نقاشی آن ها مفهومی داد و در مورد آن صحبت کرد.

تحلیل نقاشی کودک قبل از دو سالگی: کودک در این سن بدون اراده و برنامه ریزی، شروع به کشیدن خطوط دایره می کند.

روانشناسی نقاشی کودک سه ساله: در سن ۲ تا ۳ سالگی کودک می تواند با خطوط انسان ها و اشیا را ترسیم کند و توانایی ترکیب خط و دایره را دارد.

روانشناسی نقاشی کودکان ۴ ساله: نقاشی یک فعالیت طبیعی و خلاقانه برای کودکان است که می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد رشد و توسعه آنها ارائه دهد. نقاشی کودکان ۴ ساله معمولاً نشان دهنده رشد شناختی و اجتماعی آنها است. آنها در این سن شروع به توسعه درک بهتری از دنیای اطراف خود می کنند و این امر در نقاشی های آنها منعکس می شود.

روانشناسی نقاشی کودک ۵ ساله: در این سن حرکت عصب چشم و مفاصل قوی تر می شود در نتیجه کودک کنترل بیش تری رو کشیدن خطوط و شروع و پایان آن ها دارد.

روانشناسی نقاشی کودک ۶ ساله: با بالا رفتن سن، خلاقیت ها سبک خاصی پیدا می کنند و نقاشی کودک جزییات بیش تری خواهد داشت و کودک به نقاشی خود اشیا، حیوان ها یا مردم را نیز اضافه کرده و با کشیدن ابرو، مو و مژه به آن ها شکل واقعی تری می دهد.

روانشناسی نقاشی کودکان ۷ ساله: نقاشی کودکان ۷ ساله معمولاً نشان دهنده رشد شناختی و اجتماعی آنها است. آنها در این سن شروع به توسعه درک بهتری از دنیای اطراف خود می کنند و این امر در نقاشی های آنها منعکس می شود.

۸ تفسیر نمادها در نقاشی های کودکان

نقاشی یک خروجی و راهی برای ارتباط با دیگران است و آثار هنری کودکان نمایانگر شخصیت آن هاست. نقاشی های کودکان منحصر به فرد است و می تواند اطلاعات دقیقی در مورد هنرمندان جوان به ما بدهد.

تفسیر خانه : خانه در نقاشی کودکان معانی زیادی دارد که محبت و صمیمیت یکی از آن ها می باشد و روانسنج ها و مشاوران کودک معانی عمیق تر و تکنیکی تری از آن برداشت می کنند از جمله آشفتگی کودک و یا از نوع کشیدن خانه ویژگی های شخصیتی او را استخراج می کنند، برای این امر می توانید از مشاوران و هنردرمانگران مرکز مشاوره ستاره ایرانیان کمک بگیرید.

تفسیر ابر : جایگاه ابر و خورشید نسبت به یکدیگر از اهمیت زیادی برخوردار هستند مثلا اگر ابر جلوی خورشید را گرفته باشد نشانه کدورت و یا تغییر احساسات کودک در خانه می باشد به عبارت دیگر زندگی شاد آن ها به سمت زندگی غمگین می رود. البته تحلیل تخصصی و جامع باید توسط روانسنج صورت بگیرد تا اختلالات و مشکلات کودک به طور دقیق تر مورد بررسی قرار بگیرد.

نماد مادر : مادر همان فردی است که مادر واقعی بچه باشد و در صورت اینکه بچه مادر نداشته باشد نماد فردی است که از او مراقبت می کند، و این نقاشی نشان می دهد که چه دیدی نسبت به او دارد که نحوه کشیدن، رنگ زدن و اشکال مورد استفاده می تواند چیزهای زیادی راجع به مادر بگوید.

تفسیر درخت : همانطور که کودکان بزرگ می شوند، نقاشی های آن ها به ابزاری حیاتی برای رشد آن ها تبدیل می شود، زیرا به آن ها اجازه می دهد خلاقیت خود را افزایش دهند و بر مهارت های حرکتی خود مسلط شوند. در مورد تفسیر درخت، ریشه، تنه، زمین، برگ ها، سبزه، رنگ درخت، خطوط استفاده شده و حتی شکل برگ ها پر از اطلاعات روانشناسی می باشد که با توجه به نقاشی هر کودک متفاوت و منحصر به فرد می باشد و چون هیچ نقاشی مانند دیگری نیست تفسیر آن باید به وسیله روانسنج انجام شود.

تفسیر بینی : بینی خیلی بلند به این معنی است که فرد احتمالا دروغگو یا غیرقابل اعتماد می باشد، البته همان طور که گفته شد معنی آن با توجه به شرایط کودک متفاوت می باشد و معانی پیچیده تری با توجه به شکل کشیدن به همراه دارد.

تفسیر کشیدن قلب : قلب معانی زیادی دارد مانند کمبود احساسات و مجبت، یا دریافت محبت از فرد، علاقه به دریافت محبت از آن فرد، احساس دلرحمی نسبت به او و بسیار معانی دیگر که با توجه به روابط و خطوط می توان معنی آن را با کمک روانشناس کودک به بهترین شکل تفسیر کرد.

تفسیر باران در نقاشی کودکان: تفسیر باران نیز معانی مختلفی دارد، اوضاع نگران کننده برای کودک، درگیری، غم و اندوه البته بسته به دید کودک می تواند معانی کاملا متفاوتی داشته باشد. تفسیر چتر در نقاشی کودکان می تواند به عنوان پناه یا حتی درد باشد و بازهم بستگی به نوع کشیدن نقاشی دارد.

تفسیر خورشید: بسیاری از روانشناسان باور دارند که خورشید می تواند نماد احساسات فرد، والدین یا فردی باشد که در زندگی کودک نقش اساسی دارد، حال حالت خورشید، خطوط، رنگ و نحوه قرار گیری آن در صفحه اطلاعات زیادی دارد و می تواند نشان دهد کودک چه احساساتی در مورد والدین خود دارد.

منبع:کانون مشاوران ایران-تحلیل نقاشی کودک ✔️ ۲۰ نماد نگران کننده که باید بدانید

برچسب‌ها: نقاشی کودک,تحلیل نقاشی کودک,درک مفهوم نقاشی کودک ,

موضوع:
بازدید: 15

+ نوشته شده در يکشنبه 24 دی 1402 ساعت 0:48 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کتک زدن کودک ✔️ بررسی آسیب ها و درمان

کتک زدن کودک یکی از رایج‌ترین روش‌های تربیتی در سراسر جهان است. بسیاری از والدین معتقدند که کتک زدن کودک برای تربیت او ضروری است و به او یاد می‌دهد که چه کاری درست و چه کاری غلط است. با این حال، تحقیقات نشان داده‌اند که کتک زدن کودک نه تنها تأثیر مثبتی بر تربیت او ندارد، بلکه می‌تواند آسیب‌های جسمی و روحی جدی‌ای برای او ایجاد کند. آسیب های کتک زدن کودک شامل موارد زیر می شود:

آسیب‌های جسمی :کتک زدن کودک می‌تواند منجر به آسیب‌های جسمی مختلفی از جمله کبودی، زخم، شکستگی استخوان، آسیب به مغز و حتی مرگ شود. همچنین، کتک زدن کودک می‌تواند باعث ایجاد مشکلات جسمی مزمن در بزرگسالی مانند بیماری‌های قلبی، دیابت و افسردگی شود.

آسیب‌های روحی: کتک زدن کودک می‌تواند تأثیرات منفی عمیقی بر سلامت روان او بگذارد. کودکانی که مورد کتک زدن قرار می‌گیرند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلالات شخصیتی هستند. همچنین، کودکانی که مورد کتک زدن قرار می‌گیرند، بیشتر احتمال دارد که در بزرگسالی رفتارهای پرخطری مانند مصرف مواد مخدر و الکل، خشونت خانگی و جرم را نشان دهند.

کتک زدن کودک

روش‌های تربیتی جایگزین کتک زدن کودک، مانند آموزش مثبت رفتار، می‌توانند به‌طور موثری کودکان را تربیت کنند و از آسیب‌های جسمی و روحی آن‌ها جلوگیری کنند. آموزش مثبت رفتار بر تقویت رفتارهای مثبت و کاهش رفتارهای منفی تمرکز دارد. روش‌های مختلفی برای آموزش مثبت رفتار وجود دارد، مانند:

تحسین رفتارهای مثبت: هنگامی که کودک رفتاری مثبت انجام می‌دهد، او را تحسین کنید. این کار به او کمک می‌کند تا بداند که رفتارهای مثبت او مورد تأیید شما قرار دارد.

محدودیت‌ها و پیامدهای منطقی: برای رفتارهای منفی کودک محدودیت‌ها و پیامدهای منطقی تعیین کنید. این کار به کودک کمک می‌کند تا یاد بگیرد که رفتارهای منفی پیامدهای منفی دارند.

آموزش مهارت‌های حل مسئله: به کودک کمک کنید تا مهارت‌های حل مسئله را بیاموزد. این ار به او کمک می‌کند تا به‌طور مستقل مشکلات خود را حل کند و از رفتارهای منفی برای رسیدن به خواسته‌های خود استفاده نکند.

کتک زدن کودک دکتر هلاکویی

دکتر فرهنگ هلاکویی، روانشناس و مشاور خانواده، کتک زدن کودک را به شدت رد می کند. وی معتقد است که کتک زدن کودک نه تنها تأثیر مثبتی بر تربیت او ندارد، بلکه می تواند آسیب های جسمی و روحی جدی ای برای او ایجاد کند.

دکتر هلاکویی در کتاب خود با عنوان “تربیت فرزند بدون خشونت” می نویسد: “کتک زدن کودک مانند استفاده از زور برای حل مسائل است. این کار نه تنها به کودک نمی آموزد که چگونه رفتار خود را تغییر دهد، بلکه او را به این باور می رساند که خشونت یک راه حل قابل قبول است.”

وی همچنین می نویسد که کتک زدن کودک می تواند منجر به پیامدهای زیر شود:

آسیب های جسمی: کتک زدن کودک می تواند منجر به کبودی، زخم، شکستگی استخوان، آسیب به مغز و حتی مرگ شود.

آسیب های روحی: کتک زدن کودک می تواند تأثیرات منفی عمیقی بر سلامت روان او بگذارد. کودکانی که مورد کتک زدن قرار می گیرند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلالات شخصیتی هستند.

مشکلات رفتاری: کودکانی که مورد کتک زدن قرار می گیرند، بیشتر احتمال دارد که در بزرگسالی رفتارهای پرخطری مانند مصرف مواد مخدر و الکل، خشونت خانگی و جرم را نشان دهند.

کتک زدن کودک

کتک زدن کودک اوتیسم

کتک زدن کودک اوتیسم هرگز راه حل مناسبی نیست. اوتیسم یک اختلال رشدی است که بر نحوه ارتباط و تعامل فرد با دیگران تأثیر می گذارد. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است رفتارهای چالش برانگیزی داشته باشند، مانند پرخاشگری، خودآزاری یا رفتارهای تکراری. با این حال، این رفتارها اغلب ناشی از عدم توانایی کودک در برقراری ارتباط یا بیان احساسات خود به روشی سالم است. کتک زدن کودک اوتیسم فقط باعث تشدید این رفتارها می شود و می تواند آسیب های جسمی و روحی جدی به او وارد کند.

منبع:کانون مشاوران ایران-کتک زدن کودک ✔️ بررسی آسیب ها و درمان

برچسب‌ها: کتک زدن کودک,کتک زدن بچه بیش فعال,کتک زدن,

موضوع:
بازدید: 5

+ نوشته شده در يکشنبه 24 دی 1402 ساعت 12:12 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

فواید قصه گویی برای کودکان ✔️ ۱۱ تاثیر در رشد کودک

فواید قصه گویی برای کودکان یکی از قدیمی ترین و لذت بخش ترین فعالیت های انسانی است. قصه ها می توانند در قالب های مختلفی مانند کتاب، نمایش، فیلم، و حتی یک خاطره شخصی ارائه شوند. قصه گویی برای کودکان مزایای زیادی دارد که در این مقاله به برخی از آنها اشاره می کنیم.

به عنوان یک والدین مسئول شما هر چند وقت یکبار برای کودکان خود قصه می خوانید؟ امروز پاسخ این سوال به ندرت و یا هرگز خواهد بود. این روزها با توجه به مشکلات عدیده و فشارهایی که والدین در نزدگی متحمل می شوند به ندرت می توانند برای کودکان خود قصه بخوانند. کمبود اوقات فراغت، وجود تکنولوژی های جدید پیچیدگی ها و مشکلات عدیده ای که خانواده ها با آن دست و پنجه نرم می کنند باعث شده که تقریبا هنر قصه خوانی و فواید قصه گویی برای کودکان در این میان از دست برود.

فواید قصه گویی برای کودکان افزایش سطح هوش اجتماعی آنها و نقشی اساسی در شکل دهی به شخصیت انها دارد. قصه گویی سنتی است که از قدیم وجود داشته و والدین و اجداد ما همواره برای کودکانشانن قصه می گفتند این سنت اکنون نیز به ما رسیده است

اهمیت قصه و قصه گویی

امروزه والدین راحت تر هستند که اجازه دهند کودکانشان قبل از خواب کارتون مورد علاقه شان را ببینند تا اینکه بخواهند در کنار تختشان بنشینند و برای ان ها قصه بخوانند تا وقتی که کودکشان بخوابد. اما این قصه خواندن در کودکان لذت خاصی ایجاد می کند و این مسئله بسیار اهمیت دارد که شما برخی شب ها برای کودکانتان وقت بگذارید و برای او قصه بخوانید.

قصه خوانی مانند خواندن یک کتاب کار بسیار ساده ای است.. اگر شما آن قدرها وقت ندارید می توانید قصه ای را که حفظ هستید برای کودکتان تعریف کنید و یا خاطرات دورن کوودکی خود را برای او بخوانید. مزایای بی شماری در قصه خوانی برای کودکان وجود دارد به خصصوو کودکانی که در سنین قبل از مدرسه و مهد کودک هستند.

فواید قصه گویی برای کودکان

در اینجا فواید قصه گویی برای کودکان را بیان می کنیم که شما به عنوان والدین مسئول نمی تواندی از آنها چشم پوشی کنید.

اخلاقیات را به کودک شما می آموزد: کودکان در سر تا سر دنیا عاشق گوش دادن به قصه ها هستند. آنها می خواهند که دربارۀ شخصیت های مورد علاقه شان بیشتر بدانند و اغلب تلاش می کنند که خود را در نقش آنها قرار دهند و از آنها تقلید کنند. با گفتن قصه هایی که در آنها مفاهیم اخلاقی و انسانی وجود دارد شما می توانید ویژگی مثبت انسانی مثل شجاعت، صداقت و دانایی ر در وجود او از همان سنین پایین نهادینه کنید.

قصه گویی آنها را از اصول فرهنگی و ریشه های اعتقادی تان آگاه می کند. خواندن قصه و تعریف کردن خاطرات کودکی تان، فعالیت ها و سرگرمی هایی که در زمان کودکی داشتید و جشن ها و مراسمی که در آن شرکت می کردید باعث می شود فرزندتان با فرهنگ خانوادگی و آداب اجتماعی که قرار است در آن بزرگ شود بیشتر آشنایی پیدا کندو تفاوت فرهنگ و سنت های رایج را با یکدیگر بشناسد.

مهارت های کلامی انها را افزایش می دهد: خواندن داستان برای فرزندتان باعث می شوود که مهارت های کلامی انها افزایش پیدا کند. و همم زمان که او کلمات و عبارات جدید یاد می گیرد با پیچیدگی های زبان نیز آشنایی پیدا کند. هم چنین قصه خوانی کمک می کند که طبق یک الگوی منظم نحوۀ تلفظ کلمات و عبارات را نیز به فرزندتان بیاموزید.

مهارت های شنیداری را افزایش می دهد. اکثر کودکان به محدوده ی کوچکی از اتفاقات می توانند توجه کنند و اغلب نمی توانند برای طولانی مدت روی چیزی تمرکز کنند. هم چنین آنها ترجیح می دهند که بیشتر صحبت کنند تا اینکه بخواهند گوش دهند. خواندن قصه برای کودکان نه تنها باعث می شد دقت آنها افزایش پیدا کند بلکه نسبت به گوش دادن و فهم مطالب نیز حساس تر می شوند.

قدرت تخیل، تصویر سازی و خلاقیت آنها را افزایش می دهد. گوش دادن به قصه باعث می شود کودک شخصیت های داستان، مکان و طرح کلی داستان را به جای اینکه به صورت فیلم و یا کارتون مشاهده کند در ذهن خود بیاورد و آنها را تصور کند. این مسئله باعث می شود که قدرت خلاقیت و تصویر سازی آنها افزایش پیدا کند و ذهنشان برای فکر کردن و تجسم اتفاقات با محدودیتی روبه رو نخواهد شد.

مهم ترین هدف قصه گویی

فواید قصه گویی برای کودکان یک ابزار قدرتمند برای آموزش، پرورش، و سرگرمی است. داستان ها می توانند به ما کمک کنند تا دنیای اطراف خود را بهتر درک کنیم، با چالش های زندگی کنار بیاییم، و به ارزش های انسانی پایبند باشیم. در ادامه فواید قصه گویی برای کودکان آمده است:

ابزاری عالی برای تقویت حافظه: شما می توانید با استفاده از ایده های هوشمندانه حافظۀ کودک خود را تقویت کنید. زمانی که شما برای کودکتان قصه ای را خواندید بعد از چند روز از او بخواهید که این قصه را برای شما تعریف کند. و یا از او بخواهید که ادامۀ داستان را خودش تعریف کند این روش باعث می شود که حافظۀ او تقویت شود و سطح تمرکز او نیز افزایش پیدا کند.

