x تبلیغات
مشاوره ازدواج

درمان اضطراب، بهترین روش های درمان اضطراب خفیف تا شدید

 درمان اضطراب ، بهترین روش های درمان اضطراب خفیف تا شدید

 
بهترین روش برای درمان اضطراب شدید چیست؟ در دنیای امروزی استرس و اضطراب امری پیچیده و اجتناب ناپذیر می باشد و همه ما هنگام مواجه با مسائل مختلف زندگی کم و بیش با اضطراب و استرس رو به رو می شویم، اما با این وجود می توانیم راهکارها و روش هایی را یاد بگیریم که با اضطراب ها و استرس های زندگی مقابله کنیم.
 
در بسیاری از اوقات استرس های افراد به حدی شدید می باشد که از حد کنترل خارج می شود. در صورت گرفتار شدن به اضطراب و استرس شدید می توانید از متخصصین و روانشناسان کمک بگیرید، مشاوره به شما کمک می کند تا استرس خود را کنترل کنید و بهترین راه و روش درمانی را در میان انبوهی از روش های درمانی اتخاذ کنید.
 
اضطراب چیست؟
اضطراب یک حالت ذهنی می باشد که با احساساتی مانند نگرانی، ترس و دلشوره همراه است و با حالت های فیزیولوژیک مانند تپش قلب، تعریق، نفس نفس زدن، سرگیجه و غیره مشخص می شود.
 
اضطراب معمولا دلایل مبهم و نامشخصی دارد، علائم اضطراب شدید عملکرد روزانه را با اختلالاتی رو به رو می کند. زمانی که عامل آزار دهنده مشخص شود به آن استرس می گوییم. روش هایی که برای مقابله با استرس استفاده می شود تا حدودی مشابه با تکنیک های درمانی اضطراب می باشد.
 
درمان اضطراب
درمان اختلالات اضطرابی به شدت و دلایل وجود اضطراب در فرد بستگی دارد و بسیاری مواقع افراد با استفاده از راهبردهایی با اضطراب مقابله می کنند ولی بعضی اوقات شدت اضطراب به حدی زیاد است که لازم است فرد تحت درمان تخصصی قرار بگیرد و از روش های روانشناسی استفاده کند.
 
برای بهبود اضطراب می توان از مداخلات روان درمانی مثل درمان های تحلیلی، درمان شناختی- رفتاری و درمان های دارویی استفاده کرد.
 
درمان تحلیلی اضطراب شدید
در روش های تحلیلی مانند روانکاوی و درمان های پویشی، فرض را بر این قرار می دهند که اضطراب هایی که فرد تجربه می کند، ریشه در تعارضات ناخودآگاهی دارد که در زمان کودکی در او شکل گرفته است، بر اساس نظریات روانکاوی تجارب و روابط اولیه زندگی بر روی شخصیت، احساسات و روابط بعدی فرد اثر می گذارد، در واقع همه ما الگوهایی را برای زندگی داریم که نسبت به آن آگاهی نداریم و به خاطر تجارب اولیه در زمان کودکی در ما شکل گرفته است.
 
 

انواع اختلالات روانی ۲۰۲۱ را بشناسید

 انواع اختلالات روانی ۲۰۲۱ را بشناسید

 
اختلالات و بیماری های روانی انواع مختلفی دارد و بسیاری از آن ها شایع تر بوده و فراوانی بیش تری دارند، از جمله بیماری های روانی که شایع می باشد می توان به افسردگی و اختلالات اضطرابی اشاره کردکه در زن و مرد مشاهده می شود و درصد مراجعه به روانشناس و کلینیک ها برای این اختلال بیشتر می باشد.
 
افرادی که در جامعه زندگی می کنند به دلایل مختلفی مانند ژنتیک، تاثیر محیط و عوامل خانوادگی به بیماری های روانی دچار می شوند.
 
دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) شامل شماری از مهم ترین دسته های اختلالات توصیف شده می باشد و همه اختلالات روانی در آن وجود ندارد، آخرین نسخه کتابچه راهنمای تشخیصی DMS-5 در ماه مه سال ۲۰۱۳ منتشر شده است، DSM یکی از پر کاربردترین سیستم های طبقه بندی اختلالات روانی می باشد و در آن بیماری های روانی بر اساس معیار های تشخیصی استاندارد ارائه شده است.
 
انواع اختلالات روانی
اختلالات تکوین عصبی
اختلالات تکوین عصبی از جمله مواردی است که در زمان نوزادی، کودکی و بزرگسالی قابل تشخیص است و این اختلالات روانی شامل موارد زیر می شود :
 
کم توانی ذهنی
این اختلال قبلا به عنوان عقب ماندگی ذهنی شناخته می شد و گاهی اوقات آن را به عنوان اختلال تکوینی ذهنی از آن یاد می شود، این اختلال رشد قبل از سن ۱۸ سالگی در فرد آغاز می شود و به صورت نقص عملکرد های ذهنی و رفتار های متناسب با آن ها مشخص می شود.
 
محدودیت هایی که در عملکرد ذهنی به وجود می آید در بسیاری از اوقات با انجام تست ضریب هوشی مشخص می شود و اگر ضریب هوشی پایین تر از ۷۰ درصد باشد نشانگر محدودیت است، مواردی که تست می شود شامل رفتار های انطباقی مهارت های عملی و روزمره، خود مراقبتی، تعامل اجتماعی و مهارت های زندگی می باشد.
 
اختلال اوتیسم
این اختلال با نقایص دائمی تعامل و ارتباطات اجتماعی در جنبه های مختلف زندگی و همچنین الگو های رفتارهای محدود و تکراری مشخص می شود، DMS بیانگر این است که علائم اختلال طیف اوتیسم باید در دوره های اولیه رشد وجود داشته باشد و این علائم در جنبه های مختلف زندگی از جمله عملکرد اجتماعی و شغلی اختلال قابل توجهی ایجاد می کند.
 
اختلال بیش فعالی – کمبود توجه (ADHD)
ADHD با بروز دائمی بیش فعالی – تکانشگری و یا کم توجهی که با انجام کارها در تداخل می باشد، خود را در دو یا چند موقعیت مختلف مانند خانه، محل کار، مدرسه و موقعیت های اجتماعی نشان می دهد، بر اساس اظهاراتی که در DSM-5 بیان شده است چند مورد از این علائم باید قبل از ۱۲ سالگی وجود د اشته باشد.
 
این علائم و نشانه ها تاثیر منفی بر روی فعالیت های اجتماعی، شغلی و دانشگاهی دارند.
 
 

اختلال اضطراب جدایی در کودکان از دلایل تا درمان

 اختلال اضطراب جدایی در کودکان از دلایل تا درمان

 
اختلال اضطراب جدایی در کودکان چیست؟ به احتمال زیاد برای شما هم اتفاق افتاده است که خواسته اید بیرون بروید اما با گریه و کج خلقی کودکتان رو به رو شده اید. در این جا این سوال پیش می آید که آیا این اتفاق و وابستگی فرزندان به شما طبیعی می باشد؟ و باید در این موارد چطور با فرزندان برخورد شود؟ اضطراب جدایی در سنین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی طبیعی می باشد اما این اضطراب در کودکان سنین بالاتر به عنوان یک اختلال روانی شناخته شده و آن را تحت عنوان اختلال اضطراب جدایی می شناسند که نیاز به درمان دارد.
 
در ادامه این مقاله به بررسی کامل این موضوع پرداخته شده است تا جواب بسیاری از سوال های خود را در زمینه اختلال اضطراب جدایی در کودکان دریافت نمایید.
 
اختلال اضطراب جدایی چیست؟
کودک شما در سنین پایین تر وابستگی های زیادی به شما دارد و از این که شما او را ترک می کنید و تنهایش می گذارید می ترسد و گریه و بهانه گیری می کند، ممکن است در صورت جدایی از شما به مدت کوتاهی، گریه و بد خلقی کند اما باید توجه داشته باشید این واکنش ها در سنین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی طبیعی می باشد و با طی کردن روند رشد طبیعی کودک به تدریج اضطراب جدایی و وابستگی کودک از بین می رود.
 
اما در صورتی که در سنین بالاتر به ویژه در سن پیش دبستانی این واکنش ها در کودک مشاهده شد باید نگران شوید زیرا احتمال دارد کودک شما از اختلال اضطراب جدایی رنج ببرد، در واقع اختلال اضطراب جدایی یکی از اختلال های اضطرابی می باشد که کودک در هنگام جدایی از خانه یا مراقبان، دچار اضطراب شدید و نامناسبی می شود و واکنش هایی نشان می دهد که نسبت به سنش غیر طبیعی می باشد.
 
علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان
بر اساس مطالبی که بیان شد اختلال اضطراب جدایی در کودکان بیشتر در سال های پیش دبستانی دیده می شود به طوری که این کودکان حاضر نیستند در هنگام مدرسه رفتن یا بازی کردن از والدین شان جدا شوند و برای جدا نشدن از خانواده دلایل مختلفی مانند مریض شدن را بهانه می کنند، از جمله علائمی که اختلال اضطراب جدایی را نشان می دهد می توان به موارد زیر اشاره کرد:
 
ترس از جدایی از خانواده:
کودکانی که دچار اختلال اضطراب جدایی می شوند به طور مداوم ترس از جدایی از والدین را دارند و همین مسئله باعث می شود تا اضطراب های پیاپی در آن ها به وجود آید، یکی از مهم ترین علائم اضطراب جدایی، ترس از جدایی کودکان از والدینشان می باشد.
 
۲٫ از دست دادن افراد وابسته:
نگرانی زیادی نسبت به افرادی که وابسته و دلبسته هستند دارند به طوری که همواره نگران از دست دادن آن ها می باشند و می ترسند بلایی سر این افراد بیاید.
 
۳٫ خارج نشدن از خانه:
کودک علاقه ای به بیرون رفتن ندارد و دوست ندارد از خانه خارج شود و به دیدار دوستان، اقوام و یا مدرسه و مکان های دیگر برود.
 
۴٫ بی خوابی یا کابوس دیدن:
دلش نمی خواهد شب ها در مکان دیگری جز خانه خود بخوابد. اضطراب جدایی در این کودکان باعث می شود که حتما در کنار فردی که به او وابسته است بخوابد و یا احتمال دارد کابوس هایی در مورد جدایی از والدین خود ببیند.
 
۵٫ علائم جسمانی:
در صورت جدایی از افرادی که به آن ها وابسته است دچار سردرد، حالت تهوع، استفراغ، دل درد و غیره می شود.
 
 
 
نکته: علائمی که بیان شد باید حداقل به مدت ۴ هفته در کودکان ادامه داشته باشد و این اختلال ناراحتی قابل ملاحظه ای در عملکرد های اجتماعی، شغلی و تحصیلی و یا زمینه های دیگر ایجاد کند و با اختلال های روانی دیگر قابل توجیه نمی باشد.دلایل بروز اختلال اضطراب جدایی در کودکان
 
افرادی که دچار اختلال اضطراب جدایی می شوند ممکن است به خاطر احساس ناامنی در کودک باشد این ناامنی به دلایل بسیاری به وجود می آید که از جمله دلایل بروز اختلال اضطراب می توان به موارد زیر اشاره  نمود.
 
ژنتیک:
بسیاری از کودکان به صورت ژنتیکی خلق و خوی حساسی دارند و احتمال این که به اضطراب دچار شوند بسیار زیاد است و به همین دلیل آمادگی آن ها برای ابتلا به اضطراب جدایی بیشتر می باشد.
 
 

علائم والدین مضطرب

 علائم والدین مضطرب

 
برخی از والدین بدون اینکه متوجه باشند، رفتارهای نادرستی انجام می دهند که باعث ایجاد اضطراب در فرزندشان می شود؛ میزان بالای اضطراب و استرس اثرات منفی و مخربی در آینده کودکان می گذارد.
 
این والدین معمولا به دنبال این هستند که فرزندشان هیچ کمبودی احساس نکند و نگرانند که مبادا مشکلی برای آن ها پیش بیاید، این والدین حتی با تغییرات آب و هوا هم نگران می شوند، زیرا می ترسند که فرزندشان بیمار شود یا آسیبی ببیند.
 
در این قسمت از مشاورانه قصد داریم علائمی که نشان دهنده والدین دلواپس و نگران است را بیان کنیم.
 
والدین مضطرب – والدینی که مدام با نگرانی با فرزندشان صحبت می کنند.
والدین مضطرب به طور مداوم در مورد احتمال آسیب دیدن و با ابراز نگرانی با کودک خود صحبت می کنند. برای مثال دائما به کودک می گویند، مراقب باش زمین نخوری، با احتیاط حرکت کن و از این دست جملات. ترس های زیاد آن ها در مورد فرزندشان به یک فوبیا تبدیل شده است.
 
اگر شما از این دست والدین هستید بای بدانید که، انجام این کار و تکرار این رفتارها باعث ایجاد اضطراب در فرزند شما می شود، شما باید خود را کنترل کنید و بهتر است به جای تذکر دادن و ابراز نگرانی، راه کارهایی که باعث جلوگیری از آسیب خوردنش می شود را به او یاد بدهید.
 