محدوده ی فکری کودک را گسترده می کند: کودکان اغلب با فرهنگ ها و آداب و رسوم کشورهای مختلف درجهان آشنایی ندارند و با مردم انها رو به رو نمی شوند ولی شما با گفتن قصه هایی از فرهنگ ها و آداب و رسوم کشورهای مختلف جهان می توانید ذهن کودک خود را نسبت به مکان ها و مردمانی که در کشور های دیگر زندگی می کنند باز کنید سعی کنید قصه های مربوط به دیگر کشورها را برای او تعریف کنید تا سطح درک و فهم او را افزایش داده و محدودۀ فکری او را نسبت به جهان گسترده تر کنید.

قدمی ابتدایی برای یادگیری آکادمیکی: قصه گویی برای کودکان می تواند قدمی ابتدایی برای یادگیری های آکادمیکی باشد. بسیاری از کودکان عادت دارند که کارها را از روی عادت یاد بگیرند و فهم درستی از آن ندارند. قصه گویی به صورت فعالیتی منظم می تواند باعث شود که کودک شما از آن چیزی که می شنود درک درستی داشته باشد و از آن لذت ببرد. قصه خوانی هم چنین به آنها کمک می کند که در صحبت کردن مسلط شوند. خواندن و گوش دادن مرتب باعث می شود که آنها به سخنران های مسلطی تبدیل شوند.

توانایی ارتباط برقرار کردن آنها را بهبود می بخشد: گاهی اوقات کودکان در سئوال پرسیدن مردد هستند حتی اگر ذهن آنها مملو از سوال و کنجکاوی باشد. قصه گویی هنر درست سوال پرسیدن را به کودکان می آموزد. هم چنین به آنها یاد می دهد چگونه یک گفتگو را به خوبی شروع کنند و اعتماد به نفس آنها را بالا می برد. خواندن و گوش فرا دادن به صورت مداوم توان سخنوری آنها را نیز افزایش می دهد.

به کودک کمک می کند که با آرامش بیشتری با مشکلات رو به رو شود. قرار گرفتن در موقعیت های سخت و مشکل باعث می شود که کودکان احساس سردرگمی بکنند. داستان هایی که در آن قهرمان ها با مشکلات سخت و پیچیده مواجه می شوند می تواند به کودکان کمک کند که این مسئله را بهتر بفهمند و در مقابل مشکلات قوی تر باشند. داستانت هایی را برای کودک خود تعریف کنید که کودک از آنها بیاموزد رنج و سختی قسمتی از زندگی است همانگونه خوشی و شادی بخشی از زندگی است. این داستان ها باعث می شود که کودکتان در مقابل موقعیت های مختلف و سختی های زندگی مقاوم تر شود و به صورت منطقی برخورد کند.

تاثیر قصه گویی بر یادگیری کودکان

فواید قصه گویی برای کودکان یک فعالیت سرگرم کننده و آموزشی است که می تواند تأثیر مثبتی بر یادگیری کودکان داشته باشد. قصه ها می توانند به کودکان کمک کنند تا:

زبان و مهارت های کلامی خود را بهبود بخشند. شنیدن و خواندن داستان ها به کودکان کمک می کند تا با کلمات و عبارات جدید آشنا شوند و نحوه استفاده از آنها را یاد بگیرند. همچنین به آنها کمک می کند تا مهارت های گفتاری خود را توسعه دهند، مانند تلفظ صحیح کلمات، استفاده از لحن و آهنگ صدا، و برقراری ارتباط موثر.

مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله خود را تقویت کنند. داستان ها می توانند به کودکان کمک کنند تا مسائل را از دیدگاه های مختلف ببینند و راه حل های خلاقانه برای مشکلات پیدا کنند. آنها همچنین می توانند به کودکان کمک کنند تا در مورد عواقب تصمیمات خود فکر کنند.

خلاقیت و تخیل خود را پرورش دهند. داستان ها می توانند به کودکان کمک کنند تا دنیای جدیدی از امکانات را تصور کنند و از قوه تخیل خود استفاده کنند. آنها همچنین می توانند به کودکان کمک کنند تا احساسات خود را بیان کنند و با دنیای اطراف خود ارتباط برقرار کنند.

ارزش ها و باورهای خود را شکل دهند. داستان ها می توانند به کودکان کمک کنند تا ارزش های مهم مانند دوستی، خانواده، و کمک به دیگران را بیاموزند. آنها همچنین می توانند به کودکان کمک کنند تا درک بهتری از دنیای اطراف خود و مکان خود در آن پیدا کنند.

منبع:کانون مشاوران ایران-فواید قصه گویی برای کودکان ✔️ ۱۱ تاثیر در رشد کودک

برچسب‌ها: قصه گویی,فواید قصه گویی,قصه گویی برای کودکان,

موضوع:
بازدید: 6

+ نوشته شده در سه شنبه 26 دی 1402 ساعت 14:38 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چرا کودکان گاز می گیرند✔️ علت و درمان گاز گرفتن کودکان

گاز گرفتن کودکان یکی از رفتارهای معمول در کودکان نوپا و خردسال است. این رفتار می تواند برای والدین و مربیان کودکان نگران کننده باشد، اما مهم است که بدانیم که گاز گرفتن معمولاً نشانه ای از مشکلی جدی نیست. این رفتار معمولاً در سنین ۱۸ تا ۳۶ ماهگی بیشتر دیده می شود و در اکثر موارد تا سن ۴ سالگی برطرف می شود.

اگر کودک شما به طور مکرر گاز می گیرد، باید با پزشک یا متخصص اطفال مشورت کنید. در برخی موارد، گاز گرفتن می تواند نشانه ای از یک مشکل زمینه ای مانند اختلال عصبی یا اختلال طیف اوتیسم باشد.

علت گاز گرفتن کودکان

علت گاز گرفتن کودکان نی نی سایت مختلفی وجود دارد که ممکن است کودکان گاز بگیرند. برخی از دلایل رایج عبارتند از:

تسکین درد دندان درآوردن: دندان درآوردن می تواند برای کودکان بسیار دردناک باشد. گاز گرفتن می تواند راهی برای تسکین این درد باشد.

ابراز احساسات: کودکان نوپا و خردسال هنوز در حال یادگیری نحوه ابراز احساسات خود هستند. گاز گرفتن می تواند راهی برای بیان خشم، ترس، یا ناامیدی باشد.

جلب توجه: گاهی اوقات، کودکان گاز می گیرند تا توجه والدین یا مربیان خود را جلب کنند.

تقلید: کودکان ممکن است از رفتارهای دیگران تقلید کنند. اگر کودک دیگری را گاز می بیند، ممکن است خود نیز شروع به گاز گرفتن کند.

پیشنهاد مشاور: استفراغ کودک ✔️ ۱۱ درمان تضمینی استفراغ کودک

اگر هنگام گاز گرفتن فرزندتان بخندید یا عصبانی شوید، می تواند کنجکاوی کودک شما را برانگیزد و ممکن است دوباره سعی کند شما را گاز بگیرد تا واکنش شما را برانگیزد.

علت گاز گرفتن دست خود

علت گاز گرفتن دست خود کودک می تواند متفاوت باشد. شایع ترین دلایل عبارتند از:

ابراز احساسات: کودکان نوپا اغلب نمی توانند احساسات خود را به طور موثر بیان کنند. گاز گرفتن می تواند راهی برای ابراز خشم، ناامیدی، ترس یا حتی هیجان باشد.

جلب توجه: کودکانی که به توجه والدین یا سایر مراقبان خود نیاز دارند ممکن است گاز بگیرند.

کپی کردن رفتار: کودکان ممکن است از سایر کودکان یا بزرگسالان که گاز می گیرند یاد بگیرند.

کودکان خردسال ممکن است به دلایل زیر با گاز گرفتن ناراحتی خود را ابراز کنند:

خستگی یا ناخوشی

احساس اینکه کودک دیگری در بازی یا فعالیت او دخالت می کند

احساس بی حوصلگی

عدم توانایی به برقراری ارتباط کلامی با اطرافیان خود نیستند

در برخی موارد، گاز گرفتن می تواند نشانه یک مشکل پزشکی باشد. به عنوان مثال، کودکانی که دچار مشکلات دهان یا دندان، عفونت یا اختلالات رشدی هستند ممکن است بیشتر گاز بگیرند.

اگر کودک شما دست خود را گاز می گیرد، مهم است که علت را درک کنید. در صورت وجود مشکل پزشکی، درمان مناسب برای کودک شما مهم است. در غیر این صورت، می توانید با کمک به کودک خود در یادگیری راه های سالم برای ابراز احساسات خود، به کاهش گاز گرفتن کمک کنید.

چگونه با گاز گرفتن کودکان برخورد کنیم

اگر کودک شما گاز می گیرد، مهم است که به آرامی و با آرامش با او برخورد کنید. در اینجا چند نکته برای برخورد با گاز گرفتن کودکان آورده شده است:

کودک خود را به آرامی از فرد گاز گرفته شده جدا کنید.

کودک خود را از موقعیت دور کنید تا آرام شود.

به کودک خود توضیح دهید که گاز گرفتن رفتاری نامناسب است.

کودک خود را به جایگزینی برای گاز گرفتن، مانند گاز گرفتن یک اسباب بازی نرم، تشویق کنید.

اگر گاز گرفتن کودک شما ادامه داشت، مهم است که با یک متخصص اطفال یا روانشناس کودکان مشورت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا علت گاز گرفتن کودکخود را شناسایی کنید و راهکارهایی برای مقابله با آن ارائه دهند. رای اطلاعات بیش تر در زمینه اختلال کودکان می توانید با مرکز تخصصی کودک با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

چیکار کنم پسرم گاز نگیره

در اینجا چند راهکار برای پیشگیری از گاز گرفتن کودکان آورده شده است:

کودک خود را به طور منظم به دندانپزشک ببرید تا دندان های او به طور صحیح رشد کنند.

به کودک خود بیاموزید که چگونه احساسات خود را به طور سالم بیان کند.

به کودک خود اسباب بازی های نرم و قابل گاز گرفتن بدهید.

از تنبیه بدنی برای جلوگیری از گاز گرفتن خودداری کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران -چرا کودکان گاز می گیرند✔️ علت و درمان گاز گرفتن کودکان

برچسب‌ها: گاز گرفتن کودکان,درمان گاز گرفتن کودکان,گاز گرفتن زبان در کودکان,

موضوع:
بازدید: 8

+ نوشته شده در جمعه 29 دی 1402 ساعت 19:28 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

تربیت دختری با اعتماد به‌ نفس ✔️ ۱۱ نکته طلایی

تربیت دختری با اعتماد به‌ نفس یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های شخصیتی است که می‌تواند تأثیر زیادی بر موفقیت فرد در زندگی داشته باشد. دخترهایی که اعتماد به‌ نفس دارند، معمولاً در مدرسه و دانشگاه عملکرد بهتری دارند، روابط اجتماعی سالم‌تری برقرار می‌کنند و در شغل خود موفق‌تر هستند. در این مقاله، به بررسی راه‌های تربیت دختری با اعتماد به‌ نفس می‌پردازیم.

اهمیت تربیت دختری با اعتماد به‌ نفس

اعتماد به نفس یک مهارت حیاتی است که می تواند در همه زمینه های زندگی مفید باشد. دختران با اعتماد به نفس، به احتمال زیاد:

در مدرسه و شغل خود موفق خواهند شد.

روابط سالم‌تری خواهند داشت.

عزت نفس سالم‌تری خواهند داشت.

از خود مراقبت خواهند کرد.

در برابر آسیب‌های عاطفی و جسمی مقاوم‌تر خواهند بود.

هنگام تربیت دختری با اعتماد به‌ نفس، پیامی قدرتمند دریافت می کند: «تو ارزشمند و توانمند هستی.» این پیام می تواند به او کمک کند تا در برابر فشارهای اجتماعی مقاومت کند و در مسیری قرار بگیرد که او را به موفقیت می رساند.

تربیت دختری با اعتماد به‌ نفس

چگونه اعتماد به نفس دخترم را بالا ببرم

همه ما دوست داریم دخترانمان با اعتماد به نفس و عزت نفس قوی بزرگ شوند. در ادامه بخوانید تا ببینید چگونه می توانید اعتماد به نفس دخترتان را تقویت کنید.

۱. عشق و حمایت بی‌قید و شرط

یکی از مهم‌ترین عواملی که در تربیت دختری با اعتماد به‌ نفس نقش دارد، عشق و حمایت بی‌قید و شرط والدین است. دخترهایی که احساس می‌کنند والدینشان آنها را دوست دارند و به آنها باور دارند، بیشتر احتمال دارد که به توانایی‌های خود اعتماد داشته باشند.

برای نشان دادن عشق و حمایت خود به دخترتان، می‌توانید کارهای زیر را انجام دهید:

به او بگویید که او را دوست دارید و به او افتخار می‌کنید.

در فعالیت‌های او شرکت کنید و از او حمایت کنید.

به او گوش دهید و به نظرات او احترام بگذارید.

۲. تشویق و تحسین

تشویق و تحسین دخترتان می‌تواند کمک کند تا تربیت دختری با اعتماد به‌ نفس بالا داشته باشید. وقتی دخترتان کاری را خوب انجام می‌دهد، به او بگویید که کارش را دوست دارید و از او تشکر کنید. این کار به او کمک می‌کند تا بداند که شما به او باور دارید و او را ارزشمند می‌دانید.

۳. کمک به دخترتان برای شناخت نقاط قوت خود

هر کس نقاط قوت و ضعفی دارد. مهم است که به دخترتان کمک کنید تا نقاط قوت خود را شناسایی کند و روی آنها تمرکز کند. وقتی دخترتان نقاط قوت خود را می‌شناسد، بیشتر احتمال دارد که به توانایی‌های خود اعتماد داشته باشد.

برای کمک به دخترتان برای شناخت نقاط قوت خود، می‌توانید کارهای زیر را انجام دهید:

از او بپرسید که در چه کارهایی مهارت دارد.

به او کمک کنید تا فعالیت‌هایی را پیدا کند که از انجام آنها لذت می‌برد.

به او نشان دهید که شما به توانایی‌های او باور دارید.

۴. آموزش مهارت‌های حل مسئله و مقابله با چالش‌ها

دخترانی که مهارت‌های حل مسئله و مقابله با چالش‌ها را دارند، بیشتر احتمال دارد که در برابر مشکلات و شکست‌ها مقاوم باشند. این مهارت‌ها به آنها کمک می‌کند تا از پس چالش‌های زندگی برآیند و اعتماد به‌ نفس خود را حفظ کنند.

برای آموزش مهارت‌های حل مسئله و مقابله با چالش‌ها به دخترتان، می‌توانید کارهای زیر را انجام دهید:

به او یاد دهید که چگونه مشکلات را شناسایی کند و راه‌حل‌های ممکن را پیدا کند.

به او کمک کنید تا با شکست‌ها کنار بیاید و از آنها درس بگیرد.

به او نشان دهید که شما به او باور دارید و می‌توانید از او حمایت کنید.

منبع:کانون مشاوران ایران -تربیت دختری با اعتماد به‌ نفس ✔️ ۱۱ نکته طلایی

برچسب‌ها: اعتماد به نفس کودک,اعتماد به نفس فرزند دختر,تربیت دختر,

موضوع:
بازدید: 16

+ نوشته شده در دوشنبه 2 بهمن 1402 ساعت 1:41 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

دعوای والدین ✔️ تاثیرات وحشتناکی که نمی دانید

دعوای والدین یکی از چالش‌های مهمی است که می‌تواند بر زندگی کودکان تأثیر منفی بگذارد. کودکان از والدین خود به عنوان منبع اصلی امنیت و حمایت عاطفی یاد می‌کنند. زمانی که والدین با یکدیگر دعوا می‌کنند، این احساس امنیت و حمایت از بین می‌رود و کودک دچار احساسات منفی مانند ترس، اضطراب، خشم و ناامیدی می‌شود.

در دعوای والدین اغلب فرزندان بازنده هستند. این مقاله تأثیر خطرناک دعوای والدین بر کودکان را بررسی می‌کند و نکاتی را برای مدیریت سازنده دعوا ارائه می‌کند. فرزندپروری یک مهارت است. ما این مهارت را با روش‌های مختلف مانند الگوبرداری از سبک فرزندپروری والدین خود، تماشای والدین دیگر و اطلاعات سایر منابع رسمی و غیررسمی توسعه می‌دهیم.

مغز انسان به گونه ای طراحی شده است که تشخیص درست از نادرست در حالت عصبانیت برای ما دشوار است. این وضعیت زمانی پیش می‌آید که والدینی که درگیر دعوا هستند قادر به درک تأثیر اعمالشان بر فرزندانشان نیستند.

گاهی اوقات ممکن است والدین برای حل تعارضات خود مشکل پیدا کنند. در چنین مواقعی می توانند از متخصصان کمک بگیرند و آرامش را در خانه تضمین کنند. زیرا، محیط خانه منفی بر وضعیت عاطفی کودکان تأثیر می گذارد. برای صحبت با برترین متخصص خانواده می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

تاثیر دعوای والدین بر کودکان

ذهن در دوران نوزادی و اوایل کودکی به تعامل بین مراقبین حساس است. والدین با درگیر شدن در یک مشاجره پس از عشق و محبت به فرزندان خود، اطلاعات ضد و نقیضی برای آن ها ارسال می کنند.