چیزهای مختلفی را از دسترس کودک خارج می کنند.
والدینی که چیزهای خاصی را از دسترس کودک خود خارج می کنند نیز والدینی مضطرب هستند. گاهی اوقات ترس های ما بی جا و احمقانه است. کودک شما نباید با ترس های شما بزرگ شود، زیرا این باعث ایجاد استرس و اضطراب زیاد در او خواهد شد.
 
شما باید دلیل و منشا ترس های خودتان را شناسایی کنید و هر نوع محرکی که باعث افزایش این ترس می شود را از محیط حذف کنید. اگر نتوانید با این کار، ترس خود را کنترل کنید باید حتما از مشاور کمک بگیرید.
 
 
کودک خود را ۲۴ ساعت زیر نظر دارند.
والدین مضطرب عموما دچار وسواس هستند و هر ثانیه کودک خود را تحت نظر دارند و حواسشان به او است و حتی کوچک ترین اشتباه فرزندشان را به او گوشزد می کنند؛ این رفتار والدین، کودک را کلافه می کند.
 
شما باید این را بدانید که کنترل همه چیز در دست شما نخواهد بود. شما باید فقط روی بخشی از کارها و رفتارهای کودک تمرکز داشته باشید و بهتر است که او را به حال خودش بگذارید.
 
سنجش استرس
سنجش استرس | چرا باید استرس را اندازه گیری کرد؟
همه خواسته های کودکشان را برآورده می کنند.
والدینی که همه درخواست های فرزند خود را برآورده می کنند تا مبادا ناراحت شود یا غر بزند و همچنین والدینی که به طور مدام دنبال راضی کردن فرزند خود هستند، جز والدین مضطرب و همیشه نگران دسته بندی می شوند.
 
 

چگونه با کودک مضطرب خود صحبت کنیم؟

 به احتمال زیاد کودک مضطرب در اطرافیان خود می شناسید که به دلایل مختلف اضطراب دارد و نیاز دارد که در مورد آن باکسی صحبت کند.

 
لزوماً لازم نیست فرزند شما ارتباط با شخصی درگیر اضطراب داشته باشد تا بتواند در مورد آن سؤالاتی داشته باشد. این عارضه اغلب در تلویزیون و فیلم‌ها ظاهر می‌شود و ممکن است از دیگران در مورد آن بشنوند.
 
کمک به کودک مضطرب
برای کودکان بزرگ‌تر، می‌توانید در مورد اینکه چگونه بر ذهن و بدن تأثیر می‌گذارد و برخی از علائمی که آن ها یا عزیزانشان ممکن است در نتیجه اضطراب تجربه کنند، صحبت کنید. همچنین می توانید درباره انواع مختلف اضطراب مربوط به مدرسه، آینده یا چیزهای دیگر صحبت کنید.
 
علاوه بر این مهم است که با فرزندان خود در مورد مدیریت اضطراب صحبت کنید و به آن ها اطلاع دهید که در مواقعی که احساس اضطراب می کنند به اشتراک گذاشتن احساسات خود می توانند حمایت مورد نیاز خود را دریافت کنند.
 
برای بچه‌های کوچک‌تر، ممکن است بخواهید بگویید: «گاهی اوقات نگرانی‌ها یا ترس‌ها آنقدر بزرگ می‌شوند که به سختی می‌توانیم به تنهایی با آنها کنار بیاییم. هر اضطراب و استرسی که زندگی را برای شما واقعاً سخت کرده است لازم است با درمانگر یا مادر و پدر خود درجریان بگذارید.»
 
 سوالاتی که ممکن است فرزندتان از شما بپرسند
صرف نظر از سن فرزندتان، احتمالاً وقتی موضوع اضطراب مطرح می شود، سؤالاتی برای او پیش می آید. در اینجا چند مورد رایج وجود دارد که ممکن است بخواهید خود را برای آن ها آماده کنید:
 
اگر مغز من اشکال داشته باشد چی؟
برای کودکی که خودش اضطراب را تجربه می کند، نگرانی هایی که دارد بسیار واقعی است. مهم است که این نگرانی ها را با کنار زدن آن ها حل نکنید.
 
در عوض، به آن‌ها اطلاع دهید که ترس‌ها و نگرانی‌هایی که دارند از مکان‌های واقعی سرچشمه می‌گیرند و معتبر هستند. اما میزانی که این ترس‌ها و نگرانی‌ها بر افکار آن‌ها تاثیر می گذارند بیش از اندازه می باشد و باید آن را کنترل کنند.
 
یکی از راه‌های مفید برای انجام این کار این است که با آن‌ها درباره ترس‌هایشان صحبت کنید و راه‌حل‌ها یا راه‌های ممکن برای حل این ترس‌ها را مشخص کنید.
 
کودکانی که اضطراب مداوم را تجربه می کنند ممکن است در عزت نفس و اعتماد به نفس نیز دچار مشکل شوند. آن ها ممکن است تصور کنند که در هر موقعیتی کار اشتباهی انجام می دهند که باعث اضطراب آن ها می شود.
 
مهم است که به بچه ها یادآوری کنیم که هیچ مشکلی برای آن ها یا هرکسی که اضطراب دارد وجود ندارد.
 
به فرزندان خود یادآوری کنید که شکسته یا معیوب نیستند. همچنین می‌توانید توضیح دهید که برخی رویدادها مانند ضربه، استرس یا ناملایمات ممکن است باعث ایجاد شرایط سلامت روان شوند.
 
سعی کنید به آن ها بفهمانید که داشتن اضطراب تقصیرشان نیست و می توانند برای آن کمک بگیرند.
 
درمان اضطراب چگونه است؟
هنگام صحبت در مورد کمک گرفتن برای اضطراب، کودکان ممکن است بخواهند بدانند که چگونه باید آن را از بین ببرد. بسته به شدت اضطراب آن ها، شناسایی مشکل اغلب اولین قدم در درمان است. تحقیقات نشان داده است که درمان به تنهایی اغلب می تواند بسیار مفید باشد.
 
 
همچنین می توانید با کودک مضطرب خود در مورد داروهایی که ممکن است علاوه بر درمان در دسترس هستند صحبت کنید و به او بگویید که درست مانند مصرف آنتی بیوتیک برای بیماری بدن، داروهای ضد اضطراب نیز می تواند به علائم اضطراب کمک کند.
 
برخی تحقیقات مورد اعتمادنشان داده است که ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی برای برخی افراد موثر است البته دارو درمانی و مصرف هرگونه دارو باید زیر نظر روانشناس انجام شود.
 
 

اضطراب رابطه | ۲۰ نشانه که نمی دانید

 اضطراب رابطه می تواند ناشی از مشکلاتی باشد که در رابطه خود دارید: ممکن است نگران این باشید که آیا رابطه شما دوام خواهد داشت یا خیر، ممکن است مطمئن نباشید که می توانید به شریک عاشقانه خود اعتماد کنید.

 
حتی ممکن است با مسائل تعهدی دست و پنجه نرم کنید. همه این نگرانی ها می توانند به اضطراب رابطه یا وسواس در رابطه منجر می شود.
 
اضطراب رابطه چیست؟
اضطراب رابطه وقتی برای اولین بار شروع به قرار ملاقات با کسی می کنید، مطمئناً کمی اضطراب را احساس خواهید کرد. پس از مدتی که با هم بودید، این احساسات معمولاً به مرور زمان شروع به فروکش می‌کنند.
 
با این حال، مواقعی وجود دارد که ممکن است شخص هنوز در رابطه احساس اضطراب بیش از حد داشته باشد، به طوری که به رابطه خود آسیب وارد کند.
 
اضطراب رابطه در صورت درمان نشدن منجر به موارد زیر می شود:
 
فقدان انگیزه، چه از نظر شخصی و چه از نظر شغلی
ناراحتی عاطفی برای یک یا هر دو شریک زندگی
خستگی عاطفی
خستگی مفرط
مشکلات فیزیکی مانند ناراحتی معده، سردرد، گردن و تنش عضلانی
نشانه های اضطراب رابطه
۱٫ مقایسه رابطه خود با دیگران
اگر اضطراب رابطه دارید، ممکن است وسوسه شوید که رابطه فعلی خود را با روابط گذشته، رابطه دوست یا نسخه ایده آل مقایسه کنید.
 
این نوع رفتار باعث می شود که شریک زندگی یا رابطه شما به موفقیت نرسد. برای کنار آمدن با این موضوع، انرژی خود را به جای مقایسه کردن، روی رابطه خود متمرکز کنید.
 
۲٫ مدام فکر می کنید که طرف مقابل قصد جدایی دارد
ترس از اینکه شریک شما بخواهد از هم جدا شود به طور معمول کاملاً بی اساس است و می تواند استرس غیرضروری را به رابطه وارد کند.
 
به طور معمول علائم واضحی وجود دارد که نشان می دهد رابطه خوب پیش نمی رود یا اینکه شریک زندگی شما ناراضی است و ممکن است بخواهد به رابطه پایان دهد. اگر بدون هیچ نشانه ای احساس کنید که همسرتان قصد جدایی دارد احتمالا به اضطراب رابطه مبتلا هستید.
 
۳٫ تجزیه و تحلیل بیش از حد کلمات
افراد مبتلا به اضطراب رابطه، اغلب چیزهای کوچکی را که شریک زندگیشان می گویند را نیز فراموش نمی کنند. مهم است که شریک زندگی خود را در قبال چیزهایی که می گویند مسئول بدانید، اما مطمئن شوید که نظرات را بیش از حد تجزیه و تحلیل نکنید.
 
۴٫ از دست دادن خوشی، اضطراب رابطه
افراد مبتلا به اضطراب رابطه اغلب آنقدر نگران پیش آمدن اوضاع بد هستند که تمام لحظات خوب را در رابطه از دست می دهند.
 
همه روابط جدی سختی هایی دارند، به همین دلیل است که لذت بردن از لحظات خوب بسیار مهم است. تمرکز بر حضور در رابطه و عدم نگرانی در مورد آینده به شما کمک می کند تا با اضطراب رابطه کنار بیایید.
 
 
۵٫ وابستگی از نشانه های اضطراب رابطه
گاهی اوقات اضطراب رابطه می تواند ناشی از دلبستگی باشد. چهار نوع مختلف از سبک دلبستگی وجود دارد که از ایمن تا ناامن‌تر را شامل می‌شود. اگر سبک دلبستگی ناایمن دارید، ممکن است احساس کنید که نیاز دارید از ترس اینکه او شما را ترک کند به او بچسبید.
 
۶٫ سازگاری بیش از حد با شریک زندگی خود
افراد مبتلا به اضطراب رابطه اغلب منعطف هستند و خود را با شریک زندگی تطبیق می دهند. در حالی که سازش در رابطه مهم است، اما باید از سمت هر دو طرف باشد. اگر تمام خواسته ها و نیازهای شریک زندگی تان را برآورده کنید، نیازهای شما نادیده گرفته می شود که می تواند منجر به مشکلات دیگری در رابطه شما شود.
 
 

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان | درمان تضمینی + تشخیص

 اختلال اضطراب جدایی در نوزادان باعث اضطراب بیش از حد مربوط به جدایی یک کودک از خانه و یا از کسانی (در نوجوانان و بزرگسالان) است که به فرد به آن ها وابسته است.

 
این اضطراب فراتر از میزانی است که برای رشد فرد انتظار می رود. ترس، اضطراب و  یا اجتناب ماندگار است، و حداقل به مدت ۴ هفته در کودکان و نوجوانان و به طور معمول ۶ ماه یا بیشتر در بزرگسالان به طول می انجامد.
اختلال اضطراب جدایی در نوزادان، معمولا از خانواده های غیرصمیمی نشات می گیرند. هنگامی که نوزاد از خانه و یا افراد وابسته اصلی جدا می شوند، ممکن است به طور پیوسته  احساس طرد، بی تفاوتی، غم و اندوه اجتماعی و یا مشکل تمرکز بر روی کار و یا بازی را نشان دهند.
 
بسته به سن افراد، ممکن است ترس از حیوانات، هیولا، تاریکی، دزد، سارق، آدم ربایان، حوادث رانندگی، سفر هواپیما، و شرایط دیگری را داشته باشند که به عنوان خطری برای یکپارچگی خانواده و یا خود افراد تلقی می شوند.
 
نگرانی در مورد مرگ و مردن نیز رایج است. امتناع از مدرسه رفتن ممکن است به مشکلات تحصیلی و اجتناب اجتماعی منجر شود.
 
کودکان ممکن است از این امر شکایت کنند که هیچ کس آن ها را دوست ندارد و یا مراقب آن ها نیست و در نتیجه آرزو می کنند که مرده بودند.
 
هنگامی که زمان جدایی بسیار ناراحت می شوند، ممکن است خشم و یا گاهی اوقات تنفر خود را نسبت به کسی که‌ آن ها را مجبور به جدایی‌ کرده، نشان دهند.
 
اضطراب جدایی در نوزادان دکتر هلاکویی
وقتی کودکان خردسال در شب تنها هستند، ممکن است تجارب ادراکی غیرمعمولی را گزارش دهند (مانند کودکانی که می گویند تصور می کنند افرادی که به اتاقشان ‌نگاه می کند، موجودات ترسناک به آن ها نزدیک می شوند یا حس می کنند چشم هایی به آن ها خیره شده اند).
 