دعوای والدین می‌تواند تأثیرات مخربی بر جنبه‌های مختلف زندگی کودکان داشته باشد، از جمله:

سلامت روان: کودکانی که در معرض دعوای والدین قرار می‌گیرند، بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی، اختلالات خواب، پرخاشگری و اختلالات رفتاری هستند.

رشد عاطفی: کودکانی که شاهد دعوای والدین خود هستند، ممکن است احساس کنند که مقصر هستند یا که آنها باعث این دعواها می‌شوند. این احساسات می‌تواند منجر به احساس گناه، شرم، ناامنی و اعتماد به نفس پایین در کودک شود.

روابط اجتماعی: کودکانی که در معرض دعوای والدین قرار می‌گیرند، ممکن است در برقراری روابط اجتماعی با دیگران دچار مشکل شوند. آنها ممکن است از برقراری ارتباط با دیگران اجتناب کنند یا در روابط خود دچار مشکل شوند.

پیشنهاد مشاور: پرخاشگری کودکان در سنین مختلف

دعوای والدین

تحصیلات: کودکانی که در معرض دعوای والدین قرار می‌گیرند، ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند. آنها ممکن است تمرکز خود را از دست بدهند، در انجام تکالیف خود دچار مشکل شوند و نمرات خود را کاهش دهند.

ثابت شده است که دعوای والدین از نظر روانی برای کودکان مخرب است. دعوای طولانی مدت والدین می تواند منجر به اعتماد به نفس پایین، احساس تنهایی، افسردگی، اضطراب، استرس، خواب و مشکلات یادگیری شود.

وقتی شدت مشاجره افزایش می یابد، کودکان احساس ناامنی و ترس می کنند. در نتیجه، آنها تمایل دارند بیشتر اوقات هوشیار بمانند، که مانع از تمرکز آنها بر روی مدرسه و فعالیت های همسالان می شود.

کودکانی که شاهد درگیری های درون خانواده خود هستند، درگیری های روانی خود را به شکل شکایات جسمی مکرر نشان می دهند. اینها بچه هایی هستند که معمولاً از ” شکمم درد می کند!” شکایات رایج این گونه کودکان شامل سردرد، درد عضلانی، معده درد، سرماخوردگی و حساسیت های پوستی، کمبود وزن یا اضافه وزن است.

کاهش تأثیر دعوای والدین بر کودکان

اهمیت پیوند بین همسران برای تقویت احساس امنیت در کودکان. درگیری‌های آشکار خانوادگی، پرخاشگری مکرر، طغیان خشم و اختلال در روابط خانوادگی تأثیرات مخرب بلندمدتی بر سلامت جسمی و روانی کودکان دارند.

اگر شما در حال حاضر با دعوای والدین خود دست و پنجه نرم می‌کنید، می‌توانید با انجام اقدامات زیر تأثیر این دعواها را بر کودکان خود کاهش دهید:

دعواهای خود را در حضور کودکان انجام ندهید. اگر نمی‌توانید از دعوا کردن خودداری کنید، سعی کنید این دعواها را در مکانی خارج از دسترس کودکان انجام دهید.

در مورد دعوای خود با کودکان صحبت نکنید. کودکان نمی‌توانند درک کنند که دعوای والدین آنها به خاطر آنها نیست. صحبت کردن در مورد دعوای خود با کودکان ممکن است باعث ایجاد احساس گناه و ناامنی در آنها شود.

به کودکان خود اطمینان دهید که آنها دوست‌داشتنی و مورد حمایت هستند. به کودکان خود بگویید که آنها مقصر دعوای والدین خود نیستند و که شما آنها را دوست دارید.

از کمک متخصصان استفاده کنید. اگر نمی‌توانید دعوای خود را مدیریت کنید، از کمک متخصصان مانند مشاوران خانواده یا روان‌شناسان استفاده کنید.

دعوای والدین یک مشکل جدی است که می‌تواند تأثیرات مخربی بر کودکان داشته باشد. اگر شما در حال حاضر با دعوای والدین خود دست و پنجه نرم می‌کنید، اقدامات لازم را برای کاهش تأثیر این دعواها بر کودکان خود انجام دهید.

منبع:کانون مشاوران ایران-دعوای والدین ✔️ تاثیرات وحشتناکی که نمی دانید

برچسب‌ها: دعوای والدین,تاثیر دعوای والدین بر نوزاد,تاثیر دعوای والدین بر کودکان,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در دوشنبه 2 بهمن 1402 ساعت 22:35 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بی خوابی در نوجوانان ✔️ خطراتی که نمی دانید

بی خوابی در نوجوانان یک اختلال خواب شایع است که می تواند در هر سنی رخ دهد. با این حال، نوجوانان به ویژه در معرض خطر ابتلا به بی خوابی هستند. دلایل بی خوابی در نوجوانان می تواند متفاوت باشد، اما برخی از عوامل شایع عبارتند از:

استرس

تغییرات هورمونی

اختلالات عصبی

مشکلات پزشکی

استفاده از کافئین و الکل

علائم بی خوابی در نوجوانان

علائم بی خوابی در نوجوانان می تواند شامل موارد زیر باشد:

مشکل در به خواب رفتن

بیداری مکرر در طول شب

خواب سبک و بی کیفیت

احساس خستگی و خواب آلودگی در طول روز

تمرکز ضعیف

خلق و خوی بد

علت بی خوابی در نوجوانان

چرا نوجوانان در خواب مشکل دارند؟ نوجوانان باید بین ۸ تا ۱۰ ساعت خواب مفید داشته باشند. متاسفانه بسیاری از نوجوانان در زود به خواب رفتن مشکل دارند. در سال های نوجوانی، ساعت داخلی بدن به گونه ای است که شب دیرتر بخوابد و صبح دیرتر از خواب بیدار شوند و احساس می کنند که مشکلی وجود ندارد. این تغییر به این دلیل اتفاق می‌افتد که مغز نوجوانان هورمون ملاتونین ( که به تنظیم خواب کمک می کند را) را دیرتر از مغز کودکان و بزرگسالان می‌سازد. بنابراین، نوجوانان به سختی به خواب می روند و خواب کافی را ندارند. علت بی خوابی در نوجوانان ممکن است موارد زیر باشد:

سندرم پاهای بی قرار: تمایل به حرکت دادن پاها در هنگام شب. ممکن است احساس گزگز، خارش، گرفتگی یا سوزش داشته باشند.

آپنه انسدادی خواب: آپنه انسدادی خواب زمانی است که فرد در طول خواب برای مدت کوتاهی نفس خود را متوقف می کند. نوجوانان مبتلا به این اختلال معمولاً در طول روز احساس خواب آلودگی می کنند و ممکن است در کلاس ها به خواب بروند یا چرت بزنند. آپنه انسدادی خواب زمانی اتفاق می افتد که چیزی راه هوایی را مسدود کند و باید زیر نظر دکتر درمان شود.

کابوس ها: بیشتر نوجوانان هر چند وقت یکبار کابوس می بینند، این رخداد ممکن است علت های متفاوتی داشته باشد که باید زیر نظر روانشناس علت کابوس مشخص و درمان شود. کابوس‌های شبانه می‌توانند فرد را در طول شب از خواب بیدار کنند و دوباره خوابیدن را سخت کنند.

راه رفتن در خواب: اکثر خوابگردها کودک هستند، اما برخی از نوجوانان و بزرگسالان نیز در خواب راه می روند. راه رفتن در خواب اغلب زمانی اتفاق می افتد که فرد بیمار است، تب دارد، به اندازه کافی نمی خوابد یا استرس دارد.

نارکولپسی: نارکولپسی یک اختلال نادر است، اما علائم اغلب در دوران کودکی و نوجوانی شروع می شود و در آینده ممکن است تشدید یابد. افراد مبتلا به نارکولپسی در طول روز بسیار خواب آلود هستند. آنها ممکن است احساس خواب آلودگی کنند یا به طور ناگهانی بدون هشدار به خواب بروند. علاوه بر این ممک است کنترل ماهیچه های خود را از دست بدهند.

بی خوابی در نوجوانان

عوارض دیر خوابیدن در کودکان

عوارض بی خوابی در نوجوانان در کودکان و نوجوانان شامل موارد زیر می شود. از جمله عوارض کوتاه مدت بی خوابی در نوجوانان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

خستگی و خواب آلودگی در طول روز

کاهش تمرکز و توجه

کاهش عملکرد تحصیلی

افزایش تحریک پذیری و اضطراب

افزایش خطر ابتلا به حوادث

از جمله عوارض بلند مدت بی خوابی در نوجوانان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

افزایش خطر ابتلا به چاقی

افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲

افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی

افزایش خطر ابتلا به افسردگی و اضطراب

کاهش عملکرد شناختی در بزرگسالی

بی خوابی نشانه چه بیماری است

بی خوابی در نوجوانان می‌تواند نشانه بسیاری از بیماری‌ها باشد، از جمله:

درد مزمن مانند آرتروز، کمردرد، سردرد و فیبرومیالژیا

سرطان، به ویژه سرطان‌های پیشرفته

دیابت، به ویژه دیابت نوع ۲

آسم

بیماری قلبی

پرکاری تیروئید

بیماری پارکینسون

آلزایمر

اضطراب و افسردگی

اختلالات خواب مانند آپنه خواب و سندرم پای بی‌قرار

عوارض جانبی برخی داروها، مانند داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدبارداری و داروهای فشار خون

عوارض دیر خوابیدن بر مغز

خواب نقش مهمی در سلامت جسمی و روانی افراد دارد بنابراین باید حتما در مورد خواب نوجوان خود دقت داشته باشید. کمبود خواب یا دیر خوابیدن می‌تواند عوارض مختلفی بر مغز داشته باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران -بی خوابی در نوجوانان ✔️ خطراتی که نمی دانید

برچسب‌ها: بی خوابی,دیر خوابیدن در کودکان,بی خوابی در نوجوانان,

موضوع:
بازدید: 11

+ نوشته شده در چهارشنبه 4 بهمن 1402 ساعت 13:13 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۱ بازی برای ابراز وجود کودک ✔️ تضمین آینده ای موفق

بازی برای ابراز وجود کودک یک راه عالی برای کودکان برای ابراز وجود هستند. آنها می توانند به کودکان کمک کنند تا مهارت های اجتماعی، خلاقیت و حل مسئله خود را توسعه دهند. والدین می‌توانند با انتخاب بازی برای ابراز وجود کودک و تشویق کودک به ابراز وجود، به او کمک کنند تا این مهارت مهم را در خود پرورش دهد.

مهارت ابراز وجود در کودکان

مهارت ابراز وجود در کودکان به توانایی در بیان صادقانه و مستقیم افکار، احساسات و نیازها بدون نیاز به خشونت یا اطاعت گفته می شود. کودکانی که این مهارت را دارند، می توانند در برابر خواسته های دیگران مقاومت کنند، در صورت لزوم «نه» بگویند و برای خود احترام قائل شوند. ابراز وجود یک مهارت مهم است که می تواند به کودکان در موارد زیر کمک کند:

حفظ سلامت روان و جسمی: کودکانی که می توانند به طور موثر ابراز وجود کنند، کمتر در معرض احساسات منفی مانند خشم، ناامیدی و استرس قرار می گیرند. آنها همچنین کمتر در معرض آسیب های جسمی مانند آزار و اذیت قرار دارند.

ایجاد روابط سالم: کودکانی که می توانند به طور موثر ابراز وجود کنند، روابط سالم تری با والدین، دوستان و معلمان خود ایجاد می کنند. آنها می توانند به راحتی نیازهای خود را بیان کنند و در عین حال به نیازهای دیگران نیز احترام بگذارند.

رسیدن به اهداف خود: کودکانی که می توانند به طور موثر ابراز وجود کنند، بیشتر احتمال دارد به اهداف خود برسند. آنها می توانند برای خود استحقاق قائل شوند و از دیگران بخواهند که به آنها کمک کنند.

بازی برای ابراز وجود کودک

در اینجا ۱۱ بازی برای ابراز وجود کودک آورده شده است:

بازی “آیا می توانید حدس بزنید که من چه کسی هستم؟” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های بازیگری و صدای خود را توسعه دهند. به کودک خود بگویید که یک شخصیت واقعی یا خیالی را تصور کند و سپس از آنها بخواهید بدون صحبت کردن، آن شخصیت را به شما نشان دهند. شما باید سعی کنید حدس بزنید که آنها چه کسی هستند.

بازی “داستان سازی” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های داستان نویسی و خلاقیت خود را توسعه دهند. به کودک خود بگویید که یک داستان را شروع کنند و سپس آنها را تشویق کنید تا آن را ادامه دهند. شما می توانید شخصیت ها، مکان ها و اتفاقات را پیشنهاد دهید.

بازی “نقاشی خلاقانه” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های هنری و خلاقیت خود را توسعه دهند. به کودک خود یک موضوع یا رنگ را بدهید و سپس آنها را آزاد بگذارید تا هر چیزی که می خواهند بکشند.

بازی “نمایش” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های بازیگری و حرکت خود را توسعه دهند. به کودک خود یک سناریو بدهید و سپس آنها را تشویق کنید تا آن را بازی کنند.

آموزش جرات مندی به کودکان

۱.بازی “مسابقه لباس پوشیدن” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های خلاقیت و بیان خود را توسعه دهند. به کودک خود یک موضوع یا رنگ را بدهید و سپس آنها را آزاد بگذارید تا هر چیزی که می خواهند بپوشند.

۲.بازی “مسابقه رقص” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های حرکتی و خلاقیت خود را توسعه دهند. به کودک خود یک آهنگ یا سبک رقص را بدهید و سپس آنها را تشویق کنید تا آن را برقصند.

۳. بازی “بازیگری صدا” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های بازیگری و صدا خود را توسعه دهند. به کودک خود یک شخصیت یا یک شی را بدهید و سپس آنها را تشویق کنید تا صدای آن را تقلید کنند.

۴. بازی “داستان سرایی با اسباب بازی ها” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های داستان نویسی و خلاقیت خود را توسعه دهند. به کودک خود یک مجموعه اسباب بازی بدهید و سپس آنها را تشویق کنید تا یک داستان با آنها بسازند.

۵. بازی “موسیقی درمانی” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های خلاقیت و بیان خود را توسعه دهند. به کودک خود یک ساز یا یک آهنگ را بدهید و سپس آنها را تشویق کنید تا با آن بسازند.

۶. بازی “شعر گفتن” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های نوشتن و خلاقیت خود را توسعه دهند. به کودک خود یک موضوع یا یک کلمه را بدهید و سپس آنها را تشویق کنید تا یک شعر در مورد آن بنویسند.

۷. بازی “بازی خلاقانه” این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های خلاقیت و بیان خود را توسعه دهند. به کودک خود یک فضای باز و یک مجموعه مواد مختلف بدهید و سپس آنها را آزاد بگذارید تا هر چیزی که می خواهند بسازند.

داستان کودکانه جرات ورزی

داستان‌های کودکانه جرات ورزی و بازی برای ابراز وجود کودک، داستان‌هایی هستند که به کودکان کمک می‌کنند تا با مهارت‌های جرات ورزی آشنا شوند و این مهارت‌ها را در خود پرورش دهند. جرات ورزی، توانایی بیان احساسات، خواسته‌ها و نظرات خود به شکلی سالم و مؤثر است. کودکان جراتمند، قادرند از خود در برابر دیگران دفاع کنند، به خواسته‌های خود احترام بگذارند و در برابر چالش‌ها مقاومت کنند.

داستان کبوتر کوچک

در یک جنگل بزرگ، یک کبوتر کوچک زندگی می کرد که اسمش پرستو بود. پرستو یک کبوتر بسیار مهربان و دوست داشتنی بود، اما کمی هم خجالتی بود. او از این که در جمع صحبت کند یا کارهای جدیدی را امتحان کند، می ترسید.

یک روز، پرستو با پرنده های دیگر جنگل در حال بازی بود. آنها داشتند دنبال هم می دویدند و می خندیدند. پرستو هم می خواست با آنها بازی کند، اما از این که جلوی آنها بدوشد، می ترسید. او فکر می کرد که اگر جلوی آنها بدود، آنها می خندند و او را مسخره می کنند.

پرنده های دیگر بدون پرستو به بازی ادامه دادند. پرستو ناراحت شد. او به خودش گفت: “چرا من اینقدر خجالتی هستم؟ چرا نمی توانم مثل آنها باشم؟”

پرستو تصمیم گرفت که دیگر خجالت نکشد. او می خواست که مثل پرنده های دیگر باشد. او شروع کرد به تمرین کردن. هر روز جلوی آینه تمرین می کرد که چطور باید صحبت کند و چطور باید کارهای جدیدی را امتحان کند.

بعد از چند روز، پرستو اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرد. او دیگر از این که جلوی دیگران صحبت کند یا کارهای جدیدی را امتحان کند، نمی ترسید.

یک روز، پرستو دوباره با پرنده های دیگر جنگل در حال بازی بود. این بار، پرستو هم با آنها بازی کرد. او خیلی خوب دوید و پرواز کرد. پرنده های دیگر هم از پرستو تعریف کردند. پرستو خیلی خوشحال شد. او فهمید که وقتی جرات ورزی می کند، می تواند کارهای بزرگی انجام دهد.

منبع:کانون مشاوران ایران-۱۱ بازی برای ابراز وجود کودک ✔️ تضمین آینده ای موفق

برچسب‌ها: آموزش جرات مندی به کودکان,داستان کودکانه,ابراز وجود در کودکان,

موضوع:
بازدید: 7

+ نوشته شده در يکشنبه 8 بهمن 1402 ساعت 23:29 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

خلاقیت در کودکان ✔️ ۱۱ روش تضمینی

خلاقیت در کودکان یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های انسان است که به او کمک می‌کند تا راه‌حل‌های جدیدی برای مشکلات پیدا کند و دنیا را به شیوه‌ای جدید ببیند. خلاقیت در کودکان نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا زمینه‌ساز رشد و شکوفایی استعدادهای آنها می‌شود.

هر کودکی دارای یک پتانسیل خلاق در درون خود است که به دنبال بیان است. این وظیفه والدین است که این فرصت ها را برای فرزندان خود فراهم کنند، به آنها آزادی بازی در خانه یا بیرون از خانه و فرصت کشف مکان های جدید و تجربه موقعیت های تحریک کننده را بدهند.

خلاقیت در کودکان چیست

خلاقیت در کودکان توانایی تولید ایده‌های جدید و نوآورانه است. این توانایی می‌تواند در زمینه‌های مختلف مانند هنر، موسیقی، ادبیات، حل مسئله، و حتی مهارت‌های زندگی بروز کند.

خلاقیت در کودکان از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا:

به کودکان کمک می‌کند تا با چالش‌های زندگی به روش‌های جدید و خلاقانه روبرو شوند.

به کودکان کمک می‌کند تا از نظر ذهنی انعطاف‌پذیر باشند و راه‌حل‌های جدیدی برای مشکلات پیدا کنند.

به کودکان کمک می‌کند تا خود را بیان کنند و از نظر عاطفی سالم‌تر باشند.

اهمیت خلاقیت در کودکان

خلاقیت به طرق مختلف باعث رشد کودک می شود. به عنوان مثال:

هنگامی که کودک جرات دارد با نشان دادن اصالت در بازی ها یا زندگی روزمره خود، خود را اثبات کند، به او کمک می کند تا هویت خود را تقویت کند.

هنگامی که فعالیت هایی با ماهیت بازیگوشی، هنری یا فرهنگی انجام می دهد، بر عزت نفس او تأثیر می گذارد .

بیان احساسات و عقاید را برای همه کودکان، حتی خجالتی ترین آنها، آسان تر می کند. بنابراین، این امر باعث می شود که باز بودن نسبت به دیگران افزایش یابد.

به کودک می آموزد که چیزها را از زوایای جدید درک کند و محیط خود را از دیدگاه های مختلف کشف کند.

هنگامی که کودک باید راه حلی برای مشکلی بیابد یا بر مانعی غلبه کند، جستجوی ایده ها یا مهارت حل مسئله را ترویج می کند.

به توسعه تمرکز، اعتماد به نفس و استقلال کمک می کند.

روحیه ابتکار، تفکر انتقادی، توانایی انتخاب و پیش‌فرض، مهارت‌های بین فردی و احترام و گشودگی به هنر را تشویق می‌کند.

پرورش خلاقیت در کودکان

در این مقاله می خواهیم چند پیشنهاد برای پرورش خلاقیت فرزندانتان از طریق بازی های مهیج و فعالیت های سرگرم کننده به شما ارائه دهیم.

پکیج استعدادیابی کودک ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج در ایران است که در سطح بین المللی هم اعتبار بالایی دارد. به منظور اطلاع از شرایط پکیج استعداد یابی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

۱.پتانسیل خلاقانه آنها را درک کنید

اغلب گفته می‌شود که ذهن کودکان مانند اسفنجی است که می‌تواند تمام محرک‌های محیط بیرونی را جذب کند، آن‌ها را درون خود نگه دارد و سپس به شکلی کاملاً متفاوت تولید کند. در واقع، به لطف رشد و توسعه ارتباطات عصبی سیستم عصبی مرکزی، مغز کودکان را می توان به یک دستگاه گیرنده و بسیار قدرتمند تشبیه کرد که آماده است تا طرز تفکر خود را از طریق ابزارهایی که در اختیار دارد، یعنی گفتار بیان کند. ژست ها، مهارت های دستی و تمام آن اعمالی که می توان با حرکت بدن در فضا و تعامل با محیط اطراف و افرادی که در آنجا زندگی می کنند انجام داد.

وظیفه والدین دقیقاً سوخت رسانی به این ماشین عالی است، محرک های دائمی در حال تغییر را برای فرزندان خود فراهم می کند، آنها را وادار می کند تجربیات جدیدی را تجربه کنند و بنابراین روز به روز به خلاقیت آنها دامن می زنند، تا زمانی که روند رشد آنها کامل شود.

۲.پیشنهاد بدهید، اما بدون فشار

اگرچه بسیاری از والدین رویای فرزندانی را در سر می پرورانند که خلاق هستند. بنابراین اجازه دهید فرزندتان آنچه را که ترجیح می دهد انتخاب کند. در واقع، کسی باشید که فرزندتان را تشویق می‌کند تا خودش را بشناسد و علاقه مندی هایش را کشف کند و به او فرصت می‌دهد تا فعالیت‌ها و تجربیات مختلف را امتحان کند.

تحمیل یک فعالیت به کوچکترها، به خصوص در سنین پایین، می تواند اثرات ناخوشایند و نامطلوبی داشته باشد. خلاقیت دوران کودکی با انتخاب و ابتکار آزاد همراه است، بنابراین گزینه های متنوعی را در اختیار او قرار دهید و از انتخاب او با اشتیاق حمایت کنید.

۳. فقط تشویق

به دستاوردهای آنها پاداش دهید، به پیشرفت آنها افتخار کنید و آنها را تشویق کنید تا با لبخند بر مشکلات غلبه کنند. تایید شما بهترین سوخت برای تقویت خلاقیت آنهاست. سعی کنید چیزها را از دید فرزندانتان ببینید، همچنین سعی کنید کار و نتایج او را با سایر کودکان و همسالانش مقایسه نکنید. حتی اگر فکر می کنید می تواند انگیزه ای برای بهتر شدن باشد، در واقع هر کودکی مسیر رشد و حساسیت خاص خود را دارد. خلاقیت فرزند شما تنها با همراهی با عزت نفس او می تواند به شکلی مثبت و موثر رشد کند.

آیا همه کودکان خلاق هستند؟

همه کودکان خلاق هستند، اما در سطوح مختلف خلاقیت خود را نشان می دهد. به عنوان مثال، زمانی که کودک راه‌های جدیدی برای استفاده از اسباب‌بازی پیدا می‌کند یا سگش را وادار به صحبت می‌کند، خلاقیت خود را نشان می‌دهد. او همچنین وقتی ایده های تزئینی برای اتاقش دارد و به تحقق آنها کمک می کند یا وقتی برای یکی از اعضای خانواده اش سورپرایز آماده می کند خلاق است و به کمک آن استعداد خود را نشان می دهد.

علاوه بر این، خلاقیت چیزی است که هم در فعالیت های روزانه و هم در بازی ها و فعالیت های فرهنگی و هنری کودک می تواند رشد کند. به عنوان مثال، هنگام بازی، کودکان خلاقیت خود را از طریق تماس با دیگرانی که با آنها اکتشاف می کنند، داستان اختراع می کنند یا از تخیل خود برای درک بهتر دنیایی که در آن زندگی می کنند، پرورش می دهند.

منبع:کانون مشاوران ایران-خلاقیت در کودکان ✔️ ۱۱ روش تضمینی

برچسب‌ها: خلاقیت در کودکان,کودک خلاق,پرورش خلاقیت در کودکان,

موضوع:
بازدید: 9

+ نوشته شده در يکشنبه 8 بهمن 1402 ساعت 23:31 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

چگونه کودکانی شاد داشته باشیم ✔️ ۲۱ راز که نمی دانید

چگونه کودکانی شاد داشته باشیم؟ کودک شاد اغلب سالم تر و موفق تر از کودکانی هستند که شاد نیستند. آنها کمتر مستعد ابتلا به بیماری های جسمی و روانی هستند و در مدرسه و زندگی شخصی خود عملکرد بهتری دارند.

در اینجا چند نکته برای کمک به کودکان برای شاد بودن آورده شده است:

با آنها وقت بگذرانید و به آنها توجه کنید.

از آنها حمایت کنید و به آنها احساس امنیت و حمایت دهید.

به آنها فرصت هایی برای یادگیری و رشد بدهید.

به آنها فرصت هایی برای بازی و سرگرمی بدهید.

با کمک والدین و سایر بزرگسالان، کودکان می توانند یاد بگیرند که چگونه شاد باشند و زندگی را با تمام وجود لذت ببرند.

چگونه کودکانی شاد داشته باشیم

چگونه کودکانی شاد داشته باشیم؟ کودک شاد آرزوی هر خانواده ای است. والدین می‌توانند با ایجاد یک محیط سالم و حمایت‌کننده در خانه، به کودکان خود کمک کنند تا از این عوامل به نفع خود استفاده کنند و زندگی شادتری داشته باشند.

۱. از تقویت مثبت استفاده کنید

برای کودکان، والدین اولین حمایت اخلاقی هستند که باید بدانند آیا کار خاصی را درست انجام می دهند یا خیر. تقویت مثبت برای تربیت کودکی با اعتماد به نفس و شاد ضروری است. به همین دلیل مهم است که هر زمان که فرزندتان کاری را درست انجام می دهد از او قدردانی کنید. اما وقتی اشتباه می کند او را تحسین نکنید. تمجید نادرست می تواند مضر باشد. او ممکن است همیشه به دنبال کلمات قدردانی باشد، که می تواند باعث ایجاد مسائل مربوط به انگیزه در آینده در زندگی شود.

۲. به کودک خود بیاموزید که صبور باشد

بچه‌ها آماده شده‌اند که با لذت آنی انرژی بگیرند. و در دنیای امروز که همه چیز با یک انگشت در دسترس است، نیاز به ارضای هر نیازی در لحظه در حال افزایش است. مهم است که به فرزندان خود اجازه دهید مزایای لذت طولانی مدت و این واقعیت اساسی را درک کنند که هر چیزی زمان خودش را می گیرد. با تلقین ارزش‌های صبر، فرزندانتان دیگر دشمن خودشان نیستند و احساس غم و اندوه نمی‌کنند.

۳. به فرزندتان کمک کنید تا روابط خوب برقرار کند

خانواده و دوستان شادی فراوان و همچنین لحظات به یاد ماندنی را برای همیشه به ارمغان می آورند. بچه ها ممکن است به راحتی با خانواده و حتی با دوستان خود ارتباط برقرار کنند. اما والدین باید به آنها یاد بدهند که این کار را با آشنایان یا حتی همسایگان انجام دهند.

۴. به فرزند خود بیاموزید که مهربان باشد

بچه‌ها ممکن است در روزهای اول مالکیت داشته باشند و ممکن است به دیگران در زندگی خود تنها به خانواده نزدیک خود اهمیت دهند. با گذشت زمان، لازم است فرزندان شما بدانند که در زندگی آنها چیزی بیش از خودشان وجود دارد. با پرورش همدلی و مهربانی نسبت به دیگران، آنها شروع به کشف شادی نوع منحصر به فردی خواهند کرد.

چگونه کودکانی شاد داشته باشیم

۵. فرزند خود را مستقل تربیت کنید

برخی از والدین بیش از حد از فرزندان خود محافظت می کنند و تمایل دارند والدین هلیکوپتری باشند. این رفتار می تواند بچه ها را عصبانی کند یا آنها را بیش از حد به والدین خود وابسته کند. عجله برای متوقف کردن فرزندتان از انجام کاری نادرست می تواند در دراز مدت برای او مضر باشد، تا زمانی که این فعالیت عواقبی نداشته باشد. اگر کودکتان در حین بازی زمین خورد، بگذارید بیفتد و برای مدتی گریه کند. او به تدریج یاد می گیرد که گرد و غبار خود را پاک کند و دوباره شروع به بازی کند.

۶. مطمئن شوید که به حرف فرزندتان گوش می دهید

بسیاری از کودکان احساسات خود را به والدین خود منتقل می کنند. با این حال، اینها عمدتاً به‌عنوان عصبانیت‌های معمول دوران کودکی تلقی می‌شوند و به راحتی نادیده گرفته می‌شوند. پس از آن ممکن است کودک شما شروع به ایجاد احساس خواستن نشدن یا عقده حقارت کند. او باید بداند که می تواند در مورد هر چیزی با شما صحبت کند و شما واقعاً متوجه خواهید شد که او چه می گذرد. به او زمان بدهید، کاری را که انجام می دهید برای لحظه ای رها کنید و حتی زمانی که به شما می گوید در قسمت کارتونی مورد علاقه اش چه اتفاقی افتاده است، به او گوش دهید.

۷. بگذارید فرزندتان ببیند که شما هم خوشحال هستید

اگر خودتان فردی ناراضی باشید، هیچ بازی، مهمانی، فعالیتی کارساز نخواهد بود. بچه‌ها خیلی سریع‌تر از دیگران آن را احساس می‌کنند و معمولاً فکر می‌کنند که زندگی اینطور است. شادی مسری است، پس اگر شما شاد باشید فرزندتان نیز از شما خوشحال خواهد شد. پس خوشحال بمانید و بگذارید فرزندتان ببیند که با وجود مشکلات مختلفی که زندگی در بزرگ‌تر شدن بر سر او ایجاد می‌کند، همیشه می‌تواند دلیلی برای خوشحالی پیدا کند.

نشانه های کودک شاد

آنها از نظر جسمانی فعال هستند و والدین آنها نیز فعال هستند. کودکان سالم و فعال از نظر بدنی در هر سنی شادتر هستند و به احتمال زیاد بیرون می‌روند و به فعالیت بدنی می‌پردازند. یک مطالعه رابطه مستقیم بین والدین کم تحرک و بچه های کم تحرک را نشان داد.

زیاد تلویزیون تماشا نمی کنند. تحقیقات در مورد سلامت و زندگی کودکان نشان می‌دهد که چند عامل به شدت بر چاقی تأثیر می‌گذارند که به نوبه خود می‌تواند بر شادی نیز تأثیر بگذارد. مهمترین عاملی که محققان دریافتند، در دسترس بودن تلویزیون است به این معنی که تماشا زیاد تلویزیون بر چاقی و ناراحتی کودک تاثیر مستقیم می گذارد.

خواب کافی دارند. کودکانی که به خوبی استراحت می‌کنند از نظر جسمی سالم‌تر هستند و استرس کمتری دارند و علاوه بر این در طول روز خسته می شوند و تمایل دارند که بخوابند.

خانواده آنها با هم غذا می خورند. روندهای مداوم زندگی مانند زمان صرف غذا در خانواده نیز باعث افزایش شادی کودکان می شود. البته، غذا خوردن به تنهایی زندگی بچه ها را تغییر نمی دهد، اما ایجاد عادات سالم و اجتماعی با هم می تواند در سلامت کودک نقش زیادی دارد.

آنها به دنبال علایق خود هستند. یک مطالعه نشان داد که کودک شاد، احتمالاً یک ویژگی کلیدی دارند: تمایل به تعقیب علایق با وجود موانع ممکن است مهمترین عامل در دستیابی کودک به آنچه از زندگی در دراز مدت می خواهد باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-چگونه کودکانی شاد داشته باشیم ✔️ ۲۱ راز که نمی دانید

برچسب‌ها: نوجوان شاد,نشانه های کودک شاد,کودک شاد,

موضوع:
بازدید: 7

+ نوشته شده در شنبه 14 بهمن 1402 ساعت 0:25 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بازی با کودک ۱۱ ساله ✔️ بهترین پل ارتباطی والدین و کودک

بازی با کودک ۱۱ ساله در حال رشد و تغییر سریع هستند. آنها به سرعت در حال یادگیری و درک مفاهیم جدید هستند و همچنین علاقه زیادی به تعاملات اجتماعی دارند. بازی می تواند راهی عالی برای کودکان ۱۱ ساله برای یادگیری، رشد و سرگرم شدن باشد. بازی برای رشد و توسعه مهارت های کودک شما مهم است. بازی با کودک در واقع می تواند مقداری از استرس روز شما و کودکتان را کاهش دهد. این یک شرایط برد-برد برای والدین و کودکان است.

بازی با کودک ۱۱ ساله

در اینجا چند ایده برای بازی با کودک ۱۱ ساله آورده شده است:

بازی های فکری و استراتژیک

بازی های فکری و استراتژیک می توانند به تقویت مهارت های حل مسئله، تفکر منطقی و برنامه ریزی کودکان کمک کنند. برخی از بازی با کودک ۱۱ ساله عبارتند از:

شطرنج

رومیزی

منچ

مونوپولی

دومینو

ریاضیات

جستجوی کلمات

بازی های گروهی

بازی های گروهی می توانند به تقویت مهارت های ارتباطی، همکاری و حل مسئله کودکان کمک کنند. برخی از محبوب ترین بازی با کودک ۱۱ ساله عبارتند از:

مافیا

اسم فامیل

پانتومیم

هفت سنگ

پکیج استعدادیابی کودک و نوجوان ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج در ایران است که در سطح بین المللی هم اعتبار بالایی دارد. به منظور اطلاع از شرایط پکیج استعداد یابی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

بازی های حرکتی

بازی های حرکتی در دسته بازی با کودک ۱۱ ساله می توانند به تقویت مهارت های حرکتی کودکان کمک کنند. برخی از بازی های حرکتی محبوب برای کودکان ۱۱ ساله عبارتند از:

فوتبال

بسکتبال

والیبال

تنیس

بدمینتون

دوچرخه سواری

پیاده روی

بازی با کودک 11 ساله

بازی های خلاقانه

بازی های خلاقانه می توانند به پرورش خلاقیت و تخیل کودکان کمک کنند. برخی از بازی های خلاقانه محبوب برای کودکان ۱۱ ساله عبارتند از:

نقاشی

رنگ آمیزی

سفالگری

نجاری

موسیقی

بازیگری

هنگام انتخاب بازی برای کودک ۱۱ ساله، مهم است که به علاقه ها و توانمندی های او توجه کنید. همچنین، مهم است که بازی را به گونه ای انتخاب کنید که چالش برانگیز و سرگرم کننده باشد، در انتخاب بازی ها حتما ویژگی های سنی کودک یازده ساله را به یاد داشته باشید.