کودکان مبتلا به این اختلال اضطراب جدایی در نوزادان اغلب به صورت سخت گیر، فضول و نیازمند توجه مداوم، می باشند. اغلب اوقات تقاضاهای مفرط کودک، به یک منبع سرخوردگی والدین تبدیل می شوند که  منجر به خشم و درگیری در خانواده است.
 
کودکان مبتلا به این اختلال اضطراب جدایی در نوزادان، گاهی اوقات، به صورت افراد وظیفه شناس، سازگار، و مشتاق به خوشحال سازی توصیف می شوند. کودکان ممکن است شکایت های جسمانی داشته باشند که به آزمایشات فیزیکی و روش های پزشکی منجر می شود ولی در  حقیقت مشکلی وجود ندارد.
 
حالت افسرده، غالبا وجود دارد و ممکن است با گذر زمان تداوم بیشتری پیدا کند و تشخیص فرعی اختلال افسرده خویی و یا اختلال افسردگی اساسی را توجیه کند. این اختلال ممکن است نسبت به اختلال مربوط به هراس با هراس از مکان های شلوغ اولویت داشته باشد.
 
اضطراب جدایی چیست؟
اختلال اضطراب جدایی در نوزادان ممکن است باعث شود که کودک گریه کند، جیغ بزند، به شما بچسبد، سرش را تکان دهد یا صورتش را پنهان کند، این کودکان وقتی کسی که او را نمی شناسد به آن ها نزدیک می شود غوغا می کنند.
 
همین واکنش‌ها ممکن است در مورد اعضای خانواده و دوستانی نیز رخ دهد که به نظر می‌رسید کودک شما زمانی از آن ها لذت می‌برد اما اکنون آن ها را “غریبه” یا حتی یک تهدید می‌داند.
 
اختلال اضطراب جدایی در نوزادان مرحله ای از رشد طبیعی است. در این مرحله، کودکان وقتی از والدین یا مراقبان اصلی خود جدا می شوند، مضطرب می شوند. اختلال اضطراب جدایی در نوزادان معمولاً از ۸ ماهگی کودکان شروع می شود و در سنین ۱۰ تا ۱۸ ماهگی شدیدتر می شود.
 
هنگامی که از والدین یا مراقبان خود جدا می شوند، به ویژه زمانی که از خانه دور هستند، احساس خطر و ناامنی می کنند.
 
آن ها برای امنیت و اطمینان به والدین و مراقبان خود نگاه می کنند. گریه نشان می دهد که کودکان احساس دلبستگی به والدین یا مراقبان خود را ایجاد کرده اند. گریه در این شرایط یک واکنش مثبت است.
 
اختلال اضطراب جدایی در نوزادان تا ۲۴ ماهگی کودکان ادامه دارد. در این سن، کودکان ماندگاری اشیا را یاد گرفته اند و اعتماد پیدا کرده اند. اضطراب جدایی به مرور برطرف می شود زیرا کودکان یاد گرفته اند که والدین یا مراقبان آن ها حتی زمانی که دیده نمی شود نیز هنوز وجود دارند.
 
کودکان یاد گرفته اند که به والدین خود اعتماد کنند یا در نهایت مراقبان خود باز خواهند گشت.
 
چگونه اضطراب جدایی کودک از مادر را کاهش دهد
به طور منظم او را در آغوش بکشید. کودک خود را در آغوش بگیرید و دلبستگی او را تقویت کنید
 جدایی های کوتاه مدت را شروع کنید. او را در اتاقی قرار دهید و ابتدا مطمن شوید که اتاق امن است و سپس او را برای مدت کوتاهی تنها بگذارید.
استقلال را تقویت کنید. به نوزاد خود اجازه دهید راحت در اتاق بگردد.
توضیح دهید که چرا او را ترک می کنید و کی بر می گردید.  هرچه کودک بزرگ تر می شود بیش تر می توانید توضیح دهید.
هرگز دزدکی او را تنها نگذارید. این کار باعث می شود که کودک اعتماد خود را نسبت به شما از دست بدهد. خداحافظی از او باعث می شود که احساس کند والدینش بی دلیل و ناگهانی او را ترک نمی کنند.
 
بنشینید و با هم کتاب بخوانید.
با کودک خود نقاشی بکشید.
به کودک خود اجازه دهید با یکی از دوستان خود فعالیتی انجام دهد.
وقتی فرزندتان بدون شما روز را پشت سر می گذارد، با تمجید از او، عزت نفسش را تقویت کنید.
درمان اضطراب جدایی در نوزادان
پس از هربار شیر دادن کمی از کودک خود فاصله بگیرید تا اختلال اضطراب جدایی در نوزادان را کاهش دهید.
حتما پیش از رفتن به کودک خود اطلاع دهید.
به وعده هایی که می دهید عمل کنید تا اعتماد او را تقویت کنید.
او را در محیط آشنا قرار دهید و از پرستار بخواهید به خانه بیاید.
سعی کنید برنامه های ترسناک را مشاهده نکنید.
به فرزندتان بگویید که حالش به مرور بهتر خواهد شد.
 
 

نوجوان مضطرب

 نوجوان مضطرب – تمامی افراد در طول زندگی خود با مشکل اضطراب مواجه می شوند چرا که به هر حال در تمامی زندگی ها و روند رشد افراد در طول زندگی مشکلات و دغدغه هایی وجود دارد که می تواند به شدت بر میزان استرس و اضطراب افراد تاثیر گذار باشد. طبیعی است که تمامی افراد در مقابله با موقعیت های تنش زا و پر استرس زندگی خود درگیر اضطراب شده و با این مشکل اساسی دست و پنجه نرم می کنند. اضطراب امری طبیعی است که در مواقع تنش زای زندگی برای هر فردی و در هر سنی پیش می آید اما اگر مقدار و زمان آن در فرد زیاد و طولانی شود فرد به اضطرابی مبتلا است که از حالت طبیعی خود خارج شده و نیاز به بررسی دارد. به طور کلی اضطراب یک حس ناخوشایند است که در پی به وجود آمدن موقعیت های ناگوار که برای هرفردی هم می تواند متفاوت باشد به وجود می آید.

 
نوجوانان به عنوان کسانی که با مشکلات و تغییرات خلقی و  مواردی از این قبیل مواجه می شوند و نیز سالمندان و طبقات اقتصادی فقیر بیشتر در معرض ابتلا به اضطراب هستند و افراد مرفه و مردها و جوانان کلا کمتر به بیماری اضطراب مبتلا می شوند. نوجوان مضطرب می تواند در نتیجه ترس ناشی از تغییرات جسمانی و تغییرات صدا، ترس ناشی از پذیرفته نشدن نزد دیگران، ترس ناشی از بلوغ زود رس به خصوص در دختران، ترس ناشی از بلوغ دیر رس به خصوص در پسران، ترس ناشی از زشت شدن قیافه و هیکل نزد نوجوانان دختر و پسر و مواردی از این قبیل به وجود بیاید.  بهترین راه برای جلوگیری از ایجاد اضطراب ناشی از ترس از بلوغ زود رس و یا دیر رس در نوجوانان اطلاع دادن و آگاهی به موقع آنها از این موارد است. قبل از اینکه نوجوان به سن بلوغ برسد و علائم ثانویه بلوغ در او هویدا شود نیاز است تا خانواده ها با رعایت مسائل اخلاقی و شرعی نکات مورد نیاز در مورد بلوغ را به آن ها آموزش داده تا در نتیجه ترس آن ها شاهد اضطراب بیشتری نباشند. لازم است تا مربیان و مشاوران فرد نوجوان توضیحاتی مناسب در دوران نوجوانی به فرد داده تا از انحراف و مشورت او با افراد هم سن و سال و کسانی که شاید او را در زمینه جنسی به انحراف بکشانند جلوگیری نمایند.
 
 
نتیجه تحقیق پژوهشگران نشان می دهد که حس ناامنی و نداشتن مهارت های لازم برای برقراری روابط صحیح اجتماعی و عاطفی و تفاوت در فرهنگ خانواده ها و جوامع از عوامل مهم به وجود آمدن یک نوجوان مضطرب در خانواده خواهد بود. برای اینکه جلوی اضطراب نوجوان مضطرب را گرفت و یا در موردی که او اضطراب دارد از انتشار و افزایش اضطراب در او جلوگیری نمود لازم است تا مواردی از جانب والدین و اطرافیان نوجوان به دقت رعایت شود که چند مورد از مهم ترین آن ها را با هم بررسی خواهیم کرد.
 
اولین نکته این است که همواره باید نیاز و گرایش ها و تمایلات فرد نوجوان را به هم سن و سالانش و نیاز او به پذیرفته شدن در نزد هم سالانش را با دقت درک نمود چراکه این یک نیاز طبیعی است و در تمامی نوجوانان وجود دارد. نیاز است تا والدین در مورد موضوع دوست یابی در نوجوان خود به دقت وارد شده و توافقی میان آن ها در این مورد صورت گیرد تا نوجوان نیز در این زمینه پنهان کاری نکند و دوستی ها و روابط میان نوجوان با دوستانش برای خانواده مبهم نبوده و دوستان فرد نزد والدین شناخته شده باشند. والدین بایستی برای شخصیت نوجوان خود بسیار احترام قائل بوده و به خصوص نزد دیگران با او با ناملایمت رفتار نکند و طوری رفتار نکنند که نوجوان احساس حقارت نماید بلکه او نیز باید مانند یک فرد بزرگسال مورد احترام قرار گیرد.
 
 

اختلال اضطراب فراگیر در کودک و نوجوان

 به طور معمول اساسی ترین نوع اختلال های اضطرابی اختلال اضطرابی فراگیر GAD می باشد، که با احساس پایدار تنیدگی ذهنی و نگرانی و بی قراری مشخص می شود. تشخیص اختلال اضطراب فراگیر زمانی صورت می گیرد که فرد نگرانی و اضطراب شدید و غیر قابل کنترلی درباره ی تعدادی از وقایع و موقعیت ها تجربه کند. کودکان و نوجوانان ممکن است درباره اینده و مهارت و لیاقت در عملکرد تحصیلی و اجتماعی بسیار نگران باشند. همچنین ممکن است در مورد مشکلات سلامت خود، موضوعات حانوادگی شان و حوادثی که در جهان رخ می دهد نگران باشند. این نگرانی ها باید دست کم شش ماه هر روز وجود داشته باشند و با یک نشانه ی فیزیولوژیکی همراه باشند. تاکنون اختلال اضطراب فراگیر به خوبی در مورد کودکان ونوجوانان مورد پژوهش قرار نگرفته و سیر تحولی ان برای این گروه نیز مستلزم بررسی بیشتری است.

 
وجه تمایز GAD از سایر اضطراب‌ها در این است که در این نوع اختلال، شخص نگران وقایع متعددی می‌باشد و در صورتی که در سایر اختلالات اضطراب، نگرانی منحصر به محرک یا موضوعات ویژه‌ای می‌باشد.
 
وجه تمایز دیگر اینست که این افراد اغلب در مورد مسائل جزئی روزمره دچار اضطراب می شوند (بارلو، ۲۰۰۲). بزرگترها اغلب بر مسائلی مثل مشکلات بین فرزندان، سلامت خانواده، مسئولیت های شغلی و یا جزئی تر مانند وظایف خانه، یا سر وقت رسیدن به یک قرار. کودکان با این اختلال اغلب ازط مسائلی مثل رقابت در مدرسه، عملکرد ورزشی یا اجتماعی دچار نگرانی می شوند (ساوج و کندال، ۲۰۰۹).
 
علائم این اختلال بر اساس DSM-V عبارتند از:
 
الف: اضطراب و نگرانی شدید و مفرط درباره تعدادی از رویدادها یا فعالیت ها (مثلا عملکرد شغلی یا تحصیلی) در اکثر روزهای هفته و به مدت حداقل ۶ ماه.
 
ب:  فرد نمیتواند این نگرانی را کنترل کند.
 
ج: اضطراب و نگرانی با حداقل سه نشانه از ۶ نشانه زیر همراه است (نشانه ها در اکثر روزها در ۶ ماه گذشته حضور داشته اند)
 
 
 
توجه: در مورد کودکان فقط به یک سمپتوم نیاز است.
 
۱. فرد بی قرار است، یا احساس عصبی بودن دارد، یا به خاطر نگرانی بی دلیل بد اخلاق است.
 
۲. به آسانی خسته و کوفته میشود.
 
۳ . نمیتواند حواس خود را متمرکز کند یا ذهنش یک دفعه خالی میشود.
 
۴. زودرنج است و زود عصبانی میشود.
 
۵. تنش ماهیچه ای دارد.
 
۶. خوابش مختل شده است (نمیتواند بخوابد، یا از خواب می پرد، یا خواب ناآرام دارد که خستگیش را برطرف نمیکند).
 
د: اضطراب ، نگرانی ، یا سمپتوم های فیزیکی باعث میشوند فرد به رنج یا نابسامانی شدید (بالینی) در عملکرد اجتماعی ، شغلی یا سایر جنبه های مهم زندگی دچار شود.
 
ه: ناراحتی فرد را نمی توان به آثار مستقیم یک ماده (مثلا یک نوع ماده مخدر،یک نوع داروی تجویزی)،یا یک عارضه پزشکی دیگر (مثلا هایپرتیروئیدیسم) نسبت داد.
 