باغبانی

چه حیاط کوچک یا بزرگی داشته باشید، می توانید پروژه های باغبانی زیادی را با بچه ها انجام دهید. برای شروع، سعی کنید چند دانه از گل ها یا سبزیجات مورد علاقه آنها را تهیه کنید. می توانید این ها را با هم بکارید و به بچه هایتان کمک کنید تا برای هر مرحله یک دفترچه گیاهی همراه با عکس داشته باشد.

با هم کتاب بخوانید

واژگان، خواندن و مهارت های ارتباطی فرزندتان را با خواندن کتاب های زیبا، روزنامه ها یا فصل های مورد علاقه او با آنها تقویت کنید. می توانید به توضیح مفاهیمی که آنها هنوز نمی فهمند کمک کنید و جستجوی معانی و دایره لغتی و ارتباطی را برای آنها آسان تر کنید و به مرور به آن ها کمک می کنید تا بهتر در آینده

کارهای خانه

با آشنا کردن آنها با برخی از کارهای خانه، به آنها یاد می دهید که در خانه به آنها کمک کنند. موارد ساده ای را انتخاب کنید که به بهداشت و آراستگی در اطراف خانه کمک می کند. شب‌هایی را تعیین کنید که خانواده با هم کارها را انجام می‌دهند تا مهارت‌های همکاری را القاء کنند و همچنین به بچه‌ها یاد دهند که چگونه از خانه مراقبت کنند و به مرور قدر کسانی که در خانه کار می کنند را بیش تر بدانند.

نکات مهم

در اینجا چند نکته برای بازی با کودک ۱۱ ساله آورده شده است:

زمان بازی را محدود کنید. کودکان ۱۱ ساله نیاز به فعالیت بدنی و اجتماعی دارند. مهم است که زمان بازی را به گونه ای محدود کنید که کودک فرصت کافی برای انجام سایر فعالیت ها را داشته باشد.

از بازی برای یادگیری استفاده کنید. بازی می تواند راهی عالی برای یادگیری مفاهیم جدید و تقویت مهارت ها باشد. از بازی برای آموزش کودکان در مورد موضوعات مختلف مانند تاریخ، علوم، ریاضیات و غیره استفاده کنید.

از بازی برای تقویت روابط استفاده کنید. بازی می تواند راهی عالی برای تقویت روابط بین شما و کودکتان باشد. از بازی برای ایجاد ارتباط و صمیمیت با کودکتان استفاده کنید.

بازی با کودک ۱۱ ساله می تواند راهی عالی برای تقویت رشد و یادگیری او باشد. با انتخاب بازی های مناسب و رعایت نکات بالا، می توانید از بازی با کودکتان لذت ببرید و به او کمک کنید تا به طور کامل رشد کند.

منبع:کانون مشاوران ایران -بازی با کودک ۱۱ ساله ✔️ بهترین پل ارتباطی والدین و کودک

برچسب‌ها: کودک 11 ساله,بازی با کودک,بازی با کودک 11 ساله,

موضوع:
بازدید: 7

+ نوشته شده در شنبه 14 بهمن 1402 ساعت 0:27 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در کودکان و نوجوانان✔️ نافرمانی مقابله ای

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در کودکان و نوجوانان (ODD) نوعی اختلال رفتاری است که در آن کودکان و نوجوانان الگوهای رفتاری مکرر و مداوم از نافرمانی، بی‌توجهی و خصومت را نسبت به مراجع قدرت نشان می‌دهند. این رفتارها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

بحث و گفتگو با بزرگسالان

امتناع از پیروی از دستورالعمل‌ها

عمداً انجام کارهایی که باعث آزار دیگران می‌شود

خشمگین یا کینه توز بودن

لجبازی

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی[۱] (ODD) یک اختلالی می باشد که بیشتر در کودکان و نوجوانان مشاهده می شود.

ویژگی های این اختلال عبارت از رفتار منفی، نافرمانی یا بی اعتنایی می باشد که نسبت به رفتار آزمایشی نرمال مشاهده شده در اکثر کودکان و در زمان های مختلف، بدتر می باشد. اکثر کودکان در دوره های مختلفی با مشکلاتی مواجه می شوند، به خصوص در طول دوره ۱۸ ماه تا سه سال و بعدا در طول دوره نوجوانی.

این دوره های سخت بخشی از فرآیند رشد نرمال مربوط به بدست آوردن احساس قوی تری نسبت به فردیت و جدا شدن از والدین می باشد.

با این وجود، اختلال بی اعتنایی و نافرمانی یک نوع رفتار بی اعتنایی می باشد که نسبت به رفتارهای فردی نرمال طولانی تر و شدیدتر می باشد، ولی آنقدر افراطی نمی باشد که شامل تخلف از قواعد اجتماعی یا حقوق دیگران باشد. راهنمای متخصصان سلامت روانی، راهنمای آماری و تشخیص اختلالات آماری، چهارمین چاپ، تجدید چاپ متنی[۲] (DSM – IV – TR)، ODD را به عنوان یکی از اختلالات رفتار مختل کننده دسته بندی کرده است.

[۱] Oppositional defiant disorder

[۲] Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders , fourth edition, text revision

عوامل و علائم

علائم اختلال اختلال بی اعتنایی و نافرمانی معمولاً در سنین ۶ تا ۸ سالگی شروع می شوند و در سنین نوجوانی به اوج خود می رسند. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است.

عوامل

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی به عنوان یک مشکل برای خانواده ها و نه برای افراد، نامگذاری شده است. این مشکل در خانواده هایی صورت می گیرد که برخی از فاکتورهای زیر یا تمامی آنها در آن خانواده وجود داشته باشند:

محدودیت های اعمال شده از طریق والدین بیش از حد سخت گیرانه یا سهل انگار می باشند، یا با یک ترکیب ناسازگارانه از هر دو این موارد می باشند.

زندگی خانواده بدون ساختار مشخص می باشد؛ قواعد، محدودیت ها و نظم ها نامعین می باشند یا به صورت ناسازگارانه ای اعمال می شوند.

حداقل یکی از والدین، رفتار متضادی در تعاملات خودش با سایر افراد دارد.

برای مثال، ممکن است که پدر یا مادر در مقابل کودک خودشان، جر و بحث های زیادی با همسایه ها، کارمندان مغازه، سایر اعضای خانواده و غیره داشته باشد.

حداقل یکی از والدین به دلیل مشکلات عاطفی والدین (همانند افسردگی)، جدایی یا طلاق و یا ساعات کاری، به صورت فیزیکی یا عاطفی در دسترس کودک نمی باشند.

رفتار بی اعتنایی صورت گرفته از طرف کودک، می تواند یک رفتاری برای احساس ایمنی یا به دست آوردن کنترل باشد. همچنین این رفتار می تواند نشان دهنده تلاش برای جلب توجه یک سرپرست بی مسولیت و بی علاقه باشد.

همچنین ممکن است که فاکتورهای ژنتیکی در ODD وجود داشته باشند؛ به نظر می رسد که این اختلال در اغلب مواقع در خانواده ها صورت می گیرند. با این وجود، این الگو می تواند نشان دهنده رفتار انعکاسی باشد که از نسل های قبلی یاد گرفته شده است و منعکس کننده تاثیرات ژن یا ژن های اختلالی نباشد.

علائم

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی (ODD) یک اختلال رفتاری است که در آن کودکان و نوجوانان به طور مداوم و مکرر رفتارهای مقابله جویانه، چالش برانگیز و نافرمانی از بزرگسالان، به ویژه والدین و معلمان خود، نشان می دهند. این رفتارها می تواند شامل موارد زیر باشد: این رفتارها در مقایسه با حالت معمولی این رفتارها در کودکان دارای سن و سطح رشد مناسب، به میزان بیشتری در افراد ODD مشاهده شود.

یک الگوی رفتار منفی، خسمانه و بی اعتنایی که حداقل به مدت شش ماه به طول می کشد، و شامل چهار (یا بیشتر از چهار) مورد از موارد پایینی در کودک وجود دارد. کودک:

کنترل وضعیت خودش را از دست می دهد

بیش از حد به افراد بزرگسال اصرار می کند

در اغلب مواقع نسبت به قواعد یا درخواست های افراد بزرگسال بی توجهی می کند

به صورت تعمدی تلاش می کند تا افراد را تحریک کند

به خاطر اشتباهات یا بدرفتاری های خودش، سایر افراد را سرزنش می کند

در اغلب مواقع، به صورت سریع از طریق سایر افراد تحریک می شود

در اغلب مواقع خشمگین و بی میل است

در اغلب مواقع کینه توز است

به منظور تشخیص دادن اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در کودک، باید اختلالات رفتاری منجر ایجاد اختلال قابل توجهی در عملکرد اجتماعی، آکادمیکی یا شغلی شود و این رفتار نباید صرفا در طول دوره های روان پریشی یا اختلال روانی صورت بگیرد.

در صورتی که فرد جوان ۱۸ ساله یا بزرگتر باشد، نباید معیارهای اختلال شخصیتی ضداجتماعی را داشته باشد

جدیدترین روش های روانشناسی کودک

آمارها

فرض بر این است که اختلال بی اعتنایی و نافرمانی، تقریبا در ۶% از کودکان ایالات متحده صورت می گیرد. این اختلال در بین افراد دارای وضعیت اقتصادی – اجتماعی پایین تر، در سطح گسترده تری رواج دارد.

در یکی از مطالعات صورت گرفته، در ۸% از کودکان مربوط به خانواده های کم درآمد، ODD تشخیص داده شده بود. این اختلال معمولا در سن شش سالگی کودک مشخص می شود.

قبل از سن نوجوانی (در ۹ تا ۱۲ سالگی) میزان تشخیص این اختلال در پسران بیشتر از دختران می باشد، ولی میزان این تشخیص در دوره نوجوانی، ما بین دختران و پسران یکسان می باشد.

تخمین زده شده است که در حدود یک سوم از کودکانی که دارای اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD) هستند، همچنین دارای ODD هم می باشند. کودکانی که ODD دارند، در اغلب موارد به عنوان افراد مضطرب یا افسرده هم شناخته می شوند.

منبع:کانون مشاوران ایران-اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در کودکان و نوجوانان✔️ نافرمانی مقابله ای

برچسب‌ها: نافرمانی در کودکان,درمان اختلال نافرمانی,اختلال بی اعتنایی,

موضوع:
بازدید: 7

+ نوشته شده در شنبه 21 بهمن 1402 ساعت 20:27 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

اهمیت بازی برای کودکان

اهمیت بازی برای کودکان رسیدن به تکامل عقلی و احساسی می باشد که خلاقیت کودکان را محک زده و آن را تقویت می کند. همچنین یک نوع روش برای آموزش کودکان می باشد. حتی این روش برای آنان که مشکل گفتاری نیز دارند هم راه گشا و قابل استفاده میباشد.

بازی درمانی کودکان به روش های مختلف به کودکان کمک می کند تا از راه بازی کردن یک پشتیبانی خوب دریافت کرده و با استفاده از احساسات و عواطف بسیار اندیشه های خود را بیان کرده و از مشکلات خود بگویند.

همچنین این روش کمک می کند تا کودکان بیاموزند چگونه روابط خود را کنترل کرده و درهنگام عصبانیت و یا خوشحالی چه رفتاری از خود بروز دهند. در این روش کودکان با استفاده از شیوه های مدیریتی مشکلات خود را حل کرده و اضطراب و استرس را در خود کاهش دهند.

اهمیت بازی برای کودکان

اهمیت بازی برای کودکان، روانشناسان و روانپزشکان مشاوره کودک، مجموعه ای بسیار از اسباب بازی ها را در اختیار کودک قرار می دهد و با او درباره این اسباب بازی ها صحبت کرده و همبازی میشود تا رابطه نزدیکی را با او پیدا کند سپس با کفتار و صحبت کردن با زبان کودکان مشکلات او را ریشه یابی می کند. در ادامه اهمیت بازی برای کودکان ذکر شده است:

۱.بازی کنید و یاد بگیرید

بازی یک “مدرسه” غیرقابل مقایسه است زیرا در قلب یادگیری و سرگرمی کودک شما قرار دارد. این به کودک اجازه می دهد تا راحت تر بیاموزد زیرا این فعالیت فوق العاده است که به او امکان می دهد نیازهای اولیه خود را برای حرکت، آزمایش و یادگیری با لذت برآورده کند.

بازی مناسب یک محیط سرگرم کننده و محرک برای کودک برای یادگیری به روشی طبیعی و جذاب فراهم می کند زیرا هنگام بازی، کودک انگیزه ای برای کشف، آزمایش و یادگیری چیزهای جدید پیدا می کند. تفکر انتقادی، حافظه و تمرکز آنها را بهبود می بخشد و به آنها اجازه می دهد تا پازل ها، تحقیقات، توسعه استراتژی هایی را برای پیروزی ایجاد کنند.

بازی به کودک اجازه می دهد تا دنیای اطراف خود را از راه عملی آزمایش و کشف کند. او می تواند ایده های مختلف را آزمایش کند، اشتباه کند و از تجربیات خود در حین بازی درس بگیرد.

۲. بازی کنید و مهارت های اجتماعی را توسعه دهید

اهمیت بازی برای کودکان اجازه می دهد تا با همسالان خود ارتباط برقرار کند، مهارت های اجتماعی مانند ارتباط، همکاری، اشتراک گذاری و حل تعارض را توسعه دهد. آنها یاد می گیرند که احساسات خود را مدیریت کنند، همدلی را توسعه دهند و دیدگاه های دیگران را درک کنند.

بازی‌هایی که در دوران کودکی به کودک ارائه می‌شود بر شخصی که او تبدیل می‌شود، از طریق تعامل با محیط خود، و همچنین نحوه تعامل ما با او تأثیر می‌گذارد.

بنابراین، دادن یک عروسک یا یک ماشین اسباب‌بازی به یک دختر بچه تصمیمی است که بر درک او از آنچه «عادی» است یا نه، یعنی هنجارهای والدین و اجتماعی تأثیر می‌گذارد. بنابراین، هر یک از والدین، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها و عزیزانشان هنگام ارائه یک هدیه ناخودآگاه انتخاب می کنند.

هیچ هدیه بد یا بازی بدی وجود ندارد، این شما هستید که انتخاب می کنید چه چیزی با کودک و شخصیت او مطابقت دارد. یادگیری و بازی باید لحظه ای خاص بین کودک و اسباب بازی هایش باقی بماند، اما اگر این کار را با برادران و خواهرانش داشته باشد. هر کدام و البته پدر و مادرش. بازی کردن با هم، افراد در هر سنی و افراد را دور هم جمع می کند و تعاملات را به طور فعال تسهیل می کند. با بازی با فرزندتان، بدون اینکه لزوماً توجه داشته باشید، تعامل خواهید داشت و زمان با کیفیتی را با او سپری می کنید.

۳. بازی کنید تا یاد بگیرید در جامعه زندگی کنید

کودک با دو دنیا بازی می کند، یکی خارق العاده و دیگری واقعی. در طول بازی، او می تواند موقعیت ها، وقایع شاد یا ناخوشایندی را که تجربه کرده است، دوباره به تصویر بکشد. این بازی به او اجازه می دهد تا مهارت های اجتماعی مانند، از جمله، اهمیت انتظار نوبت، حل مشکلات و درگیری ها یا مهارت های مکالمه را برجسته کند…

از طریق بازی، کودک به دنبال درک قوانین زندگی در جامعه و ساختن نظریه هایی درباره جهان است. اطراف آنها به طور خاص، درک احساسات و قوانین رفتاری می تواند برای بسیاری از کودکان مبتلا به سندرم اوتیسم کار دشواری باشد. بنابراین، بازی در تشخیص حالات چهره و بازتولید آنها می تواند به آنها کمک کند تا در هنگام مواجهه با آنها، آنها را رمزگشایی کنند.

۴. بازی کنید تا بیدار شوید

برای بسیاری از کودکان اهمیت بازی برای کودکان میل به کشف به حدی است که تمام اشیاء زندگی روزمره توجه آنها را جلب می کند و برای آنها ارزش اسباب بازی دارد. برای سایر کودکان، به ویژه برخی از کودکان دارای معلولیت، کشف جهان باید بیشتر تحت نظارت باشد. در نتیجه کودک را برای تعامل با محیط خود برانگیزد. لازم است با قرار دادن آن در حضور محرک های متنوع، آن را به شیوه ای داوطلبانه تر درخواست کرد. یک آزمون و خطای طولانی برای یافتن محرک مناسب آغاز می شود، نه خیلی کم و نه خیلی تهاجمی.

اهمیت بازی برای کودکان

چگونه با کودک بازی کنیم؟

من فکر می کنم که ما باید از قبل درک کنیم که انجام این کار چقدر مهم است، زیرا وقتی کودک با او بازی می کند، اعتماد به نفس خود را تقویت می کند، مخزن عاطفی خود را پر می کند، احساس امنیت خود را پر می کند، این به او زمان دادن به معنای ورود به دنیای خود است.