و: یک اختلال روانی دیگر نمی تواند دلیل موجه تری برای این اختلال باشد. مثلا اضطراب درباره حملات وحشت زدگی در اختلال وحشت زدگی،ارزیابی منفی دیگران در اختلال اضطراب اجتماعی، وسواس کثیف شدن یا سایر وسواس ها در اختلال وسواسی – اجباری، جدایی از افراد مهمی که فرد به آن ها دلبستگی دارد در اختلال اضطراب جدایی، رویدادهایی که فرد را به یاد رویدادهای اسیب زا می اندازد در اختلال PTSD، چاق شدن در آنورکیسا نروزا، دردها و ناراحتی های فیزیکی در اختلال نشانه های جسمانی، نقص هایی که فرد فکر میکند در ظاهرش دارد در اختلال بد شکلی بدنی، یا ابتلا به یک بیماری جدی در اختلال اضطراب بیماری، یا محتوای باورهای هذیانی در اسکیزوفرنی یا اختلال هذیانی. همه این موارد نمی توانند دلیل موجهی برای این اختلال باشند (گنجی، ۱۳۹۲).
 
 
همان طور که گفته شد، علامت شاخص این اختلال اضطراب و نگرانی غیرواقعی ومفرطی است که وابسته به رویدادهای تنش زای بیرونی نیست. بر اساس نظر اشتراوس (۱۹۹۴)، این خصوصیت در ۹۵درصد کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر آشکار است.کودکان دچار این اختلال درباره آینده، رویدادهای اجتماعی، فعالیت های خانوادگی، ورزش، موضوعات بهداشتی وآنچه صرفا ممکن است فردا یا حتی ساعتی بعد روی دهد، نگرانند. اختلال اضطراب فراگیربا تنیدگی، ناآرامی، تحریک پذیری و زود از کوره در رفتن نیز همراه است، هر چند کودکان خود همیشه از این قبیل عبارات استفاده نمی کنند. چنین اضطراب مزمن دائمی را (تشویش مضطربانه) نامیده اند.
 
 

کودک من اضطراب دارد یا عادیست؟

 قبل از فکر کردن در مورد اختلالات هیجانی کودک، بهتر است از خود بپرسید: کودک من اضطراب دارد یا عادیست؟ آیا هیچ گاه به شدت احساس نگرانی یا ناراحتی شدید هیجانی نکرده ام؟ به احتمال زیاد پاسخ مثبت است!


همه ما این قبیل هیجان ها را تجربه کرده ایم و این تجربه ها به تنهایی دلیل کافی برای دادن این حکم نیست که نابهنجاری یا نقص در شخصیت و منش وجود دارد. کودکان نیز ترس و اضطراب-همان چالش های هیجانی طبیعی- دارند و این ترس و اضطراب تنها زمانی که شدید، مزمن،ممتد و مزاحم باشد علامتی از اختلال روانشناختی است.

طی پنجاه سال گذشته، یافته های پژوهشی همگی نشان میدهند که ترس و اضطراب در کودکی امری معمول و شایع است (جرسیلد و هولمز، ۱۹۳۵، لاپاس ومونک، ۱۹۵۸، مک فارلن، آلن و هانزیک، ۱۹۵۴، اولندایک و کینگ، ۱۹۹۱، به نقل از کندال، ۱۳۸۹). تحقیقات قدیمی تر مثل تحقیق جرسیلد و هولمز (۱۹۳۵) شیوع ترس و اضطراب را به خوبی اثبات کرد. در ان زمان پژوهش ها نشان دادند که ممکن است کودکان و نوجوانان ۹ تا ۱۳، نوعی ترس شدید با نگرانی جدی تجربه کنند. به نظر می رسد پیچیدگی های ترس کودکان با رسیدن به ۸ سالگی که همراه تحول شناختی کودک و افزایش توانایی او برای استدلال و توسعه پیام های منفی ممکن و نتایج در اینده می باشد افزایش می یابد. هم چنین منابع اولیه ترس و اضطراب با مراحل تحولی در زندگی تغییر می یابد. باید توجه داشت همراه با تحول میزان ترس های گزارش شده کودکان کاسته می شود و کانون ترس تغییر می یابد.

همراه با جریان رشد نوع ترس ها نیز تغییر می کند، یعنی در سنین متفاوت ترس های متفاوتی مطرح می شود. مثلا کودکان ۸ ماهه تا ۲ساله از جداشدن از مراقبان خود می ترسند، اما این ترس بین ۱ تا ۲ سالگی کاهش می یابد. بین ۲ تا ۴ سالگی از شدت دلبستگی کاسته می شود وترس های دیگری مانند ترس از حیوانات وتاریکی ظاهر می شود. بین ۴ تا ۶ سالگی، قدرت تصور و تصویرسازی کودک رشد می کند و تصویرهایی از ارواح، هیولاهای نیمه انسان-نیمه حیوان و صداهای غیرقابل توضیح در شب را می سازد. بعد از۶ سالگی کودک احتمالا بیشتر از آسیب، مرگ یا بلایای طبیعی می ترسد. هم نوجوانان سفیدپوست و هم نوجوانان آمریکایی آفریقایی تبار ترس هایی مشابه درباره صدمه دیدن خود یا دیگران ابراز می کنند، کودک با نزدیک شدن به دوران نوجوانی،ممکن است از پذیرفته نشدن در گروه بزرگسالان بترسد.

جدول: ترس ها و اضطراب های مرتبط با سطوح سنی مختلف در کودکان

سن کانون ترس یا اضطراب
۰-۶ ماهگی عدم حمایت، صدای بلند، محرک های حسی شدید
۶-۹ ماهگی غریبه ها، محرک های ناگهانی یا غیر قابل انتظار (مثل صداها)
۱ سالگی جدایی از فردی که از کودک مراقب می کند، آسیب دیدن، توالت رفتن و غریبه ها
۳ سالگی حیوانات، ماسک ها، تنها ماندن، جدایی از والدین
۴ سالگی تاریکی، حیوانات و سر و صدا
۵ سالگی حیوانات، افراد بد، تاریکی و جدایی از والدین
۶ سالگی غول ها، جادوگرها و دیگر افراد غیر عادی، صدمات جسمی، رعد و برق و تندر، جدایی از والدین (برای مثال هنگام رفتن به مدرسه)
۷-۸ سالگی غول ها، جادوگرها و دیگر افراد غیر عادی، (مثلا انهایی که در کتاب ها و فیلم ها هستند) وقایع غیر عادی موجود در رسانه ها و فیلم ها، (مانند جنگ و بمب گذاری و انفجارها)، تنها ماندن، صدمات و اسیب ها.
منبع: آلن دیک، ۱۹۸۳

محیط اجتماعی در پهنه زندگی چالش های متفاوتی را پیش روی ما می گذارد که مستلزم رشد مهارت ها، باورها یا احساسات جدید است. طی دوران کودکی ترس ها و اضطراب ها این قبیل چالش ها را به وجود می آورند. کودکان با فراگیری روش های مقابله با موقعیت های اضطراب زا و ترس آور این دوران، نحوه کنار آمدن با ترس ها و اضطراب های زندگی آتی را می آموزند. برای مثال اذعان به ترس، رویارویی و سپس مقابله با آن، و در نهایت نترسیدن در واقع توالی رشد کودک است تا در آینده برای مقابله با ترس و اضطراب آماده باشد.



بر اساس متون و ادبیات تحولی، بسیار معقول است که کودکان و نوجوانان نسبت به تجربه ترس ها و اضطراب های مختلف در مراحل مختلف تحول خود اسیب پذیرتر باشند. با وجود این، چه چیزی واکنش و ترس و اضطراب بهنجار را از اضطراب هراس بالینی جدا می سازد؟ متخصصان بالینی دستورالعمل هایی را برای متمایز کردن واکنش ترس طبیعی از شرایط اضطرابی که از نظر شدت، فراوانی، محتوا، دفعات و نشانه های اضطرابی با همتایان بهنجار خود متفاوت هستند تهیه کرده اند (کندال، ۲۰۰۰).
 

شدت واکنش ترس بیش از انست که برای مقابله با موقعیت لازم است. برای مثال ممکن است کودکی را که هنگام معاینه شدن توسط پزشک، لگد می زند، تکان می خورد و گریه می کند، به عنوان کودک هراسان مشخص کنیم.
واکنش ترس با فراوانی زیادی رخ می دهد، و از راه اطلاع دادن و اطمینان دادن به فرد کاهش نمی یابد. بسیاری از والدین شکایت دارند که ترس کودکان با هیچ نوع اطمینان خاطر دادنی به انها کاهش نمی یابد.
محتوای این واکنش های ترس بر محرک ها یا موقعیت های بی خطر متمرکز است، به عبارت دیگر موقعیت هایی هستند که به هیچ وجه خطری را ایجاد نمی کنند. چنین محرک هایی شامل ترس از مدرسه رفتن، صداهایی مانند بمب یا بالا رفتن از اسانسور است.
به نظر می رسد که واکنش ترس خود به خود بوده و ورای کنترل عمدی کودک است.
واکنش ترس به فرار یا اجتناب از موقعیت منجر می شود. برای مثال کودکی که هنگام بارش باران های شدید از تنها ماندن در خانه اجتناب کند، به عنوان کودکی که از رعد و برق و تندر هراس دارد مد نظر قرار می گیرد.
 
 

۵ نشانه که کودک شما اضطراب جدایی دارد

 پنج نشانه اصلی که نشان می دهد کودک شما دارای اضطراب جدایی است و برخی از مواردی که باید برای کمک به آن در در نظر بگیرید در این مقاله ذکر شده است:


۱. کودک شما وقتی از اتاق بیرون می آید گریه می کند
به عنوان مثال، نوزاد بین سنین چهار تا هشت ماهگی ممکن است زمانی که قادر به دیدن مراقب خود در اتاق نباشد، علائم بیماری  و اضطراب شدید را نشان دهد که شامل گریه یا علائم ناراحتی می باشد.

این به این دلیل است که آن ها تازه یاد می گیرند که اشیاء و افراد آشنا را بشناسند و در اطراف آن ها احساس داشته باشند اما هنوز متوجه نمی شوند که فقط به این دلیل که نمی توانند دیگران را ببینند، به این معنی نیست که آنجا حضور ندارند.

بنابراین زمان مناسبی است تا به کودک خود نشان دهید که دوباره ظاهر خواهید شد. بازی «دالی» را با کودک خود تمرین کنید و از این دوران در زندگی او لذت ببرید.

وقتی کودکان بزرگتر می شوند، به مرور یاد می گیرند که والدین آن ها همیشه باز خواهند گشت و به مرور به افرادی که از آن ها مراقبت کرده و نیازهای آن ها را برطرف می کنند، اعتماد لازم را پیدا می کنند.

۲. با دیدن مکان ها و چهره های جدید دچار استرس می شوند
گاهی اوقات هنگام بازدید از مکان های جدید کودک مضطرب می شود. آن ها ممکن است تمایلی به خروج از خانه برای رویداد جدید نداشته باشند، هنگام ورود در گوشه ای بمانند یا رفتارهای عصبی نشان دهند.

ترس از مکان های ناشناخته یکی از رایج ترین عوامل اضطراب آور است. راه مبارزه با این امر این است که کودک خود را تا جایی که می توانید برای مکان های جدید آماده کنید.

به آن ها بگویید کجا می روید. آماده کردن آن ها برای مکان های جدید می‌تواند شامل نشان دادن عکس‌هایی از مکان، افراد آنجا و در صورت امکان، توصیف فعالیت‌ها در آن مکان کنید.

آماده سازی کلیدی است، دانستن اینکه آن ها از افراد جدید چه انتظاراتی می توانند داشته باشند نیز مهم است. گفتگوهای قبلی در مورد رفتار مورد انتظار آن ها و ارتباط با سایر افراد اطرافشان می تواند آن ها را توانمند کند.

۳. اضطراب هنگام خواب
زمان خواب برای بچه هایی که درگیر اضطراب هستند برای خواب دچار مشکل زیادی می شوند.

کودک ممکن است از تاریکی بترسد زیرا نمی تواند در تاریکی بسیاری از چیزها را ببیند بنابراین به آن ها اطمینان دهید که چیزی برای ترس وجود ندارد.

بنابراین دورنمای تنها خوابیدن برای کودک می تواند اضطراب آور باشد. نشانه هایی که کودک شما این را تجربه می کند ممکن است شامل بی میلی به خوابیدن، امتناع از رفتن به رختخواب یا گریه و رفتار عصبانی باشد.

کارهایی وجود دارد که می توانید برای کمک به آنها انجام دهید:

یک روال آرامش بخش، قابل پیش بینی قبل از خواب ایجاد کنید.
فضای اتاق خواب آرام باشد.
کودکان قبل از خواب حیوانات عروسکی یا پتوهای مخصوصی می توانند داشته باشند که خواب را برای آن ها راحت می کند.
مطمئن شوید که فرزندتان آماده است تا با آرامش و بدون اضطراب به رختخواب برود.
۴. تجربیات منفی تاثیر زیادی دارد
طبق تحقیقات، اختلال اضطراب جدایی با «اضطراب رشدی نامناسب و بیش از حد در مورد جدایی از خانه یا از کسانی که فرد به آن ها وابسته است» مشخص می شود.