اهمیت بازی برای کودکان همچنین قدرت فوق العاده ای در تنظیم احساسات دارد زیرا در واقع ما به عنوان والدین به مرور زمان متوجه خواهیم شد که وقتی برای بازی با کودک خود وقت بگذارید، او به تدریج مهارت های خودتنظیمی را در او ایجاد خواهد کرد. ناامیدی بسیار کمتر، خشم بسیار کمتر، او صبر را یاد خواهد گرفت، او چیزهای زیادی خواهد آموخت، به طوری که من فکر می کنم این از قبل کلید است.

پس چگونه با او بازی کنیم؟ من فکر می کنم باید از این فرض شروع کنیم که این لحظه اوست و اجازه دادن به آن برای هدایت بازی اساسی است. اینکه او دقیقاً در آن زمان می‌توانست قدرت ابتکار عمل، تعیین قوانین خود را داشته باشد. بنابراین بازی با فرزند شما لازم نیست طول بکشد، حتی ده دقیقه در روز برای او افسانه است. پس این نیز بسیار مهم است که ما به عنوان والدین کمتر احساس گناه کنیم زیرا گاهی اوقات نمی‌خواهیم بازی کنیم یا وقت نداریم و این نیز برای کودک یادگیری مثبت است. بنابراین اجازه دادن به او برای فرار، بودن در کنار او در این لحظات در ساخت او اساسی است.

منبع:مشاوره خانواده-اهمیت بازی برای کودکان

برچسب‌ها: خلاقیت کودکان,بازی گروهی کودکان,بازی کودکان,

موضوع:
بازدید: 9

+ نوشته شده در سه شنبه 24 بهمن 1402 ساعت 1:21 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

والدین با دعوا کودکی ام را سیاه کردند

تاثیر دعوای والدین بر کودک یکی از آسیب‌زاترین تجربیات برای کودکان است. این دعواها می‌تواند تأثیرات منفی کوتاه‌مدت و بلندمدت بر رشد و سلامت کودک داشته باشد. تاثیر دعوای والدین بر کودک بسیار زیاد است. کودکان در مقابل واقعه های دردناک بسیار صدمه پذیر می باشند. بنابراین دعوای والدین سلامتی روانی آنها دچار خطر می شود.

پژوهش ها نشان گر این می باشد که دعواهای بین والدین مخصوصاً مشاجره های غیر قابل حل در موقع جدایی ، در مدت طولانی سلامت روانی و خوشبختی کودک را تحت تاثیر قرار می دهد.

تاثیر دعوای والدین بر کودک

قبلیبعدی

۱۲

مشاوره نجات زندگی

تاثیرات کوتاه‌مدت دعوای والدین بر کودک

بر طبق مطالعات سایت “مشاوره خانواده “، فرزندانی که در معرض اختلاف‌های حاد، به طور مداوم و دارای زمان زیاد پدر و مادر خود قرار می گیرند، به اشخاصی تهاجمی و دارای خشم تبدیل می شوند.

تاثیر دعوای والدین بر کودک امکان دارد موجب کم شدن اعتماد به نفس، استرس و افسردگی در کودک شود که در برخی از فرزندان به خودکشی هم تبدیل می‌شود. علاوه بر این موارد رویکرد تحصیلی کودک به دلیل اختلافات والدین صدمه می بیند

که همین امر در پرورش یافتن توانایی‌های عاطفی و اجتماعی موثر می باشد. پژوهشگران اعتقاد دارند که کودکان در تمام سنین در اختلاف‌های میان والدین تحت تاثیر قرار می‌گیرند از طرفی دیگر اگر کودکان شاهد مشاجره والدین باشند. خوش بین بودن خود را نسبت به جهان و مهارت های خود برای کسب کردن هماهنگی و عشق از دست خواهند داد. شدت تاثیر دعوای والدین بر کودک به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

سن کودک: کودکان کوچکتر نسبت به کودکان بزرگتر بیشتر تحت تأثیر دعوای والدین قرار می‌گیرند.

شدت دعوا: دعواهای شدیدتر تأثیرات مخربی‌تری بر کودکان دارند.

فرکانس دعوا: دعواهای مکرر تأثیرات مخربی‌تری بر کودکان دارند.

اگر کودک شما شاهد دعوای والدین خود است، مهم است که به او کمک کنید تا با این شرایط کنار بیاید.

تاثیر دعوای والدین بر کودک

تاثیر دعوای والدین در بزرگسالی

تاثیر دعوای والدین در بزرگسالی نی نی سایت می تواند تأثیرات منفی زیادی بر فرزندان داشته باشد. این تأثیرات می تواند شامل موارد زیر باشد:

مشکلات عاطفی: کودکانی که شاهد دعوای والدین خود هستند، بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات عاطفی مانند اضطراب، افسردگی، و عزت نفس پایین قرار دارند.

مشکلات رفتاری: این کودکان ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه، ناسازگارانه، یا منزویانه از خود نشان دهند.

مشکلات تحصیلی: این کودکان ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشند و یا ترک تحصیل کنند.

مشکلات روابط: این کودکان ممکن است در برقراری روابط سالم با دیگران مشکل داشته باشند.

علائم مصرف مواد مخدر

از نظر روانشناسی تاثیر دعوای والدین بر کودک می تواند سبب:

شب ادراری

افسردگی

اعتیاد

استرس شدید

بی خوابی

بیش فعالی

خشونت و پرخاشگری

حمله عصبی در بزرگسالی

جامعه گریزی

بدبینی نسبت به جنس مخالف

و غیره

منبع:مشاوره خانواده-والدین با دعوا کودکی ام را سیاه کردند

برچسب‌ها: دعوای والدین,استرس دعوای پدر و مادر,تاثیر دعوای والدین بر کودک,

موضوع:
بازدید: 7

+ نوشته شده در پنجشنبه 26 بهمن 1402 ساعت 14:00 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

عدم توجه کودک

عدم توجه کودک، مشکلی رایج است که می‌تواند در هر سنی رخ دهد. این مشکل می‌تواند در قالب بی‌توجهی به دستورات، عدم تمرکز در انجام تکالیف، یا بی‌علاقگی به فعالیت‌های اجتماعی خود را نشان دهد. عدم توجه می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله مشکلات رشدی، اضطراب، افسردگی، یا مشکلات خانوادگی. عدم توجه کودک یک مشکل رایج است که می‌تواند در هر سنی رخ دهد. این مقاله به بررسی علل، علائم و راهکارهای عدم توجه در کودکان می‌پردازد.

در حال حاضر اعتقاد بر این است که این اختلال منشأ عصبی بیولوژیکی دارد، هم به دلیل مؤلفه ارثی آن و هم به دلیل دخالت ژنی که برخی گیرنده های مسئول انتقال دوپامین را کد می کند. در عین حال، البته نمی توان نقش مهم عوامل محیطی مانند بافت اجتماعی و فرهنگی، الگوهای دلبستگی خاص، تربیت والدین و روش‌های آموزشی را نادیده گرفت. که در ادامه به توضیح دقیق آن ها می پردازیم.

نشانه های عدم توجه کودک

تشخیص بیش فعالی همیشه باید با کمک یک متخصص ارزیابی شود که بتواند علائم و درمان را ارزیابی کند. اما می‌توانیم برخی از نشانه‌های بیش فعالی و عدم توجه کودک را در کودکان به طور کلی پیش‌بینی کنیم:

ناتوانی در ثابت ماندن، دست ها و پاها همیشه در حرکت هستند.

سرزندگی و فعالیت شدید (دویدن، کوهنوردی و غیره)

ناتوانی در تمرکز بر روی یک فعالیت، بدون انجام اولین فعالیت از یک فعالیت به فعالیت دیگر می‌روید

مشکل در انجام بازی های آرام

به راحتی حواسشان پرت می شود

زیاد حرف می زنند و گوش نمی دهند .

مکالمات دیگران را قطع می کنند.

آنها در بازی ها یا گفتگوها منتظر نوبت خود نمی مانند و اغلب به شکلی تند در آن شرکت می کنند.

آنها هیچ احساس خطری ندارند و اغلب کارهای خطرناکی را بدون فکر کردن انجام می دهند.

آنها آنچه را که باید انجام دهند یا آنچه برای انجام یک کار ضروری است را از دست می دهند یا فراموش می کنند

به دلیل استرس و اضطراب و مشکلات خواب می توان گفت که عدم تمرکز باعث افت تحصیلی و در آینده کاری کودک می شود به همین منظور برای تشخیص دقیق و درمان قطعی بیش فعالی می توانید با برترین متخصصان کودک با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

درمان عدم توجه و تمرکز در کودکان

اولین قدمی که باید برای کمک به فرزندان خود برای غلبه بر عدم توجه کودک بردارید این است که بدانید این چیزی کاملاً طبیعی است و با تغییرات کوچک می توانید به نتایج خوبی برسید .

۱.محیط مناسب را برای انجام تکالیف پیدا کنید

چگونه یک کودک می تواند با تلفن همراهش روی میز، تلویزیون روشن و شاید خواهر یا برادر کوچکش در حال گریه تمرکز کند؟ غالباً اساس مشکلات تمرکز در کودکان دقیقاً عدم وجود زمینه مناسب برای مطالعه است. ایجاد یک محیط آرام و مناسب، به ویژه اختصاص به تکالیف، ضروری است و با توجه به اینکه کودکان موجودات عادت هستند، مهم است که همیشه در یک مکان ساکت یا حدقل مناسب باشد.

۲.به آنها انگیزه دهید تا به مطالعه علاقه مند شوند

برای اینکه فرزندان شما بتوانند تمام دوران تحصیلی خود را با خیال راحت تجربه کنند، ضروری است که مطالعه را به عنوان یک تحمیل تلقی نکند. آنها را درگیر کنید، هرگز به آنها نگویید که قادر به انجام یک کار نیستند، زیرا عزت نفس آن ها را نابود می کنید.

۳.یاد بگیرید که یک والد صبور باشید

گاهی اوقات آسان نیست، اما باید صبور باشید. کودکان تمایل دارند همانطور که ما از آنها انتظار داریم رفتار کنند. اگر از قبل فکر می کنید که آن ها بیش فعال و حواس پرت خواهند بود، مطمئناً همینطور خواهند بود! در عوض درک خود را نشان دهید و به آنها کمک کنید تا توانایی اعمال مستقل خود را توسعه دهند.

عدم توجه کودک

۴. به تلاش پاداش دهید، نه فقط به نتیجه

کودکان نیز مانند هر بزرگسال دیگری، اگر احساس کنند مورد قدردانی قرار می گیرند، بهترین های خود را به نمایش می گذارند. بنابراین پس از انجام یک کار به خصوص دشوار یا کاری که با توجه خاص انجام دادند، یک جایزه کوچک به آنها بدهید. به کارهای خوبی که انجام داده اند اشاره کنید و به آنها پاداش دهید، شاید با فعالیت هایی که از انجام آنها لذت می برند.

۵. به آنها بیاموزید که هر بار یک کار را انجام دهند

هنگام انجام تکالیف و مطالعه در خانه، برای اینکه توانایی تمرکز کودکان خود را بیش از حد تحت فشار قرار ندهید، به آنها کمک کنید تا کارهای خود را به فعالیت های خرد تقسیم کنند : کارهای کوچکتری که می توانند با آرامش بیشتر و بدون استرس انجام دهند.

منبع:کانون مشاوران ایران-عدم توجه کودک

برچسب‌ها: عدم توجه کودک,تمرکز در کودکان,عدم تمرکز در کودکان,

موضوع:
بازدید: 7

+ نوشته شده در پنجشنبه 3 اسفند 1402 ساعت 0:09 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

کنار آمدن با سوگ در کودکان

کنار آمدن با سوگ در کودکان مانند بزرگسالان مراحل دارد و کودکان نیز از دست دادن عزیزان خود رنج می برند. حتی اگر به نظر می رسد که زندگی آنها به گونه ای ادامه می یابد که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است، حتی اگر به بازی، دویدن و شوخی برگردند. حتی اگر زیاد در مورد آن صحبت نکنند. آنها فقط کنار امدن با سوگ را متفاوت انجام می دهند. به همین دلیل کنار آمدن با سوگ در کودکان اهمیت زیادی دارد.

چگونه کودکان با مرگ عزیزان کنار می آیند

کودکان به تدریج بر مفهوم مرگ و کنار آمدن با سوگ در کودکان تسلط پیدا می کنند. در ادامه با توجه به سن کنار آمدن با سوگ در کودکان بیان شده است:

تا ۳ سالگی تشخیص موجودات زنده و بی جان دشوار است، اما آنها به احساسات افرادی که به آنها اهمیت می دهند بسیار حساس هستند. هنگامی که بزرگسال غمگین و ناراحت است، کودک متوجه می شود که چیزی اشتباه است.

در سنین ۳ تا ۵ سالگی، کودکان تفاوت بین موجودات زنده و غیر زنده و انسان را درک می کنند، اما مفهوم برگشت ناپذیری مرگ را به دست نیاورده اند. آنها ممکن است به دنبال متوفی بگردند و بپرسند “کجا رفت؟” یا “کی برمی گردد؟” مرگ به‌عنوان یک خواب عمیق طولانی یا سفری که شامل بازگشت است تلقی می‌شود.

بین سنین ۶ تا ۹ سالگی می توان فهمید که مرگ غیرقابل برگشت است. از دست دادن عزیزان با ترس و اضطراب شدید تجربه می شود. کودکان این گروه سنی اغلب در مورد جنبه های مرگ و مراسم تشییع جنازه کنجکاوی زیادی پیدا می کنند، بنابراین می توانند برای کسب اطلاعات سوالات زیادی بپرسند.

در سنین ۹ تا ۱۲ سالگی، کودکان مفهوم روشنی از مرگ دارند. در صورت سوگواری یکی از عزیزان، آنها هنوز احساسات را به طور منظم تجربه نمی کنند و برخی ممکن است تمایل داشته باشند که احساسات خود را پنهان کنند و بخواهند قوی تر به نظر برسند و بتوانند با رنج روبرو شوند.

پیشنهاد مشاور:سوگ در کودکان✔️ علائم و درمان تخصصی روانشناس

توضیح مرگ برای کودکان

۱.از بیان درد حمایت کنید

بزرگسالان، تحت تأثیر غریزه محافظتی، ممکن است وسوسه شوند که با کودکان در مورد مرگ صحبت نکنند یا از گزارش دادن آنچه رخ داده و رنجی که احساس می کنند اجتناب کنند. با این حال، کودکان، مانند بزرگسالان، حق و نیاز دارند که سوگ را درک کنند و غمگین شوند. آنها باید بدانند چه اتفاقی افتاده است و در درد خود با بیان احساسات خود همراه شوند.

۲. اطمینان بخشید

کودک می تواند بسیاری از احساساتی که او را بی ثبات می کند ابراز کند. بنابراین ممکن است احساس کند که از دست رفته و نمی تواند با چنین درد بزرگی کنار بیاید، به خصوص اگر یکی از مهم ترین افراد برای او فوت کرده باشد. بنابراین، بسیار مهم است که به او نزدیک شوید، به او اطمینان دهید که رها نخواهد شد و ما هر کاری را انجام خواهیم داد تا در کنار او باشیم. باید روشن کرد که مرگ اجتناب ناپذیر است، گاهی اوقات ممکن است همه چیز از کنترل خارج شود و شما در این امر مقصر نیستید، اما می توانید راهی برای حرکت به جلو پیدا کنید.

کنار آمدن با سوگ در کودکان

۳. تقویت خاطرات

وقتی یکی از عزیزان می میرد، اغلب می توانید ترس شدیدی از از دست دادن حتی خاطرات او احساس کنید. کودکان این خطر را بیشتر تجربه می کنند زیرا مهارت های به خاطر سپردن آنها کمتر اصلاح شده است.

برای مدیریت این ترس، می‌توانید به دنبال عکس‌هایی باشید که لحظات زیبایی را در کنار عزیزتان به تصویر می‌کشند و مکان خاصی را برای نمایش آن‌ها انتخاب کنید. همچنین می‌توانید پیشنهاد ساخت یک جعبه حافظه را بدهید که در آن اشیاء و عکس‌هایی که تجربیات انجام شده با فرد متوفی را به یاد می‌آورند، نگهداری کنید. بزرگسالان همچنین می توانند توضیح دهند که ما هرگز کسانی را که دوستشان داریم از دست نمی دهیم زیرا می توانیم یاد آنها را در قلب خود زنده نگه داریم.

۴. از یک روان درمانگر کمک بخواهید

اگر با وجود این نشانه‌ها، کودک غمگین، عصبانی، ترسیده و پس از مرگ یکی از عزیزانش علائمی را نشان می‌دهد، توصیه می‌شود یک دوره حمایت روان‌شناختی و روان‌درمانی برای کمک به او برای پردازش مؤثر سوگواری و رفع گره‌های آسیب‌زا انجام شود.به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

کودک و مرگ عزیزان

برای هر فردی صحبت کردن در مورد مرگ سخت و دشوار است و سختی کار زمانی بیشتر می شود که بخواهیم در مورد مرگ با کودکان صحبت کنیم. برای همین سختی است که بسیاری از بزرگسالان از صحبت درباره مرگ با کودکان فراری و گریزان هستند. بی آنکه اثر امتناع خود از صحبت با کودکان درباره مرگ را بر روحیه کودک در نظر بگیرد.