کودکان مبتلا به اضطراب جدایی ممکن است به دلیل تجربیات منفی دچار این مشکل شده باشند.

اگر جدا شدن از شما برای فرزندتان سخت است، تمایلی به ترک خانه ندارند، یا زمانی که زمان رفتن به جایی است احساس بیماری می کنند، احتمالا یک تجربه منفی را تجربه کرده است.

مانند بسیاری از جنبه های دیگر فرزندپروری، ما باید خطوط ارتباطی را باز نگه داریم. این همچنین می‌تواند به معنای دسترسی به یک مشاور کودک باشد که بچه‌های ما نیز بتوانند به او اعتماد کنند.

تقویت رفتارهای منفی پیرامون اضطراب جدایی یکی از دام هایی است که ما به عنوان والدین ممکن است در آن گرفتار شویم. تسلیم شدن به کج خلقی یا اضطراب بدون تحقیق می تواند باعث شود فرزندانمان احساس امنیت کمتری کنند.

این به این دلیل است که تمام کنترل را در دستان آن ها قرار می دهیم. آن ها به ما نیاز دارند که آن ها را راهنمایی کنیم، از آن ها حمایت کنیم و بدانیم که همیشه در کنار ما امن هستند.
 

راهکارهای کاهش اضطراب
ما می توانیم برای کاهش اضطراب آن ها و کشف دلیل اضطراب کارهای زیر را انجام دهیم:

صحبت از اتفاق منفی
توانمندسازی فرزندانمان با ابزارهایی برای موفقیت
تمرین زیاد در خانه و بازگشت به جایی که اتفاق رخ داده است.
بچه‌ها باید اعتماد به نفس خود را تقویت کنند، کارهایی را که می‌توانند به تنهایی انجام دهند و بدانند که همیشه مجبور نیستند این احساسات را تجربه کنند، زیرا ما از آن ها حمایت می‌کنیم.
 
 

بازی درمانی اضطراب کودکان

 بازی درمانی اضطراب کودکان به او نمی گوید چه کاری انجام دهد، او کاملاً تمام تصمیمات خود را می گیرد و برای تمام احساسات، خواسته ها، تصمیمات و نیازهای ابراز شده اش احترام و اعتبار قائل هست.


به عبارت دیگر، مهم نیست که کودک چه کاری انجام می دهد، هیچ کس او را قضاوت یا ارزیابی نمی کند. در حقیقت بازی درمانی اضطراب کودکان یک راه عالی برای تشویق فرزندتان به صحبت و خندیدن با شما است و مهارت‌های مهمی مانند برخورد با موقعیت های ناشناخته‌ و همچنین شکست را به او آموزش می‌دهد.

بازی درمانی در منزل
۱.بازی هیولا
با کودک به اتاق او رفته و از او بخواهید عروسک یا شی را به عنوان هیولا انتخاب کند، اگر کودک در انتخاب مشکل داشت می تواند خودش برای کودک انتخاب کند اما بهترین کار این است که به کودک اجازه انتخاب بدهید. سپس هیولا را دست خود بگیرید و به سمت کودک  بروید و همزمان از عبارتی مانند « گمشو هیولا»، « سمت ما نیا» و عباراتی همانند این استفاده کنید.

در این بازی هیولا به کودک نمی رسد و واکنش های مختلفی نشان می دهند تا زمانی که هیولا به کم ترین فاصله از کودک برسد و سپس بازی متوقف می شود و یوه دیگری به خود می گیرد. این دفعه هیولا دور می شود و کودک آرام به دنبال هیولا می رود و او را تعقیب می کند. بهتر است کودک را تشویق کنید تا احساسات خود را با کلمات بیان کرده و حتی در این راه بزرگنمایی کند.

حتی می توانیم از کودک بخواهیم تا  با پا و دست خود به هیولا ضربه بزند. در دو حالت رفتارهای کودک بسیار شدید و حالت افراز و تفریط می شود. کودکانی که اضطراب شدید یا اضطراب پس از صانحه را تجربه می کنند ممکن است خشک شوند و هیچ حرکتی از خود نشان ندهند یا با پرخاشگری زیادی به هیولا حمله کنند و ممکن است پرخاشگری آن ها در حدی باشد که حتی والدین آن ها نتوانند کنترلش کنند.

پیشنهاد مشاور: ۹ بازی احساسات برای کودکان (کودکان ۹ تا ۱۵ سال)

به مرور کودک می تواند نقاشی از هیولا خود کشیده و آن را پاره یا دور بیندازد.

می توانید داستان هایی بسازید و با استفاده از آن داستان ها روحیه کودک خود را بهبود ببخشید مثلا پتویی که وقتی زیر آن می روی دیگر هیولا تو را نمی بیند.


بازی درمانی اضطراب کودکان 
۲. بازی خنده
این بازی درمانی اضطراب کودکان برای مشکلات اجتماعی و گوشه گیری بسیار مناسب می باشد. آیا کودک شما به سختی لبخند زده یا در برابر لبخند زدن مقاومت می کند؟ این کار نشانه افسردگی، اضطراب، اختلال نافرمانی و کمال گرایی می باشد.

هدف از این بازی این است که کودک بتواند آزادانه احساسات خود را نشان دهد. این بازی برای زمانی مناسب است که بچه ها دور هم جمع شده و در حال بازی هستند در این شرایط از آن ها بخواهید که سعی کنند بازیکن دیگری را بخندانند، در حالی که طرف مقابل تلاش می کند تا نخندد، اما نمی توانند او را لمس کنند. حتی می توانید شما هم وارد بازی شوید فقط دقت کنید که کودک ناراحت و گریان نشود و جو شاد را برقرار سازید.

این بازی درمانی اضطراب کودکان باید به سرعت انجام شود و جای خود را عوض می کنند.

این تکنیک برای کودکانی مناسب است که دوستان زیادی ندارند و می ترسند که با دیگران ارتباط برقرار کنند و از این امر احساس اضطراب پیدا می کند.
 
 

اختلال اضطراب فراگیر

 اختلال اضطراب فراگیر از علائم، سبب شناسی، تشخیص و درمان


آیا با اختلال اضطراب فراگیر آشنایی دارید؟

امروزه زندگی ها سرشار از اضطراب و استرس می باشد. و اضطراب و نگرانی بهم وابسته هستند و در بسیاری از مواقع با آن ها رو به رو هستید.

اضطراب اگر در حد طبیعی باشد به شما کمک می کند تا در شرایط بحرانی و پرخطر عکس العمل مناسبی از خود نشان دهید و به کمک آن می تواند برای زندگی خود برنامه ریزی دقیقی داشته باشید.

اختلال اضطراب فراگیر، یکی از اختلالاتی است که اضطراب بسیار زیاد و غیرمعقولی در فرد به وجود می آورد و باعث می شود نگرانی های غیرعادی و شدیدی در مورد اتفاقات و روزمرگی های زندگی تجربه کند.

اضطرار فراگیر میتواند تاثیرات منفی بر روی زندگی بگذارد و روابط اجتماعی و روزمرگی های زندگی را درگیر خود می کند و باعث اختلال و ایجاد مشکلاتی در تمام عرصه زندگی می شود.

شناختن علائم و تسخیص به موقع آن باعث می شود که درمان آن راحت تر شود.در این مقاله به بررسی علائم اضطرار فراگیر و تشخیص و درمان آن می پردازیم.

اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
اختلال اضطراب فراگیر چیست؟ اختلال اضطراب فراگیر یا GAD نمونه ای از اختلالات اضطرابی می باشد.

این اختلال در فرد نگرانی دائمی و بیمارگونی را نسبت به رویدادهای آینده و تصوراتی بسیار نگران کننده در مورد اتفاقاتی که در آینده احتمال رخ دادنش است به وجود می آورد.

در واقع مشکل فردی که دچار اختلال اضطراب فراگیر است ترس از ابهام می باشد چون دلش می خواهد که تمام امور را در دست بگیرد و آن را کنترل کند.

نشانه های اختلال اضطراب فراگیر در زمان میانسالی به اوج می رسد و با افزایش سن کاهش می یابد. و درصد مبتلا شدن به این اختلال در زنان دو برابر مردان است.

علائم اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
آگاهی در مورد اختلال اضطراب فراگیر و شناخت علائم آن برای درمان تاثیر به سزایی دارد و توجه به میزان شیوع این بیماری را باید جدی گرفت.

در زیر اهمیت شناخت و درمان بیماری را مورد بررسی قرار می دهیم.

ناتوانی در کنترل و مدیریت نگرانی ها
در اضطراب فراگیر شما احساس ترس و نگرانی شدیدی دارید به حدی که نمی توانید آن را کنترل کنید.

ممکن است هیچوقت نتوانید آرامش واقعی را تجربه کنبد.

در نتیجه بر روی مسائل مهم زندگیتان نمی توانید تمرکز کنید و قدرت تصمیم گیری در مورد مسائل مهم نخواهید داشت.

نگرانی افراطی و نامعقول بدون دلیل مشخص
در اختلال فراگیر بدون دلیل ناراحت هستید و احساس می کنید که چیزی از درون شما را اذیت می کند ولی دلیل و علت آن را نمی دانید.

این نگرانی به طور مکرر شما را درگیر خود نگه می دارد و نمی گذارد در زندگی آرامش داشته باشید و همیشه دلشوره دارید و نگران هستید.
 

نگرانی تعمیم یافته به تمام موضوعات
افرادی که دچار اضطراب فراگیر هستند نگرانی آن ها مختص شرایط و موقعیت خاصی نیست و ممکن است در هر شرایطی به سراغشان آید.

این اضطرار موضوع آن بر اساس شرایط سنی افراد متفاوت است.

مثلا در گروه سنی نوجوان و جوانان بیشتر نگرانی آن ها در مورد کار و تحصیل است. و در گروه سنی میانسالی بیشتر نگران سلامتی خود و افراد خانواده می باشند.
 
 

آمار شوکه کننده در مورد اضطراب

 هر سال، هفته اول ماه می به عنوان هفته ملی آگاهی از اضطراب و افسردگی شناخته می شود. شیوع اختلالات اضطرابی در طول سال ها به طور پیوسته در حال افزایش بوده است و در دو دهه گذشته تقریباً ۵۰ درصد در سراسر جهان افزایش یافته است. درک تفاوت بین استرس گاه به گاه و یک اختلال اضطرابی، و همچنین افزایش آگاهی و تحقیر سلامت روان، کلید کمک به افرادی است که از اختلالات اضطرابی رنج می برند.


افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی اغلب نگرانی و ترس شدید، بیش از حد و مداوم در مورد موقعیت های روزمره دارند. اغلب، اختلالات اضطرابی شامل اپیزودهای مکرر احساس ناگهانی اضطراب و ترس یا وحشت شدید است که در عرض چند دقیقه به اوج خود می رسد، که به آن حملات پانیک نیز می گویند. 1

هیچ دلیلی برای اضطراب وجود ندارد. رویدادها، ترس ها، موقعیت های روزمره و حتی ژنتیک نقش دارند و می توانند باعث ایجاد اختلالات اضطرابی شوند. انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی از جمله اختلالات اجتماعی، عمومی، اختلال هراس، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلالات اضطرابی خاص وجود دارد. درک عوامل خطر و همچنین علائم و نشانه ها می تواند به شناسایی و درمان آنها کمک کند.

علائم و معیارهای تشخیصی برای هر زیر مجموعه از اختلالات اضطرابی منحصر به فرد است. با این حال، در مجموع، طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌های سازمان جهانی بهداشت (ICD-10) به علائم مکرر موارد زیر اشاره می‌کند:

دلهره (نگرانی در مورد بدبختی‌های آینده، احساس «در حاشیه»، مشکل در تمرکز و غیره)
تنش حرکتی (بی قراری بی قرار، سردرد تنشی، لرزش، ناتوانی در آرامش)
بیش فعالی اتونومیک (سبکی سر، تعریق، تاکی کاردی یا تاکی پنه، ناراحتی اپی گاستر، سرگیجه، خشکی دهان و غیره).
علائم اضطراب در هر فردی متفاوت است، علائم رایج دیگری که ممکن است تجربه شود عبارتند از:

احساس عصبی، بی قراری یا تنش
داشتن احساس خطر قریب الوقوع، وحشت یا عذاب
داشتن ضربان قلب افزایش یافته است
تنفس سریع (هیپرونتیلاسیون)
احساس ضعف یا خستگی
مشکل در تمرکز یا فکر کردن به چیزی غیر از نگرانی فعلی
داشتن مشکل در خواب
تجربه مشکلات گوارشی (GI).
داشتن میل به اجتناب از چیزهایی که باعث ایجاد اضطراب می شود
آمار اختلالات اضطرابی در ایالات متحده
اختلالات اضطرابی شایع ترین بیماری روانی در ایالات متحده است که هر ساله ۴۰ میلیون بزرگسال ۱۸ ساله و بالاتر را تحت تاثیر قرار می دهد، 2 با شیوع پیوسته در طول سال ها افزایش می یابد.