منبع:کانون مشاوران ایران -کنار آمدن با سوگ در کودکان

برچسب‌ها: سوگ در کودکان,مرگ عزیزان,توضیح مرگ برای کودکان,

موضوع:
بازدید: 8

+ نوشته شده در جمعه 4 اسفند 1402 ساعت 13:41 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۷ روش برای توقف کتک کاری در کودکان

کتک کاری در کودکان یک رفتار رایج است که می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. درک این علل و انتخاب روش های مناسب برای برخورد با این رفتار، نقشی کلیدی در تربیت صحیح و سلامت روان کودک ایفا می کند.

پس از بزرگ شدن، اعمال فیزیکی و پرخاشگری زمانی استفاده می شود که ناامیدی، ناراحتی یا نارضایتی وجود داشته باشد: «کتک کاری در کودکان همچنین با احساسات ، به ویژه با دفاع از قلمرو خود ارتباط دارد. به عنوان مثال، برای کودکی مهم است که در کنار معلم بنشیند زیرا به این ترتیب احساس امنیت یا دوست داشتن بیشتری می کند، هرکسی که همان مکان را می خواهد تهدیدی برای قلمرو او محسوب می شود که به هل دادن یا گاز گرفتن تبدیل می شود.

فهرست مطالب

چرا کودکم بچه های دیگر را می زند؟

ترس هایی که موجب می شود کودک به دیگران ضربه بزند، معمولاً ریشه در بعضی از تجارب توسط والدین یا دیگران در اوایل زندگی اش دارد؛ اگرچه، در کل کودک ممکن است به ظاهر از خود ترسی نشان ندهد اما برای کنترل ترس اش، دست به نوعی رفتار پرخاشگرانه می زند و هر زمانی که احساس ترس شدیدی کند این رفتار نیز شعله ور می شود.

در واقع کودک به جای گریه کردن یا گفتن احساس ترس خود، هنگام ترسیدن شروع به حمله می کند، بالا و پایین می پرد، نمی تواند از دیگران درخواست کمک کند و به در و دیوار ضربه می زند.

بچم دست بزن داره چیکار کنم؟

شما برای کمک به کودکتان، نباید به دنبال علت ترس او باشید؛ بلکه میزان افزایش احساس امنیت اش و نیز ارتباط با او ضروری و مهم است خواه شما والدین یا پرستار، دوست یا از آشنایان او باشید.

همانطور که شما با کودکتان ارتباط برقرار می کنید و به او حس امنیت می دهید، او نیز احساسات پرحرارتی که باعث تکانشگری می شود را با شما در میان خواهد گذاشت. به احساسات کودکتان توجه کنید و به او اجازه دهید تا ترس اصلی خود را تخلیه کند ( بدون زدن دیگران) به طوری که او بتواند احساس راحتی و آرامش کند و دیگران را همچون دوستانش ببیند؛ نه اینکه دیگران را تهدید کنید.

برای مطالعه بیشتر:

خشم و پرخاشگری در نوجوانان

برخورد با کتک کاری در کودکان

۱. رابطه صمیمی تری برقرار کنید.

فرصت هایی را برای ارتباط بیشتر و بهتر تنظیم کنید. تعیین زمان خاص ابزاری برای برقراری ارتباط است. سعی کنید آن، زمانی کوتاه در اوایل روز و به محض بیدار شدن از خواب صبحگاهی با او وقت بگذرانید، طوری که کودک روزش را با ۵ دقیقه یا ۱۰ دقیقه با هم بودن شروع کند.

به او بسیار گرم و صمیمی نگاه و توجه کنید، این کار باعث می شود که او احساس کند وجودش برایتان مهم است. این کار یعنی داشتن برنامه در خانواده که باعث می شود کارهای مهم را در اولویت قرار دهید. اگر می دانید که کودکتان فردی جدا از خانواده است سعی کنید در اولین فرصتی که او را می بینید با او بازی های کودکانه ای که در آن امکان برنده شدن او وجود دارد؛ را ترتیب دهید.

سه روش برای توقف کتک کاری در کودکان

۲. بازی کنید

ممکن است یک سری بازهای پرسرو صدا یا بازی های قایم باشک را به کار ببرید این ها بازی هایی هستند که کودکان را به بازی جمعی وامی دارند، خودتان نیز به جمع آنها بپیوندید، پر انرژی و با احساس بازی کنید. با یکدیگر بازی خندیدن را انجام دهید و نقشی را متناسب با سن کودک به خود بگیرید. با بازی قایم باشک در جایی پنهان شوید و کودکان را وادار کنید تا سریع شما را پیدا کنند یا به صورت غیرمنتظره وسط بپرند و شما را بتراسنند.

خندیدن و حس امنیت و قدرت در بازیِ برد و باخت به کودکان کمک می کند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و انرژی شان تخلیه شود. این بازی به کودکتان می فهماند که آنها در کنار شما احساس امنیت، ارزشمندی و نیز اعتماد به نفس دارند.

منبع:سایت کودک و نوجوان -۷ روش برای توقف کتک کاری در کودکان

برچسب‌ها: کتک کاری در کودکان,کتک کاری کردن در مدرسه,کتک زدن,

موضوع:
بازدید: 6

+ نوشته شده در شنبه 5 اسفند 1402 ساعت 2:12 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

قصه های کودکانه برای خواب شب ✔️ ۷ داستان آموزنده

قصه های کودکانه برای خواب شب دارای اهمیت زیادی برای رشد و پرورش کودکان هستند. این قصه ها می توانند تأثیر مثبتی بر جنبه های مختلف زندگی کودک داشته باشند، از جمله:

رشد زبان و مهارت های ارتباطی: قصه های کودکانه برای خواب شب به کودکان کمک می کنند تا با کلمات و مفاهیم جدید آشنا شوند. این امر به رشد زبان و مهارت های ارتباطی آنها کمک می کند.

توسعه تخیل و خلاقیت:قصه های کودکانه برای خواب شب به کودکان کمک می کنند تا دنیای اطراف خود را بهتر درک کنند و تصورات خود را پرورش دهند. این امر به توسعه تخیل و خلاقیت آنها کمک می کند.

آموزش ارزش ها و مهارت های زندگی: قصه های کودکانه برای خواب شب می توانند به کودکان در یادگیری ارزش ها و مهارت های زندگی کمک کنند. این امر به آنها کمک می کند تا انسان هایی مهربان، سخاوتمند، و باهوش شوند.

ایجاد آرامش و امنیت: قصه های کودکانه برای خواب شب می توانند به کودکان کمک کنند تا احساس آرامش و امنیت کنند. این امر به آنها کمک می کند تا خواب راحت تری داشته باشند.

فهرست مطالب

قصه های کودکانه برای خواب شب

اگر به دنبال راه هایی برای کمک به رشد و پرورش کودک خود هستید، قصه های کودکانه برای خواب شب یکی از بهترین کارهایی است که می توانید انجام دهید. این کار می تواند تأثیر مثبتی بر زندگی کودک شما داشته باشد و خاطرات شیرینی را برای او به یادگار بگذارد.

قصه های کودکانه برای خواب شب

۱. قصه بره خوابالود

قصه های کودکانه برای خواب شب. روزی روزگاری، بره کوچکی به نام «بره خواب» در یک مزرعه بزرگ زندگی می کرد. بره خواب، بره بسیار بازیگوشی بود و همیشه از گله دور می شد و مشغول بازی می شد. چوپان مهربان، همیشه حواسش به بره خواب بود و او را از خطر دور نگه می داشت.

یک روز، بره خواب در حال بازی در مزرعه بود که از گله دور شد. او آنقدر بازی کرد که خسته شد و روی چمن خوابش برد. چوپان به دنبال بره خواب رفت، اما او را پیدا نکرد. چوپان نگران شد و شروع به جست و جو کرد.

شب فرا رسید و هنوز چوپان بره خواب را پیدا نکرده بود. او خسته و گرسنه شده بود. چوپان تصمیم گرفت که در یک درخت بخوابد و فردا صبح به جست و جو ادامه دهد.

صبح زود، چوپان از خواب بیدار شد و دوباره به جست و جو پرداخت. او بالاخره بره خواب را در زیر درخت پیدا کرد. بره خواب هنوز خواب بود و چوپان او را بیدار کرد.

بره خواب از خواب بیدار شد و از چوپان عذرخواهی کرد. چوپان بره خواب را بغل کرد و او را به گله برگرداند.

بره خواب از این اتفاق درس گرفت و دیگر از گله دور نمی شد. او هر شب قبل از خواب، به چوپان می گفت که دوستش دارد.

پیشنهاد مشاور: قصه کودکانه در مورد حرف شنوی ✔️ ۵ داستان آموزنده

۲. قصه شیر کوچولو نمی تواند بخوابد

یکی بود، یکی نبود، غیر از خدای مهربان هیچ کس نبود. توی جنگل بزرگ، شیر کوچولویی زندگی می کرد. شیر کوچولو خیلی بازیگوش بود و همیشه از خوابیدن خسته می شد.

یک شب، شیر کوچولو به اتاقش رفت و روی تختش دراز کشید. او چشمانش را بست و سعی کرد بخوابد، اما نمی توانست. او به همه چیز فکر می کرد، به بازی هایی که امروز با دوستانش انجام داده بود، به غذای خوشمزه ای که برای شام خورده بود، و به صدای آواز پرندگان.

شیر کوچولو هرچه تلاش کرد، نتوانست بخوابد. او از تختش بلند شد و بیرون رفت. او به آسمان نگاه کرد و ستاره ها را دید. او به ماه نگاه کرد و نورش را دید.

شیر کوچولو به این فکر کرد که چقدر دنیای بزرگ و زیبایی است. او به این فکر کرد که چقدر خوش شانس است که زنده است و می تواند دنیا را ببیند و تجربه کند.

شیر کوچولو دوباره به اتاقش رفت و روی تختش دراز کشید. او چشمانش را بست و این بار توانست بخوابد. او خواب یک خواب شیرین را دید، خوابی که در آن تمام دنیا را می دید و با همه موجودات دوست می شد.

منبع:سایت کودک و نوجوان -قصه های کودکانه برای خواب شب ✔️ ۷ داستان آموزنده

برچسب‌ها: قصه خواب آور,مرگ عزیزان,قصه های کودکانه قدیمی,

موضوع:
بازدید: 6

+ نوشته شده در شنبه 5 اسفند 1402 ساعت 2:54 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

وابستگی کودکان به تبلت و سایر لوازم الکترونیکی

همبازی مورد علاقه کودک من تبلت اوست. این جمله را از بسیاری از پدر و مادرها می شنویم که اتفاقا بدرفتاری نشان می دهد و مشکلات توجه دارد. ما روز به روز شاهد این هستیم که کودکان اصرار بیشتری بر ارتباط مداوم با تبلت خود دارند.

آیا کودک شما به طور مدام اصرار به بازی با تبلت دارد؟ آیا به جای خرس پولیشی با تبلتش به رختخواب می رود؟ ایا در طول روز خواب آلود است و اکثر اوقات بد خلقی می کند؟ آیا بیشتر ترجیح می دهد در خانه بماند تا در بیرون خانه؟ آیا از لحاظ اجتماعی از همسالان خود کناره گیری می کند؟ این رفتارها و برخی دیگر رفتارها به این معنی هستند که کودک شما به لوازم الکترونیکی وابسته است.

اولا تبلت ها و دیگر لوازم الکترونیکی، جایگاه خود را دارند، آنها باعث سرگرمی می شود، وسیله آموزش هستند همچنین وسیله‌ای برای ارتباط محسوب می شوند. با این وجود، کودکان ممکن است کاملاً به این لوازم وابسته شوند به طوری که از فعالیت هایی که با احتمال بیشتر باعث ارتقاء رشد شناختی، جسمی و هیجانی می شوند فاصله می‌گیرند. کودکان تمام سنین از همه فعالیت‌های فیزیکی، بازی های خلاقانه، ابراز وجود خلاقانه، فرایندهای حل مسئله و تعامل اجتماعی با بزرگسالان و همسالان سود می‌برند.

برای مطالعه بیشتر:

میزان استفاده از تبلت و وسایل مشابه در کودکان

چه زمانی برای فرزندم تلفن همراه بخرم؟

خوشبختانه، فعالیت‌های مفیدی برای کودکان وجود دارند. والدین این فرصت را دارند که نگرش‌ها و رفتار کودک خود را در ارتباط با تمامی ابعاد در زندگی آنها ارتقا دهند. نکته مهم ایجاد یک تعادل است از طریق دسترسی به تجارب مختلف و تشویق کودکان به آزمون کردن چیزهای مختلف.

وقت گذرانی با کودک مثل بازی کردن، صحبت کردن، ابداع کردن و یادگیری، کلید اصلی برای حمایت و تشویق کودک به انجام طیف وسیعی از فعالیت ها می باشند.

کودکان تنها افراد وابسته به لوازم الکترونیکی نیستند. همه ما نیست وقت زیادی را با این لوازم می گذرانیم. در عین حال، مطالعات نشان داده اند که فقدان تعادل در فعالیت ها می تواند به مشکلات سلامتی، اجتماعی و روانی در کودک و بزرگسال منجر گردد.

چه در نظر دارید مانع روی دادن مشکلات شوید، چه می‌خواهید مشکلات اطراف را تغییر دهید، یک دیدگاه خانوادگی بیشتر از هر چیزی کمک می کند. خانواده ها از طریق فعالیت های تفریحی ارتباط بیشتری با یکدیگر برقرار می کنند و برای گوش دادن به یکدیگر وقت می گذارند. از طریق دیگر فعالیت ها، اعضای خانواده از لحاظ فیزیکی بیشتر فعال شده و خواب آنها بهبود می یابد، چیزی که تضمین کننده سلامت کلی است

برای شروع به عنوان یک خانواده اهدافی را تعیین کنید که می‌توانید با یکدیگر روی آنها کار کنید و تعادل فعالیت ها را بهبود ببخشید.همچنین به عنوان والدین استانداردهایی را برای مراقبت از خود، خواب، عادات خوردن و کمک به کودک در خانه تعیین کنید. لازم است استانداردهایی را برای استفاده از وسایل الکترونیکی تعیین کنید، همچنین می توانید جایگزین هایی را معرفی کنید.

منبع:سایت کودک و نوجوان -وابستگی کودکان به تبلت و سایر لوازم الکترونیکی

برچسب‌ها: تبلت و رشد کودک,وابستگی کودک به تبلت,موبایل و کودک,

موضوع:
بازدید: 5

+ نوشته شده در دوشنبه 7 اسفند 1402 ساعت 1:01 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم عبارتی پزشکی است که به اختلالات مختلف در زمینه رشدی اشاره دارد. کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات زیاد و جدی را در زمینه ارتباطات اجتماعی و بیان دارند، البته اوتیسم در درجه های مختلف دیده می شود که در ادامه به آن می پردازیم.

بسیاری از کودکان مبتلا به این اختلال علایق کلیشه ای دارند (برای مثال به یک رشته یا فعالیت تکراری علاقه شدیدی دارند و آن کار را مدام تکرار می کنند). البته باید توجه داشته باشید که این ویژگی ها در تمام کودکان یکسان نیستند و هر فردی با شدت متفاوتی این علائم را نشان می دهد.

از نظر جنسیت پسران بسیار بیشتر از دختران در خطر ابتلا به اختلال اوتیسم قرار دارند به صورتی که آمار پسران مبتلا به این بیماری سه تا چهار برابر دختران می باشد. استعدادهای ذهنی این افراد نیز متفاوت است: آن ها هوش طبیعی با توانایی های شگفت انگیزی در زمینه های خاص (استعداد فردی) مانند ریاضیات، موسیقی دارند.

بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم یک اختلال شایع در دوران کودکی است که در بسیاری از کودکان جهان وجود داشته و در اصطلاح به آن در خود ماندگی نیز گفته می شود. کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم همانطوری که از اصطلاح آن پیدا است نمی توانند به خوبی با محیط اطراف ارتباط برقرار کنند.

بیماری اوتیسم معمولا از قبل از سن سه سالگی بروز پیدا می کند و گرچه در سنین و دوران مختلف میزان اثر آن بر بدن و ذهن کودک متفاوت می باشد اما به هر حال تاثیرات بد آن باعث اختلال در برقراری ارتباط کودک اوتیسمی با دیگران می شود. تعداد کودکانی که به بیماری اوتیسم گرفتار هستند روز به روز در جهان در حال افزایش است و ایران نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد.

خبر خوش این است که مغز کودک اوتیسمی می تواند از طریق تمرین تغییر کند، با کمک دستگاه های نوروتراپیمی توانید مغز کودک اوتیسمی خود را در جهت مطلوب تغییر دهید، به این منظور می توانید با مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم چیست و چه علائمی دارد

علائم اوتیسم چیست؟ اوتیسم علائم متفاوتی دارد اما به سه ویژگی بارز نشان داده می شود که در ادامه به آن ها پرداخته شده است:

۱.اختلال در تعامل اجتماعی

کودکان مبتلا به اوتیسم نمی توانند مانند کودکان دیگر احساسات را درک کنند و اغلب والدین از همدلی آن ها تعجب می کنند این امر باعث می شود که کودک در ایجاد روابط با کودکان دیگر یا والدین مشکل داشته باشند. این کودکان معمولاً از تماس چشمی به شدت اجتناب می کنند و حالت چهره کمی را نشان می دهند به طور مثال ممکن است بسیار کم لبخند بزنند یا شاهد خنده از ته دل آن ها باشیم. کودکان مبتلا به اوتیسم ارتباط کمی با همسالان خود داشته و اغلب ترجیح می دهند تنها بازی کنند و در تقلید از کودکان دیگر مشکل دارند.