ایالات متحده ۶٫۶۴ درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهد که تحت تأثیر اختلالات اضطرابی قرار دارند .
اختلالات اضطرابی تقریباً ۱۸٫۱٪ از جمعیت را هر ساله تحت تأثیر قرار می دهد
سطوح اختلال در بین بزرگسالان محدوده: 4
اکثر بزرگسالان مبتلا به اضطراب دارای اختلال خفیف با ۴۳٫۵٪ هستند.
۳۳٫۷ درصد دارای اختلال متوسط هستند
۲۲٫۸ درصد دارای نقص جدی هستند
آمار جهانی اختلال اضطراب
در سراسر جهان حدود ۲۸۴ میلیون نفر در سال ۲۰۱۷ یک اختلال اضطرابی را تجربه کردند. این حدود ۳٫۸٪ از جمعیت است که 3 ٪ از آنها ۲٫۸٪ مرد و ۴٫۷٪ زن بودند، که اختلالات اضطرابی را به شایع ترین اختلال سلامت روان یا رشد عصبی تبدیل می کند. 3

شیوع اختلالات اضطرابی در سراسر جهان از ۲٫۵ تا ۷ درصد در کشور 3 متغیر است.
۱۷۹ میلیون زن (حدود ۶۳ درصد) نسبت به ۱۰۵ میلیون مرد بودند
کشورهایی که در سال ۲۰۱۷ بالاترین رتبه را در سراسر جهان داشتند عبارتند از: 3
نیوزلند: ۸٫۵۴ درصد، افزایش ۳ درصدی نسبت به سال ۱۹۹۰
نروژ: ۷٫۵۹ درصد، کاهش ۱ درصدی نسبت به سال ۱۹۹۰
ایرلند شمالی: ۷٫۴۶ درصد، افزایش ۲ درصدی نسبت به سال ۱۹۹۰
آمار اضطراب بر اساس اختلال
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) که در حال حاضر ۷٫۷ میلیون بزرگسال را تحت تاثیر قرار می دهد، ۶ میلیون بزرگسال مبتلا به اختلالات پانیک هستند و فوبیاهای خاص شایع ترین نوع اختلال اضطرابی هستند که بیش از ۱۹ میلیون بزرگسال در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهند .

اختلال اضطراب فراگیر
اختلال اضطراب فراگیر زمانی رخ می دهد که ترس یا نگرانی فرد با شرایط واقعی تناسب نداشته باشد و اغلب با سایر اختلالات اضطرابی یا افسردگی رخ می دهد. این اختلال معمولاً شامل نگرانی بیش از حد و غیرقابل کنترل در مورد فعالیت ها یا رویدادهای روزمره است.

GAD 6.8 میلیون بزرگسال یا ۳٫۱٪ از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد
تنها ۴۳٫۲ درصد تحت درمان هستند
زنان دو برابر مردان در معرض ابتلا هستند 2
GAD اغلب با افسردگی اساسی همراه است
اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی (SAD )، یا فوبیای اجتماعی، شامل اجتناب از موقعیت های اجتماعی به دلیل احساس خجالت، خودآگاهی و نگرانی در مورد قضاوت شدن یا نگاه منفی توسط دیگران است. بر اساس یک نظرسنجی ADAA در سال ۲۰۰۷، ۳۶٪ از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی گزارش می دهند که قبل از درخواست کمک، علائم را برای ۱۰ سال یا بیشتر تجربه کرده اند. 2

SAD 15 میلیون بزرگسال یا ۶٫۸٪ از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد
SAD در بین مردان و زنان به یک اندازه رایج است
این اختلال معمولاً در حدود ۱۳ سالگی شروع می شود
آمار اختلالات اضطرابی بر اساس سن
اختلالات اضطرابی افراد را در تمام مراحل مختلف زندگی تحت تاثیر قرار می دهد، اما در برخی از گروه های سنی شیوع بیشتری دارد. تخمین زده می شود که ۳۱٫۱٪ از بزرگسالان ایالات متحده در برخی از مراحل زندگی خود هر گونه اختلال اضطرابی را تجربه می کنند. 4 گروه سنی که به احتمال زیاد تحت تأثیر اضطراب قرار می گیرند، افراد 30 تا ۴۴ ساله هستند. 5

آمار اضطراب در نوجوانان
بر اساس NIMH، تا سال ۲۰۱۰، حدود ۳۱٫۹ درصد از نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ ساله مبتلا به اختلال اضطراب تشخیص داده شدند. 6 این گروه های سنی نیز در طول زمان بیشترین افزایش شیوع را دارند.
 
 

درمان اضطراب : درمان روان شناسی و درمان در خانه

 درمان‌ اضطراب ، مانند داروها و درمان‌ها، با هدف قرار دادن افکار، رفتارها و تعادل مواد شیمیایی مغز، ترس، نگرانی و عصبی بودن این اختلالات را برطرف می‌کنند. تقریباً از هر پنج بزرگسال در ایالات متحده، یک نفر هر ساله به اختلال اضطراب مبتلا می شود، اما با درمان اضطراب، می توان اثرات این وضعیت را کاهش داد یا حتی از بین برد. ۱


حرفه ای ها نحوه درمان اضطراب را درک می کنند و این خدمات به طور گسترده ای برای کسانی که نیاز دارند در دسترس و موثر هستند. درمان‌های اضطراب معمولاً شامل درمان و/یا دارو می‌شود، اما چندین تغییر در شیوه زندگی و سایر رویکردهای جامع وجود دارد که ممکن است به کاهش علائم اضطراب نیز کمک کند.

چگونه می توان با اضطراب تشخیص داد
در حالی که شما خود را بهتر از هر کس دیگری می شناسید، بیمه و برخی آژانس ها نیاز به تشخیص رسمی دارند تا بتوانند درمان اضطراب را به پیش ببرند. این را می توان با یک پزشک (مراقبت های اولیه یا روانپزشکی مناسب است)، یک روانشناس (اغلب، دکترا یا PsyD)، یا یک متخصص بهداشت روان (یک مشاور حرفه ای دارای مجوز یا مددکار اجتماعی) انجام داد.

هنگامی که با یکی از این متخصصان ملاقات می کنید، به احتمال زیاد آنها یک نوع ارزیابی را با شما انجام می دهند تا نگرانی های سلامت روان، پیشینه و سایر سابقه مرتبط شما را ارزیابی کنند. آنها احتمالاً از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-V) در این فرآیند برای مقایسه علائم گزارش شده شما با معیار علائم برای تشخیص مناسب ترین تشخیص برای شما استفاده خواهند کرد. پس از تشخیص رسمی، ارائه دهنده مراقبت می تواند این تشخیص و توصیه های خود را برای درمان به بیمه شما یا با ارجاع به یک متخصص بهداشت روان محلی ارسال کند.

درمان اضطراب
برای افرادی که علائم اختلالات اضطرابی مانند نگرانی، وحشت، ترس های شدید و تنش فیزیکی را تجربه می کنند، درمان اضطراب یک انتخاب درمانی عالی است. درمان یا روان درمانی معمولاً شامل صحبت با یک درمانگر در یک محیط فردی، گروهی یا خانوادگی است. برای راحتی بیشتر، قرار ملاقات‌ها می‌تواند در خانه، مدرسه، اداره، یا به‌طور مجازی با تلفن و کنفرانس ویدیویی برگزار شود.

بسیاری از درمان‌های اختلالات اضطرابی مؤثر و مبتنی بر شواهد هستند، بنابراین شرکت‌های بیمه عموماً اکثر گزینه‌ها را پوشش می‌دهند. در تلاش برای رفع موانع پیشگیری از درمان، بسیاری از بیمه ها برای شروع جلسات نیازی به نسخه یا ارجاع ندارند. علائم اضطراب کمتر ممکن است تنها با یک تماس تلفنی فاصله داشته باشد.

درمان شناختی رفتاری اضطراب
شاید مفیدترین شکل روان درمانی برای اختلالات اضطرابی، درمان شناختی رفتاری (CBT) باشد. این کار به این صورت است که مشتری شروع به شناسایی و مخالفت با افکار غیر مفیدی می کند که علائم اضطراب را ایجاد یا حفظ می کند. 2 با جایگزینی افکار مضطرب با افکار آرام، فرد احساس خود را تغییر می دهد.

درمان از طریق مواجهه
مواجهه درمانی نوعی از CBT است که برای مدیریت علائم اضطراب مفید است. این روش شامل کار با یک درمانگر برای مقابله با نگرانی ها به صورت حضوری یا از طریق تصویرسازی است. فردی که از ارتفاع می ترسد ممکن است به تدریج در یک ساختمان اداری بالاتر برود تا زمانی که بالای یک ساختمان بلند بایستد. 2

درمان پذیرش و تعهد
درمان پذیرش و تعهد (ACT) به مدیریت علائم اضطراب با ترکیبی از پذیرش، توجه آگاهی و تغییرات رفتاری کمک می کند. با زندگی در لحظه بدون نیاز به تحلیل و قضاوت خود، افراد می توانند نگرانی ها و ترس های کمتری را تجربه کنند. با افزودن اصلاحات رفتاری برای مقابله با افکار و احساسات مضر، ACT مانند CBT بر ارزش پرداختن به افکار و رفتارها برای محدود کردن اضطراب تأکید می کند. 3

رفتار درمانی دیالکتیکی
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) به عنوان راهی برای رسیدگی به مراجعین مزمن خودکشی و افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی آغاز شد، اما شواهد خوب نشان می‌دهد که این درمان برای اختلالات اضطرابی نیز مؤثر است. DBT عناصر CBT و شیوه های ذهن آگاهی را با هم ترکیب می کند تا بر پذیرش و تغییر تمرکز کند. 3

حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم
حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم (EMDR) یک روش درمانی است که به نظر می رسد نحوه پردازش اطلاعات توسط مغز را تغییر می دهد. در جایی که CBT، ACT، و DBT همه اشکال گفتگو درمانی هستند، یک درمانگر EMDR مشتری را از طریق فرآیندی راهنمایی می کند که به او اجازه می دهد ترس، نگرانی و عصبی بودن را به روش های کمتر ناراحت کننده تجربه کند. 3

شواهد تجربی استفاده از EMDR را برای اختلال استرس پس از سانحه پشتیبانی می‌کنند و این درمان بیشتر برای مسائل مرتبط با اضطراب مانند حملات پانیک و فوبیا استفاده می‌شود. برخی از مشتریان EMDR رفع علائم را در کمتر از سه جلسه ۹۰ دقیقه ای یادداشت می کنند. 6

انواع دیگر اضطراب درمانی که ممکن است با آنها روبرو شوید
برخی از انواع دیگر درمان یا تکنیک های درمانی که ممکن است برای علائم اضطراب با آنها روبرو شوید عبارتند از: 4

تکنیک‌های آرام‌سازی: تکنیک‌هایی مانند تنفس عمیق، آرام‌سازی پیشرونده عضلانی ، تصویرسازی هدایت‌شده، و تمرین اتوژنیک ، ممکن است به عنوان بخشی از جلسات CBT یا مستقل از درمان حرفه‌ای گنجانده شوند. این درمان ها با آرام کردن بدن و ذهن، پیامدهای اضطراب را برطرف می کنند.
هیپنوتیزم درمانی: هایفوتراپی می تواند به کاهش اضطراب کمک کند ، به خصوص زمانی که با روش های دندانپزشکی یا پزشکی مرتبط باشد. با این حال، در این زمان، شواهد قاطع کافی برای حمایت کامل از آن به عنوان یک درمان اضطراب وجود ندارد.
مدیتیشن ذهن‌آگاهی: مطالعات نشان داده‌اند که مراقبه ذهن‌آگاهی برای اضطراب در گروه‌های متعددی از مردم مفید است. در آینده، مردم می‌توانند انتظار تحقیقات بیشتری را داشته باشند تا ثابت کنند که ذهن آگاهی و سایر اشکال مراقبه می‌توانند به طور قطعی علائم اضطراب را بهبود بخشند.
 
پیدا کردن یک درمانگر اضطراب
هنگامی که به شروع درمان فکر می کنید، ممکن است احساس طاقت فرسا و شاید کمی ترسناک داشته باشید. روند یافتن یک درمانگر ممکن است دلهره آور باشد، به خصوص اگر قبلاً در درمان شرکت نکرده باشید. اگر در حال انجام بیمه هستید، اولین قدم این است که بفهمید کدام درمانگران در منطقه شما تحت پوشش بیمه شما هستند. می توانید با شماره پشت کارت بیمه خود تماس بگیرید یا از پایگاه داده آنلاین آنها برای جستجوی ارائه دهندگان مناسب استفاده کنید.

راه‌های مختلفی خارج از تماس با بیمه‌تان وجود دارد که می‌توانید در مورد این فرآیند کمک بگیرید. می‌توانید از پزشک خود برای معرفی بخواهید، می‌توانید با آژانس‌های محلی تماس بگیرید و ببینید آیا آنها فرصت‌هایی دارند یا خیر، یا می‌توانید از یک فهرست آنلاین استفاده کنید که به شما امکان می‌دهد جستجو بر اساس تخصص و پوشش بیمه.

سوالاتی که باید در مورد درمان‌ اضطراب بپرسید
 
 

روانشناسی نوجوان ۱۷ ساله

 روانشناسی نوجوان ۱۷ ساله، نکات تربیتی، روانشناسی دختر ۱۷ ساله و عشق در ۱۷ سالگی همه در این مقاله آمده است. این سن حساس است لحظه ای فرارسیده که معلوم نیست فرزند شما هنوز بچه است یا نه؟ ممکن است فکر کنید بچه ای که از اولین لحظات زندگی تا نزدیک دوره بزرگسالی  تربیت کرده اید، برای مستقل شدن آماده است و دیگر به کمک شما نیاز ندارد، درصورتی که این فکر واقعا اشتباه است. ازنظر جسمی، فرزند شما تقریبا بالغ شده است.


 
روانشناسی دختر ۱۷ ساله
دخترها زودتر از پسرها به سن بلوغ می رسند و بدنشان عضلانی  و پرمو می شود، ولی مشکلات مربوط به بلوغ برای هردو بسیار زیاد است. از نظر احساسی دختر شما مستقل تر است ولی این بدان معنا نیست که دیگر به کمک شما نیازی ندارد. این استقلال ممکن است منجر به تعارض، مخصوصا درون خانواده شود و سختی این کار در این است که  مرز باریکی بین کاری که شما به عنوان حمایت از او انجام می دهید و برداشت او از این حمایت که فکر می کند درحال کنترل او هستید، وجود دارد.آن ها روابط جدی تر، و گاهی رمانتیک و حس شدید هویت جنسی دارند. این موضوع می تواند باعث تعارضارت اضافی شود اگر نحوه نگرش آن ها به خودشان با تعبیری که شما از هویت و شخصیت او دارید مطابقت نداشته باشد.  

پسر ۱۷ ساله
تکامل احساسات پسر ۱۷ ساله نی نی سایت منجر به نگرانی های بیشتری درباره مزایای بزرگسالی  می شود مثل اینکه آن ها چطور می توانند از خودشان محافظت کنند، قرار است کجا زندگی کنند یا می خواهند با زندگی شان چه کنند. اگر می خواهند به دانشکده بروند، ممکن است نگرانی هایی در باره اولین تجربه  زندگی دور از خانه و یا مقابله با محیط آموزشی متفاوت  داشته باشند. آنها فهم  قوی تری از هویت دارند که ممکن است روی تجربیاتش بیشتر منعکس شود  شاید توسط  درد دل کردن در دفتر خاطرات.

ممکن است علاقه بیش تری  به خانواده و آداب و رسوم  فرهنگی نشان دهند که موجب تایید نقش مهمی است که در خانواده  به عهده دارند. احتمالا به گروه همسالان نسبت به  خانواده توجه بیشتری دارند و روی رابطه ها و عشق در ۱۷ سالگی تمرکز بیشتری دارند مخصوصا زمانی که گروه های اجتماعی بسط داده می شود و بنابراین آن ها زندگی اجتماعی خودشان را می خواهند. ان ها نگرانی های بیشتری درباره دیگران دارند و می بینید که برخی از سوالاتشان پیرامون موضوعاتی که با دوستانشان دارند حل می شود.

رشد شناختی نوجوانان
از نظر شناختی، فرزند شما برای درک جهان اطرافش گام های بزرگتری برمی دارد در صورتی که  قبلا تلاش او  برای شناختن  با ترس و نگرانی همراه بود. آنها ایده های بهتری درباره اهدافشان دارند و برای رسیدن به آن ها بلند پروازند.

مهارت های برنامه ریزی بهبود یافته ، آینده نگری و  درک عمیق تراز نتایج بالقوه همگی برای یک زندگی مستقل مخصوصا زمانی که روی آینده و آینده نزدیک متمرکز می شوند، حیاتی است. ممکن است کمی خودمحور باشد و علی رغم داشتن ویژگی عقل و اخلاق، معتقد باشند نقطه نظرات خود شان صحیح است با اینکه می دانند دیگران نظر خاص  خودشان را دارند.

مهارت های تحصیلی آن ها، حافظه، مهارت های سازماندهی، مدیریت زمان، و توانایی  حل مساله نظری در آنها در سطحی است که می توانند از عهده تحصیلات عالی و قرارگرفتن در محیطی که   همان چارچوب های  قبلی و مسیری که قبلا طی می کرد را ندارد (محیط قبلی) برآید. اکنون زمانی است که رفتار خطر پذیری در او به چشم می خورد (اگر تا به حال اینطور نبوده است)، مخصوصا  در مورد نوشیدنی ها، مصرف مواد مخدر، و فعالیت های جسمی و جنسی.

رشد عاطفی
روانشناسی نوجوان ۱۷ ساله رشد عاطفی زیر را تجربه می کنند:

توانایی روابط دوستانه طولانی مدت، متقابل و سالمی دارند.
احساسات خود را به خوبیدرک کرده و توانایی تجزیه و تحلیل چرایی احساس را دارد.
شروع کنید به ارزش کمتری برای ظاهر و بیشتر به شخصیت
بلند مدت فکر می کند
اهدافی را تعیین می کند
خود را با همسالانش مقایسه می کند

روانشناسی نوجوان 17 ساله
کمک به نوجوان در رشد اجتماعی
موارد زیر را به عنوان راه هایی برای تقویت توانایی های اجتماعی نوجوان خود در نظر بگیرید:

نوجوان خود را تشویق کنید تا با چالش های جدید روبرو شود.
با نوجوان خود در مورد نادیده گرفتن خود در روابط گروهی صحبت کنید.
نوجوان خود را تشویق کنید تا با یک فرد بزرگسال مورد اعتماد در مورد مشکلات یا نگرانی ها صحبت کند، حتی اگر این شما نیستید که او تصمیم می گیرد با او صحبت کند.
در مورد راه های مدیریت و کنترل استرس بحث کنید.
نظم و انضباط ثابت و محبت آمیزی را با محدودیت و پاداش ها تشویق کنید.
راه هایی برای گذراندن وقت با هم پیدا کنید.
اضطراب نوجوان ۱۷ ساله
در این سن روانشناسی نوجوان ۱۷ ساله نشان داده است که نوجوانان به دلیل عضو شدن در گروه های دوستی استرس زیادی را تجربه می کند اما با کارهای زیر می توان ایت استرس را مدیریت کرد:

فرصت بیشتر برای ارتباط، همکاری و لذت
به یکدیگر اعتماد کنید که صلاحیت مدیریت رابطه خود را دارید.
اعتماد داشته باشید که می توانید از طریق تغییرات فراوان از نوجوان خود حمایت کنید.
احساس اینکه نوجوان شما برای مدیریت استرس ناشی از این سن مجهزتر است.
اطمینان داشته باشید که نوجوان خود را برای ایمن ماندن آماده کرده اید.
قد مناسب در ۱۷ سالگی
در سن ۱۷ سالگی به بعد، قد دختران به مابین ۱۶۰ و ۱۶۵ سانتی‌متر می‌رسد، در حالیکه وزن آن ها تا حدود ۵۹ کیلوگرم افزایش میابد، قد پسران بطور متوسط بین ۱۷۳ تا ۱۷۸ و وزنشان بین ۶۷ تا ۷۳ کیلو خواهد بود.

تربیت نوجوان ۱۷ ساله
راه هایی وجود دارد تا به فرزندتان کمک کنید به سرعت به بزرگسالی برسد. اگر آنها را تشویق کنید که  نه تنها در باره نگرانی ها بلکه درباره آرمان ها و آرزوهایشان  با شما صحبت کنند و بیشتر از اینکه قاضی باشید از او حمایت کنید، به او اجازه می دهید بفهمد  درکنارش هستید. می توانید به صورت عملی به او کمک کنید  مثلا در مورد اقتصاد خانواده و قرض دادن به او آموزش دهید و یا اینکه یاد دهید چطور آشپزی کند یا لباس بشوید (اگرتا به حال این کارها را انجام نداده اید).

آن ها با تغییرات عمده ای رو به رو می شوند، شاید کار جدیدی شروع کند، به دانشکده برود و یا تغییر مکان دهد که این کارها موجب خدشه وارد شدن به اعتماد به نفسشان  شود بنابراین تشویق و واکنش مثبت به این تغییرات کمک می کند اعتماد به نفس و خود باوری آنها حفظ شود.
 
 

روش کاهش اضطراب کنکور و امتحانات

 کاهش اضطراب کنکور و امتحانات یکی از مشکلاتی است که بسیاری از دانش‌آموزان و دانشجویان در زمان آماده شدن برای امتحانات با آن مواجه می‌شوند. این اضطراب می‌تواند به شکل‌های مختلفی مانند تپش قلب، تعریق، خشکی دهان، لرزش بدن، مشکل در تمرکز و یادآوری مطالب، و ترس از شکست و ناکامی خود را نشان دهد. در برخی موارد، اضطراب امتحان می‌تواند آنقدر شدید باشد که عملکرد فرد را در امتحان مختل کند و مانع از کسب نتیجه مطلوب شود.


استرس و اضطراب دو پدیده‌ی روانی هستند که به طور طبیعی در زندگی افراد وجود دارند. استرس پاسخ بدن به موقعیت‌های چالش برانگیز یا تهدیدآمیز است. اضطراب نیز نوعی احساس نگرانی یا تشویش است که می‌تواند در موقعیت‌های مختلف بروز کند.

علل اضطراب امتحان
عوامل مختلفی می‌توانند در بروز اضطراب امتحان نقش داشته باشند. برخی از این عوامل عبارتند از:

ترس از شکست و ناکامی: یکی از مهم‌ترین عوامل اضطراب امتحان، ترس از شکست و ناکامی است. دانش‌آموزان و دانشجویان ممکن است از اینکه نتوانند نمره خوبی در امتحان کسب کنند یا به اهداف خود نرسیدند، دچار اضطراب شوند.
احساس عدم آمادگی: احساس عدم آمادگی نیز می‌تواند یکی از عوامل اضطراب امتحان باشد. دانش‌آموزان و دانشجویان ممکن است در صورت احساس عدم آمادگی برای امتحان، دچار نگرانی و اضطراب شوند.
فشارهای اجتماعی: فشارهای اجتماعی نیز می‌توانند در بروز اضطراب امتحان نقش داشته باشند. والدین، معلمان، و دوستان ممکن است با انتظارات و فشارهای خود، بر اضطراب دانش‌آموزان و دانشجویان بیافزایند.
عوامل فردی: برخی از افراد به طور طبیعی نسبت به موقعیت‌های استرس‌زا، مانند امتحانات، حساس‌تر هستند. این حساسیت می‌تواند ناشی از عوامل ژنتیکی، شخصیتی یا تجربیات گذشته باشد.
عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند انتظارات والدین، معلمان یا جامعه نیز می‌توانند بر اضطراب امتحان تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، اگر والدین یا معلمان انتظارات بالایی از دانش‌آموز داشته باشند، ممکن است دانش‌آموز احساس کند که تحت فشار است و این فشار می‌تواند منجر به اضطراب شود.
عوامل مربوط به امتحان: عوامل مربوط به امتحان، مانند نوع امتحان، مدت زمان امتحان، یا نحوه نمره‌گذاری امتحان نیز می‌توانند بر اضطراب امتحان تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، امتحانات شفاهی معمولاً باعث اضطراب بیشتری نسبت به امتحانات کتبی می‌شوند.
علاوه بر این، برخی از شرایط پزشکی نیز می‌توانند خطر ابتلا به اضطراب امتحان را افزایش دهند. به عنوان مثال، اختلال اضطراب فراگیر (GAD) و اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) می‌توانند باعث اضطراب شدید در موقعیت‌های اجتماعی، از جمله امتحانات شوند.

روانشناسی اضطراب کنکور و امتحان
مشاوره برای کاهش اضطراب کنکور و امتحانات می تواند در شکل های مختلفی انجام شود. برخی از مشاوران ممکن است بر روی کمک به افراد برای توسعه مهارت های مقابله ای و تکنیک های آرام سازی تمرکز کنند. دیگران ممکن است به افراد کمک کنند تا افکار و احساسات خود را در مورد امتحانات درک کنند و آنها را به روشی سالم مدیریت کنند. در نهایت، هدف مشاوره کمک به افراد برای کاهش اضطراب امتحان و بهبود عملکرد آنها در امتحانات است. در اینجا چند نمونه از روش هایی که یک مشاور می تواند در مدیریت اضطراب امتحان استفاده کند آورده شده است:

تکنیک های آرامش: تکنیک های آرامش مانند تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا می تواند به افراد کمک کند تا بدن و ذهن خود را آرام کنند و اضطراب خود را کاهش دهند.
 
مهارت های مقابله ای: مهارت های مقابله ای مانند حل مسئله، مدیریت زمان و خودگویی مثبت می تواند به افراد کمک کند تا با چالش های امتحانی کنار بیایند.
تغییر شناخت: تغییر شناخت به افراد کمک می کند تا افکار و باورهای منفی خود را در مورد امتحانات تغییر دهند.
درمان شناختی رفتاری: درمان شناختی رفتاری (CBT) یک نوع درمان روانشناختی است که به افراد کمک می کند تا افکار، احساسات و رفتارهای خود را تغییر دهند. CBT می تواند برای مدیریت اضطراب امتحان بسیار موثر باشد.
اگر از اضطراب امتحان رنج می برید، صحبت با یک مشاور می تواند یک راه موثر برای بهبود علائم شما باشد. یک مشاور می تواند به شما کمک کند تا علت اضطراب خود را درک کنید و راهکارهایی برای مدیریت آن پیدا کنید.