۲. اختلال در ارتباط و زبان

یکی از ویژگی های بارز در کودکان اوتیسم اختلال در زبان و ارتباط است که در مورد قبلی هم کمی به آن اشاره کردیم، متاسفانه تکلم در ودکان اوتیسم گاهی اصلا رشد نمی کند یا به شدت تاخیر دارد و لحن صحبت متفاوتی نیز دارد. علاوه بر این در سنین بالاتر کودک اوتیسم نمی تواند متوجه کنایه و جوک شود و در درک این مسائل نیز مشکل دارد.

۳. رفتارها و علایق تکراری و کلیشه ای

کودکان مبتلا به اوتیسم علاقه بسیار زیادی به تکرار یک رفتار مشخص دارند به طور مثال ممکن است بارها و بارها یک بازی را تکرار کنند به صورتی که والدین را کلافه کند علاوه بر این کودکان اوتیسم نیاز زیادی به یکسانی در محیط خود دارند و معمولاً «ترس از تغییر» دارند و در برابر هرگونه تغییری مقاومت بالایی نشان می دهند. ممکن است عجیب به نظر برسد اما آن ها دوست دارند ساعت ها به تماشای وسایلی مانند ماشین لباسشویی یا چراغ راهنمایی بپردازند.

منبع:کانون مشاوران ایران-بیماری اوتیسم

برچسب‌ها: بیماری اوتیسم,اوتیسم,کودک اوتیسم,

موضوع:
بازدید: 9

+ نوشته شده در سه شنبه 22 اسفند 1402 ساعت 23:29 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۱۱ بازی با کودک ۹ ساله که باید انجام دهید!

بازی با کودک ۹ ساله برای افزایش و بهبود یادگیری خلاقانه، افزایش عزت نفس و حس کنجکاوی آن هاخیلی مفید است. بسیاری از والدین تصور می کنند که کودک ۹ ساله آن ها دیگر تمایلی به بازی ندارد، اما اینگونه نیست. در حقیقت بازی راهی برای یادگیری در مورد خودشان و دنیای اطرافشان است

کودک از نه تا ۱۲ سالگی به بازی های زیر علاقه مند است:

ورزش های تیمی (فوتبال، والیبال، بسکتبال و غیره)

رشد علاقه به رشته های هنری و ایجاد وسایل جدید مانند موسیقی، رقص، نقاشی یا صنایع دستی

توانایی بالا در ایجاد و تکمیل پازل یا نقشه

علاقه مند به اختراع و کشف وسایل جدید

به داستان‌ و اجرای نمایش علاقه دارد مثلا می تواند نمایش عروسکی برای خانواده خود اجرا کند.

باخت را یاد میگیرد و می تواند برای برد تلاش کند.

اسباب بازی برای پسر ۹ ساله

دوچرخه سواری

طناب بازی

پیاده روی

اسکیت برد

پینگ پنگ

شنا

فوتبال

وسایل اسکی

تنیس

هرکدام از اسباب بازی ها با توجه به نیاز و علاقه مندی کودک شما می تواند تهیه و استفاده شود.

بازی با کودک ۹ ساله

۱.بازی با کاغذ

مداد رنگی و کاغذ برای بازی کودک نه ساله کافی است، تنها لازم است کمی خلاقیت داشته باشید. اگر کودک شما خسته است کافی است دفتری برای بازی تهیه کنید و اسم دفتر را دفتر بازی بگذارید. می توانید از بازی های قدیمی مثل اسم و فامیل یا دوز شروع کنید تا بازی های خلاقانه ای اوریگامی و بازی های خلاقانه دیگر.

۲. بازی های میزی

بایز بورد گیم یا بازی های میزی فعالیت های جالب و هیجان انگیزی برای کودکان است. از بازی های ساده مانند شطرنج گرفته تا بازی های دیگرمی تواند برای کودک هیجان انگیز باشد. اگر شطرنج ندارید می توانید سعی کنید با کاغذ و مهره شطرنجی بسازید و با این کار به کودک خود کمک کنید تا خلاقیت خود را نیز پرورش دهد. خیلی از کودکان در سن نه و ده سالگی با جنگا بازی می کنند و علاقه زیادی به آن دارند.

۳. خلاقیت کودک خود را به کار ببرید

نقاشی، مجسمه سازی و ساخت داستان و شعر همه راه هایی برای بازی و همزمان به کار بردن خلاقیت کودک و افزایش هوش او است. بهترین راه برای افزایش خلاقیت استفاده از راه هایی است که کودک خلاقیت خود را به کار ببرد. علاوه بر این ساخت داستان های جدید به بیان و مهارت های زبانی کودک کمک بسیار زیادی می کند.

۴. جستجوی گنج

بازی جست و جوی گنج ( treasure hunt) یک فعالیت در خانه است که تمام ابعاد ذهنی و جسمی آن ها را به کار می گیرد. در جاهای مختلف خانه هدایای کوچک آمده کنید و نقشه ای برای این گنج تهیه کنید و داستانی برای آن بسازید و علاوه بر آن معماهایی در آن قرار دهید تا این جست و جو را جذاب تر بسازد. این بازی باعث می شود که کودکتان تا ساعت ها با شما مشغول بازی و سرگرمی باشد. می توانید سرنخ ها را در کتاب یا چیزهایی قرار دهید که دوست دارید کودکتان به آن ها علاقه مند شود.

منبع:کانون مشاوران ایران -۱۱ بازی با کودک ۹ ساله که باید انجام دهید!

برچسب‌ها: بازی کودکان,بازی با کودک 9 ساله,کودک ۹ ساله,

موضوع:
بازدید: 12

+ نوشته شده در پنجشنبه 24 اسفند 1402 ساعت 23:57 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

۵ قصه برای اموزش احساسات کودکان

قصه برای اموزش احساسات سرمایه گذاری بزرگ، مهم و اساسی برای آینده است و به آن ها کمک می کند تا در آینده نیز به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنند و احساسات خود را به شکلی درست و سالم بیان کنند.

در کنار قصه برای اموزش احساسات، برای آموزش احساسات به کودکان می توانید موارد زیر را امتحان کنید:

برای کودکان کتاب بخوانید و داستان تعریف کنید.

با کودکان درباره احساسات خود صحبت کنید. حتی می توانید احساسات خود را در زمان های مختلف به آن ها بگویید مثلا ” از اینکه تو مرا در آغوش کشیدی خیلی خوشحال شدم”

به کودکان اجازه دهید تا احساسات خود را بیان کنند، به هیچ عنوان احساسات او را قضاوت نکنید و بدون هیچ حواس پرتی به آن ها گوش دهید.

بیان احساسات با موسیقی و نقاشی یا سفالگری نیز ممکن است بنابراین به کودک خود راه مناسب را برای بروز احساسات نشان دهید. ممکن است حتی کودک شما دوست داشته باشد بنویسد.

احساسات خود را به درستی بیان کنید تا از شما یاد بگیرند.

برای ایجاد رفتار مناسب کودک، او را تشویق کنید تا به مرور یاد بگیرد که بروز احساسات امری مثبت و مفید برای او است.

از نام گذاری احساسات استفاده کنید، در مورد اسم احساسات مختلف و لحظه ای که آن احساس ایجاد می شود با کودک خود صحبت کنید.

انیمیشن آموزش احساسات به کودکان نیز به شما کمک می کند به این منظور می توانید انیمیشن درون و بیرون ( inside out) را برای کودک خود بگذارید.

شعر احساسات برای کودکان

قلب کوچک من یه عالمه احساس داره

گاهی شاده و گاهی خیلی غم داره

گاهی عصبانی میشه

گاهی می‌ترسه و جمع میشه

گاهی خجالت میکشه

یه گوشه مچاله میشه

قلب کوچک من یه عالمه احساس داره

گاهی دلش میخواد یه جا تنها باشه

اما همیشه می‌خواد یه عالمه دوست داشته باشه

من میدونم

همه این حس‌ها طبیعیه

مهم اینه یاد بگیرم با این حس‌ها چیکار کنم

مامانم به من میگه

احساسمو نقاشی کنم

یا باهاش شعر بسازم، داستان بگم

مامانم به من میگه من یه عالمه احساس دارم

و این خیلی قشنگه

قلب کوچک من یه عالمه احساس داره

پیشنهاد مشاور: ۹ بازی احساسات برای کودکان (کودکان ۹ تا ۱۵ سال)

قصه برای اموزش احساسات

۱.احساسات رنگی

در سرزمین های دور دختری زیبا و شاد به نام مینا زندگی می‌کرد که عاشق رنگ ها و نگاه کردن به آن ها بود. یک روز صبح که مینا بیدار شد متوجه شد که تمام رنگ های دنیا ناپدید شده اند و دنیا به رنگ خاکستری درامده است. هم چیز غمگین شده بود و سارا نمی دانست که چکار کند تا دوباره رنگ ها برگردند. ناگهان پرنده ای رنگارنگ و زیبا ظاهر شد و به سمت سارا آمد. سارا با ناراحتی گفت ” رنگ ها کجا رفته اند؟ من باید چکار کنم؟” پرنده رنگارنگ لبخند زد و گفت ” لازم نیست ناراحت باشی من بهت کمک می کنم تا دوباره جهان را رنگارنگ کنی”

پرنده مینا را به دیدن گل ها برد، هرکدام از گل ها رنگی داشتند. پرنده با صدایی زیبا به مینا گفت ” به هر گل نگاه کن و بگو چه احساسی داری؟”

مینا به گل‌های سفید نگاه کرد و با هیجان گفت: من احساس آرامش پیدا میکنم.

گل های قرمز را لمس کرد و گفت : من محبت را احساس می کنم.

گل های زرد را با شوق نگاه کرد و گفت: رنگ زرد باعث میشه کلی هیجان و شوق داشته باشم.

پرنده با هیجان به به سارا نگاه کرد و گفت: “احساسات تو مثل گل ها هستند، خاکستری هم رنگی است و غم هم احساس است باید آن را به عنوان بخشی از زندگی بپذیری .”

از آن روز به بعد، مینا به تمام احساسات خود احترام می‌گذاشت و سعی می‌کرد از هر لحظه زندگی خود لذت ببرد حتی اگر غمگین باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-۵ قصه برای اموزش احساسات کودکان

برچسب‌ها: احساسات کودکان,کودکان,اموزش احساسات کودکان,

موضوع:
بازدید: 13

+ نوشته شده در يکشنبه 27 اسفند 1402 ساعت 2:11 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

ضرورت های میان وعده ای برای کودکان

تغذیه کودکان یکی از بزرگترین دغدغه های والدین است. از آنجایی که کودکان ساعات زیادی از روز را خارج از خانه و در مهد، مدرسه یا کلاس های آموزشی مختلف می گذرانند، نظارت بر رژیم غذایی آنها کمی دشوار است. اما توصیه ما به والدین این است که تا حد امکان میان وعده و غذای کودک را در منزل تهیه کنند تا سلامت و کیفیت تغذیه کودک تامین گردد.

تغذیه یکی از مشکلات والدین و کودکان است تغذیه هایی که والدین برای کودکان در نظر میگیرند ناکارآمداست. از آنجایی که کودکان ساعات زیادی از روز را خارج از خانه و در مهد، مدرسه یا کلاس های آموزشی مختلف می گذرانند، نظارت بر رژیم غذایی آنها کمی دشوار است. اما توصیه ما به والدین این است که تا حد امکان میان وعده و غذای کودک را در منزل تهیه کنند تا سلامت و کیفیت تغذیه کودک تامین گردد.

در ادامه این مطلب چند میان وعده مفید را به شما معرفی می‌کنیم:

۱- میوه

اگر کودک شما حوصله پوست کندن میوه های کامل را ندارد، میوه ها را پوست کنده، تکه تکه کنید و به صورت سالاد میوه برای او آماده نمایید. سعی کنید از میوه های متنوع و رنگارنگ استفاده کنید تا طعم و ظاهر جذابی برای کودک داشته باشد. جهت جلوگیری از تغییر رنگ برخی میوه ها مانند سیب و موز کمی آب لیمو ترش تازه یا آب پرتقال طبیعی به آن اضافه کنید. در ضمن پوست میوه ها را جدا نکنید، زیرا مواد مغذی بسیاری در پوست میوه ها یافت می شود. نه همیشه ولی گاهی می توانید برای تنوع، قطعات میوه را با کمی کاکائو آغشته کنید.

۲- سبزیجات

خیار، ‌کلم بروکلی، گل کلم و هویج را به قطعات کوچک تقسیم کنید. کمی آب لیمو ترش تازه نیز به آن اضافه کنید. حتی برای تنوع می توانید قطعات میوه و سبزی را به صورت مخلوط برای او آماده کنید.

۳- ماست

ماست میان وعده‌ای سالم و مفید است. به ماست کودک تکه های میوه و یا پوره میوه اضافه کنید. ترکیب توت فرنگی با ماست طعم و ظاهر خوبی ایجاد می کند. مخلوط ماست، کمی کشمش و گردوی خرد شده نیز ترکیب خوشمزه ای خواهد بود.

۴- میوه های خشک

میوه های خشک مثل برگه هلو، زردآلو، انجیر خشک، خرما و کشمش میان وعده های مناسبی برای کودک به شمار می روند. می توانید میوه های خشک را با مغزها مخلوط کنید.

۵- مغزها و آجیل

مغزهای مختلف را به صورت خام و بدون نمک مخلوط کنید تا کودک به عنوان میان وعده همراه خود ببرد. مغزها به دلیل حجم کم و ماندگاری زیاد گزینه مناسبی برای میان وعده به شمار می روند.

۶- ذرت بو داده

پاپ کورن میتواند میان وعدهای سالم باشد اگر در خانه تهیه شود. به جای چیپس و پفک، کودک را به خوردن پاپ کورن عادت دهید. به یاد داشته باشید که نمک زیادی به آن اضافه نکنید.

منبع:مشاوره ازدواج-ضرورت های میان وعده ای برای کودکان

برچسب‌ها: تغذیه کودکان,کودکان,غذای کودک,

موضوع:
بازدید: 23

+ نوشته شده در چهارشنبه 1 فروردين 1403 ساعت 1:08 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

مهد کودک یکی از مهم ترین مکان برای تعلیم و تربیت فرزندان

به گفته معاون سازمان بهزیستی اراک یکی از مکان هایی که بسیار مهم و حساس است و در تربیت فرزندان نقش مهمی دارد مهد کودک است.

در حاشیه اولین دوره آموزشی ارتقای سطح مهدهای کودک استان مرکزی در جمع خبرنگاران هدف از برگزاری این همایش را ارتقای سطح فرهنگی مهدهای کودک عنوان کرد و اظهار داشت: صدور مجوز مهدهای کودک، نظارت بر فعالیت‌های مهدهای کودک و ارائه آموزش‌های مورد نیاز به ‌منظور کیفیت‌بخشی به برنامه‌های آموزشی و تربیتی یکی از وظایفی است که براساس قانون بر عهده امور اجتماعی بهزیستی نهاده شده است.

وی تصریح کرد: یکی از مسئولیت‌های امور اجتماعی بهزیستی در حوزه نظارت ارائه آموزش‌های مقدماتی، تکمیلی و عالی است که در طول سال برای مربیان و مدیران مهدهای کودک به دو صورت مصوب و پیشی‌بینی شده ارائه می‌شود.

معاون اجتماعی اداره‌کل بهزیستی استان مرکزی اذعان داشت: در سال گذشته در راستای آموزش‌های مصوب، دوره‌های کارآفرینی و خلاقیت برای مدیران و مربیان مهدکودک‌ها برگزار شد و در سال جاری نیز امور اجتماعی سازمان بهزیستی با همکاری ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر یک سلسله آموزش‌هایی را برای مدیران مهدهای کودک پیش‌بینی کرده است.

همتا خاطرنشان کرد: در این نشست‌ها که با حضور مدرسین ستاد احیاء امر به معروف و نهی از منکر برگزار خواهد شد مباحثی اعم از چگونگی انتقال مباحث ایدئولوژی به فرزندان، آموزش مسائل انتزاعی به کودکان و آموزش مسائل دینی و اعتقادی مطرح خواهد شد.

وی با بیان اینکه هم‌‌اکنون ۱۲۵ مهد کودک فعال شهری و روستایی در سطح استان مرکزی به فعالیت می‌پردازند، بیان کرد: بخشی از این تعداد مهدهای کودک‌ «روستا مهدها» هستند که به‌ صورت خصوصی فعالیت می‌کنند.

اولین دوره آموزشی ارتقاء سطح مهدهای کودک استان مرکزی با حضور بیش از ۲۰۰ نفر از مدیران و مربیان مهدهای کودکان استان مرکزی برگزار شد و قواعد رفتاری مدیران و مربیان مهدهای کودک در حوزه عفاف و حجاب و شیوه‌های عملی به منظور ارائه مفاهیم دینی در مهدهای کودک توسط مربیان بهزیستی بررسی شد.

منبع:مشاوره ازدواج -مهد کودک یکی از مهم ترین مکان برای تعلیم و تربیت فرزندان

برچسب‌ها: مهد کودک,کودکان,تربیت فرزندان,

موضوع:
بازدید: 22

+ نوشته شده در چهارشنبه 1 فروردين 1403 ساعت 2:39 توسط Dr. Ahmadi | ارسال نظر

صفحه قبل 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 صفحه بعد

نوشته‌های پیشین

1403
1402

آمار بازدید

آنلاین : 0
بازدید امروز : 4
بازدید دیروز : 10
بازدید هفته گذشته : 51
بازدید ماه گذشته : 685
بازدید سال گذشته : 9444
کل بازدید : 48139

toonblog