متخصصان استرس مرکز ستاره ایرانیان به شما کمک می کنند که علاوه بر کاهش استرس تمرکز، موفقیت تحصیلی خود را نیز افزایش دهید. برای اطلاع از شرایط مشاوره با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

راه‌های کاهش اضطراب امتحان
برای کاهش اضطراب کنکور و امتحانات، می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد. برخی از این روش‌ها عبارتند از:

آمادگی مناسب: یکی از بهترین راه‌های کاهش اضطراب امتحان، آمادگی مناسب برای امتحان است. دانش‌آموزان و دانشجویان باید سعی کنند با مطالعه منظم و مرور مطالب، آمادگی کاملی برای امتحان کسب کنند.
تغییر باورهای منفی: دانش‌آموزان و دانشجویان باید سعی کنند باورهای منفی خود را در مورد امتحان تغییر دهند. به عنوان مثال، می‌توانند به جای اینکه به خود بگویند “من حتماً در امتحان شکست می‌خورم”، به خود بگویند “من برای امتحان آماده هستم و تمام تلاشم را می‌کنم”.
استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش: تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند تنفس عمیق، مدیتیشن، و یوگا می‌توانند به کاهش اضطراب امتحان کمک کنند.
استراحت کافی: استراحت کافی نیز برای کاهش اضطراب امتحان ضروری است. دانش‌آموزان و دانشجویان باید سعی کنند در شب قبل از امتحان، استراحت کافی داشته باشند تا بتوانند با انرژی کامل در جلسه امتحان حاضر شوند.
تغذیه مناسب: تغذیه مناسب نیز برای کاهش اضطراب امتحان مهم است. دانش‌آموزان و دانشجویان باید از مصرف غذاهای پرچرب، شور، و شیرین قبل از امتحان خودداری کنند.
متخصصان استرس مرکز ستاره ایرانیان به شما کمک می کنند که علاوه بر کاهش استرس تمرکز، موفقیت تحصیلی خود را نیز افزایش دهید. برای اطلاع از شرایط مشاوره با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

علائم استرس و اضطراب
علائم استرس و اضطراب می‌توانند جسمی، ذهنی و رفتاری باشند. برخی از علائم جسمی عبارتند از:

تپش قلب
تنفس سریع
تعریق
لرزش
سردرد
درد عضلات
خستگی
برخی از علائم ذهنی عبارتند از:

نگرانی
تشویش
بی‌قراری
تمرکز ضعیف
تصمیم‌گیری دشوار
برخی از علائم رفتاری عبارتند از:

پرخوری یا کم‌خوری
پرخاشگری
اجتناب از موقعیت‌های استرس‌زا
نقش والدین در کاهش اضطراب امتحان
والدین می‌توانند نقش مهمی در کاهش اضطراب کنکور و امتحانات فرزندان خود ایفا کنند. برخی از اقداماتی که والدین می‌توانند برای کاهش اضطراب امتحان فرزندان خود انجام دهند عبارتند از:

حمایت عاطفی: والدین باید از فرزندان خود حمایت عاطفی کنند و به آن‌ها اطمینان دهند که در هر شرایطی، پشتیبان آن‌ها هستند.
ایجاد فضای آرام در خانه: والدین باید سعی کنند فضای آرامی در خانه ایجاد کنند تا فرزندان آن‌ها بتوانند با آرامش به مطالعه بپردازند.
عدم ایجاد فشارهای اضافی: والدین باید از ایجاد فشارهای اضافی بر فرزندان خود خودداری کنند و به آن‌ها اجازه دهند تا با آرامش به آماده شدن برای امتحان بپردازند.
پیشنهاد مشاور: در دوره کنکور به افسردگی و استرس مبتلا می شوید مگر
 

بازگشت به مدرسه ✔️ ۱۵ نکته طلایی

 بازگشت به مدرسه می تواند هم برای دانش آموزان و هم برای والدین یک چالش باشد. بعد از یک تابستان طولانی، ممکن است سخت باشد که دوباره به روال مدرسه برگردیم. با این حال، با کمی برنامه ریزی و آماده سازی، می توانید یک شروع موفق داشته باشید.


در اینجا چند نکته برای بازگشت به مدرسه آورده شده است:

از قبل برای کلاس های خود آماده شوید. قبل از شروع مدرسه، فهرستی از کلاس های خود و منابع مورد نیاز خود را تهیه کنید. این به شما کمک می کند تا از همگام بودن با مطالب عقب نمانید.
یک برنامه منظم برای خود تعیین کنید. تعیین یک برنامه منظم برای مطالعه و انجام تکالیف به شما کمک می کند تا بر روی کار خود تمرکز کنید.
با معلمان خود ارتباط برقرار کنید. اگر در مورد چیزی مشکل دارید، با معلم خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا بر مشکل غلبه کنید.
با دوستان و خانواده خود ارتباط برقرار کنید. صحبت با دوستان و خانواده می تواند به شما کمک کند تا از نظر عاطفی حمایت شوید.

بازگشت به مدرسه
کودکانی که برای اولین بار می خواهند وارد مدرسه شوند و یا کودکانی که می خواهند به مدرسه ی جدیدی وارد شوند باید خود را با شرایط جدیدی سازگار کنند، حتی رفتن به کلاس بالاتر نیز برای کودک مسائلی را پیش رو دارد مانند روبرو شدن با سطح تحصیلی بالاتر و درس های علمی تر، معلم جدید، و یک دایره ی اجتماعی متغیر. خبر خوب این است که با مقداری آماده سازی و سازماندهی می توانید بازگشت به مدرسه را برای کودکتان لذت بخش کنید و اولین هفته ی تحصیلی را برای خودتان و فرزندتان آسان تر سازید.در ادامه چند راه برای آسان کردن این مسئله آمده است:

پیشنهاد مشاور: اضطراب جدایی در مهد کودک ✔️۱۳ راهکارهای روانشناسی

۱. از اینکه کودکتان با مدرسه اش آشناست اطمینان حاصل کنید
اگر کودکتان سال قبل نیز در همین مدرسه بوده است این خیلی خوب است ولی باید خود را برای بازگشت به مدرسه آماده کنید ! شما تنها لازم است تغییراتی را که امسال اتفاق می افتد را برای کودکتان توضیح دهید. «حالا تو اولین سطح تحصیلی ات را شروع می کنی، تو باید در زمین بازی بچه ها بازی کنی، و با بچه های دیگر در سالن ناهار خوری غذا بخوری.» «حالا تو سال سومی هستی، تو هر روز باید تکالیفت را انجام بدهی.» «حالا تو وارد دوره ی راهنمایی شده ای، تو خودت باید به مدرسه بروی. نیاز است که با هم رد شدن از خیابان را تمرین کنیم.»

ولی اگر این اولین سال تحصیلی کودکتان باشد، پس لازم است که شما با کودکتان به انجا سر بزنید. حتی اگر این آشناسازی ابتدایی یک روز قبل از شروع مدرسه باشد، به مدرسه بروید و با محیط آن آشنا شوید. اگر می توانید وارد زمین بازی شوید، این یک مزیت است که کودکتان را با آنجا آشنا کنید. و اگر نمی توانید وارد زمین بازی شوید از پشت حصار زمین را به او نشان دهید و او را نسبت به آن هیجان زده کنید.

۲- از هر فرصتی برای آشنایی بیشتر کودک استفاده کنید
بسیاری از مدارس برای کودکانی که اولین بار وارد آن مدرسه می شود موقعیت هایی را تدارک می بینند که کودک بتواند با آنجا آشنا شود. اگر مدرسه برنامه ی خاصی برای این منظور ندارد، از آنها بخواهید که یک روز شما و کودکتان قبل از شروع مدرسه به آنجا بروید و با معلم جدید ملاقات داشته باشید. معلم ها قبل از شروع مدرسه مشغول آماده کردن اتاقشان هستند، ولی هر معلم باتجربه ای از ملاقات با یک دانش اموز جدید و به وجود آوردن احساس خوب در دانش آموز خوشحال می شود، معلم ها می دانند که باید به دانش آموزانشان برای شروع سال تحصیلی جدید کمک کنند.

۳- کاری کنید که کودک راحت تر با معلمش ارتباط برقرار کند
همه ی کودکان نیاز دارند که از ارتباط با معلمشان در کلاس درس احساس راحتی کنند. تا زمانی که این مشکل حل نشود کودک برای یادگیری آماده گی ندارد. معلمهای با تجربه این مسئله را می دانند و شرایطی را مهیا می کنند که دانش آموز از نظر احساسی برای شروع سال تحصیلی جدید آماده گی لازم را به دست بیاورد. قطعا، اگر شما شرایطی را فراهم کنید که کودک با معلم بیشتر آشنا شود، هر کاری که می توانید در این زمینه انجام دهید: راه های زیادی برای اینکه کودکتان بتواند معلمی را که قبلا ندیده را بشناسد و این احساس در او به وجود آید که او را می شناسد.

اگر شما متوجه شدید که کودکتان در اولین روز مدرسه نمی تواند با معلمش ارتباط برقرار کند، سعی کنید بلافاصله بین کودکتان و معلمش ارتباط برقرار کنید. فقط به معلم توضیح دهید که کودکتان قبل از شروع مدرسه هیجان زده بود ولی حالا به نظر می رسد که هنوز نتوانسته با این مسئله کنار بیاید. شما امیدوار هستید که معلم بتواند شرایط ویژه ای را برای برقراری ارتباط با کودکتان به وجود بیاورد و احساسی در کودک به وجود بیاید که انگار در خانه است.

اضطراب جدایی در روز اول مدرسه
۴- اسان کردن برقراری ارتباط فرزندتان با بچه های دیگر در مدرسه
کودکان همیشه در مورد معلم جدیدشان مضطرب هستند، ولی در صورتی که آنها دیگر همکلاسی هایشان را بشناسند، آنها احساس راحتی بیشتری می کنند. اگر شما تازه وارد شهری شده اید، سعی کنید با دیگر کودکان که در همسایگی شما هستند آشنا شوید. اغلب مدارس مایلند که آشنایی بیشتری به وجود بیاورند، سعی کنید که قبل از شروع مدرسه کودکتان با دیگر دانش آموزان ارتباط برقرار کند و با آنها آشنا شود.

۵- خداحافظی کردن را با کودکتان تمرین کنید.
برای بسیاری از کودکان، بزرگترین چالش این است که از شما جدا شوند. با به وجود آوردن شرایطی سعی کنید که به صورت منظم و کوتاه از کودکتان جدا شوید که این شرایط بتواند تمرینی برای جدایی شما از کودکتان باشد.

شما ممکن است به کودکتان چیزی بدهید که آن را نگه دارد چیزی که شما را به یاد او می اندازد، مانند یک شکل قلب که بر روی آن کلمه ی عشق نوشته شده است، دستمالتان، یا تکه سنگ کوچکی شما با یکدیگر در ساحل پیدا کرده اید، چیزی که او بتواند در جیبش بگذارد و با خودش ببرد و زمانی که بر می گردد آن را به شما پس دهد. بیشتر کودکان دوست دارند که در کیفشان عکسی از خانواده داشته باشند

۶- از مدرسه بخواهید که به شما و کودکتان اجازه دهد که داخل کلاس شوید
مشخص کنید که چه مقدار از زمان می توانید در آنجا بمانید. اگر متوجه شدید که بازگشت به مدرسه برای کودکتان دشوار است با معلمش ملاقات داشته باشید و با همدیگر برنامه ای را تدارک ببینید که جدا شدن از شما برای اولین هفته ی مدرسه برای او سخت نباشد.شاید شما باید هر روز صبح یک داستان برای کودکتان بخوانید و سپس او را به معلم بسپارید و از کودکتان خداحافظی کنید بنابراین معلم می تواند شرایطی را به وجود اورد که کودک احساس راحتی بیشتری داشته باشد.
 

۷- شروع به صحبت کردن در مورد کلاس بالاتر و یا سال تحصیلی جدید کنید.
بهترین کار انتخاب کتاب هایی است که به کلاس او مربوط می شود. کتابخانه یا معلم می توانند در این مورد به شما کمک کنند. کودکتان را در مورد چیزی که باید انتظار را داشته باشد هیجان زده کنید، که شامل خوراکی، زمین بازی، خواندن، کامپیوترها، آواز خواندن و هنر می شود. اگر شما کودکان دیگری را که با او همکلاسی هستند و یا اینکه به همان مدرسه می روند را می شناسید مطمئن شوید که او با آنها را ببیند یا با آنها بازی کند. خاطرات خوب خودتان را در مدرسه برای کودکتان تعریف کنید.

پیشنهاد مشاور: ۱۱ دلایل گریه کودک | تمامی دلایل را پیش از خطر بررسی کنید

۸- اگر یک خواهر یا برادر کوچکتر در خانه با شماست
اگر خواهر یا برادر کوچکتر کودکتان در خانه با شماست، اطمینان حاصل کنید که کودکتان بداند که چقدر خانه بدون او کسل کننده است و چقدر نسبت به او حسودی می کند که نمی تواند مانند یک بچه ی بزرگ به مدرسه برود. هر روز بعد از مدرسه شما ساعات بخصوصی را با فرزند بزرگترتان صرف می کنید و خوراکی می خورید و در مورد روزش با او صحبت می کنید.
 
 
صفحه قبل 1 2 صفحه بعد